"Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ"

 ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗ, για 15η χρονιά στη πόλη μας!

Η Παιδική Σκηνή του ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ πιστή στο ραντεβού της για 15η συνεχή χρονιά στη πόλη μας παρουσιάζει 

το παιδικό φαντασμαγορικό μιούζικαλ "Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ”.

Στους δύο βασικούς ρόλους πρωταγωνιστούν αγαπημένα μας πρόσωπα απ΄το θέατρο και την τηλεόραση όπως ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΔΙΩΤΗΣ στο ρόλο του ΤΕΡΑΤΟΣ και η ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΣΑΟΥΣΗ στο ρόλο της ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗΣ.

Μία νέα παραγωγή λοιπόν της Παιδικής Σκηνής ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥέρχεται να προστεθεί στο κρίκο με τα γνωστά παραμύθια και λογοτεχνικά έργα που έχει παρουσιάσει όλα αυτά τα χρόνια με μεγάλη επιτυχία.

"Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ" ένα έργο το οποίο μεγάλωσε γενιές και γενιές, έγραψε το 1870 η μυθιστοριογράφος ΣΟΥΖΑΝ ΜΠΑΡΜΠΟ ΝΤΕ ΒΙΛΕΝΕΒ, με καταγωγή από την πόλη του Φωτός, 

Αυτή την υπέροχη ιστορία ΑΓΑΠΗΣ που διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό της ΓΑΛΛΙΑΣ θα έχουν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν μικροί και μεγάλοι εμπλουτισμένη με πολύ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΧΟΡΟ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ - ΓΕΛΙΟ - ΘΕΑΜΑ!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ...

Πότε μεγαλύτερη αξία η ομορφιά; 

Όταν βρίσκετε στη ψυχή και το σώμα η την ψυχή και την καρδιά;

Τi είναι όμορφο και τι άσχημο; 

Τις απαντήσεις θα ανακαλύψουν τα παιδιά μέσα απ' την παράσταση. 

Το έργο είναι ένας ύμνος της αγνής και άδολης αγάπης, ενώ παράλληλα διανθίζεται με κωμικές και απρόσμενες καταστάσεις, 

κάνοντας την παρακολούθησή του ακόμα πιο ευχάριστη.

Την παράσταση θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μικροί & μεγάλοι στα πλαίσια του

Στο ρόλο του ΤΕΡΑΤΟΣ ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΔΙΩΤΗΣ 

ενώ το ρόλο της ΠΕΝΑΜΟΡΦΗΣ υποδύεται η ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΣΑΟΥΣΗ

Μαζί τους είναι η ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΟΝΑΤΣΟΥ ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ  και ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΑΝΟΥΛΙΔΗΣ

"ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ"

ΔΕΥΤΕΡΑ 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 

Ώρες παραστάσεων: 5.30μ.μ. & 7.30μ.μ.

Προπώληση 8€ - Ταμείο 10€ / Προπώληση βιβλιοπωλείο "Η ΓΩΝΙΑ" / Ισχύουν εισιτήρια ΟΓΑ

Τηλ. για πληροφορίες 6973 056635

Τη Διασκευή και τις σκηνοθετικές οδηγίες της έδωσε ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΛΑΛΙΩΤΗΣ, τη μουσική έκανε ο αγαπημένος μας σε όλους ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ, τη παράσταση με τα εντυπωσιακά κοστούμια έντυσε η ΣΗΛΙΑ ΔΕΜΙΡΗ, και το σκηνικό δημιούργησε η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ.

Έναρξη παιδικής χορωδίας κεντρώου νεότητας "Άγιος Κήρυκος" ΙΜΦΠΕ

Βιβλίο: Η Γυναίκα του Κόσμου

Το βιβλίο τελεί υπό την αιγίδα του Δήμος Πειραιά - Municipality of Piraeus.

Μέρος των εσόδων διατίθενται για τον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών.

