Σχιζοφρένεια, προειδοποιητικά σημεία

Η σχιζοφρένεια είναι μια χρόνια, σοβαρή διαταραχή της εγκεφαλικής λειτουργίας που καθιστά ανίκανο το άτομο να λειτουργεί κανονικά.

Υπολογίζεται ότι 1% του πληθυσμού επηρεάζεται από την πάθηση.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια πιθανόν να αναφέρουν ότι ακούουν εσωτερικές φωνές που δεν είναι αντιληπτές από άλλους. Πιστεύουν ότι άλλοι άνθρωποι διαβάζουν ή και ελέγχουν τις σκέψεις τους ή ακόμη ότι σχεδιάζουν να τους κάνουν κακό. Οι σκέψεις αυτές τους τρομοκρατούν, τους προκαλούν φόβο, απομόνωση ή αντίθετα υπερβολική ταραχή.

Κάποτε, όταν μιλούν οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια, αυτά που λένε δεν έχουν έννοια. Μπορεί να κάθονται για ώρες χωρίς να κινούνται ή να λένε πολλά πράγματα. Επίσης μπορεί να φαίνονται ολωσδιόλου φυσιολογικοί μέχρι που να αρχίσουν να μιλούν για αυτά που πραγματικά σκέφτονται.

Επειδή πολλοί σχιζοφρενείς, δυσκολεύονται να κρατήσουν μια δουλειά ή να φροντίζουν για τους εαυτούς τους, το βάρος για την οικογένεια τους και την κοινωνία γενικότερα, είναι σημαντικό.

Οι θεραπείες που προσφέρονται για τη σχιζοφρένεια, είναι σε θέση να εξουδετερώνουν πολλά από τα συμπτώματα της πάθησης. Όμως στους πλείστους ασθενείς παραμένουν κάποια υπολειπόμενα προβλήματα για όλη τους τη ζωή. Έτσι, τόσο οι ίδιοι όσο και τα άτομα του περιβάλλοντος τους, πρέπει να μάθουν να αντεπεξέρχονται και να ζουν με την εν λόγω κατάσταση.

Έναρξη της σχιζοφρένειας

Τα ψυχωτικά συμπτώματα όπως οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες, εκδηλώνονται συνήθως στους άνδρες στα τελευταία εφηβικά χρόνια και στην αρχή της τρίτης δεκαετίας της ζωής τους. Στις γυναίκες τα πρώτα συμπτώματα παρουσιάζονται στα μέσα της τρίτης ή στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής τους.

Η νόσος σπάνια εκδηλώνεται μετά την ηλικία των 45 ετών. Παρουσιάζεται επίσης σπανιότερα πριν από την εφηβική ηλικία. Παρόλα αυτά όμως έχουν περιγραφεί περιπτώσεις σε παιδιά γύρω στην ηλικία των 5 ετών.

Γενικά μπορούμε να πούμε ότι η σχιζοφρένεια εκδηλώνεται συνήθως μεταξύ 13 και 25 ετών και αρχίζει σε πιο νεαρή ηλικία στους άνδρες από ότι στις γυναίκες.

Στους έφηβους τα πρώτα σημεία περιλαμβάνουν αλλαγές φίλων, πτώση των βαθμών τους, προβλήματα του ύπνου και ευερεθιστικότητα. Επειδή τα εν λόγω προβλήματα παρουσιάζονται και σε πολλούς φυσιολογικούς έφηβους, η διάγνωση σε αυτό το στάδιο της ζωής, είναι δύσκολη. Σε νέους ανθρώπους που αναπτύσσουν τη νόσο, η αρχική αυτή εφηβική φάση, αποκαλείται το πρόδρομο στάδιο.

Η σχιζοφρένεια επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες και με την ίδια συχνότητα σε όλες τις εθνικές ομάδες παγκοσμίως.

Τα πρώτα προειδοποιητικά σημεία

Σύμφωνα με μαρτυρίες από οικογένειες σχιζοφρενών, μια σειρά από σημεία και συμπτώματα, μπορεί να συσχετίζονται με την έναρξη της σχιζοφρένειας. Βέβαια μερικά από τα σημεία αυτά, εμπίπτουν στη σφαίρα της φυσιολογικής συμπεριφοράς. Όμως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το σύνολο της συμπεριφοράς του ατόμου και η διαχρονική εικόνα που παρουσιάζει η οποία χαρακτηρίζεται από τις οικογένειες των πασχόντων ως ασυνήθιστη.

Ας δούμε μερικά από τα πρώτα προειδοποιητικά σημεία που αναφέρουν οι οικογένειες, λαμβάνοντας όμως πάντοτε υπόψη τις πιο πάνω παρατηρήσεις:

Κοινωνική απομόνωση, το άτομο αποτραβιέται από τους άλλους, επιλέγει τη μοναξιά

Επιδείνωση των κοινωνικών σχέσεων

Διακοπή των δραστηριοτήτων, παράλειψη παρακολούθησης των τάξεων στο σχολείο

Μείωση των ακαδημαϊκών, σχολικών και αθλητικών επιδόσεων

Δυσκολίες συγκέντρωσης και ικανότητας επίλυσης ακόμη και μικρών προβλημάτων

Εμφανής αδιαφορία, ακόμη και όταν πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα ή καταστάσεις

Επιδείνωση της προσωπικής υγιεινής, εκκεντρικές ενδυμασίες

Υπερβολική κούραση και υπνηλία ή αντίθετα αϋπνία

Άσκοπες συχνές κινήσεις, ταξίδια ή μακρινοί περίπατοι που δεν οδηγούν οπουδήποτε

Κατάχρηση αλκοόλ και χρήση ναρκωτικών

Υπερβολική ενασχόληση με θέματα πνευματικά ή θρησκευτικά

Περίεργη συμπεριφορά

Ανάρμοστο γέλιο

Λήψη περίεργων στάσεων

Χαμηλή ανεκτικότητα σε διάφορους ερεθισμούς

Ανικανότητα έκφρασης συναισθημάτων

Παράλογες τοποθετήσεις

Περίεργη και παράξενη χρήση, χρήση των λέξεων ή της δομής του λόγου τους

Συζητήσεις στις οι οποίες οι θέσεις του ατόμου φαίνονται βαθυστόχαστες αλλά δεν είναι λογικές ή συνδεδεμένες

Βλέμμα απλανές και ασάφεια

Ασυνήθιστη ευαισθησία σε διάφορους ερεθισμούς όπως ο θόρυβος και το φως

Τα άτομο ξεχνά εύκολα

Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία που να προσφέρει ίαση στους ασθενείς με σχιζοφρένεια. Όμως με την κατάλληλη θεραπεία πολλοί ασθενείς μπορούν να έχουν μια παραγωγική ζωή.

Είναι σημαντικό όταν υπάρχουν υποψίες ότι κάποιος παρουσιάζει προβλήματα σχιζοφρένειας, να ενθαρρύνεται να αναζητεί άμεσα βοήθεια από γιατρό.

Η έναρξη της θεραπευτικής αντιμετώπισης, ακόμη και από το πρώτο επεισόδιο της νόσου, μπορεί να είναι η αιτία για καλύτερη μακροχρόνια πρόγνωση.

Η εγκυμοσύνη δεν αποκλείει το σεξ.

Όπως πολλοί μελλοντικοί γονείς, πιθανότατα θα έχετε απορίες σχετικά με το αν και κατά πόσο το σεξ επηρεάζει το αποτέλεσμα της επακόλουθης εγκυμοσύνης. Είναι ίσως πολύ δύσκολο να καθορίσει κάποιος τι είναι φυσιολογικό, αλλά γενικά υπάρχουν πολλές αλλαγές στην ερωτική ζωή των συντρόφων. Η ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ των δύο είναι αυτή που θα εξασφαλίσει μια ικανοποιητική και ασφαλή σεξουαλική ζωή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Το σεξ θεωρείται πως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε μια φυσιολογική εγκυμοσύνη.

Τι είναι λοιπόν η φυσιολογική εγκυμοσύνη;

Φυσιολογική είναι η εγκυμοσύνη όπου υπάρχει χαμηλός κίνδυνος για αποβολή ή πρόωρο τοκετό. Για να είστε σίγουρη ότι η εγκυμοσύνη σας είναι φυσιολογική, συμβουλευτείτε το μαιευτήρα ή τη μαία σας.

Φυσικά, το γεγονός ότι το σεξ είναι ασφαλές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης" δεν σημαίνει πως απαραίτητα πρέπει και να κάνετε!

Πολλές έγκυες γυναίκες διαπιστώνουν πως η διάθεση τους για έρωτα μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης πολλές βρίσκουν πως το να κάνουν έρωτα δεν είναι και τόσο εύκολο καθώς το σώμα τους μεγαλώνει. Εσείς και ο σύντροφος σας πρέπει να διατηρήσετε τα κανάλια επικοινωνίας σχετικά με τη σεξουαλική σας σχέση. Μιλήστε για άλλους τρόπους ικανοποίησης - χάδια, φιλιά και απλή σωματική επαφή.

Μπορείτε επίσης να πειραματιστείτε με διαφορετικές ερωτικές στάσεις για να βρείτε αυτή που σας βολεύει περισσότερο.

Επίσης πολλές γυναίκες χάνουν τη διάθεσή τους για έρωτα προς το τέλος της εγκυμοσύνης τους είτε λόγω του επικείμενου τοκετού είτε λόγω της επικείμενης μητρότητας.
Κάνοντας έρωτα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Σε πολλές γυναίκες η εγκυμοσύνη προκαλεί αυξημένη ανάγκη για σωματική επαφή ίσως και περισσότερο απ' ότι για έρωτα. Η εγκυμοσύνη είναι μια καλή ευκαιρία για το ζευγάρι να εξερευνήσει νέους τρόπους επαφής όπως αγκαλιά, φιλιά και νέες ερωτικές στάσεις που μπορεί να δώσουν  παραπάνω ευχαρίστηση.

Πολλές γυναίκες νιώθουν πιο ευαίσθητες κατά την εγκυμοσύνη και οι οργασμοί είναι πιο έντονοι και διαρκούν πιο πολύ απ' ότι πριν. Βεβαία ακόμη και ένα κράτημα του χεριού ή και μια ζεστή κουβέντα μπορεί να φέρει το ζευγάρι πιο κοντά.

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι το σεξ στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης προκαλεί πρόωρο τοκετό ή μειωμένο βάρος ή ύψος του παιδιού ή προβλήματα υγείας σ' αυτό. Οι προσταγλανδίνες οι οποίες παράγονται κατά την διάρκεια του τοκετού, βρίσκονται και στο σπέρμα αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Επίσης οι μεμβράνες δεν σπάνε κατά τη σεξουαλική επαφή.

Πιθανές αντιδράσεις του άνδρα για το σεξ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Οι άνδρες έχουν κι αυτοί αρκετό άγχος όπως και οι γυναίκες, αλλά επίσης έχουν και τις δικές τους ανάγκες. Η διάθεση ενός άντρα για έρωτα μπορεί να αυξηθεί ή και να μειωθεί. Μερικοί αρέσκονται στις αλλαγές του γυναικείου σώματος και νιώθουν πιο κοντά στις συντρόφους τους. Άλλοι μπορεί να νιώθουν μειωμένη διάθεση λόγω του άγχους για την υγεία του εμβρύου και της μητέρας, αλλά και για την επερχόμενη πατρότητα. Ο σύντροφος σας μπορεί να μην μπορεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα της αλλαγής της εικόνας σας όσο και της ιδιότητας σας ως μέλλουσας μητέρας. Να θυμάστε πάντα ότι η επικοινωνία μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην επίλυση αυτών των προβλημάτων.
Άγχη
- Μειωμένη επιθυμία για έρωτα
- Σωματική δυσκολία
- Φόβος για βλάβη του εμβρύου

Χαρές
- Μεγαλύτερη διάθεση λόγω ίου αυξημένου μεγέθους του στήθους
- Μεγαλύτερο βάρος και καμπύλες της γυναίκας
- Δεν υπάρχει αναγκαιότητα αντισύλληψης
- Νέες μέθοδοι ευχαρίστησης
- Η ανακάλυψη νέων ερωτικών στάσεων.

