Τι κρύβουν τα μεγάλα και πεταχτά μάτια

Πεταχτά και μεγάλα μάτια που συχνά δακρύζουν, ενοχλούνται από το έντονο φως και κάποιες φορές έχουν μειωμένη κινητικότητα.

Τα συμπτώματα αυτά είναι πολύ συχνά, σε κάποιους εμφανίζονται με μεγαλύτερη ένταση και σε άλλους με μικρότερη.

Τι κρύβεται πίσω από τα πεταχτά μάτια;

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα όργανο που εντοπίζεται ακριβώς μπροστά και στην κάθε πλευρά της τραχείας. Ο αδένας αυτός απελευθερώνει ορμόνες μέσα στο αίμα, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού. Ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζεται από μία νόσο, τη νόσο Graves (Γκρέιβς), με αποτέλεσμα να υπερλειτουργεί. Η κατάσταση αυτή γίνεται σπανίως απειλητική για την ζωή και μπορεί να εμφανιστεί και στα δύο φύλα, σε οποιαδήποτε ηλικία. Προσβάλλει όμως, συνήθως τις γυναίκες ηλικίας 20-60 ετών.

Κατά τη διάρκεια του υπερθυρεοειδισμού, σημειώνονται μεταβολές σε πολλά όργανα, όπως στο δέρμα και τα μάτια. Όταν η νόσος Graves προσβάλλει τα μάτια, καλείται Οφθαλμοπάθεια Graves.

Τα συμπτώματα της νόσου ποικίλλουν. Τα μάτια μπορεί να κοκκινίσουν ή να πρηστούν. Ο χώρος μεταξύ των βλεφάρων μπορεί να διευρυνθεί. Μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση της ροής των δακρύων, καθώς και ενόχληση στο κάθε μάτι χωριστά ή και στα δύο. Επίσης, οι ασθενείς της νόσου, μπορεί να παραπονεθούν για ευαισθησία στο έντονο φως, για θολερή ή διπλή όραση (διπλωπία), φλεγμονή, ή μειωμένη κινητικότητα των οφθαλμών.

Κατά την Οφθαλμοπάθεια Graves, οι ιστοί πίσω από την περιοχή του ματιού απορροφούν και συγκρατούν υγρό, με αποτέλεσμα να αποκτούν οιδήματα και να μετακινούν τον βολβό μπροστά και έξω από τον κόγχο.

Στην κατάσταση αυτή, η μπροστινή επιφάνεια του ματιού μπορεί να αποξηρανθεί.

Η συνιστώμενη θεραπεία της Οφθαλμοπάθειας Graves ποικίλλει ανάλογα με τα συμπτώματα του κάθε ατόμου.

Μια από τις προτεινόμενες θεραπείες ενδέχεται να είναι η χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αποσυμπιέζεται χειρουργικά το μάτι, με αποτέλεσμα να μπορεί να μετακινηθεί πίσω στην προστασία του κόγχου και να βελτιωθεί η όραση. Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση, έτσι και σε αυτή μπορεί να παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές. Μια δεύτερη προτεινόμενη θεραπεία είναι πιθανόν η συνταγογράφηση πρισμάτων για τα γυαλιά σας, με σκοπό τη διόρθωση της διπλωπίας. Τα πρίσματα μπορεί να είναι προσωρινά ή μονίμως στερεωμένα στα κρύσταλλα.

Η Οφθαλμοπάθεια Graves κάνει τα βλέφαρα να ανοίγουν περισσότερο, με αποτέλεσμα η μπροστινή επιφάνεια του βολβού να αποκαλύπτεται πέρα από τα βλέφαρα και να προκαλεί ενόχληση και δακρύρροια.

Σε αυτή την περίπτωση συνιστάται χειρουργική επέμβαση επανατοποθέτησης των βλεφάρων με σκοπό να περιοριστεί ο ερεθισμός. Άλλες συνιστώμενες θεραπείες μπορεί να είναι, τα ψυχρά επιθέματα, τα γυαλιά ηλίου, ειδικές σταγόνες ή ανύψωση του κεφαλιού κατά τον βραδινό ύπνο.

Γενικότερα, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι οφθαλμολογικές επιπλοκές της νόσου Graves μπορούν να αντιμετωπισθούν σε ικανοποιητικό βαθμό. Ο οφθαλμίατρος είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος για τις θεραπευτικές λύσεις που αντιστοιχούν στο πρόβλημά σας.

Κανελλόπουλος Αναστάσιος
Χειρουργός - Οφθαλμίατρος,
Καθηγητής Οφθαλμολογίας Παν/μίου Νέας Υόρκης
Πηγή:www.onmed.gr

Φαγούρα στο σώμα: Οι επικίνδυνες αιτίες και τρόποι αντιμετώπισης

Η φαγούρα (κνησμός) είναι μια αίσθηση στο δέρμα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος που μας κάνει να θέλουμε το ξύσουμε για να ανακουφιστούμε από την ενόχληση, η οποία μπορεί να είναι τοπική (σε ένα σημείο) ή πιο γενικευμένη (ακόμα και σε όλο σχεδόν το σώμα).

Ο κνησμός διακρίνεται σε 4 βασικές κατηγορίες:

-Τοπικός: Όταν η φαγούρα εστιάζεται σε ένα μικρό σημείο στο σώμα

-Νευροπαθητικός: Λόγω προβλήματος στα νεύρα του δέρματος

-Νευρογενής: Όταν ξεκινάει από ανάλογα σήματα του εγκεφάλου

-Ψυχογενής: Λόγω ψυχολογικού προβλήματος

Σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, η αίσθηση της φαγούρας οφείλεται στην απελευθέρωση χημικών ουσιών στο δέρμα, όπως η ισταμίνη, ή/και στην επεξεργασία του εγκεφάλου στα σήματα που φτάνουν σε αυτόν μέσω του νευρικού συστήματος. Εκτός από τον κνησμό η ισταμίνη μπορεί να προκαλέσει και ερυθρίαση.

Αιτίες

Ο τοπικός κνησμός μπορεί να οφείλεται σε:

-Τσιμπήματα εντόμων

-Ξηροδερμία

-Ερεθιστικές ουσίες όπως σαπούνια, αρώματα και υφάσματα, στα οποία η επιδερμίδα του κάθε ατόμου μπορεί να αντιδράει διαφορετικά

-Δερματικές λοιμώξεις, όπως μολυσματικό κηρίο και μυκητιάσεις

-Διαταραχές του δέρματος όπως ψωρίαση, σμηγματορροϊκή δερματίτιδα και κνίδωση

-Εγκαύματα από τον ήλιο

Αν η φαγούρα είναι πιο γενικευμένη, τότε οι αιτίες μπορεί να είναι πιο σοβαρές και να οφείλονται σε:

-Ασθένειες που εκδηλώνονται με εξανθήματα, όπως είναι η ανεμοβλογιά

-Αλλεργίες κάθε είδους

-Ομαλό λειχήνα δέρματος, η οποία είναι μια νόσος που προσβάλλει το δέρμα, τους βλεννογόνους αδένες (στόμα, γεννητικά όργανα) και τα νύχια.

-Σιδηροπενική ανεπάρκεια (ανεπάρκεια σιδήρου στον οργανισμό)

-Ασθένειες όπως λευχαιμία, διαταραχές του θυρεοειδούς, διαβήτη και πολυκυτταραιμία

-Παρενέργειες κάποιου φαρμάκου

-Εγκυμοσύνη

Τρόποι αντιμετώπισης

Επειδή τα νεύρα που μεταφέρουν το σήμα του πόνου και το σήμα της φαγούρας είναι τα ίδια, όταν ξύνουμε την περιοχή που μας ενοχλεί, νιώθουμε ανακούφιση: προκαλούμε προσωρινά πόνο, το σήμα του πόνου διαβιβάζεται στον εγκέφαλο με προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου σήματος (όπως ο κνησμός) και έτσι αντιλαμβανόμαστε μόνο τον πόνο και όχι την φαγούρα. Μόλις ο πόνος περάσει, το αίσθημα της φαγούρας, φυσικά, επανέρχεται.

Ωστόσο, όταν ξυνόμαστε έντονα, υπάρχει ο κίνδυνος να προκαλέσουμε μεγαλύτερη έκκριση ισταμίνης και να χειροτερεύσουμε την κατάσταση, ή και να κάνουμε το τοπικό πρόβλημα να εξαπλωθεί.

Αποφύγετε υλικά τα οποία γνωρίζετε ότι σας προκαλούν πρόβλημα, όπως ορισμένα υφάσματα και σαπούνια, ή επιλέξτε υποαλλεργικά προϊόντα.

Αποφύγετε την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.

Επίσης, οι βαθύτερες ασθένειες που -εκτός των άλλων- προκαλούν κνησμό, πρέπει να αντιμετωπιστούν ξεχωριστά.

Υπάρχουν ενυδατικές κρέμες και στεροειδείς αλοιφές που είναι ικανές να σας ανακουφίσουν. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας σχετικά με την χρήση τους.

Η συστηματική θεραπεία με μη κατασταλτικά αντιισταμινικά είναι αποτελεσματική.

Πηγή:www.onmed.gr

Ανακαλύφθηκε ένα γονίδιο «ένοχο» για εγκεφαλικά επεισόδια

Μια διεθνής επιστημονική ομάδα ανακάλυψε ένα γονίδιο που αυξάνει τον κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια. Βρέθηκαν, επίσης, και άλλα γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο άνοιας.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες (ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Σουηδία κ.α.), με επικεφαλής την ινδικής καταγωγής καθηγήτρια νευρολογίας Σούντα Σεσάντρι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευρολογίας "Lancet Neurology".

Οι επιστήμονες ανέλυσαν γονιδιώματα, καθώς και ήδη δημοσιευμένες μελέτες (μετα-ανάλυση) και εντόπισαν ένα νέο γονίδιο, το FOXF2, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο ισχαιμικού εγκεφαλικού, επειδή προκαλεί δυσλειτουργία στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου.

Για πρώτη φορά εντοπίζεται ένα γονίδιο «ένοχο» για τη νόσο των μικρών εγκεφαλικών αγγείων, που οδηγεί σε σταδιακή απόφραξή τους και αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού.

Η νόσος των μικρών αγγείων του εγκεφάλου, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν προκαλεί μόνο εγκεφαλικά, αλλά επίσης αυξάνει τον κίνδυνο για άνοια, αλλά και για ψυχολογικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η ανακάλυψη γονιδίων όπως το FOXF2 θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα, να θεραπεύσουν και να προλάβουν τα εγκεφαλικά και, πιθανώς, την άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Τα εγκεφαλικά -ισχαιμικά και αιμορραγικά- είναι η κυριότερη νευρολογική αιτία θανάτου και αναπηρίας παγκοσμίως. Παλαιότερες έρευνες έχουν εντοπίσει γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο για αθηροσκλήρωση και θρόμβωση ή, αντίστροφα, για εγκεφαλική αιμορραγία.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία δείτε εδώ

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μυκόπλασμα των γεννητικών οργάνων: Το νέο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα

Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν άλλο ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Νομίζαμε πως γνωρίζαμε τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Κι όμως Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν άλλο ένα. Το μυκόπλασμα των γεννητικών οργάνων ή αλλιπως (MG) μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής. Μέχρι πρότινος οι ερευνητές δεν ήταν σίγουροι για το πώς μεταδίδεται αυτή η συχνή ασυμπτωματική λοίμωξη που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ‘80.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου μελέτησαν 4.500 σεξουαλικά ενεργούς Βρετανούς μέσα στο χρονικό διάστημα από το 2010 έως το 2012.

Οι συμμετέχοντες ήταν από 16 έως 44 ετών οι οποίοι έδωσαν δείγματα ούρων για αναλυση. 