▪Ποίηση: Νίκη Ταγκάλου
▪Φωτογραφία: Νίκος Νικόπουλος
▪Επιμέλεια Εξωφύλλου : Κώστας Σιδηρόπουλος
▪Επιμέλεια Αφίσας : Βάκυ Μανώλη

Μου αρέσεις γιατί είσαι εσύ!

Μου αρέσεις γιατί είσαι όμορφη με το δικό σου μοναδικό τρόπο. Σε βλέπω τώρα που κάθεσαι στο μπαλκόνι, πόσο όμορφα κυματίζει η σκιά σου μέσα στην κουρτίνα που σε σκεπάζει! Το βλέμμα σου άβυσσος που γεννά στον εκλεκτό που γνωρίζει να σε εκτιμήσει, πλημμύρα αισθημάτων. Σαν αίμα κυλάς μέσα στις φλέβες μου, σαν ορμητικό ποτάμι με πνίγεις μέσα στη στοργική σου αγκαλιά.

Σε παρατηρώ και σε θαυμάζω. Γιατί μέσα σε έναν κόσμο που σε συγκρίνει, εσύ επέλεξες να αγκαλιάσεις αυτό που είσαι. Γιατί επέλεξες να τονίσεις τη δική σου μοναδικότητα, όχι να γίνεις μίμος άλλων γυναικών και να χάσεις την ταυτότητά σου.

Δε θέλω από ανασφάλειες να υποφέρεις, να θεωρείς πως θα έπρεπε να είσαι κάποια άλλη ώστε να σε αγαπώ περισσότερο. Εσύ είσαι το φως των ματιών μου, η ελπίδα μου μέσα σε έναν κόσμο ρημαγμένο.

Σε αγάπησα επειδή είσαι ο εαυτός σου, επειδή έχεις κρατήσει την αυθεντικότητά σου και έχεις αγκαλιάσει την αλήθεια σου. Είσαι μοναδική όχι επειδή μιμείσαι τις γυναίκες των περιοδικών, αλλά επειδή αγάπησες κάθε μικρό και μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου. Επειδή αγάπησες τις ατέλειές σου, αγκάλιασες την ομορφιά σου, ανέδειξες τον πλούτο που βρίσκεται μέσα σου.

Για αυτό ο ήλιος από ντροπή αποσύρεται από τον ουρανό, επειδή το δικό σου φως ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να ξεπεράσει. Για αυτό και τα αστέρια του νυχτερινού ουρανού σε φθονούν, διότι τη λάμψη σου κανείς δεν αντέχει να βλέπει.

Πόσο όμορφη είσαι γυναίκα! Πόσο υπέροχη είσαι όταν αγαπάς αυτό που είσαι και δεν πασχίζεις μανιωδώς να αλλάξεις την οντότητά σου.

Πόσο όμορφη είσαι γυναίκα! Πόσο όμορφη είσαι όταν το στόμα σου βγάζει λόγους γλυκούς που μοιάζουν στο πρόσωπό σου.

ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

Αρθρογράφος

Το Κοντινό Υπερπέραν

Χάρης Κοντοσφύρης - Γιώργος Πανταζής.

Αν παρατηρήσουμε τον δρόμο, οι θόρυβοι φτάνουν εξασθενημένοι, οι κινήσεις του μοιάζουν φαντάσματα και ο ίδιος ο δρόμος, εξαιτίας του τζαμιού που είναι διαφανές μεν αλλά σκληρό και άκαμπτο, μοιάζει μ’ ένα ον απομονωμένο που πάλλει κάπου στο «υπερπέραν», αναφέρει ο Καντίνσκι στο βιβλίο του Σημείο-Γραμμή-Επίπεδο.

