Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ψυχολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019

Δεν το λέμε εμείς αλλά μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδοψυχιατρικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής.
Η έρευνα αναφέρει πως η αυστηρότητα των γονιών κάνει τα παιδιά αντικοινωνικά και επιθετικά!
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania και το Πανεπιστήμιο του Michigan, ανέλυσαν 227 ζευγάρια δίδυμων παιδιών και εξέτασαν τις διαφορές τους με βάση το στιλ που οι γονείς τους τα μεγαλώνουν και συνέκριναν τις εμπειρίες τους έτσι ώστε να διαπιστώσουν αν οι διαφορές τους προκύπτουν από το πως μεγαλώνουν.
Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr

Αυστηροί γονείς... αντικοινωνικά παιδιά!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δεν το λέμε εμείς αλλά μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδοψυχιατρικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής.
Η έρευνα αναφέρει πως η αυστηρότητα των γονιών κάνει τα παιδιά αντικοινωνικά και επιθετικά!
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania και το Πανεπιστήμιο του Michigan, ανέλυσαν 227 ζευγάρια δίδυμων παιδιών και εξέτασαν τις διαφορές τους με βάση το στιλ που οι γονείς τους τα μεγαλώνουν και συνέκριναν τις εμπειρίες τους έτσι ώστε να διαπιστώσουν αν οι διαφορές τους προκύπτουν από το πως μεγαλώνουν.
Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019


Γυναίκες παραμορφωμένες από τις αισθητικές παρεμβάσεις στο πρόσωπο ή το σώμα τους στην αέναη προσπάθειά τους να μοιάσουν με την κούκλα των παιδικών τους χρόνων, που δεν καταλαβαίνουν καν ότι έχουν παραμορφωθεί και πιστεύουν ότι είναι όμορφες, το πιο πιθανό είναι να πάσχουν από το Barbie doll Syndrom ή Σύνδρομο Μπάρμπı. 
Πρόκειται για ένα σύνδρομο το οποίο όμως εκτός από τους ψυχιάτρους απασχολεί και τους πλαστικούς χειρουργούς από τους οποίους οι ασθενείς αυτές ζητούν επίμονα διάφορες αισθητικές παρεμβάσεις. Για το Σύνδρομο Μπάρμπι, σε ποιες περιπτώσεις οι γυναίκες που ζητούν αισθητικές παρεμβάσεις χρήζουν ψυχιατρικής αντιμετώπισης και πως μπορούν να χειριστούν αυτά τα περιστατικά οι γιατροί που κάνουν τέτοιες παρεμβάσεις, μίλησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων το μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής, πλαστικός χειρουργός Ιωάννης Λύρας.
«Το Barbie doll Syndrome ή Σύνδρομο Μπάρμπι είναι ένα ψυχιατρικό σύνδρομο το οποίο έχει έρθει τώρα στην επιστημονική συζήτηση τόσο της ψυχιατρικής όσο και της πλαστικής χειρουργικής. Έχει να κάνει με την αέναη προσπάθεια γυναικών που μεγάλωσαν έχοντας την κούκλα Barbie σαν παιχνίδι τους και οι οποίες θέλουν να παραμείνουν όπως εκείνη κούκλα που είχανε στα παιδικά τους χρόνια.
Μην ξεχνάμε ότι η Μπάρμπι ως κούκλα, είναι ένα προϊόν 59 ετών. Υπάρχουν γυναίκες 59 ετών, 55 ετών ή 50 ετών που έχουν μεγαλώσει έχοντας αυτή την κούκλα ως αγαπημένο παιχνίδι τους. Η ομορφιά της κούκλας αυτής είναι το ζητούμενο ανεξαρτήτως ηλικίας, κάτι που δεν είναι εφικτό. Η προσπάθεια λοιπόν να μοιάσουν σε αυτή την κούκλα ή να παραμείνουν σαν αυτή την κούκλα για πάντα τις φέρνει στον πλαστικό χειρουργό ζητώντας τόσες πολλές υπηρεσίες που σε κάποια στιγμή αυτό γίνεται εμμονή» εξηγεί ο κ. Λύρας.
Στο ερώτημα πόσο δεοντολογικό είναι να κάνει ένας γιατρός τέτοιες παρεμβάσεις και πως μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις ασθενείς όταν επιμένουν, ο κ. Λύρας, απαντά:
«Όσοι επαγγελματίες υποκύπτουν στα θέλω της γυναίκας που έρχεται και τους ζητάει τέτοιες παρεμβάσεις ουσιαστικά δρουν σε βάρος της επιστημονικής τους ομάδας, αν αυτοί είναι πλαστικοί χειρουργοί, ή άλλης ειδικότητας. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι, δεν είναι οι πλαστικοί χειρουργοί που διαχειρίζονται τα περισσότερα περιστατικά, αλλά οι δερματολόγοι και οι γιατροί άλλων ειδικοτήτων, που έχουν αρχίσει, μέσω διήμερων ή τριήμερων μικρών σεμιναρίων, να αποκτούν γνώσεις πολύ ατελείς τις οποίες εφαρμόζουν σε γυναίκες που πηγαίνουν στα ιατρεία τους για φθηνότερες υπηρεσίες. Δεν θέλω να βάλω βέβαια επαγγελματικό θέμα σε αυτή ιστορία, ούτε δεοντολογικό. Αλλά, από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει και τρόπος να ελέγξεις τα κριτήρια αισθητικής του κάθε ανθρώπου, γιατί και οι επαγγελματίες έχουν μια δικιά τους αισθητική, είναι άνθρωποι και έχουν υποκειμενικότητα.
Νομίζω ότι εδώ υπάρχει μία χρυσή τομή που έχει να κάνει με την κοινή λογική και την οποία πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε επαγγελματίας. Όταν έρχονται γυναίκες και ζητούν διάφορες παρεμβάσεις οι γιατροί να τους ζητούν να φέρουν τις φωτογραφίες του νιότης τους, από την εποχή που ήταν 30- 35 ετών, που είχαν την πρώτη ωριμότητα αλλά είναι ακόμα νέες και να ρωτήσουν αυτές τις γυναίκες "είναι αυτό που θέλεις από τις υπηρεσίες μου;" Αν εκείνες πουν "Όχι, θέλω να γίνω κάτι άλλο (Μπάρμπι)", τότε έχουν ψυχιατρικό περιστατικό μπροστά τους στο οποίο πρέπει να αρνηθούν τις υπηρεσίες για το καλό της ασθενούς».
Το κακό στις περιπτώσεις αυτών των γυναικών είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι παραμορφώνονται και εκεί είναι η ρίζα του προβλήματος, επισημαίνει ο κ. Λύρας. «Αυτό που είναι εντυπωσιακό στις γυναίκες που έχουν το Σύνδρομο Μπάρμπι είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι παραμορφωμένες. Αντίθετα είναι πολύ ικανοποιημένες με αυτό το αποτέλεσμα των πολλών αισθητικών παρεμβάσεων και γι’ αυτό το επιζητούν περισσότερο. Γι’ αυτό λέω ότι αυτό το Σύνδρομο ανήκει στη σφαίρα της ψυχιατρικής. Δεν έχεις να κάνεις με φυσιολογικά άτομα, αλλά με άτομα που μοιάζουν με αυτά τα οποία πάσχουν από νευρική ανορεξία και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ αδύνατα, ή από το σύνδρομο της δυσμορφοφοβίας, το οποίο είναι ένα άλλο σύνδρομο που οι ρίζες, επίσης, βρίσκονται στην παιδική ηλικία, διότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν μία διαταραγμένη αισθητική. Δεν βλέπουν το ίδιο πράγμα που βλέπουμε εμείς. Αυτοί βλέπουν κάτι όμορφο εμείς βλέπουμε κάτι αφύσικο», προθέτει ο κ. Λύρας.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Το σύνδρομο της κούκλας Barbie ανησυχεί τους γιατρούς

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with

Γυναίκες παραμορφωμένες από τις αισθητικές παρεμβάσεις στο πρόσωπο ή το σώμα τους στην αέναη προσπάθειά τους να μοιάσουν με την κούκλα των παιδικών τους χρόνων, που δεν καταλαβαίνουν καν ότι έχουν παραμορφωθεί και πιστεύουν ότι είναι όμορφες, το πιο πιθανό είναι να πάσχουν από το Barbie doll Syndrom ή Σύνδρομο Μπάρμπı. 
Πρόκειται για ένα σύνδρομο το οποίο όμως εκτός από τους ψυχιάτρους απασχολεί και τους πλαστικούς χειρουργούς από τους οποίους οι ασθενείς αυτές ζητούν επίμονα διάφορες αισθητικές παρεμβάσεις. Για το Σύνδρομο Μπάρμπι, σε ποιες περιπτώσεις οι γυναίκες που ζητούν αισθητικές παρεμβάσεις χρήζουν ψυχιατρικής αντιμετώπισης και πως μπορούν να χειριστούν αυτά τα περιστατικά οι γιατροί που κάνουν τέτοιες παρεμβάσεις, μίλησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων το μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής, πλαστικός χειρουργός Ιωάννης Λύρας.
«Το Barbie doll Syndrome ή Σύνδρομο Μπάρμπι είναι ένα ψυχιατρικό σύνδρομο το οποίο έχει έρθει τώρα στην επιστημονική συζήτηση τόσο της ψυχιατρικής όσο και της πλαστικής χειρουργικής. Έχει να κάνει με την αέναη προσπάθεια γυναικών που μεγάλωσαν έχοντας την κούκλα Barbie σαν παιχνίδι τους και οι οποίες θέλουν να παραμείνουν όπως εκείνη κούκλα που είχανε στα παιδικά τους χρόνια.
Μην ξεχνάμε ότι η Μπάρμπι ως κούκλα, είναι ένα προϊόν 59 ετών. Υπάρχουν γυναίκες 59 ετών, 55 ετών ή 50 ετών που έχουν μεγαλώσει έχοντας αυτή την κούκλα ως αγαπημένο παιχνίδι τους. Η ομορφιά της κούκλας αυτής είναι το ζητούμενο ανεξαρτήτως ηλικίας, κάτι που δεν είναι εφικτό. Η προσπάθεια λοιπόν να μοιάσουν σε αυτή την κούκλα ή να παραμείνουν σαν αυτή την κούκλα για πάντα τις φέρνει στον πλαστικό χειρουργό ζητώντας τόσες πολλές υπηρεσίες που σε κάποια στιγμή αυτό γίνεται εμμονή» εξηγεί ο κ. Λύρας.
Στο ερώτημα πόσο δεοντολογικό είναι να κάνει ένας γιατρός τέτοιες παρεμβάσεις και πως μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις ασθενείς όταν επιμένουν, ο κ. Λύρας, απαντά:
«Όσοι επαγγελματίες υποκύπτουν στα θέλω της γυναίκας που έρχεται και τους ζητάει τέτοιες παρεμβάσεις ουσιαστικά δρουν σε βάρος της επιστημονικής τους ομάδας, αν αυτοί είναι πλαστικοί χειρουργοί, ή άλλης ειδικότητας. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι, δεν είναι οι πλαστικοί χειρουργοί που διαχειρίζονται τα περισσότερα περιστατικά, αλλά οι δερματολόγοι και οι γιατροί άλλων ειδικοτήτων, που έχουν αρχίσει, μέσω διήμερων ή τριήμερων μικρών σεμιναρίων, να αποκτούν γνώσεις πολύ ατελείς τις οποίες εφαρμόζουν σε γυναίκες που πηγαίνουν στα ιατρεία τους για φθηνότερες υπηρεσίες. Δεν θέλω να βάλω βέβαια επαγγελματικό θέμα σε αυτή ιστορία, ούτε δεοντολογικό. Αλλά, από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει και τρόπος να ελέγξεις τα κριτήρια αισθητικής του κάθε ανθρώπου, γιατί και οι επαγγελματίες έχουν μια δικιά τους αισθητική, είναι άνθρωποι και έχουν υποκειμενικότητα.
Νομίζω ότι εδώ υπάρχει μία χρυσή τομή που έχει να κάνει με την κοινή λογική και την οποία πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε επαγγελματίας. Όταν έρχονται γυναίκες και ζητούν διάφορες παρεμβάσεις οι γιατροί να τους ζητούν να φέρουν τις φωτογραφίες του νιότης τους, από την εποχή που ήταν 30- 35 ετών, που είχαν την πρώτη ωριμότητα αλλά είναι ακόμα νέες και να ρωτήσουν αυτές τις γυναίκες "είναι αυτό που θέλεις από τις υπηρεσίες μου;" Αν εκείνες πουν "Όχι, θέλω να γίνω κάτι άλλο (Μπάρμπι)", τότε έχουν ψυχιατρικό περιστατικό μπροστά τους στο οποίο πρέπει να αρνηθούν τις υπηρεσίες για το καλό της ασθενούς».
Το κακό στις περιπτώσεις αυτών των γυναικών είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι παραμορφώνονται και εκεί είναι η ρίζα του προβλήματος, επισημαίνει ο κ. Λύρας. «Αυτό που είναι εντυπωσιακό στις γυναίκες που έχουν το Σύνδρομο Μπάρμπι είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι παραμορφωμένες. Αντίθετα είναι πολύ ικανοποιημένες με αυτό το αποτέλεσμα των πολλών αισθητικών παρεμβάσεων και γι’ αυτό το επιζητούν περισσότερο. Γι’ αυτό λέω ότι αυτό το Σύνδρομο ανήκει στη σφαίρα της ψυχιατρικής. Δεν έχεις να κάνεις με φυσιολογικά άτομα, αλλά με άτομα που μοιάζουν με αυτά τα οποία πάσχουν από νευρική ανορεξία και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ αδύνατα, ή από το σύνδρομο της δυσμορφοφοβίας, το οποίο είναι ένα άλλο σύνδρομο που οι ρίζες, επίσης, βρίσκονται στην παιδική ηλικία, διότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν μία διαταραγμένη αισθητική. Δεν βλέπουν το ίδιο πράγμα που βλέπουμε εμείς. Αυτοί βλέπουν κάτι όμορφο εμείς βλέπουμε κάτι αφύσικο», προθέτει ο κ. Λύρας.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Σάββατο 6 Ιουλίου 2019