Πότε να καλέσετε το γιατρό σας
Καλέστε το γιατρό σας αν δεν είστε σίγουρη για το αν επιτρέπεται να κάνετε έρωτα ή όχι. Επίσης σε περίπτωση που έχετε ασυνήθιστα συμπτώματα όπως πόνο, αιμορραγία, κολπικές εκκρίσεις ή συσπάσεις που συνεχίζουν και μετά το σεξ. Θυμηθείτε πως ή έννοια του φυσιολογικού είναι πολύ σχετική κατά την εγκυμοσύνη και θα πρέπει να συζητάτε πολύ με το σύντροφό σας για το τι θέλετε.
Μπορεί το σεξ να βλάψει το έμβρυο;
Όχι άμεσα. Το μωρό είναι πλήρως προστατευμένο από τον αμνιακό σάκο (ο λεπτός σάκος που περιέχει το παιδί και το αμνιακό υγρό) και τους ισχυρούς μυς της μήτρας. Υπάρχει επίσης ένα χοντρό στρώμα βλέννης το οποίο σφραγίζει τον τράχηλο και βοηθά στην αποφυγή λοιμώξεων. Έτσι το πέος του άνδρα δεν έρχεται σε επαφή με το μωρό κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης.
Μπορούν να προκληθούν συσπάσεις από τη σεξουαλική επαφή ή τον οργασμό;
Σε φυσιολογικές, χαμηλού κινδύνου εγκυμοσύνες όχι. Οι συσπάσεις που μπορεί να νιώσετε κατά τη διάρκεια ή και αμέσως μετά τον οργασμό είναι τελείως διαφορετικές από τις συσπάσεις του τοκετού. Φυσικά θα πρέπει να ρωτήσετε το γυναικολόγο σας αν η εγκυμοσύνη σας είναι χαμηλού κινδύνου. Μερικοί γυναικολόγοι συνιστούν στις ασθενείς τους να απέχουν από το σεξ τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης γιατί το σπέρμα περιέχει κάποιες ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν συσπάσεις.
Είναι φυσιολογικό να μεταβάλλεται η διάθεση για έρωτα κατά τη διάρκεια της_εγκυμοσύνης;
Η διάθεση για σεξ μπορεί είτε να αυξηθεί είτε να μειωθεί. Πολλές γυναίκες έχουν κούραση, ναυτία, πόνο στο στήθος και συχνουρία κατά τις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης και βρίσκουν ότι το σεξ είναι γι' αυτές μια επίπονη διαδικασία. Γενικά όμως η ναυτία και η κούραση υποχωρούν στο δεύτερο τρίμηνο και η διάθεση επανέρχεται. Επίσης μερικές γυναίκες έλκονται περισσότερο από το σύντροφο τους και από το γεγονός ότι δεν χρειάζονται αντισύλληψη. Στο τρίτο τρίμηνο η διάθεση υποχωρεί πάλι γιατί καθώς η μήτρα μεγαλώνει γίνεται πιο κοντινή η αίσθηση της επερχόμενης γέννας.

Τι δεν είναι ασφαλές.
Δεν πρέπει να κάνετε έρωτα με το σύντροφο σας αν αυτός έχει λοίμωξη με έρπητα, χλαμύδια, κονδυλώματα ή HIV. Αν προσβληθείτε και εσείς, τότε η λοίμωξη μπορεί να περάσει και στο μωρό με επικίνδυνες συνέπειες. Ο γυναικολόγος σας ή και η μαία σας μπορεί να διαγνώσουν ότι είναι επικίνδυνο να έχετε σεξουαλικές επαφές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας και να σας τις απαγορεύσουν.

Οι πιο συχνοί παράγοντες κινδύνου είναι:
- Ιστορικό αποβολής ή επαπειλούμενη αποβολή
- Ανεξήγητη κολπική αιμορραγία, εκκρίσεις ή πόνοι
- Διαφυγή αμνιακού υγρού (που περιβάλλει το μωρό σας μέσα στη μήτρα)
- Ιστορικό πρόωρου τοκετού (πριν τις 37 εβδομάδες) ή συμπτώματα που συνιστούν κίνδυνο πρόωρου τοκετού (πρόωρες συσπάσεις της μήτρας)
- Πρόδρομος πλακούντας, όπου ο πλακούντας βρίσκεται κοντά στον τράχηλο της μήτρας
- Τραχηλική ανεπάρκεια, όπου ο τράχηλος είναι αδύναμος και διαστέλλεται πρόωρα αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για αποβολή ή πρόωρο τοκετό.

Νόσος Πάρκινσον: Αρχικά σημεία

Ο μέσος όρος ηλικίας στην οποία εκδηλώνεται η νόσος Πάρκινσον είναι 57 ετών. Έχει υπολογιστεί ότι μεταξύ των ανθρώπων ηλικίας 65 ετών, το 1% πάσχει από τη νόσο.

Υπάρχουν μορφές της ασθένειας που προσβάλλουν άτομα νεαρότερης ηλικίας ακόμη παιδιά και έφηβους. Ένας άνθρωπος στους 200, θα προσβληθεί από τη νόσο Πάρκινσον σε ηλικία κάτω των 40 ετών.Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους παράγοντες που ευθύνονται για την πρόκληση της νόσου. Έχουν ενοχοποιηθεί πολλοί παράγοντες αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι αιτίες της νόσου Πάρκινσον είναι άγνωστες και απαιτείται περισσότερη έρευνα για την αναγνώριση τους.

Συνήθως, η ασθένεια Πάρκινσον δεν μειώνει τη διάρκεια ζωής. Όμως είναι σε θέση να προκαλεί σοβαρά προβλήματα στον ασθενή και στην οικογένεια του.

Τα αρχικά σημεία της νόσου Πάρκινσον μπορούν να είναι δύσκολο να αναγνωριστούν και να δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις ή και σύγχυση ακόμη και σε γιατρούς. Το πιο συχνό αρχικό σημείο εκδήλωσης της νόσου είναι ένα χαρακτηριστικό αργό αλλά έκδηλο τρεμούλιασμα το οποίο χειροτερεύει όταν ο ασθενής είναι ακίνητος και εξαφανίζεται όταν κοιμάται. Συνήθως το τρέμουλο αρχίζει στη μια μεριά του σώματος, στο ένα χέρι. Κάποτε όμως ο ασθενής αντιλαμβάνεται στα πρώτα στάδια, αλλαγές στους μυς και στις αρθρώσεις του. Παρατηρείται ακαμψία ή δυσκαμψία και βραδύτητα στις κινήσεις. Εάν οι πρώτοι μυς που θα προσβληθούν είναι αυτοί του προσώπου, των βλεφάρων, του μετώπου, της γλώσσας και της γνάθου, τότε οι εκφράσεις του προσώπου χάνονται. Η κατάσταση αυτή δίνει τη χαρακτηριστική έκφραση όπως μια ακίνητη μάσκα προσώπου που έχουν οι ασθενείς με Πάρκινσον. Δυσκολεύονται και αργούν να χαμογελάσουν. Η ακινησία, η απουσία έκφρασης και συμμετοχής σε συζητήσεις όπως συνήθιζαν παλαιότερα, μπορεί να εκλαμβάνεται ως αποστασιοποίηση ή μείωση της κοινωνικότητας.

Η σταδιακή μείωση σε μέγεθος της γραφής με το χέρι του ασθενούς με Πάρκινσον (μικρογραφία), είναι ένα από τα αρχικά σημεία της νόσου που διαλάθει συχνά της προσοχής των γιατρών. Άλλα τέτοια σημεία είναι η σοβαρή, επίμονη δυσκοιλιότητα λόγω της απώλειας του μυϊκού τόνου και περισταλτικότητας του εντέρου, η δυσκολία κατάποσης λόγω της αργής κένωσης του στομαχιού που δίνει έτσι ένα αίσθημα πληρότητας που κάνει τον ασθενή να σταματά να τρώει. Επίσης η αϋπνία εντάσσεται στα αρχικά σημεία της νόσου. Μπορεί να προηγηθεί των μυϊκών προβλημάτων και δεν έχει σχέση με την κατάσταση κατάθλιψης που παρουσιάζουν πολλοί ασθενείς με Πάρκινσον.

Τελειώνοντας θα επαναλάβουμε ότι η νόσος Πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τρέμουλο, μυϊκή δυσκαμψία, βραδύτητα, απώλεια του μυϊκού τόνου και ανταπόκρισης (ακινησία). Όμως είναι σημαντικό τα σπανιότερα αρχικά σημεία να είναι γνωστά και να εντοπίζονται έγκαιρα διότι όσο πιο γρήγορα αρχίζει η θεραπεία τόσο πιο καλά θα είναι τα αποτελέσματα.

Πλαστική χειρουργική

Οι σωματικές αλλά και οι ψυχολογικές επιδράσεις μετά από πλαστική χειρουργική βρίσκονται υπό διερεύνηση.

Οι ασθενείς μετά από επέμβαση πλαστικής χειρουργικής, είναι πιθανόν ότι αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι διότι κατάφεραν να διορθώσουν κάτι που τους ενοχλούσε στη σωματική τους εικόνα.

 Η απαλλαγή από αυτή την ενόχληση, μπορεί να βελτιώνει σε τελική ανάλυση την αυτοεκτίμηση τους.

Όμως η βελτίωση της αυτοεκτίμησης που προσφέρει η πλαστική χειρουργική στους ασθενείς, μπορεί να ενδυναμώνει την ψυχική κατάσταση γενικότερα και να αποκρίνει την κατάθλιψη;

Σε μια ενδιαφέρουσα εργασία, Αμερικανοί γιατροί εξέτασαν το ζήτημα σε 362 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής για αισθητικούς λόγους.

Από τους ασθενείς αυτούς οι 61 (17%) λάμβαναν αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Οι περισσότεροι ασθενείς ήσαν γυναίκες και υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής για αύξηση μεγέθους των μαστών, διόρθωση πτυχών της κοιλιάς, ρυτιδεκτομή (ανόρθωση προσώπου, facelift) και άλλες.Στους 6 μήνες μετά από την επέμβαση, ο αριθμός των ασθενών που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά φάρμακα, μειώθηκε στους 42 δηλαδή παρατηρήθηκε μείωση κατά 31%.

Οι γιατροί που έκαναν την έρευνα δηλώνουν ότι δεν ισχυρίζονται ότι η πλαστική επέμβαση από μόνη της ευθυνόταν για τη μείωση του αριθμού των ασθενών που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά αλλά πιστεύουν ότι ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την καλή αυτή εξέλιξη.

Σε μια άλλη ανάλογη έρευνα που επίσης ανακοινώθηκε τον Οκτώβριο 2006 στο Σαν Φρανσίσκο, στην ετήσια συνέλευση της Αμερικανικής Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής, διερευνήθηκαν οι επιδράσεις της πλαστικής χειρουργικής για διόρθωση της ασυμμετρίας των μαστών στην ψυχική υγεία των γυναικών.

Πολλές γυναίκες υποφέρουν από ασυμμετρία των μαστών.

Πρόκειται για ένα συχνό πρόβλημα το οποίο συχνά δεν συζητείται. Η στενοχώρια που αισθάνονται οι γυναίκες για το πρόβλημα, είναι σε θέση να επηρεάζει την καθημερινή τους ζωή, τη σεξουαλικότητα και την αυτοπεποίθηση τους.

Όμως στις γυναίκες με σημαντική ασυμμετρία μαστών, η πλαστική χειρουργική των μαστών, μπορεί να βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους και την αυτοπεποίθηση τους. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν γιατροί μετά από πλαστική επέμβαση στους μαστούς για διόρθωση της ασυμμετρίας που παρουσίαζαν 35 γυναίκες. Έξη μήνες μετά την επέμβαση,  η αξιολόγηση έδειξε ότι όλες οι γυναίκες είχαν βελτίωση στην ψυχική τους υγεία, στη ζωτικότητα και στην αυτοεκτίμηση τους.

Βασικά όλες οι γυναίκες έχουν κάποιο βαθμό ασυμμετρίας των μαστών τους. Όμως σε εκείνες που η διαφορά είναι αντιληπτή έστω και εάν είναι μικρή σε όγκο, υπάρχουν οδυνηρά αισθήματα αλλά το πρόβλημα συνήθως αποσιωπάται.

Οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν ότι η ασυμμετρία των μαστών είναι ένα συχνό πρόβλημα, επηρεάζει μεγάλο αριθμό γυναικών και ότι υπάρχουν διάφορες αποτελεσματικές επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής που είναι σε θέση να διορθώνουν τη διαφορά μεταξύ των μαστών.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι η πλαστική χειρουργική είναι σε θέση να βοηθά ουσιαστικά την ψυχολογική κατάσταση ασθενών που υποφέρουν από καταστάσεις οι οποίες μπορούν να διορθωθούν. Η πλαστική χειρουργική μπορεί να βοηθά τους ασθενείς να απαλλαγούν από σωματικές αλλοιώσεις που θεωρούν ότι επηρεάζουν αρνητικά τη σωματική τους εικόνα. Είναι σε θέση να βελτιώνει την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση τους και να παίζει καθοριστικό ρόλο σε σημαντικό αριθμό ασθενών για την απαλλαγή από καταστάσεις κατάθλιψης.