Αν επιχειρήσουμε να βγούμε από την πόρτα ή να εκπαραθυρωθούμε, θα μετάσχουμε στη νοητή συνέχεια μας, που είναι το πέραν, το κοντινό υπερπέραν και εκεί ένα παιχνίδι χρωματιστών κηλίδων συσσωρεύει και διασκορπίζει ένα υπέροχο γκρι. Γραμμές κατακόρυφες και οριζόντιες, εύκαμπτες και ελικοειδείς μας αγκαλιάζουν και παραλύουμε από τον ερεθισμό των αισθήσεων. Ο Γιώργος Πανταζής οργιάζει μέσα σε μια λαϊκή αγορά φρούτων και λαχανικών. «Είναι λιακάδες που πρέπει να σωθούν» (Γιάννης Στίγκας, Η όραση θα αρχίσει ξανά, εκδ. Κέδρος 2006). Ο Χάρης Κοντοσφύρης χάνεται μέσα στα κλαδιά μιας καρυδιάς και στις αντηχήσεις πουλιών και φυλλωμάτων, στον «βοτανισμό του ορίζοντα και τα ονειρόδεντρα» (Νίκος Καρούζος, «Κατέβηκε τη φύση κι ανέβηκε την πράξη», Τα ποιήματα, δεύτερος τόμος, 1979-1991, εκδ. Ίκαρος).

Ενώ η πραγματικότητα για τους δύο καλλιτέχνες είναι ένα μυστήριο, στρεφόμενοι στον υπαινιγμό και την αμφισημία αντί για τη νοηματοδότηση, στην επιθυμία αντί για το επιχείρημα, προσπαθούν να μην την αναπαραστήσουν απλώς. Όπως σημειώνει ο Paul Klee, «Η Τέχνη δεν αναπαριστά το ορατό. Καθιστά κάτι ορατό». Στο παιχνίδι της παρατήρησης (ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή), το κοντινό υπερπέραν «...είναι πιο κοντά σε μια έννοια της πραγματικότητας που περιλαμβάνει τον φόβο, το όνειρο, τον ύπνο, την έκσταση», αυτό που ο Nietzsche ονομάζει  «υγιή ζωώδη λογική».

Το υπερπέραν βρίσκεται ενεργητικά γύρω μας. Η έκθεση των δύο εικαστικών είναι μια συναρπαγή των πέραν κόσμων. Ζωγραφική σε γυαλί, μουσαμά και ξύλο με το πιο πολύχρωμο υγιές γκρι του Χάρη Κοντοσφύρη και το πιο ζωώδες καθαρό χρώμα του Γιώργου Πανταζή. Η έκθεση παρουσιάζει τη μνημονική συνέχεια του καλοκαιριού, γεμάτη νοσταλγία για το χρώμα που κατατρώει ο ξέφωτος ήλιος και αποκαλύπτει το σχεδόν πηγμένο φως του  φθινοπώρου. 

Χάρης Κοντοσφύρης/ Γιώργος Πανταζής

Σεπτέμβριος 2019

Πριν γνωρίσω εσένα

Πριν γνωρίσω εσένα, όσο ζούσα μονάχη,
είχα ένα σαράκι κι ένα μόνο καημό.
Πριν γνωρίσω εσένα λαχταρούσα ένα ταίρι
να μου σφίξει το χέρι, να μου πει "σ' αγαπώ".

Ήρθες εσύ να γεμίσεις την άδεια ζωή μου,
μα πιο πολλοί έχουν γίνει κοντά σου οι καημοί μου
Τι να κάνω, τι να κάνω, να σε διώξω θα πεθάνω

Πριν γνωρίσω εσένα λαχταρούσα ένα ταίρι
να μου σφίξει το χέρι, να μου πει "σ' αγαπώ".

Ήρθες εσύ να γεμίσεις την άδεια ζωή μου,
μα πιο πολλοί έχουν γίνει κοντά σου οι καημοί μου
Τι να κάνω, τι να κάνω, να σε διώξω θα πεθάνω

Πριν γνωρίσω εσένα λαχταρούσα ένα ταίρι
να μου σφίξει το χέρι, να μου πει "σ' αγαπώ".

ΘΑΛΕΙΑ
Στίχοι : Κ.Ψυχογιός - Μουσική : Γ. Μανισαλής

ΕΙΔΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΛΑΜΕΝΑ

Είδα τα μάτια σου κλαμένα, καλή μου,
και πόνεσ' η ψυχή μου.