Μια αποτυχημένη σχέση ή ένας γάμος που καταλήγει σε διαζύγιο, το συνεχές άγχος και η κατάθλιψη κάνουν κάποιον να νιώθει περισσότερο δυστυχισμένος από ότι η φτώχεια του.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν βρετανοί ερευνητές, σύμφωνα με τους οποίους το να βρει κάποιος την αγάπη ή να νιώθει ψυχικά ήρεμος, τον κάνουν πιο ευτυχισμένο σε σχέση με μια αύξηση του μισθού του και γενικότερα των εισοδημάτων του.
Η καταπολέμηση της κατάθλιψης και του άγχους μπορεί να μειώσει τη δυστυχία κατά 20%, ενώ η καταπολέμηση της φτώχειας κατά μόνο 5%, σύμφωνα με τη μελέτη. Τέτοιες διαπιστώσεις, κατά τους ερευνητές, φιλοδοξούν να «φέρουν επανάσταση στον τρόπο που σκεφτόμαστε για τις ανθρώπινες προτεραιότητες», στο πλαίσιο μιας νέας επιστήμης της υποκειμενικής ευημερίας (στο βαθμό βέβαια που μπορεί να θεωρηθεί επιστήμη).
H νέα μελέτη της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), με επικεφαλής τον καθηγητή λόρδο Ρίτσαρντ Λαγιάρντ, ειδικό στη μελέτη της σχέσης ευτυχίας και οικονομίας (το βιβλίο του «Ευτυχία: Μαθήματα από μια νέα επιστήμη» μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2011), παρουσιάζεται σε διήμερο συνέδριο του ΟΟΣΑ και της London School of Economics στο Λονδίνο στις 12 και 13 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Τέλεγκραφ».
Η μελέτη, η οποία αξιολόγησε πολλές διεθνές έρευνες κοινής γνώμης σχετικά με τους διάφορους παράγοντες που επηρεάζουν την ευημερία ενός ανθρώπου (συνολικά ελήφθησαν υπόψη οι απαντήσεις περίπου 200.000 ατόμων), βρήκε ότι -σε μια κλίμακα από το μηδέν έως το δέκα- ο διπλασιασμός στο εισόδημα θα αυξήσει την ευτυχία ενός ανθρώπου κατά μέσο όρο το πολύ 0,2 μονάδες. Αντίστροφα, η ανεργία μειώνει την ευτυχία του ανέργου κατά περίπου 0,7 μονάδες.
Από την άλλη, η κατάθλιψη και το άγχος - που είναι πιο συχνά σε μια σύγχρονη κοινωνία από ότι η ανεργία- μειώνουν την ευτυχία κατά 0,7 μονάδες, ενώ η εύρεση του έρωτα και της αγάπης στο πρόσωπο ενός συντρόφου αυξάνει την ευτυχία κατά 0,6 μονάδες (τρεις φορές περισσότερο από ότι ο διπλάσιος μισθός). Η απώλεια ενός συντρόφου λόγω διαζυγίου ή θανάτου μειώνει την ευτυχία κατά περίπου 0,6 μονάδες, σχεδόν όσο και η ανεργία.
Η μελέτη επίσης επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι νοιάζονται πολύ για το πόσα χρήματα έχουν σε σχέση με τους άλλους, κάνοντας συνεχώς συγκρίσεις. Συνεπώς μια καθολική αύξηση στο εισόδημα όλων -παρά τα αναμφίβολα οφέλη για όλους και για την κοινωνία- τελικά μπορεί να έχει πολύ μικρή θετική επίπτωση στην ψυχολογία των περισσότερων ανθρώπων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, «η ευτυχία είναι μεγαλύτερη στις χώρες όπου οι άνθρωποι εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο. Η ελευθερία είναι επίσης κρίσιμος παράγων για την ευτυχία, συνεπώς όποιος υποστηρίζει την ευτυχία, δεν μπορεί να υποστηρίζει ένα ολοκληρωτικό κράτος».
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα πράγματα που μετράνε περισσότερο για την ευτυχία μας και για τη δυστυχία μας, είναι οι κοινωνικές σχέσεις μας, καθώς επίσης η ψυχική και σωματική υγεία μας. Αυτό σημαίνει ένα νέο ρόλο για το κράτος: όχι τη δημιουργία πλούτου αλλά τη δημιουργία ευημερίας», δήλωσε ο Λαγιάρντ.
«Στο παρελθόν το κράτος ασχολήθηκε διαδοχικά με τη φτώχεια, την ανεργία, την μόρφωση και τη σωματική υγεία. Όμως εξίσου σημαντικά πράγματα είναι η οικιακή βία, ο αλκοολισμός, η κατάθλιψη, το άγχος, η αλλοτριωμένη νεολαία, η μανία με τις εξετάσεις και πολλά άλλα, που θα έπρεπε να βρεθούν στο επίκεντρο», πρόσθεσε. Η νέα αντίληψη επιχειρεί να εξηγήσει αλλά και να αντιμετωπίσει ένα παράδοξο: ενώ το υλικό επίπεδο της ζωής έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 40 χρόνια, το επίπεδο της ικανοποίησης από τη ζωή είναι στάσιμο, αν όχι σε πτώση, ακόμη και σε ανεπτυγμένες χώρες όπως η Γερμανία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: www.govastileto.gr

Η αγάπη φέρνει μεγαλύτερη ευτυχία από τα λεφτά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μια αποτυχημένη σχέση ή ένας γάμος που καταλήγει σε διαζύγιο, το συνεχές άγχος και η κατάθλιψη κάνουν κάποιον να νιώθει περισσότερο δυστυχισμένος από ότι η φτώχεια του.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν βρετανοί ερευνητές, σύμφωνα με τους οποίους το να βρει κάποιος την αγάπη ή να νιώθει ψυχικά ήρεμος, τον κάνουν πιο ευτυχισμένο σε σχέση με μια αύξηση του μισθού του και γενικότερα των εισοδημάτων του.
Η καταπολέμηση της κατάθλιψης και του άγχους μπορεί να μειώσει τη δυστυχία κατά 20%, ενώ η καταπολέμηση της φτώχειας κατά μόνο 5%, σύμφωνα με τη μελέτη. Τέτοιες διαπιστώσεις, κατά τους ερευνητές, φιλοδοξούν να «φέρουν επανάσταση στον τρόπο που σκεφτόμαστε για τις ανθρώπινες προτεραιότητες», στο πλαίσιο μιας νέας επιστήμης της υποκειμενικής ευημερίας (στο βαθμό βέβαια που μπορεί να θεωρηθεί επιστήμη).
H νέα μελέτη της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), με επικεφαλής τον καθηγητή λόρδο Ρίτσαρντ Λαγιάρντ, ειδικό στη μελέτη της σχέσης ευτυχίας και οικονομίας (το βιβλίο του «Ευτυχία: Μαθήματα από μια νέα επιστήμη» μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2011), παρουσιάζεται σε διήμερο συνέδριο του ΟΟΣΑ και της London School of Economics στο Λονδίνο στις 12 και 13 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Τέλεγκραφ».
Η μελέτη, η οποία αξιολόγησε πολλές διεθνές έρευνες κοινής γνώμης σχετικά με τους διάφορους παράγοντες που επηρεάζουν την ευημερία ενός ανθρώπου (συνολικά ελήφθησαν υπόψη οι απαντήσεις περίπου 200.000 ατόμων), βρήκε ότι -σε μια κλίμακα από το μηδέν έως το δέκα- ο διπλασιασμός στο εισόδημα θα αυξήσει την ευτυχία ενός ανθρώπου κατά μέσο όρο το πολύ 0,2 μονάδες. Αντίστροφα, η ανεργία μειώνει την ευτυχία του ανέργου κατά περίπου 0,7 μονάδες.
Από την άλλη, η κατάθλιψη και το άγχος - που είναι πιο συχνά σε μια σύγχρονη κοινωνία από ότι η ανεργία- μειώνουν την ευτυχία κατά 0,7 μονάδες, ενώ η εύρεση του έρωτα και της αγάπης στο πρόσωπο ενός συντρόφου αυξάνει την ευτυχία κατά 0,6 μονάδες (τρεις φορές περισσότερο από ότι ο διπλάσιος μισθός). Η απώλεια ενός συντρόφου λόγω διαζυγίου ή θανάτου μειώνει την ευτυχία κατά περίπου 0,6 μονάδες, σχεδόν όσο και η ανεργία.
Η μελέτη επίσης επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι νοιάζονται πολύ για το πόσα χρήματα έχουν σε σχέση με τους άλλους, κάνοντας συνεχώς συγκρίσεις. Συνεπώς μια καθολική αύξηση στο εισόδημα όλων -παρά τα αναμφίβολα οφέλη για όλους και για την κοινωνία- τελικά μπορεί να έχει πολύ μικρή θετική επίπτωση στην ψυχολογία των περισσότερων ανθρώπων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, «η ευτυχία είναι μεγαλύτερη στις χώρες όπου οι άνθρωποι εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο. Η ελευθερία είναι επίσης κρίσιμος παράγων για την ευτυχία, συνεπώς όποιος υποστηρίζει την ευτυχία, δεν μπορεί να υποστηρίζει ένα ολοκληρωτικό κράτος».
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα πράγματα που μετράνε περισσότερο για την ευτυχία μας και για τη δυστυχία μας, είναι οι κοινωνικές σχέσεις μας, καθώς επίσης η ψυχική και σωματική υγεία μας. Αυτό σημαίνει ένα νέο ρόλο για το κράτος: όχι τη δημιουργία πλούτου αλλά τη δημιουργία ευημερίας», δήλωσε ο Λαγιάρντ.
«Στο παρελθόν το κράτος ασχολήθηκε διαδοχικά με τη φτώχεια, την ανεργία, την μόρφωση και τη σωματική υγεία. Όμως εξίσου σημαντικά πράγματα είναι η οικιακή βία, ο αλκοολισμός, η κατάθλιψη, το άγχος, η αλλοτριωμένη νεολαία, η μανία με τις εξετάσεις και πολλά άλλα, που θα έπρεπε να βρεθούν στο επίκεντρο», πρόσθεσε. Η νέα αντίληψη επιχειρεί να εξηγήσει αλλά και να αντιμετωπίσει ένα παράδοξο: ενώ το υλικό επίπεδο της ζωής έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 40 χρόνια, το επίπεδο της ικανοποίησης από τη ζωή είναι στάσιμο, αν όχι σε πτώση, ακόμη και σε ανεπτυγμένες χώρες όπως η Γερμανία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: www.govastileto.gr

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019

Η παρατεταμένη κακή ψυχολογική κατάσταση μιας γυναίκας από ένα σύνολο επιβαρυντικών στρεσογόνων αιτίων, «υποθάλπει» την εμφάνιση καρκίνου του μαστού , όπως αποκάλυψε πρόσφατα σε συνέντευξή της η επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαστολόγος-Ογκολόγος και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μαστολογίας Δρ Λυδία Ιωαννίδου-Μουζάκα.
Η κ. Μουζάκα εξέφρασε τον φόβο της για την πιθανή αύξηση της συχνότητας του καρκίνου του μαστού στην Ελλάδα εξ αιτίας της παρατεταμένης ψυχολογικής φόρτισης που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι γυναίκες στην πατρίδα μας, βασιζόμενη στην αποδεκτή διεθνώς άποψη ότι η παρατεταμένη ψυχική ένταση στη γυναίκα ευοδώνει την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού.
Έχοντας δημοσιεύσει από το 1986, -εποχή όπου αντίστοιχη άποψη ήταν τρομερά περιορισμένη, για να μην πούμε έως ανύπαρκτη- μελέτη με 2.000 περίπου περιπτώσεις γυναικών -καρκινοπαθών και μη- διαπίστωσε και υποστήριξε τη σύνδεση της ψυχολογικής φόρτισης με την εμφάνιση του καρκίνουτου μαστού. Παράγοντες οι οποίοι ενοχοποιούνται ότι η παρατεταμένη τους επίδραση προκαλεί ψυχική ένταση είναι η κακή συμπεριφορά συζύγου ή άλλων μελών της οικογενείας, απροσδόκητη αλλαγή στον τρόπο ζωής, παιδιά με προβλήματα υγείας, θάνατος αγαπημένου προσώπου, οικονομικά προβλήματα, καθώς και ελλιπής ή ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή.
Εάν υπάρχουν στρεσσογόνοι παράγοντες, τότε γίνεται αντιληπτό ότι ο τακτικός προληπτικός έλεγχος των μαστών με μαστογραφία είναι πιο επιβεβλημένος. Όσον αφορά την τακτική αυτοεξέταση των γυναικών, η κ. Μουζάκα επισημαίνει πως «από τη διεθνή εμπειρία φαίνεται ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε τακτική αυτοεξέταση -δηλαδή μηνιαία εξέταση και ψηλάφηση των μαστών από τις ίδιες- βοηθούνται σημαντικά στην ευαισθητοποίηση τους απέναντι στις παθήσεις του μαστού και κατά συνέπεια και στον καρκίνο». «Οι γυναίκες», συνεχίζει, «θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε ψηλαφητό ογκίδιο στον μαστό δεν συνεπάγεται ότι είναι και καρκίνος. Εννέα στις δέκα περιπτώσεις που η ψηλάφηση αναδείξει ογκίδιο, ΔΕΝ είναι καρκίνος».
«Φυσικά όμως», συμπληρώνει, «με την αυτοεξέταση οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να ανακαλύψουν μικρούς καρκίνους μεγέθους λίγων χιλιοστών, γι αυτό είναι απαραίτητη η προληπτική εξέταση με μαστογραφία και συμπληρωματικά με υπερήχους, έτσι ώστε αν υπάρχει καρκίνος και ανακαλυφθεί σε μικρό μέγεθος, τις περισσότερες φορές αποφεύγεται η μαστεκτομή και δεν θα χρειασθούν στη συνέχεια άλλες συμπληρωματικές θεραπείες».
Ο προγραμματισμός και η εφαρμογή Εθνικού πληθυσμιακού έλεγχου στη χώρα μας θα είναι μια πολύ αποδοτική προσπάθεια, η οποία θα συμβάλλει στη μεγαλύτερη επιβίωση των γυναικών αλλά και στην τόσο επιβεβλημένη ελάττωση των δαπανών για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού χωρίς να υποβιβασθεί η ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών προς τη γυναίκα.
«Η Ελλάδα είναι δυστυχώς μία από τις τέσσερις Ευρωπαϊκές χώρες στη σημερινή Ε. Ε. που δεν διαθέτει πληθυσμιακό έλεγχο των γυναικών με μαστογραφία για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού» κατέληξε η Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μαστολογίας.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Η κακή ψυχολογία της γυναίκας ευνοεί το καρκίνο του μαστού

