Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

8 ΜΑΡΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ
·         Τετάρτη 7 Μάρτη στις 9 το πρωί παράσταση διαμαρτυρίας στον αύλειο χώρο του Νοσοκομείου Φλώρινας για τις ελλείψεις που αντιμετωπίζει
·         Πέμπτη 8 Μάρτη στις 6.30μμ στο καφέ Εν Φλωροίνοι εκδήλωση αφιερωμένη στην Ημέρα της Γυναίκας
        Σύλλογος Γυναικών Φλώρινας Μέλος ΟΓΕ
8 ΜΑΡΤΗ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ
ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ
v 8 Μάρτη 1857, οι ράφτρες κι οι υφάντρες της Ν. Υόρκης βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας μείωση του εργάσιμου χρόνου, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.
- 8 Μάρτη 2018, εμείς, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου, χρειάζεται να συνεχίσουμε το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για προστασία της μητρότητας, για το δικαίωμα των οικογενειών μας σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, καθώς όλα αυτά έχουν τεθεί στο απόσπασμα εξαιτίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών όλα τα τελευταία χρόνια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Χωρίς τέλος αποδεικνύονται οι περικοπές στις παροχές υγείας, τις εξετάσεις, τη νοσηλεία, τα φάρμακα, την πρόληψη και την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, σε υγειονομικό υλικό, σε εξοπλισμό, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης στην οποία προχωρά η κυβέρνηση με τη στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», με σκοπό να ενισχυθούν μεγαλοεπιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η κατάσταση στο Νοσοκομείο Φλώρινας επιδεινώνεται συνεχώς,καθώς υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό. Η παιδιατρική κλινική υπολειτουργεί, αφού αυτή τη στιγμή επί της ουσίας δεν υπηρετεί κανένας γιατρός και το πρόγραμμα εφημεριών καλύπτεται με μετακινήσεις παιδιάτρων από γειτονικά νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να μη νοσηλεύονται στην παιδιατρική νεογνά και παιδιά, να αντιμετωπίζονται μόνο τα επέιγοντα περιστατικά, να μη γίνονται τοκετοί και να παραπέμπονται τα περιστατικά σε νοσοκομεία γειτονικών πόλεων, Πολλές γυναίκες που είχαν προγραμματίσει να γεννήσουν εκεί αναγκάζονται να αναζητούν άλλη λύση, την ώρα που βάζουν ήδη βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου και βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία των ίδιων και των παιδιών τους. Επίσης, με μεγάλες ελλείψεις λειτουργεί η παθολογική κλινική και η μονάδα τεχνητού νεφρού, ενώ και η οφθαλμολογική και η αιμοδοσία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα λειτουργίας στο άμεσο μέλλον λόγω έλλειψης ιατρών. Τέλος, πολλές από τις ανάγκες του νοσοκομείου καλύπτονται από επικουρικούς ιατρούς, οι οποίοι τελούν υπό καθεστώς εργασιακής ομηρίας με αμφίβολο το εάν θα παραμείνουν στη θέση τους, ενώ στην  ίδια μοίρα βρίσκονται και άλλοι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, οι οποίοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικό προσωπικό, εργαζόμενοι στην καθαριότητα κλπ)
Πετσοκομένοι είναι και οι προϋπολογισμοί του νοσοκομείου, καθώς έχουν μειωθεί πάνω από 70% σε σχέση με το 2010, οπότε είναι ορατός ο κίνδυνος έλλειψης υλικών, ειδικά εάν λειτουργήσουν κανονικά οι κλινικές. Την ίδια στιγμή οι εκάστοτε κυβερνήσεις κομπάζουν ότι έχουν μειώσει τις δαπάνες για τα φάρμακα και γενικά τις δαπάνες για την υγεία, τη στιγμή που νοσοκομεία υπολειτουργούν – παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό – και οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν ολοένα και περισσότερο για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες περίθαλψης και υγείας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον, όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας, συνεχίζουν να πλουτίζουν  με σκάνδαλα αλλά και (κυρίως) νόμιμα, καθώς οι νόμοι του αστικού κράτους είναι ιδιαίτερα ευνοϊκοί γι’ αυτές.
Ευθύνη έχουν και οι φορείς και πολιτικοί εκπρόσωποι κόμματων της περιοχής (Βουλευτές, Δήμαρχοι, Εργατικά Κέντρα), που όλο το προηγούμενο διάστημα στήριζαν ενεργητικά την πολιτική της εμπορευματοποίησης της υγείας, που έφερε αυτά τα αποτελέσματα.
Δε δεχόμαστε να θυσιάσουμε την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, για να αυξηθεί η πελατεία και τα κέρδη των ιδιωτικών κλινικών και των διαγνωστικών κέντρων, για να δώσουν κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση νέα προνόμια στους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και από τα λεφτά που θα περικόπτουν από την κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να τους περάσει! Είναι στο χέρι μας να τους σταματήσουμε, οι υγειονομικοί μαζί με τα σωματεία, τους συλλόγους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της περιοχής μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, το κλείσιμο κλινικών και τμημάτων. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την πλήρη ανάπτυξη των κλινικών του νοσοκομείου μας, την αναβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, την κατάργηση όλων των πληρωμών από τους ασθενείς για την Υγεία.
Διεκδικούμε
— Να γίνει η πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής και εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου Φλώρινας και να καλύπτονται πλήρως οι σύγχρονες ανάγκες των ασθενών. Να μονιμοποιηθούν όλοι όσοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
— Να αυξηθεί γενναία η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις ανάγκες λειτουργίας του Νοσοκομείου Φλώρινας και όλων των δημόσιων νοσοκομείων, ΚΥ και όλων των δομών δημόσιας Υγείας – Πρόνοιας.
— Να καταργηθεί κάθε πληρωμή για την Υγεία , εξετάσεις και τα φάρμακα.
— Να ενταχθούν όλα τα εμβόλια στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού και να γίνονται δωρεάν σε όσους τα έχουν ανάγκη.
Ο Σύλλογος Γυναικών Φλώρινας (Μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας) καλεί σε παράσταση διαμαρτυρίας στον αύλειο χώρο του Νοσοκομείου την Τετάρτη 7 Μάρτη στις 9 το πρωί.
Η κινητοποίηση είναι ενταγμένη στο πλαίσιο του εορτασμού της ημέρας της γυναίκας, η οποία είναι ιστορική ημέρα αγωνιστικής διεκδίκησης για τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Οργανωμένος αγώνας για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η ανάπτυξη και η παροχή των υπηρεσιών Υγείας πρέπει να είναι στην ευθύνη του κράτους και να τις εξασφαλίζει ισότιμα σε όλους

Κινητοποίηση Συλλόγου Γυναικών Φλώρινας για τις ελλείψεις στο Νοσοκομείο Φλώρινας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
8 ΜΑΡΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ
·         Τετάρτη 7 Μάρτη στις 9 το πρωί παράσταση διαμαρτυρίας στον αύλειο χώρο του Νοσοκομείου Φλώρινας για τις ελλείψεις που αντιμετωπίζει
·         Πέμπτη 8 Μάρτη στις 6.30μμ στο καφέ Εν Φλωροίνοι εκδήλωση αφιερωμένη στην Ημέρα της Γυναίκας
        Σύλλογος Γυναικών Φλώρινας Μέλος ΟΓΕ
8 ΜΑΡΤΗ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ
ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ
v 8 Μάρτη 1857, οι ράφτρες κι οι υφάντρες της Ν. Υόρκης βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας μείωση του εργάσιμου χρόνου, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.
- 8 Μάρτη 2018, εμείς, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου, χρειάζεται να συνεχίσουμε το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για προστασία της μητρότητας, για το δικαίωμα των οικογενειών μας σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, καθώς όλα αυτά έχουν τεθεί στο απόσπασμα εξαιτίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών όλα τα τελευταία χρόνια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Χωρίς τέλος αποδεικνύονται οι περικοπές στις παροχές υγείας, τις εξετάσεις, τη νοσηλεία, τα φάρμακα, την πρόληψη και την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, σε υγειονομικό υλικό, σε εξοπλισμό, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης στην οποία προχωρά η κυβέρνηση με τη στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», με σκοπό να ενισχυθούν μεγαλοεπιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η κατάσταση στο Νοσοκομείο Φλώρινας επιδεινώνεται συνεχώς,καθώς υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό. Η παιδιατρική κλινική υπολειτουργεί, αφού αυτή τη στιγμή επί της ουσίας δεν υπηρετεί κανένας γιατρός και το πρόγραμμα εφημεριών καλύπτεται με μετακινήσεις παιδιάτρων από γειτονικά νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να μη νοσηλεύονται στην παιδιατρική νεογνά και παιδιά, να αντιμετωπίζονται μόνο τα επέιγοντα περιστατικά, να μη γίνονται τοκετοί και να παραπέμπονται τα περιστατικά σε νοσοκομεία γειτονικών πόλεων, Πολλές γυναίκες που είχαν προγραμματίσει να γεννήσουν εκεί αναγκάζονται να αναζητούν άλλη λύση, την ώρα που βάζουν ήδη βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου και βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία των ίδιων και των παιδιών τους. Επίσης, με μεγάλες ελλείψεις λειτουργεί η παθολογική κλινική και η μονάδα τεχνητού νεφρού, ενώ και η οφθαλμολογική και η αιμοδοσία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα λειτουργίας στο άμεσο μέλλον λόγω έλλειψης ιατρών. Τέλος, πολλές από τις ανάγκες του νοσοκομείου καλύπτονται από επικουρικούς ιατρούς, οι οποίοι τελούν υπό καθεστώς εργασιακής ομηρίας με αμφίβολο το εάν θα παραμείνουν στη θέση τους, ενώ στην  ίδια μοίρα βρίσκονται και άλλοι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, οι οποίοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικό προσωπικό, εργαζόμενοι στην καθαριότητα κλπ)
Πετσοκομένοι είναι και οι προϋπολογισμοί του νοσοκομείου, καθώς έχουν μειωθεί πάνω από 70% σε σχέση με το 2010, οπότε είναι ορατός ο κίνδυνος έλλειψης υλικών, ειδικά εάν λειτουργήσουν κανονικά οι κλινικές. Την ίδια στιγμή οι εκάστοτε κυβερνήσεις κομπάζουν ότι έχουν μειώσει τις δαπάνες για τα φάρμακα και γενικά τις δαπάνες για την υγεία, τη στιγμή που νοσοκομεία υπολειτουργούν – παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό – και οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν ολοένα και περισσότερο για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες περίθαλψης και υγείας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον, όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας, συνεχίζουν να πλουτίζουν  με σκάνδαλα αλλά και (κυρίως) νόμιμα, καθώς οι νόμοι του αστικού κράτους είναι ιδιαίτερα ευνοϊκοί γι’ αυτές.
Ευθύνη έχουν και οι φορείς και πολιτικοί εκπρόσωποι κόμματων της περιοχής (Βουλευτές, Δήμαρχοι, Εργατικά Κέντρα), που όλο το προηγούμενο διάστημα στήριζαν ενεργητικά την πολιτική της εμπορευματοποίησης της υγείας, που έφερε αυτά τα αποτελέσματα.
Δε δεχόμαστε να θυσιάσουμε την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, για να αυξηθεί η πελατεία και τα κέρδη των ιδιωτικών κλινικών και των διαγνωστικών κέντρων, για να δώσουν κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση νέα προνόμια στους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και από τα λεφτά που θα περικόπτουν από την κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να τους περάσει! Είναι στο χέρι μας να τους σταματήσουμε, οι υγειονομικοί μαζί με τα σωματεία, τους συλλόγους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της περιοχής μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, το κλείσιμο κλινικών και τμημάτων. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την πλήρη ανάπτυξη των κλινικών του νοσοκομείου μας, την αναβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, την κατάργηση όλων των πληρωμών από τους ασθενείς για την Υγεία.
Διεκδικούμε
— Να γίνει η πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής και εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου Φλώρινας και να καλύπτονται πλήρως οι σύγχρονες ανάγκες των ασθενών. Να μονιμοποιηθούν όλοι όσοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
— Να αυξηθεί γενναία η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις ανάγκες λειτουργίας του Νοσοκομείου Φλώρινας και όλων των δημόσιων νοσοκομείων, ΚΥ και όλων των δομών δημόσιας Υγείας – Πρόνοιας.
— Να καταργηθεί κάθε πληρωμή για την Υγεία , εξετάσεις και τα φάρμακα.
— Να ενταχθούν όλα τα εμβόλια στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού και να γίνονται δωρεάν σε όσους τα έχουν ανάγκη.
Ο Σύλλογος Γυναικών Φλώρινας (Μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας) καλεί σε παράσταση διαμαρτυρίας στον αύλειο χώρο του Νοσοκομείου την Τετάρτη 7 Μάρτη στις 9 το πρωί.
Η κινητοποίηση είναι ενταγμένη στο πλαίσιο του εορτασμού της ημέρας της γυναίκας, η οποία είναι ιστορική ημέρα αγωνιστικής διεκδίκησης για τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Οργανωμένος αγώνας για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η ανάπτυξη και η παροχή των υπηρεσιών Υγείας πρέπει να είναι στην ευθύνη του κράτους και να τις εξασφαλίζει ισότιμα σε όλους
Για την συνέχεια κάντε κλικ πάνω στον σύνδεσμος της πηγής>
http://ekf.gr/?p=5762

Ασφάλιση για εργαζομένους και ανέργους-Ανανέωση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Για την συνέχεια κάντε κλικ πάνω στον σύνδεσμος της πηγής>
http://ekf.gr/?p=5762