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως το βακτήριο του μυκοπλάσματος υπήρχε στο 1% των συμμετεχόντων και συνδεόταν με επικίνδυνες σεξουαλικές συμπεριφορές, όπως είναι οι πολλαπλοί σεξουαλικοί σύντροφοι και οι μη ασφαλείς σεξουαλικές πρακτικές μέσα στο περασμένο έτος.

Όπως τονίζουν οι ερευνητές, τα ευρήματά τους δείχνουν ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη σημασία από τους ειδικούς στη λοίμωξη από το βακτήριο του μυκοπλάσματος, καθώς μια συχνότητα της τάξεως του 1% δεν είναι καθόλου αμελητέα.

Αντίθετα, αναδεικνύει την ανάγκη της καλύτερης ενημέρωσης των ιατρών σχετικά με την εν λόγω λοίμωξη.

Το βακτήριο αυτό επηρεάζει τους βλεννογόνους της ουρήθρας, του τραχήλου της μήτρας, του φάρυγγα και του πρωκτού. Εάν δεν αντιμετωπιστεί με θεραπεία, η λοίμωξη στους άνδρες μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή της ουρήθρας (ουρηθρίτιδα), του σωλήνα δηλαδή που μεταφέρει τα ούρα και το σπέρμα. Στις γυναίκες η λοίμωξη από μυκόπλασμα γεννητικών οργάνων φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο υπογονιμότητας, πρόωρου τοκετού και έκτοπης κύησης, σύμφωνα με τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων των ΗΠΑ.

Τα ποσοστά των λοιμώξεων από μυκόπλασμα βρέθηκαν να είναι παρόμοια σε άνδρες και γυναίκες(1,2% και 1,3% αντίστοιχα), αλλά ενώ στα νεαρά αγόρια ηλικίας 16-19 δεν εντοπίστηκε κανένα κρούσμα, στα κορίτσια της ίδιας ηλικιακής ομάδας βρέθηκε μολυσμένο το 2,4%, δηλαδή σημειώθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό λοιμώξεων από μυκόπλασμα σε σύγκριση με όλες τις άλλες ηλικιακές ομάδες των γυναικών. Η συχνότητα μόλυνσης μειωνόταν στις γυναίκες μετά τα 19, ενώ στους άνδρες τα υψηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην ηλικιακή ομάδα 25-34, η οποία πολύ συχνά δεν βρίσκεται μέσα στις ομάδες που στοχεύουν τα προγράμματα πρόληψης των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Πολύ λίγοι ήταν οι συμμετέχοντες που παρουσίασαν συμπτώματα. Σχεδόν το 95% των μολυσμένων ανδρών δεν είχε κανένα σύμπτωμα που να σχετίζεται με σεξουαλικώς μεταδιδόμενη λοίμωξη, όπως είναι ο ερεθισμός του πέους, η φλεγμονή, η κολπική έκκριση , ο πόνος και η οσμή. Το ίδιο ίσχυε και για το 56% των γυναικών με μυκόπλασμα που δεν είχαν κολπικό ερεθισμό, έκκριση, φλεγμονή ή αιμορραγία. Κάποιες γυναίκες, ωστόσο, ανέφεραν μια μικρή αιμορραγία μετά τη σεξουαλική πράξη.

Σύμφωνα με την ανάλυση των αποτελεσμάτων, παρά τον μικρό αριθμό συμπτωμάτων ενδεικτικών μιας σεξουαλικώς μεταδιδόμενης λοίμωξης, η λοίμωξη από μυκόπλασμα γεννητικών οργάνων συνδεόταν στενά με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Οι ερευνητές μάλιστα υποστηρίζουν ότι, σύμφωνα με τα πρόσφατα ευρήματα, θα έπρεπε να χαρακτηριστεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Πηγή: news247.gr

Έρευνα: Το πολύ σεξ προστατεύει τις γυναίκες από τον καρκίνο

Έχουν λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από μορφές καρκίνου στον φάρυγγα και τον λάρυγγα.

Το πολύ σεξ προστατεύει τις γυναίκες από τον καρκίνο στην στοματική κοιλότητα. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με τους άνδρες.

Κι όμως, οι γυναίκες που έχουν περισσότερους ερωτικούς συντρόφους έχουν λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από μορφές καρκίνου στον φάρυγγα και τον λάρυγγα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάνοντας πολύ σεξ, οι εκπρόσωποι του ωραίου φύλου αναπτύσσουν μεγαλύτερη ανοσία στο στον ιό HPV, τον επονομαζόμενο ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων. To στέλεχος αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάφορους τύπους καρκίνου, όπως επισημαίνουν Αμερικανοί επιστήμονες. 

Κι ενώ οι γυναίκες με έντονη σεξουαλική ζωή και πολλούς ερωτικούς συντρόφους κινδυνεύουν λιγότερο να εμφανίσουν κακοήθεια στο λαιμό και τον φάρυγγα, η ίδια σεξουαλική συμπεριφορά είναι επικίνδυνη για τους άντρες.

Οι εκπρόσωποι του ισχυρού φύλου έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο στο λαιμό, το κεφάλι και άλλες μορφές κακοήθειας. Αυτές οι μορφές καρκίνου σχετίζονται με τον ιό HPV, τονίζουν οι επιστήμονες.

Σχολιάζοντας τα πορίσματα της έρευνας, ο καθηγητής Gypsyamber D’Souza από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου Τζον Χόπκινς επεσήμανε ότι το στοματικό σεξ είναι συνηθισμένο μεταξύ ανδρών και γυναικών, ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στα δύο φύλα σε ότι αφορά τις μολύνσεις από τον ιό HPV και το ποσοστό του καρκίνου.

Συγκρίνοντας γυναίκες και άντρες με τον ίδιο αριθμό σεξουαλικών συντρόφων , ένας άνδρας είναι πιο ευεπίφορος στο να μολυνθεί με τον ιό HPV απ΄ότι μία γυναίκα, υπογραμμίζει ο Αμερικανός επιστήμονας.

Τα αποτελέσματα αυτά ανακοινώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης που διεξήχθη στην Ουάσινγκτον.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι οι λευκοί μεσήλικες άντρες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας σε σχέση με άλλες φυλές.

Πηγή: protothema.gr

Βρέθηκε το χάπι που θα δίνει 10 χρόνια ζωής!

Ελπίδες για αύξηση στο απώτερο μέλλον του προσδόκιμου ζωής κατά 10 έτη με τη χορήγηση σε μορφή δισκίων μικρών δόσεων λιθίου εκφράζουν ερευνητές που πραγματοποίησαν πειράματα με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Στην έρευνά τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Cell Reports», οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Υγιούς Γήρανσης του University College του Λονδίνου, του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για τη Βιολογία της Γήρανσης και του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας, ανακάλυψαν ότι η χορήγηση λιθίου σε μύγες, σε χαμηλές όμως δόσεις, αύξησε από 16% έως 18% τον μέσο όρο ζωής των πειραματόζωων. Αντιθέτως, η υψηλή δοσολογία του γνωστού χημικού στοιχείου είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα μειώνοντας τη διάρκεια ζωής των πειραματόζωων.

Το λίθιο, όπως είναι γνωστό, στη σημερινή Ιατρική χρησιμοποιείται για τη σταθεροποίηση της ψυχικής διάθεσης ασθενών οι οποίοι πάσχουν από διπολική διαταραχή, παρότι ο ακριβής τρόπος με τον οποίο δρα δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητός από τους ιατρούς. Σημειώνεται εδώ ότι η παρατεταμένη χρήση υψηλής δοσολογίας λιθίου από ασθενείς με διπολική διαταραχή έχει σημαντικό αντίκτυπο στη γενική εικόνα της υγείας τους. Το λίθιο στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας και των ημικρανιών, ενώ θεωρείται ότι ενισχύει και τη μνήμη.

Στη συγκεκριμένη έρευνα, πάντως, η διεθνής ομάδα ερευνητών, υπό την καθηγήτρια Λίντα Πάρτριτζ, κατάφεραν να εντοπίσουν τον τρόπο με τον οποίο οι μικρές ποσότητες λιθίου δρουν στον οργανισμό των πειραματόζωων. Πιο συγκεκριμένα, εντόπισαν ότι η ουσία αυτή μπλόκαρε το ένζυμο κινάση-3 της συνθάσης γλυκογόνου (GSK-3), ενώ μείωσε το άγχος και σταμάτησε την παραγωγή λίπους σε μύγες με διατροφή πλούσια σε ζάχαρη. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και μόνο η μείωση του άγχους και το σταμάτημα της παραγωγής λίπους είναι αρκετά σημαντικές επιδράσεις σε έναν οργανισμό, δεδομένου του γεγονότος ότι οι δύο αυτοί παράγοντες θεωρούνται δείκτες καλής υγείας και ποιότητας ζωής.

Τα επόμενα βήματα

Όπως ανέφερε η Λίντα Πάρτριτζ σε δηλώσεις της για την επιτυχία της ομάδας της: «Η αντίδραση που είδαμε στους οργανισμούς των μυγών στις μικρές δόσεις λιθίου είναι εξαιρετικά ενθαρρυντική και το επόμενο βήμα μας θα είναι να προσπαθήσουμε να βάλουμε στο στόχαστρό μας την GSK-3 σε πιο πολύπλοκους οργανισμούς και ζώα, με τελικό στόχο να αναπτύξουμε ένα φαρμακευτικό πλαίσιο για δοκιμές σε ανθρώπους». Για να γίνει πραγματικότητα όμως ο στόχος των ερευνητών και να κατασκευαστεί ένα αντιγηραντικό φάρμακο, θα πρέπει πρώτα όλα τα ενδιάμεσα στάδια να έχουν αξιόλογα αποτελέσματα.

Οι ειδικοί, όπως είναι αναμενόμενο, δεν είναι σε θέση να προβλέψουν το πότε και το εάν τελικά το λίθιο θα αρχίσει να χρησιμοποιείται για την επιμήκυνση του χρόνου ζωής των ανθρώπων, όμως σύμφωνα με κάποιους είναι πιθανόν κάτι τέτοιο να έχει επιτευχθεί μέσα στην επόμενη δεκαετία.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

Η άλλη όψη της κατάθλιψης

H κατάθλιψη θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως μια μεταδοτική μολυσματική ασθένεια αντί ως μια συναισθηματική διαταραχή, υποστηρίζει μια νέα έρευνα ενός Αμερικανού επιστήμονα.
Η κατάθλιψη μπορεί να προκύψει από μια παρασιτική, βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη και μελλοντικά η διάγνωση της νόσου θα πρέπει να βασίζεται στην αναζήτηση μικροοργανισμών, αναφέρει στην μελέτη του ο Δρ Τουρχάν Κάνλι από το Πανεπιστήμιο του Stony Brook στις ΗΠΑ. Αν η θεωρία του αληθεύει, τότε γεννιούνται ελπίδες για την παρασκευή ενός εμβολίου που θα μπορούσε να προστατέψει χιλιάδες άτομα από την νόσο.
«Είναι καιρός για μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Η κατάθλιψη θα πρέπει να επανεξεταστεί ως μια αντιληπτή μεταδοτική ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα, βακτήρια ή ιούς», επεσήμανε ο Δρ. Τουρχάν Κάνλι.
Ο ίδιος είπε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη εμφανίζουν συμπτώματα παρόμοια με ανθρώπους που πάσχουν από μια μολυσματική ασθένεια, όπως έλλειψη ενέργειας, δυσκολία να σηκωθούν από το κρεβάτι και έλλειψη ενδιαφέροντος για τον κόσμο γύρω τους. Επίσης μελέτες σε ασθενείς με κατάθλιψη έχουν δείξει αυξημένους δείκτες φλεγμονής στον εγκέφαλό τους. Οι δείκτες φλεγμονής υποδεικνύουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα έχει ενεργοποιηθεί σε απάντηση σε κάποιο είδος του παθογόνου μικροοργανισμού.
Το δεύτερο επιχείρημα του είναι ότι υπάρχουν παράσιτα, βακτήρια ή ιοί που επηρεάζουν την συναισθηματική συμπεριφορά. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το γνωστό Toxomaplasma gondii (Τ gondii), ένα παράσιτο που ζει στην εντερική οδό μιας γάτας. Έχει φανεί ότι οι ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη ή με διπολική διαταραχή, ,είχαν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων που δημιουργήθηκαν για να καταπολεμήσουν τα βακτήρια T. gondii. Επίσης, μια σειρά από μελέτες σε τρωκτικά έδειξαν ότι η έκθεσή τους στα βακτήρια αυτά επηρέασε την συναισθηματική τους συμπεριφορά.
Το τελευταίο επιχείρημα του αφορά την γενετική της νόσου. Η έρευνα για συγκεκριμένα γονίδια που συνδέονται με την κατάθλιψη έχει καταλήξει στο κενό. Πιθανώς γιατί ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου γονιδιώματος επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι ιοί. Τα βακτήρια, οι ιοί και τα παράσιτα, μπορούν να μεταφέρουν γονίδια στα κύτταρα μας, με αποτέλεσμα να αλλάζουν την γενετική δομή τους.

ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Θεραπεία προσφέρει ελπίδες για τον καρκίνο του μαστού

Στο τελικό στάδιο των ερευνών βρίσκεται νέα μέθοδος αντιμετώπισης της μάστιγας του σύγχρονου κόσμου, προσφέροντας στις γυναίκες ένα ακόμη «όπλο» στην αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, αυξάνοντας παράλληλα το προσδόκιμο ζωής.

Κοντά στην πραγματοποίηση ενός σημαντικότατου βήματος για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού βρίσκεται ομάδα ερευνητών από τη Βρετανία και την Αυστραλία, οι οποίοι δημιούργησαν ένα νέο φάρμακο, το οποίο επιβραδύνει τη δράση της ασθένειας ακόμη και σε προχωρημένο επίπεδο, ενώ αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, προφέροντας σημαντικά οφέλη σε εκατομμύρια γυναίκες που ταλαιπωρούνται ή θα ταλαιπωρηθούν μελλοντικά. Η θεραπεία δοκιμάσθηκε με επιτυχία σε πειραματόζωα και μένει πλέον να δοκιμασθεί και σε ανθρώπους.

Το νέο και φθηνό φάρμακο βασίζεται στην αξιοποίηση της ορμόνης προγεστερόνης, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, ώστε να «φρενάρει» την ανάπτυξη αρκετών καρκινικών όγκων.

Οι ερευνητές από τη Βρετανία και την Αυστραλία, με επικεφαλής τον Γουέιν Τίλι του Πανεπιστημίου της Αδελαϊδας και τον Τζέησον Κάρολ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», χαρακτήρισαν «πολύ σημαντικά» τα ευρήματά τους και ανέφεραν ότι ήδη σχεδιάζουν την πρώτη κλινική δοκιμή σε γυναίκες.

Είναι γνωστό ότι οι ορμόνες παίζουν καθοριστικό ρόλο στον καρκίνο του μαστού, καθώς μπορούν να διευκολύνουν τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων, πράγμα που ισχύει κατ' εξοχήν για τους καρκινικούς όγκους με υποδοχείς οιστρογόνων. Από την άλλη, οι καρκίνοι με υποδοχείς προγεστερόνης είναι λιγότερο επιθετικοί και θανατηφόροι.

Οι ερευνητές μελέτησαν αυτούς τους όγκους και διαπίστωσαν ότι οι υποδοχείς προγεστερόνης και οιστρογόνων συνδέονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα οι πρώτοι να μπορούν να κάνουν λιγότερο επικίνδυνους και τους δεύτερους.

Τα πειράματα σε καρκινικά κύτταρα που καλλιεργήθηκαν στο εργαστήριο, καθώς και σε ποντίκια, έδειξαν ότι οι όγκοι αναπτύχθηκαν μόνο στο μισό μέγεθος, όταν οι επιστήμονες πρόσθεσαν προγεστερόνη στο φάρμακο «Ταμοξιφέν» (το κατ' εξοχήν «όπλο» εναντίον των καρκινικών όγκων με υποδοχείς οιστρογόνων).

Ο καθηγητής Κάρλος Κάλδας του Κέμπριτζ δήλωσε ότι η νέα θεραπεία θα μπορούσε μελλοντικά να θεραπεύει περισσότερες γυναίκες σε πρώιμο στάδιο της νόσου, καθώς επίσης να παρατείνει τη ζωή σε περιπτώσεις πιο προχωρημένου καρκίνου του μαστού.

Περίπου το 75% των γυναικών έχουν καρκίνους του μαστού με υποδοχείς οιστρογόνων και από αυτές το 75% έχουν επίσης και υποδοχείς προγεστερόνης (είναι οι λεγόμενες «διπλά θετικές» που έχουν και τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης). Συνεπώς, περίπου οι μισές γυναίκες καρκινοπαθείς θα ήταν δυνατό να ωφεληθούν από τη νέα θεραπεία, που προσθέτει την προγεστερόνη στο υπάρχον φαρμακευτικό σχήμα.

Σχεδόν 1,7 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού κάθε χρόνο. Χάρη στις προόδους της ιατρικής, σχεδόν το 70% των γυναικών ζουν πλέον πάνω από 20 χρόνια μετά τη διάγνωση της ασθένειας.

Πηγή: cretablog.gr

Τεστ προβλέπει κατά 70% την ανδρική ομοφυλοφιλία

Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρήκαν έναν τρόπο να προβλέπουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό -ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο- ενός άνδρα, με ακρίβεια που προσεγγίζει το 70%.

Πρόκειται για έναν αλγόριθμο, ο οποίος αναλύει τις πληροφορίες στο DNA.

Το βιολογικό «τεστ» -που υποστηρίζει την άποψη ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν κρίσιμο ρόλο στο αν κάποιος θα είναι «στρέιτ» ή «γκέι»- αντιμετώπισε, ήδη, σκεπτικιστικές αντιδράσεις από άλλους επιστήμονες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τακ Νγκουν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA), που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Ανθρώπινης Γενετικής στη Βαλτιμόρη, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, το «Science» και το «New Scientist», μελέτησαν 37 ζεύγη πανομοιότυπων διδύμων ανδρών, εκ των οποίων ο ένας ήταν ετεροφυλόφιλος και ο άλλος ομοφυλόφιλος, καθώς και δέκα ζεύγη διδύμων, από τους οποίους και οι δύο αδελφοί ήταν ομοφυλόφιλοι.

Οι επιστήμονες βρήκαν στο ανθρώπινο γονιδίωμα των ομοφυλόφιλων εννέα διακριτούς επιγενετικούς βιοδείκτες, δηλαδή χημικές τροποποιήσεις του DNA που προήλθαν από κατοπινές περιβαλλοντικές επιρροές.

«Από όσο γνωρίζουμε, αυτό είναι το πρώτο παράδειγμα μίας μεθόδου πρόβλεψης του σεξουαλικού προσανατολισμού με βάση ορισμένους μοριακούς βιοδείκτες», δήλωσε ο Νγκούν.

Η μελέτη -η οποία ακόμη δεν έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό- προκάλεσε αμέσως αντιδράσεις, καθώς άλλοι γενετιστές δήλωσαν ότι είναι πρόωρο να βγάλει κανείς οριστικά συμπεράσματα για τις διαγνωστικές δυνατότητες των επιγενετικών βιοδεικτών. Όπως ανέφερεαν, η μελέτη έγινε σε μικρό αριθμό διδύμων και είναι ασαφές κατά πόσο ισχύει για τον ευρύτερο πληθυσμό, συνεπώς τα ευρήματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν από μελλοντική έρευνα σε μεγαλύτερο δείγμα.

Το κατά πόσο η ομοφυλοφιλία έχει γενετική βάση αποτελεί θέμα χρόνιας επιστημονικής διαμάχης, πολύ περισσότερο που -τουλάχιστον ακόμη- δεν έχουν ανακαλυφθεί «γκέι γονίδια». Η ιδιαιτερότητα της νέας μελέτης είναι ότι μελετώντας το DNA δεν αποκαλύπτει το γενετικό, αλλά το επιγενετικό «αποτύπωμα» της ομοφυλοφιλίας, δηλαδή την εκ των υστέρων επίδραση που ασκούν στο DNA των ανδρών διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες (ανατροφή, τρόπος ζωής, έκθεση σε χημικά και ορμόνες, διατροφή, στρες κ.α.). Φαίνεται πως το αποτύπωμα αυτό είναι διαφορετικό μεταξύ των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων.

Η επιγενετική επίδραση είναι χημικής μορφής και λέγεται «μεθυλίωση» του DNA. Είναι μία μοριακή τροποποίηση, που επηρεάζει το αν και σε ποιό βαθμό ένα γονίδιο θα ενεργοποιηθεί στον οργανισμό ενός ανθρώπου.

Σύμφωνα με τον Νγκουν (ο οποίος δηλώνει ομοφυλόφιλος), η μεθυλίωση του DNA ενός ομοφυλόφιλου άνδρα μπορεί να «διαβαστεί» με ακρίβεια 70% χάρη σε έναν ειδικό αλγόριθμο. Όπως είπε, η αξιοπιστία αυτού του αλγόριθμου, ήδη, ελέγχεται σε μία ευρύτερη ομάδα του ανδρικού πληθυσμού.

Μεταξύ άλλων, η νέα μελέτη εγείρει ένα πιθανό μείζον ζήτημα προστασίας προσωπικών δεδομένων για το μέλλον: Την αξιοποίηση των ιατρικών δεδομένων για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιου - ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεσή του.

Πηγή: cretablog.gr

Το σεξ θα εξαφανιστεί σε 20 με 30 χρόνια -Επιστήμονες εξηγούν το γιατί

Το τέλος του σεξ, για αναπαραγωγικούς λόγους, προαναγγέλλουν οι επιστήμονες. Και αυτό γιατί δεν θα χρειάζεται. Οι γονείς θα μπορούν να δημιουργούν τα παιδιά τους, κατά τις επιθυμίες τους, σε αρμόδια εργαστήρια.

Ο Χένρι Γκρίλι, καθηγητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ κατέληξε στην εν λόγω διαπίστωση την οποία αναλύει στο βιβλίο του «Το Τέλος του Σεξ και το Μέλλον της Ανθρώπινης Αναπαραγωγής»

Σε αυτό ουσιαστικά αναφέρει ότι σε 20 με 40 χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι θα σταματήσουν να κάνουν σεξ για αναπαραγωγικούς λόγους. Θα κάνουν βέβαια για λόγους ευχαρίστησης. 

Κατά τον Γκρίλι τα ζευγάρια δεν θα κάνουν σεξ για αναπαραγωγικούς λόγους γιατί απλά δεν θα χρειάζεται.

Σε 20 με 40 χρόνια θα πηγαίνουν απλά στα αρμόδια εργαστήρια και οι εξειδικευμένοι επιστήμονες θα «δημιουργούν» το έμβρυο, ανάλογα με τις επιθυμίες τους.

Όταν ένα ζευγάρι θα επιθυμεί να αποκτήσει παιδί, ο άντρας θα προσφέρει το σπέρμα του και η γυναίκα λίγο από το δέρμα της», προσθέτει ο καθηγητής. Τα ωάρια δεν θα είναι απαραίτητα καθώς, κατά τον Γκρίλι, οι επιστήμονες θα μπορούν να μετατρέπουν σε ωάρια τα βλαστοκύτταρα που θα παράγονται από το δέρμα της γυναίκας.