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η παρατεταμένη κακή ψυχολογική κατάσταση μιας γυναίκας από ένα σύνολο επιβαρυντικών στρεσογόνων αιτίων, «υποθάλπει» την εμφάνιση καρκίνου του μαστού , όπως αποκάλυψε πρόσφατα σε συνέντευξή της η επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαστολόγος-Ογκολόγος και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μαστολογίας Δρ Λυδία Ιωαννίδου-Μουζάκα.
Η κ. Μουζάκα εξέφρασε τον φόβο της για την πιθανή αύξηση της συχνότητας του καρκίνου του μαστού στην Ελλάδα εξ αιτίας της παρατεταμένης ψυχολογικής φόρτισης που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι γυναίκες στην πατρίδα μας, βασιζόμενη στην αποδεκτή διεθνώς άποψη ότι η παρατεταμένη ψυχική ένταση στη γυναίκα ευοδώνει την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού.
Έχοντας δημοσιεύσει από το 1986, -εποχή όπου αντίστοιχη άποψη ήταν τρομερά περιορισμένη, για να μην πούμε έως ανύπαρκτη- μελέτη με 2.000 περίπου περιπτώσεις γυναικών -καρκινοπαθών και μη- διαπίστωσε και υποστήριξε τη σύνδεση της ψυχολογικής φόρτισης με την εμφάνιση του καρκίνουτου μαστού. Παράγοντες οι οποίοι ενοχοποιούνται ότι η παρατεταμένη τους επίδραση προκαλεί ψυχική ένταση είναι η κακή συμπεριφορά συζύγου ή άλλων μελών της οικογενείας, απροσδόκητη αλλαγή στον τρόπο ζωής, παιδιά με προβλήματα υγείας, θάνατος αγαπημένου προσώπου, οικονομικά προβλήματα, καθώς και ελλιπής ή ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή.
Εάν υπάρχουν στρεσσογόνοι παράγοντες, τότε γίνεται αντιληπτό ότι ο τακτικός προληπτικός έλεγχος των μαστών με μαστογραφία είναι πιο επιβεβλημένος. Όσον αφορά την τακτική αυτοεξέταση των γυναικών, η κ. Μουζάκα επισημαίνει πως «από τη διεθνή εμπειρία φαίνεται ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε τακτική αυτοεξέταση -δηλαδή μηνιαία εξέταση και ψηλάφηση των μαστών από τις ίδιες- βοηθούνται σημαντικά στην ευαισθητοποίηση τους απέναντι στις παθήσεις του μαστού και κατά συνέπεια και στον καρκίνο». «Οι γυναίκες», συνεχίζει, «θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε ψηλαφητό ογκίδιο στον μαστό δεν συνεπάγεται ότι είναι και καρκίνος. Εννέα στις δέκα περιπτώσεις που η ψηλάφηση αναδείξει ογκίδιο, ΔΕΝ είναι καρκίνος».
«Φυσικά όμως», συμπληρώνει, «με την αυτοεξέταση οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να ανακαλύψουν μικρούς καρκίνους μεγέθους λίγων χιλιοστών, γι αυτό είναι απαραίτητη η προληπτική εξέταση με μαστογραφία και συμπληρωματικά με υπερήχους, έτσι ώστε αν υπάρχει καρκίνος και ανακαλυφθεί σε μικρό μέγεθος, τις περισσότερες φορές αποφεύγεται η μαστεκτομή και δεν θα χρειασθούν στη συνέχεια άλλες συμπληρωματικές θεραπείες».
Ο προγραμματισμός και η εφαρμογή Εθνικού πληθυσμιακού έλεγχου στη χώρα μας θα είναι μια πολύ αποδοτική προσπάθεια, η οποία θα συμβάλλει στη μεγαλύτερη επιβίωση των γυναικών αλλά και στην τόσο επιβεβλημένη ελάττωση των δαπανών για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού χωρίς να υποβιβασθεί η ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών προς τη γυναίκα.
«Η Ελλάδα είναι δυστυχώς μία από τις τέσσερις Ευρωπαϊκές χώρες στη σημερινή Ε. Ε. που δεν διαθέτει πληθυσμιακό έλεγχο των γυναικών με μαστογραφία για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού» κατέληξε η Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μαστολογίας.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

«Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως», λέει το αρχαίο ελληνικό ρητό που τόσο επιτυχημένα περιγράφει τη δύναμη της συνήθειας, μιας συνήθειας που καταλήγουμε συχνά να μην μπορούμε να ελέγξουμε και να γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, τείνουμε να υποτιμούμε την κατάσταση, μη συνειδητοποιώντας πόσο μεγάλη επιρροή μπορεί να ασκεί πάνω μας κι επιτρέποντάς της να βάζει σιγά σιγά τα λιθαράκια για μια κακή (υποσυνείδητα κι συνειδητά) ψυχολογική κατάσταση.
Ζούμε στο παρελθόν.
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά, το παρελθόν έχει «γραφτεί» και, όσο και να το σκέφτεσαι, δεν αλλάζει. Όταν, όμως, ζεις στο παρελθόν, δε ζεις στο τώρα. Και κάπου εδώ η ζωή περνάει από μπροστά σου και σε βρίσκει με γυρισμένη την πλάτη. Ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να αφήσουμε πίσω το «χθες», αλλά αυτό είναι που πρέπει να γίνει, ώστε να ανοίξει ο χώρος για τα καλύτερα πράγματα που περιμένουν να έρθουν.
Λέμε «ναι», ενώ θέλουμε να πούμε «όχι».
Πόσες φορές σας έχει τύχει να έχει ζητηθεί η γνώμη/άδειά σας σε κάτι και, ενώ θέλετε να πείτε «όχι», τελικά λέτε «ναι», είτε για να φανείτε συγκαταβατικοί, είτε για να μην στενοχωρήσετε κάποιον; Έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Californiaέδειξε ότι όσο περισσότερο δυσκολεύεται κάποιος να πει όχι, τόσο πιο πιθανό είναι να νιώθει άγχος, εξάντληση και κατάθλιψη. Μη φοβάστε, λοιπόν, να αρνηθείτε κάτι, καθώς, με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε να διώξετε από το μέλλον τις αρνητικές συνέπειες της καταπίεσης και της υπερβολικής δέσμευσης.
Δεν ζητάμε βοήθεια.
Κάτι η περηφάνια μας, κάτι η θέληση που έχουμε να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε την ανάγκη κανενός, μας εμποδίζουν από το να αναγνωρίσουμε ότι σε μια δεδομένη στιγμή χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός τρίτου. Στην πραγματικότητα, όμως, το να παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε παντογνώστες, μας κάνει αυθεντικούς, με αυτοπεποίθηση και φέρνει στη διάθεσή μας πολύ περισσότερους πόρους.
Αποφεύγουμε τα προβλήματα, αντί να τα λύνουμε.
Η άρνηση της ύπαρξης ενός προβλήματος και η αποφυγή του να το κοιτάξουμε «κατάματα», σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το εξαφανίσει από τη ζωή μας. Παρότι, όμως, φαντάζει ακατόρθωτο, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να έρθουμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα, για να μπορέσουμε να βρούμε τη λύση του, αν δε θέλουμε να το διαιωνίζουμε εις τους αιώνας των αιώνων, μέχρις ότου μετατραπεί σε μια τοξική κατάσταση.
Πηγή: awakengr.com


Οι 4 κακές συνήθειες που μας κάνουν δυστυχισμένους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
«Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως», λέει το αρχαίο ελληνικό ρητό που τόσο επιτυχημένα περιγράφει τη δύναμη της συνήθειας, μιας συνήθειας που καταλήγουμε συχνά να μην μπορούμε να ελέγξουμε και να γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, τείνουμε να υποτιμούμε την κατάσταση, μη συνειδητοποιώντας πόσο μεγάλη επιρροή μπορεί να ασκεί πάνω μας κι επιτρέποντάς της να βάζει σιγά σιγά τα λιθαράκια για μια κακή (υποσυνείδητα κι συνειδητά) ψυχολογική κατάσταση.
Ζούμε στο παρελθόν.
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά, το παρελθόν έχει «γραφτεί» και, όσο και να το σκέφτεσαι, δεν αλλάζει. Όταν, όμως, ζεις στο παρελθόν, δε ζεις στο τώρα. Και κάπου εδώ η ζωή περνάει από μπροστά σου και σε βρίσκει με γυρισμένη την πλάτη. Ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να αφήσουμε πίσω το «χθες», αλλά αυτό είναι που πρέπει να γίνει, ώστε να ανοίξει ο χώρος για τα καλύτερα πράγματα που περιμένουν να έρθουν.
Λέμε «ναι», ενώ θέλουμε να πούμε «όχι».
Πόσες φορές σας έχει τύχει να έχει ζητηθεί η γνώμη/άδειά σας σε κάτι και, ενώ θέλετε να πείτε «όχι», τελικά λέτε «ναι», είτε για να φανείτε συγκαταβατικοί, είτε για να μην στενοχωρήσετε κάποιον; Έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Californiaέδειξε ότι όσο περισσότερο δυσκολεύεται κάποιος να πει όχι, τόσο πιο πιθανό είναι να νιώθει άγχος, εξάντληση και κατάθλιψη. Μη φοβάστε, λοιπόν, να αρνηθείτε κάτι, καθώς, με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε να διώξετε από το μέλλον τις αρνητικές συνέπειες της καταπίεσης και της υπερβολικής δέσμευσης.
Δεν ζητάμε βοήθεια.
Κάτι η περηφάνια μας, κάτι η θέληση που έχουμε να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε την ανάγκη κανενός, μας εμποδίζουν από το να αναγνωρίσουμε ότι σε μια δεδομένη στιγμή χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός τρίτου. Στην πραγματικότητα, όμως, το να παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε παντογνώστες, μας κάνει αυθεντικούς, με αυτοπεποίθηση και φέρνει στη διάθεσή μας πολύ περισσότερους πόρους.
Αποφεύγουμε τα προβλήματα, αντί να τα λύνουμε.
Η άρνηση της ύπαρξης ενός προβλήματος και η αποφυγή του να το κοιτάξουμε «κατάματα», σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το εξαφανίσει από τη ζωή μας. Παρότι, όμως, φαντάζει ακατόρθωτο, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να έρθουμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα, για να μπορέσουμε να βρούμε τη λύση του, αν δε θέλουμε να το διαιωνίζουμε εις τους αιώνας των αιώνων, μέχρις ότου μετατραπεί σε μια τοξική κατάσταση.
Πηγή: awakengr.com


Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης αποκαλύπτουν σε νέα μελέτη τους τα βότανα που βοηθούν να αντιμετωπίσετε φυσικά το στρες και το άγχος!
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές ανέλυσαν όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα για την αγχολυτική δράση πολυάριθμων βοτάνων και διαπίστωσαν ποια από αυτά έχουν πράγματι αποτέλεσμα αλλά και ποια όχι.
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Phytotherapy Research, το αποτελεσματικότερο βότανο ενάντια στο άγχος είναι το αμφιλεγόμενο κάβα (piper methysticum), ένα φυτό που ευδοκιμεί στα νησιά του δυτικού Ειρηνικού.
Το κάβα είναι διαθέσιμο σε μορφή συμπληρώματος, τσαγιού και συμπυκνωμένου εκχυλίσματος, ωστόσο η ασφάλειά του αμφισβητείται λόγω της σύνδεσής του με βλάβες στο συκώτι. Η πώλησή του στο Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύτηκε το 2003. Στις ΗΠΑ η κυκλοφορία του είναι νόμιμη, ωστόσο ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) έχει εκφράσει ανοιχτά τις επιφυλάξεις του ως προς την ασφάλειά του.
Άλλα βότανα που αποδείχτηκε, μέσα από μελέτες σε πειραματόζωα αλλά και σε ανθρώπους, ότι βοηθούν στη διαχείριση του στρες και του άγχους είναι:
- το χαμομήλι
- το λουλούδι του πάθους (passiflora incarnata)
- η βαλεριάνα
- η βιθανία (ινδικό τζίνσενγκ) και
- η σεντέλα (υδροκοτύλη)
Από την άλλη, βότανα με υποτιθέμενη αγχολυτική δράση όπως το γκίγκο, ο λυκίσκος, το μελισσόχορτο και η σκουτελάρια δεν φαίνεται να αποδίδουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στόχος των ερευνητών από το Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης ήταν να εξετάσουν την επίδραση διαφόρων συμπληρωμάτων στα επίπεδα του γ-αμινοβουτυρικού οξέος (GABA). Το GABA είναι ένας από τους βασικότερους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου με πρωταρχικό ρόλο να ηρεμεί το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα υπέδειξαν ότι το χαμομήλι, το λουλούδι του πάθους, η βιθάνια και η σεντέλα είναι τα βότανα με τη μεγαλύτερη επίδραση στον νευροδιαβιβαστή GABA, γι’ αυτό και προτείνονται ως εναλλακτική ή συμπληρωματική λύση της φαρμακευτικής αγωγής για την αποτελεσματική διαχείριση του στρες και του άγχους.
Πηγή: onmed.gr

Τα βότανα που δρουν αποδεδειγμένα ενάντια στο στρες και το άγχος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης αποκαλύπτουν σε νέα μελέτη τους τα βότανα που βοηθούν να αντιμετωπίσετε φυσικά το στρες και το άγχος!
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές ανέλυσαν όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα για την αγχολυτική δράση πολυάριθμων βοτάνων και διαπίστωσαν ποια από αυτά έχουν πράγματι αποτέλεσμα αλλά και ποια όχι.
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Phytotherapy Research, το αποτελεσματικότερο βότανο ενάντια στο άγχος είναι το αμφιλεγόμενο κάβα (piper methysticum), ένα φυτό που ευδοκιμεί στα νησιά του δυτικού Ειρηνικού.
Το κάβα είναι διαθέσιμο σε μορφή συμπληρώματος, τσαγιού και συμπυκνωμένου εκχυλίσματος, ωστόσο η ασφάλειά του αμφισβητείται λόγω της σύνδεσής του με βλάβες στο συκώτι. Η πώλησή του στο Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύτηκε το 2003. Στις ΗΠΑ η κυκλοφορία του είναι νόμιμη, ωστόσο ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) έχει εκφράσει ανοιχτά τις επιφυλάξεις του ως προς την ασφάλειά του.
Άλλα βότανα που αποδείχτηκε, μέσα από μελέτες σε πειραματόζωα αλλά και σε ανθρώπους, ότι βοηθούν στη διαχείριση του στρες και του άγχους είναι:
- το χαμομήλι
- το λουλούδι του πάθους (passiflora incarnata)
- η βαλεριάνα
- η βιθανία (ινδικό τζίνσενγκ) και
- η σεντέλα (υδροκοτύλη)
Από την άλλη, βότανα με υποτιθέμενη αγχολυτική δράση όπως το γκίγκο, ο λυκίσκος, το μελισσόχορτο και η σκουτελάρια δεν φαίνεται να αποδίδουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στόχος των ερευνητών από το Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης ήταν να εξετάσουν την επίδραση διαφόρων συμπληρωμάτων στα επίπεδα του γ-αμινοβουτυρικού οξέος (GABA). Το GABA είναι ένας από τους βασικότερους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου με πρωταρχικό ρόλο να ηρεμεί το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα υπέδειξαν ότι το χαμομήλι, το λουλούδι του πάθους, η βιθάνια και η σεντέλα είναι τα βότανα με τη μεγαλύτερη επίδραση στον νευροδιαβιβαστή GABA, γι’ αυτό και προτείνονται ως εναλλακτική ή συμπληρωματική λύση της φαρμακευτικής αγωγής για την αποτελεσματική διαχείριση του στρες και του άγχους.
Πηγή: onmed.gr