Στόμα και δόντια: Πώς επηρεάζονται από το στρες;

Το στρες είναι σε θέση να προκαλεί προβλήματα στο στόμα και στα δόντια. Σε περιόδους αυξημένου και παρατεταμένου στρες, εκδηλώνονται συχνότερα πόνοι στο στόμα, στις σιαγόνες, στην κροταφογναθική άρθρωση όπως επίσης και εξάρσεις έρπητα τύπου 1 που προκαλεί έλκη στη στοματική κοιλότητα και στα χείλη.

Το έντονο, παρατεταμένο στρες όπως επίσης και το συναισθηματικό στρες το οποίο προκαλείται από αγχώδεις διαταραχές που περιλαμβάνουν τις φοβίες, τις κρίσεις πανικού, το γενικευμένο άγχος και το σύνδρομο μετατραυματικού στρες, μπορεί να προκαλούν:

Ξηρότητα στόματος (ξηροστομία)

Έλκη στόματος

Πόνο

Τερηδόνα

Ουλίτιδα

Τρίξιμο δοντιών (βρουξισμό)

Ομαλό λειχήνα του στόματος

Καυσαλγία στόματος

Προβλήματα κροταφογναθικής άρθρωσης .

Οι οδοντίατροι γνωρίζουν καλά τα σημεία και συμπτώματα τα οποία έχουν σχέση με τα δόντια και τη στοματική κοιλότητα που οφείλονται στο στρες. Υπολογίζεται ότι 25% του πληθυσμού μπορεί να παρουσιάζει πόνο στο στόμα ή στο πρόσωπο.Το στρες και διαταραχές που σχετίζονται με το στρες, συμπεριλαμβανομένων και των ψυχικών παθήσεων όπως η κατάθλιψη, συμβάλλουν άμεσα ή έμμεσα, σε καρδιοπάθειες, καρκίνου.Αναπνευστικές παθήσεις, τραυματισμούς λόγω ατυχημάτων, κίρρωση του ήπατος και αυτοκτονία. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικός ο ρόλος του οδοντίατρου για την έγκαιρη διάγνωση στοματικών προβλημάτων που σχετίζονται με το στρες. Ο οδοντίατρος αφού πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό του ασθενούς και διενεργήσει μια εξέταση των δοντιών και του στόματος, μετά τη θεραπεία που θα δώσει, είναι στην καταλληλότερη θέση για να στείλει τον ασθενή του σε ένα ειδικό γιατρό για περαιτέρω αντιμετώπιση εάν διαγνώσει ότι υπάρχουν προβλήματα λόγω στρες. Η συνεργασία οδοντίατρου και γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων που απαιτούνται για την περίπτωση του ασθενούς, διασφαλίζει την έγκαιρη αντιμετώπιση του στρες και των παθήσεων που προάγονται από αυτό. Επίσης η συνεργασία αυτή, καθιστά ασφαλέστερη τη θεραπεία που χορηγείται από τους θεράποντες γιατρούς έτσι που τα φάρμακα να μην επηρεάζουν το ένα το άλλο ή να παρεμποδίζεται η ανάρρωση του ασθενούς.

Είναι πολύ σημαντικό εάν έχετε πόνο ή μόλυνση στο στόμα ή στο πρόσωπο, να βλέπετε τον οδοντίατρο σας. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι προειδοποιητικά σημεία για κάτι σοβαρότερο που επηρεάζει τη γενική σας υγεία. Εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία πονόδοντοι και πονοκέφαλοι, μπορεί να επηρεάζουν ζωτικές λειτουργίες όπως τη σίτιση, την ομιλία και την κατάποση. Επίσης η ουλίτιδα και άλλες παθήσεις του στόματος και του φάρυγγα, μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε όργανα όπως η καρδία, οι νεφροί και οι αρθρώσεις.

Για πολλούς ανθρώπους, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν πόσο στρες βιώνουν και σε πιο βαθμό αυτό επηρεάζει αρνητικά το σώμα τους. Το αντιλαμβάνονται όταν πλέον προσβληθούν από κάποια ασθένεια.

Η τακτική εξαμηνιαία εξέταση των δοντιών και γενικότερα του στόματος από τον οδοντίατρο σας, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία ανίχνευσης διαταραχών που σχετίζονται με το στρες. Έτσι προσφέρεται μια ιδανική ευκαιρία για άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων με τη βοήθεια των ειδικών γιατρών για την κάθε περίπτωση.

Οι ορμόνες προκαλούν στις γυναίκες λιγούρες

Πολλές γυναίκες παραπονιούνται συνεχώς πως πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της έμμηνου ρύσης έχουν ασταμάτητες λιγούρες και έντονη διάθεση για φαγητό ή γλυκό. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό; Τι είναι αυτό που σας ωθεί να φάτε ενώ ξέρετε πως δεν πρέπει; Αυτό οφείλεται στις ορμόνες που επηρεάζουν τον εγκέφαλο και κατά συνέπεια και την επιθυμία μας για φαγητό.
Η έμμηνος ρύση είναι συνήθως 28 ημερών, αν και αυτό εξαρτάται από τον οργανισμό κάθε γυναίκας. Ξεκινά την πρώτη ημέρα της περιόδου και ολοκληρώνεται την ημέρα πριν από την επόμενη, δηλαδή όταν κάποια έχει κύκλο 28 ημέρες, π.χ. αν αδιαθετήσει σήμερα, η επόμενη έμμηνος ρύση θα της εμφανιστεί μετά από 29 μέρες. Καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων αυξάνονται, δημιουργείται το ενδομήτριο που αποβάλλεται με την έμμηνο ρύση και μετά το τέλος της περιόδου, ξεκινάει η δημιουργία του καινούριου ενδομητρίου.
Υπολογίζεται περίπου ότι το 85% των γυναικών σε έμμηνο ρύση υποφέρουν τουλάχιστον από ένα ή δύο συμπτώματα, ενώ το 70% αντιμετωπίζουν τα γνωστά φουσκώματα ή πρηξίματα, λιγούρα για φαγητό, ευερεθιστότητα, εναλλαγές της διάθεσης και διαταραχές του ύπνου.
Τα προεμμηνορροϊκά συμπτώματα περιλαμβάνουν συνήθως μια σειρά από συμπεριφορικές, συναισθηματικές και σωματικές αλλαγές, όπως είναι το φούσκωμα, η κατακράτηση υγρών, ευαισθησία και πρήξιμο στο στήθος, αύξηση βάρους, υπερευαισθησία ή και νεύρα. Πολλές γυναίκες παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα, άλλες σε μεγάλο βαθμό και άλλες σε πιο ήπια μορφή.
Πολλές γυναίκες έχουν έντονη επιθυμία για φαγητό κατά τη διάρκεια του κύκλου τους. Η επιθυμία αυτή μαζί με τα άλλα συμπτώματα μπορεί να τους καταστήσει πολύ δύσκολο να διατηρήσουν έναν υγιεινό τρόπο διατροφής καθώς και τη συνήθεια να ασκούνται.
Πολλές φορές τα τρόφιμα που επιλέγουν οι γυναίκες είναι συχνά άμεσο αποτέλεσμα των διακυμάνσεων των ορμονών. Μερικές γυναίκες αναπτύσσουν λαιμαργία για γλυκά, όπως το παγωτό ή η σοκολάτα, ενώ άλλες αναζητούν κάτι αλμυρό.
Φυσικά, όλες οι γυναίκες κατηγορούν τις ορμόνες για τα ιδιαίτερα αυτά συμπτώματα της περιόδου. Όπως παρουσιάζονται διακυμάνσεις στα επίπεδα των οιστρογόνων, το ίδιο συμβαίνει και με τα επίπεδα της κορτιζόλης, μιας ορμόνης του στρες. Το σώμα θέλει να κρατήσει αυτά τα επίπεδα σταθερά, προκαλώντας στις γυναίκες αυτό το συναίσθημα της λαχτάρας για φαγητό, είτε είναι υδατάνθρακες είτε λίπος είτε και τα δύο μαζί. .
Άλλος ένας ένοχος εδώ είναι η σεροτονίνη, η οποία είναι μια χημική ουσία του εγκεφάλου που αυξάνει το αίσθημα της ικανοποίησης.
Η τροφή μπορεί να προκαλέσει έκκριση σεροτονίνης, όπως και η άσκηση. Εάν τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, είναι υψηλά, και της σεροτονίνης είναι χαμηλά, οι γυναίκες θα λαχταρούν απλούς υδατάνθρακες και λιπαρά φαγητά, συνήθως ό,τι έχει πολλή ζάχαρη όπως οι καραμέλες και οι σοκολάτες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι απλοί υδατάνθρακες θα ανεβάσουν γρήγορα τα επίπεδα της σεροτονίνης.
Εάν, όμως, η κορτιζόλη είναι αυξημένη, αλλά η σεροτονίνη είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, τότε θα επιθυμούν υδατάνθρακες και λιπαρά τρόφιμα, αλλά όχι κατ 'ανάγκην ό,τι περιέχει πολλή ζάχαρη. Μπορεί να νιώσετε πως επιθυμείτε κρουασάν ή ψωμί με φυστικοβούτυρο ή κάποιο κρεμώδες τυρί.
Τρόποι καταπολέμησης της λιγούρας
Εάν δεν είστε σε θέση να ελέγξετε την λαιμαργία σας, καλό είναι να επιλέγετε τροφές που περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες και όχι απλούς. Τρόφιμα που περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες, όπως τα ζυμαρικά, το ψωμί ολικής άλεσης και τα δημητριακά, μειώνουν την επαναλαμβανόμενη λαχτάρα για ζάχαρη, καθώς χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να τα απορροφήσει ο οργανισμός. Μπορούν, επίσης, να βοηθήσουν στην αύξηση των επιπέδων της σεροτονίνης, αφού για να επιτευχθεί χρειάζεται μόνο μισή ώρα από την κατανάλωση.
Θα πρέπει να αποφεύγετε την κατανάλωση επεξεργασμένης ζάχαρης, έτσι ώστε να αποφεύγετε το επανειλημμένο αίσθημα της πείνας, κατά τη διάρκεια της προεμμηνορροϊκής περιόδου.
Εάν έχετε την επιθυμία να τρώνε λιπαρά τρόφιμα, μπορείτε να δοκιμάσετε αυτά που είναι πλούσια σε απαραίτητα λιπαρά οξέα. Αυτά τα τρόφιμα επιβραδύνουν την απορρόφηση των υδατανθράκων και σταθεροποιούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτό, με τη σειρά του, σταματά τις επανειλημμένες λιγούρες για τα τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες.
Πάντα να πίνετε πολύ νερό κατά τη διάρκεια της περιόδου για να αποβάλλονται οι τοξίνες από το σώμα και να μειώνεται το φούσκωμα.
Αντί να ικανοποιείτε τις διατροφικές επιθυμίες σας με γλυκά και σοκολάτες, προσπαθήστε να κόψετε την όρεξή σας συνδυάζοντας πρωτεΐνη και υδατάνθρακες, όπως φρούτα και ανεπεξέργαστους υδατάνθρακες. Δοκιμάστε στραγγιστό γιαούρτι (έχει περισσότερη πρωτεΐνη) με ψιλοκομμένη μπανάνα, φρούτο με τυρί, ψωμί ολικής άλεσης με λίγο ταχίνι ή φυστικοβούτυρο. Θα σας κόψουν την όρεξη.