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Τι  είναι αυτό που δίνει την αίσθηση της μοναξιάς, πιο είναι αυτό το συναίσθημα, το ερέθισμα που μας κάνει να νιώθουμε μόνους. Ωραία γιορτές φασαρία, πανικός, τι θα ψωνίσουμε, τι θα μαγειρέψουμε τι δώρα θα κάνουμε. Και μετά αλήθεια έχουμε αναρωτηθεί τι μένει μετά …Όλα έγιναν όπως  έπρεπε αλλά κάτι λείπει, πάντα έλειπε , απ όλους μας μηδενός εξαιρουμένου. Κι όμως συνεχίζουμε την επόμενη μέρα να ξεκινάμε ξανά μια ρουτίνα που την γνωρίζουμε χρόνια και το χειρότερο είναι ότι θα την υπακούμε, θα την εκτελούμε για περισσότερα χρόνια. Και έρχεται μια απρόσμενη στιγμή που ενώ όλοι πάμε σαν τρελοί από τους ρυθμούς της ζωής, σηκώνοντας φορτία δικά μας και ξένα λέμε «φτάνει πια». Στην αρχή σκέφτεσαι «δεν το είπα εγώ» με το πέρας των ημερών ακούς ξανά και ξανά την ίδια σχεδόν φράση με παραλλαγές «γιατί εγώ μόνος-η ,γιατί αδικημένος-η». Μόνο που κανένας δεν σου δίνει απάντηση στο ερώτημα που σε καίει. Τότε πήγαινε και κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη ,άδειασε το μυαλό σου από περίσσιες σκέψεις και απλά με ένα μαγικό τρόπο ταξίδεψε στο χρόνο. Γύρισε στα παιδικά ή και εφηβικά σου χρόνια θυμήσου καταστάσεις χαράς και στεναχώριας, φιλτράρισε τα μέσα στο μυαλό σου. Στη συνέχεια θυμήσου τι άλλαξε από εκείνες της εποχές ως σήμερα, εκεί ας προσπαθήσει ο κάθε ένας από μας με ένα μαγικό και ξεχωριστό τρόπο τον οποίο διαθέτει να μπορέσει να συνδυάσει ανέμελες παιδικές στιγμές του παρελθόντος με ανελυμένες υποχρεώσεις του παρόντος.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Τι  είναι αυτό που δίνει την αίσθηση της μοναξιάς, πιο είναι αυτό το συναίσθημα, το ερέθισμα που μας κάνει να νιώθουμε μόνους. Ωραία γιορτές φασαρία, πανικός, τι θα ψωνίσουμε, τι θα μαγειρέψουμε τι δώρα θα κάνουμε. Και μετά αλήθεια έχουμε αναρωτηθεί τι μένει μετά …Όλα έγιναν όπως  έπρεπε αλλά κάτι λείπει, πάντα έλειπε , απ όλους μας μηδενός εξαιρουμένου. Κι όμως συνεχίζουμε την επόμενη μέρα να ξεκινάμε ξανά μια ρουτίνα που την γνωρίζουμε χρόνια και το χειρότερο είναι ότι θα την υπακούμε, θα την εκτελούμε για περισσότερα χρόνια. Και έρχεται μια απρόσμενη στιγμή που ενώ όλοι πάμε σαν τρελοί από τους ρυθμούς της ζωής, σηκώνοντας φορτία δικά μας και ξένα λέμε «φτάνει πια». Στην αρχή σκέφτεσαι «δεν το είπα εγώ» με το πέρας των ημερών ακούς ξανά και ξανά την ίδια σχεδόν φράση με παραλλαγές «γιατί εγώ μόνος-η ,γιατί αδικημένος-η». Μόνο που κανένας δεν σου δίνει απάντηση στο ερώτημα που σε καίει. Τότε πήγαινε και κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη ,άδειασε το μυαλό σου από περίσσιες σκέψεις και απλά με ένα μαγικό τρόπο ταξίδεψε στο χρόνο. Γύρισε στα παιδικά ή και εφηβικά σου χρόνια θυμήσου καταστάσεις χαράς και στεναχώριας, φιλτράρισε τα μέσα στο μυαλό σου. Στη συνέχεια θυμήσου τι άλλαξε από εκείνες της εποχές ως σήμερα, εκεί ας προσπαθήσει ο κάθε ένας από μας με ένα μαγικό και ξεχωριστό τρόπο τον οποίο διαθέτει να μπορέσει να συνδυάσει ανέμελες παιδικές στιγμές του παρελθόντος με ανελυμένες υποχρεώσεις του παρόντος.
Τρεις στους δέκα άντρες κακοποιούνται σωματικά από τη γυναίκα στην Ελλάδα της κρίσης, ενώ επτά στους δέκα πέφτουν θύματα ψυχολογικής βίας, σύμφωνα με ευρωπαϊκή μελέτη, όπως αναφέρει η συμβουλευτική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Φρόσω Φωτεινάκη, στο «Πρακτορείο FM».
Η κ. Φωτεινάκη από το κλινικό της έργο την τελευταία εξαετία, διαπιστώνει περισσότερο μορφές ψυχολογικής ή οικονομικής βίας, γιατί όπως λέει, σπάνια ένα ζευγάρι φέρνει στο γραφείο το θέμα της σωματικής βίας και δυστυχώς είναι κάτι που συνήθως καλύπτεται πίσω από κλειστές πόρτες.
Ως προς την οικονομική βία εντοπίζει περισσότερα κρούσματα από τον άνδρα προς τη γυναίκα, όπου ο σύντροφος απαιτεί τον απόλυτο έλεγχο, των εσόδων και των εξόδων της γυναίκας, κάνοντάς την να χάνει κάθε αυτονομία.
«Αυτό που βλέπουμε για τον άνδρα που περισσότερο έχει γαλουχηθεί με τον κοινωνικό ρόλο του κουβαλητή, είναι ότι το να χάνει αυτό το ρόλο, φέρνει επιθετικότητα. Για να εξισορροπήσει δηλαδή αυτό το έλλειμμα που αποκτά ψυχολογικά, επιτίθεται στη γυναίκα και προσπαθεί να τη μειώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Φωτεινάκη.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Έρευνα: 3 στους 10 άντρες κακοποιούνται σωματικά από τις γυναίκες στη Ελλάδα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Τρεις στους δέκα άντρες κακοποιούνται σωματικά από τη γυναίκα στην Ελλάδα της κρίσης, ενώ επτά στους δέκα πέφτουν θύματα ψυχολογικής βίας, σύμφωνα με ευρωπαϊκή μελέτη, όπως αναφέρει η συμβουλευτική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Φρόσω Φωτεινάκη, στο «Πρακτορείο FM».
Η κ. Φωτεινάκη από το κλινικό της έργο την τελευταία εξαετία, διαπιστώνει περισσότερο μορφές ψυχολογικής ή οικονομικής βίας, γιατί όπως λέει, σπάνια ένα ζευγάρι φέρνει στο γραφείο το θέμα της σωματικής βίας και δυστυχώς είναι κάτι που συνήθως καλύπτεται πίσω από κλειστές πόρτες.
Ως προς την οικονομική βία εντοπίζει περισσότερα κρούσματα από τον άνδρα προς τη γυναίκα, όπου ο σύντροφος απαιτεί τον απόλυτο έλεγχο, των εσόδων και των εξόδων της γυναίκας, κάνοντάς την να χάνει κάθε αυτονομία.
«Αυτό που βλέπουμε για τον άνδρα που περισσότερο έχει γαλουχηθεί με τον κοινωνικό ρόλο του κουβαλητή, είναι ότι το να χάνει αυτό το ρόλο, φέρνει επιθετικότητα. Για να εξισορροπήσει δηλαδή αυτό το έλλειμμα που αποκτά ψυχολογικά, επιτίθεται στη γυναίκα και προσπαθεί να τη μειώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Φωτεινάκη.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr
Οι άνθρωποι που έχουν χάσει τον/την σύζυγό τους ή άλλο αγαπημένο πρόσωπο, κάποια στιγμή έχουν την εντύπωση πως τον «βλέπουν ή τον «ακούν», σύμφωνα με μια ιταλική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη δείχνει ότι οι παραισθήσεις αυτές είναι πολύ διαδεδομένες μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν κανένα ιστορικό ψυχικής νόσου, αλλά δεν συζητιούνται ευρέως για να μην νομίσουν οι άλλοι ότι ο πενθών ή η πενθούσα έχει τρελαθεί.
Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, με επικεφαλής τον Αρμάντο Ντ' Αγκοστίνο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο «Journal of Affective Disorders» (Περιοδικό Συναισθηματικών Διαταραχών), αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) όλες τις έως τώρα μελέτες πάνω στο ζήτημα.
Η ανάλυση δείχνει ότι το 30% έως 60% (ανάλογα με την μελέτη) των ανθρώπων που έχουν χηρεύσει ή βιώνουν πένθος, έχουν παραισθητικές εμπειρίες, όπως να βλέπουν τον αγαπημένο τους να κάθεται στην καρέκλα που αγαπούσε ή να τον ακούνε να τους καλεί με το όνομά τους.
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εντυπωσιακά υψηλή η συχνότητα τέτοιων παραισθητικών εμπειριών μετά από πένθος», αναφέρουν οι Ιταλοί επιστήμονες. Όπως επισημαίνουν όμως, πολλοί άνθρωποι δεν μιλάνε ποτέ ανοιχτά γι' αυτές τις ασυνήθιστες εμπειρίες τους, εν μέρει από τον φόβο τους ότι θα παρεξηγηθούν.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το ζήτημα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς από επιστημονική πλευρά (οι έως τώρα μελέτες είναι λίγες και σε μικρό δείγμα), κάτι που πρέπει πλέον να γίνει πιο συστηματικά.
Σε ένα βαθμό, οι παραισθήσεις αυτές μοιάζουν με εκείνες που έχουν όσοι υποφέρουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Μερικές φορές οι παραισθήσεις, πέρα από όραση και ακοή, αφορούν την αφή, την όσφρηση, αλλά και μια αόρατη «παρουσία» πέρα από τις πέντε αισθήσεις.
Οι Ιταλοί επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι, προς το παρόν, παραμένει αβέβαιο κατά πόσο αυτές οι εμπειρίες θα πρέπει να θεωρηθούν παθολογικές και πού θα πρέπει να χαραχθεί το όριο ανάμεσα στη φυσιολογική και στην παθολογική εμπειρία του πένθους.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Oι μισοί άνθρωποι «βλέπουν» ή «ακούν» τους πεθαμένους αγαπημένους τους!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Οι άνθρωποι που έχουν χάσει τον/την σύζυγό τους ή άλλο αγαπημένο πρόσωπο, κάποια στιγμή έχουν την εντύπωση πως τον «βλέπουν ή τον «ακούν», σύμφωνα με μια ιταλική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη δείχνει ότι οι παραισθήσεις αυτές είναι πολύ διαδεδομένες μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν κανένα ιστορικό ψυχικής νόσου, αλλά δεν συζητιούνται ευρέως για να μην νομίσουν οι άλλοι ότι ο πενθών ή η πενθούσα έχει τρελαθεί.
Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, με επικεφαλής τον Αρμάντο Ντ' Αγκοστίνο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο «Journal of Affective Disorders» (Περιοδικό Συναισθηματικών Διαταραχών), αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) όλες τις έως τώρα μελέτες πάνω στο ζήτημα.
Η ανάλυση δείχνει ότι το 30% έως 60% (ανάλογα με την μελέτη) των ανθρώπων που έχουν χηρεύσει ή βιώνουν πένθος, έχουν παραισθητικές εμπειρίες, όπως να βλέπουν τον αγαπημένο τους να κάθεται στην καρέκλα που αγαπούσε ή να τον ακούνε να τους καλεί με το όνομά τους.
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εντυπωσιακά υψηλή η συχνότητα τέτοιων παραισθητικών εμπειριών μετά από πένθος», αναφέρουν οι Ιταλοί επιστήμονες. Όπως επισημαίνουν όμως, πολλοί άνθρωποι δεν μιλάνε ποτέ ανοιχτά γι' αυτές τις ασυνήθιστες εμπειρίες τους, εν μέρει από τον φόβο τους ότι θα παρεξηγηθούν.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το ζήτημα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς από επιστημονική πλευρά (οι έως τώρα μελέτες είναι λίγες και σε μικρό δείγμα), κάτι που πρέπει πλέον να γίνει πιο συστηματικά.
Σε ένα βαθμό, οι παραισθήσεις αυτές μοιάζουν με εκείνες που έχουν όσοι υποφέρουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Μερικές φορές οι παραισθήσεις, πέρα από όραση και ακοή, αφορούν την αφή, την όσφρηση, αλλά και μια αόρατη «παρουσία» πέρα από τις πέντε αισθήσεις.
Οι Ιταλοί επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι, προς το παρόν, παραμένει αβέβαιο κατά πόσο αυτές οι εμπειρίες θα πρέπει να θεωρηθούν παθολογικές και πού θα πρέπει να χαραχθεί το όριο ανάμεσα στη φυσιολογική και στην παθολογική εμπειρία του πένθους.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Τι είναι η ευτυχία; Στιγμές είναι. Από εκείνες που σου κόβουν την ανάσα, που σε γεμίζουν ευφορία, που σε κάνουν να λάμπεις. Στιγμές μικρές ή μεγάλες, ήσσονος ή ελάσσονος έντασης, με καρδιοχτύπι και χαρά, αλλά και αγωνία.
Το τι βέβαια σημαίνει η ευτυχία για τον καθένα είναι κάτι άκρως υποκειμενικό. Για κάποιους είναι ένα βράδυ με φίλους σε μια παραλία, μια συναυλία, μια έκπληξη από το έτερον ήμισυ, μια εκδρομή την Κυριακή, ή ακόμα και το να ξυπνάς υγιής που το έχουμε τόσο πολύ δεδομένο.
Το σίγουρο όμως, είναι πως ανεξάρτητα από τον εκάστοτε ορισμό της, η ευτυχία σε κάνει να λάμπεις. Καρφιτσώνει ένα μόνιμο χαμόγελο, που βγαίνει πηγαίο από μέσα σου. Δεν έχεις ανάγκη από make up, ρούχα υπερπαραγωγή και ψηλοτάκουνα. Όσο και να βάφεσαι, πιο όμορφη από όταν είσαι ευτυχισμένη, δε θα γίνεις.
Τι μπορεί να σε κάνει να πιστεύεις πως ένα ρούχο και μακιγιάζ θα σε κάνει πιο όμορφη και πιο ελκυστική; Τίποτα δεν μπορεί να καλύψει το εσωτερικό κενό. Διότι όταν υπάρχει κενό, υπάρχει και χάος. Και το χάος φέρνει αναρχία στο είναι σου. Μοιάζεις χαμένος, αποπροσανατολισμένος.
Βρες λοιπόν, τώρα αυτό που σε γεμίζει. Δεν έχει σημασία τι μπορεί να είναι. Ένα χόμπι, μια ξένη γλώσσα, μια βόλτα στη θάλασσα. Σημασία έχει να σε κάνει να νιώθεις γεμάτος και να σε κατακλύζει η χαρά.
Οι ψυχολόγοι λένε, υπάρχουν μύες στο πρόσωπο που δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε και αντικατοπτρίζουν την εσωτερική μας κατάσταση. Κάπως έτσι λοιπόν, ακόμα και εν αγνοία του δίνει κανείς το στίγμα του στους άλλους. Είναι αυτά τα μάτια, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής που τα μαρτυρούν όλα. Κι όταν τα μάτια δείχνουν κατήφεια, μόνο όμορφη δεν είσαι.
Τι προέχει λοιπόν και τι ορίζεται τελικά ως αυτή περιβόητη ομορφιά; Μα φυσικά η εσωτερική καλλιέργεια. Οι αναζητήσεις του τύπου ποιος είσαι, τι θες και πού πας, σε οδηγούν να βρεις τον εαυτό σου. Εναρμονίζεις τη ψυχή σου με το σώμα σου, το μέσα με το έξω σου. Δεν έχεις το βλέμμα του περιπλανώμενου.
Η ισορροπία μέσα σου θα φέρει ισορροπημένες σχέσεις αντίστοιχα. Τι πιο σημαντικό από αυτές; Τι πιο σημαντικό από το να έχεις δίπλα σου άτομα που σε αγαπούν και τα αγαπάς, που ξέρεις πως θα είναι εκεί για σένα. Ο άνθρωπος δε φτιάχτηκε για να είναι μόνος. Είναι φτιαγμένος για να δίνει και παίρνει αγάπη που μερεμετίζει κάθε τρύπα της ψυχής.
Κανένας άνθρωπος δε θα σε αγαπήσει ή θα σε εκτιμήσει παραπάνω για την τέλεια γραμμή eyeliner ή τη πλούσια βλεφαρίδα. Έρευνες λένε, πως οι άντρες απεχθάνονται τα ψεύτικα μαλλιά, το υπερβολικό μακιγιάζ, τις extravagant εμφανίσεις. Less is more, είναι το σύνθημά τους. Θεωρούν σέξι τα ατημέλητα μαλλιά, τις φακίδες σου στη μύτη, το φαρδύ σου φανελάκι χωρίς V.
Και άσε τους άντρες. Πρώτα απ’ όλα κάν’ το για σένα. Δε φαντάζεσαι τι ελευθερία θα νιώσεις, όταν θες το πολύ ένα τέταρτο να ετοιμαστείς, φορώντας απλά τα all star σου σαββατόβραδο χωρίς να ανησυχείς αν θα βρεις σκαμπό, γιατί σε χτυπάνε τα παπούτσια, χωρίς να ανησυχείς μην τρέξει η μάσκαρα, χωρίς να έχεις άγχος αν θα είσαι όμορφη. Θα είσαι ο εαυτός σου και αυτό είναι το πιο ωραίο ρούχο. Τώρα αν εσύ θες να παιδεύεσαι ανώφελα, είναι άλλο ζήτημα.
Βγάλε λοιπόν, οτιδήποτε περιττό. Ξεβάψου, βάλε το τζινάκι σου, ανακάτεψε τα μαλλιά σου και φόρεσε το καλύτερό σου χαμόγελο. Ψάξε μέσα σου τι σε κάνει να χαμογελάς και πάλεψε για αυτό. Μόνο έτσι θα είσαι πλήρης. Μόνο έτσι βρίσκεις το νόημα της ζωής.
Happy girls are the prettiest, είπε η Audrey Hepburn και είχε απόλυτο δίκαιο.
Πηγή:Pillowfights.gr


Οι ευτυχισμένες γυναίκες είναι και οι πιο όμορφες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Τι είναι η ευτυχία; Στιγμές είναι. Από εκείνες που σου κόβουν την ανάσα, που σε γεμίζουν ευφορία, που σε κάνουν να λάμπεις. Στιγμές μικρές ή μεγάλες, ήσσονος ή ελάσσονος έντασης, με καρδιοχτύπι και χαρά, αλλά και αγωνία.
Το τι βέβαια σημαίνει η ευτυχία για τον καθένα είναι κάτι άκρως υποκειμενικό. Για κάποιους είναι ένα βράδυ με φίλους σε μια παραλία, μια συναυλία, μια έκπληξη από το έτερον ήμισυ, μια εκδρομή την Κυριακή, ή ακόμα και το να ξυπνάς υγιής που το έχουμε τόσο πολύ δεδομένο.
Το σίγουρο όμως, είναι πως ανεξάρτητα από τον εκάστοτε ορισμό της, η ευτυχία σε κάνει να λάμπεις. Καρφιτσώνει ένα μόνιμο χαμόγελο, που βγαίνει πηγαίο από μέσα σου. Δεν έχεις ανάγκη από make up, ρούχα υπερπαραγωγή και ψηλοτάκουνα. Όσο και να βάφεσαι, πιο όμορφη από όταν είσαι ευτυχισμένη, δε θα γίνεις.
Τι μπορεί να σε κάνει να πιστεύεις πως ένα ρούχο και μακιγιάζ θα σε κάνει πιο όμορφη και πιο ελκυστική; Τίποτα δεν μπορεί να καλύψει το εσωτερικό κενό. Διότι όταν υπάρχει κενό, υπάρχει και χάος. Και το χάος φέρνει αναρχία στο είναι σου. Μοιάζεις χαμένος, αποπροσανατολισμένος.
Βρες λοιπόν, τώρα αυτό που σε γεμίζει. Δεν έχει σημασία τι μπορεί να είναι. Ένα χόμπι, μια ξένη γλώσσα, μια βόλτα στη θάλασσα. Σημασία έχει να σε κάνει να νιώθεις γεμάτος και να σε κατακλύζει η χαρά.
Οι ψυχολόγοι λένε, υπάρχουν μύες στο πρόσωπο που δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε και αντικατοπτρίζουν την εσωτερική μας κατάσταση. Κάπως έτσι λοιπόν, ακόμα και εν αγνοία του δίνει κανείς το στίγμα του στους άλλους. Είναι αυτά τα μάτια, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής που τα μαρτυρούν όλα. Κι όταν τα μάτια δείχνουν κατήφεια, μόνο όμορφη δεν είσαι.
Τι προέχει λοιπόν και τι ορίζεται τελικά ως αυτή περιβόητη ομορφιά; Μα φυσικά η εσωτερική καλλιέργεια. Οι αναζητήσεις του τύπου ποιος είσαι, τι θες και πού πας, σε οδηγούν να βρεις τον εαυτό σου. Εναρμονίζεις τη ψυχή σου με το σώμα σου, το μέσα με το έξω σου. Δεν έχεις το βλέμμα του περιπλανώμενου.
Η ισορροπία μέσα σου θα φέρει ισορροπημένες σχέσεις αντίστοιχα. Τι πιο σημαντικό από αυτές; Τι πιο σημαντικό από το να έχεις δίπλα σου άτομα που σε αγαπούν και τα αγαπάς, που ξέρεις πως θα είναι εκεί για σένα. Ο άνθρωπος δε φτιάχτηκε για να είναι μόνος. Είναι φτιαγμένος για να δίνει και παίρνει αγάπη που μερεμετίζει κάθε τρύπα της ψυχής.
Κανένας άνθρωπος δε θα σε αγαπήσει ή θα σε εκτιμήσει παραπάνω για την τέλεια γραμμή eyeliner ή τη πλούσια βλεφαρίδα. Έρευνες λένε, πως οι άντρες απεχθάνονται τα ψεύτικα μαλλιά, το υπερβολικό μακιγιάζ, τις extravagant εμφανίσεις. Less is more, είναι το σύνθημά τους. Θεωρούν σέξι τα ατημέλητα μαλλιά, τις φακίδες σου στη μύτη, το φαρδύ σου φανελάκι χωρίς V.
Και άσε τους άντρες. Πρώτα απ’ όλα κάν’ το για σένα. Δε φαντάζεσαι τι ελευθερία θα νιώσεις, όταν θες το πολύ ένα τέταρτο να ετοιμαστείς, φορώντας απλά τα all star σου σαββατόβραδο χωρίς να ανησυχείς αν θα βρεις σκαμπό, γιατί σε χτυπάνε τα παπούτσια, χωρίς να ανησυχείς μην τρέξει η μάσκαρα, χωρίς να έχεις άγχος αν θα είσαι όμορφη. Θα είσαι ο εαυτός σου και αυτό είναι το πιο ωραίο ρούχο. Τώρα αν εσύ θες να παιδεύεσαι ανώφελα, είναι άλλο ζήτημα.
Βγάλε λοιπόν, οτιδήποτε περιττό. Ξεβάψου, βάλε το τζινάκι σου, ανακάτεψε τα μαλλιά σου και φόρεσε το καλύτερό σου χαμόγελο. Ψάξε μέσα σου τι σε κάνει να χαμογελάς και πάλεψε για αυτό. Μόνο έτσι θα είσαι πλήρης. Μόνο έτσι βρίσκεις το νόημα της ζωής.
Happy girls are the prettiest, είπε η Audrey Hepburn και είχε απόλυτο δίκαιο.
Πηγή:Pillowfights.gr