Είδα στα χείλη σου την πίκρα, γλυκιά μου,
και ράγισ' η καρδιά μου.

Είναι μαράζι να σε βλέπω να λιώνεις
και να με φαρμακώνεις.

Ποιος έχει βάλει στο δικό σου το χέρι
της ζήλιας το μαχαίρι;

Αν είμ' εγώ η αφορμή που υποφέρεις,
σ' το λέω να το ξέρεις,
χίλια κομμάτια την καρδιά μου θα κάνω,
θα σβήσω, θα πεθάνω

Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση - Μιχάλης Μενιδιάτης

Χίλιες Βραδιές

Χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήσεις
κι όπου κι αν πας κι όπου σταθείς
όσο κι αν θες να μ' αρνηθείς θα θυμηθείς
τον έρωτα που ζήσαμε και θα με νοσταλγήσεις

Χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήσεις

Χίλιες βραδιές θα προσπαθείς
το παρελθόν να σβήσεις
μα όταν θα 'ρθει μια βραδιά
να σε τυλίξει η μοναξιά θα θυμηθείς
και τη δική μου συντροφιά πάλι θ' αναζητήσεις

Χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήσεις.

Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Βάνου

Η θεατρική ομάδα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Αμυνταίου, επιστρέφει στη σκηνή για 2 ακόμα παραστάσεις

Μετά τη συγκλονιστική ανταπόκριση του κοινού, που γέμισε ασφυκτικά το Πνευματικό κέντρο Αμυνταίου και χειροκρότησε αυθόρμητα κι από

καρδιάς του συντελεστές της παράστασης, η θεατρική ομάδα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Αμυνταίου θα ανέβει ξανά στη σκηνή, για ακόμα 2 παραστάσεις, το Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 20:00 και την Κυριακή 20 Οκτωβρίου στις 18:00.

Στην παρθενική της εμφάνιση  η θεατρική ομάδα,  συνδιαλέγεται με την κλασική κωμωδία του Μολιέρου «Γιατρός με το στανιό» και καταθέτει τη δική της δροσερή ματιά με άξονα το  γέλιο και τη χαρά της δημιουργίας.

Με κεντρικό πρόσωπο τον Σγαναρέλο ξεκινάει μια σειρά παρεξηγήσεων, όπου το ένα αστείο επεισόδιο διαδέχεται το άλλο, με αποτέλεσμα να αποτελεί πια για αυτόν μονόδρομο το να αναδειχτεί από φτωχό ξυλοκόπο σε μέγα γιατρό!

Συντελεστές  :

Σκηνοθεσία : Κωνσταντίνος Ιωαννίδης- Νικολέτα –Σιώμου

Σκηνικά –κοστούμια : Βενετία Νάση

Κατασκευή σκηνικού : Μεθόδης Φορτομάρης

Μουσική : Κωνσταντίνος Ιωαννίδης-Νικολέτα Σιώμου

Φωτισμοί : Ξενοφών Σίσκος

Σχεδιασμός- φωτογραφία αφίσας : Δέσποινα Μιχαηλίδου

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης) :

Μαρτίνα : Ευδοκία  Τζήπα

Σγαναρέλλος : Θοδωρής Φιλίππου

Γειτόνισσα : Ελένη Τσούτσα

Λουκάς : Βάσω Μπαντή

Βαλέριος  :  Γιάννης Μπλάγας / Βίκυ Βοζινού

Γερόντιος : Σταύρος Πασπάλης

Ζακελίνα: Πασχαλιά Χατζηκωνσταντίνου

Λουκία : Μένια Ρώμα

Λέανδρος : Αρετή Κοσμοπούλου

Ευχαριστούμε θερμά τους χορηγούς μας για την άμεση ανταπόκριση, τον Δήμο Αμυνταίου για την παραχώρηση της αίθουσας, το Κέντρο Υγείας Αμυνταίου για την φωτογράφιση, την Σοφία Σέλτσα – Σουμτάκη, την Δέσποινα Μιχαηλίδου, την Μελίνα Σαρηγιαννίδου, την Ελένη Τσούτσα, τα μέλη του ΔΣ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Αμυνταίου, καθώς και τα ΜΜΕ για την προώθηση της εκδήλωσης αλλά και για την παρουσία τους.