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019

Διαβάστε τα πέντε σημάδια τα οποία αποκαλύπτουν ότι κάποιος με τον οποίο μπορεί εργάζεστε σε διπλανά γραφεία έχει ψυχοπαθητικές τάσεις:
1. Αναζητεί διαρκώς την... αδρεναλίνη και τον ενθουσιασμό
Οι ψυχοπαθείς συχνά επιθυμούν δραστηριότητες που έχουν ένα στοιχείο φυσικού κινδύνου, ή κίνδυνο να πιαστούν κάνοντας κάτι παράνομο, ή κακόβουλο. Επειδή έχουν περιορισμένη ανησυχία για την ασφάλειά τους, ή για την ασφάλεια των άλλων, θα προσπαθήσουν να πείσουν τους ανθρώπους γύρω τους να συμμετάσχουν σε κάποια επικίνδυνη συμπεριφορά. Μέχρι ενός σημείου, αυτό μπορεί να φαίνεται διασκεδαστικό, μέχρι να ξεπεράσει αυτό που είναι κανονικά αποδεκτό.
Για παράδειγμα, ένας ψυχοπαθής μπορεί να πει: “Βαριέμαι. Ας μπούμε στο αμάξι και ας οδηγήσουμε στο αντίθετο ρεύμα να δούμε τους άλλους να αλλάζουν λωρίδες”. Ή και “Ας δούμε πόσο μακριά μπορείτε να οδηγήσετε σε αυτό το σκοτεινό δρόμο με τους προβολείς σβηστούς”. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι ψυχοπαθείς εμπλέκονται οι ίδιοι σε παράνομες δραστηριότητες, αλλά μπορεί να είναι πολύ... πειστικοί στο να παρακινήσουν άλλους να κάνουν κάτι επικίνδυνο ή ακατάλληλο.
2. Επιφανειακή γοητεία
Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ψυχοπαθείς να είναι αρεστοί, ειδικά στην αρχή μιας σχέσης. Συχνά προβάλλουν μια εικόνα που είναι γοητευτική και συναρπαστική. Οι συνομιλίες μπορεί να περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα επιφανειακής γοητείας, υπέροχες μικρές συνομιλίες, πνευματώδη σχόλια και φανταστικές ιστορίες. Η γοητεία εξαντλείται όταν οι άλλοι συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από μια προσεκτικά ελεγχόμενη επιφανειακή προσωπικότητα.
3. Έλλειψη συνείδησης
Αυτή η “μικρή φωνή στο κεφάλι” σου, που μας λέει να επιστρέψουμε το πορτοφόλι που βρήκαμε στο πάτωμα στον νόμιμο ιδιοκτήτη του είναι λιγότερο... δυνατή στους ψυχοπαθείς. Η ικανότητά τους να βιώνουν ενσυναίσθηση, ενοχή, τύψεις, συμπάθεια και λύπηση είναι περιορισμένη. Αυτά τα συναισθηματικά ελλείμματα μπορεί να είναι το πρώτο παρατηρήσιμο σημάδι που γίνεται αντιληπτό από τους άλλους. Ένας ψυχοπαθής θα έχει δυσκολία να αναλάβει την ευθύνη, αντ' αυτού θα κατηγορήσει τους άλλους, ακόμα και εκείνους που μόλις έβλαψε.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να περάσουν προς τα έξω ότι αισθάνονται συμπόνια. Μπορεί να έχουν μάθει τι “πρέπει” να πουν για να παρουσιαστούν ως συναισθηματικά “λογικοί” στους άλλους, αλλά δεν υπάρχει γνήσιο συναίσθημα πίσω από τα λόγια και τις πράξεις τους. Οι ειδικοί συνηθίζουν να λένε ότι ένας ψυχοπαθής συμπεριφέρεται “ σαν να έχει μάθει τους στίχους, αλλά όχι την μουσική”.
4. Ναρκισσιστές
Η αλαζονεία είναι ένα χαρακτηριστικό που εμφανίζεται πολύ συχνά στους ψυχοπαθείς. Μπορεί να μην πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια για τον κλινικό ναρκισσισμό, αλλά παρουσιάζουν μια αυτοπεποίθηση στα όρια της αλαζονείας, ακόμη και όταν κάτι τέτοιο δεν δικαιολογείται.
Για παράδειγμα, ένας ψυχοπαθής θα πει: “Ακόμα κι αν δεν το έχω κάνει ποτέ πριν, είμαι βέβαιος ότι κανείς δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα από εμένα”. Υπάρχει μια “παραφουσκωμένη” αίσθηση σπουδαιότητας και ανταγωνιστικότητας που υποκινεί τη συμπεριφορά του ψυχοπαθούς. Αυτό γίνεται η κινητήρια δύναμη πίσω από την επίτευξη θέσεων εξουσίας, φήμης και θέσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας ψυχοπαθής έχει στρεβλή άποψη σχετικά με τις δυνατότητές του και πρόβλημα να δει τον εαυτό του και τα ταλέντα του με τον τρόπο που τα βλέπουν οι άλλοι. Αυτός ο τύπος “μεγαλοϊδεατισμού” οδηγεί τους ψυχοπαθείς να πιστεύουν ότι οι κοινοί νόμοι και τα έθιμα δεν ισχύουν για αυτούς στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν την κορυφή.
5. Χειραγωγούν τους άλλους
Φανταστείτε ότι ο φίλος σας σας καλεί στη δουλειά μίας ημέρας για να σας προειδοποιήσει ότι μόλις είδε το σκυλί σας, περπατώντας ο ίδιος κάτω από το δρόμο έξω από το σπίτι σας. Πανικόβλητος, εσύ φεύγεις επιτόπου από την δουλειά σου, για να τρέξεις στο σπίτι σου και να βρεις τον “χαμένο” σκύλο σου. Όταν φτάνεις, βλέπεις ότι ο σκύλος σου είναι στην θέση του και κοιμάται ήσυχος μέσα στο σπίτι. Δεν ήταν ποτέ έξω. Αυτό σε αφήνει ανακουφισμένο, αλλά και σε σύγχυση. Μήπως ο φίλος σας το έκανε με σκοπό, ή ήταν μια ειλικρινής περίπτωση λανθασμένης ταυτοποίησης του σκύλου σου από μέρους του;
Ο ψυχοπαθής αρέσκεται στο να χειραγωγεί τους άλλους και συχνά θα ψεύδεται προκειμένου να τους εξαπατήσει μόνο και μόνο για να δει τους άλλους να αντιδρούν στις δικές του... ραδιουργίες. Δεν έχει κάτι χειροπιαστό να κερδίσει από μια τέτοια συμπεριφορά χειραγώγησης. Απλά, ένας ψυχοπαθής δεν μπορεί να αντισταθεί στον εαυτό του και στην τάση του να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο.
Η χειραγώγηση περιλαμβάνει επίσης την κολακεία και τις ενοχές, για να ικανοποιήσει ο ψυχοπαθής τις ανάγκες του. Στο παράδειγμα με τον σκύλο, θα ευχαριστούσατε πιθανώς από τον φίλο σας για το ενδιαφέρον του για το κατοικίδιό σας και θα του λέγατε ότι τελικά ήταν όλα καλά. Εκείνος, μπορεί τότε να σας κολακεύσει λέγοντας για παράδειγμα “Μπράβο, είσαι πολύ καλός γονιός για τον σκύλο σου”!
Αυτό που τελικά θα έχει καταφέρει είναι να εκμεταλλευτεί την αίσθηση της συμπάθειας και να σας αναγκάσει να φύγετε από την εργασία σας, εντελώς εκτός προγράμματος. Αυτή η λεπτή, αλλά αποτελεσματική, μορφή χειραγώγησης μπορεί να είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί. Πώς να κατηγορήσετε τον φίλο σας για το ψέμα, όταν προσπαθούσε (φαινομενικά) να σας βοηθήσει; Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι “να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά” για πρότυπα παρόμοιας συμπεριφοράς με την πάροδο του χρόνου.
Πηγή: psychologytoday.com

Αυτά είναι τα σημάδια ότι ο συνάδελφός σας στη δουλειά είναι ψυχοπαθής

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Διαβάστε τα πέντε σημάδια τα οποία αποκαλύπτουν ότι κάποιος με τον οποίο μπορεί εργάζεστε σε διπλανά γραφεία έχει ψυχοπαθητικές τάσεις:
1. Αναζητεί διαρκώς την... αδρεναλίνη και τον ενθουσιασμό
Οι ψυχοπαθείς συχνά επιθυμούν δραστηριότητες που έχουν ένα στοιχείο φυσικού κινδύνου, ή κίνδυνο να πιαστούν κάνοντας κάτι παράνομο, ή κακόβουλο. Επειδή έχουν περιορισμένη ανησυχία για την ασφάλειά τους, ή για την ασφάλεια των άλλων, θα προσπαθήσουν να πείσουν τους ανθρώπους γύρω τους να συμμετάσχουν σε κάποια επικίνδυνη συμπεριφορά. Μέχρι ενός σημείου, αυτό μπορεί να φαίνεται διασκεδαστικό, μέχρι να ξεπεράσει αυτό που είναι κανονικά αποδεκτό.
Για παράδειγμα, ένας ψυχοπαθής μπορεί να πει: “Βαριέμαι. Ας μπούμε στο αμάξι και ας οδηγήσουμε στο αντίθετο ρεύμα να δούμε τους άλλους να αλλάζουν λωρίδες”. Ή και “Ας δούμε πόσο μακριά μπορείτε να οδηγήσετε σε αυτό το σκοτεινό δρόμο με τους προβολείς σβηστούς”. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι ψυχοπαθείς εμπλέκονται οι ίδιοι σε παράνομες δραστηριότητες, αλλά μπορεί να είναι πολύ... πειστικοί στο να παρακινήσουν άλλους να κάνουν κάτι επικίνδυνο ή ακατάλληλο.
2. Επιφανειακή γοητεία
Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ψυχοπαθείς να είναι αρεστοί, ειδικά στην αρχή μιας σχέσης. Συχνά προβάλλουν μια εικόνα που είναι γοητευτική και συναρπαστική. Οι συνομιλίες μπορεί να περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα επιφανειακής γοητείας, υπέροχες μικρές συνομιλίες, πνευματώδη σχόλια και φανταστικές ιστορίες. Η γοητεία εξαντλείται όταν οι άλλοι συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από μια προσεκτικά ελεγχόμενη επιφανειακή προσωπικότητα.
3. Έλλειψη συνείδησης
Αυτή η “μικρή φωνή στο κεφάλι” σου, που μας λέει να επιστρέψουμε το πορτοφόλι που βρήκαμε στο πάτωμα στον νόμιμο ιδιοκτήτη του είναι λιγότερο... δυνατή στους ψυχοπαθείς. Η ικανότητά τους να βιώνουν ενσυναίσθηση, ενοχή, τύψεις, συμπάθεια και λύπηση είναι περιορισμένη. Αυτά τα συναισθηματικά ελλείμματα μπορεί να είναι το πρώτο παρατηρήσιμο σημάδι που γίνεται αντιληπτό από τους άλλους. Ένας ψυχοπαθής θα έχει δυσκολία να αναλάβει την ευθύνη, αντ' αυτού θα κατηγορήσει τους άλλους, ακόμα και εκείνους που μόλις έβλαψε.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να περάσουν προς τα έξω ότι αισθάνονται συμπόνια. Μπορεί να έχουν μάθει τι “πρέπει” να πουν για να παρουσιαστούν ως συναισθηματικά “λογικοί” στους άλλους, αλλά δεν υπάρχει γνήσιο συναίσθημα πίσω από τα λόγια και τις πράξεις τους. Οι ειδικοί συνηθίζουν να λένε ότι ένας ψυχοπαθής συμπεριφέρεται “ σαν να έχει μάθει τους στίχους, αλλά όχι την μουσική”.
4. Ναρκισσιστές
Η αλαζονεία είναι ένα χαρακτηριστικό που εμφανίζεται πολύ συχνά στους ψυχοπαθείς. Μπορεί να μην πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια για τον κλινικό ναρκισσισμό, αλλά παρουσιάζουν μια αυτοπεποίθηση στα όρια της αλαζονείας, ακόμη και όταν κάτι τέτοιο δεν δικαιολογείται.
Για παράδειγμα, ένας ψυχοπαθής θα πει: “Ακόμα κι αν δεν το έχω κάνει ποτέ πριν, είμαι βέβαιος ότι κανείς δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα από εμένα”. Υπάρχει μια “παραφουσκωμένη” αίσθηση σπουδαιότητας και ανταγωνιστικότητας που υποκινεί τη συμπεριφορά του ψυχοπαθούς. Αυτό γίνεται η κινητήρια δύναμη πίσω από την επίτευξη θέσεων εξουσίας, φήμης και θέσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας ψυχοπαθής έχει στρεβλή άποψη σχετικά με τις δυνατότητές του και πρόβλημα να δει τον εαυτό του και τα ταλέντα του με τον τρόπο που τα βλέπουν οι άλλοι. Αυτός ο τύπος “μεγαλοϊδεατισμού” οδηγεί τους ψυχοπαθείς να πιστεύουν ότι οι κοινοί νόμοι και τα έθιμα δεν ισχύουν για αυτούς στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν την κορυφή.
5. Χειραγωγούν τους άλλους
Φανταστείτε ότι ο φίλος σας σας καλεί στη δουλειά μίας ημέρας για να σας προειδοποιήσει ότι μόλις είδε το σκυλί σας, περπατώντας ο ίδιος κάτω από το δρόμο έξω από το σπίτι σας. Πανικόβλητος, εσύ φεύγεις επιτόπου από την δουλειά σου, για να τρέξεις στο σπίτι σου και να βρεις τον “χαμένο” σκύλο σου. Όταν φτάνεις, βλέπεις ότι ο σκύλος σου είναι στην θέση του και κοιμάται ήσυχος μέσα στο σπίτι. Δεν ήταν ποτέ έξω. Αυτό σε αφήνει ανακουφισμένο, αλλά και σε σύγχυση. Μήπως ο φίλος σας το έκανε με σκοπό, ή ήταν μια ειλικρινής περίπτωση λανθασμένης ταυτοποίησης του σκύλου σου από μέρους του;
Ο ψυχοπαθής αρέσκεται στο να χειραγωγεί τους άλλους και συχνά θα ψεύδεται προκειμένου να τους εξαπατήσει μόνο και μόνο για να δει τους άλλους να αντιδρούν στις δικές του... ραδιουργίες. Δεν έχει κάτι χειροπιαστό να κερδίσει από μια τέτοια συμπεριφορά χειραγώγησης. Απλά, ένας ψυχοπαθής δεν μπορεί να αντισταθεί στον εαυτό του και στην τάση του να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο.
Η χειραγώγηση περιλαμβάνει επίσης την κολακεία και τις ενοχές, για να ικανοποιήσει ο ψυχοπαθής τις ανάγκες του. Στο παράδειγμα με τον σκύλο, θα ευχαριστούσατε πιθανώς από τον φίλο σας για το ενδιαφέρον του για το κατοικίδιό σας και θα του λέγατε ότι τελικά ήταν όλα καλά. Εκείνος, μπορεί τότε να σας κολακεύσει λέγοντας για παράδειγμα “Μπράβο, είσαι πολύ καλός γονιός για τον σκύλο σου”!
Αυτό που τελικά θα έχει καταφέρει είναι να εκμεταλλευτεί την αίσθηση της συμπάθειας και να σας αναγκάσει να φύγετε από την εργασία σας, εντελώς εκτός προγράμματος. Αυτή η λεπτή, αλλά αποτελεσματική, μορφή χειραγώγησης μπορεί να είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί. Πώς να κατηγορήσετε τον φίλο σας για το ψέμα, όταν προσπαθούσε (φαινομενικά) να σας βοηθήσει; Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι “να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά” για πρότυπα παρόμοιας συμπεριφοράς με την πάροδο του χρόνου.
Πηγή: psychologytoday.com

Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

«Διάδρομο ή παράθυρο;» είναι συνήθως η ερώτηση, όταν επιλέγουμε το πού θα καθίσουμε στο αεροπλάνο. Η απάντηση θα μπορούσε να αποκαλύψει κάτι για την προσωπικότητά σας.
Ενώ οι περισσότεροι επιβάτες σε αεροπλάνο προτιμούν το παράθυρο (καλύτερη θέα και άνεση για να ακουμπήσουν κάπου), άλλοι δίνουν προτεραιότητα στην ελευθερία κίνησης (και πάλι, σχετικό είναι αυτό) του διαδρόμου, δηλαδή να είναι σε θέση να σηκωθούν και να τεντωθούν, ή να κατευθυνθούν προς την τουαλέτα, χωρίς να διαταράξουν κάποιον συνεπιβάτη.
Αλλά σύμφωνα με δύο ψυχολόγους, που έδωσαν συνέντευξη στον βρετανικό The Telegraph, η επιλογή της θέσης στο αεροπλάνο θα μπορούσε να δείξει κάτι περισσότερο. Και αυτό, επειδή, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, οι επιβάτες που προτιμούν το παράθυρο είναι περισσότερο εγωιστές, ενώ όσοι προτιμούν το διάδρομο είναι πιο επιφυλακτικοί, ως χαρακτήρες.