Τα μωρά που θα γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο, κατά τον καθηγητή του Στάνφορντ, θα είναι πολύ έξυπνα, πολύ όμορφα και υγιή. «Το κάθε παιδί θα έχει 60% πιθανότητες να είναι πάνω από το μέσο όρο σε επίπεδο ευφυίας», προσέθεσε.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr

Γιατί μερικοί καπνιστές έχουν πιο υγιή πνευμόνια

Οι επιστήμονες έριξαν φως στο μυστήριο ορισμένων καπνιστών που φαίνεται να έχουν σχετικά υγιείς πνεύμονες παρά τα τσιγάρα που καπνίζουν.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται πως προστατεύονται από συγκεκριμένες «τυχερές» μεταλλάξεις στο DNA τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρτιν Τόμπιν του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λέστερ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Lancet Respiratory Medicine", σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν γενετικά δείγματα που πήραν από 50.000 ανθρώπους και βρήκαν προστατευτικές μεταλλάξεις σε ορισμένους, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να βελτιώνεται η λειτουργία των πνευμόνων και να αντισταθμίζεται η δυνητικά θανατηφόρα επίπτωση του καπνίσματος.

Οι επιστήμονες δηλώνουν αισιόδοξοι ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων για τους πνεύμονες. Όμως τόνισαν ότι ακόμη και για τους ανθρώπους με ευνοϊκό DNA, το κάπνισμα δεν συνιστά την καλύτερη επιλογή.
Πολλοί καπνιστές - αλλά όχι όλοι- θα αναπτύξουν κάποια πάθηση των πνευμόνων, όπως το ίδιο θα συμβεί και σε μερικούς που ποτέ δεν κάπνισαν στη ζωή τους. Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) προκαλεί δύσπνοια, βήχα και συχνές λοιμώξεις των πνευμόνων.

Η σύγκριση του DNA καπνιστών και μη, καθώς και όσων πάσχουν από ΧΑΠ και όσων όχι, έδειξε ότι σε μερικούς ανθρώπους υπάρχουν τμήματα του γονιδιώματός τους που μειώνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση ΧΑΠ. Έτσι, οι καπνιστές με αυτά τα «καλά» γονίδια έχουν μικρότερο κίνδυνο για ΧΑΠ, σε σχέση με όσους έχουν «κακά» γονίδια.

Όμως, όπως είπε ο Τόμπιν, «δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδος μαγικής σφαίρας που παρέχει στον οποιονδήποτε εγγυημένη προστασία έναντι του καπνίσματος - οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ. με τα «καλά» γονίδια») θα συνεχίσουν να έχουν πνεύμονες λιγότερο υγιείς από ό,τι θα είχαν, αν δεν ήσαν καπνιστές».

Εκτός από την ΧΑΠ, το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων και για καρδιοπάθειες. Μια άλλη διεθνής επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή περιβαλλοντικής γενετικής Ντέηβιντ Κριστιάνι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαντ των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό "EbioMedicine", δείχνει ότι οι καπνιστές με ΧΑΠ έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν την πιο επιθετική μορφή καρκίνου των πνευμόνων.

Ο λεγόμενος «μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα» αποτελεί το 15% έως 18% του συνόλου των καρκίνων των πνευμόνων παγκοσμίως και είναι η πιο θανατηφόρα μορφή. Παρά την αρχική θεραπεία, πολλοί ασθενείς υποτροπιάζουν μέσα σε ένα έτος. Το μέσο προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι εννέα έως 20 μήνες μετά τη διάγνωση.

Τέσσερις ελληνικής καταγωγής επιστήμονες που εργάζονται στη Βρετανία, συμμετείχαν στις δύο νέες έρευνες. Στην πρώτη οι Πάνος Δελούκας (Πανεπιστήμιο Queen Mary Λονδίνου), (Ιωάννα Ντάλλα, Πανεπιστήμιο Λέστερ) και Ελευθερία Ζεγγίνη (Ινστιτούτο Wellcome Trust Sanger Λονδίνου), ενώ στη δεύτερη έρευνα συμμετείχε ο Τριαντάφυλλος Λιλόγλου, καθηγητής μοριακής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr

Γιατί κάποιοι λιποθυμούν μόλις δουν αίμα;

Υπάρχουν άνθρωποι που στη θέα και μόνο του αίματος χάνουν τις αισθήσεις τους με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται ακόμη και να δώσουν αίμα, όταν χρειαστεί. Το φαινόμενο είναι αρκετά σύνηθες, ωστόσο, υπάρχει λύση.

Σύμφωνα με έρευνες, το φαινόμενο της λιποθυμίας στη θέα αίματος αφορά περίπου το 15% του πληθυσμού. Οι ψυχολόγοι δεν γνωρίζουν τα ακριβή αίτια αυτής της αντίδρασης, ωστόσο καταλήγουν πως πρόκειται για έναν εξελικτικό μηχανισμό του ανθρώπου. Η βασική ιδέα εντοπίζεται πίσω στο χρόνο, στην απειλή ανθρώπου από άνθρωπο με τη χρήση αιχμηρού αντικειμένου, κατά τη διάρκεια του οποίου μια γενετική διαφοροποίηση "επέτρεπε" σε κάποιους να λιποθυμούν ως αντίδραση. Η εξήγηση ανήκει στον Αμερικανό καθηγητή κλινικής ψυχολογίας Tyler C. Ralston, PsyD που εξηγεί περισσότερα. Αυτή η αντίδραση έκανε τον επιτιθέμενο να θεωρεί το υποψήφιο θύμα του ήδη νεκρό και να αποσύρεται, λειτουργούσε λοιπόν για τη σωτηρία του ανθρώπου που διαφορετικά θα σκοτωνόταν ή θα τραυματιζόταν. Η λιποθυμία, επίσης, που σημαίνει ότι η πίεση του αίματος πέφτει ραγδαία, επέτρεπε στους τραυματισμένους να αποφύγουν τον θάνατο από αιμορραγία! Με το πέρασμα των ετών και των γενεών δημιουργήθηκε το γονίδιο της «λιποθυμίας», λιποθυμία  προκύπτουσα από την απειλή που το αίμα δηλώνει.

Ενώ αυτός ο μηχανισμός αποδείχτηκε σωτήριος για τους προγόνους μας, σήμερα εμφανίζεται ως τροχοπέδη για κάποιους, ακόμη και στις απλές εκείνες περιπτώσεις της λήψης αίματος ή της αιμορραγίας από μια εκδορά.

Ευτυχώς, οι ψυχολόγοι έχουν βρει τρόπους να χειριστούν αυτό το φόβο με μεθόδους που βασίζονται στην χαλάρωση και την εκπαίδευση προς τη διαχείριση της αντίδρασης (συμπεριφοριστική θεραπεία). Η γενική οδηγία είναι πως το άτομο εφαρμόζει συγκεκριμένες τεχνικές έντασης/σύσφιξης κάποιων μυϊκών ομάδων για μερικά δευτερόλεπτα, ώστε να αυξηθεί η πίεση στο αίμα και να αποφευχθεί η λιποθυμία. Σταδιακά, ο θεραπευτής εκθέτει τον θεραπευόμενο στο ερέθισμα που του προκαλεί την λιποθυμία με έμμεσο τρόπο (π.χ. τον καλεί να φανταστεί ότι πλησιάζει κάπου, όπου με βεβαιότητα υπάρχει ανθρώπινο αίμα, όπως το νοσοκομείο, ή με βίντεο από λήψεις αίματος), ώσπου τελικά χαλιναγωγεί τη φοβία του.

ΠΗΓΗ: cretablog.gr

Γιατί μερικοί καπνιστές έχουν πιο υγιή πνευμόνια

Οι επιστήμονες έριξαν φως στο μυστήριο ορισμένων καπνιστών που φαίνεται να έχουν σχετικά υγιείς πνεύμονες παρά τα τσιγάρα που καπνίζουν.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται πως προστατεύονται από συγκεκριμένες «τυχερές» μεταλλάξεις στο DNA τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρτιν Τόμπιν του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λέστερ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Lancet Respiratory Medicine", σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν γενετικά δείγματα που πήραν από 50.000 ανθρώπους και βρήκαν προστατευτικές μεταλλάξεις σε ορισμένους, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να βελτιώνεται η λειτουργία των πνευμόνων και να αντισταθμίζεται η δυνητικά θανατηφόρα επίπτωση του καπνίσματος.

Οι επιστήμονες δηλώνουν αισιόδοξοι ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων για τους πνεύμονες. Όμως τόνισαν ότι ακόμη και για τους ανθρώπους με ευνοϊκό DNA, το κάπνισμα δεν συνιστά την καλύτερη επιλογή.Πολλοί καπνιστές - αλλά όχι όλοι- θα αναπτύξουν κάποια πάθηση των πνευμόνων, όπως το ίδιο θα συμβεί και σε μερικούς που ποτέ δεν κάπνισαν στη ζωή τους. Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) προκαλεί δύσπνοια, βήχα και συχνές λοιμώξεις των πνευμόνων.

Η σύγκριση του DNA καπνιστών και μη, καθώς και όσων πάσχουν από ΧΑΠ και όσων όχι, έδειξε ότι σε μερικούς ανθρώπους υπάρχουν τμήματα του γονιδιώματός τους που μειώνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση ΧΑΠ. Έτσι, οι καπνιστές με αυτά τα «καλά» γονίδια έχουν μικρότερο κίνδυνο για ΧΑΠ, σε σχέση με όσους έχουν «κακά» γονίδια.

Όμως, όπως είπε ο Τόμπιν, «δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδος μαγικής σφαίρας που παρέχει στον οποιονδήποτε εγγυημένη προστασία έναντι του καπνίσματος - οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ. με τα «καλά» γονίδια») θα συνεχίσουν να έχουν πνεύμονες λιγότερο υγιείς από ό,τι θα είχαν, αν δεν ήσαν καπνιστές».

Εκτός από την ΧΑΠ, το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων και για καρδιοπάθειες. Μια άλλη διεθνής επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή περιβαλλοντικής γενετικής Ντέηβιντ Κριστιάνι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαντ των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό "EbioMedicine", δείχνει ότι οι καπνιστές με ΧΑΠ έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν την πιο επιθετική μορφή καρκίνου των πνευμόνων.

Ο λεγόμενος «μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα» αποτελεί το 15% έως 18% του συνόλου των καρκίνων των πνευμόνων παγκοσμίως και είναι η πιο θανατηφόρα μορφή. Παρά την αρχική θεραπεία, πολλοί ασθενείς υποτροπιάζουν μέσα σε ένα έτος. Το μέσο προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι εννέα έως 20 μήνες μετά τη διάγνωση.

Τέσσερις ελληνικής καταγωγής επιστήμονες που εργάζονται στη Βρετανία, συμμετείχαν στις δύο νέες έρευνες. Στην πρώτη οι Πάνος Δελούκας (Πανεπιστήμιο Queen Mary Λονδίνου), (Ιωάννα Ντάλλα, Πανεπιστήμιο Λέστερ) και Ελευθερία Ζεγγίνη (Ινστιτούτο Wellcome Trust Sanger Λονδίνου), ενώ στη δεύτερη έρευνα συμμετείχε ο Τριαντάφυλλος Λιλόγλου, καθηγητής μοριακής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ.

ΠΗΓΗ: cretablog.gr/

Αλτσχάιμερ: Αυτό το τεστ ερωτήσεων αποκαλύπτει αν κάποιος έχει πρόβλημα

Η ήπια λήθη είναι ένα φυσιολογικό μέρος της γήρανσης. Αν έχετε πρόβλημα να θυμάστε το όνομα κάποιου ατόμου, αλλά σας έρχεται αργότερα, αυτό δεν είναι σοβαρό πρόβλημα μνήμης.