Σάββατο 3 Μαρτίου 2018

Ίσως η πιο χιλιοειπωμένη κουβέντα στους χωρισμούς είναι «Απλά δεν ήταν για σένα!» Είναι μια φράση τόσο κλισέ όπως το φιλί στις ταινίες. Για ποιους λόγους όμως χωρίζει ένας άντρας; Για πολλούς και ίσως μάλιστα χαζούς! Εδώ είναι κάποιοι λόγοι για τους οποίους χωρίζει ένας άντρας ακόμα κι αν του αρέσει η κοπέλα.
Το σεξ δεν είναι καλό
Μερικές φορές, τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία. Δυο άνθρωποι είναι μαζί, γελάνε μαζί, κάνουν όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν τα ζευγάρια στις διαφημίσεις μαζί και στη συνέχεια πηγαίνουν στην κρεβατοκάμαρα και συνειδητοποιούν πώς δεν υπάρχει καθόλου χημεία. Και οι δύο αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να χωρίσουν και ίσως μάλιστα να παραμείνουν φίλοι μετά τον χωρισμό.
Μερικές φορές, όμως, τα πράγματα είναι μονόπλευρα. Στις γυναίκες είναι πιο εύκολο να δίνουν παράταση και η αλήθεια είναι πώς οι περισσότερες πιστεύουν ότι με τον καιρό θα βελτιωθούν τα πράγματα …ακόμα και στο κρεβάτι. Στους άντρες όμως δεν αρέσει να περιμένουν γιατί αισθάνονται πώς όσο περιμένουν η κατάσταση χειροτερεύει. Μπορεί λοιπόν όλα τα άλλα να είναι τέλεια αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα στο σεξ, ο άντρας είναι εκείνος που θα πάρει την απόφαση του χωρισμού.
Γνώρισε τη γυναίκα της ζωή του
Αυτό το είδος του χωρισμού συνοδεύεται από τα περισσότερα δάκρυα (από την πλευρά των γυναικών, ασφαλώς) συνειδητοποιώντας ότι έχουν κάνει ένα τρομερό λάθος. Φυλάξτε τα δάκρυά σας. Απλά γλιτώσατε!
Δεν σας συμπαθούν οι φίλοι του
Μην το παίρνετε προσωπικά. Οι άντρες σπάνια «εγκρίνουν» τις κοπέλες των φίλων τους και όσο κι αν δεν το παραδέχονται μιλάνε πολύ για τις σχέσεις τους, αναλύουν και κριτικάρουν και μάλιστα περισσότερο από ότι οι γυναίκες.
Τώρα αν εκείνος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του όσα του λένε οι φίλοι του και δρομολογεί με βάση αυτά τη ζωή του, το πιθανότερο είναι να γεράσουν όλοι μαζί παρέα!
Δεν σας συμπαθεί η μαμά του
Μπορεί οι φίλοι να του λένε ευθέως ότι σας αντιπαθούν, η μαμά του όμως (σαν γυναίκα που είναι) δεν του το λέει ποτέ αλλά το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Τι κάνατε λοιπόν και βρίσκεστε στο αντίπαλο στρατόπεδο; Μήπως δεν είστε αρκετά καλή στην μαγειρική; Η πρώτη σελίδα της ενότητας του Φρόιντ αναλύει όλους τους λόγους για τους οποίους τα κάνατε μαντάρα.
Δεν μπορεί να αντέξει την απόσταση
Αυτή είναι και η πιο θλιβερή αιτία των χωρισμών και συνήθως συμβαίνει εξαιτίας εκείνης της πολύ καλής δουλειάς που πήρε στο Λονδίνο κι εσείς δεν μπορείτε να τον ακολουθήσετε. Μπορεί λοιπόν πραγματικά να σας αγαπά αλλά η λογική του να τον οδηγεί σε αυτή τη ρεαλιστική απόφαση…
Πηγή:baby.gr

Οι λόγοι για τους οποίους σάς χωρίζει ένας άντρας (ακόμα κι αν του αρέσετε)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ίσως η πιο χιλιοειπωμένη κουβέντα στους χωρισμούς είναι «Απλά δεν ήταν για σένα!» Είναι μια φράση τόσο κλισέ όπως το φιλί στις ταινίες. Για ποιους λόγους όμως χωρίζει ένας άντρας; Για πολλούς και ίσως μάλιστα χαζούς! Εδώ είναι κάποιοι λόγοι για τους οποίους χωρίζει ένας άντρας ακόμα κι αν του αρέσει η κοπέλα.
Το σεξ δεν είναι καλό
Μερικές φορές, τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία. Δυο άνθρωποι είναι μαζί, γελάνε μαζί, κάνουν όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν τα ζευγάρια στις διαφημίσεις μαζί και στη συνέχεια πηγαίνουν στην κρεβατοκάμαρα και συνειδητοποιούν πώς δεν υπάρχει καθόλου χημεία. Και οι δύο αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να χωρίσουν και ίσως μάλιστα να παραμείνουν φίλοι μετά τον χωρισμό.
Μερικές φορές, όμως, τα πράγματα είναι μονόπλευρα. Στις γυναίκες είναι πιο εύκολο να δίνουν παράταση και η αλήθεια είναι πώς οι περισσότερες πιστεύουν ότι με τον καιρό θα βελτιωθούν τα πράγματα …ακόμα και στο κρεβάτι. Στους άντρες όμως δεν αρέσει να περιμένουν γιατί αισθάνονται πώς όσο περιμένουν η κατάσταση χειροτερεύει. Μπορεί λοιπόν όλα τα άλλα να είναι τέλεια αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα στο σεξ, ο άντρας είναι εκείνος που θα πάρει την απόφαση του χωρισμού.
Γνώρισε τη γυναίκα της ζωή του
Αυτό το είδος του χωρισμού συνοδεύεται από τα περισσότερα δάκρυα (από την πλευρά των γυναικών, ασφαλώς) συνειδητοποιώντας ότι έχουν κάνει ένα τρομερό λάθος. Φυλάξτε τα δάκρυά σας. Απλά γλιτώσατε!
Δεν σας συμπαθούν οι φίλοι του
Μην το παίρνετε προσωπικά. Οι άντρες σπάνια «εγκρίνουν» τις κοπέλες των φίλων τους και όσο κι αν δεν το παραδέχονται μιλάνε πολύ για τις σχέσεις τους, αναλύουν και κριτικάρουν και μάλιστα περισσότερο από ότι οι γυναίκες.
Τώρα αν εκείνος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του όσα του λένε οι φίλοι του και δρομολογεί με βάση αυτά τη ζωή του, το πιθανότερο είναι να γεράσουν όλοι μαζί παρέα!
Δεν σας συμπαθεί η μαμά του
Μπορεί οι φίλοι να του λένε ευθέως ότι σας αντιπαθούν, η μαμά του όμως (σαν γυναίκα που είναι) δεν του το λέει ποτέ αλλά το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Τι κάνατε λοιπόν και βρίσκεστε στο αντίπαλο στρατόπεδο; Μήπως δεν είστε αρκετά καλή στην μαγειρική; Η πρώτη σελίδα της ενότητας του Φρόιντ αναλύει όλους τους λόγους για τους οποίους τα κάνατε μαντάρα.
Δεν μπορεί να αντέξει την απόσταση
Αυτή είναι και η πιο θλιβερή αιτία των χωρισμών και συνήθως συμβαίνει εξαιτίας εκείνης της πολύ καλής δουλειάς που πήρε στο Λονδίνο κι εσείς δεν μπορείτε να τον ακολουθήσετε. Μπορεί λοιπόν πραγματικά να σας αγαπά αλλά η λογική του να τον οδηγεί σε αυτή τη ρεαλιστική απόφαση…
Πηγή:baby.gr

Παρά το γεγονός ότι το σεξ και η απιστία απαιτούν απλώς ένα πληκτρολόγιο στις μέρες μας, εν τέλει, δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για τις σωματικές, τετ-α-τετ επαφές στις σεξουαλικές σχέσεις μας.
Αυτό συμπεραίνεται σύμφωνα με μια νέα μελέτη από την Diane Kholos Wysocki, του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα στο Kearney, και την Cheryl Childers, του Washburn University στο Topeka του Κάνσας.
Οι ειδικοί εξέτασαν συμπεριφορές διαδικτυακής απιστίας και του sexting -δηλαδή της αποστολής σεξουαλικών μηνυμάτων και φωτογραφιών μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή κινητού τηλεφώνου.
Οι τρόποι που εμπλεκόμαστε και αναπτύσσουμε σχέσεις με τους άλλους έχουν αλλάξει δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια λόγω της αυξημένης διαθεσιμότητας ηλεκτρονικών συσκευών, όπως οι υπολογιστές, οι κάμερες και τα κινητά τηλέφωνα.
Απιστία μέσω διαδικτύου
Οι εξελίξεις αυτές, είχαν σημαντικές επιπτώσεις στην κοινωνικότητά μας, καθώς και στις σεξουαλικές πτυχές της ζωής μας. Στις μέρες μας, η πλειοψηφία των ανθρώπων που αναζητούν σεξουαλικούς συντρόφους επιλέγουν το Διαδίκτυο.
Το sexting είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο, όπου ενήλικες στέλνουν γυμνές φωτογραφίες τους και σ3ξουαλικού περιεχομένου μηνύματα σε έναν άλλο ενήλικα, ώστε μέσω της πρόκλησης, να υπάρξει μια πιθανότητα ερωτικής σχέσης, την ίδια στιγμή η πράξη της απιστίας έχει γίνει ευκολότερη, χάρη στο Διαδίκτυο.
Προκειμένου να διερευνηθούν αμφότερα το sexting και η απιστία και να γίνει κατανοητό το πώς οι άνθρωποι δηλαδή χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να βρουν ερωτικούς συντρόφους, η Kholos Wysocki και η Childers τοποθέτησαν μια έρευνα σε μια ιστοσελίδα που έχει ως σκοπό την αναζήτηση από παντρεμένους ανθρώπους, ερωτικών συντρόφων εκτός του γάμου τους.
Συνολικά 5.187 ενήλικες απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου, περί σεξουαλικών συμπεριφορών, καθώς και των απόψεών τους για σεξουαλικές συμπεριφορές στο διαδίκτυο. Οι συγγραφείς έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις απόψεις περί του sexting, περί της διαδικτυακής απιστίας δηλαδή, και της απιστίας στην πραγματική ζωή.
Η έρευνα που τοποθετήθηκε στην ιστοσελίδα «της απιστίας» αποκάλυψε τα εξής αποτελέσματα:
Οι γυναίκες είχαν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να συμμετάσχουν στο s3xting ή αλλιώς στην διαδικτυακή απιστία.
Πάνω από τα 2/3 των ερωτηθέντων είχαν υπάρξει διαδικτυακά άπιστοι όντες σε σοβαρό δεσμό και πάνω από τα τρία τέταρτα είχαν απιστήσει στην πραγματική ζωή.
Γυναίκες και άνδρες ήταν εξίσου πιθανό να έχουν απατήσει και online άλλα και στην πραγματική ζωή, όντες παράλληλα σε έναν σοβαρό δεσμό στη πραγματική ζωή.
Οι άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας είχαν περισσότερες πιθανότητες από νεότερους να απατήσουν στην πραγματική ζωή.
Συγκεκριμένα, η Kholos Wysocki και η Childers ανακάλυψαν ότι οι ερωτηθέντες ενδιαφέρονταν περισσότερο να βρουν συντρόφους στην πραγματική ζωή, για ραντεβού και σεξουαλικές επαφές, παρά συντρόφους για αποκλειστικά διαδικτυακές σχέσεις.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έρευνά υποδεικνύει πως καθώς η τεχνολογία αλλάζει, ο τρόπος που οι άνθρωποι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον και έλκουν πιθανούς συντρόφους επίσης αλλάζει.
Όσο οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο για κοινωνικές επαφές, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για συντρόφους από την πραγματική ζωή, παρά για διαδικτυακούς παρτενέρ.
Προφανώς, από ένα σημείο και μετά, σε μια σχέση, χρειαζόμαστε τη φυσική, δηλαδή την πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφή. Ένας απ” τους σημαντικότερους λόγους για αυτό ίσως να είναι το ότι, εν τέλει οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Aπιστία στο διαδίκτυο: Tι κάνουν οι άνδρες, τι οι γυναίκες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Παρά το γεγονός ότι το σεξ και η απιστία απαιτούν απλώς ένα πληκτρολόγιο στις μέρες μας, εν τέλει, δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για τις σωματικές, τετ-α-τετ επαφές στις σεξουαλικές σχέσεις μας.
Αυτό συμπεραίνεται σύμφωνα με μια νέα μελέτη από την Diane Kholos Wysocki, του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα στο Kearney, και την Cheryl Childers, του Washburn University στο Topeka του Κάνσας.
Οι ειδικοί εξέτασαν συμπεριφορές διαδικτυακής απιστίας και του sexting -δηλαδή της αποστολής σεξουαλικών μηνυμάτων και φωτογραφιών μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή κινητού τηλεφώνου.
Οι τρόποι που εμπλεκόμαστε και αναπτύσσουμε σχέσεις με τους άλλους έχουν αλλάξει δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια λόγω της αυξημένης διαθεσιμότητας ηλεκτρονικών συσκευών, όπως οι υπολογιστές, οι κάμερες και τα κινητά τηλέφωνα.
Απιστία μέσω διαδικτύου
Οι εξελίξεις αυτές, είχαν σημαντικές επιπτώσεις στην κοινωνικότητά μας, καθώς και στις σεξουαλικές πτυχές της ζωής μας. Στις μέρες μας, η πλειοψηφία των ανθρώπων που αναζητούν σεξουαλικούς συντρόφους επιλέγουν το Διαδίκτυο.
Το sexting είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο, όπου ενήλικες στέλνουν γυμνές φωτογραφίες τους και σ3ξουαλικού περιεχομένου μηνύματα σε έναν άλλο ενήλικα, ώστε μέσω της πρόκλησης, να υπάρξει μια πιθανότητα ερωτικής σχέσης, την ίδια στιγμή η πράξη της απιστίας έχει γίνει ευκολότερη, χάρη στο Διαδίκτυο.
Προκειμένου να διερευνηθούν αμφότερα το sexting και η απιστία και να γίνει κατανοητό το πώς οι άνθρωποι δηλαδή χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να βρουν ερωτικούς συντρόφους, η Kholos Wysocki και η Childers τοποθέτησαν μια έρευνα σε μια ιστοσελίδα που έχει ως σκοπό την αναζήτηση από παντρεμένους ανθρώπους, ερωτικών συντρόφων εκτός του γάμου τους.
Συνολικά 5.187 ενήλικες απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου, περί σεξουαλικών συμπεριφορών, καθώς και των απόψεών τους για σεξουαλικές συμπεριφορές στο διαδίκτυο. Οι συγγραφείς έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις απόψεις περί του sexting, περί της διαδικτυακής απιστίας δηλαδή, και της απιστίας στην πραγματική ζωή.
Η έρευνα που τοποθετήθηκε στην ιστοσελίδα «της απιστίας» αποκάλυψε τα εξής αποτελέσματα:
Οι γυναίκες είχαν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να συμμετάσχουν στο s3xting ή αλλιώς στην διαδικτυακή απιστία.
Πάνω από τα 2/3 των ερωτηθέντων είχαν υπάρξει διαδικτυακά άπιστοι όντες σε σοβαρό δεσμό και πάνω από τα τρία τέταρτα είχαν απιστήσει στην πραγματική ζωή.
Γυναίκες και άνδρες ήταν εξίσου πιθανό να έχουν απατήσει και online άλλα και στην πραγματική ζωή, όντες παράλληλα σε έναν σοβαρό δεσμό στη πραγματική ζωή.
Οι άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας είχαν περισσότερες πιθανότητες από νεότερους να απατήσουν στην πραγματική ζωή.
Συγκεκριμένα, η Kholos Wysocki και η Childers ανακάλυψαν ότι οι ερωτηθέντες ενδιαφέρονταν περισσότερο να βρουν συντρόφους στην πραγματική ζωή, για ραντεβού και σεξουαλικές επαφές, παρά συντρόφους για αποκλειστικά διαδικτυακές σχέσεις.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έρευνά υποδεικνύει πως καθώς η τεχνολογία αλλάζει, ο τρόπος που οι άνθρωποι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον και έλκουν πιθανούς συντρόφους επίσης αλλάζει.
Όσο οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο για κοινωνικές επαφές, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για συντρόφους από την πραγματική ζωή, παρά για διαδικτυακούς παρτενέρ.
Προφανώς, από ένα σημείο και μετά, σε μια σχέση, χρειαζόμαστε τη φυσική, δηλαδή την πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφή. Ένας απ” τους σημαντικότερους λόγους για αυτό ίσως να είναι το ότι, εν τέλει οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr
Η άνοιξη είναι η εποχή που όλη η φύση εκπέμπει ερωτικά σήματα σε ένα ατελείωτο και δυναμικό όργιο που ακούει στο όνομα «εποχή αναπαραγωγής». Η μελισσούλα με τον μελισσούλο, η αγελαδίτσα με τον αγελαδίτσο, η γάτα με τον γάτο και πάει λέγοντας.
Έτσι κι ο άνθρωπος, το κατεξοχήν κορυφαίο ζώο στην πυραμίδα της αναπαραγωγής, την άνοιξη ανοίγει μάτια κι αυτιά για να αναζητήσει το έτερόν του ήμισυ σε δρόμους, πλατείες και μπαρ της παραλιακής.
Όχι αν το καλοσκεφτείς είναι μια πιθανότατη και πολύ εύστοχη εξήγηση για το γκομενοκυνηγητό που ξεκινάει την περίοδο αυτή. Για παράδειγμα, πολλά ζώα κατά την περίοδο της άνοιξης, έχουν πιο έντονα χρώματα ή καλύτερο τρίχωμα, για να μπορούν να προσελκύουν με μεγαλύτερη ευκολία τον υποψήφιο γαμπρό ή νύφη. Αντίστοιχα και ο κάγκουρας Μπάμπης θα σηκώσει τη μοϊκάνα πιο ψηλά και θα βάλει βαθύτερο «V» στο μπλουζάκι για να βγει να κυνηγήσει μετά ως ανώτερο θηλαστικό τη μικρή κι όμορφη Σούλα.
Ίσως φταίει κι ο καιρός, μεγαλώνει η μέρα, γίνεται πιο ζεστή, μπορείς να βγεις από το σπίτι χωρίς να φοράς τρία παπλώματα πάνω σου, οπότε εκ των πραγμάτων εκπέμπεις άλλου είδους σήματα προς τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Άλλωστε όλοι ξέρουμε πως όσο λιγότερα ρούχα φοράς, τόσο πιο έντονα φωνάζει το παρουσιαστικό σου ότι θέλει προσοχή πάνω του. Σεξιστικό μεν, αλλά τι να κάνουμε μαμά, σε αυτόν τον κόσμο ζούμε.
Από ‘κει και πέρα είναι κι η αλλαγή ώρας. Σκέψου ότι η μέρα σου μεγαλώνει κατά μία ολόκληρη ώρα! Αυτό το κενό πρέπει να καλυφθεί λοιπόν, οπότε ο έρωτας είναι μια πρώτης τάξεως ενασχόληση που πολύ ταιριάζει με την άνοιξη. Σκέψου να έρθει το καλοκαίρι και να είσαι ακόμα μπακούρι. Με ποιον θα ατενίζεις το ηλιοβασίλεμα, με ποιον θα κανονίσεις σιχαμερές διακοπές στο Ποσείδι, με ποιον θα ονειρεύεσαι βαρκάδες στην πλαστική πισίνα του μπαλκονιού σου;
Πέρα από την πλάκα τώρα, το πιστεύω πραγματικά ότι είναι θέμα εποχής, γιατί παρατηρώ στους γύρω μου μια επαγρύπνηση πάνω σ’ αυτό το θέμα, λες και τους τελειώνει ο χρόνος και θα μείνουν για πάντα μόνοι. Είναι ίσως ότι μετά το λήθαργο του χειμώνα, το σώμα ξυπνάει κι έχει απαιτήσεις, που μέχρι τώρα δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικές, επειδή μαζί με σένα κοιμούνται κι οι ορμόνες σου.
Μπορεί βέβαια η εξήγηση να είναι αρκετά πιο απλή και να έχει να κάνει με το ότι απλά αλλάζεις διάθεση και συμβαδίζεις με το περιβάλλον σου, βγαίνει ο ήλιος εκτός από τον ορίζοντα και μέσα σου, οπότε έχεις την ανάγκη αυτό που σου συμβαίνει να το μοιραστείς.
Είναι κάτι σαν πλασίμπο, με την έννοια ότι αν έξω βρέχει, δεν πειράζει και τόσο να είναι όλα γκρι και μουντά. Όταν όμως έξω γίνεται πάρτι χρωμάτων κι αισθήσεων, τότε το τόσο γκρι χτυπάει ξαφνικά πολύ πιο άσχημα.
Είναι το γαμώτο όμως, που όλα σε αυτόν τον κόσμο, τα έχουμε φτιάξει για να πηγαίνουν εποχιακά. Ρούχα, μαλλιά, φαγητό, διασκέδαση, ακόμα κι οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις, καταντήσανε να πηγαίνουν με την εποχή, σαν να λέμε «έρωτας άνοιξη- καλοκαίρι 2016».
Μα αν θες πραγματικά να ερωτευτείς και είσαι αρκετά τυχερός για να σου συμβεί, μπορεί και να συμβεί Σεπτέμβρη μέσα στην εξεταστική με βροχή και λάσπη. Και δε θα είναι λιγότερο υπέροχο επειδή δε θα μυρίζει γαζίες η ατμόσφαιρα. Μπορεί και να είναι πολύ-πολύ πιο ανοιξιάτικο κι από ολόκληρο τον Απρίλη μαζί. Άλλωστε την άνοιξη αν δε τη βρεις, μπορείς πάντα να τη φτιάξεις.
Πηγή:pillowfights.gr