Τι είπαν οι ερευνητές
«Οι επιβάτες που προτιμούν την θέση στο παράθυρο αρέσκονται στο να έχουν τον έλεγχο και τείνουν να συμφωνούν με το “ο καθένας για τον εαυτό του” ως στάση ζωής, ενώ είναι συχνά και πιο ευέξαπτοι. Επίσης, τους αρέσει να “κάνουν φωλιά” και προτιμούν να υπάρχουν κλεισμένοι μέσα στην δική τους “φούσκα”», δήλωσε η δρ Becky Spelman, επικεφαλής ψυχολόγος στην ιδιωτική κλινική Harley Street.
Η ψυχολόγος συμπεριφοράς Jo Hemmings συμφώνησε: «Οι επιβάτες που επιλέγουν διάδρομο είναι συχνά πιο κοινωνικοί και σίγουρα πιο δεκτικοί ως άνθρωποι. Είναι επίσης πιο πιθανό να είναι ανήσυχοι και λιγότερο έμπειροι στο να κοιμούνται στα αεροπλάνα».
Φυσικά, η επιλογή της θέσης έχει να κάνει με περισσότερους από έναν παράγοντες
Σύμφωνα με έρευνα της Quartz το 2014, όσο περισσότεροι πετούν με αεροπλάνο οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο προτιμούν το διάδρομο. Η προτίμηση για το παράθυρο μειώθηκε επίσης καθώς το εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε!
Συνολικά, ωστόσο, η πλειοψηφία των ανθρώπων εξακολουθεί να προτιμάει θέση στο παράθυρο στ’ αεροπλάνο.
Πηγή: health.com

Όποιοι επιλέγουν αυτήν τη θέση στο αεροπλάνο είναι εγωιστές, λένε οι ψυχολόγοι!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
«Διάδρομο ή παράθυρο;» είναι συνήθως η ερώτηση, όταν επιλέγουμε το πού θα καθίσουμε στο αεροπλάνο. Η απάντηση θα μπορούσε να αποκαλύψει κάτι για την προσωπικότητά σας.
Ενώ οι περισσότεροι επιβάτες σε αεροπλάνο προτιμούν το παράθυρο (καλύτερη θέα και άνεση για να ακουμπήσουν κάπου), άλλοι δίνουν προτεραιότητα στην ελευθερία κίνησης (και πάλι, σχετικό είναι αυτό) του διαδρόμου, δηλαδή να είναι σε θέση να σηκωθούν και να τεντωθούν, ή να κατευθυνθούν προς την τουαλέτα, χωρίς να διαταράξουν κάποιον συνεπιβάτη.
Αλλά σύμφωνα με δύο ψυχολόγους, που έδωσαν συνέντευξη στον βρετανικό The Telegraph, η επιλογή της θέσης στο αεροπλάνο θα μπορούσε να δείξει κάτι περισσότερο. Και αυτό, επειδή, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, οι επιβάτες που προτιμούν το παράθυρο είναι περισσότερο εγωιστές, ενώ όσοι προτιμούν το διάδρομο είναι πιο επιφυλακτικοί, ως χαρακτήρες.

Τι είπαν οι ερευνητές
«Οι επιβάτες που προτιμούν την θέση στο παράθυρο αρέσκονται στο να έχουν τον έλεγχο και τείνουν να συμφωνούν με το “ο καθένας για τον εαυτό του” ως στάση ζωής, ενώ είναι συχνά και πιο ευέξαπτοι. Επίσης, τους αρέσει να “κάνουν φωλιά” και προτιμούν να υπάρχουν κλεισμένοι μέσα στην δική τους “φούσκα”», δήλωσε η δρ Becky Spelman, επικεφαλής ψυχολόγος στην ιδιωτική κλινική Harley Street.
Η ψυχολόγος συμπεριφοράς Jo Hemmings συμφώνησε: «Οι επιβάτες που επιλέγουν διάδρομο είναι συχνά πιο κοινωνικοί και σίγουρα πιο δεκτικοί ως άνθρωποι. Είναι επίσης πιο πιθανό να είναι ανήσυχοι και λιγότερο έμπειροι στο να κοιμούνται στα αεροπλάνα».
Φυσικά, η επιλογή της θέσης έχει να κάνει με περισσότερους από έναν παράγοντες
Σύμφωνα με έρευνα της Quartz το 2014, όσο περισσότεροι πετούν με αεροπλάνο οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο προτιμούν το διάδρομο. Η προτίμηση για το παράθυρο μειώθηκε επίσης καθώς το εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε!
Συνολικά, ωστόσο, η πλειοψηφία των ανθρώπων εξακολουθεί να προτιμάει θέση στο παράθυρο στ’ αεροπλάνο.
Πηγή: health.com

Η κατάθλιψη συχνά οφείλεται σε κούραση, άγχος, ή και σε πιο απλά πράγματα, όπως το αναπόφευκτο γεγονός ότι... γερνάμε.
Δείτε επτά πολύ ήπια σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσετε, τόσο στον εαυτό σας, όσο και σε κάποιο κοντινό σας πρόσωπο, αφού πρόκειται για «προπομπούς» κατάθλιψης:
1. Οξυθυμία
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατάθλιψη οδηγεί στην συντριπτική θλίψη. Μερικές φορές, οι άνθρωποι εκδηλώνουν την κατάθλιψη με θυμό και ευερεθιστότητα, αντί για απελπισία και δυστυχία.
Αν έχετε παρατηρήσει αυξημένη ευερεθιστότητα, μην το αγνοήσετε. Μην αποδίδετε την οξυθυμία σας στο στρες της δουλειάς ή σε κάτι ευκαιριακό που “συνέβη σήμερα”. Αναλογιστείτε καλά το ενδεχόμενο να πρόκειται για σημάδι κατάθλιψης, ειδικά αν συνεχίζεται για πολύ καιρό.
2. Δυσκολίες στον ύπνο
Σίγουρα η περιστασιακή δυσκολία να κοιμηθείτε δεν σημαίνει ότι έχετε κατάθλιψη! Αλλά αν πρόκειται για ένα επίμονο πρόβλημα, αν έχετε συχνές αϋπνίες, τότε είναι πιθανό να είστε καταθλιπτικοί. Εκτός από δυσκολία να αποκοιμηθείτε, μπορεί να έχετε δυσκολία και για να παραμείνετε κοιμισμένοι, παρά το γεγονός ότι είστε κουρασμένοι.
Είναι, επίσης, πιθανό να φτάσετε στο άλλο άκρο και να θέλετε να κοιμάστε πάρα πολλές ώρες μέσα στην ημέρα. Αν οι συνήθειες του ύπνου σας έχουν αλλάξει τώρα τελευταία, είναι σημαντικό να αναλογιστείτε τις πιθανές υποκείμενες αιτίες.
3. Πόνοι στο σώμα
Υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στο σώμα και τον εγκέφαλο. Όταν έχετε προβλήματα ψυχικής υγείας, είναι πιθανό να βιώσετε και σωματικά προβλήματα.
Πολλοί άνθρωποι υποτιμούν την σημασία ενός “ανεξήγητου” ή “απρόκλητου” πόνου στο σώμα και τον αποδίδουν στην φυσιολογική διαδικασία γήρανσης. Αλλά οι συχνοί πόνοι στο σώμα μπορεί να είναι σημάδια κατάθλιψης.
4. Μειωμένη ενέργεια
Η κατάθλιψη μπορεί να απορροφήσει την ενέργειά σας και να σας κάνει να αισθάνεστε ληθαργικοί και κουρασμένοι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Πολλοί άνθρωποι το αγνοούν και αυτό το σύμπτωμα και λένε στον εαυτό τους ότι απλά τους «λείπει ύπνος».
5. Ενοχές
Δεν είναι υγιές να κατηγορείτε αδικαιολόγητα τον εαυτό σας για διάφορα γεγονότα, στα οποία επί της ουσίας δεν φέρετε καμία ευθύνη. Εάν αισθάνεστε ενοχές “για τα πάντα”, μπορεί να βιώνετε τα πρώτα συμπτώματα στην κατάθλιψη. Πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη νιώθουν επίσης ότι είναι άχρηστοι στον κόσμο γύρω τους.
Δώστε έμφαση στον εσωτερικό σας μονόλογο. Αν είστε υπερβολικά σκληροί και κατακρίνετε τον εαυτό σας, ίσως έχετε κατάθλιψη.
6. Απερισκεψία
Οι άνθρωποι που, επιφανειακά, μοιάζουν να διασκεδάζουν ασταμάτητα, ή να αναζητούν διαρκώς την έξαψη και την συγκίνηση, συχνά υποφέρουν στο εσωτερικό τους. Τα συχνά τυχερά παιχνίδια, η επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά και η κατάχρηση ουσιών μπορεί όλα να είναι προσπάθειες να καλύψουν δυσάρεστα συναισθήματα.
Αν εσείς, ή κάποιος κοντά σας, έχει αρχίσει να επιδίδεται σε τέτοιες συμπεριφορές τον τελευταίο καιρό, αυτό θα μπορούσε να είναι σημάδι ότι “παλεύει” να αντεπεξέλθει σε μια εσωτερική αναταραχή.
7. Προβλήματα συγκέντρωσης
Αν αδυνατείτε να παραμείνετε εστιασμένοι και συγκεντρωμένοι σε έναν σκοπό/δραστηριότητα, ή αν αισθάνεστε σαν να είστε σε μια εγκεφαλική “ομίχλη”, τότε ίσως έχετε κατάθλιψη. Οι άνθρωποι με κατάθλιψη είναι συχνά “ξεχασιάρηδες” και μοιάζουν να “χάνουν διαρκώς” καθημερινά αντικείμενα, όπως τα κλειδιά ή τα χαρτιά τους.
Παρά το γεγονός ότι στον σημερινό ψηφιακό κόσμο, ολοένα και περισσότεροι από εμάς αισθάνονται να αποσπάται διαρκώς η προσοχή τους, τα χρόνια προβλήματα συγκέντρωσης μπορεί επίσης να προέρχονται από διαταραχές της διάθεσης. Αν έχετε παρατηρήσει μια μείωση στην παραγωγικότητά σας, ή αν έχετε δυσκολία να μείνετε συγκεντρωμένοι στο καθήκον, αναλογιστείτε την πιθανότητα να έχετε κατάθλιψη.
Πηγή: psychologytoday.com