Αλλά εάν τα προβλήματα μνήμης επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινή σας ζωή, σύμφωνα με το iatropedia.gr, θα μπορούσαν να είναι τα πρώτα σημάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Αν και τα συμπτώματα που εκδηλώνει ο καθένας ποικίλλουν σε πλήθος και ένταση, είναι σημαντικό να μπορείτε να προσδιορίσετε τα πρώτα σημάδια. Κάντε τις ακόλουθες ερωτήσεις στον εαυτό ή σε κάποιον δικό σας άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει πρόβλημα Αλτσχάιμερ και δώστε όσο πιο ειλικρινείς απαντήσεις μπορείτε:

Απώλεια μνήμης: 

Αυτό είναι το πιο κοινό σύμπτωμα. Μήπως ξεχνάτε εύκολα τις πληροφορίες που μόλις μάθατε; Χάνετε σημαντικές ημερομηνίες, ονόματα και τα γεγονότα; Ξεχνάτε ακόμα και σημαντικά πράγματα που έχουν συμβεί; Ρωτάτε διαρκώς ξανά και ξανά τις ίδιες πληροφορίες; Βασίζεστε σε μεγάλο βαθμό σε βοηθητικά όπως χαρτάκια με σημειώσεις ή υπενθυμίσεις στο smartphone σας;

Πρόβλημα στον σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων: 

Έχετε πρόβλημα να κάνετε σχέδια και να τα τηρήσετε; Σας είναι δύσκολο να ακολουθήσετε μια συνταγή, ακόμα και αν την έχετε χρησιμοποιήσει πολλές φορές; Είναι δύσκολο να επικεντρωθείτε σε λεπτομερείς εργασίες, ιδίως όταν αυτές περιλαμβάνουν αριθμούς; Για παράδειγμα, μπορείτε να παρακολουθείτε τους λογαριασμούς σας και να την κίνηση του τραπεζικού σας λογαριασμού;

Οι καθημερινές εργασίες είναι μια "πρόκληση":

Έχετε πρόβλημα να οδηγήσετε προς έναν προορισμό στον οποίο πάτε συχνά; Μπορείτε να ολοκληρώσετε ένα συνηθισμένο έργο στον χώρο εργασίας; Μήπως ξεχνάτε τους κανόνες του αγαπημένου σας παιχνιδιού;

Σύγχυση χρόνου και τοποθεσίας: Μπορείς να κατανοήσετε πλήρως κάτι που δεν συμβαίνει αυτήν τη στιγμή; Αισθάνεστε αποπροσανατολισμένος; Μήπως χάνεστε εύκολα στον δρόμο; Έχετε ξεχάσει ποτέ που βρίσκεστε; Θυμάστε πάντα το πώς φτάσατε εκεί;

Αλλαγές στην όραση: 

Σας είναι ολοένα και πιο δύσκολο να διαβάσετε τις λέξεις σε μια σελίδα; Έχετε πρόβλημα κρίνετε πόσο μακριά είναι κάτι; Μπορείτε να διαχωρίσετε τα χρώματα;

Οι λέξεις και οι συνομιλίες σας δημιουργούν εκνευρισμό: 

Το λεξιλόγιο γίνεται κάτι με το οποίο δυσκολεύεστε; Μπορείτε να βρείτε τη σωστή λέξη που ψάχνετε; Μήπως λέτε τα πράγματα με το λάθος όνομα; Αποφεύγετε να συμμετέχετε σε μια μία συζήτηση; Είστε σε θέση να την παρακολουθήσετε ως τρίτο πρόσωπο; Σταματάτε ξαφνικά στην μέση μιας συζήτησης, γιατί δεν ξέρετε τι να πείτε; Επαναλαμβάνετε συχνά κάτι που μόλις είπατε ήδη;

Χάνετε πράγματα:

Ο καθένας μπορεί να βάλει κάτι στην λάθος θέση και να το ψάχνει από καιρό σε καιρό, αλλά μπορείτε να θυμηθείτε τα βήματά σας για να βρείτε πάλι αυτό που χάσατε; Έχετε βάλει ποτέ κάποιο αντικείμενο σε ασυνήθιστο μέρος, όπως τα κλειδιά σας μέσα στο ψυγείο; Έχετε κατηγορήσει άλλο άτομο ότι σας παίρνει ή σας μετακινεί διαρκώς πάρει τα πράγματα;

Άστοχες αποφάσεις:  

Έχετε κάνει κακές αποφάσεις τα τελευταία χρόνια; Έχετε κάνει λάθη με τα χρήματα, όπως το να δώσετε αρκετά λεφτά, όταν, κανονικά, δεν θα χρειαζόταν; Μήπως κάνετε ντους πολύ συχνά; Προσέχετε τον εαυτό σας λιγότερο από όσο στο παρελθόν; Έχει τύχει να φορέσετε λάθος ρούχα για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν έξω;

Κοινωνική απόσυρση: 

Αποσύρεστε ολοένα και περισσότερο από τους άλλους στον χώρο εργασίας; Ασχολείστε ολοένα και λιγότερο με το αγαπημένο σας χόμπι; Μήπως σας λείπει το κίνητρο να κάνετε πράγματα; Πιάνετε τον εαυτό σας να βλέπει τηλεόραση ή να κοιμάται περισσότερο από το συνηθισμένο;

Αλλαγές στην διάθεση: 

Εκνευρίζεστε πιο εύκολα; Αισθάνεστε κατάθλιψη, φόβο, ή άγχος; Είστε περισσότερο καχύποπτος με τους άλλους ανθρώπους;

ΠΗΓΗ: cretablog.gr/

Γυναικομαστία: Αιτίες και αντιμετώπιση

Γυναικομαστία (gynecomastia) είναι ο όρος για τη διόγκωση των μαστών στους άνδρες. Είναι συχνή κατά την ήβη. Τα δύο τρίτα των αγοριών κατά την περίοδο αυτή έχουν ευαισθησία και διόγκωση του στήθους.

Ορισμένοι άνδρες και αγόρια έχουν λίπος πάνω στο στήθος τους, που το κάνει να φαίνεται σαν να έχουν μαστούς. Αυτό δεν είναι το ίδιο με τη γυναικομαστία.

Φυσιολογικά το αντρικό στήθος αποτελείται από το σύμπλεγμα της θηλής (θηλή-θηλαία άλως) και από έναν μικρό αδένα που ονομάζεται μαζικός αδένας και βρίσκεται πίσω από τη θηλή. Ο μαζικός αδένας είναι μικρός σε μέγεθος στους άνδρες και παραμένει ατροφικός καθώς δεν αναπτύσσεται κατά την εφηβεία όπως αντίθετα συμβαίνει με τον μαζικό αδένα του γυναικείου στήθους. Η ανάπτυξη του μαζικού αδένα τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες είναι αποτέλεσμα δράσης ειδικών ορμονών που ονομάζονται οιστρογόνα και είναι αυτές οι ορμόνες οι οποίες δίνουν τα γνωρίσματα του γυναικείου φύλου. Αυτό που τελικά καθορίζει την ανάπτυξη της γυναικομαστίας, είναι η αναλογία των οιστρογόνων προς τα ανδρογόνα.

Με τον όρο γυναικομαστία αναφερόμαστε στον υπερτροφικό μαζικό αδένα, ενώ με τον όρο ψευδογυναικομαστία ήλιπομαστία στην συσσώρευση λίπους στο αντρικό στήθος, χωρίς την παρουσία υπερτροφικού αδένα. Στο 99% των περιπτώσεων διογκωμένου στήθους, πρόκειται για λιπομαστία και μόνο το 1% των περιπτώσεων είναι γυναικομαστία. Η διάγνωση μεταξύ των δύο, γίνεται συνήθως με μαστογραφία ή με υπερηχογράφημα.

Η γυναικομαστία μπορεί να αφορά μόνο τον ένα μαστό, συνηθέστερα όμως είναι μια κατάσταση που πρσβάλλει το αντρικό στήθος αμφοτερόπλευρα. Αν και η μεγέθυνση των μαστών υποχωρεί συνήθως με την αύξηση της ηλικίας το πρόβλημα επιμένει στο 8% των αγοριών περίπου.

Αν και η γυναικομαστία δεν προκαλεί προβλήματα υγείας, μπορεί να κάνει τους μαστούς επώδυνους και να προκαλεί αίσθημα ντροπής στους άνδρες. Χρειάζεται θεραπεία, αν η διόγκωση των μαστών προκαλείται από μια νόσο ή όγκο.

Αιτίες

Η γυναικομαστία προκύπτει ως αποτέλεσμα των αλλαγών στις ορμόνες, μία διαταραχή της ισορροπίας στην αναλογία μεταξύοιστρογόνων και τεστοστερόνης, που μπορεί να προκύψει κατά την ήβη ή με την αύξηση της ηλικίας. Όλοι οι άνδρες έχουν οιστρογόνα. Όταν όμως οι άνδρες έχουν πολλά οιστρογόνα μπορεί να έχουν αναπτυγμένους μαστούς. Η σχέση μεταξύ αύξησης οιστρογόνων και της ανάπτυξης γυναικομαστίας έχει αναγνωρισθεί εδώ και πολλά χρόνια. Είναι εμφανής στη γυναικομαστία που παρατηρείται μετά τη χορήγηση οιστρογόνων, για θεραπευτικούς λόγους, όπως π.χ. στον καρκίνο του προστάτη.

Η γυναικομαστία είναι συχνή στα νεογνά αγόρια. Είναι φυσιολογικό για τα νεογέννητα αγόρια να έχουν διογκωμένο ιστό στους μαστούς εξαιτίας της έκθεσης στα μητρικά οιστρογόνα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό κανονικά εξαφανίζεται σύντομα μετά τη γέννηση. Επίσης, μπορεί να συμβαίνει στα αγόρια κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Και στις δύο περιπτώσεις, συνήθως, η γυναικομαστία υποχωρεί από μόνη της.

Ση νεογνική ηλικία (μέχρι 10 μηνών), το στήθος του μωρού αναπτύσσεται λόγω των οιστρογόνων της μητέρας που μεταφέρονται σε αυτό μέσω της εμβρυοπλακουντικής κυκλοφορίας. Η νεογνική γυναικομαστία διαρκεί λίγους μόνο μήνες και συνήθως αντιστρέφεται πλήρως.

Σην πρώιμη εφηβική ηλικία (10-14 ετών), η θηλεοποίηση του στήθους σε αγόρια είναι ένα συχνό φαινόμενο και στις διάφορες μορφές του, μπορεί να φτάσει μέχρι και το 65% των νεαρών αγοριών. Οφείλεται σε υπεροχή της οιστραδιόλης σε σχέση με την τεστοστερόνη και στο μεγαλύτερο ποσοστό υποχωρεί με τη πάροδο ενός ή δύο ετών. Πρόκειται για ένα φυσιολογικό φαινόμενο λόγω της έναρξης της ανδροποίησης.

Αν ο νεαρός έφηβος εμφανίσει γυναικομαστία και το στήθος παραμείνει σταθερά υπερτροφικό για δύο χρόνια τότε η γυναικομαστία είναι μόνιμη. Η μόνη αντιμετώπιση για τη διόρθωση του προβλήματος σε αυτή την περίπτωση είναι η χειρουργική.

Στην ώριμη ηλικία (πάνω από 60 ετών), ο μαζικός αδένας φυσιολογικά διογκώνεται και αιτία είναι η εξασθένηση της σχέσης τεστοστερόνης – οιστρογόνων. Μπορεί το φαινόμενο να είναι ανεπιθύμητο αλλά δεν είναι παθολογικό. Στην περίπτωση όμως που αιτία είναι ο υπογοναδισμός (μειωμένη παραγωγή τεστοστερόνης ή σπερματοζωαρίων) μιλάμε για παθολογική γυναικομαστία.