Η αφαίρεση ωοθηκών προξενεί ψυχικές νόσους

Οι γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε αφαίρεση ωοθηκών πριν από την εμμηνόπαυση, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν κατάθλιψη και άλλα ψυχικά νοσήματα όπως Αλτσχάιμερ, εκτός και αν τους χορηγηθούν οιστρογόνα έως την ηλικία των 50 ετών, σύμφωνα με μελέτη της Μάγιο Κλίνικ.
Αν και το συγκεκριμένο εύρημα μένει να επιβεβαιωθεί και από άλλες μελέτες, εντούτοις οι γυναικολόγοι παρουσιάζονται ήδη προβληματισμένοι, καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες- ιδίως εφόσον έχουν αποκτήσει παιδιά- αποφασίζουν να προχωρήσουν σε αφαίρεση ωοθηκών ώστε να περιορίσουν τον κίνδυνο εκδήλωσης γυναικολογικού καρκίνου. Φαίνεται, όμως, πως «παραμονεύουν» οι ψυχικές νόσοι…
Η χορήγηση, ωστόσο, οιστρογόνων έως την ηλικία των 50 ετών μπορεί να αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα, επισημαίνουν οι νευρολόγοι της Μάγιο Κλίνικ. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι η ορμονοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη και καρδιακά επεισόδια εάν χορηγηθεί σε γυναίκες άνω των 65 ετών.
Η τελευταία, όμως, αυτή μελέτη, δείχνει ότι εάν οι ορμόνες χορηγηθούν πριν την εμμηνόπαυση ή τουλάχιστον λίγο μετά από αυτήν, δεν σχετίζεται με την πρόκληση καρδιοπαθειών, ούτε κατάθλιψης.
Γιατί, όμως, οι ωοθήκες σχετίζονται τόσο άμεσα με τον εγκέφαλο και τη διάθεση της γυναίκας; Οι επιστήμονες εξηγούν ότι οι ωοθήκες παράγουν οιστρογόνα. Εάν, λοιπόν, εντελώς ξαφνικά τις αφαιρέσουμε, τότε θα έχουμε και ραγδαία μείωση της φυσικής παραγωγής ορμονών, κάτι που επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη διάθεση της γυναίκας.
Η χορήγηση, λοιπόν, οιστρογόνων, περιορίζει τον κίνδυνο εκδήλωσης ψυχικών παθήσεων και, επιπλέον, γλιτώνει τις γυναίκες από τις εξάψεις και περιορίζει τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης.
Τα ευρήματα της μελέτης Μάγιο Κλίνικ επιβεβαιώθηκαν και από δεύτερη μελέτη από

την οποία προέκυψε ότι το 70% των γυναικών που είχαν υποβληθεί σε αφαίρεση ωοθηκών αντιμετώπιζαν και αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση νόσου του Πάρκινσον.

Όταν τα τριγλυκερίδια είναι χαμηλά

Τα τριγλυκερίδια είναι εστέρες λιπαρών οξέων και γλυκερόλης. Είναι κατεξοχήν η μορφή με την οποία ο οργανισμός αποθηκεύει λίπος … στον λιπώδη ιστό, για να το χρησιμοποιήσει σε περιόδους νηστείας. Το όχημα μεταφοράς των τριγλυκεριδίων στο αίμα είναι κυρίως τα χυλομικρά και η VLDL (very low density lipoprotein-πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη).

Τα χυλομικρά αποτελούνται από τριγλυκερίδια, πρωτεΐνη αpo B 48, εστέρες χοληστερόλης, εστέρες ρετινόλης, φωσφολιπίδια και χοληστερόλη. Η VLDL μοιάζει με το χυλομικρό, αλλά περιέχει πρωτεΐνη αpo B 100 αντί για αpo B 48 και έχει μεγαλύτερο λόγο χοληστερόλης προς τριγλυκερίδια.

Τα τριγλυκερίδια του λίπους των τροφών διασπώνται στο έντερο και στη συνέχεια μεταφέρονται με τα χυλομικρά στην περιφέρεια, όπου υφίστανται εκτενή επεξεργασία πριν φτάσουν στο ήπαρ. Συγκεκριμένα αποδίδουν ελεύθερα λιπαρά οξέα, τα οποία είτε χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας είτε αποθηκεύονται ως λίπος.

Τα υπολείμματα των χυλομικρών απομακρύνονται από το ήπαρ, με αποτέλεσμα στο φυσιολογικό άτομο εντός δώδεκα ωρών από την λήψη τροφής, ελάχιστα χυλομικρά και υπολείμματα να υπάρχουν στην κυκλοφορία. Το ήπαρ ενσωματώνει λιπαρά οξέα σε τριγλυκερίδια και στη συνέχεια παράγει VLDL, την οποία απελευθερώνει στο αίμα. Τα τριγλυκερίδια της VLDL, υφίστανται ανάλογη επεξεργασία με τα χυλομικρά στην περιφέρεια.

Ένα μέρος των τριγλυκεριδίων της VLDL και των χυλομικρών, προσλαμβάνεται από την υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη HDL, που ευθύνεται για την αντίστροφη μεταφορά του λίπους από την περιφέρεια στο ήπαρ. Η σωστή μέτρηση των τριγλυκεριδίων γίνεται μετά από δωδεκάωρη νηστεία.

Τα χαμηλά τριγλυκερίδια δεν έχουν συμπτώματα, ανακαλύπτονται τυχαία σε εργαστηριακούς ελέγχους.

Τα χαμηλά επίπεδα των τριγλυκεριδίων συχνά δεν επιφέρουν προβλήματα στον οργανισμό και πολλές φορές δεν αποτελούν παθολογικό φαινόμενο. Ωστόσο, μπορεί να είναι ένδειξη υποκείμενης παθολογίας και σημείο μειωμένης ενεργειακής προσφοράς.

Συγκεκριμένα, τα πιο συνήθη νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν πτώση των τριγλυκεριδίων του αίματος είναι:

-Κληρονομικοί παράγοντες και νοσήματα

-Ορμονικές διαταραχές

-Καταστάσεις δυσαπορρόφησης

-Η νευρογενής ανορεξία

-Φάρμακα και τοξικές ουσίες

-Κακή διατροφή

-Νοσήματα ήπατος

-Η σωστή παθολογική εξέταση έχει κομβική σημασία στην διαφορική διάγνωση και θεραπεία.

Διαταραχές του πόνου Ποιές ;

Ο πόνος ως ψυχικό και σωματικό φαινόμενο εμπλέκεται κυρίαρχα στη γυναικεία σεξουαλικότητα, αναπτύσσοντας σεξουαλικού τύπου δυσλειτουργία, που συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που η σεξουαλική δραστηριότητα εμποδίζει τη γυναίκα να λειτουργήσει με τον σεξουαλικό της σύντροφο, τόσο κατά την φάση του παιγνιδιού, όσο όμως και στην ίδια τη σεξουαλική πράξη. Η σεξουαλική δυσλειτουργία μέσα από την εικόνα του πόνου στη γυναίκα ταξινομείται ως εξής:

Κολεόσπασμος (κολπικός σπασμός)

Δυσπαρευνία (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή)

Τι είναι ο κολεόσπασμος;

Πρόκειται για τη σεξουαλική διαταραχή που οφείλεται ουσιαστικά σε ψυχογενή αίτια και εκφράζει τον έντονο ακούσιο σπασμό του έξω τριτημορίου του κόλπου, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η εισχώρηση του ανδρικού μορίου μέσα στον κόλπο της γυναίκας. Τα ψυχολογικά δεδομένα που συνδέονται με τη διαταραχή αυτή, ουσιαστικά φωτογραφίζουν την έλλειψη ψυχοσεξουαλικής ωρίμανσης της νεαρής γυναίκας, κυρίως παρθένας, που μεταφέρει λαθεμένες εγγραφές φόβου, ενοχής, ηθικοκοινωνικής αντίληψης και θρησκευτικών πεποιθήσεων, καθηλώνοντάς την στην αδυναμία της σεξουαλικής διεκδίκησης και της προετοιμασίας της για τη σεξουαλική ολοκλήρωσή της. Η συνειδητοποίηση από την ίδια ότι δεν μπορεί να δεχτεί την πεϊκή εισχώρηση όταν αναπτύσσει ερωτική σχέση, εκλύει αρκετό άγχος και πανικό στην σκέψη της απόρριψης από το σύντροφό της αλλά και προς τον αναπτυσσόμενο θυμό της, ότι έχει τέτοια σεξουαλική ανεπάρκεια. Φαίνεται να κυριαρχείται από σημαντική συναισθηματική φόρτιση μεταξύ της επιθυμίας της "να κάνει έρωτα" με το σύντροφό της και της αγωνίας της να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, ανοίγοντας την πόρτα στη σεξουαλική εισχώρηση. Η διάγνωση του κολπικού σπασμού δεν είναι πάντα εύκολη. Η καλή συνεργασία του γυναικολόγου που εκτιμάει κλινικά την κατάσταση, βλέποντας τη μεγάλη άρνηση και την αποφυγή, που εμφανίζει η γυναίκα στο εξεταστικό τραπέζι με σπασμό των ποδιών και κλείσιμο των μηρών, είναι αναγκαία με αυτή του ψυχοθεραπευτή που καλείται να προσεγγίσει με ανάλογους ψυχοθεραπευτικούς χειρισμούς την ίδια και τον σύντροφό της, ο οποίος μη δυνάμενος να καταλάβει το πρόβλημα, πολλές φορές αντιδρά αρνητικά αλλά και αμυντικά στη πιθανότητα χρέωσής του, από την ίδια τη γυναίκα που του δείχνει με τον τρόπο της ότι δεν μπορεί να την βοηθήσει, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη εισχώρηση. Ο κολπικός σπασμός προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις και στο οικογενειακό περιβάλλον του ζευγαριού, που σε αρκετές περιπτώσεις εμπλέκεται σε μια συγκρουσιακή λογική του "ποιος φταίει γι αυτό", με το σκεπτικό ότι το ζευγάρι έχει αδυναμία να επιτύχει τη σεξουαλική πράξη και κατ' επέκταση δεν μπορεί να αναπτυχθεί η πιθανότητα της γονιμοποίησης, που μάλιστα, αυτή είναι και η βασική αιτία που αποφασίζει και μετά από αρκετά χρόνια με το πρόβλημα, να επισκεφτεί τον ειδικό. Είναι σημαντική η ερμηνεία της εκλογίκευσης του ζεύγους μπροστά σε αυτή τη διαταραχή, αναπτύσσοντας μια σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς κολπική συνουσία, έχοντας σεξουαλική επαφή και οργασμική κορύφωση ή και σε ένα ποσοστό, έχοντας ενεργοποιήσει την πρωκτική συνουσία, ως μέθοδο αναπλήρωσης της κολπικής έλλειψης. Η θεραπευτική προσέγγιση σε αυτή την διαταραχή, χρειάζεται συστηματική σεξουαλική θεραπεία και των δύο συντρόφων, αφού το πρόβλημα αυτό απευθύνεται και προβληματίζει και τους δύο μαζί. Είναι όμως αλήθεια, ότι η θεραπευτική αυτή επικοινωνία, με τις συμβουλευτικές χειριστικές ενισχύσεις στην ίδια, που αγχολύεται από τον φόβο με εικόνες που βιώνει ψυχοθεραπευτικά με το σώμα της, επεκτείνει τη θεραπευτική σεξουαλική εικόνα και στους δύο συντρόφους με αρκετά καλά αποτελέσματα και την επιβράβευσή τους από την μεταξύ τους επιβεβαίωση της σεξουαλικής ολοκλήρωσης. Ο κολπικός σπασμός μπορεί να οδηγήσει το ζευγάρι σε μεγάλα προβλήματα και να απειλήσει τη ζωή του οδηγώντας το στον χωρισμό, όταν μάλιστα κοινοποιηθεί στο συγγενικό περιβάλλον και κατά βάση στις πιο κλειστές κοινωνικές ομάδες της χώρας μας.