Με τιμή

Το Δ.Σ.

Έναρξη μαθημάτων – συνέχιση εγγραφών στα χορευτικά συγκροτήματα της Στέγης Ποντίων Αμυνταίου και Περιχώρων

Η στέγη Ποντίων Αμυνταίου και περιχώρων, ανακοινώνει τη συνέχιση εγγραφών σε όλα τα τμήματα (ενηλίκων και ανηλίκων, αρχάριων και μη) των χορευτικών συγκροτημάτων του συλλόγου.
Ο σύλλογος υπηρετεί με υπευθυνότητα τον αυθεντικό παραδοσιακό χορό διερευνώντας τις χρήσεις και τις λειτουργίες του, με σκοπό:
- την εκμάθηση των παραδοσιακών χορών
- την αναβίωση παραδοσιακών εθίμων και η διάδοση της μουσικής παράδοσης στις νεότερες γενιές.
- την προβολή της πλούσιας μουσικοχορευτικής παράδοσης στα λοιπά γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας.
Τα τμήματα της Σ.Π.Α.Π έχουν συνεχή και αξιόλογη παρουσία στα μουσικοχορευτικά πολιτιστικά δρώμενα και συμμετέχουν σε πλείστες άλλες εκδηλώσεις πολιτιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα εντός και εκτός Δήμου Αμυνταίου.

Η ημέρα εκμάθησης ποντιακών χορών έχει οριστεί κάθε Κυριακή στις 17:30 με 19:00 για το παιδικό τμήμα και 19:00 με 21:00 για το τμήμα ενηλίκων (αρχάριων και προχωρημένων). Υπεύθυνος χοροδιδάσκαλος: Φωτιάδης Γεώργιος, τηλέφωνο επικοινωνίας: 698 1892348.
Στο σύλλογο λειτουργεί και τμήμα εκμάθησης παραδοσιακών χορών από όλη την Ελλάδα, κάθε Σάββατο στις 19:30 με 21:00 για το τμήμα ενηλίκων (αρχάριων και προχωρημένων), ενώ από φέτος συγκροτείται και παιδικό τμήμα. Υπεύθυνος χοροδιδάσκαλος: Παούνης Λάζαρος, τηλέφωνο επικοινωνίας : 693 1170970.
Επίσης, λειτουργεί και τμήμα εκμάθησης παραδοσιακού ποντιακού νταουλιου, κάθε Σάββατο 18:00 με 19:30, Υπεύθυνος διδάσκων: Εμμανουηλίδης Δαμιανός, τηλέφωνο επικοινωνίας: 694 5025619.
Οι πρόβες διεξάγονται στην αίθουσα της Στέγης Ποντίων Αμυνταίου και Περιχώρων, για περισσότερες πληροφορίες: https://www.facebook.com/profile.php?id=100010407541274

Κάθε ηλιοβασίλεμα

Όταν ζυγώνει η βραδιά και γλυκοσουρουπώνει

βαθιά μου σφάζουν την καρδιά της ερημιάς μου οι πόνοι

Θλιμμένο σούρουπο ποτέ να μη νυχτώνει

γι' αυτούς που ζούνε μόνοι.

Κάθε ηλιοβασίλεμα δε ξέρω τι μου φταίει

με παίρνει το παράπονο αχ και η καρδιά μου κλαίει.

Θλιμμένο σούρουπο ποτέ να μη νυχτώνει

γι' αυτούς που ζούνε μόνοι.