Γιατί φλερτάρουμε έντονα την άνοιξη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η άνοιξη είναι η εποχή που όλη η φύση εκπέμπει ερωτικά σήματα σε ένα ατελείωτο και δυναμικό όργιο που ακούει στο όνομα «εποχή αναπαραγωγής». Η μελισσούλα με τον μελισσούλο, η αγελαδίτσα με τον αγελαδίτσο, η γάτα με τον γάτο και πάει λέγοντας.
Έτσι κι ο άνθρωπος, το κατεξοχήν κορυφαίο ζώο στην πυραμίδα της αναπαραγωγής, την άνοιξη ανοίγει μάτια κι αυτιά για να αναζητήσει το έτερόν του ήμισυ σε δρόμους, πλατείες και μπαρ της παραλιακής.
Όχι αν το καλοσκεφτείς είναι μια πιθανότατη και πολύ εύστοχη εξήγηση για το γκομενοκυνηγητό που ξεκινάει την περίοδο αυτή. Για παράδειγμα, πολλά ζώα κατά την περίοδο της άνοιξης, έχουν πιο έντονα χρώματα ή καλύτερο τρίχωμα, για να μπορούν να προσελκύουν με μεγαλύτερη ευκολία τον υποψήφιο γαμπρό ή νύφη. Αντίστοιχα και ο κάγκουρας Μπάμπης θα σηκώσει τη μοϊκάνα πιο ψηλά και θα βάλει βαθύτερο «V» στο μπλουζάκι για να βγει να κυνηγήσει μετά ως ανώτερο θηλαστικό τη μικρή κι όμορφη Σούλα.
Ίσως φταίει κι ο καιρός, μεγαλώνει η μέρα, γίνεται πιο ζεστή, μπορείς να βγεις από το σπίτι χωρίς να φοράς τρία παπλώματα πάνω σου, οπότε εκ των πραγμάτων εκπέμπεις άλλου είδους σήματα προς τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Άλλωστε όλοι ξέρουμε πως όσο λιγότερα ρούχα φοράς, τόσο πιο έντονα φωνάζει το παρουσιαστικό σου ότι θέλει προσοχή πάνω του. Σεξιστικό μεν, αλλά τι να κάνουμε μαμά, σε αυτόν τον κόσμο ζούμε.
Από ‘κει και πέρα είναι κι η αλλαγή ώρας. Σκέψου ότι η μέρα σου μεγαλώνει κατά μία ολόκληρη ώρα! Αυτό το κενό πρέπει να καλυφθεί λοιπόν, οπότε ο έρωτας είναι μια πρώτης τάξεως ενασχόληση που πολύ ταιριάζει με την άνοιξη. Σκέψου να έρθει το καλοκαίρι και να είσαι ακόμα μπακούρι. Με ποιον θα ατενίζεις το ηλιοβασίλεμα, με ποιον θα κανονίσεις σιχαμερές διακοπές στο Ποσείδι, με ποιον θα ονειρεύεσαι βαρκάδες στην πλαστική πισίνα του μπαλκονιού σου;
Πέρα από την πλάκα τώρα, το πιστεύω πραγματικά ότι είναι θέμα εποχής, γιατί παρατηρώ στους γύρω μου μια επαγρύπνηση πάνω σ’ αυτό το θέμα, λες και τους τελειώνει ο χρόνος και θα μείνουν για πάντα μόνοι. Είναι ίσως ότι μετά το λήθαργο του χειμώνα, το σώμα ξυπνάει κι έχει απαιτήσεις, που μέχρι τώρα δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικές, επειδή μαζί με σένα κοιμούνται κι οι ορμόνες σου.
Μπορεί βέβαια η εξήγηση να είναι αρκετά πιο απλή και να έχει να κάνει με το ότι απλά αλλάζεις διάθεση και συμβαδίζεις με το περιβάλλον σου, βγαίνει ο ήλιος εκτός από τον ορίζοντα και μέσα σου, οπότε έχεις την ανάγκη αυτό που σου συμβαίνει να το μοιραστείς.
Είναι κάτι σαν πλασίμπο, με την έννοια ότι αν έξω βρέχει, δεν πειράζει και τόσο να είναι όλα γκρι και μουντά. Όταν όμως έξω γίνεται πάρτι χρωμάτων κι αισθήσεων, τότε το τόσο γκρι χτυπάει ξαφνικά πολύ πιο άσχημα.
Είναι το γαμώτο όμως, που όλα σε αυτόν τον κόσμο, τα έχουμε φτιάξει για να πηγαίνουν εποχιακά. Ρούχα, μαλλιά, φαγητό, διασκέδαση, ακόμα κι οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις, καταντήσανε να πηγαίνουν με την εποχή, σαν να λέμε «έρωτας άνοιξη- καλοκαίρι 2016».
Μα αν θες πραγματικά να ερωτευτείς και είσαι αρκετά τυχερός για να σου συμβεί, μπορεί και να συμβεί Σεπτέμβρη μέσα στην εξεταστική με βροχή και λάσπη. Και δε θα είναι λιγότερο υπέροχο επειδή δε θα μυρίζει γαζίες η ατμόσφαιρα. Μπορεί και να είναι πολύ-πολύ πιο ανοιξιάτικο κι από ολόκληρο τον Απρίλη μαζί. Άλλωστε την άνοιξη αν δε τη βρεις, μπορείς πάντα να τη φτιάξεις.
Πηγή:pillowfights.gr
Και φερθείτε αναλόγως
Δεν θα σας πούμε τι είναι η αγάπη. Θα το πάμε δια της ατόπου απαγωγής.
Θα σας πούμε όσα δεν είναι η αγάπη:
Αγάπη δεν είναι να με θυμάσαι μόνο όταν με έχεις ανάγκη.
Αγάπη δεν είναι να με διαλέγεις επειδή δεν έχεις κάποιον άλλον.
Αγάπη δεν είναι να απομακρύνεσαι όταν δεν σου αρέσουν όσα κάνω.
Αγάπη δεν είναι να εγκαταλείπεις στην πρώτη δυσκολία.
Αγάπη δεν είναι να περιμένεις να φερθώ όπως θέλεις, όπως σου ταιριάζει ή όπως σε βολεύει.
Αγάπη σίγουρα δεν είναι να μου δίνεις σημασία μόνο όταν έχω κάτι να σου προσφέρω.
Αγάπη δεν είναι να πονώ και να με αποφεύγεις.
Αγάπη δεν είναι να υποδουλώνεις τα θέλω μου για ένα και μόνο πρέπει.
Αγάπη δεν είναι να θες κάτι επειδή το θέλω εγώ.
Αγάπη δεν είναι να με φορτώνεις με ενοχές επειδή είμαι ο εαυτός μου.
Αγάπη δεν είναι να μου προκαλείς έντονα συναισθήματα και μετά να εξαφανίζεσαι.
Αγάπη δεν είναι να θυσιάζεις κομμάτι του εαυτού σου για μένα.
Αγάπη δεν είναι να μου ζητάς να αλλάξω.
Δε θα σας κρίνουμε για τον τρόπο που αγαπάτε, απλά μάθετε την αγάπη μαθαίνοντας πρώτα τι δεν είναι η αγάπη.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Μάθετε τελικά τι δεν είναι αγάπη...

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Και φερθείτε αναλόγως
Δεν θα σας πούμε τι είναι η αγάπη. Θα το πάμε δια της ατόπου απαγωγής.
Θα σας πούμε όσα δεν είναι η αγάπη:
Αγάπη δεν είναι να με θυμάσαι μόνο όταν με έχεις ανάγκη.
Αγάπη δεν είναι να με διαλέγεις επειδή δεν έχεις κάποιον άλλον.
Αγάπη δεν είναι να απομακρύνεσαι όταν δεν σου αρέσουν όσα κάνω.
Αγάπη δεν είναι να εγκαταλείπεις στην πρώτη δυσκολία.
Αγάπη δεν είναι να περιμένεις να φερθώ όπως θέλεις, όπως σου ταιριάζει ή όπως σε βολεύει.
Αγάπη σίγουρα δεν είναι να μου δίνεις σημασία μόνο όταν έχω κάτι να σου προσφέρω.
Αγάπη δεν είναι να πονώ και να με αποφεύγεις.
Αγάπη δεν είναι να υποδουλώνεις τα θέλω μου για ένα και μόνο πρέπει.
Αγάπη δεν είναι να θες κάτι επειδή το θέλω εγώ.
Αγάπη δεν είναι να με φορτώνεις με ενοχές επειδή είμαι ο εαυτός μου.
Αγάπη δεν είναι να μου προκαλείς έντονα συναισθήματα και μετά να εξαφανίζεσαι.
Αγάπη δεν είναι να θυσιάζεις κομμάτι του εαυτού σου για μένα.
Αγάπη δεν είναι να μου ζητάς να αλλάξω.
Δε θα σας κρίνουμε για τον τρόπο που αγαπάτε, απλά μάθετε την αγάπη μαθαίνοντας πρώτα τι δεν είναι η αγάπη.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr
Ο Διευθυντής Γεώργιος Συγκελάκης και το εκπαιδευτικό προσωπικό του 3ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν θερμά όλους τους συντελεστές που βοήθησαν, ώστε να οργανωθούν και να πραγματοποιηθούν με μεγάλη επιτυχία την προηγούμενη εβδομάδα στους χώρους του Σχολείου μας οι παρακάτω Σχολικές δράσεις.
1)   Ευχαριστούμε τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων ο οποίος σε συνεργασία με τον σύλλογο «Επι.Ζω.» διοργάνωσαν και πραγματοποίησαν  ενημερωτικά σεμινάρια Α’  Βοηθειών για τους μαθητές της Ε΄ & ΣΤ΄ τάξεις τις πρωινές ώρες, αλλά και για τους μεγάλους (γονείς, Εκπαιδευτικούς κλπ) τις απογευματινές ώρες.
Επίσης απευθυνόμενοι σε όλους τους πολίτες οργάνωσαν και πραγματοποίησαν Πιστοποιημένο σεμινάριο ΚΑΡΠΑ «Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση με Αυτόματο Εξωτερικό Απινιδωτή (CPR/AED,ERC)»
2)   Ευχαριστούμε την εταιρία “Dole” και το Ινστιτούτο Διατροφής, οι οποίοι ενημέρωσαν όλους τους μαθητές του Σχολείου για την Υγιεινή Διατροφή και την αξία της Μεσογειακής Διατροφής, μοιράζοντας μπανάνες στα παιδιά, αλλά και ένα πολύ χρήσιμο οδηγό προς Γονείς και παιδιά για την δημιουργία υγιεινών Σνακ.
3)   Ευχαριστούμε το ΠΕΔΥ (3η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας) και τις υπεύθυνες Ιατρούς για τη διενέργεια του Προγράμματος Προληπτικής Οδοντιατρικής  στους μαθητές των Α΄ & Β΄ Τάξεων του Σχολείου μας, ώστε να ενημερωθούν τα παιδιά για την σωστή στοματική υγιεινή, αλλά και οι γονείς για την κατάσταση των δοντιών των παιδιών τους.
4)   Ευχαριστούμε την κα Μπαφίτη Άννα για την πραγματοποίηση του Προγράμματος «Ομότιμων Φίλων και Διαμεσολαβητών», το οποίο έχει σκοπό να ενισχύσει την αλληλεγγύη μεταξύ όλων των μαθητών, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους.
Τέλος θέλουμε να δώσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στις δύο ομάδες μαθητών και την καθηγήτρια πληροφορικής για την συμμετοχή και πολύ καλή παρουσία που είχαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής που έγινε στην Κοζάνη.
Επίσης πολλά συγχαρητήρια και στους μαθητές του Σχολείου μας που διακρίθηκαν στον ίδιο διαγωνισμό συμμετέχοντας με την ομάδα του Πειραματικού Σχολείου Φλώρινας.