Τι είναι η δυσπαρευνία;

Η δυσπαρευνία είναι μια κατάσταση που εκφράζει το αίσθημα του πόνου ακόμα και στην σκέψη της γυναίκας και του άνδρα για πιθανή σεξουαλική επαφή και εκφράζεται με την εμφάνιση πόνου στη περιοχή των γεννητικών οργάνων και των δύο φύλων. Η δυσπαρευνία συναντάται πολύ συχνά στη σεξουαλική ζωή της γυναίκας ως διαταραχή, ενώ στους άνδρες έχει σπάνιο χαρακτήρα. Ως ορισμό, θα λέγαμε ότι η δυσπαρευνία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από επίμονο πόνο πριν, κατά ή και μετά τη σεξουαλική πράξη και που πολλές φορές συνδέεται και με κολπικό σπασμό. Το ποσοστό των γυναικών που φαίνεται να εμφανίζει και παροδικά δυσπαρευνία, αγγίζει περίπου το 35%. Τα αίτια που την προκαλούν χαρακτηρίζονται τόσο από τη ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας και κυρίως από την έντονη αγχωτική βίωση γεγονότων που αφορούν τη ζωή της, ειδικότερα κακή συναισθηματική κατάσταση με τον σύντροφό της, όσο και οργανικές αιτίες κυρίως μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στη γεννητική περιοχή. Τόσο ψυχολογικά (άγχος και κατάθλιψη), όσο και οργανικά (κολπίτιδα, τραχηλίτιδα, ενδομητρίωση), προκαλούν στη γυναίκα τη σημαντική αδυναμία, της μη συμμετοχής και απόλαυσης εξαιτίας του αισθήματος πόνου αλλά και δυσφορίας της σεξουαλικής επαφής, που σιγά-σιγά την οδηγούν στην αραίωση των επαφών και στην έλλειψη της σεξουαλικής επιθυμίας με φόβο ότι θα πονέσει αλλά και με άγχος ότι δε θα ανταποκριθεί στις σεξουαλικές απαιτήσεις του συντρόφου της. Η δυσπαρευνία φαίνεται να κυριαρχεί στη γυναίκα μετά την εμμηνόπαυση, όπου η σιγή των ορμονών επιφέρει στεγνότητα του κόλπου, λέπτυνση των κολπικών τοιχωμάτων και αίσθημα καύσου ή πόνου κατά τη φάση της εισχώρησης. Η διαταραχή η ίδια, ως διαγνωστικό κριτήριο χαρακτηρίζεται από τον επίμονο ή επαναλαμβανόμενο πόνο στα γεννητικά όργανα της γυναίκας κατά τη συνουσία και από το ότι προκαλεί σημαντική δυσφορία ή διαπροσωπικά προβλήματα. Πολλές φορές η εμφάνιση δυσπαρευνίας σε μια γυναίκα που είχε έντονη και καλή σεξουαλική ζωή, υποκρύπτει σοβαρότερο ψυχολογικό πρόβλημα και δη καταθλιπτική διαταραχή, που εκφράζεται με αυτή την ψυχοσωματική αντίδραση. Η συμπεριφορά και η στάση του συντρόφου είναι καθοριστική στο να μειώσει ή να αυξήσει τη διαταραχή, όταν προκαλεί πίεση προς τη σεξουαλική συνεύρεση, αδιαφορώντας στο ότι εκείνη δε συμμετέχει και δείχνει τη δυσφορία ή τον πόνο της, αλλά και όταν ο ίδιος εισπράττει την διαταραχή ως απόρριψη και άρνησή της να συνουσιαστεί μαζί του. Πολλές είναι οι φορές, που ο άνδρας σύντροφος γεμίζει με καχυποψία και ανασφάλεια ότι η σύντροφός του τον έχει ήδη ξεπεράσει και ότι με την εμφάνιση του πόνου τον αφήνει έξω από τη σεξουαλική της χαρά, που όμως κάποιος άλλος θα της προσφέρει. Η δυσπαρευνία στην ανάπτυξη των διαπροσωπικών συγκρούσεων προκαλεί στυτική διαταραχή στον άνδρα, αλλά και πρόωρη εκσπερμάτιση στον χρόνο που δείχνει να δυσφορεί για τη γυναίκα και να χρειάζεται να τελειώσει μαζί του. Η μέση ηλικία της γυναικείας σεξουαλικότητας, είναι χαρακτηριστική περίοδος της διαταραχής αυτής, αφού και ψυχολογικοί και βιολογικοί παράγοντες δείχνουν να διαταράσσονται, προκαλώντας έντονη ψυχοσωματική απορύθμιση στη γυναικεία εικόνα.

Η αμφιβληστροειδοπάθεια απειλεί την όραση των διαβητικών

Ο αριθμός των διαβητικών στην Ελλάδα υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο και το 50-70% από αυτούς μετά από 15 χρόνια … θα εμφανίσει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια η οποία είναι μια επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη.

Η πάθηση αυτή έχει ως συμπτώματα τη θολότητα και τη μείωση της όρασης γι’ αυτό και ο διαβητικός ασθενής από τη στιγμή που θα διαγνωστεί η πάθησή του θα πρέπει κάθε έξι μήνες να υποβάλλεται σε οφθαλμολογικό έλεγχο.

Τα παραπάνω επισήμανε ο καθηγητής οφθαλμολογίας στο ΑΠΘ Παναγιώτης Οικονομίδης μιλώντας στο ΑΜΠΕ στο περιθώριο του 7ου Ιπποκράτειου Συνεδρίου Αμφιβληστροειδή Ωχράς Υαλοειδούς που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.

«Η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας μέχρι πριν από λίγα χρόνια γινόταν μόνο με ακτίνες λέιζερ. Τώρα με την εισαγωγή νέων ουσιών που χορηγούνται στο μάτι σε ενέσιμη μορφή έχει δημιουργηθεί μια επανάσταση στη θεραπεία της πάθησης είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με ακτίνες λέιζερ.

Νέες ουσίες είναι οι anti VΕGF παράγοντες, όπως η ουσία ranibimuzimab. Ο ασθενής πρέπει να κάνει τρεις ενέσεις στην αρχή, μετά πρέπει να κάνει μια τομογραφία του ματιού και αν χρειαστεί επαναλαμβάνεται η ένεση. Σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής ανακτά την όραση, αλλά αυτή δεν είναι όπως πριν.

Το θέμα είναι ότι ο ασθενής πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάναμε τρεις ενέσεις και τελείωσε. Πρέπει μετά τις ενέσεις στην αρχή κάθε μήνα και μετά κάθε τρεις μήνες να κάνει τομογραφία ματιού. Αν υπάρχει κάποιο οίδημα ξανακάνουμε την ένεση» εξήγησε ο κ Οικονομίδης.

Επισήμανε ακόμη ότι στην Α΄ και τη Β΄ Οφθαλμολογική Κλινική του ΑΠΘ πραγματοποιούνται ερευνητικά προγράμματα σε πολυκεντρικές μελέτες πάνω στην αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των νέων φαρμάκων, τα οποία χορηγούν όλα τα ταμεία για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια με μηδενική συμμετοχή.

Ροχαλητό και άπνοιες στον ύπνο

Δρ Ιωάννης Μουμουλίδης

Χειρουργός ΩΡΛ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Aberdeen, Μεγάλη Βρετανία.

Το ροχαλητό είναι ένα σοβαρό ιατρικό και κοινωνικό πρόβλημα που βασανίζει όχι μόνον αυτούς που το εμφανίζουν αλλά και τους συντρόφους τους. Έχει βρεθεί ότι το 40% περίπου των ενηλίκων ροχαλίζουν περιστασιακά ενώ ένα 25% ροχαλίζουν επί καθημερινής βάσης.  Σε σοβαρές περιπτώσεις μάλιστα, το δυνατό ροχαλητό διακόπτεται από συχνά επεισόδια πλήρους απόφραξης της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου για περίπου 5 δευτερόλεπτα, η λεγόμενη υπνική άπνοια.  Από αυτούς που ροχαλίζουν σε μόνιμη βάση, το 34% ως και 60% εμφανίζει υπνική άπνοια. Οι άνδρες ροχαλίζουν 2 περίπου φορές συχνότερα από τις γυναίκες και έχουν 8 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν άπνοια από τις γυναίκες.

Πού οφείλεται το ροχαλητό ή άπνοια;

Το ροχαλητό εμφανίζεται όταν υπάρξει κάποιου είδους απόφραξη στην ελεύθερη ροή του αέρα από τη μύτη ή από το στόμα προς τους πνεύμονες. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα της μύτης όπως το στραβό διάφραγμα, οι υπερτροφικές κόγχες, οι πολύποδες στη μύτη, η χρόνια ρινίτιδα ή οι εξωτερικές παραμορφώσεις της μύτης. Επίσης μπορεί να υπάρχει κάποιο λειτουργικό πρόβλημα στο στόμα ή το λαιμό, όπως υπερτροφία των αμυγδαλών, μακριά σταφυλή ή υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (τα λεγόμενα κρεατάκια) κυρίως στα παιδιά.

Άλλοι παράγοντες εκτός από τις ανατομικές ανωμαλίες της μύτης, του στόματος και του φάρυγγα, οι οποίοι αυξάνουν την πιθανότητα κάποιος να ροχαλίζει και να κάνει άπνοια, είναι το αυξημένο σωματικό βάρος-παχυσαρκία, το κάπνισμα, το αλκοόλ, η χρήση ηρεμιστικών και υπνωτικών ουσιών, καθώς και η λήψη βαριών γευμάτων πριν από τον ύπνο. Τα παχύσαρκα άτομα με κοντό λαιμό, οι ηλικιωμένοι  άνδρες και οι καπνιστές έχουν την τάση να ροχαλίζουν εντονότερα. Τέλος, η στάση του σώματος κατά τον ύπνο επηρεάζει το ροχαλητό π.χ. στην ύπτια θέση η γλώσσα τείνει να πέφτει προς τα πίσω και στενεύει ή φράσει τον φάρυγγα.
Είναι επικίνδυνο το ροχαλητό; Ποιες είναι οι επιπτώσεις του ροχαλητού και της άπνοιας;

Το ροχαλητό τις περισσότερες φορές δεν είναι επικίνδυνο για τη ζωή του ασθενούς εκτός από το σοβαρό πρόβλημα που δημιουργεί στους συντρόφους τους. Εάν, όμως, συνοδεύεται από επεισόδια άπνοιας, δηλαδή διακοπής της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να πάσχει το άτομο από  το Σύνδρομο Υπνικής Άπνοιας (ΣΥΑ), το οποίο  έχει πάρα πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς και είναι απειλητικό ακόμα και για την ίδια του τη ζωή. Κατά την άπνοια υπάρχει πτώση του οξυγόνου στο αίμα με αποτέλεσμα ο ασθενής να εμφανίσει υψηλή πίεση (υπέρταση), καρδιακές αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή προσβολή, ακόμα και εγκεφαλικά επεισόδια.
Πότε πρέπει να επισκεφτείτε το γιατρό και πώς μπορεί να σας βοηθήσει;

Το παθολογικό ροχαλητό που συνοδεύεται από άπνοια, έχει ορισμένα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά που το διακρίνουν από το αθώο ροχαλητό. Συνήθως συνοδεύεται από διαταραχές ύπνου, αίσθημα διαρκούς κόπωσης και εμφάνιση υπνηλίας κατά τη διάρκεια της μέρας, μείωση της αποδοτικότητας στην εργασία, πρωινούς πονοκεφάλους, κακοδιαθεσία, ευερεθιστότητα, αδυναμία μνήμης και συγκέντρωσης , σεξουαλική δυσλειτουργία, ή ακόμα και κατάθλιψη λόγω της κακής ποιότητας ύπνου.

Εάν εμφανίζεται συχνά κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, ή υπάρχει μαρτύρια του συντρόφου για έντονο ροχαλητό ή άπνοια τότε πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε τον Ωτορινολαρυγγολόγο σας ώστε  να γίνει μια πλήρης ωτορινολαρυγγολογική εξέταση προκειμένου να εντοπιστεί η αιτία της απόφραξης. Η κλινική εξέταση από τον γιατρό μπορεί να αποκαλύψει εάν υπάρχει στραβό ρινικό διάφραγμα στη μύτη, πολύποδες ή αλλεργική ρινίτιδα, μακριά ή και παχιά σταφυλή και μαλακή υπερώα, υπερτροφικές αμυγδαλές και αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), πάχυνση των τοιχωμάτων του φάρυγγα, μεγάλη γλώσσα, μετατοπισμένη προς τα πίσω την κάτω γνάθο, σπανιότερα όγκους που αποφράσσουν την αναπνευστική οδό, κ.ά.

Επίσης, στην περίπτωση σοβαρού ροχαλητού, πρέπει να γίνει «Μελέτη Ύπνου» σε κάποιο Τμήμα Ύπνου σε δημόσιο Νοσοκομείο. Πρόκειται για μία εξέταση που καταγράφει ποικίλες λειτουργίες του οργανισμού κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως, ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, κινήσεις των ματιών, δραστηριότητα των μυών, αναπνευστική προσπάθεια, και το επίπεδο του οξυγόνου στο αίμα. Στη συνέχεια θα πρέπει να διερευνηθούν οι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να διορθωθούν, τόσο αυτοί που αφορούν τις συνθήκες ζωής και τις συνήθειες του ασθενούς, όσο και αυτοί που αντιμετωπίζονται χειρουργικά από το θεράποντα ωτορινολαρυγγολόγο.

Πώς μπορείτε να  μειώσετε την ένταση του ροχαλητού

Υπάρχουν κάποια προληπτικά μέτρα που μπορεί να εφαρμόσει ένας ασθενής για να αποφεύγει την εκδήλωση ροχαλητού, όπως η συχνή σωματική άσκηση, η απώλεια βάρους και η αποφυγή κάποιων φάρμακων πριν από τον ύπνο, π.χ. ψυχοφάρμακα, υπνωτικά και αντιισταμινικά. Η αποφυγή κατανάλωσης οινοπνεύματος, αλλά και ο περιορισμός του καπνίσματος είναι, επίσης, ουσιώδη. Καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωση φαγητού τρεις ώρες πριν από τον ύπνο. Τέλος, είναι σημαντικό το άτομο που ροχαλίζει να κοιμάται στο πλευρό και όχι ανάσκελα με ανυψωμένο λίγο το πάνω μέρος του κρεβατιού του.

