-Ένας ποδηλάτης κάθε μέρα έπαιρνε το πρωινό τρένο με προορισμό την γειτονική χώρα και στην επιστροφή ερχόταν με ένα ποδήλατο, στο πίσω μέρος είχε πάντα ένα μικρό σακί με άμμο.
-Όλα αυτά τα χρόνια ο τελώνης
με μεγάλη επιμέλεια έψαχνε το σακί· το
άνοιγε έβαζε το χέρι μέσα στην άμμο την ανακάτευε δεν έβρισκε τίποτα και του
έδινε το ελεύθερο να περάσει, η ίδια
δουλειά γινόταν κάθε μέρα με επιμέλεια και όλους τους τύπους.
-Έτσι πέρασαν τα χρόνια και ο
τελώνης συνταξιοδοτήθηκε, μετά από λίγες μέρες βρέθηκε με τον ποδηλάτη σε ένα
καφέ της πόλης ο τελώνης δεν έχασε τη ευκαιρία να τον ρωτήσει: Πες μου σε
παρακαλώ τι την χρειαζόσουν όλη την άμμο! χρόνια τώρα δεν βαρέθηκες να την
κουβαλάς;
-Ο ποδηλάτης αποκρίθηκε: την άμμο δεν την χρειαζόμουν ποδήλατα αφορολόγητα περνούσα... απλά εσύ έδινες
σημασία στην άμμο και όχι στα ποδήλατα.-
Κεντρική
ιδέα: «Στην κρίση του Αναγνώστη!».
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Διαχ. στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