Ευχαριστήρια Επιστολή του 3ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ο Διευθυντής Γεώργιος Συγκελάκης και το εκπαιδευτικό προσωπικό του 3ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν θερμά όλους τους συντελεστές που βοήθησαν, ώστε να οργανωθούν και να πραγματοποιηθούν με μεγάλη επιτυχία την προηγούμενη εβδομάδα στους χώρους του Σχολείου μας οι παρακάτω Σχολικές δράσεις.
1)   Ευχαριστούμε τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων ο οποίος σε συνεργασία με τον σύλλογο «Επι.Ζω.» διοργάνωσαν και πραγματοποίησαν  ενημερωτικά σεμινάρια Α’  Βοηθειών για τους μαθητές της Ε΄ & ΣΤ΄ τάξεις τις πρωινές ώρες, αλλά και για τους μεγάλους (γονείς, Εκπαιδευτικούς κλπ) τις απογευματινές ώρες.
Επίσης απευθυνόμενοι σε όλους τους πολίτες οργάνωσαν και πραγματοποίησαν Πιστοποιημένο σεμινάριο ΚΑΡΠΑ «Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση με Αυτόματο Εξωτερικό Απινιδωτή (CPR/AED,ERC)»
2)   Ευχαριστούμε την εταιρία “Dole” και το Ινστιτούτο Διατροφής, οι οποίοι ενημέρωσαν όλους τους μαθητές του Σχολείου για την Υγιεινή Διατροφή και την αξία της Μεσογειακής Διατροφής, μοιράζοντας μπανάνες στα παιδιά, αλλά και ένα πολύ χρήσιμο οδηγό προς Γονείς και παιδιά για την δημιουργία υγιεινών Σνακ.
3)   Ευχαριστούμε το ΠΕΔΥ (3η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας) και τις υπεύθυνες Ιατρούς για τη διενέργεια του Προγράμματος Προληπτικής Οδοντιατρικής  στους μαθητές των Α΄ & Β΄ Τάξεων του Σχολείου μας, ώστε να ενημερωθούν τα παιδιά για την σωστή στοματική υγιεινή, αλλά και οι γονείς για την κατάσταση των δοντιών των παιδιών τους.
4)   Ευχαριστούμε την κα Μπαφίτη Άννα για την πραγματοποίηση του Προγράμματος «Ομότιμων Φίλων και Διαμεσολαβητών», το οποίο έχει σκοπό να ενισχύσει την αλληλεγγύη μεταξύ όλων των μαθητών, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους.
Τέλος θέλουμε να δώσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στις δύο ομάδες μαθητών και την καθηγήτρια πληροφορικής για την συμμετοχή και πολύ καλή παρουσία που είχαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής που έγινε στην Κοζάνη.
Επίσης πολλά συγχαρητήρια και στους μαθητές του Σχολείου μας που διακρίθηκαν στον ίδιο διαγωνισμό συμμετέχοντας με την ομάδα του Πειραματικού Σχολείου Φλώρινας.
Της δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Πόσο απέχουν αυτά τα δυο συναισθήματα; Κατά τη γνώμη μου καθόλου, αγάπη και μίσος συναισθήματα που σίγουρα τα έχουμε νιώσει, βιώσει όλοι μας. Πόσο όμως μπορεί να απέχουν μεταξύ τους, κάποιοι μέσα σε αυτούς και εγώ η ίδια θα σας πω καθόλου. Εύκολα μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον για πολλούς και διαφόρους λόγους, όπως τα μάτια του, ο τρόπος που σε κοιτάζει, το γέλιο του, οι απόψεις του, η στάση ζωής του και άλλα που ίσως κανένας δεν έχει ανακαλύψει ακόμα. Για το προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, όσο μπορεί να αγαπήσεις και όχι μόνο να λατρέψεις έναν άνθρωπο, άλλο τόσο και το διπλό μπορεί να τον μισήσεις. Λένε ότι το κακό γυρίζει εις διπλούν σ αυτόν που το νιώθει, το μίσος είναι ένα κακό συναίσθημα που πλήττει στο μέγιστο βαθμό και τους δυο δηλαδή και αυτόν που τον νιώθει και αυτόν που το δέχεται. Είναι σαν ένα κουτί στο πίσω μέρος του μυαλού μας που το έχει ως μυστικό και δεν το αποκαλύπτει ούτε στο ίδιο το άτομο. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα τόσο όμορφο με τόση μεγάλη αξία, η διαφορά στην οποία την αντιλαμβανόμαστε είναι στο ότι δεν μας δίνεται έμφυτη αλλά την καλλιεργούμε. Μέρα με την μέρα χρόνια με τα χρόνια. Αρχίζοντας από την αγάπη που λαμβάνουμε από τους γονείς μας και γενικότερα από τους συγγενείς μας. Στη συνέχεια αυτήν την αγάπη και στην ουσία την αποδοχή μπορείς να την προσφέρεις, αρχικά στους φίλους σου, σ ένα γενικότερο πλαίσιο στα άτομα που συναναστρέφεσαι και τέλος στον σύντροφο σου. Σ αντίθεση το μίσος είναι κάτι που το έχουμε έμφυτο, έναυσμα του είναι ο θυμός, ποιος σαν παιδί δεν θύμωσε άμα δεν του έκαναν τα χατίρια. Το θέμα είναι με τον τρόπο του ο περίγυρος μας να μην μας κάνει να νιώθουμε θυμό και απόρριψη, αλλά να μας δώσει να καταλάβουμε ότι η ζωή δεν είναι «μονά ζυγά δικά μας.» Οπότε στην περίπτωση που μετριάσουμε τα άσχημα αυτά συναισθήματα δεν θα μπορέσουμε σε καμία περίπτωση να μισήσουμε. Πάντα θα χαλιναγωγούμε ότι αρνητικό μεταλλάσσοντας το σε θετικό, ακόμα και να δεν είναι. Κατά κάποιο τρόπο είναι σαν αυτό που λέμε « δες ότι μέσα από το αρνητικό της υπόθεσης, υπήρξε και κάτι θετικό.» Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι θεωρητικά, ναι θα συμφωνήσω μαζί σας. Δεν εξαρτάτε από μας οι αρχές που θα μας δοθούν από το σπίτι μας, αλλά από τους δικούς μας. Δεν μπορούμε εμείς να είμαστε πάντα κυρίαρχοι των καταστάσεων και να μην αισθανθούμε μέσω αυτών αρνητικά συναισθήματα. Το ανθρώπινο μυαλό είναι ο πιο περίεργος μηχανισμός, θεωρώ πως και οι ψυχολόγοι ακόμα  δεν έχουν μπορέσει να καταλάβουν την ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου μεμονωμένα. Αυτό μας το αποδεικνύει ότι οι ψυχολόγοι τους ασθενείς τους χωρίζουν σε κατηγορίες, ναι μεν λένε κάθε περιστατικό είναι μεμονωμένο αλλά δεν ξεχνάνε τις κατηγορίες π.χ (καταληπτικός, μανιακός, κ.τ.λ.) Δεν είμαι εγώ που θα κρίνω την ιατρική και ούτε καν θα εκφέρω την γνώμη μου πάνω στις κατηγορίες ασθενών διότι δεν είμαι η ειδικός. Το μόνο που εγώ μπορώ να αναφέρω είναι ότι έχουμε δει πολλά περιστατικά, όπως ερωτικά τρίγωνα τα οποία πάντα κάποιος είναι ο θιγμένος, ο πληγωμένος και το θύμα και προσπαθεί να κάνει κακό στον άνθρωπο που μέχρι τότε αγαπούσε. Πόσες περιπτώσεις παιδιών τα οποία θα έπαιρνες όρκο ότι είναι ήρεμα και υπάκουα δεν έχουν σκοτώσει τους γονείς τους η αδέλφια τους. Συνοψίζοντας η αγάπη είναι δώρο θεού, για όποιον την βιώσει και νιώσει όλο της το μεγαλείο, που είναι ο έρωτας και στην συνέχεια το δάκρυ ο πόνος, ο θυμός, ακόμα και το αίσθημα εκδίκησης φτάνει όλα αυτά να τα χαλιναγωγήσει το άτομο και να τα φέρει στο σημείο που δεν κάνει κακό σε κανέναν, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Το γνωστό λαϊκό τραγούδι δεν λέει « αλλοίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν… αλλοίμονο σ αυτούς που δεν δακρύσανε ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε…» Οπότε ως συμβουλή και συμπέρασμα όταν νιώσουμε ότι μία κατάσταση και ένα άτομο μας κάνει να αντιστρέψουμε τα συναισθήματα μας, τότε καλύτερα ας αποχωρίσουμε την κατάλληλη στιγμή , μερικές φορές δεν είναι κακό να φεύγεις αλλά να μένεις σε κάτι που σε φθείρει. Και όπως μου είπε τώρα τελευταία και ένας φίλος μου «η ζωή δεν είναι δίκαιη, γιατί να είμαι εγώ…;»

ΜΙΣΟΣ…ΕΓΙΝΕ…Η ΑΓΑΠΗ…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Πόσο απέχουν αυτά τα δυο συναισθήματα; Κατά τη γνώμη μου καθόλου, αγάπη και μίσος συναισθήματα που σίγουρα τα έχουμε νιώσει, βιώσει όλοι μας. Πόσο όμως μπορεί να απέχουν μεταξύ τους, κάποιοι μέσα σε αυτούς και εγώ η ίδια θα σας πω καθόλου. Εύκολα μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον για πολλούς και διαφόρους λόγους, όπως τα μάτια του, ο τρόπος που σε κοιτάζει, το γέλιο του, οι απόψεις του, η στάση ζωής του και άλλα που ίσως κανένας δεν έχει ανακαλύψει ακόμα. Για το προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, όσο μπορεί να αγαπήσεις και όχι μόνο να λατρέψεις έναν άνθρωπο, άλλο τόσο και το διπλό μπορεί να τον μισήσεις. Λένε ότι το κακό γυρίζει εις διπλούν σ αυτόν που το νιώθει, το μίσος είναι ένα κακό συναίσθημα που πλήττει στο μέγιστο βαθμό και τους δυο δηλαδή και αυτόν που τον νιώθει και αυτόν που το δέχεται. Είναι σαν ένα κουτί στο πίσω μέρος του μυαλού μας που το έχει ως μυστικό και δεν το αποκαλύπτει ούτε στο ίδιο το άτομο. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα τόσο όμορφο με τόση μεγάλη αξία, η διαφορά στην οποία την αντιλαμβανόμαστε είναι στο ότι δεν μας δίνεται έμφυτη αλλά την καλλιεργούμε. Μέρα με την μέρα χρόνια με τα χρόνια. Αρχίζοντας από την αγάπη που λαμβάνουμε από τους γονείς μας και γενικότερα από τους συγγενείς μας. Στη συνέχεια αυτήν την αγάπη και στην ουσία την αποδοχή μπορείς να την προσφέρεις, αρχικά στους φίλους σου, σ ένα γενικότερο πλαίσιο στα άτομα που συναναστρέφεσαι και τέλος στον σύντροφο σου. Σ αντίθεση το μίσος είναι κάτι που το έχουμε έμφυτο, έναυσμα του είναι ο θυμός, ποιος σαν παιδί δεν θύμωσε άμα δεν του έκαναν τα χατίρια. Το θέμα είναι με τον τρόπο του ο περίγυρος μας να μην μας κάνει να νιώθουμε θυμό και απόρριψη, αλλά να μας δώσει να καταλάβουμε ότι η ζωή δεν είναι «μονά ζυγά δικά μας.» Οπότε στην περίπτωση που μετριάσουμε τα άσχημα αυτά συναισθήματα δεν θα μπορέσουμε σε καμία περίπτωση να μισήσουμε. Πάντα θα χαλιναγωγούμε ότι αρνητικό μεταλλάσσοντας το σε θετικό, ακόμα και να δεν είναι. Κατά κάποιο τρόπο είναι σαν αυτό που λέμε « δες ότι μέσα από το αρνητικό της υπόθεσης, υπήρξε και κάτι θετικό.» Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι θεωρητικά, ναι θα συμφωνήσω μαζί σας. Δεν εξαρτάτε από μας οι αρχές που θα μας δοθούν από το σπίτι μας, αλλά από τους δικούς μας. Δεν μπορούμε εμείς να είμαστε πάντα κυρίαρχοι των καταστάσεων και να μην αισθανθούμε μέσω αυτών αρνητικά συναισθήματα. Το ανθρώπινο μυαλό είναι ο πιο περίεργος μηχανισμός, θεωρώ πως και οι ψυχολόγοι ακόμα  δεν έχουν μπορέσει να καταλάβουν την ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου μεμονωμένα. Αυτό μας το αποδεικνύει ότι οι ψυχολόγοι τους ασθενείς τους χωρίζουν σε κατηγορίες, ναι μεν λένε κάθε περιστατικό είναι μεμονωμένο αλλά δεν ξεχνάνε τις κατηγορίες π.χ (καταληπτικός, μανιακός, κ.τ.λ.) Δεν είμαι εγώ που θα κρίνω την ιατρική και ούτε καν θα εκφέρω την γνώμη μου πάνω στις κατηγορίες ασθενών διότι δεν είμαι η ειδικός. Το μόνο που εγώ μπορώ να αναφέρω είναι ότι έχουμε δει πολλά περιστατικά, όπως ερωτικά τρίγωνα τα οποία πάντα κάποιος είναι ο θιγμένος, ο πληγωμένος και το θύμα και προσπαθεί να κάνει κακό στον άνθρωπο που μέχρι τότε αγαπούσε. Πόσες περιπτώσεις παιδιών τα οποία θα έπαιρνες όρκο ότι είναι ήρεμα και υπάκουα δεν έχουν σκοτώσει τους γονείς τους η αδέλφια τους. Συνοψίζοντας η αγάπη είναι δώρο θεού, για όποιον την βιώσει και νιώσει όλο της το μεγαλείο, που είναι ο έρωτας και στην συνέχεια το δάκρυ ο πόνος, ο θυμός, ακόμα και το αίσθημα εκδίκησης φτάνει όλα αυτά να τα χαλιναγωγήσει το άτομο και να τα φέρει στο σημείο που δεν κάνει κακό σε κανέναν, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Το γνωστό λαϊκό τραγούδι δεν λέει « αλλοίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν… αλλοίμονο σ αυτούς που δεν δακρύσανε ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε…» Οπότε ως συμβουλή και συμπέρασμα όταν νιώσουμε ότι μία κατάσταση και ένα άτομο μας κάνει να αντιστρέψουμε τα συναισθήματα μας, τότε καλύτερα ας αποχωρίσουμε την κατάλληλη στιγμή , μερικές φορές δεν είναι κακό να φεύγεις αλλά να μένεις σε κάτι που σε φθείρει. Και όπως μου είπε τώρα τελευταία και ένας φίλος μου «η ζωή δεν είναι δίκαιη, γιατί να είμαι εγώ…;»

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Μια απλή καρδιολογική εξέταση μπορεί να υποδείξει ποια άτομα κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους εντός της επόμενης 15ετίας.
Η εξέταση επιτρέπει στο γιατρό να διαπιστώσει εάν έχουν συσσωρευτεί στις αρτηρίες μεγάλες ποσότητες ασβεστίου, δείκτης που φανερώνει τον αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας.
Η εξέταση ασβέστωσης της στεφανιαίας αρτηρίας (coronary artery calcification – CAC) είναι μια ειδική ακτινογραφία που εντοπίζει αποθέματα ασβεστίου στα τοιχώματα των στεφανιαίων αρτηριών. Η ασβέστωση αποτελεί πρώιμη ένδειξη της στεφανιαίας αρτηριοπάθειας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Έμορυ των ΗΠΑ συνέλεξαν και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα της εξέτασης CAC, καθώς και άλλα στοιχεία σχετικά με παράγοντες κινδύνου για τον πρόωρο θάνατο, από 9.715 ανθρώπους μεταξύ 1996 και 1999.
Τα στοιχεία αφορούσαν σε άτομα που είχαν κάνει την εξέταση στο πλαίσιο προληπτικού κοινοτικού προγράμματος και δεν παρουσίαζαν συμπτώματα στεφανιαίας αρτηριοπάθειας όταν έγινε η εξέταση.
Διαπιστώθηκε ότι το αποτέλεσμα της εξέτασης μπορούσε να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια ποια από τα άτομα θα έχαναν τη ζωή τους, ανεξαρτήτως αιτίας θανάτου, εντός 15ετίας.
«Η διαπίστωση αυτή μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία της εξέτασης για την ασβέστωση της στεφανιαίας αρτηρίας ως δείκτη πρόβλεψης για τη θνησιμότητα», δηλώνει η Leslee Shaw, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Έμορυ.
«Οι ασθενείς με υψηλά επίπεδα ασβέστωσης θα πρέπει να καθοδηγούνται από το γιατρό τους να υιοθετήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, με στόχο τη βελτιωμένη έκβαση της υγείας τους και την παράταση της ζωής τους.»
Η καθηγήτρια επισημαίνει πως τα αποτελέσματα της εξέτασης CAC χρησιμοποιούνται παραδοσιακά ως δείκτης πρόγνωσης της καρδιοπάθειας και του πρόωρου θανάτου βραχυπρόθεσμα, όμως στο πλαίσιο της νέας μελέτης εξετάστηκε για πρώτη φορά ο κίνδυνος θανάτου μακροπρόθεσμα, πριν καν εκδηλωθούν τα πρώτα σημάδια καρδιαγγειακών επιπλοκών.
ΠΗΓΗ: Τα αποτελέσματα της μελέτης
δημοσιεύονται αναλυτικά στην επιθεώρηση
Annals of Internal Medicine.


Η εξέταση που προβλέπει τον θάνατο εντός 15ετίας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μια απλή καρδιολογική εξέταση μπορεί να υποδείξει ποια άτομα κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους εντός της επόμενης 15ετίας.
Η εξέταση επιτρέπει στο γιατρό να διαπιστώσει εάν έχουν συσσωρευτεί στις αρτηρίες μεγάλες ποσότητες ασβεστίου, δείκτης που φανερώνει τον αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας.
Η εξέταση ασβέστωσης της στεφανιαίας αρτηρίας (coronary artery calcification – CAC) είναι μια ειδική ακτινογραφία που εντοπίζει αποθέματα ασβεστίου στα τοιχώματα των στεφανιαίων αρτηριών. Η ασβέστωση αποτελεί πρώιμη ένδειξη της στεφανιαίας αρτηριοπάθειας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Έμορυ των ΗΠΑ συνέλεξαν και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα της εξέτασης CAC, καθώς και άλλα στοιχεία σχετικά με παράγοντες κινδύνου για τον πρόωρο θάνατο, από 9.715 ανθρώπους μεταξύ 1996 και 1999.
Τα στοιχεία αφορούσαν σε άτομα που είχαν κάνει την εξέταση στο πλαίσιο προληπτικού κοινοτικού προγράμματος και δεν παρουσίαζαν συμπτώματα στεφανιαίας αρτηριοπάθειας όταν έγινε η εξέταση.
Διαπιστώθηκε ότι το αποτέλεσμα της εξέτασης μπορούσε να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια ποια από τα άτομα θα έχαναν τη ζωή τους, ανεξαρτήτως αιτίας θανάτου, εντός 15ετίας.
«Η διαπίστωση αυτή μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία της εξέτασης για την ασβέστωση της στεφανιαίας αρτηρίας ως δείκτη πρόβλεψης για τη θνησιμότητα», δηλώνει η Leslee Shaw, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Έμορυ.
«Οι ασθενείς με υψηλά επίπεδα ασβέστωσης θα πρέπει να καθοδηγούνται από το γιατρό τους να υιοθετήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, με στόχο τη βελτιωμένη έκβαση της υγείας τους και την παράταση της ζωής τους.»
Η καθηγήτρια επισημαίνει πως τα αποτελέσματα της εξέτασης CAC χρησιμοποιούνται παραδοσιακά ως δείκτης πρόγνωσης της καρδιοπάθειας και του πρόωρου θανάτου βραχυπρόθεσμα, όμως στο πλαίσιο της νέας μελέτης εξετάστηκε για πρώτη φορά ο κίνδυνος θανάτου μακροπρόθεσμα, πριν καν εκδηλωθούν τα πρώτα σημάδια καρδιαγγειακών επιπλοκών.
ΠΗΓΗ: Τα αποτελέσματα της μελέτης
δημοσιεύονται αναλυτικά στην επιθεώρηση
Annals of Internal Medicine.