Ποιες θεραπείες συστήνονται συνήθως;

Η αντιμετώπιση τόσο του απλού ροχαλητού όσο και του συνδρόμου της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας είναι συντηρητική ή χειρουργική. Οι χειρουργικές επεμβάσεις για την αποφρακτική άπνοια τα τελευταία χρόνια έχουν απλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό και μερικές από αυτές εκτελούνται ακόμα και με τοπική αναισθησία και χωρίς ιδιαίτερο πόνο. Συνήθεις επεμβάσεις, αναλόγως  πάντα με το σημείο απόφραξης, είναι η διόρθωση του στραβού ρινικού διαφράγματος και η συρρίκνωση των κογχών που παρεμποδίζει τη φυσιολογική ροή του αέρα, από τη μύτη,  η αφαίρεση των αμυγδαλών, η εκτομή της σταφυλής και κατά περίπτωση η αφαίρεση τμημάτων της μαλθακής υπερώας (Σταφυλο-Υπερωιο-Φαρυγγο-πλαστική-U.P.P.P.) ή η σμίκρυνση και η σκλήρυνση  της άνω υπερώας  με Laser ή ραδιοσυχνότητες. Το παιδικό ροχαλητό σχεδόν πάντα αντιμετωπίζεται με αμυγδαλεκτομή και αδενοτομή με άριστα αποτελέσματα.

Όσον αφορά την συντηρητική αντιμετώπιση, η χρήση ρινικής μάσκας (CPAP), κατά τη διάρκεια του ύπνου, αποτελεί την επιλεγόμενη μέθοδο για τα άτομα εκείνα που δεν υπάρχει δυνατότητα αντιμετώπισής τους χειρουργικά ή για εκείνους που συνεχίζουν να εμφανίζουν άπνοιες, μολονότι δεν έχουν ανατομικές ανωμαλίες. Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις συστήνεται η χρήση ενδοστοματικού νάρθηκα (μασελάκι) κατά τον ύπνο , όταν το πρόβλημα εντοπίζεται μόνο στη βάση της γλώσσας.

Ανακεφαλαιώνοντας

Το ροχαλητό και η άπνοια,  μπορούν να είναι σημαντική απειλή για την υγεία μας. Η πρόωρη αναγνώριση και η αντιμετώπιση της άπνοιας ύπνου είναι ζωτικής σημασίας  για αυτό είναι προτιμότερο να υποβληθείτε έγκαιρα σε πλήρη ωτορινολαρυγγολογική εξέταση. Το ροχαλητό μπορεί να προληφθεί όταν από τη στιγμή που πρωτοεμφανιστεί γίνει προσεκτική έρευνα ανεύρεσης και αντιμετώπισης των αιτιών του.

Γιατί ορισμένοι είναι πιο ευάλωτοι στις μολύνσεις;

Μια ελληνική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής επιστήμονες του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ανακάλυψε ότι ένας κοινός πολυμορφισμός στα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος, δηλαδή μια πολύ συχνή «μετάλλαξη» - την οποία φέρει περίπου ένας στους τέσσερις ανθρώπους - ευθύνεται για το ότι κάποιοι είναι πιο επιρρεπείς σε συγκεκριμένες μολύνσεις, συμπεριλαμβανομένου του ιού HIV που ευθύνεται για το AIDS.
Η σχετική δημοσίευση έγινε στο διεθνές περιοδικό ανοσολογίας «Journal of Immunology».
Οι επιστήμονες, εδώ και πολύ καιρό, γνωρίζουν ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε συγκεκριμένες ασθένειες από ό,τι άλλοι.
Είτε πρόκειται για ιώσεις είτε για καρκίνους είτε για διάφορες άλλες νόσους, ο κάθε ξεχωριστός οργανισμός αντιδρά διαφορετικά, ενώ η «ευθύνη» για αυτό αποδίδεται συνήθως στο ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Σύμφωνα με μελέτες χρόνων, σε ένα μεγάλο βαθμό, αυτή η διαφορετική αντίδραση στις ασθένειες οφείλεται στη γενετική ποικιλομορφία των γονιδίων του ανοσοποιητικού συστήματος, δηλαδή του συνόλου κυττάρων και των ιστών που είναι υπεύθυνο για την αντιμετώπιση όλων των μολύνσεων και ασθενειών.
Αυτή τη γνώση αξιοποίησαν οι έλληνες ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ευστράτιο Στρατίκο και με βασική ερευνήτρια την δρα Ειρήνη Ευνουχίδου, για να μελετήσουν τις συγκεκριμένες γενετικές ποικιλομορφίες, να τις καταγράψουν και να εξετάσουν πώς θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην πιο αποτελεσματική και έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των διαφόρων ασθενειών.
Η σημαντική «μετάλλαξη» που εντόπισαν, συμβαίνει στο γονίδιο του ενζύμου ERAP2. Το ERAP2, μαζί με τον «συνεργάτη» του, το ERAP1, είναι τα ένζυμα που δείχνουν στο ανοσοποιητικό σύστημα ποιό κύτταρο νοσεί.
Ως αποτέλεσμα της εν λόγω μετάλλαξης, κάποιες ασθένειες γίνονται πιο εύκολα αναγνωρίσιμες, ενώ άλλες κρύβονται από τον «ελεγκτή» του ανοσοποιητικού συστήματος.
Με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ανθεκτικοί σε μόλυνση από HIV, παρά την επανειλημμένη έκθεση τους στον ιό.
Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη εξατομικευμένη πρόληψη και θεραπεία, ενώ καθορίζει ένα νέο στόχο για την ανάπτυξη μεθόδων ανοσοθεραπείας, στόχος της οποίας είναι να τροποποιεί την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η γνώση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σχεδιαστεί ένας «χάρτης» που θα παραθέτει με ποιο τρόπο οι διαφοροποιήσεις σε αυτά τα ένζυμα επηρεάζουν την ανθεκτικότητά των ανθρώπων σε ένα εύρος απειλητικών για την υγεία νοσημάτων.
Στην έρευνα συνεργάστηκαν οι επιστήμονες Ευστράτιος Στρατίκος, Ειρήνη Ευνουχίδου, James Birtley, Ευθαλεία Ζερβούδη, Ειρήνη Μαυρίδου, Εμμανουήλ Σαρειδάκης, Πέτρος Γκιάστας και Αθανάσιος Παπακυριακού από το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» (από τα Εργαστήρια Χημείας Πρωτεϊνών και Δομικής & Μακρομοριακής Χημείας), οι Γιώργος Παναγιώτου και Μαρτίνα Σαμιωτάκη από το Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», οι Ολίβια Πετράκη και Δημήτρης Γεωργιάδης από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και οι Sergey Seregin και Andrea Amalfitano από Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

Νέο τεστ για την πρόγνωση του καρκίνου του μαστού

Μια νέα εξέταση που μπορεί να γίνει πάνω σε καρκίνους του μαστού, θα μπορεί να δίνει με πολύ μεγάλη ακρίβεια, πληροφορίες για την πρόγνωση της ασθενούς.

Οι πληροφορίες αυτές θα επιτρέπουν στους γιατρούς να καθορίζουν με πιο ορθό τρόπο τις γυναίκες εκείνες, οι οποίες πράγματι χρειάζεται να υποβληθούν σε δύσκολες και δυσάρεστες θεραπείες, όπως για παράδειγμα η χημειοθεραπεία.

Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχουν τρόποι καλύτερου προσδιορισμού της φυσικής εξέλιξης και πρόγνωσης ορισμένων καρκίνων του μαστού και ιδιαίτερα αυτών που εκδηλώνονται σε χαμηλά στάδια.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλές γυναίκες υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ενώ είναι πολύ πιθανόν ότι η θεραπεία αυτή, δεν τις βοηθά και τους προκαλεί βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Η χημειοθεραπεία έχει τις δυνατότητες να καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα. Παράλληλα όμως προκαλεί σοβαρές παρενέργειες και μπορεί να έχει μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, ευθύς εξ' αρχής με την διάγνωση του καρκίνου, να υπάρχουν τρόποι που θα προσδιορίζουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, ποιες ασθενείς θα επωφεληθούν από μια χημειοθεραπεία και ποιες όχι.

Γιατροί από το αντικαρκινικό κέντρο του πανεπιστήμιου του Τέξας, εξέτασαν τα επίπεδα της κυκλίνης Ε (Cyclin E protein), σε όγκους από 395 γυναίκες που διαγνώσθηκαν με καρκίνο του μαστού.

Μετά από τις μετρήσεις των επιπέδων της κυκλίνης Ε (με τη μέθοδο western blot), εξέτασαν τη σχέση των επιπέδων αυτών με το στάδιο του καρκίνου, την πρόγνωση και την επιβίωση των ασθενών.

Τα ευρήματα τους έχουν μεγάλη σημασία και είναι τα ακόλουθα: Τα επίπεδα της κυκλίνης Ε μέσα στους όγκους, συσχετίζονται πολύ στενά με την επιβίωση των ασθενών   Σε 114 γυναίκες με καρκίνο μαστού στο στάδιο 1, δηλαδή χωρίς εντοπισμό στους λεμφαδένες της μασχάλης, υπήρχαν 102 γυναίκες που είχαν χαμηλά επίπεδα της κυκλίνης Ε. Από τις γυναίκες με στάδιο 1 καρκίνου του μαστού και με χαμηλή κυκλίνη Ε, δεν πέθανε καμία στα 5 χρόνια από τη διάγνωση   Από τις 114 γυναίκες με καρκίνο μαστού στο στάδιο 1, οι 12 ασθενείς είχαν ψηλά επίπεδα κυκλίνης Ε. Από αυτές καμία δεν επιβίωσε κατά την ίδια χρονική περίοδο   Στις γυναίκες με καρκίνο μαστού στο στάδιο 1, υπήρχε 100% επαλήθευση ότι αυτές που παρουσίαζαν στον όγκο τους ψηλά επίπεδα κυκλίνης Ε, είχαν και κακή πρόγνωση   Στις γυναίκες με καρκίνο σε πιο προχωρημένο στάδιο, δηλαδή ο καρκίνος είχε φθάσει στους μασχαλιαίους λεμφαδένες, η ακρίβεια της προγνωστικής συσχέτισης ανερχόταν στο 90%   Η προγνωστική αξία του νέου αυτού τεστ είναι 8 φορές μεγαλύτερη για τις ασθενείς με στάδιο 1 καρκίνου του μαστού σε σύγκριση με τα τεστ που υπάρχουν τώρα και τα οποία βασίζονται στο μέγεθος του όγκου και στο πόσο μακριά έχουν εξαπλωθεί τα καρκινικά κύτταρα

Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι, τα επίπεδα της κυκλίνης Ε, θα μπορούσαν να καθορίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις γυναίκες με καρκίνο μαστού, οι οποίες πράγματι χρειάζονται χημειοθεραπεία και ποιες όχι.

Η πρωτεΐνη κυκλίνη Ε, ρυθμίζει τον κύκλο πολλαπλασιασμού των κυττάρων και επηρεάζει τη φυσική εξέλιξη των κυττάρων του καρκίνου του μαστού.

Η κυκλίνη Ε υπάρχει επίσης και σε άλλους καρκίνους όπως σε αυτούς των πνευμόνων και της ωοθήκης. Διεξάγονται στο ίδιο νοσοκομείο, έρευνες που στόχο έχουν να βρουν κατά πόσο η κυκλίνη Ε έχει την ίδια προγνωστική αξία και στους καρκίνους αυτούς.

Συμπερασματικά εμείς θα τονίσουμε το γεγονός ότι τα επίπεδα της κυκλίνης Ε έχουν σημαντικά μεγαλύτερη προγνωστική αξία σε σύγκριση με τους άλλους δείκτες που υπάρχουν σήμερα.

Εάν και άλλες έρευνες επιβεβαιώσουν τα πρώτα αυτά συμπεράσματα, αυτό σημαίνει ότι θα καθορίζονται με καλύτερο τρόπο, οι θεραπείες που απαιτούνται για τα διάφορα στάδια του καρκίνου του μαστού.

Θα είναι δυνατόν να διαχωρίζονται οι γυναίκες εκείνες οι οποίες έχουν πιο άσχημη πρόγνωση και θα υποβάλλονται σε πολύ πιο εντατική θεραπεία. Οι άλλες με καλύτερη πρόγνωση, θα χρειάζονται λιγότερες θεραπείες, με λιγότερους κινδύνους και βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.

