Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Και όμως εν
έτη 2013 επιτέλους καταφέραμε να αναφερθούμε στην χειραγώγηση των γυναικών.
Μέσα από την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και πολιτισμού οι γυναίκες κατάφεραν
να χειραγωγηθούν στον έρωτα. Δεν είναι θέμα φεμινισμού, μην βιαστείτε να
βγάλετε συμπεράσματα λανθασμένα. Ναι η γυναίκα ζήτησε ισότητα διότι σε κάποιες
εποχές δεν ήταν εφικτή η θέση της. Τότε την αντιμετώπιζαν ως μία μηχανή η οποία
εξυπηρετούσε τις ανάγκες του σπιτιού, της οικογένειας και τα αντρικά θέλω. Η
θέση της ήταν μέσα σ ένα σπίτι, τα όνειρα της να είναι καλή μητέρα και σύζυγος,
για να είναι ευυπόληπτη στην κοινωνία. Κάποτε τις γυναίκες τις φώναζαν με το
επώνυμο του Αντρός της Π.Χ.(Γιώργενα) αυτό γίνεται ακόμα και τώρα στα χωριά.
Δεν είχαν όνομα ήταν απρόσωπες, στην συνέχεια μεγάλωναν τα παιδιά έκαναν
οικογένεια και οι ίδιες έμεναν με τα όνειρα που ποτέ δεν τόλμησαν να πραγματοποιήσουν
να γίνονται δάκρυα στα μάτια τους. Ζητήσαμε ισότητα οι γυναίκες και μέχρι ενός
σημείου τα καταφέραμε με το πέρας των χρόνων. Όχι όμως απόλυτα κάπου αφήσαμε
ένα μικρό κενό. Οι γυναίκες φόρεσαν παντελόνια, βγήκαν από το σπίτι, εργάστηκαν
και σας πληροφορώ ότι πολλές γυναίκες κάνουν πιο σκληρές εργασίες από έναν
άντρα. Δεν σταμάτησαν να είναι όμως μητέρες, ούτε καλές νοικοκυρές, δεν είναι
όμως εκεί το μεμπτό, ξεχάσαμε να ζητήσουμε ισότητα στην αγάπη και στον έρωτα.
Πως μπορεί μια γυναίκα να έχει όλες αυτές τις υποχρεώσεις τις οποίες επεδίωξε
να τις έχει και καλά έκανε, αλλά να έχει και έναν σύντροφο που δεν την
καταλαβαίνει και την απατά; Ξεχάσαμε να ζητήσουμε να παίζουμε με ίσους όρους
και σε αυτό το επίπεδο. Τα τελευταία
πέντε χρόνια άλλαξε αυτό, η γυναίκα κατάλαβε ότι έχει και στον έρωτα δικαίωμα,
ότι μπορεί να ζήσει μια εφήμερη σχέση ,να έχει μια περιπέτεια της μιας βραδιάς,
ακόμα και να απατήσει εάν αισθανθεί απατημένη. Πολλοί τις κρίνουν άντρες και
γυναίκες και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Δεν θα πω αν είμαι υπέρ όλης αυτής της
χειραγώγησης αλλά θα αναρωτηθώ γιατί ένας άντρας αν απατήσει ή κάνει εφήμερες
σχέσεις είναι ο λεγόμενος «μάγκας» ενώ μια γυναίκα είναι η λεγόμενη «εύκολη»;
Λοιπόν το λεγόμενο «πήδημα» που το ξέρουμε όλοι και δεν το χρησιμοποιώ ως
πρόστυχη έκφραση αλλά ως άμεση, δεν είναι προνόμιο, ούτε σπορ αντρικό αλλά και
γυναικείο. Εδώ θα σας ενημερώσω ότι οι γυναίκες το έχουν και πιο πολύ μέσα τους
έμφυτο. Τα δύο φύλλα διαφέρουν στην δομή τους, έτσι λοιπόν διαφέρουν και στο
πως δέχονται ερεθίσματα από το αντίθετο φύλλο. Μία γυναίκα μπορεί να αισθανθεί
οικεία μ ένα βλέμμα ενός γοητευτικού άντρα, με ένα χαμόγελο, ένα νεύμα. Ένας
άντρας για να αισθανθεί οικεία πρέπει να έρθει σε στενή επαφή με το αντίθετο
φύλλο να αντιληφθεί την μυρωδιά του και ίσως να θελήσει και μια επαφή του τύπου
ένα τυχαίο σκούντημα. Οπότε οι γυναίκες και σε αυτό δυστυχώς για τους άντρες
υπερτερούν, ξέρετε μερικές φορές κάποιες γυναίκες είναι εις γνώσιν του θύματα
και όχι γιατί τις έχουν κοροϊδέψει τόσο καλά κάποιοι άντρες. Τώρα κάθε εξέλιξη
έχει διπλή όψη και πάντα υπάρχουν δυο τινά. Το ένα υπάρχουν πολλά αρνητικά στην
ερωτική χειραγώγηση της γυναίκας, διότι χάθηκε ο ρόλος του κυνηγού και του
θηράματος ή για να μιλάμε πιο σωστά αντιστράφηκαν.
Έχει όμως και την θετική του
όψη ότι η γυναίκα κάνει όνειρα, έχει παρόν, ξεχνάει πολύ πιο εύκολα το παρελθόν
και σχεδιάζει το μέλλον της όπως θέλει εκείνη, με όποια άτομα θέλει. Άρα η
ουσιαστική ισότητα επήλθε και κατοχυρώθηκε τώρα και έτσι αποδεικνύουν και
αντικρούουν τη φράση και επιχείρημα των ανδρών: « είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω.»
Οπότε να άλλος ένας μύθος που θα έχουμε να θυμόμαστε.