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Το Δ.Σ της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας ευχαριστεί θερμά την κυρία Πολατίδου Σοφία για την δωρεά 100€ στην Εύξεινο Λέσχη Φλώρινας, στην μνήμη του συζύγου της Πολατίδη Χρήστου.

Ευχαριστήριο της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Το Δ.Σ της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας ευχαριστεί θερμά την κυρία Πολατίδου Σοφία για την δωρεά 100€ στην Εύξεινο Λέσχη Φλώρινας, στην μνήμη του συζύγου της Πολατίδη Χρήστου.
Της δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Το ήξερε και όμως δεν το παραδεχόταν, κοίταζε το παράθυρο και το βλέμμα της χανόταν κάπου ανάμεσα στο κενό που άφηνε η μία πολυκατοικία με την άλλη. Απόγευμα Δευτέρας μόνη και ξαπλωμένη στο κρεβάτι αφού είχε κάνει τις δουλειές του σπιτιού, διευθέτησε κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις ακούει Παπακωνσταντίνου και οι στίχοι έλεγαν « να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μην μένει εδώ κανείς.» Δίπλα της ένα κινητό τηλέφωνο που είχε ώρες να χτυπήσει, εκείνη με σαστισμένο βλέμμα να το κοιτάει λες και με τα μάτια της θα του μιλούσαν. Έτσι την βρήκα λοιπόν, «τι γελοίο ε; Μετά από τόσο καιρό και περιμένεις τηλέφωνο του;» Αυτό σκέφτηκα να της πω εκείνη την στιγμή ώστε να αρχίσουμε να μιλάμε, φυσικό και επόμενο να μην είχε το αποτέλεσμα που περίμενα. Με κοίταξε με παράπονο χωρίς να βγάλει κουβέντα από τα δυο της χείλη τα οποία τα έσφιγγε για να μην αρχίσει να ξεσπάει σε λυγμό. Στη συνέχεια κοίταξα τα βουρκωμένα μάτια της και είδα μέσα τους την ελπίδα να αργοσβήνει και τις είπα «θα πάρει βρε μην ανησυχείς, ο καθένας θέλει το χρόνο του.» Με κοίταξε γελώντας μου ειρωνικά και με ρώτησε « ποιος θα με πάρει;» Δεν απάντησα αμέσως έμεινα αμίλητη για κανένα τρίλεπτο και συνέχισα λέγοντας της πειραχτικά « αυτός που περιμένεις.» Αυτή τη φορά γέλασε και μου απάντησε με πιο ανάλαφρο και ανάλογο ύφος όπως το δικό μου « αυτός που περιμένω δεν θα έρθει από τα αστέρια.» Με κοιτάει πάλι με το ίδιο παραπονεμένο βλέμμα και μου λέει «αστείο ήταν.» Και εγώ χωρίς να ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω συμφώνησα μ ένα συγκαταβατικό κούνημα του κεφαλιού. Δεν σταμάτησα όμως εκεί της είπα «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, να δεις όπως πέρασε αυτός ο χειμώνας θα περάσει και το καλοκαίρι, θα έρθει το φθινόπωρο και σιγά σιγά θα ξεθωριάζουν οι μνήμες και θα ξεχάσεις.» Γύρισε κοίταξε το παράθυρο και μουρμούρισε «θα ξεχάσω», ξάφνου γυρνάει με «καρφώνει» στα μάτια και γελώντας με ρωτάει «τι να ξεχάσω; Δεν έχω κάτι να θυμάμαι.» Όχι δεν της έκανα την χάρη δεν συνέχισα την συζήτηση στην οποία πήγε να με παραπέμψει με τα λόγια της και της είπα « το κινητό γιατί το έχεις δίπλα περιμένεις τηλέφωνο;» Το κοίταξε και η ίδια λες και το έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή της, είδα την αμηχανία της την οποία πήγε να κρύψει, μάταια όμως, «δεν ξέρω έτυχε να είναι δίπλα μου.» Τα μάτια της όμως δεν τα έπαιρνε πάνω από την μεγάλη και ωραία οθόνη του καλού κινητού της. Τότε σκέφτηκα « μην μιλήσεις άφησε την να ζει το όνειρο της, την ψευδαίσθησή της, τι κακό κάνει το ψέμα που πιστεύει ότι θα γυρίσει σε εκείνη; Άφησε την λοιπόν να ζήσει την ψεύτικη και εικονική της πραγματικότητα.» Η μία σκέψη όμως διαδεχόταν την άλλη και ξαφνικά ενώ είχα σκεφτεί πως δεν θα συνεχίσω την συζήτηση και δεν θα της πω τίποτα άλλο μίλησα. «Δεν θα έρθει.» Χωρίς να με κοιτάξει καν απάντησε αμέσως λες και διάβασε την σκέψη μου « το ξέρω». Εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα τόσο άσχημα που της έκοβα τα φτερά αλλά δεν έπρεπε κάποιος να την ταρακουνήσει; Με κοίταξε και με χαμηλό τόνο φωνής μου απεύθυνε το λόγο « δεν είμαι χαζή, ούτε ονειροπόλα. Αγαπάω και πονάω, σιωπηλά δεν ενοχλώ κανέναν. Δεν είμαι θύμα εν αγνοία μου αλλά επειδή το θέλω, γιατί;» Δεν με άφησε να απαντήσω και συνέχισε «γιατί αγαπώ» Εκείνη την στιγμή έβλεπα πόνο και αγανάκτηση στα μάτια της και αναρωτιόμουν «θεέ μου εσύ που μας έμαθες να αγαπάμε, η διδασκαλία σου στάθηκε πάνω στην αγάπη, δεν την λυπάσαι, γιατί την κάνεις να υποφέρει;» Εκείνη την στιγμή την είδα θυμωμένη σαν να διάβασε και αυτή την σκέψη μου και μου είπε « θέλω να μείνω μόνη μου, νιώθω κουρασμένη θέλω να κοιμηθώ.» Δεν την πίστεψα αλλά δεν έκανα προσπάθειες και να μείνω φεύγοντας μόνο κοίταξα γύρω το σπίτι της είδα το cd που της είχε αφήσει και για να καταλάβει πως ήξερα με το που θα φύγω ότι θα έκλαιγε της το έδωσα και της είπα «ζήσε με αυτό.» Τελικά πόσο δύσκολο είναι να ξέρεις ότι αυτός που αγαπάς δεν θα ξανά έρθει, ότι δεν θα τον ξανά δεις όχι επειδή έφυγε από τη ζωή, επειδή ζει σε άλλη χώρα αλλά γιατί το επέλεξε και χωρίς να σε ρωτήσει. Δεν ξέρω αν η φίλη μου τον έχει ξεπεράσει είμαι σίγουρη πως κάθε βράδυ κλαίει βλέποντας την φωτογραφία του με το σκούρο μπλουζάκι που ήταν το αγαπημένο του. Όπως ξέρω ότι κοιμάται αγκαλιά με το cd που της άφησε και ας μην της άρεσε αυτού του είδους η μουσική. Δεν ξέρω αν κανένας από εμάς θα ξεπεράσει κάποτε αυτόν που ξέρει εκ των προτέρων ότι δεν θα τον ξανά δει. Ξέρω όμως ότι αγαπάμε αυτόν που μας πονάει και δεν είναι μεμπτό ο Χριστός για την αγάπη δεν σταυρώθηκε;

ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑ ΕΡΘΕΙ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Το ήξερε και όμως δεν το παραδεχόταν, κοίταζε το παράθυρο και το βλέμμα της χανόταν κάπου ανάμεσα στο κενό που άφηνε η μία πολυκατοικία με την άλλη. Απόγευμα Δευτέρας μόνη και ξαπλωμένη στο κρεβάτι αφού είχε κάνει τις δουλειές του σπιτιού, διευθέτησε κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις ακούει Παπακωνσταντίνου και οι στίχοι έλεγαν « να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μην μένει εδώ κανείς.» Δίπλα της ένα κινητό τηλέφωνο που είχε ώρες να χτυπήσει, εκείνη με σαστισμένο βλέμμα να το κοιτάει λες και με τα μάτια της θα του μιλούσαν. Έτσι την βρήκα λοιπόν, «τι γελοίο ε; Μετά από τόσο καιρό και περιμένεις τηλέφωνο του;» Αυτό σκέφτηκα να της πω εκείνη την στιγμή ώστε να αρχίσουμε να μιλάμε, φυσικό και επόμενο να μην είχε το αποτέλεσμα που περίμενα. Με κοίταξε με παράπονο χωρίς να βγάλει κουβέντα από τα δυο της χείλη τα οποία τα έσφιγγε για να μην αρχίσει να ξεσπάει σε λυγμό. Στη συνέχεια κοίταξα τα βουρκωμένα μάτια της και είδα μέσα τους την ελπίδα να αργοσβήνει και τις είπα «θα πάρει βρε μην ανησυχείς, ο καθένας θέλει το χρόνο του.» Με κοίταξε γελώντας μου ειρωνικά και με ρώτησε « ποιος θα με πάρει;» Δεν απάντησα αμέσως έμεινα αμίλητη για κανένα τρίλεπτο και συνέχισα λέγοντας της πειραχτικά « αυτός που περιμένεις.» Αυτή τη φορά γέλασε και μου απάντησε με πιο ανάλαφρο και ανάλογο ύφος όπως το δικό μου « αυτός που περιμένω δεν θα έρθει από τα αστέρια.» Με κοιτάει πάλι με το ίδιο παραπονεμένο βλέμμα και μου λέει «αστείο ήταν.» Και εγώ χωρίς να ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω συμφώνησα μ ένα συγκαταβατικό κούνημα του κεφαλιού. Δεν σταμάτησα όμως εκεί της είπα «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, να δεις όπως πέρασε αυτός ο χειμώνας θα περάσει και το καλοκαίρι, θα έρθει το φθινόπωρο και σιγά σιγά θα ξεθωριάζουν οι μνήμες και θα ξεχάσεις.» Γύρισε κοίταξε το παράθυρο και μουρμούρισε «θα ξεχάσω», ξάφνου γυρνάει με «καρφώνει» στα μάτια και γελώντας με ρωτάει «τι να ξεχάσω; Δεν έχω κάτι να θυμάμαι.» Όχι δεν της έκανα την χάρη δεν συνέχισα την συζήτηση στην οποία πήγε να με παραπέμψει με τα λόγια της και της είπα « το κινητό γιατί το έχεις δίπλα περιμένεις τηλέφωνο;» Το κοίταξε και η ίδια λες και το έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή της, είδα την αμηχανία της την οποία πήγε να κρύψει, μάταια όμως, «δεν ξέρω έτυχε να είναι δίπλα μου.» Τα μάτια της όμως δεν τα έπαιρνε πάνω από την μεγάλη και ωραία οθόνη του καλού κινητού της. Τότε σκέφτηκα « μην μιλήσεις άφησε την να ζει το όνειρο της, την ψευδαίσθησή της, τι κακό κάνει το ψέμα που πιστεύει ότι θα γυρίσει σε εκείνη; Άφησε την λοιπόν να ζήσει την ψεύτικη και εικονική της πραγματικότητα.» Η μία σκέψη όμως διαδεχόταν την άλλη και ξαφνικά ενώ είχα σκεφτεί πως δεν θα συνεχίσω την συζήτηση και δεν θα της πω τίποτα άλλο μίλησα. «Δεν θα έρθει.» Χωρίς να με κοιτάξει καν απάντησε αμέσως λες και διάβασε την σκέψη μου « το ξέρω». Εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα τόσο άσχημα που της έκοβα τα φτερά αλλά δεν έπρεπε κάποιος να την ταρακουνήσει; Με κοίταξε και με χαμηλό τόνο φωνής μου απεύθυνε το λόγο « δεν είμαι χαζή, ούτε ονειροπόλα. Αγαπάω και πονάω, σιωπηλά δεν ενοχλώ κανέναν. Δεν είμαι θύμα εν αγνοία μου αλλά επειδή το θέλω, γιατί;» Δεν με άφησε να απαντήσω και συνέχισε «γιατί αγαπώ» Εκείνη την στιγμή έβλεπα πόνο και αγανάκτηση στα μάτια της και αναρωτιόμουν «θεέ μου εσύ που μας έμαθες να αγαπάμε, η διδασκαλία σου στάθηκε πάνω στην αγάπη, δεν την λυπάσαι, γιατί την κάνεις να υποφέρει;» Εκείνη την στιγμή την είδα θυμωμένη σαν να διάβασε και αυτή την σκέψη μου και μου είπε « θέλω να μείνω μόνη μου, νιώθω κουρασμένη θέλω να κοιμηθώ.» Δεν την πίστεψα αλλά δεν έκανα προσπάθειες και να μείνω φεύγοντας μόνο κοίταξα γύρω το σπίτι της είδα το cd που της είχε αφήσει και για να καταλάβει πως ήξερα με το που θα φύγω ότι θα έκλαιγε της το έδωσα και της είπα «ζήσε με αυτό.» Τελικά πόσο δύσκολο είναι να ξέρεις ότι αυτός που αγαπάς δεν θα ξανά έρθει, ότι δεν θα τον ξανά δεις όχι επειδή έφυγε από τη ζωή, επειδή ζει σε άλλη χώρα αλλά γιατί το επέλεξε και χωρίς να σε ρωτήσει. Δεν ξέρω αν η φίλη μου τον έχει ξεπεράσει είμαι σίγουρη πως κάθε βράδυ κλαίει βλέποντας την φωτογραφία του με το σκούρο μπλουζάκι που ήταν το αγαπημένο του. Όπως ξέρω ότι κοιμάται αγκαλιά με το cd που της άφησε και ας μην της άρεσε αυτού του είδους η μουσική. Δεν ξέρω αν κανένας από εμάς θα ξεπεράσει κάποτε αυτόν που ξέρει εκ των προτέρων ότι δεν θα τον ξανά δει. Ξέρω όμως ότι αγαπάμε αυτόν που μας πονάει και δεν είναι μεμπτό ο Χριστός για την αγάπη δεν σταυρώθηκε;
Η ζωή μέχρι τα 150 δεν είναι πια επιστημονική φαντασία, αντίθετα «βρίσκεται» στο κοντινό μας μέλλον: Τα παιδιά μας θα ζουν κατά μέσο όρο μέχρι τα 120, υποστηρίζει η βραβευμένη με Νόμπελ επιστήμονας Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν.
Η δρ Μπλάκμπερν βραβεύτηκε από την σουηδική ακαδημία το 2009 για την έρευνά της στα τελομερή και την γενετική του γήρατος. Ανακάλυψε ότι τα τελομερή, που προστατεύουν τα χρωμοσώματα και το DNA, μικραίνουν καθώς γερνάμε, ενώ η διαδικασία επιταχύνεται λόγω του στρες. Αν μπορέσουμε, χρησιμοποιώντας το ένζυμο τελομεράση να επιβραδύνουμε ή να αναστρέψουμε αυτήν την διαδικασία, τότε θα επεκτείνουμε άμεσα το προσδόκιμο ζωής - κάτι που έχει ήδη γίνει σε πειράματα σε σκουλήκια και μύγες.
«Αν εξετάσεις τους αιωνόβιους, θα δεις ότι δεν πεθαίνουν από τις κοινές ασθένεις, καρδιακά, καρκίνο, διαβήτη... Απλώς τους "προδίδει" το σώμα τους. Είναι κάτι σαν το σύστημα να μην λειτουργεί πια», λέει η δρ Μπλάκμπερν.
Μπορεί βέβαια η επιστήμη να είναι πολύ κοντά στο να επεκτείνει την ανθρώπινη ζωή, αλλά οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν πολλά να συζητήσουν και να διευθετήσουν σε σχέση με το ζήτημα. Πρώτα από όλα, οι επιπτώσεις στο συνταξιοδοτικό, λέει μελέτη του London Business School. Ακόμα κι αν ο μέσος όρος ζωής επεκταθεί ως τα 100, θα πρέπει να εργαζόμαστε μέχρι τα 79 ή τα 82... Αυτό επίσης μπορεί να σημαίνει ότι θα αναγκαζόμαστε να αλλάζουμε δουλειές και καριέρες δύο και τρεις φορές κατά τη διάρκεια του εργασιακού μας βίου, ενώ η τεχνολογία κάνει μέρα με τη μέρα άλματα που θα πρέπει να παρακολουθούμε.
Κι όλα αυτά, χωρίς να εξετάσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον πλανήτη από την πληθυσμιακή αύξηση που θα προκληθεί και ενώ αυτός ήδη έχει καταβληθεί από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Πηγή: cretablog.gr