Στίχοι: Κώστας Ψυχογιός

Μουσική: Γιώργος Μανισαλής, Κοριός

Πρώτη εκτέλεση: Ρίτα Σακελλαρίου

Όταν ήμουν παιδί

Όταν ήμουν παιδί, πριν γνωρίσω το δάκρυ
είχα πλάσει μια αγάπη, φανταστική
ήταν τόσο αγνή, ζούσε μόνο για μένα
και ποτέ ένα ψέμα δεν μου είχε πει

Μα όσο κι αν έχω ψάξει
δεν βρήκα καμιά να τής μοιάζει
ούτ' εσύ, ούτε αυτή, ούτε η άλλη
ούτε και η χθεσινή

Μα όλες είσαστε ίδιες, στην καρδιά
στην ψυχή, στις συνήθειες
Μα καμιά, μα καμιά σας δεν μοιάζει
μ' εκείνη την φανταστική

Πρώτη εκτέλεση: ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ

Γέλα Κυρία μου

Γέλα κυρία μου, γέλα μαζί μου
γέλα κυρία μου, γέλα καλή μου
Ξένος εγώ, έξω απ' τον κόσμο σου
περαστικός από το δρόμο σου
κι είχα το θράσος να σ' αγαπήσω, άιτε
κοίτα η καρδιά μου τι μου ζητάει
έναν αλήτη ποιος τον μετράει
κι αν αγαπάει, ποιος τον νοιάζεται ποτέ

Πρώτη εκτέλεση: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΦΑΣΗΣ

Ήτανε μια φορά

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Λίτσα Διαμάντη & Χαρούλα Αλεξίου

Γύφτισσα μέρα

Γύφτισσα μέρα, στο παλιό μουράγιο
βλέπω την θάλασσα χωρίς, κουράγιο
βλέπω τα βράχια, και έχω μια λύπη
την Κυριακή αυτή, κάτι μου λείπει

Άσπρα βότσαλα στον ήλιο
και στη θάλασσα
την καρδιά μου
κυριακάτικα την χάλασα

Γύφτισσα τύχη, πες μου τι με σώνει
το απομεσήμερο για δες, ζυγώνει
Γύφτισσα μέρα, στο γυμνό κορμί σου
στην αμμουδιά να κυλιστώ μαζί σου

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
Μουσική: Γιώργος Κοντογιώργος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος

Το άγαλμα

Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα

Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε

Και του μίλησα για σένα και για μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε

Του 'πα για το φέρσιμό σου και για τα άλλα σου
τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου

Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα

Με το άγαλμα στο δρόμο προχωρήσαμε
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος

Γλυκά πονούσε το μαχαίρι

Γλυκά πονούσε το μαχαίρι,
έσταζε μέλι η μαχαιριά.
Και πέθαινα στην αμμουδιά
πέρσυ το καλοκαίρι.

Και πέθαινα στην αγκαλιά σου
κι έκλαιγες μ’ αναφιλητά...
Και πέφταν πάνω μου λυτά
τα ζωντανά μαλλιά σου.

Και γύρευες να μ’ αναστήσεις
με το αθάνατο νερό...
Κι ήταν το στόμα μου ξερό
σαν στερεμένης βρύσης.

Κι έσκυψες πάνω στην καρδιά μου
σαν ανθισμένη γιασεμιά...
Και η ζεστή σου ανασεμιά
μ’ ανάστησε καρδιά μου.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας 1970

Πρώτη εκτέλεση: Τόλης Βοσκόπουλος

ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥΣ ΔΕΙΚΤΕΣ

Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες
τώρα που είμαστε αγκαλιά.
Πάρε τις πίκρες, τις πίκρες μου και ρίχ' τες
στο βράχο του καβο Μαλιά, καλέ μου,
στο βράχο του καβο Μαλιά.

Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες
τώρα που είμαστε αγκαλιά,
και τις βαθιές λαβωματιές σου δείχ' τες
να σ' τις γιατρέψω με φιλιά, καλέ μου,
να σ' τις γιατρέψω με φιλιά.

Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες
και τίποτα να μη μου πεις.
Πέρασα χίλιες, χίλιες άδειες νύχτες,
νύχτες που πρόσμενα να 'ρθεις, καλέ μου,
νύχτες που πρόσμενα να 'ρθεις.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Πρώτη εκτέλεση: ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