Τα σημάδια-προπομπός για κατάθλιψη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η κατάθλιψη συχνά οφείλεται σε κούραση, άγχος, ή και σε πιο απλά πράγματα, όπως το αναπόφευκτο γεγονός ότι... γερνάμε.
Δείτε επτά πολύ ήπια σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσετε, τόσο στον εαυτό σας, όσο και σε κάποιο κοντινό σας πρόσωπο, αφού πρόκειται για «προπομπούς» κατάθλιψης:
1. Οξυθυμία
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατάθλιψη οδηγεί στην συντριπτική θλίψη. Μερικές φορές, οι άνθρωποι εκδηλώνουν την κατάθλιψη με θυμό και ευερεθιστότητα, αντί για απελπισία και δυστυχία.
Αν έχετε παρατηρήσει αυξημένη ευερεθιστότητα, μην το αγνοήσετε. Μην αποδίδετε την οξυθυμία σας στο στρες της δουλειάς ή σε κάτι ευκαιριακό που “συνέβη σήμερα”. Αναλογιστείτε καλά το ενδεχόμενο να πρόκειται για σημάδι κατάθλιψης, ειδικά αν συνεχίζεται για πολύ καιρό.
2. Δυσκολίες στον ύπνο
Σίγουρα η περιστασιακή δυσκολία να κοιμηθείτε δεν σημαίνει ότι έχετε κατάθλιψη! Αλλά αν πρόκειται για ένα επίμονο πρόβλημα, αν έχετε συχνές αϋπνίες, τότε είναι πιθανό να είστε καταθλιπτικοί. Εκτός από δυσκολία να αποκοιμηθείτε, μπορεί να έχετε δυσκολία και για να παραμείνετε κοιμισμένοι, παρά το γεγονός ότι είστε κουρασμένοι.
Είναι, επίσης, πιθανό να φτάσετε στο άλλο άκρο και να θέλετε να κοιμάστε πάρα πολλές ώρες μέσα στην ημέρα. Αν οι συνήθειες του ύπνου σας έχουν αλλάξει τώρα τελευταία, είναι σημαντικό να αναλογιστείτε τις πιθανές υποκείμενες αιτίες.
3. Πόνοι στο σώμα
Υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στο σώμα και τον εγκέφαλο. Όταν έχετε προβλήματα ψυχικής υγείας, είναι πιθανό να βιώσετε και σωματικά προβλήματα.
Πολλοί άνθρωποι υποτιμούν την σημασία ενός “ανεξήγητου” ή “απρόκλητου” πόνου στο σώμα και τον αποδίδουν στην φυσιολογική διαδικασία γήρανσης. Αλλά οι συχνοί πόνοι στο σώμα μπορεί να είναι σημάδια κατάθλιψης.
4. Μειωμένη ενέργεια
Η κατάθλιψη μπορεί να απορροφήσει την ενέργειά σας και να σας κάνει να αισθάνεστε ληθαργικοί και κουρασμένοι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Πολλοί άνθρωποι το αγνοούν και αυτό το σύμπτωμα και λένε στον εαυτό τους ότι απλά τους «λείπει ύπνος».
5. Ενοχές
Δεν είναι υγιές να κατηγορείτε αδικαιολόγητα τον εαυτό σας για διάφορα γεγονότα, στα οποία επί της ουσίας δεν φέρετε καμία ευθύνη. Εάν αισθάνεστε ενοχές “για τα πάντα”, μπορεί να βιώνετε τα πρώτα συμπτώματα στην κατάθλιψη. Πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη νιώθουν επίσης ότι είναι άχρηστοι στον κόσμο γύρω τους.
Δώστε έμφαση στον εσωτερικό σας μονόλογο. Αν είστε υπερβολικά σκληροί και κατακρίνετε τον εαυτό σας, ίσως έχετε κατάθλιψη.
6. Απερισκεψία
Οι άνθρωποι που, επιφανειακά, μοιάζουν να διασκεδάζουν ασταμάτητα, ή να αναζητούν διαρκώς την έξαψη και την συγκίνηση, συχνά υποφέρουν στο εσωτερικό τους. Τα συχνά τυχερά παιχνίδια, η επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά και η κατάχρηση ουσιών μπορεί όλα να είναι προσπάθειες να καλύψουν δυσάρεστα συναισθήματα.
Αν εσείς, ή κάποιος κοντά σας, έχει αρχίσει να επιδίδεται σε τέτοιες συμπεριφορές τον τελευταίο καιρό, αυτό θα μπορούσε να είναι σημάδι ότι “παλεύει” να αντεπεξέλθει σε μια εσωτερική αναταραχή.
7. Προβλήματα συγκέντρωσης
Αν αδυνατείτε να παραμείνετε εστιασμένοι και συγκεντρωμένοι σε έναν σκοπό/δραστηριότητα, ή αν αισθάνεστε σαν να είστε σε μια εγκεφαλική “ομίχλη”, τότε ίσως έχετε κατάθλιψη. Οι άνθρωποι με κατάθλιψη είναι συχνά “ξεχασιάρηδες” και μοιάζουν να “χάνουν διαρκώς” καθημερινά αντικείμενα, όπως τα κλειδιά ή τα χαρτιά τους.
Παρά το γεγονός ότι στον σημερινό ψηφιακό κόσμο, ολοένα και περισσότεροι από εμάς αισθάνονται να αποσπάται διαρκώς η προσοχή τους, τα χρόνια προβλήματα συγκέντρωσης μπορεί επίσης να προέρχονται από διαταραχές της διάθεσης. Αν έχετε παρατηρήσει μια μείωση στην παραγωγικότητά σας, ή αν έχετε δυσκολία να μείνετε συγκεντρωμένοι στο καθήκον, αναλογιστείτε την πιθανότητα να έχετε κατάθλιψη.
Πηγή: psychologytoday.com

Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και μοναδικός, γι’ αυτό και δεν πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις.
Ειδικά μέσα σε μια σχέση η συμπεριφορά προσαρμόζεται σε κάποιον βαθμό, ανάλογα με τις ανάγκες του συντρόφου.
Όμως σύμφωνα με ψυχολόγους, υπάρχουν κάποια στοιχεία της προσωπικότητας που δεν αλλάζουν και συνήθως με τον καιρό, μάλλον χειροτερεύουν.
Τότε, θα κληθείτε να διαλέξετε ανάμεσα στο συμβιβασμό, τη διατήρηση μιας σχέσης που δεν σας καλύπτει και στο χωρισμό.
Για παράδειγμα, αν ο σύντροφός σας είναι επικριτικός ή σας μειώνει, είναι δύσκολο για εκείνον να κατανοήσει τη θέση σας και για εσάς είναι θέμα χρόνου πόσο θα ανέχεστε την υποτιμητική συμπεριφορά.
Οι ψυχολόγοι εξηγούν, ότι οι επικριτικοί σύντροφοι δεν κατανοούν πως το να σας επισημαίνουν τις ατέλειές σας δεν βοηθά, δηλαδή δεν έχουν κακή πρόθεση, αλλά καταλήγουν να σας φέρνουν σε δύσκολη θέση και να προσπαθούν να σας αλλάξουν με το χειρότερο τρόπο. Η ζήλια μέσα στη σχέση δεν είναι πάντα καταστροφική, όταν υπάρχει μέτρο.
Όμως αν ο σύντροφος ζηλεύει υπερβολικά, υποπτεύεται τους συνεργάτες και τους αγνώστους, τότε γίνεται κουραστικός και η σχέση φθείρεται.
Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και είναι δύσκολο να την κερδίστε όσο και να προσπαθήσετε.
Όσοι είναι εθισμένοι στη δουλειά τους εμποδίζουν την αρμονική συμβίωση.
Στην αρχή της σχέσης μπορεί να σας εμπνέουν θαυμασμό, όμως όταν αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη δουλειά τους από ότι στο σύντροφό τους, θα αισθάνεστε ότι σας παραμελούν και δεν ενδιαφέρονται για εσάς.
Οι ειδικοί προτείνουν τη συζήτηση ως μέσο επίλυσης παρόμοιων προβλημάτων.
Καταστροφικοί σε μια σχέση, είναι όσοι έχουν προβλήματα εθισμού σε ουσίες ή στο αλκοόλ, όπως είναι λογικό.
Ο αλκοολισμός σε αρχικό στάδιο, μπορεί να παρανοηθεί και να σκεφτείτε ότι απλά ο σύντροφός σας πίνει λίγο περισσότερο από το κανονικό. Έρευνες δείχνουν, ότι οι χρήστες ουσιών ή όσοι έχουν εξάρτηση από το αλκοόλ, επιθυμούν την απεξάρτηση, αλλά μόνο ένα μικρό ποσοστό καταφέρνει να απεξαρτηθεί οριστικά.
Σε εκείνους που δε μπορούν να αναπτύξουν μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση, περιλαμβάνονται και οι εγωιστές και εκείνοι που δεν αφήνουν καθόλου ιδιωτικό χώρο στους συντρόφους τους.
Ο εγωισμός όταν ξεπερνάει τα όρια, κάνει το σύντροφο απόμακρο και αδιάφορο, καθώς ασχολείται κυρίως με την ικανοποίηση των αναγκών του.
Υπάρχουν και περιπτώσεις, που ο ένας εκ των δύο συντρόφων, είναι εξαρτημένος από τον άλλον.
Δηλαδή επιθυμεί να είναι μαζί του όσο περισσότερο μπορεί, περιορίζοντάς τον και στερώντας του την ιδιωτικότητά του.
Δυσανασχετεί όταν βγαίνει με φίλους, θέλει να ελέγχει τα μηνύματα και τις κλήσεις του και γενικότερα επιθυμεί την προσκόλληση και κάνει τη συμβίωση ασφυκτική.
Μια ακόμη κατηγορία, είναι εκείνου που αναζητούν στη σχέση τους, τη μητέρα τους.
Δηλαδή αδυνατούν να πάρουν αποφάσεις και ζητούν από το σύντροφο την ασφάλεια και την φροντίδα που παρέχει η μητέρα τους.
Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και η σοβαρότητα των προβλημάτων κρίνεται από τους συντρόφους, σε σχέση με τις αντοχές και τις ανάγκες τους.
Πηγή: valueforlife.gr

Ποιους χαρακτήρες ανθρώπων να αποφύγετε, αν θέλετε μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και μοναδικός, γι’ αυτό και δεν πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις.
Ειδικά μέσα σε μια σχέση η συμπεριφορά προσαρμόζεται σε κάποιον βαθμό, ανάλογα με τις ανάγκες του συντρόφου.
Όμως σύμφωνα με ψυχολόγους, υπάρχουν κάποια στοιχεία της προσωπικότητας που δεν αλλάζουν και συνήθως με τον καιρό, μάλλον χειροτερεύουν.
Τότε, θα κληθείτε να διαλέξετε ανάμεσα στο συμβιβασμό, τη διατήρηση μιας σχέσης που δεν σας καλύπτει και στο χωρισμό.
Για παράδειγμα, αν ο σύντροφός σας είναι επικριτικός ή σας μειώνει, είναι δύσκολο για εκείνον να κατανοήσει τη θέση σας και για εσάς είναι θέμα χρόνου πόσο θα ανέχεστε την υποτιμητική συμπεριφορά.
Οι ψυχολόγοι εξηγούν, ότι οι επικριτικοί σύντροφοι δεν κατανοούν πως το να σας επισημαίνουν τις ατέλειές σας δεν βοηθά, δηλαδή δεν έχουν κακή πρόθεση, αλλά καταλήγουν να σας φέρνουν σε δύσκολη θέση και να προσπαθούν να σας αλλάξουν με το χειρότερο τρόπο. Η ζήλια μέσα στη σχέση δεν είναι πάντα καταστροφική, όταν υπάρχει μέτρο.
Όμως αν ο σύντροφος ζηλεύει υπερβολικά, υποπτεύεται τους συνεργάτες και τους αγνώστους, τότε γίνεται κουραστικός και η σχέση φθείρεται.
Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και είναι δύσκολο να την κερδίστε όσο και να προσπαθήσετε.
Όσοι είναι εθισμένοι στη δουλειά τους εμποδίζουν την αρμονική συμβίωση.
Στην αρχή της σχέσης μπορεί να σας εμπνέουν θαυμασμό, όμως όταν αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη δουλειά τους από ότι στο σύντροφό τους, θα αισθάνεστε ότι σας παραμελούν και δεν ενδιαφέρονται για εσάς.
Οι ειδικοί προτείνουν τη συζήτηση ως μέσο επίλυσης παρόμοιων προβλημάτων.
Καταστροφικοί σε μια σχέση, είναι όσοι έχουν προβλήματα εθισμού σε ουσίες ή στο αλκοόλ, όπως είναι λογικό.
Ο αλκοολισμός σε αρχικό στάδιο, μπορεί να παρανοηθεί και να σκεφτείτε ότι απλά ο σύντροφός σας πίνει λίγο περισσότερο από το κανονικό. Έρευνες δείχνουν, ότι οι χρήστες ουσιών ή όσοι έχουν εξάρτηση από το αλκοόλ, επιθυμούν την απεξάρτηση, αλλά μόνο ένα μικρό ποσοστό καταφέρνει να απεξαρτηθεί οριστικά.
Σε εκείνους που δε μπορούν να αναπτύξουν μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση, περιλαμβάνονται και οι εγωιστές και εκείνοι που δεν αφήνουν καθόλου ιδιωτικό χώρο στους συντρόφους τους.
Ο εγωισμός όταν ξεπερνάει τα όρια, κάνει το σύντροφο απόμακρο και αδιάφορο, καθώς ασχολείται κυρίως με την ικανοποίηση των αναγκών του.
Υπάρχουν και περιπτώσεις, που ο ένας εκ των δύο συντρόφων, είναι εξαρτημένος από τον άλλον.
Δηλαδή επιθυμεί να είναι μαζί του όσο περισσότερο μπορεί, περιορίζοντάς τον και στερώντας του την ιδιωτικότητά του.
Δυσανασχετεί όταν βγαίνει με φίλους, θέλει να ελέγχει τα μηνύματα και τις κλήσεις του και γενικότερα επιθυμεί την προσκόλληση και κάνει τη συμβίωση ασφυκτική.
Μια ακόμη κατηγορία, είναι εκείνου που αναζητούν στη σχέση τους, τη μητέρα τους.
Δηλαδή αδυνατούν να πάρουν αποφάσεις και ζητούν από το σύντροφο την ασφάλεια και την φροντίδα που παρέχει η μητέρα τους.
Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και η σοβαρότητα των προβλημάτων κρίνεται από τους συντρόφους, σε σχέση με τις αντοχές και τις ανάγκες τους.
Πηγή: valueforlife.gr