Σε λίγο θα ζούμε μέχρι τα 150, υποστηρίζει νομπελίστας επιστήμονας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η ζωή μέχρι τα 150 δεν είναι πια επιστημονική φαντασία, αντίθετα «βρίσκεται» στο κοντινό μας μέλλον: Τα παιδιά μας θα ζουν κατά μέσο όρο μέχρι τα 120, υποστηρίζει η βραβευμένη με Νόμπελ επιστήμονας Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν.
Η δρ Μπλάκμπερν βραβεύτηκε από την σουηδική ακαδημία το 2009 για την έρευνά της στα τελομερή και την γενετική του γήρατος. Ανακάλυψε ότι τα τελομερή, που προστατεύουν τα χρωμοσώματα και το DNA, μικραίνουν καθώς γερνάμε, ενώ η διαδικασία επιταχύνεται λόγω του στρες. Αν μπορέσουμε, χρησιμοποιώντας το ένζυμο τελομεράση να επιβραδύνουμε ή να αναστρέψουμε αυτήν την διαδικασία, τότε θα επεκτείνουμε άμεσα το προσδόκιμο ζωής - κάτι που έχει ήδη γίνει σε πειράματα σε σκουλήκια και μύγες.
«Αν εξετάσεις τους αιωνόβιους, θα δεις ότι δεν πεθαίνουν από τις κοινές ασθένεις, καρδιακά, καρκίνο, διαβήτη... Απλώς τους "προδίδει" το σώμα τους. Είναι κάτι σαν το σύστημα να μην λειτουργεί πια», λέει η δρ Μπλάκμπερν.
Μπορεί βέβαια η επιστήμη να είναι πολύ κοντά στο να επεκτείνει την ανθρώπινη ζωή, αλλά οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν πολλά να συζητήσουν και να διευθετήσουν σε σχέση με το ζήτημα. Πρώτα από όλα, οι επιπτώσεις στο συνταξιοδοτικό, λέει μελέτη του London Business School. Ακόμα κι αν ο μέσος όρος ζωής επεκταθεί ως τα 100, θα πρέπει να εργαζόμαστε μέχρι τα 79 ή τα 82... Αυτό επίσης μπορεί να σημαίνει ότι θα αναγκαζόμαστε να αλλάζουμε δουλειές και καριέρες δύο και τρεις φορές κατά τη διάρκεια του εργασιακού μας βίου, ενώ η τεχνολογία κάνει μέρα με τη μέρα άλματα που θα πρέπει να παρακολουθούμε.
Κι όλα αυτά, χωρίς να εξετάσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον πλανήτη από την πληθυσμιακή αύξηση που θα προκληθεί και ενώ αυτός ήδη έχει καταβληθεί από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Πηγή: cretablog.gr

Το τέλος του σεξ, για αναπαραγωγικούς λόγους, προαναγγέλλουν οι επιστήμονες. Και αυτό γιατί δεν θα χρειάζεται. Οι γονείς θα μπορούν να δημιουργούν τα παιδιά τους, κατά τις επιθυμίες τους, σε αρμόδια εργαστήρια.
Ο Χένρι Γκρίλι, καθηγητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ κατέληξε στην εν λόγω διαπίστωση την οποία αναλύει στο βιβλίο του «Το Τέλος του Σεξ και το Μέλλον της Ανθρώπινης Αναπαραγωγής»
Σε αυτό ουσιαστικά αναφέρει ότι σε 20 με 40 χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι θα σταματήσουν να κάνουν σεξ για αναπαραγωγικούς λόγους. Θα κάνουν βέβαια για λόγους ευχαρίστησης. 
Κατά τον Γκρίλι τα ζευγάρια δεν θα κάνουν σεξ για αναπαραγωγικούς λόγους γιατί απλά δεν θα χρειάζεται.
Σε 20 με 40 χρόνια θα πηγαίνουν απλά στα αρμόδια εργαστήρια και οι εξειδικευμένοι επιστήμονες θα «δημιουργούν» το έμβρυο, ανάλογα με τις επιθυμίες τους.
Όταν ένα ζευγάρι θα επιθυμεί να αποκτήσει παιδί, ο άντρας θα προσφέρει το σπέρμα του και η γυναίκα λίγο από το δέρμα της», προσθέτει ο καθηγητής. Τα ωάρια δεν θα είναι απαραίτητα καθώς, κατά τον Γκρίλι, οι επιστήμονες θα μπορούν να μετατρέπουν σε ωάρια τα βλαστοκύτταρα που θα παράγονται από το δέρμα της γυναίκας.
Τα μωρά που θα γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο, κατά τον καθηγητή του Στάνφορντ, θα είναι πολύ έξυπνα, πολύ όμορφα και υγιή. «Το κάθε παιδί θα έχει 60% πιθανότητες να είναι πάνω από το μέσο όρο σε επίπεδο ευφυίας», προσέθεσε.
ΠΗΓΗ: iefimerida.gr


Το σεξ θα εξαφανιστεί σε 20 με 30 χρόνια -Επιστήμονες εξηγούν το γιατί

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Το τέλος του σεξ, για αναπαραγωγικούς λόγους, προαναγγέλλουν οι επιστήμονες. Και αυτό γιατί δεν θα χρειάζεται. Οι γονείς θα μπορούν να δημιουργούν τα παιδιά τους, κατά τις επιθυμίες τους, σε αρμόδια εργαστήρια.
Ο Χένρι Γκρίλι, καθηγητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ κατέληξε στην εν λόγω διαπίστωση την οποία αναλύει στο βιβλίο του «Το Τέλος του Σεξ και το Μέλλον της Ανθρώπινης Αναπαραγωγής»
Σε αυτό ουσιαστικά αναφέρει ότι σε 20 με 40 χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι θα σταματήσουν να κάνουν σεξ για αναπαραγωγικούς λόγους. Θα κάνουν βέβαια για λόγους ευχαρίστησης. 
Κατά τον Γκρίλι τα ζευγάρια δεν θα κάνουν σεξ για αναπαραγωγικούς λόγους γιατί απλά δεν θα χρειάζεται.
Σε 20 με 40 χρόνια θα πηγαίνουν απλά στα αρμόδια εργαστήρια και οι εξειδικευμένοι επιστήμονες θα «δημιουργούν» το έμβρυο, ανάλογα με τις επιθυμίες τους.
Όταν ένα ζευγάρι θα επιθυμεί να αποκτήσει παιδί, ο άντρας θα προσφέρει το σπέρμα του και η γυναίκα λίγο από το δέρμα της», προσθέτει ο καθηγητής. Τα ωάρια δεν θα είναι απαραίτητα καθώς, κατά τον Γκρίλι, οι επιστήμονες θα μπορούν να μετατρέπουν σε ωάρια τα βλαστοκύτταρα που θα παράγονται από το δέρμα της γυναίκας.
Τα μωρά που θα γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο, κατά τον καθηγητή του Στάνφορντ, θα είναι πολύ έξυπνα, πολύ όμορφα και υγιή. «Το κάθε παιδί θα έχει 60% πιθανότητες να είναι πάνω από το μέσο όρο σε επίπεδο ευφυίας», προσέθεσε.
ΠΗΓΗ: iefimerida.gr


Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Την Τρίτη 6 Μαρτίου 2018 και ώρα 5:00 μμ θα πραγματοποιηθεί στον ημιώροφο του Διοικητηρίου η μηνιαία επιμορφωτική συνάντηση του Τοπικού Τμήματος ΕΕΣ Φλώρινας. 
Ομιλητής: Ο Ιατρός Ωτορινολαρυγγολόγος κ. Μουμουλίδης Ιωάννης.
Θέμα: Προβλήματα των αυτιών - ακουστικές δυσχέρειες.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για κάθε ενδιαφερόμενο.

Μηνιαία επιμορφωτική συνάντηση του Τοπικού Τμήματος ΕΕΣ Φλώρινας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Την Τρίτη 6 Μαρτίου 2018 και ώρα 5:00 μμ θα πραγματοποιηθεί στον ημιώροφο του Διοικητηρίου η μηνιαία επιμορφωτική συνάντηση του Τοπικού Τμήματος ΕΕΣ Φλώρινας. 
Ομιλητής: Ο Ιατρός Ωτορινολαρυγγολόγος κ. Μουμουλίδης Ιωάννης.
Θέμα: Προβλήματα των αυτιών - ακουστικές δυσχέρειες.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για κάθε ενδιαφερόμενο.

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Της δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Ένα τραγούδι λέει « να μουν λύπη να σκορπίσω.» Αναρωτιέμαι τώρα μετά από χρόνια πόσες ζωές θα χρειαστεί για να σε ζήσω; Μη μου πείτε ότι δεν σας έχει συμβεί ή δεν το έχετε αναρωτηθεί; Λοιπόν μετά από τέσσερα χρόνια αναρωτήθηκε και είπε γιατί, δεν σε έζησα, δεν σε χάρηκα γιατί; Μην ρωτήσετε για πιο θέμα μιλούσε, για εκείνον, εκείνος όλα για αυτήν. Αλήθεια δεν κράτησε τίποτα για εκείνη, όλα για αυτόν ακόμα και αν δεν το ήξερε και αυτός, ακόμα και αν της έλεγε «να προχωρήσεις τη ζωή σου.» Βαρέθηκε να το ακούει αλλά δεν του το είπε ποτέ του απαντούσε πάντα «ναι προχωράω είμαι καλά.» Μέσα της όμως μάτωνε, έλιωνε, βράδια ατελείωτα έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Είπε «προσπάθησα να τον ξεπεράσω, ορκίστηκα στον ίδιο μου τον εαυτό ότι δεν θα τον ξανά πάρω τηλέφωνο, δεν θα του στείλω μήνυμα κι όμως την άλλη μέρα ξεχνούσα τους όρκους μου και τον έπαιρνα να ακούσω έστω αν είναι καλά.» Όρκοι μιας γυναίκας που αγάπησε που το έλεγε με κάθε τρόπο και που εισέπραττε αδιαφορία, σιγά μην τους κρατούσε. Είπε «όταν έφυγε νόμιζα πως θα πεθάνω, ή μάλλον είπα ένα μέρος της καρδιάς μου πέθανε, το πήρε μαζί του εκείνο το Καλοκαίρι του Ιουνίου που τον είδα για τελευταία φορά.»  Τελικά όλα το καλοκαίρι γίνονται, μ αυτά που ακούω έχω αρχίσει να πιστεύω για αυτούς τους καλοκαιρινούς έρωτες που σβήνουν σαν μια καρδιά στην άμμο που την έσβησε η θάλασσα. Εκείνη ήταν διαφορετική η αγάπη ούτε η ίδια δεν έβρισκε λέξεις να την περιγράψει, το μόνο που είπε «νιώθω τυχερή που ακόμα και αν δεν αγαπήθηκα, αγάπησα τόσο δυνατά και ένιωσα το μεγαλείο αυτού του συναισθήματος.» Τελικά δεν αγαπήθηκε; Έτσι λέει εκείνη και ο ίδιος την έδιωχνε μακριά του, ποτέ δεν της είπε « δεν μου αρέσεις, δεν αισθάνομαι τίποτα.» Τώρα θα μου πείτε τα λόγια έχουν σημασία ή οι πράξεις; Και η ίδια μάλλον ποτέ δεν θα μάθει, σκεπτόμενη γύρισε και είπε «αν και μου έχει αφήσει κενό και πόνο, αν και ένα σημείο της καρδιάς μου έχει νεκρωθεί, αν και φεύγοντας με πήρε μαζί του, εγώ δεν θέλω να τον ξεχάσω.» Δεν ξέρω πως ένα άτομο τέσσερα χρόνια μπορεί και δέχεται να ζει με μια ανάμνηση ή και περισσότερες. Μία ερώτηση έκανα μόνο «τον θυμάσαι σαν φυσιογνωμία;» Γύρισε με κοίταξε με βουρκωμένα μάτια και κατακόκκινα και απάντησε « όχι, θυμάμαι μια ηλιόλουστη μέρα έναν άντρα μετρίου αναστήματος με σκούρο μπλουζάκι να περνάει από δίπλα μου και να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια του κτηρίου, χωρίς να καταλάβει καν την παρουσία μου. Σεπτέμβρης πρέπει να ήταν. Τον ξανά είδα μετά από δυο μέρες, χωρίς να ξέρω με την πρώτη ματιά είχα ερωτευτεί τον συνεργάτη μου.» Τι ρωτάνε, ποιος μπορεί να κρίνει τον έρωτα που γίνεται αγάπη; Την κοίταζα και δεν την αναγνώριζα, είναι δυνατόν η αγάπη να αλλάξει τόσο μία κοπέλα; Κι όμως είναι. «Καθόμουνα ατελείωτες ώρες στο μπαλκόνι κοιτάζοντας να χαράζει, να βγαίνει ο ήλιος και σκεφτόμουν ότι και αυτός τον βλέπει από κάπου αλλού και έτσι επικοινωνούσαμε νοητά και είχα μια ελπίδα ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο σήμερα. Το απόγευμα κοίταζα την δύση του ηλίου και έλεγα και αυτός την βλέπει και εκεί έσβηνε κάθε ελπίδα μου για επικοινωνία μαζί του.» Δεν καταλάβαινα και τι μου έλεγε την κοίταζα με απορία την οποία δεν εξέφραζα, αλλά μάταια πήγα να της κρυφτώ την κατάλαβε και είπε «συνεργαστήκαμε δυο χρόνια, μετά έφυγε απ την Αθήνα και δεν τον ξανά είδα. Τι δεν θα έδινα να τον δω. Μια στιγμή όλη μου την ζωή, να τον δω έστω και από μακριά.» Θα τον δεις ψυχή μου της είπα και της χάιδεψα τον ώμο, μέσα μου όμως και εγώ ήξερα ότι δεν θα τον ξανά δει. Δεν της το είπα και ούτε θα το κάνω, θα πιστεύω και εγώ σαν εκείνη στην ελπίδα του ερχομού του. Μερικές φορές η δύναμη της θέλησης δεν μετακινεί και βουνά; Άραγε αυτόν θα τον μετακινήσει έστω και για λίγο. Οι σκέψεις μου ξάφνου διακόπηκαν από την ίδια να μου ρωτάει «μ ακούς;» «Ναι και φυσικά.» Δεν είχα ακούσει τίποτα, ήταν τόσο τρυφερό αυτό που ένιωσε γι αυτόν που με είχε συνεπάρει και μένα. Με σκούντηξε και μου είπε « πόσες φορές πρέπει να ζήσω, για να τον έχω, για να ζήσω έστω και λίγες στιγμές μαζί του;» Δεν πρόλαβα να απαντήσω « πόσες ζωές να χαραμίσω, για να περιμένω αυτή τη μία που θα τον κρατήσω αγκαλιά και θα κοιμηθεί μέσα σ αυτήν;» Και φυσικά δεν ήξερα την απάντηση και αυτό που της είπα ήταν « αν είναι να έρθει θα έρθει αλλιώς θα προσπεράσει.» Με κοίταξε κυλώντας ένα δάκρυ και μου απάντησε «προσπέρασε.» Η στιγμή εκείνη ήταν τόσο άσχημη, το κλίμα τόσο βαρύ και εγώ τόσο χάλια που δεν είχα τρόπο να την βοηθήσω. Αλήθεια ποτέ δεν θα μάθει θα ζει μια ζωή μισή. Πως μπορείς να ζήσεις χωρίς να βιώσεις αυτό που θες με αυτόν που ζήτησε η καρδιά σου; Δεν φταίει εκείνη, ούτε αυτός, έφταιξε η λάθος στιγμή που μπήκε στη ζωή της. Ποτέ δεν θα μάθουν και οι δυο πως θα ήταν αν ήταν μαζί, έστω για μια μέρα.  Και όπως λένε και οι στίχοι ενός τραγουδιού που ταιριάζει στην περίπτωσή τους « φταις που δεν μ αγαπάς, φταίω που σ αγαπάω.»