Σε ενήλικους άνδρες μπορεί η γυναικομαστία να προκύψει επίσης ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης αλκοόλ και κάποιων παράνομων ουσιών, όπως η μαριχουάνα, οι αμφεταμίνες και η ηρωίνη. Επίσης διάφορα φάρμακα και ουσίες μπορούν να είναι αιτία (αντιανδρογόνα όπως αυτά για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, αντιελκωτικά, αντιβιοτικά, αντιυπερτασικά, αναβολικά στεροειδή και φυτικά οιστρογόνα). Να σημειωθεί ότι η παχυσαρκία και το αυξημένο σωματικό λίπος μπορούν να αυξήσουν τα οιστρογόνα στο αίμα.

Τέλος, η χρόνια ηπατική νόσος, ο υπερθυρεοειδισμός και σπάνιοι ενδοκρινικοί όγκοι μπορούν να προκαλέσουν επίσης διόγκωση των μαστών, όπως και ο καρκίνος του μαστού, ο οποίος βέβαια εμφανίζεται πολύ σπάνια σε άνδρες. Παθήσεις όπως ο υπογοναδισμός, η κίρρωση του ήπατος, η νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, η υποφυσιακή ανεπάρκεια και ο καρκίνος των όρχεων αποκαλύπτονται ορισμένες φορές μετά από διερεύνηση της γυναικομαστίας.

Μια μεγάλη επίσης κατηγορία για την αιτιολογία της κατάστασης, είναι η ιδιοπαθής γυναικομαστία. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει αιτιολογική εξήγηση και οι γιατροί ονομάζουν το φαινόμενο ιδιοπαθές.

Να αναφερθεί ότι κάποιοι γιατροί έχουν παρατηρήσει αύξηση των περιστατικών γυναικομαστίας τα τελευταία χρόνια και έχει λεχθεί ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην πρόσληψη οιστρογόνων μέσω της διατροφής. Και αυτό διότι εξετάζοντας τους αδένες που αφαιρέθηκαν από ανδρικούς μαστούς, βρέθηκε πως είχαν τυπικά χαρακτηριστικά γυναικείων μαστών.

Διάγνωση

Η γυναικομαστία γενικά δεν παρουσιάζει συμπτώματα αλλά κάποιοι μπορεί να αισθάνονται ελαφρύ πόνο ή πρήξιμο στο στήθος.

Τα νεαρότερα αγόρια και οι ενήλικοι άνδρες με γυναικομαστία θα πρέπει να εξετάζονται, ώστε να βρεθεί τι προκαλεί την αιτία του προβλήματος. Είναι σημαντικό κατά τον κλινικό έλεγχο να διαπιστωθεί το ποσοστό της αμιγούς υπερτροφίας του αδένα σε σχέση με την παρουσία λίπους στην περιοχή του στήθους καθώς αυτό θα βοηθήσει στην καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Στα νεογνά δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα ενώ στην περίπτωση των νεαρών εφήβων πρέπει να υπάρξει αναμονή δεδομένου ότι η γυναικομαστία στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρεί. Όταν όμως το υπερτροφικό στήθος παραμείνει σταθερό για δύο χρόνια στο νεαρό έφηβο, τότε η γυναικομαστία είναι μόνιμη και χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση η οποία πρέπει να προγραμματιστεί για την ηλικία του τέλους της εφηβείας. Σε άτομα που εμφανίζουν γυναικομαστία κατά την ώριμη ηλικία η μόνη λύση για τη διόρθωση του προβλήματος είναι η χειρουργική, ενώ η αναμονή συνήθως χειροτερεύει το πρόβλημα.

Ο γιατρός μπορεί να σας γράψει εξετάσεις αίματος για να μετρήσετε τα επίπεδα των ορμονών στο αίμα και για γίνει έλεγχος της θυρεοειδικής λειτουργίας, των νεφρών και του ήπατος. Ίσως να παραγγείλει απεικονιστικούς ελέγχους, όπως υπέρηχο και αξονική τομογραφία για να εντοπίσει όγκους και μαστογραφία για να αποκλείσει καρκίνο του μαστού. Ο γιατρός θα εξετάσει επίσης τους όρχεις σας για το μέγεθος και την παρουσία όγκου.

Θεραπεία

Το αν χρειάζεστε θεραπεία για τη γυναικομαστία εξαρτάται από την ηλικία σας και από το τι αποκομίζει ο γιατρός από το ιατρικό σας ιστορικό και την εξέταση. Στους έφηβους η διόγκωση των μαστών συνήθως παρέρχεται μόνη της σε 2 ή 3 χρόνια και δε χρειάζεται θεραπεία.

Συνήθως στα αγόρια με γυναικομαστία που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα συνιστάται η απώλεια βάρους. Εάν όμως η απώλεια βάρους δε λύσει το πρόβλημα, σημαίνει ότι ο ασθενής έχει πραγματική υπερτροφία του μαζικού αδένα, ή υπερβολικά χαλαρό δέρμα στην περιοχή του μαστού.

Σε άνδρες με έλλειψη τεστοστερόνης μπορεί η ορμονική υποκατάσταση να επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα. Μερικές φορές μπορεί να χρειάζεται εγχείρηση για να αφαιρεθεί ο επιπλέον ιστός του μαστού. Αυτό γίνεται μέσα από πολύ μικρές τομές από τις οποίες περνάει ένας πολύ λεπτός σωλήνας που αναρροφά το επιπλέον λίπος της περιοχής. Τα σημάδια που μένουν είναι πολύ μικρά και δυσδιάκριτα. Σε περιπτώσεις μεγάλου βαθμού γυναικομαστίας μπορεί να γίνει επέμβαση μειωτικής μαστού, όπως γίνεται και για την αντιμετώπιση του μεγάλου γυναικείου στήθους. Μετά την επέμβαση, οι ασθενείς πρέπει να φορούν για ένα μήνα ελαστικό μπούστο. Τα στήθη θα είναι πρησμένα, με μώλωπες και αρκετά ευαίσθητα για λίγες μέρες αλλά ο πόνος δεν είναι έντονος και μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί με αναλγητικά.

Από τις πιθανές επιπλοκές η συχνότερη είναι το αιμάτωμα που συμβαίνει συνήθως τις πρώτες ώρες μετά την επέμβαση και πρέπει ο ασθενής να επιστρέψει στο χειρουργείο για να αντιμετωπιστεί. Άλλη πιθανή επιπλοκή είναι η φλεγμονή που εάν συμβεί θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικό.

Η λιπομαστία, δηλαδή η τοπική συσσώρευση λίπους, μπορεί να διορθωθεί με λιποαναρρόφηση.

ΠΗΓΗ: healthyliving.gr

Ποιες τροφές βοηθούν τη γονιμότητα του άντρα

Η διατροφή βελτιώνει την ποιότητα του σπέρματος και παίζει μεγάλο ρόλο στην ανδρική γονιμότητα, σύμφωνα με τη Ζίτα Γουέστ, μια Βρετανίδα μαία και συγγραφέα του βιβλίου «Eat Yourself Pregnant”.

Τα σπερματοζωάρια χρειάζονται μια σειρά από βιταμίνες, μέταλλα και αμινοξέα για το κοπιώδες ταξίδι τους προς στις γυναικείες σάλπιγγες προκειμένου να γονιμοποιήσουν το ωάριο.

Παρακάτω ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο της.

Τα σπερματοζωάρια και οι ανάγκες τους

Παρότι η σύλληψη γίνεται μέσα στο σώμα της γυναίκας, όλοι γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα υπογονιμότητας μπορεί να έχουν αιτία τον άνδρα.

Βέβαια, ο άνδρας είναι πιο τυχερός από τη γυναίκα όσον αφορά τη γονιμότητα. Ενώ η γυναίκα γεννιέται με όλα τα ωάρια που θα της χρειαστούν στη μετέπειτα ζωή της, ο άνδρας μπορεί να παράγει συνεχώς σπερματοζωάρια, επτά ημέρες την εβδομάδα και μπορεί να γίνει πατέρας ακόμα και την ημέρα που θα πεθάνει. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι παράγει υγιές σπέρμα.

Τα σπερματοζωάρια είναι πολύ μικρότερα από τα ωάρια και αποτελούνται από το κεφάλι, το οποίο περιέχει το γενετικό υλικό, το ενδιάμεσο σώμα όπου παράγεται η ενέργειά του, και η ουρά που λειτουργεί ως προπέλα για την κίνησή του. Το κεφάλι καλύπτεται από μια μεμβράνη η οποία είναι ευαίσθητη σε βλάβες και πρέπει να βγει πριν το σπερματοζωάριο διεισδύσει στο ωάριο.

Το σπερματικό υγρό περιλαμβάνει εκτός από σπερματοζωάρια διάφορες εκκρίσεις και 22 θρεπτικά συστατικά. Περιέχει κιτρικό οξύ, αμινοξέα, φρουκτόζη, ένζυμα, προσταγλαδίνες, κάλιο, ψευδάργυρο, ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, βιταμίνη B12 και βιταμίνη C.

Χρειάζονται περίπου 74 μέρες για να αναπτυχθεί το σπερματοζωάριο και στη συνέχεια μετακινείται σε ένα σωλήνα που λέγεται επιδιδυμίδα όπου παραμένει 20-30 μέρες προκειμένου να ωριμάσει. Η επιδιδυμίδα εμπλουτίζει τα σπερματοζωάρια με θρεπτικό υλικό και υγρά για την ευκολότερη μετακίνηση τους. Έτσι η διατροφή ενός άνδρα αυτή την περίοδο, και γενικότερα ο τρόπος ζωής του, παίζει σημαντικό ρόλο.

Το σπερματοζωάριο χρειάζεται μεγάλη ενέργεια για να φτάσει στο ωάριο, είναι σαν ένας άνθρωπος να προσπαθεί να διασχίσει τον ωκεανό. Περίπου 40 εκατομμύρια σπερματοζωάριο εξακοντίζονται μαζί με ένα υγρό που προέρχεται από τον προστάτη και είναι πλούσιο σε ψευδάργυρο. Αυτό το υγρό είναι απαραίτητο στο ταξίδι του σπερματοζωαρίου γιατί σταθεροποιεί το DNA του.

Τελικά, μόνο 200 σπερματοζωάρια θα φτάσουν στις σάλπιγγες και μπορούν να επιβιώσουν για 3-5 ημέρες.

H διατροφή της αντρικής γονιμότητας

Σύμφωνα με την Γουέστ ο άνδρας χρειάζεται μια καλή διατροφή σε αμινοξέα, ωμέγα 3 και  αντιοξειδωτικά ενώ πρέπει να αποφεύγει τα τρανς λιπαρά, τη νικοτίνη και το αλκοόλ. Τα βασικότερα αναγκαία θρεπτικά συστατικά είναι τα εξής:

Τα αμινοξέα έχουν μεγάλη σημασία για το υγιές σπέρμα και σ’ αυτό βοηθάει μια διατροφή πλούσια σε γαλακτοκομικά, ψάρια και κρέας.

Η αργινίνη (περιέχεται στα ζωικά τρόφιμα) διαστέλλει τα αγγεία και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος. Η καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στη γεννητική περιοχή αυξάνει την κινητικότητα του σπέρματος. Επίσης, η αργινίνη παίζει σημαντικό ρόλο στην κυτταρική διαίρεση, στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην απελευθέρωση ορμονών οι οποίες μπορούν να αυξήσουν τον αριθμό των σπερματοζωαρίων.

Το φολικό οξύ (υπάρχει αρκετό στο μπρόκολο και στα πορτοκάλια) είναι επίσης σημαντικό για τον άνδρα – όπως και για τη γυναίκα – γιατί προστατεύει από βλάβες του DNA.

Το σελήνιο (υπάρχει σε ξηρούς καρπούς και ειδικά στα βραζιλιάνικα φιστίκια) είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό.

H βιταμίνη D (υπάρχει στα λιπαρά ψάρια και τον κρόκο του αυγού) μπορεί να αυξήσει την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων.