Καισαρική τομή: Πότε πρέπει να γίνεται;

Ο αριθμός των γυναικών που υποβάλλονται σε καισαρική τομή για να γεννήσουν, έχει αυξηθεί σημαντικά.

Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί παρατηρείται αυτή η αύξηση. Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν και ζητούν να γεννήσουν με καισαρική.

Οι λόγοι που ωθούν τις γυναίκες στο να επιλέγουν την καισαρική περιλαμβάνουν το φόβο για επιπλοκές από μια φυσιολογική γέννα και την ανάγκη για καλύτερο προγραμματισμό για τη φροντίδα των άλλων παιδιών, της οικογένειας αλλά και για τις υπόλοιπες απαιτήσεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή της σύγχρονης γυναίκας.
Επίσης  ο πόνος κατά το φυσιολογικό τοκετό και η απόσταση από το νοσοκομείο σε ορισμένες περιπτώσεις, αποτελούν κριτήριο επιλογής της καισαρικής.

Υπάρχουν βέβαια και οι καθαρά ιατρικοί, γυναικολογικοί, μαιευτικοί λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται να γίνει η γέννα με καισαρική τομή. Σίγουρα στην εποχή μας, οι μαιευτήρες είναι πολύ περισσότερο προσεκτικοί στις επιπλοκές που δυνατόν να υπάρξουν σε μια φυσιολογική γέννα.

Οι νομικές, δικαστικές επιπτώσεις που πιθανόν να υπάρξουν λόγω μιας δύσκολης φυσιολογικής γέννας, καθιστούν την επιλογή της καισαρικής σε αριθμό περιπτώσεων μια πιο ασφαλή προσέγγιση.

Τα πιο πάνω δεδομένα περιλαμβάνονται στο σκεπτικό της απόφασης για σύσταση επιτροπής εμπειρογνωμόνων από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών για διερεύνηση και σύσταση για το πότε πρέπει να γίνεται η καισαρική τομή.

Επισημαίνεται ότι στην εν λόγω χώρα όπου υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία, οι καισαρικές τομές χρησιμοποιούνται σήμερα για το 29% του συνόλου των γεννήσεων. Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ στο οποίο έχει φθάσει το ποσοστό των καισαρικών.

Από το 1996 μέχρι σήμερα παρατηρήθηκε μια αύξηση των καισαρικών κατά 40%. Πριν 10 χρόνια το ποσοστό των παιδιών που γεννιόνταν με καισαρική τομή ανερχόταν στο 20%.

Ταυτόχρονα παρατηρείται μια σημαντική αύξηση των καισαρικών σε γυναίκες που γεννούν για πρώτη φορά οι οποίες όμως έχουν χαμηλό κίνδυνο για προβλήματα τοκετού.

Κανένας δεν γνωρίζει πόσες από τις καισαρικές που διενεργούνται γίνονται ξεκάθαρα λόγω του ότι η γυναίκα το επέλεξε ενσυνείδητα, προαιρετικά, χωρίς να υπάρχει ιατρικός λόγος για αυτό.

Είναι βέβαιο ότι η καισαρική τομή είναι σωτήρια για τη ζωή του παιδιού ή και της μητέρας σε σημαντικό ποσοστό περιπτώσεων όπως:

Υποξία παιδιού που αναγνωρίζεται όταν πλησιάζει ο τοκετός
Εγκυμοσύνες ψηλού κινδύνου με δίδυμα, τρίδυμα ή περισσότερα παιδιά
Προβλήματα πλακούντα
Προηγούμενες καισαρικές, ιδιαίτερα εάν υπήρξαν 2 ή περισσότερες προηγούμενες καισαρικές
Μολύνσεις της μητέρας με ιούς που μπορούν να βλάψουν το παιδί, όπως τον HIV που προκαλεί το AIDS ή τον ιό του έρπητα κατά τις ημέρες του τοκετού. Επίσης η μόλυνση με τον ιό της ηπατίτιδας C στη μητέρα μπορεί να αποτελεί ένδειξη για καισαρική
Δυσκολία διόδου του παιδιού από το γεννητικό σύστημα της μητέρας. Για παράδειγμα όταν υπάρχει πραγματική δυσαναλογία μεταξύ του μεγέθους του κεφαλιού του παιδιού και της λεκάνης της μητέρας που δυσκολεύει την έξοδο του παιδιού 

Η θέση του παιδιού πριν από τον τοκετό στο χώρο της λεκάνης της μητέρας μπορεί να επιβάλλει την καισαρική τομή. Σε περιπτώσεις ισχιακής προβολής (το παιδί έρχεται με τα οπίσθια, τα οποία βρίσκονται προς την έξοδο της λεκάνης) ή άλλων ανώμαλων προβολών, ο μαιευτήρας είναι πιθανόν να επιλέξει την καισαρική
 Εάν η μητέρα παρουσιάσει προεκλαμψία, πιθανόν να επιλεχθεί η καισαρική

Όμως η καισαρική δεν είναι μια απλή επέμβαση. Πρόκειται για σοβαρή επέμβαση στην κοιλιά της γυναίκας με τομή στη μήτρα που μπορεί να συνοδευτεί από επιπλοκές.

Οι κυριότερες επιπλοκές της καισαρικής περιλαμβάνουν:

Αιμορραγίες κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης
Λοιμώξεις, ενδομητρίτιδα που παρατηρείται περίπου σε 1 για κάθε 30 καισαρικές
Θρόμβωση, ιδιαίτερα στις μεγάλες φλέβες των κάτω μελών με κίνδυνο πνευμονικής εμβολής κατά τη φάση της ανάρρωσης από τη χειρουργική επέμβαση
Μικρή αύξηση των κινδύνων για μια μελλοντική εγκυμοσύνη που περιλαμβάνουν τον προδρομικό πλακούντα (πλακούντας που αναπτύσσεται χαμηλά στη μήτρα), αποβολή, έκτοπος εγκυμοσύνη, χαμηλό βάρος γέννησης για τα επόμενα παιδιά 
Κίνδυνος ρήξης της μήτρας κατά τη διάρκεια μιας μελλοντικής εγκυμοσύνης ή ενός μελλοντικού φυσιολογικού τοκετού 

Σε σπάνιες περιπτώσεις οι επιπλοκές αυτές της καισαρικής τομής, μπορεί να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή της γυναίκας. Παράλληλα με κάθε καισαρική τομή στην οποία υποβάλλεται η γυναίκα, αυξάνεται ο κίνδυνος επιπλοκών για την επόμενη εγκυμοσύνη.

Μετά από μελέτη και αξιολόγηση των επιστημονικών δεδομένων που υπάρχουν για το ζήτημα, η ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων δεν μπόρεσε να δώσει συγκεκριμένες εισηγήσεις υπέρ της μιας ή της άλλης προσέγγισης.

Μεταξύ άλλων οι κυριότερες εισηγήσεις περιλαμβάνουν:

Οι γυναίκες που ζητούν να υποβληθούν σε καισαρική επειδή προτιμούν αυτή τη μέθοδο τοκετού, χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε ιατρικός λόγος που να την επιβάλλει, πρέπει να λαμβάνουν διεξοδική ενημέρωση και πληροφόρηση για τους κινδύνους και τα πλεονεκτήματα τόσο του φυσιολογικού τοκετού όσο και της καισαρικής.
Η επιλογή της καισαρικής λόγω επιθυμίας της μητέρας μόνον χωρίς να συντρέχει άλλη αιτία, δεν πρέπει να ενθαρρύνεται ή να προωθείται από τους μαιευτήρες. Στις περιπτώσεις που μια γυναίκα επιμένει στην επιλογή αυτή, τότε είναι απαραίτητο ο γιατρός να εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια τα υπέρ και τα κατά, τους κινδύνους για το παιδί και για τη μητέρα, της κάθε μεθόδου   
Οι γυναίκες που προγραμματίζουν να κάνουν περισσότερα από 1 ή 2 παιδιά, δεν πρέπει να επιλέγουν την καισαρική τομή εάν δεν συντρέχει οποιοσδήποτε άλλος ιατρικός λόγος. Ο λόγος είναι διότι μια προηγούμενη καισαρική αυξάνει τον κίνδυνο για προβλήματα, ιδιαίτερα με τον πλακούντα και τη μήτρα, για μελλοντικές εγκυμοσύνες
Τα νεογέννητα παρουσιάζουν συχνότερα αναπνευστικά προβλήματα μετά από καισαρική. Είναι λοιπόν απαραίτητο η προαιρετική καισαρική λόγω επιθυμίας της μητέρας να γεννήσει έτσι, να γίνεται μόνο εάν είναι βέβαιο ότι το παιδί έχει συμπληρώσει τις 39 εβδομάδες κύησης. Στο στάδιο αυτό οι πνεύμονες του παιδιού έχουν ωριμάσει πλήρως και μπορούν να αντεπεξέλθουν
Εάν ο πόνος κατά τη φυσιολογική γέννα είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο μια γυναίκα επιμένει στο να επιλέγει την καισαρική για να γεννήσει, τότε οι γιατροί, πρέπει να της εξηγούν τις μεθόδους που καθιστούν τη φυσιολογική γέννα πολύ πιο λίγο οδυνηρή. Από τις μεθόδους αυτές, η επισκληρίδιος αναισθησία είναι η πλέον αποτελεσματική για την αναλγησία. Δεν πρέπει ο φόβος του πόνου να αφήνεται να επηρεάζει την απόφαση της γυναίκας διότι σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι εξουδετέρωσης του πόνου κατά το φυσιολογικό τοκετό

Συνοπτικά βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες για την προαιρετική καισαρική. Δεν υπάρχει η χρυσή λύση που να ταιριάζει για όλες τις περιπτώσεις.

Το σημαντικότερο είναι κατά τη γνώμη μας να υπάρχει μια άριστη σχέση και επικοινωνία μεταξύ του γιατρού και της γυναίκας.

Η ορθή ενημέρωση της γυναίκας, η αξιολόγηση των υπέρ και κατά της κάθε περίπτωσης, θα επιτρέπουν μια πιο ισοζυγισμένη απόφαση όσον αφορά στην απόφαση της προαιρετικής καισαρικής για τον τοκετό.

Η κλωνοποίηση και οι κίνδυνοι της

Η κλωνοποίηση του ανθρώπου εκτός από τα ηθικά προβλήματα που δημιουργεί, περιέχει και σοβαρούς κινδύνους τόσο για την υγεία του νέου κλωνοποιημένου οργανισμού όσο και τη μητέρα που θα εγκυμονήσει.

Η κλωνοποίηση των ζώων έδειξε ότι η διαδικασία που χρησιμοποιείται είναι ανεπαρκής.

Για κάθε 100 δοκιμές για παραγωγή ενός νέου κλωνοποιημένου οργανισμού, πετυχαίνουν μόνο οι 2. Από τις κυήσεις που θα προκύψουν από τις πετυχημένες προσπάθειες, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα επιβιώσει μετά την γέννηση.

Το ποσοστό των κλωνοποιημένων ζώων που επιβιώνουν μετά από τη περιγεννητική περίοδο είναι πολύ μικρό. Ακόμη και στον τομέα της κλωνοποίησης των ζώων, δεν προβλέπεται ότι θα λυθούν τα προβλήματα αυτά στο σύντομο μέλλον.

Οι κίνδυνοι για το κλωνοποιημένο ζώο δεν έχουν σχέση μόνο με τα προβλήματα κατά τον τοκετό.

Οι συχνότερες ανωμαλίες που έχουν περιγραφεί σε κλωνοποιημένα ζώα είναι οι ακόλουθες: Τα ζώα αυτά έχουν συνήθως πολύ μεγάλο μέγεθος κατά το εμβρυϊκό στάδιο   Έχουν προβλήματα στον πλακούντα   Σοβαρά προβλήματα στους πνεύμονες και στην καρδία   Ανωμαλίες του εγκεφάλου   Ανωμαλίες των νεφρών   Ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος που αποτελεί το βασικό σύστημα άμυνας του οργανισμού   Παρά το γεγονός ότι στα ζώα είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν, εντούτοις έχουν παρατηρηθεί αλλαγές στη συμπεριφορά και στη ψυχολογία των κλωνοποιημένων ζώων

Εκτός από τους κινδύνους για το νέο οργανισμό, έχουν παρατηρηθεί και πολλοί θάνατοι στα ζώα τα οποία έχουν προσφέρει τη μήτρα τους, για την ανάπτυξη και γέννηση του κλωνοποιημένου οργανισμού.