ΠΟΣΕΣ ΖΩΕΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΖΗΣΩ.;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Ένα τραγούδι λέει « να μουν λύπη να σκορπίσω.» Αναρωτιέμαι τώρα μετά από χρόνια πόσες ζωές θα χρειαστεί για να σε ζήσω; Μη μου πείτε ότι δεν σας έχει συμβεί ή δεν το έχετε αναρωτηθεί; Λοιπόν μετά από τέσσερα χρόνια αναρωτήθηκε και είπε γιατί, δεν σε έζησα, δεν σε χάρηκα γιατί; Μην ρωτήσετε για πιο θέμα μιλούσε, για εκείνον, εκείνος όλα για αυτήν. Αλήθεια δεν κράτησε τίποτα για εκείνη, όλα για αυτόν ακόμα και αν δεν το ήξερε και αυτός, ακόμα και αν της έλεγε «να προχωρήσεις τη ζωή σου.» Βαρέθηκε να το ακούει αλλά δεν του το είπε ποτέ του απαντούσε πάντα «ναι προχωράω είμαι καλά.» Μέσα της όμως μάτωνε, έλιωνε, βράδια ατελείωτα έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Είπε «προσπάθησα να τον ξεπεράσω, ορκίστηκα στον ίδιο μου τον εαυτό ότι δεν θα τον ξανά πάρω τηλέφωνο, δεν θα του στείλω μήνυμα κι όμως την άλλη μέρα ξεχνούσα τους όρκους μου και τον έπαιρνα να ακούσω έστω αν είναι καλά.» Όρκοι μιας γυναίκας που αγάπησε που το έλεγε με κάθε τρόπο και που εισέπραττε αδιαφορία, σιγά μην τους κρατούσε. Είπε «όταν έφυγε νόμιζα πως θα πεθάνω, ή μάλλον είπα ένα μέρος της καρδιάς μου πέθανε, το πήρε μαζί του εκείνο το Καλοκαίρι του Ιουνίου που τον είδα για τελευταία φορά.»  Τελικά όλα το καλοκαίρι γίνονται, μ αυτά που ακούω έχω αρχίσει να πιστεύω για αυτούς τους καλοκαιρινούς έρωτες που σβήνουν σαν μια καρδιά στην άμμο που την έσβησε η θάλασσα. Εκείνη ήταν διαφορετική η αγάπη ούτε η ίδια δεν έβρισκε λέξεις να την περιγράψει, το μόνο που είπε «νιώθω τυχερή που ακόμα και αν δεν αγαπήθηκα, αγάπησα τόσο δυνατά και ένιωσα το μεγαλείο αυτού του συναισθήματος.» Τελικά δεν αγαπήθηκε; Έτσι λέει εκείνη και ο ίδιος την έδιωχνε μακριά του, ποτέ δεν της είπε « δεν μου αρέσεις, δεν αισθάνομαι τίποτα.» Τώρα θα μου πείτε τα λόγια έχουν σημασία ή οι πράξεις; Και η ίδια μάλλον ποτέ δεν θα μάθει, σκεπτόμενη γύρισε και είπε «αν και μου έχει αφήσει κενό και πόνο, αν και ένα σημείο της καρδιάς μου έχει νεκρωθεί, αν και φεύγοντας με πήρε μαζί του, εγώ δεν θέλω να τον ξεχάσω.» Δεν ξέρω πως ένα άτομο τέσσερα χρόνια μπορεί και δέχεται να ζει με μια ανάμνηση ή και περισσότερες. Μία ερώτηση έκανα μόνο «τον θυμάσαι σαν φυσιογνωμία;» Γύρισε με κοίταξε με βουρκωμένα μάτια και κατακόκκινα και απάντησε « όχι, θυμάμαι μια ηλιόλουστη μέρα έναν άντρα μετρίου αναστήματος με σκούρο μπλουζάκι να περνάει από δίπλα μου και να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια του κτηρίου, χωρίς να καταλάβει καν την παρουσία μου. Σεπτέμβρης πρέπει να ήταν. Τον ξανά είδα μετά από δυο μέρες, χωρίς να ξέρω με την πρώτη ματιά είχα ερωτευτεί τον συνεργάτη μου.» Τι ρωτάνε, ποιος μπορεί να κρίνει τον έρωτα που γίνεται αγάπη; Την κοίταζα και δεν την αναγνώριζα, είναι δυνατόν η αγάπη να αλλάξει τόσο μία κοπέλα; Κι όμως είναι. «Καθόμουνα ατελείωτες ώρες στο μπαλκόνι κοιτάζοντας να χαράζει, να βγαίνει ο ήλιος και σκεφτόμουν ότι και αυτός τον βλέπει από κάπου αλλού και έτσι επικοινωνούσαμε νοητά και είχα μια ελπίδα ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο σήμερα. Το απόγευμα κοίταζα την δύση του ηλίου και έλεγα και αυτός την βλέπει και εκεί έσβηνε κάθε ελπίδα μου για επικοινωνία μαζί του.» Δεν καταλάβαινα και τι μου έλεγε την κοίταζα με απορία την οποία δεν εξέφραζα, αλλά μάταια πήγα να της κρυφτώ την κατάλαβε και είπε «συνεργαστήκαμε δυο χρόνια, μετά έφυγε απ την Αθήνα και δεν τον ξανά είδα. Τι δεν θα έδινα να τον δω. Μια στιγμή όλη μου την ζωή, να τον δω έστω και από μακριά.» Θα τον δεις ψυχή μου της είπα και της χάιδεψα τον ώμο, μέσα μου όμως και εγώ ήξερα ότι δεν θα τον ξανά δει. Δεν της το είπα και ούτε θα το κάνω, θα πιστεύω και εγώ σαν εκείνη στην ελπίδα του ερχομού του. Μερικές φορές η δύναμη της θέλησης δεν μετακινεί και βουνά; Άραγε αυτόν θα τον μετακινήσει έστω και για λίγο. Οι σκέψεις μου ξάφνου διακόπηκαν από την ίδια να μου ρωτάει «μ ακούς;» «Ναι και φυσικά.» Δεν είχα ακούσει τίποτα, ήταν τόσο τρυφερό αυτό που ένιωσε γι αυτόν που με είχε συνεπάρει και μένα. Με σκούντηξε και μου είπε « πόσες φορές πρέπει να ζήσω, για να τον έχω, για να ζήσω έστω και λίγες στιγμές μαζί του;» Δεν πρόλαβα να απαντήσω « πόσες ζωές να χαραμίσω, για να περιμένω αυτή τη μία που θα τον κρατήσω αγκαλιά και θα κοιμηθεί μέσα σ αυτήν;» Και φυσικά δεν ήξερα την απάντηση και αυτό που της είπα ήταν « αν είναι να έρθει θα έρθει αλλιώς θα προσπεράσει.» Με κοίταξε κυλώντας ένα δάκρυ και μου απάντησε «προσπέρασε.» Η στιγμή εκείνη ήταν τόσο άσχημη, το κλίμα τόσο βαρύ και εγώ τόσο χάλια που δεν είχα τρόπο να την βοηθήσω. Αλήθεια ποτέ δεν θα μάθει θα ζει μια ζωή μισή. Πως μπορείς να ζήσεις χωρίς να βιώσεις αυτό που θες με αυτόν που ζήτησε η καρδιά σου; Δεν φταίει εκείνη, ούτε αυτός, έφταιξε η λάθος στιγμή που μπήκε στη ζωή της. Ποτέ δεν θα μάθουν και οι δυο πως θα ήταν αν ήταν μαζί, έστω για μια μέρα.  Και όπως λένε και οι στίχοι ενός τραγουδιού που ταιριάζει στην περίπτωσή τους « φταις που δεν μ αγαπάς, φταίω που σ αγαπάω.»
Ως γνωστόν εμείς τα κορίτσια λατρεύουμε την μόδα.
Καλά όχι και όλα αλλά τουλάχιστον η συντριπτική μας πλειοψηφία!
Για κάποιο περίεργο λόγο, ότι είναι στην μόδα και φοριέται κατά κόρον από τις απανταχού celebrities, αυτομάτως μας αρέσει και θέλουμε διακαώς να το αποκτήσουμε, ακόμα κι αν ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα δείχνουμε αστείες ή έστω παράταιρες φορώντας το κομμάτι αυτό. Από την άποψη αυτή λοιπόν, οι άντρες είναι τόσο τυχεροί που πραγματικά έρχονται στιγμές που τους ζηλεύουμε! Ο μέσος άντρας λοιπόν, και δεν μιλάμε για τον David Beckham αλλά γι' αυτούς που συναναστρεφόμαστε εμείς κι εσείς, γελάει δυνατά με το αμόκ που παθαίνουμε την περίοδο των εκπτώσεων και δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο πρέπει σώνει και ντε να ντυνόμαστε σαν καρνάβαλοι όποτε βγαίνουμε έξω! Βέβαια κι εμείς από την πλευρά μας, δεν πρόκειται ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν να καταλάβουμε κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα για τους άντρες και το στυλ τους. Παρακάτω σας έχουμε τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, τα οποία σίγουρα κι εσείς έχετε σκεφτεί!
1. Το ένα το... θαυματουργό: Ετοιμάζεστε να βγείτε και έχετε επιλέξει να φορέσετε ένα τέλειο και σούπερ μοδάτο τζιν παντελόνι! Ωστόσο, θα πρέπει να το συνδυάσετε ιδανικά με ένα μπλουζάκι, ή πουκάμισο, ή μπουστάκι ή κάτι τελοσπάντων που να του πηγαίνει. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τα παπούτσια, την τσάντα αλλά και το... πανωφόρι! Ο άντρας ξέρετε τι κάνει; Φοράει ένα τέλειο τζιν που να του πηγαίνει και με τα υπόλοιπα δεν ασχολείται καν! Θα βάλει σταράκια, ένα μπλουζάκι και αυτό ήταν! Ο χρόνος προετοιμασίας του είναι τα 5 λεπτά κι εσάς οι 5 ώρες! Και ξέρετε κάτι; Τελικά είναι πιο στυλάτος από εσάς! Με αυτό και μόνο το τέλειο τζιν... Λυπούμεθα...
2. Μόνο ότι χρειάζονται: Αυτό πού το πάτε; Έχετε δει εσείς ποτέ άντρα να βγαίνει από μαγαζί και να κρατάει πάνω από 1 άντε 2 σακούλες; Έχετε δει γυναίκα που να κρατάει λιγότερες από... 3; Είμαστε σίγουροι πως όχι! Για κάποιο περίεργο λόγο, εμείς ψωνίζουμε για να ψωνίσουμε και οι άντρες ψωνίζουν μόνο όταν χρειάζονται όντως κάτι! Θα ψωνίσουν δηλαδή μια φορά στους 3 μήνες, θα πάρουν απαραίτητα και ωραία πράγματα και τον υπόλοιπο καιρό απλά θα έχουν χρήματα να κάνουν ότι τους αρέσει! Το ότι εμείς ψωνίζουμε ότι αηδία βρίσκουμε μπροστά μας, μόνο και μόνο για να καλύψουμε, να καμουφλάρουμε καλύτερα, τα υπερκαταναλωτικά μας ένστικτα, τους φαίνεται αδιανόητο! Και σε μας βέβαια, φαίνεται αδιανόητο να έρχεται Σάββατο πρωί, και απλά να καθόμαστε σπίτι!
3. Δεν τους ενδιαφέρει η... μόδα: Μπορεί να μη φοράνε το πλατύγυρο καπέλο που φορούσαν στις ελληνικές ταινίες, και πουκάμισα με λαχούρια, από τη δεκαετία του '80, αν και γιατί όχι, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οτιδήποτε κι αν είναι στην μόδα, σπεύδουν να το αποκτήσουν, όπως κάνουμε εμείς! Για παράδειγμα, ένας καλοντυμένος και σούπερ μοδάτος άντρας είναι ο Justin Timberlake. Αλλά αυτός είναι star και επιπλέον το έχει! Θα μπορούσατε δηλαδή εσείς να πάτε για καφέ με κάποιον που είναι ντυμένος με ανάλογο στυλ; Όχι φυσικά! Εκείνος γιατί δηλαδή να θέλει να κυκλοφορεί με την Katy Perry, που... δεν έχει και το πιο συμβατικό στυλ όσο να πεις!
4. Μερικές φορές θέλουν απλά να φορέσουν ένα... κοστούμι: Μην τους παρεξηγείτε, αλλά επειδή όλοι κρύβουν έναν James Bond μέσα τους, κάποιες φορές θέλουν να τον... βγάζουν και λίγο πιο έξω! Είναι αυτές οι φορές λοιπόν, που απλά θέλουν να φορέσουν ένα... κοστούμι και να πάνε βόλτα, χωρίς φυσικά να υπάρχει κανένας, προφανής έστω, λόγος για τέτοια επισημότητα! Όταν δε, είναι καλεσμένοι σε γάμο, εκεί βάζουν όλη τους την μαεστρία και σκάνε μύτη σαν να πηγαίνουν στα Oscar ή εναλλακτικά στο πανηγύρι του χωριού, αναλόγως και το γούστο του καθενός! Το κοστούμι πάντως... κοστούμι!
5. Και είναι και κάποιες άλλες που θέλουν να φορέσουν φόρμα παντού: Εκεί λοιπόν που τους πιάνει αυτό το κάτι και θέλουν να φορέσουν κοστούμι, την επόμενη ακριβώς στιγμή τους πιάνει το ακριβώς αντίθετο και κυκλοφορούν με την παλιά ξεσκισμένη φόρμα τους παντού! Και καλά να βγούνε για ψώνια ή να πάνε σε ένα φίλο. Άντε και για έναν καφέ! Αλλά ποτό με φόρμα; Σε πάρτι με φόρμα; Πόσο είναι; 15; Για κάποιο περίεργο λόγο εκείνοι νιώθουν πολύ cool που φοράνε φόρμα, ενώ οι υπόλοιποι τζιν και παντελόνια! Δείχνουν ακομπλεξάριστοι! Δείχνουν όμως και λέτσοι... Γι' αυτό καλό θα ήταν, ειδικά όσοι έχουν περάσει τα 18, να έχουν τη φόρμα για πολύ συγκεκριμένη χρήση!
ΠΗΓΗ: queen.gr

5 πράγματα για το αντρικό στυλ, που δεν θα καταλάβουμε ποτέ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ως γνωστόν εμείς τα κορίτσια λατρεύουμε την μόδα.
Καλά όχι και όλα αλλά τουλάχιστον η συντριπτική μας πλειοψηφία!
Για κάποιο περίεργο λόγο, ότι είναι στην μόδα και φοριέται κατά κόρον από τις απανταχού celebrities, αυτομάτως μας αρέσει και θέλουμε διακαώς να το αποκτήσουμε, ακόμα κι αν ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα δείχνουμε αστείες ή έστω παράταιρες φορώντας το κομμάτι αυτό. Από την άποψη αυτή λοιπόν, οι άντρες είναι τόσο τυχεροί που πραγματικά έρχονται στιγμές που τους ζηλεύουμε! Ο μέσος άντρας λοιπόν, και δεν μιλάμε για τον David Beckham αλλά γι' αυτούς που συναναστρεφόμαστε εμείς κι εσείς, γελάει δυνατά με το αμόκ που παθαίνουμε την περίοδο των εκπτώσεων και δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο πρέπει σώνει και ντε να ντυνόμαστε σαν καρνάβαλοι όποτε βγαίνουμε έξω! Βέβαια κι εμείς από την πλευρά μας, δεν πρόκειται ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν να καταλάβουμε κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα για τους άντρες και το στυλ τους. Παρακάτω σας έχουμε τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, τα οποία σίγουρα κι εσείς έχετε σκεφτεί!
1. Το ένα το... θαυματουργό: Ετοιμάζεστε να βγείτε και έχετε επιλέξει να φορέσετε ένα τέλειο και σούπερ μοδάτο τζιν παντελόνι! Ωστόσο, θα πρέπει να το συνδυάσετε ιδανικά με ένα μπλουζάκι, ή πουκάμισο, ή μπουστάκι ή κάτι τελοσπάντων που να του πηγαίνει. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τα παπούτσια, την τσάντα αλλά και το... πανωφόρι! Ο άντρας ξέρετε τι κάνει; Φοράει ένα τέλειο τζιν που να του πηγαίνει και με τα υπόλοιπα δεν ασχολείται καν! Θα βάλει σταράκια, ένα μπλουζάκι και αυτό ήταν! Ο χρόνος προετοιμασίας του είναι τα 5 λεπτά κι εσάς οι 5 ώρες! Και ξέρετε κάτι; Τελικά είναι πιο στυλάτος από εσάς! Με αυτό και μόνο το τέλειο τζιν... Λυπούμεθα...
2. Μόνο ότι χρειάζονται: Αυτό πού το πάτε; Έχετε δει εσείς ποτέ άντρα να βγαίνει από μαγαζί και να κρατάει πάνω από 1 άντε 2 σακούλες; Έχετε δει γυναίκα που να κρατάει λιγότερες από... 3; Είμαστε σίγουροι πως όχι! Για κάποιο περίεργο λόγο, εμείς ψωνίζουμε για να ψωνίσουμε και οι άντρες ψωνίζουν μόνο όταν χρειάζονται όντως κάτι! Θα ψωνίσουν δηλαδή μια φορά στους 3 μήνες, θα πάρουν απαραίτητα και ωραία πράγματα και τον υπόλοιπο καιρό απλά θα έχουν χρήματα να κάνουν ότι τους αρέσει! Το ότι εμείς ψωνίζουμε ότι αηδία βρίσκουμε μπροστά μας, μόνο και μόνο για να καλύψουμε, να καμουφλάρουμε καλύτερα, τα υπερκαταναλωτικά μας ένστικτα, τους φαίνεται αδιανόητο! Και σε μας βέβαια, φαίνεται αδιανόητο να έρχεται Σάββατο πρωί, και απλά να καθόμαστε σπίτι!
3. Δεν τους ενδιαφέρει η... μόδα: Μπορεί να μη φοράνε το πλατύγυρο καπέλο που φορούσαν στις ελληνικές ταινίες, και πουκάμισα με λαχούρια, από τη δεκαετία του '80, αν και γιατί όχι, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οτιδήποτε κι αν είναι στην μόδα, σπεύδουν να το αποκτήσουν, όπως κάνουμε εμείς! Για παράδειγμα, ένας καλοντυμένος και σούπερ μοδάτος άντρας είναι ο Justin Timberlake. Αλλά αυτός είναι star και επιπλέον το έχει! Θα μπορούσατε δηλαδή εσείς να πάτε για καφέ με κάποιον που είναι ντυμένος με ανάλογο στυλ; Όχι φυσικά! Εκείνος γιατί δηλαδή να θέλει να κυκλοφορεί με την Katy Perry, που... δεν έχει και το πιο συμβατικό στυλ όσο να πεις!
4. Μερικές φορές θέλουν απλά να φορέσουν ένα... κοστούμι: Μην τους παρεξηγείτε, αλλά επειδή όλοι κρύβουν έναν James Bond μέσα τους, κάποιες φορές θέλουν να τον... βγάζουν και λίγο πιο έξω! Είναι αυτές οι φορές λοιπόν, που απλά θέλουν να φορέσουν ένα... κοστούμι και να πάνε βόλτα, χωρίς φυσικά να υπάρχει κανένας, προφανής έστω, λόγος για τέτοια επισημότητα! Όταν δε, είναι καλεσμένοι σε γάμο, εκεί βάζουν όλη τους την μαεστρία και σκάνε μύτη σαν να πηγαίνουν στα Oscar ή εναλλακτικά στο πανηγύρι του χωριού, αναλόγως και το γούστο του καθενός! Το κοστούμι πάντως... κοστούμι!
5. Και είναι και κάποιες άλλες που θέλουν να φορέσουν φόρμα παντού: Εκεί λοιπόν που τους πιάνει αυτό το κάτι και θέλουν να φορέσουν κοστούμι, την επόμενη ακριβώς στιγμή τους πιάνει το ακριβώς αντίθετο και κυκλοφορούν με την παλιά ξεσκισμένη φόρμα τους παντού! Και καλά να βγούνε για ψώνια ή να πάνε σε ένα φίλο. Άντε και για έναν καφέ! Αλλά ποτό με φόρμα; Σε πάρτι με φόρμα; Πόσο είναι; 15; Για κάποιο περίεργο λόγο εκείνοι νιώθουν πολύ cool που φοράνε φόρμα, ενώ οι υπόλοιποι τζιν και παντελόνια! Δείχνουν ακομπλεξάριστοι! Δείχνουν όμως και λέτσοι... Γι' αυτό καλό θα ήταν, ειδικά όσοι έχουν περάσει τα 18, να έχουν τη φόρμα για πολύ συγκεκριμένη χρήση!
ΠΗΓΗ: queen.gr
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)