Ο ψευδάργυρος είναι πολύ σπουδαίος διότι βελτιώνει την ποιότητα του σπερματικού υγρού και αυξάνει τον αριθμό των σπερματοζωαρίων. Επίσης, προστατεύει από βλάβες του DNA.

Τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα είναι πολύ σημαντικά και υπάρχει απόδειξη. Μια μελέτη έδειξε ότι αυξάνουν τη γονιμότητα του άνδρα κατά 40%.

Το συνένζυμο Q10 είναι ένα θρεπτικό συστατικό που βοηθάει τη μετατροπή της τροφής σε ενέργεια μέσα στα κύτταρα. Δίνει ενέργεια και στα σπερματοζωάρια.

Τα τρανς λιπαρά που βρίσκονται σε πολλά επεξεργασμένα τρόφιμα όπως ντόνατς και πίτσες κάνουν ζημιά.

Το αλκοόλ και η νικοτίνη αυξάνουν τις ελεύθερες ρίζες και άρα πρέπει να αποφεύγονται. Στην πραγματικότητα τα σπερματοζωάρια χρειάζονται κάποια επίπεδα ελευθέρων ριζών για να λειτουργήσουν αλλά τα υψηλά επίπεδα είναι ζημιογόνα.

Σε γενικές γραμμές φαίνεται ότι η διατροφή που βοηθάει στη βελτιωμένη γονιμότητα του άνδρα είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, φρούτα και λαχανικά. Οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες περιέχουν το κακό λίπος -τρανς λιπαρά- χωρίς θρεπτικά συστατικά.

ΠΗΓΗ: healthyliving.gr

Η σεξουαλική διαταραχή στις γυναίκες

Αν και οι περισσότερες γυναίκες είναι βιολογικά ικανές να έρθουν σε οργασμό, ένα ποσοστό δεν το επιτυγχάνει ποτέ, άλλες έχουν οργασμό μόνο μερικές φορές και άλλες έχουν οργασμό σε κάθε σεξουαλική επαφή.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 10% των γυναικών δεν έχουν έρθει ποτέ σε οργασμό, το 15% αναφέρουν δυσκολία στην επίτευξη οργασμού και το 50% αναφέρουν ότι έχουν έρθει σε οργασμό χωρίς να είναι ικανοποιημένες από τη ποιότητά του και τη συχνότητά του.

Ως οργασμική διαταραχή στη γυναίκα ορίζεται η επίμονη ή επαναλαμβανόμενη δυσκολία ή καθυστέρηση επίτευξης οργασμού μετά από επαρκή διέγερση.

Όταν γίνεται διάγνωση σε μια γυναίκα που δεν είχε ποτέ οργασμό, ο όρος είναι πρωτογενής οργασμική διαταραχή. Σε μια γυναίκα που είχε προηγουμένως οργασμούς, αλλά δεν έχει πια, ο όρος είναι δευτερογενής οργασμική διαταραχή. Φυσικά, αν η κατάσταση δε σας ενοχλεί, δεν θεωρείται διαταραχή και πολύ περισσότερο δεν θεωρείται πάθηση.

Η γυναικεία σεξουαλική αντίδραση είναι πολύπλοκη και αφορά τη σεξουαλική επιθυμία και τη σεξουαλική διέγερση. Η κατανόηση του πώς αντιδρά το σώμα σας στη σεξουαλική διέγερση, η γνώση του τι σας ευχαριστεί και η γνωστοποίηση των σεξουαλικών σας αναγκών σε ένα σύντροφο με κατανόηση είναι σημαντικά για την επίτευξη οργασμού.

Η διαταραχή οργασμού συνδέεται στενά με τη διαταραχή σεξουαλικής διέγερσης. Γενικά, αν δε νιώθετε ευχαρίστηση από τη σεξουαλική δραστηριότητα, δε θα έχετε οργασμό. Σε μερικές περιπτώσεις οργασμικής διαταραχής μια γυναίκα έχει οργασμό, αλλά πρέπει να προσπαθήσει υπερβολικά έντονα ή επί μακρό χρόνο, για να τον επιτύχει.

Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών – οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από το 1/3 έως τα 2/3 όλων των γυναικών – χρειάζονται ερεθισμό της κλειτορίδας για να φτάσουν σε οργασμό. Μην υποθέσετε ότι έχετε οργασμική διαταραχή μέχρι να δοκιμάσετε εσείς ή ο σύντροφος σας άμεση διέγερση της κλειτορίδας και διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να φτάσετε σε οργασμό.

Μια συνηθισμένη αιτία της διαταραχής είναι μια κατηγορία αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, γνωστών ως εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs).  Άλλες φυσικές αιτίες είναι οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού, ορισμένες νευρολογικές διαταραχές ή τραύματα.

Στις ψυχολογικές αιτίες περιλαμβάνονται η σεξουαλική αναστολή, ο φόβος απώλειας ελέγχου ή άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ικανότητα σας να εστιάσετε σε ευχάριστα σεξουαλικά αισθήματα.

Σημεία και συμπτώματα

Αδυναμία να φτάσετε σε οργασμό στη διάρκεια του σεξ μετά από επαρκή διέγερση.

Καθυστέρηση οργασμού παρά την επαρκή διέγερση.

Στενοχώρια για την έλλειψη οργασμού.

Είναι η ανοργασμία διαταραχή;

Η έλλειψη γυναικείου οργασμού δεν είναι απαραιτήτως ιατρικό πρόβλημα. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που νιώθουν πληρότητα χωρίς να έχουν νιώσει ποτέ οργασμό ή έχοντας σπανίως οργασμούς. Πρόκειται για πρόβλημα μόνο αν εσείς θεωρείται ότι είναι έτσι. Πριν μερικές δεκαετίες η δυσκολία των γυναικών να φτάσουν σε οργασμό θεωρούνταν φυσιολογική. Οι ειδικοί πίστευαν ότι η γυναίκα μπορεί να έχει μία ικανοποιητική σεξουαλική επαφή ανεξάρτητα από την παρουσία οργασμού.

Ο θηλυκός οργασμός δεν είναι ο κανόνας στη φύση. Τα περισσότερα αρσενικά ζώα είναι πολύ γρήγορα στο σεξ. Ο αρσενικός χιμπατζής, π.χ. εκσπερματώνει ύστερα από λίγες γρήγορες “κινήσεις” κι αυτό δεν δίνει μεγάλες ευκαιρίες για οργασμό στο θηλυκό. Καλώς ή κακώς, ο οργασμός του θηλυκού δεν είναι απαραίτητος για την αναπαραγωγή. Μόνο το αρσενικό πρέπει να φτάσει σε οργασμό, δηλαδή να εκσπερματώσει, για να γεννηθεί η νέα ζωή. Η εγκυμοσύνη δεν εξαρτάται από τον οργασμό του θηλυκού διότι είτε υπάρχει διαθέσιμο ωάριο και γονιμοποιείται είτε όχι. Αυτός είναι ο λόγος που, σε αντίθεση με τον άνδρα, υπάρχει μεγάλη ποικιλία σεξουαλικών ερεθισμών στις γυναίκες (κολπικές, κλειτοριδικές ή ανοργασμικές).

Το πρόβλημα με την απουσία οργασμού είναι πως όταν συνδυάζεται και με άλλες καταστάσεις που θεωρούνται σεξουαλικές διαταραχές όπως η έλλειψη επιθυμίας για σεξ και η απουσία σεξουαλικής διέγερσης, η γυναίκα δεν έχει κίνητρο να κάνει σεξ και άρα υπάρχουν μικρές πιθανότητες να γίνει μητέρα. Επιπλέον, αν αυτή η κατάσταση εμφανιστεί μετά την τεκνοποίηση, μπορεί να διαλύσει το γάμο. Πολλές λοιπόν γυναίκες υπερβάλλουν ως προς την σεξουαλικότητά τους προκειμένου να διατηρούν μια σταθερή σχέση και μερικές φορές να προσποιούνται ότι φτάνουν σε οργασμό ώστε να αποτρέψουν το σύντροφό τους να τις χαρακτηρίσει “ψυχρές” και να αναζητήσει άλλη σύντροφο. Έτσι, ένα ποσοστό γυναικών εμπλέκεται στη σεξουαλική πράξη όχι επειδή το επιθυμεί και το ευχαριστιέται αλλά επειδή πρέπει να εξασφαλίσει τη “μονογαμία” στη σχέση.

Σε παλιότερες εποχές η ανοργασμία δεν αποτελούσε πρόβλημα διότι οι γάμοι γίνονταν κατά κανόνα από υποχρέωση και με συνοικέσιο. Σήμερα όμως που ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών (και ανδρών) δεν παντρεύεται και εξ’ αυτού του λόγου ίσως να μην αφήσει απογόνους, η έλλειψη σεξουαλικής διέγερση και οργασμού θεωρούνται δυσλειτουργίες ενώ πριν από έναν αιώνα θεωρούνται ως κάτι φυσικό.

Επειδή στη γυναίκα -σε αντίθεση με τον άνδρα- η έλλειψη οργασμού δεν είναι πάθηση, οι σεξολόγοι θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα μόνο όταν προκαλεί δυσχέρεια για το ίδιο το άτομο. Μια δυσχέρεια που μπορεί να είναι καθαρά ψυχολογική, ειδικά οι ανοργασμικές γυναίκες νιώθουν ότι αποτελούν “εξαίρεση”. Κάτι τέτοιο φαίνεται πράγματι να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια αφού μετά την σεξουαλική απελευθέρωση και τη μείωση των γάμων το ποσοστό των γυναικών που φτάνουν σε οργασμό αυξάνεται στο καθώς είναι λογικό να αφήνουν περισσότερους απογόνους.

Θεραπεία

Αν η γυναίκα δεν μπορεί να φτάσει σε οργασμό ούτε μόνη της,  δηλαδή μέσω αυνανισμού, θα πρέπει να αναζητήσει τη συνεργασία ενός ειδικού και αν κριθεί απαραίτητο να κάνει οργανικές εξετάσεις.

Τα θεραπευτικά προγράμματα έχουν στόχο να μάθει η γυναίκα να βιώνει οργασμό και βασίζονται σε δραστηριότητες όπου η γυναίκα προοδευτικά αποκτά γνώση του εαυτού της, πώς να διεγείρεται μόνη της και να αυτοϊκανοποιείται. Ένα πλεονέκτημα της αυτοδιέγερσης είναι ότι ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει σύντροφο, μπορεί να μάθει να βιώνει οργασμό. Είναι άγνωστα τα ποσοστά επιτυχίας μιας τέτοιας θεραπείας.

Πρόσφατη, χρησιμοποιήθηκε σε μια κλινική δοκιμή που περιέλαβε 253 γυναίκες η τεστοστερόνη σε μορφή ρινικού σπρέι. Η τεστοστερόνη αύξησε τη συχνότητα των οργασμών σε 2,3 από 1,7 σε διάστημα 84 ημερών.

Τέλος, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει μια σειρά απλών ασκήσεων (ασκήσεις Kegel) που θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε τους μυς στο εξωτερικό μέρος του κόλπου όπου προκαλείται η αίσθηση της ευχαρίστησης. Οι ίδιοι μύες βοηθούν στον έλεγχο της ροής των ούρων.

ΠΗΓΗ: HealthyLiving.gr

Αλτσχάιμερ: Η πνευματική άσκηση προστατεύει όσους φέρουν το γονίδιο ApoE4

Ορισμένα άτομα που εκδηλώνουν Αλτσχάιμερ έκαναν στο παρελθόν πνευματική εργασία η οποία όμως δεν τους προστάτευσε από την ασθένεια. Αυτό παρακίνησε τους επιστήμονες να ασχοληθούν με το γιατί η πνευματική άσκηση φαίνεται να προστατεύει ορισμένα άτομα από την άνοια και άλλα όχι.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurology από ερευνητές από την Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, οι πνευματικές ασκήσεις προστατεύουν μόνο αυτούς που διαθέτουν ένα γονίδιο το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο για τη νόσο, το ApoE4. Το γονίδιο αυτό υπάρχει στο 20% του πληθυσμού.