Με βάση λοιπόν τα δεδομένα αυτά, τίθεται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχθεί τους κινδύνους αυτούς για τις γυναίκες και τα παιδιά.

Θα θέλαμε να βλέπουμε αυξημένους εμβρυϊκούς θανάτους, νεογέννητα με σοβαρά αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα, ανωμαλίες του εγκεφάλου ή των νεφρών, παιδιά να πεθαίνουν λόγω συγγενών ανωμαλιών και μητέρες να πεθαίνουν απροσδόκητα;

Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε κλωνοποίηση ανθρώπων για σκοπούς αναπαραγωγής. Για τους λόγους αυτούς σε πολλές χώρες δεν επιτρέπεται η διεξαγωγή πειραμάτων κλωνοποίησης για σκοπούς αναπαραγωγής στον άνθρωπο.

Οι λόγοι για τους οποίους παρατηρούνται όλες αυτές οι σοβαρές ανωμαλίες στον κλώνο και στη μητέρα, οφείλονται σε ανωμαλίες που δημιουργούνται στο DNA του σωματικού κυττάρου που χρησιμοποιείται για σκοπούς πυρηνικής μεταμόσχευσης.

Στην κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου από ένα οργανισμό, αφαιρείται και μεταμοσχεύεται σε ένα ωάριο από το οποίο πρωτύτερα, έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται πυρηνική μεταμόσχευση.

Στη συνέχεια το νέο τροποποιημένο ωάριο, αφού υποβληθεί σε μια τεχνική που δραστηριοποιεί το DNA (τεχνική με χρήση ηλεκτρικού ρεύματος ή χημικού διαλύματος), εμφυτεύεται στη μήτρα ενός θηλυκού ζώου. Εκεί πολλαπλασιάζεται, δημιουργεί το βλαστοκύστη, μετά το έμβρυο και μπορεί να οδηγήσει στη γέννηση ενός κλώνου.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γενεσιουργές ανωμαλίες, προκύπτουν κατά τη διαδικασία δραστηριοποίησης του DNA του δότη. Επειδή δεν γίνεται η φυσιολογική ωρίμανση που παρατηρείται στα σπερματοζωάρια και στα ωάρια (γαμετογένεση), ορισμένες αναγκαίες επεξεργασίες που γίνονται στο DNA (genetic reprogramming, DNA methylation ) δεν λαμβάνουν χώρα όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα τις πολλαπλές ανωμαλίες που παρατηρούνται.

Κάποιοι πιθανόν να θέσουν το ερώτημα: Υπάρχει τρόπος ανίχνευσης των ανωμαλιών στο κλωνοποιημένο έμβρυο, ούτως ώστε να προλαμβάνονται τα προβλήματα της κλωνοποίησης;

Η απάντηση είναι όχι. Με τις τεχνικές που διαθέτουμε σήμερα, αυτό είναι αδύνατο.

Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι κίνδυνοι της κλωνοποίησης στον άνθρωπο είναι μεγάλοι. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργήσει σωρεία αποτυχιών με θανάτους νεογνών, πολλών συγγενών ανωμαλιών σε παιδιά και ακόμη θανάτων των γυναικών που θα γεννούσαν τους κλώνους.

Οι αποτυχίες αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ αρνητικό κλίμα εναντίον της γενετικής επιστήμης. Παράλληλα θα σταματούσε και τις εξελίξεις σε ένα άλλο τομέα, στον τομέα της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Η θεραπευτική κλωνοποίηση, σε αντίθεση με την κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, χρησιμοποιεί τον κλώνο που δημιουργείται με τις ίδιες τεχνικές (πυρηνική μεταμόσχευση) μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη.

Όταν δημιουργηθεί το κλωνοποινημένο ωάριο, οι επιστήμονες κατά τη θεραπευτική κλωνοποίηση το αφήνουν  να εξελιχθεί μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη και δεν το εμφυτεύουν σε μήτρα.

Στο στάδιο του βλαστοκύστη, λαμβάνουν τα κύτταρα τα οποία ονομάζονται αρχέγονα πολυδύναμα εμβρυϊκά κύτταρα και τα καλλιεργούν. Με ειδικές τροποποιήσεις, τουλάχιστο θεωρητικά, τα κύτταρα αυτά μπορούν να εξελιχθούν σε κύτταρα οποιασδήποτε μορφής (καρδίας, εγκεφάλου, νεφρών, κλπ)

Τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα για θεραπείες ασθενών με σοβαρές παθήσεις διαφόρων συστημάτων του οργανισμού (νευρικό, καρδιακό, νεφρικό, ανοσοποιητικό, κλπ).

Συμπερασματικά θα τελειώσουμε τονίζοντας ότι, η κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής εμπεριέχει πολλούς βιολογικούς κινδύνους για το νέο οργανισμό και τη μητέρα του, όπως επίσης και άλυτα ηθικά προβλήματα.

Σε αντίθεση η θεραπευτική κλωνοποίηση, προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ίασης σοβαρών ασθενειών με τη χρήση κλωνοποιημένων  αρχέγονων κυττάρων.

Δεν πρέπει λοιπόν οι βεβιασμένες και ίσως επιπόλαιες προσπάθειες για αναπαραγωγική κλωνοποίηση, να δημιουργήσουν τέτοια σοβαρά προβλήματα που να αποτελέσουν κατασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Λιποαναρρόφηση και απώλεια βάρους

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λιποαναρρόφηση για μεταβολή του περιγράμματος του σώματος, πρέπει να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες για τα μακροχρόνια αποτελέσματα. Για να πετύχει μακροπρόθεσμα οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης του σωματικού περιγράμματος, υπάρχουν 4 καθοριστικοί παράγοντες:

1. Η σωματική άσκηση
2. Η διατροφή
3. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής
4. Οι επιτυχημένες  επεμβάσεις αλλαγής του περιγράμματος του σώματος όπως η λιποαναρρόφηση

Από τους παράγοντες αυτούς, οι 3 πρώτοι εξαρτώνται απόλυτα από τον ασθενή. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λιποαναρρόφηση εάν δεν υιοθετήσουν μακροπρόθεσμα μια υγιεινή διατροφή, έρευνες δείχνουν ότι έχουν 300% πιο πολλές πιθανότητες να αποκτήσουν ξανά τα ανεπιθύμητα κιλά που αφαίρεσαν με την επέμβαση. Εάν δεν κάνουν τακτική σωματική άσκηση, οι πιθανότητες για να ξανακερδίσουν τα περιττά κιλά, ανέρχονται στο 400%.
Το ποσοστό των ασθενών που κερδίζει βάρος μετά από λιποαναρρόφηση, μπορεί να ανέρχεται μέχρι και 43%. Οι περισσότεροι από αυτούς που κερδίζουν βάρος, το αποκτούν 6 μήνες μετά την επέμβαση.
Η λιποαναρρόφηση δεν είναι θεραπευτική μέθοδος κατά της παχυσαρκίας. Ο στόχος της, είναι να βελτιώσει το περίγραμμα του σώματος αφαιρώντας λίπος που είναι αποθηκευμένο σε ορισμένες περιοχές του σώματος που δεν φεύγει μετά από δίαιτα και σωματική άσκηση. Έτσι, οι πλαστικοί χειρούργοι συνιστούν στους ασθενείς, εάν είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να πετύχουν και να διατηρήσουν σταθερά, ένα κανονικό βάρος, προτού προχωρήσουν στην αφαίρεση τοπικού λίπους που είναι ανθεκτικό στη δίαιτα και στην άσκηση.
Οι ασθενείς πρέπει να τυγχάνουν πλήρους ενημέρωσης από τους γιατρούς για τις προϋποθέσεις επιτυχίας της λιποαναρρόφησης. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που πλαστικοί χειρούργοι, αρνούνται ή ζητούν αναβολή μιας λιποαναρρόφησης σε ασθενείς τους διότι θεωρούν ότι δεν είναι έτοιμοι για λόγους σε σχέση με το βάρος, τη διατροφή, την ψυχολογία ή τον τρόπο ζωής τους.
Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι η λιποαναρρόφηση, χωρίς το σύνολο των άλλων μέτρων που επιβάλλονται για την καλύτερη σωματική τους εμφάνιση, είναι πολύ πιθανό ότι θα τους απογοητεύσει.

Γιατί αυξάνεται ο αριθμός των ανδρών που παίρνουν χάπια για το σεξ;

Ο αριθμός των ανδρών που παίρνουν χάπια για να αυξήσουν και να βελτιώσουν τη σεξουαλική τους ζωή, αυξάνεται.

Η αύξηση αυτή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν πληθύνει οι άνδρες που έχουν ιατρικά προβλήματα που τους υποχρεώνουν να παίρνουν φάρμακα για να αντιμετωπίσουν προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας.

Πολλοί άνδρες σήμερα που είναι υγιείς από σεξουαλικής απόψεως, λόγω υπερβολικής ανησυχίας για την απόδοσή τους στο σεξ, καταφεύγουν σε φαρμακευτικά μέσα για να αντεπεξέλθουν.

Η αύξηση της λήψης φαρμάκων για το σεξ δεν παρατηρείται σε ορισμένες ηλικίες όπως για παράδειγμα σε ηλικιωμένους όπως κάποιος θα ανέμενε. Υπάρχουν πολλοί άνδρες ηλικίας από 20 έως 40 ετών που παίρνουν ένα από τα τρία χάπια που είναι διαθέσιμα σήμερα τα οποία βελτιώνουν τη στυτική λειτουργία.

Σύμφωνα με τους ειδικούς οι άνδρες σήμερα, νιώθουν περισσότερο άγχος και πίεση διότι οι γυναίκες αναμένουν από αυτούς περισσότερα. Οι γυναίκες σήμερα είναι πιο ανοικτές σε θέματα ερωτικής ζωής και μιλούν πολύ πιο ξεκάθαρα για τις σεξουαλικές τους ανάγκες.

Ακόμη ένας λόγος που έχει συμβάλει στις αυξημένες ανάγκες των ανδρών για χάπια του σεξ, είναι το γεγονός ότι στην εποχή μας οι άνδρες εκτίθενται πολύ περισσότερο στην πορνογραφία.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ένας αριθμός ανδρών απευαισθητοποιείται στους συνήθεις ερωτικούς ερεθισμούς. Στη συνέχεια χρειάζονται περισσότερη διέγερση και πολλοί προστρέχουν στα χάπια του σεξ όπως το Βιάγκρα, το Cialis και το Levitra.

Με λίγα λόγια σε μεγάλο αριθμό ανδρών, ανεξάρτητα ηλικίας, έχει επικρατήσει η νοοτροπία, ότι τα χάπια του σεξ εμπλουτίζουν και επαυξάνουν τις επιδόσεις τους στο σεξ παρά το γεγονός ότι δεν συντρέχουν λόγοι υγείας για τη λήψη των φαρμάκων αυτών.

Η ανικανότητα επίτευξης και διατήρησης μιας στύσης ικανοποιητικής για την συνουσία μπορεί να συναντηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά είναι συχνότερη  στους άνδρες ηλικίας μεγαλύτερης των 65 ετών.

Έχει υπολογιστεί ότι τα ποσοστά των ανδρών που παρουσιάζουν κάποιο βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας ανάλογα με την ηλικία είναι τα ακόλουθα:

Άνδρες άνω των 50 ετών: 50%
  Άνδρες άνω των 60 ετών: 60%
  Άνδρες άνω των 70 ετών: 70%

Συνολικά υπολογίζεται ότι από 5% έως 10% των ανδρών έχουν κάποιου βαθμού πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας.

Εκτός από την αύξηση της ηλικίας άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στη γένεση των προβλημάτων αυτών είναι ο διαβήτης, αγγειακά προβλήματα που επηρεάζουν τη ροή του αίματος στο πέος, ο καρκίνος του προστάτη, το κάπνισμα και η υπερκόπωση.

Επιπρόσθετα από τους καθαρά οργανικούς παράγοντες που προκαλούν στυτικές δυσλειτουργίες, οι ψυχολογικοί λόγοι όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι υπερβολικές ανησυχίες αναφορικά με τις επιδόσεις στο σεξ, επηρεάζουν ένα σημαντικό αριθμό ανδρών.

Παρά το γεγονός ότι υπολογίζεται ότι η συχνότητα των στυτικών δυσλειτουργιών επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό των ανδρών (σύμφωνα με νέα στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζονται από 15 έως 30 εκατομμύρια ανδρών) εντούτοις δυστυχώς μόνο ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 10% τυγχάνει της αντιμετώπισης και περίθαλψης που χρειάζεται.