Ο καθένας φέρει δύο αντίγραφα του γονιδίου APOE το οποίο φτιάχνει μια πρωτεΐνη που ονομάζεται απολιποπρωτεΐνης Ε (APOE). Η απολιποπρωτεΐνη Ε είναι μια πρωτεΐνη που εμπλέκεται στο μεταβολισμό της χοληστερίνης. Το γονίδιο APOE4 είναι μια παραλλαγή του APOE και αποτελεί τον πιο γνωστό γενετικό παράγοντα κινδύνου για Αλτσχάιμερ. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι του γονιδίου APOE που ονομάζονται αλληλόμορφα. Σε προηγούμενη μελέτη, δύο αλληλόμορφα APOE4 αποδείχθηκε ότι ανέβαζαν 3-15 φορές τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Alzheimer σε προχωρημένη ηλικία.

Εξετάζοντας άτομα ηλικίας άνω των 70 ετών, οι επιστήμονες βρήκαν ότι τα σταυρόλεξα, τα δύσκολα μαθηματικά και οι κάθε είδους απαιτητικές δραστηριότητες για το μυαλό δρούσαν προστατευτικά μόνο σε αυτούς που ήταν φορείς του APOE4. Χωρίς αυτό το γονίδιο δεν υπήρχε ιδιαίτερη προστασία.

Το εύρημα μπορεί να εξηγεί το γιατί είναι αντιφατικά τα μέχρι τώρα ευρήματα σχετικά με το όφελος που έχει η πνευματική δραστηριότητα στη μνήμη και τη νόηση.

Το γονίδιο ApoE4

Η νόσος Αλτσχάιμερ αρχίζει δεκαετίες πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματα και το χαρακτηριστικό εύρημά της στις μαγνητικές τομογραφίες είναι η συσσώρευση μιας πρωτεΐνης που λέγεται βήτα-αμυλοειδές.

Στο πλαίσιο της νέας μελέτης, 393 άτομα (340 ήταν κλινικώς φυσιολογικά και 53 είχαν ήπια γνωστική εξασθένηση) χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες, ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο το βαθμό εξάσκησης του μυαλού τους και το αν ήταν φορείς του γονιδίου ApoE4. Στη συνέχεια, υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου.

Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όσα άτομα είχαν το γονίδιο ApoE4 και είχαν περάσει τουλάχιστον 14 χρόνια στα θρανία φροντίζοντας να διατηρούν δραστήριο το μυαλό τους στην μέση ηλικία, είχαν χαμηλότερα επίπεδα της πρωτεΐνης βήτα-αμυλοειδούς απ’ ό,τι οι συνομήλικοί τους οι οποίοι δεν έφεραν το γονίδιο.

Σε όλους τους άλλους εθελοντές όμως, το μορφωτικό επίπεδο, το επάγγελμα και η εξάσκηση του μυαλού με σταυρόλεξα, κουίζ κ.λπ. δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη προστατευτική δράση έναντι της συσσώρευσης της βήτα-αμυλοειδούς πρωτεΐνης.

ΠΗΓΗ: HealthyLiving.gr

Πως λειτουργούν τα εμβόλια και γιατί μας προστατεύουν;

Του Κωνσταντίνου Κουτσομητέλη, Ιατρός - Ειδικός Παθολόγος.

Από πολύ παλιά στην Κίνα το 1000 μ.χ., παρατήρησαν όταν μερικοί άνθρωποι περνούσαν μια ασθένεια (σοβαρή ή όχι), μετά δεν ασθενούσαν από την ίδια νόσο ποτέ. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε σε αρχικά σε άσχημα αποτελέσματα γιατί διάφοροι ιατροί της εποχής προέτρεπαν τους υγιείς ανθρώπους να καταπιούν αίμα η αλλά υγρά από τον πάσχοντα. Το αποτέλεσμα ήταν στις περισσότερες των περιπτώσεων ολέθρια. Οι άνθρωποι, αν η νόσος ήταν σοβαρή, απλά πέθαιναν και η ανοσία δεν είχε καμιά σημασία πια για αυτούς.

Γιατί το πρόβλημα είναι πως θα διεγείρεις το αμυντικό σύστημα του οργανισμού χωρίς ο άνθρωπος να αρρωστήσει. Μετά από πολλές ερευνητικές προσπάθειες ο Luis Pasteur το 1888, συστηματοποίησε την γνώση και την πρακτική του εμβολιασμού και από τότε η ανθρωπότητα απαλλάχτηκε από πολλές μολυσματικές αρρώστιες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1994 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την εξάλειψη της Πολιομυελίτιδας και ακολούθησε η Ευρώπη το 2002 και η πολύπαθη Ινδία το 2014.Επίσης αναφέρω, για τους αντιρρησίες του συστηματικού εμβολιασμού ,ότι στη Αφρική, αυτή τη στιγμή, κάθε 5 λεπτά πεθαίνει ένα παιδάκι από την Ιλαρά (σημειώστε ότι το εμβόλιο της Ιλαράς κοστίζει στην Ελλάδα περίπου 5 ευρώ).

Τι κάνουν λοιπόν τα εμβόλια, ποια είναι η δουλειά τους;

Με τα εμβόλια εισάγουμε στον οργανισμό τον ίδιο τον μικροοργανισμό (ιό ή μικρόβιο) νεκρό ή εξασθενημένο, ή ένα "κομμάτι" από αυτόν. Με τον τρόπο αυτό διεγείρουμε τον οργανισμό να παράγει δικά του αντισώματα δηλαδή τους δικούς του στρατιώτες πολεμιστές οι οποίοι κατευθύνονται εναντίον του συγκεκριμένου μικροοργανισμού και τον καταστρέφουν. Ταυτόχρονα όμως και εδώ είναι το μεγάλο κέρδος, εάν στο μέλλον προσπαθήσει να ξαναμπεί ο ίδιος μικροοργανισμός, τα αντισώματα που ήδη υπάρχουν θα τον εξουδετερώσουν και ο άνθρωπος δε θα ξαναρρωστήσει ποτέ από την συγκεκριμένη νόσο. Δυστυχώς όλες οι αρρώστιες δεν αντιμετωπίζονται ακόμη με εμβόλια ,χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ιός του HIV (Έιτζ) και για μερικές ασθένειες δεν έχουμε πετύχει ισοβιότητα στη ανοσία .Πρέπει κάθε τόσο να επαναλαμβάνουμε το εμβόλιο όπως πχ, το εμβόλιο έναντι της Γρίπης. Ευτυχώς υπάρχουν εμβόλια για πάρα πολλά λοιμώδη νοσήματα τα οποία εφαρμόζονται και στην χώρα μας στο Εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού. Ενδεικτικά αναφέρουμε εμβόλια έναντι του Τετάνου , Διφθερίτιδας, Κοκκύτη, Ηπατίτιδων, Πνευμονιοκόκκου κ.α.

Παρόλα τα προφανή οφέλη από την ευρεία εφαρμογή των προγραμμάτων εμβολιασμου, οι αντιδράσεις στον εμβολιασμό εμφανίστηκαν σχεδόν από τις πρώτες προσπάθειες μαζικού εμβολιασμού. Τα οφέλη όμως της πρόληψης από σοβαρές μολυσματικές ασθένειες υπερνικούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο για τις σπάνιες επιπλοκές οι οποίες μπορεί να προκύψουν. Κριτικές έχουν ανακύψει σε σχέση με την ηθική, την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του εμβολιασμού. Μερικές κριτικές απέναντι στον εμβολιασμό αναφέρουν ότι δεν είναι αποτελεσματικός απέναντι στις ασθένειες ή ότι οι μελέτες για την ασφάλειά του είναι ανεπαρκείς. Μερικές θρησκευτικές ομάδες απαγορεύουν τον εμβολιασμό, ενώ κάποιες πολιτικές ομάδες εναντιώνονται στον υποχρεωτικό εμβολιασμό στα πλαίσια της ατομικής ελευθερίας. Επιστημονική βάση στα παραπάνω δεν υπάρχει αντίθετα ανησυχία έχει προκληθεί διότι αν τα μη εμβολιασμένα παιδιά αυξηθούν, τότε οι λοιμώδεις μάστιγες μπορούν να επανεμφανισθούν.

Μερικοί γονείς πιστεύουν ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, παρ' όλο που η επιστημονική κοινότητα έχει απορρίψει τη ιδέα αυτή. Μάλιστα το 2011 ο Andrew Wakefield, ένας από τους πρωτεργάτες της άποψης ότι τα εμβόλια σχετίζονται με τον αυτισμό, βρέθηκε να έχει οικονομικό συμφέρον από την αμφισβήτηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων και στη συνέχεια του αφαιρέθηκε η άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος.

Κινδυνεύει λοιπόν η υγεία όσων υποβάλλονται σε εμβολιασμό;

Κατηγορηματικά όχι, όταν ακολουθούνται όλοι οι κανόνες καλής πρακτικής. Βεβαίως μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές οι οποίες είναι πολύ ήπιες, όπως πόνος, ερυθρότητα, φούσκωμα στην περιοχή της ένεσης, ενώ αλλεργικές αντιδράσεις ή σπασμοί είναι σπανιότατες.

Ένα από τα σημαντικότερα εμβόλια κυρίως για τα παιδιά αλλά και για τους ενήλικες είναι αυτό εναντίον του πνευμονιόκοκκου. Ο πνευμονιόκοκκος είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες της πνευμονίας και μάλιστα η πιο σοβαρή μορφή της. Η θνησιμότητα παραμένει μεγάλη, ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες και στους πάσχοντες από σοβαρά χρόνια νοσήματα. Κυρίως κινδυνεύουν άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών και άτομα με καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, νεφροπάθειες, άτομα με ζαχαρώδη διαβήτη, ή πάσχοντες από αυτοάνοσα νοσήματα. Επίσης άτομα που ζουν σε κλειστές κοινότητες όπως γηροκομεία, ιδρύματα χρονίως πασχόντων ή το προσωπικό που εργάζεται εκεί.

Το εμβόλιο μπορεί να γίνει οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, ταυτόχρονα με το αντιγριπικό εμβόλιο, το καθένα σε άλλο βραχίονα. Ο διπλός εμβολιασμός δεν αυξάνει τις παρενέργειες ενώ δρα αθροιστικά στην προστασία έναντι των λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος. Μία απλή δόση αρκεί για να δημιουργήσει ανοσία.

ΠΗΓΗ: typosthes.gr

Τρίζεις τα δόντια σου;

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να μη το γνωρίζουν, αλλά τρίζουν τα δόντια τους όταν κοιμούνται. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται βρουξισμός.

Συνήθως ο βρουξισμός δε θέλει κάποια ιατρική παρακολούθηση. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην υγεία.

Το άγχος, η κακή σύγκλειση, η έλλειψη δοντιών μπορούν να δημιουργήσουν έντονο τρίξιμο και αυτό να έχει ως αποτέλεσμα χαλάρωση ή και απώλεια δοντιού, πρόβλημα στις γνάθους, απώλεια ακοής, αλλοίωση της εμφάνισης του προσώπου.

Μια καλή λύση στο πρόβλημα είναι να φορέσεις ένα ειδικό μασελάκι για να προστατεύσεις τα δόντια σου.

Μπορείς επίσης να ξεκινήσεις θεραπεία για την αντιμετώπιση του στρες, κάποιο είδος σωματικής άθλησης ή να πάρεις μυοχαλαρωτικά φάρμακα.

Θα πρέπει επίσης να αποφύγεις τροφές ή ροφήματα που περιέχουν καφεΐνη καθώς και τη συχνή κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.

Τομέας ενημέρωσης prisonplanet.gr