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019

Έως ποιο βαθμό οι αντιλήψεις και οι αποφάσεις στην καθημερινή ζωή είναι δικές μας και όχι αποτέλεσμα επιρροής από τους ανθρώπους γύρω μας; Κι όμως πειράματα έχουν δείξει ότι τελικά δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Η κοινωνική ομάδα στην οποία έχουμε ενταχθεί καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση ήταν το πείραμα του ψυχολόγου Solomon Asch.
Όταν ο Asch ζήτησε από μια ομάδα εθελοντών να υπολογίσουν μια κάθετη μαύρη γραμμή σε ένα λευκό φύλλο, παρατήρησε ότι οι απόψεις ήταν διαφορετικές. Για παράδειγμα όταν ο εθελοντής βρισκόταν με ανθρώπους που υπερεκτιμούσαν το μήκος της γραμμής, το υπερεκτίμησε και ο ίδιος και το ντίθετο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το 1951 ο ψυχολόγος Solomon Asch ζήτησε από 120 φοιτητές να πάρουν μέρος σε ένα τεστ. Ο κάθε συμμετέχων τοποθετούνταν σε μια ομάδα η οποία είχε σκοπό να ταιριάξει τις γραμμές που είχαν σχεδόν το ίδιο μήκος. Στους συμμετέχοντες έδωσαν μια κάρτα με μια γραμμή και άλλη μια κάρτα με 3 γραμμές και τους ζητήθηκε να πουν ποια γραμμή ταίριαζε σε μήκος με αυτή στην πρώτη κάρτα.
Το πιο σημαντικό όμως στο συγκεκριμένο πείραμα ήταν ότι ο κάθε συμμετέχων δεν γνώριζε πως ανήκε σε μια ομάδα ηθοποιών, οι οποίοι είχαν συνεννοηθεί να δώσουν στην αρχή τη σωστή απάντηση και μετά να δώσουν λάθος απάντηση. Ο σκοπός ήταν να ερευνηθεί εάν ο πραγματικός συμμετέχων θα άλλαζε την απάντησή του ανάλογα με την ομάδα. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι οι περισσότεροι είδαν τη γραμμή διαφορετικά ανάλογα με το ποιος ήταν γύρω τους.
Με του που ολοκληρώθηκε το πείραμα ο Solomon Asch διαπίστωσε ότι η κοινωνική πίεση παίζει σημαντικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων ακόμα και εάν οι απαντήσεις είναι εσφαλμένες.
Όμως τι πραγματικά συμβαίνει;
Όταν έχετε μια γνώμη, μια ιδέα ή μια επιθυμία που ταιριάζει με αυτή των ανθρώπων γύρω σας, ο εγκέφαλος δίνει σήμα και νιώθετε καλά, αφού αυξάνεται το αίσθημα της ανταμοιβής. Εάν, από την άλλη πλευρά, η γνώμη, η ιδέα ή η επιθυμία είναι διαφορετική από αυτή των γύρω σας, ενεργοποιείται ένα μέρος του εγκεφάλου που σας κάνει να νιώθετε άσχημα.
Τι σημαίνει αυτό για εσάς;
Ακόμα και εάν έχετε μια λαμπρή, πρωτοποριακή, καινοτόμο ιδέα κινδυνεύετε να την εγκαταλείψετε εάν κάνετε παρέα με ανθρώπους που είναι πιο μέτριοι από εσάς. Αντιθέτως εάν κάνετε παρέα με ανθρώπους πιο έξυπνους και πιο αισιόδοξους από εσάς είναι πιο πιθανό να πετύχετε τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική σας ζωή. Όταν επιλέγετε άτομα που θέλετε να είναι γύρω σας, επιλέγετε το άτομο που θέλετε να γίνετε. 
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Αν κάνετε παρέα με ανθρώπους πιο έξυπνους από εσάς θα πετύχετε τους στόχους σας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Έως ποιο βαθμό οι αντιλήψεις και οι αποφάσεις στην καθημερινή ζωή είναι δικές μας και όχι αποτέλεσμα επιρροής από τους ανθρώπους γύρω μας; Κι όμως πειράματα έχουν δείξει ότι τελικά δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Η κοινωνική ομάδα στην οποία έχουμε ενταχθεί καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση ήταν το πείραμα του ψυχολόγου Solomon Asch.
Όταν ο Asch ζήτησε από μια ομάδα εθελοντών να υπολογίσουν μια κάθετη μαύρη γραμμή σε ένα λευκό φύλλο, παρατήρησε ότι οι απόψεις ήταν διαφορετικές. Για παράδειγμα όταν ο εθελοντής βρισκόταν με ανθρώπους που υπερεκτιμούσαν το μήκος της γραμμής, το υπερεκτίμησε και ο ίδιος και το ντίθετο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το 1951 ο ψυχολόγος Solomon Asch ζήτησε από 120 φοιτητές να πάρουν μέρος σε ένα τεστ. Ο κάθε συμμετέχων τοποθετούνταν σε μια ομάδα η οποία είχε σκοπό να ταιριάξει τις γραμμές που είχαν σχεδόν το ίδιο μήκος. Στους συμμετέχοντες έδωσαν μια κάρτα με μια γραμμή και άλλη μια κάρτα με 3 γραμμές και τους ζητήθηκε να πουν ποια γραμμή ταίριαζε σε μήκος με αυτή στην πρώτη κάρτα.
Το πιο σημαντικό όμως στο συγκεκριμένο πείραμα ήταν ότι ο κάθε συμμετέχων δεν γνώριζε πως ανήκε σε μια ομάδα ηθοποιών, οι οποίοι είχαν συνεννοηθεί να δώσουν στην αρχή τη σωστή απάντηση και μετά να δώσουν λάθος απάντηση. Ο σκοπός ήταν να ερευνηθεί εάν ο πραγματικός συμμετέχων θα άλλαζε την απάντησή του ανάλογα με την ομάδα. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι οι περισσότεροι είδαν τη γραμμή διαφορετικά ανάλογα με το ποιος ήταν γύρω τους.
Με του που ολοκληρώθηκε το πείραμα ο Solomon Asch διαπίστωσε ότι η κοινωνική πίεση παίζει σημαντικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων ακόμα και εάν οι απαντήσεις είναι εσφαλμένες.
Όμως τι πραγματικά συμβαίνει;
Όταν έχετε μια γνώμη, μια ιδέα ή μια επιθυμία που ταιριάζει με αυτή των ανθρώπων γύρω σας, ο εγκέφαλος δίνει σήμα και νιώθετε καλά, αφού αυξάνεται το αίσθημα της ανταμοιβής. Εάν, από την άλλη πλευρά, η γνώμη, η ιδέα ή η επιθυμία είναι διαφορετική από αυτή των γύρω σας, ενεργοποιείται ένα μέρος του εγκεφάλου που σας κάνει να νιώθετε άσχημα.
Τι σημαίνει αυτό για εσάς;
Ακόμα και εάν έχετε μια λαμπρή, πρωτοποριακή, καινοτόμο ιδέα κινδυνεύετε να την εγκαταλείψετε εάν κάνετε παρέα με ανθρώπους που είναι πιο μέτριοι από εσάς. Αντιθέτως εάν κάνετε παρέα με ανθρώπους πιο έξυπνους και πιο αισιόδοξους από εσάς είναι πιο πιθανό να πετύχετε τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική σας ζωή. Όταν επιλέγετε άτομα που θέλετε να είναι γύρω σας, επιλέγετε το άτομο που θέλετε να γίνετε. 
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Η εμφάνιση ακμής στο πρόσωπο αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής (μείζονος) κατάθλιψης, σύμφωνα με νέα μεγάλη διεθνή επιστημονική μελέτη. Ο κίνδυνος υπάρχει κατά την πρώτη πενταετία μετά την εκδήλωση της ακμής και αφορά περισσότερο τις γυναίκες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ιζαμπέλ Βαλεράν του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι στον Καναδά, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό δερματολογίας "British Journal of Dermatology", ανέλυσαν σε βάθος 15ετίας στοιχεία για 134.400 άτομα με ακμή, στην πλειονότητά τους νέες γυναίκες.
Διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος μείζονος κατάθλιψης είναι μεγαλύτερος κατά το πρώτο έτος μετά τη διάγνωση της ακμής, όντας αυξημένος κατά 63% σε σχέση με όσους δεν έχουν ακμή.
Ο κίνδυνος μειώνεται σταδιακά από το δεύτερο (38%) έως το πέμπτο έτος (16%) μετά τη διάγνωση της ακμής και στη συνέχεια παύει να υπάρχει. Οι γυναίκες με ακμή, ιδίως οι παχύσαρκες, έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη. Οι ερευνητές επεσήμαναν την ανάγκη οι δερματολόγοι να παρακολουθούν τις αλλαγές στην ψυχική διάθεση των ασθενών τους με ακμή και να τους παραπέμπουν έγκαιρα σε ψυχίατρο, αν διαβλέπουν ενδείξεις κατάθλιψης.
«Η νέα μελέτη αναδεικνύει τη σημαντική σχέση ανάμεσα στις παθήσεις του δέρματος και στις ψυχικές νόσους. Δεδομένου ότι ο κίνδυνος κατάθλιψης είναι μεγαλύτερος κατά την περίοδο αμέσως μετά την εκδήλωση της ακμής για πρώτη φορά, είναι φανερό πόσο μεγάλη επίπτωση έχει το δέρμα στη συνολική ψυχική υγεία. Για τους ασθενείς με ακμή, είναι κάτι παραπάνω από μια ατέλεια στο δέρμα και γι' αυτό πρέπει να εκλαμβάνεται σοβαρά» τόνισε η Βαλεράν.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Αυξημένος ο κίνδυνος σοβαρής κατάθλιψης μετά την εμφάνιση ακμής στο πρόσωπο

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η εμφάνιση ακμής στο πρόσωπο αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής (μείζονος) κατάθλιψης, σύμφωνα με νέα μεγάλη διεθνή επιστημονική μελέτη. Ο κίνδυνος υπάρχει κατά την πρώτη πενταετία μετά την εκδήλωση της ακμής και αφορά περισσότερο τις γυναίκες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ιζαμπέλ Βαλεράν του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι στον Καναδά, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό δερματολογίας "British Journal of Dermatology", ανέλυσαν σε βάθος 15ετίας στοιχεία για 134.400 άτομα με ακμή, στην πλειονότητά τους νέες γυναίκες.
Διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος μείζονος κατάθλιψης είναι μεγαλύτερος κατά το πρώτο έτος μετά τη διάγνωση της ακμής, όντας αυξημένος κατά 63% σε σχέση με όσους δεν έχουν ακμή.
Ο κίνδυνος μειώνεται σταδιακά από το δεύτερο (38%) έως το πέμπτο έτος (16%) μετά τη διάγνωση της ακμής και στη συνέχεια παύει να υπάρχει. Οι γυναίκες με ακμή, ιδίως οι παχύσαρκες, έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη. Οι ερευνητές επεσήμαναν την ανάγκη οι δερματολόγοι να παρακολουθούν τις αλλαγές στην ψυχική διάθεση των ασθενών τους με ακμή και να τους παραπέμπουν έγκαιρα σε ψυχίατρο, αν διαβλέπουν ενδείξεις κατάθλιψης.
«Η νέα μελέτη αναδεικνύει τη σημαντική σχέση ανάμεσα στις παθήσεις του δέρματος και στις ψυχικές νόσους. Δεδομένου ότι ο κίνδυνος κατάθλιψης είναι μεγαλύτερος κατά την περίοδο αμέσως μετά την εκδήλωση της ακμής για πρώτη φορά, είναι φανερό πόσο μεγάλη επίπτωση έχει το δέρμα στη συνολική ψυχική υγεία. Για τους ασθενείς με ακμή, είναι κάτι παραπάνω από μια ατέλεια στο δέρμα και γι' αυτό πρέπει να εκλαμβάνεται σοβαρά» τόνισε η Βαλεράν.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Η κατάθλιψη σχετίζεται με διαφορετικές παθολογικές διεργασίες, όπως η φλεγμονή του περιφερικού ανοσοποιητικού συστήματος.
Πρόκειται για μια σειρά διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στους λεμφαδένες και άλλους ιστούς και προστατεύουν από τις ασθένειες και τις ανωμαλίες στις συνάψεις του εγκεφάλου που μεταδίδουν σήματα σε άλλους νευρώνες.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα ρυθμίζουν τη σεροτονίνη, τη ντοπαμίνη και άλλους νευροδιαβιβαστές, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τη φλεγμονή και τις ανωμαλίες στις συνάψεις, που σχετίζονται με την μείζονα καταθλιπτική διαταραχή.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Icahn ανακάλυψαν δύο συστατικά του σταφυλιού που ίσως αποτελέσουν τη βάση για της θεραπεία της κατάθλιψης.
Πρόκειται για τα συστατικά διϋδροκαφεϊκό οξύ (DHCA) και 3-Ο-γλυκοζίτη της μαλβιδίνης (Mal-gluc), που ανακαλύφθηκαν στο σταφύλι και όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, μπορούν να αμβλύνουν την κατάθλιψη στοχεύοντας σε ένα νέο υποκείμενο μηχανισμό της ψυχικής νόσου.
Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι οι πολυφαινόλες του σταφυλιού είναι αποτελεσματικές στην τροποποίηση διαφόρων πτυχών της κατάθλιψης, αλλά ο μηχανισμός δράσης δεν ήταν γνωστός.
Στη νέα έρευνα, ο Δρ Τζούλιο Μαρια Παρινεττι, καθηγητής Νευρολογίας και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ένα διατροφικό παρασκεύασμα πολυφαινόλης ήταν αποτελεσματικό στο να επιφέρει ανακούφιση σε ποντίκια που είχαν επαγόμενη από το άγχος κατάθλιψη.
Συγκεκριμένα, ανακάλυψαν ότι το διϋδροκαφεϊκό οξύ (DHCA) και η 3-Ο-γλυκοζίτη της μαλβιδίνης (Mal-gluc) προήγαγαν την ανακούφιση από την κατάθλιψη στα πειραματόζωα τροποποιώντας τη φλεγμονή και τη συναπτική ελαστικότητα. Το DHCA μείωνε την ιντερλευκίνη-6, μια προφλεγμονώδη ουσία που εκκρίνουν τα Τ-κύτταρα και τα μακροφάγα για να προκαλέσουν τη αντίδραση του ανοσοποιητικού. Η Mal-gluc επηρέαζε την έκφραση των γονιδίων που ευθύνονται για τη συναπτική πλαστικότητα.
Επίσης απέδειξαν ότι η θεραπεία με DHCA/Mal-gluc ήταν αποτελεσματική στην ανακούφιση των φαινοτύπων που μοιάζουν με την κατάθλιψη στα ζωικά μοντέλα με αυξημένη συστημική φλεγμονή που προερχόταν από την μεταφύτευση κυττάρων από το μυελό των οστών ποντικών με επιρρέπεια στο άγχος.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Nature Communications.


Οι αντικαταθλιπτικές ιδιότητες του σταφυλιού

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η κατάθλιψη σχετίζεται με διαφορετικές παθολογικές διεργασίες, όπως η φλεγμονή του περιφερικού ανοσοποιητικού συστήματος.
Πρόκειται για μια σειρά διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στους λεμφαδένες και άλλους ιστούς και προστατεύουν από τις ασθένειες και τις ανωμαλίες στις συνάψεις του εγκεφάλου που μεταδίδουν σήματα σε άλλους νευρώνες.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα ρυθμίζουν τη σεροτονίνη, τη ντοπαμίνη και άλλους νευροδιαβιβαστές, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τη φλεγμονή και τις ανωμαλίες στις συνάψεις, που σχετίζονται με την μείζονα καταθλιπτική διαταραχή.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Icahn ανακάλυψαν δύο συστατικά του σταφυλιού που ίσως αποτελέσουν τη βάση για της θεραπεία της κατάθλιψης.
Πρόκειται για τα συστατικά διϋδροκαφεϊκό οξύ (DHCA) και 3-Ο-γλυκοζίτη της μαλβιδίνης (Mal-gluc), που ανακαλύφθηκαν στο σταφύλι και όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, μπορούν να αμβλύνουν την κατάθλιψη στοχεύοντας σε ένα νέο υποκείμενο μηχανισμό της ψυχικής νόσου.
Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι οι πολυφαινόλες του σταφυλιού είναι αποτελεσματικές στην τροποποίηση διαφόρων πτυχών της κατάθλιψης, αλλά ο μηχανισμός δράσης δεν ήταν γνωστός.
Στη νέα έρευνα, ο Δρ Τζούλιο Μαρια Παρινεττι, καθηγητής Νευρολογίας και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ένα διατροφικό παρασκεύασμα πολυφαινόλης ήταν αποτελεσματικό στο να επιφέρει ανακούφιση σε ποντίκια που είχαν επαγόμενη από το άγχος κατάθλιψη.
Συγκεκριμένα, ανακάλυψαν ότι το διϋδροκαφεϊκό οξύ (DHCA) και η 3-Ο-γλυκοζίτη της μαλβιδίνης (Mal-gluc) προήγαγαν την ανακούφιση από την κατάθλιψη στα πειραματόζωα τροποποιώντας τη φλεγμονή και τη συναπτική ελαστικότητα. Το DHCA μείωνε την ιντερλευκίνη-6, μια προφλεγμονώδη ουσία που εκκρίνουν τα Τ-κύτταρα και τα μακροφάγα για να προκαλέσουν τη αντίδραση του ανοσοποιητικού. Η Mal-gluc επηρέαζε την έκφραση των γονιδίων που ευθύνονται για τη συναπτική πλαστικότητα.
Επίσης απέδειξαν ότι η θεραπεία με DHCA/Mal-gluc ήταν αποτελεσματική στην ανακούφιση των φαινοτύπων που μοιάζουν με την κατάθλιψη στα ζωικά μοντέλα με αυξημένη συστημική φλεγμονή που προερχόταν από την μεταφύτευση κυττάρων από το μυελό των οστών ποντικών με επιρρέπεια στο άγχος.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Nature Communications.


Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στην λύση κάποιας φαρμακευτικής αγωγής για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από το αυξημένο άγχος στην ζωή τους.
Ωστόσο, υπάρχουν και μερικοί απλοί τρόποι που θα σας βοηθήσουν να μειώσετε το άγχος και το στρες να δείτε τα συμπτώματα που το συνοδεύουν να απομακρύνονται.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση για το Άγχος και την Κατάθλιψη, μπορείτε να κάνετε τα ακόλουθα 4 βήματα, όταν είστε στρεσαρισμένοι.
Δείτε ποια είναι αυτά:
-Να ασκείστε 5 ημέρες την εβδομάδα για 30 λεπτά κάθε μέρα. Φροντίστε να κάνετε συχνές και τακτικές ασκήσεις, ακόμα και σε μικρές δόσεις, αντί να κάθεστε σχεδόν σε αδράνεια κατά τον ελεύθερό σας χρόνο.
-Το περπάτημα, το τρέξιμο και η ποδηλασία είναι οι καλύτερες λύσεις.
-Βρείτε τι σας είναι πιο ευχάριστο. Προτιμάτε ένα ομαδικό μάθημα γυμναστικής, ή την ατομική εξάσκηση;
“Κατεβάσετε” μουσική, audiobooks και podcasts για να ακούτε, ενώ ασκείστε. Ζητήστε από κάποιον φίλο να ασκείται μαζί σας για παρέα.
-Δώστε στον εαυτό σας χρόνο για να προσαρμοστεί σε μια νέα ρουτίνα άσκησης. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται 4-8 εβδομάδες για να προσαρμοστούν και να αισθανθούν σε καλύτερη φυσική κατάσταση.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Μειώσετε το άγχος και το στρες σε 4 βήματα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στην λύση κάποιας φαρμακευτικής αγωγής για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από το αυξημένο άγχος στην ζωή τους.
Ωστόσο, υπάρχουν και μερικοί απλοί τρόποι που θα σας βοηθήσουν να μειώσετε το άγχος και το στρες να δείτε τα συμπτώματα που το συνοδεύουν να απομακρύνονται.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση για το Άγχος και την Κατάθλιψη, μπορείτε να κάνετε τα ακόλουθα 4 βήματα, όταν είστε στρεσαρισμένοι.
Δείτε ποια είναι αυτά:
-Να ασκείστε 5 ημέρες την εβδομάδα για 30 λεπτά κάθε μέρα. Φροντίστε να κάνετε συχνές και τακτικές ασκήσεις, ακόμα και σε μικρές δόσεις, αντί να κάθεστε σχεδόν σε αδράνεια κατά τον ελεύθερό σας χρόνο.
-Το περπάτημα, το τρέξιμο και η ποδηλασία είναι οι καλύτερες λύσεις.
-Βρείτε τι σας είναι πιο ευχάριστο. Προτιμάτε ένα ομαδικό μάθημα γυμναστικής, ή την ατομική εξάσκηση;
“Κατεβάσετε” μουσική, audiobooks και podcasts για να ακούτε, ενώ ασκείστε. Ζητήστε από κάποιον φίλο να ασκείται μαζί σας για παρέα.
-Δώστε στον εαυτό σας χρόνο για να προσαρμοστεί σε μια νέα ρουτίνα άσκησης. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται 4-8 εβδομάδες για να προσαρμοστούν και να αισθανθούν σε καλύτερη φυσική κατάσταση.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι τα χρόνια της εφηβείας είναι σπάνια εύκολα τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά.
Και είναι ιδιαίτερα δύσκολο και προκλητικό για τους γονείς όταν έρχονται αντιμέτωποι με εφήβους που αμφισβητούν και επαναστατούν ενάντια σε διάφορες αξίες και κατεστημένα.
Διαβάστε περισσότερα στο mothersblog.gr

Γιατί οι έφηβοι αμφισβητούν τα πάντα (Οι πηγές της εφηβικής επανάστασης)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι τα χρόνια της εφηβείας είναι σπάνια εύκολα τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά.
Και είναι ιδιαίτερα δύσκολο και προκλητικό για τους γονείς όταν έρχονται αντιμέτωποι με εφήβους που αμφισβητούν και επαναστατούν ενάντια σε διάφορες αξίες και κατεστημένα.
Διαβάστε περισσότερα στο mothersblog.gr

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019

Αν και είναι πολύ πιθανό πολλοί να αντιδράσουμε στη σύνδεση έρωτα και μύθου {«’Ερως ανίκατε μάχαν» (έρωτα ανίκητε στη μάχη) Σοφοκλής, «Έρως εν τοις αμηχάνοις ευπορώτατος» (ο έρωτας στις δυσκολίες είναι ευφερετικότατος)- Ευρυπίδης, «Omnia vincit amor» (ο έρωτας νικάει τα πάντα- Βιργίλιος}, αν σκεφτούμε ποιοι μηχανισμοί μας ενεργοποιούνται όταν ερωτευόμαστε κεραυνοβόλα και με ποιους μηχανισμούς συντηρούμε την ιδέα του ιδανικού έρωτα, θα καταλάβουμε πως όλα είναι αποτέλεσμα ενός ορθολογικού τρόπου σκέψης που έχουμε αναπτύξει.
Ας σκεφτούμε για παράδειγμα τον τρόπο που κάποιος αγοράζει το αυτοκίνητό του. Θα επιλέξει συνήθως αυτό που είναι καλύτερο, αυτό που ταιριάζει στις οικογενειακές, ατομικές και επαγγελματικές του ανάγκες και θα ανταποκρίνεται στις οικονομικές του δυνατότητες. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει κάνει προηγουμένως μια αποτίμηση και ένα ξεκαθάρισμα των αναγκών και δυνατοτήτων του, θα έχει πάρει συστάσεις από τρίτους, θα έχει κάνει και μια καλή έρευνα αγοράς, έτσι ώστε όταν δει το κατάλληλο αυτοκίνητο, είναι πολύ πιθανόν να πει: «Αυτό είναι! Πόσο τυχερός είμαι!».Δεν ισχυρίζεται κανείς πως ο έρωτας είναι το ίδιο με ένα αυτοκίνητο, ωστόσο οι μηχανισμοί επιλογής θα μπορούσαν να έχουν μια αναλογία.
Είμαστε σε μια συγκεκριμένη ηλικία, με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, με ξεχωριστές ανάγκες και ικανότητες και έχουμε σε ένα βαθμό –μεγαλύτερο ή μικρότερο- πειραματιστεί πάνω στο τι μας αρέσει και τι μας απωθεί. Αυτό σημαίνει ότι όταν θα έρθουμε σε επαφή με το άτομο που ταιριάζει στα κριτήρια της ερωτικής μας έρευνας αγοράς, θα πούμε «Αυτό είναι!Πόσο τυχερός είμαι!», δίνοντας μια διάσταση «τυχαίου» στο γεγονός. Έχουμε μια τάση να ξεχνάμε αυτό που προηγείται, γιατί ακριβώς οι «μύθοι» που συνοδεύουν τον έρωτα, είναι αυτοί που αντί τελικά να μας απελευθερώνουν, μας εγκλωβίζουν, αν όχι μας καταδικάζουν. Μύθοι όπως «Η τύχη είναι η ουσία του έρωτα», «ο έρωτας είναι μαγικός, αλλά πονάει όταν είναι αληθινός», κάνουν το άτομο να ζει ουσιαστικά μ’έναν παράδοξο τρόπο ρομαντικά.
Αυτό συμβαίνει, διότι εκτός από το ρομαντισμό που καλλιεργούν αυτοί οι μύθοι, καλλιεργούν επίσης και ένα βόλεμα: αφού είναι ιδανικό δε το κατακτήσω ποτέ, άρα δε θα προσπαθήσω κιόλας, αλλά αφού με πονάει έχω ζήσει και εκπληκτικά, άρα είμαι καλά με τον εαυτό μου και δε βλέπω την εξιδανίκευση που έχω κάνει και την παραίτηση από κάθε προσπάθεια να είμαι όντως ευτυχισμένος!
Αν μπαίναμε στη διαδικασία να ερωτευτούμε την ίδια τη ζωή και όχι μια ιδεαλιστική-ουτοπική  εικόνα που έχουμε γι’αυτή, ίσως τότε, η καθημερινότητά μας, με τα εύκολα και τα δύσκολα, με τα ωραία και τα άσχημα, να ήταν μια αληθινή μαγεία για την οποία παλέψαμε. Μια φίλη είπε κάποτε για το σύζυγό της ότι «κέρδισε το λαχείο». Εμείς θα απαντούσαμε πως προφανώς «μπήκε στη διαδικασία πρώτα να διαλέξει και να αγοράσει το λαχείο». Είναι ωραία και όμορφη η προσωπική συμμετοχή και ο ενεργός ρόλος στη ζωή μας, καθόλου πεζός και καθόλου μάταιος.

Της Όλγας-Παναγιώτας Καραθανάση, Ψυχολόγου, MScΟργανωτική &Οικονομική Ψυχολογία, εκπαίδευση στη Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία.
Πηγή: http://psychopedia.gr/

Επιλέγουμε ή όχι αν θα ερωτευτούμε; Ιδού η απορία!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Αν και είναι πολύ πιθανό πολλοί να αντιδράσουμε στη σύνδεση έρωτα και μύθου {«’Ερως ανίκατε μάχαν» (έρωτα ανίκητε στη μάχη) Σοφοκλής, «Έρως εν τοις αμηχάνοις ευπορώτατος» (ο έρωτας στις δυσκολίες είναι ευφερετικότατος)- Ευρυπίδης, «Omnia vincit amor» (ο έρωτας νικάει τα πάντα- Βιργίλιος}, αν σκεφτούμε ποιοι μηχανισμοί μας ενεργοποιούνται όταν ερωτευόμαστε κεραυνοβόλα και με ποιους μηχανισμούς συντηρούμε την ιδέα του ιδανικού έρωτα, θα καταλάβουμε πως όλα είναι αποτέλεσμα ενός ορθολογικού τρόπου σκέψης που έχουμε αναπτύξει.
Ας σκεφτούμε για παράδειγμα τον τρόπο που κάποιος αγοράζει το αυτοκίνητό του. Θα επιλέξει συνήθως αυτό που είναι καλύτερο, αυτό που ταιριάζει στις οικογενειακές, ατομικές και επαγγελματικές του ανάγκες και θα ανταποκρίνεται στις οικονομικές του δυνατότητες. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει κάνει προηγουμένως μια αποτίμηση και ένα ξεκαθάρισμα των αναγκών και δυνατοτήτων του, θα έχει πάρει συστάσεις από τρίτους, θα έχει κάνει και μια καλή έρευνα αγοράς, έτσι ώστε όταν δει το κατάλληλο αυτοκίνητο, είναι πολύ πιθανόν να πει: «Αυτό είναι! Πόσο τυχερός είμαι!».Δεν ισχυρίζεται κανείς πως ο έρωτας είναι το ίδιο με ένα αυτοκίνητο, ωστόσο οι μηχανισμοί επιλογής θα μπορούσαν να έχουν μια αναλογία.
Είμαστε σε μια συγκεκριμένη ηλικία, με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, με ξεχωριστές ανάγκες και ικανότητες και έχουμε σε ένα βαθμό –μεγαλύτερο ή μικρότερο- πειραματιστεί πάνω στο τι μας αρέσει και τι μας απωθεί. Αυτό σημαίνει ότι όταν θα έρθουμε σε επαφή με το άτομο που ταιριάζει στα κριτήρια της ερωτικής μας έρευνας αγοράς, θα πούμε «Αυτό είναι!Πόσο τυχερός είμαι!», δίνοντας μια διάσταση «τυχαίου» στο γεγονός. Έχουμε μια τάση να ξεχνάμε αυτό που προηγείται, γιατί ακριβώς οι «μύθοι» που συνοδεύουν τον έρωτα, είναι αυτοί που αντί τελικά να μας απελευθερώνουν, μας εγκλωβίζουν, αν όχι μας καταδικάζουν. Μύθοι όπως «Η τύχη είναι η ουσία του έρωτα», «ο έρωτας είναι μαγικός, αλλά πονάει όταν είναι αληθινός», κάνουν το άτομο να ζει ουσιαστικά μ’έναν παράδοξο τρόπο ρομαντικά.
Αυτό συμβαίνει, διότι εκτός από το ρομαντισμό που καλλιεργούν αυτοί οι μύθοι, καλλιεργούν επίσης και ένα βόλεμα: αφού είναι ιδανικό δε το κατακτήσω ποτέ, άρα δε θα προσπαθήσω κιόλας, αλλά αφού με πονάει έχω ζήσει και εκπληκτικά, άρα είμαι καλά με τον εαυτό μου και δε βλέπω την εξιδανίκευση που έχω κάνει και την παραίτηση από κάθε προσπάθεια να είμαι όντως ευτυχισμένος!
Αν μπαίναμε στη διαδικασία να ερωτευτούμε την ίδια τη ζωή και όχι μια ιδεαλιστική-ουτοπική  εικόνα που έχουμε γι’αυτή, ίσως τότε, η καθημερινότητά μας, με τα εύκολα και τα δύσκολα, με τα ωραία και τα άσχημα, να ήταν μια αληθινή μαγεία για την οποία παλέψαμε. Μια φίλη είπε κάποτε για το σύζυγό της ότι «κέρδισε το λαχείο». Εμείς θα απαντούσαμε πως προφανώς «μπήκε στη διαδικασία πρώτα να διαλέξει και να αγοράσει το λαχείο». Είναι ωραία και όμορφη η προσωπική συμμετοχή και ο ενεργός ρόλος στη ζωή μας, καθόλου πεζός και καθόλου μάταιος.

Της Όλγας-Παναγιώτας Καραθανάση, Ψυχολόγου, MScΟργανωτική &Οικονομική Ψυχολογία, εκπαίδευση στη Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία.
Πηγή: http://psychopedia.gr/

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

Ζούμε σε μια εποχή που το μόνο εύκολο είναι να είσαστε μονίμως κακοδιάθετη. Επειδή όμως σίγουρα δεν το θέλετε αυτό, δείτε κάποια tips για να ανεβάζετε την ψυχολογία σας όποτε το έχετε ανάγκη!
Όσο δύσκολο και να είναι, αποδεχθείτε ότι τα προβλήματα είναι μέρος της ζωής και μέσα από την επιτυχή διαχείριση των δυσκολιών γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Μη χάνετε το μυαλό σας με τα απλά προβλήματα της καθημερινότητας. Όλα αυτά λύνονται με καθαρό μυαλό και θέληση!
Σε περιπτώσεις που κάνατε ένα λάθος και δεν μπορείτε να το διορθώσετε, κάντε τον απολογισμό σας και φροντίστε να μην το επαναλάβετε στο μέλλον. Δεν έχει καμία πρακτική αξία να κατηγορείτε τον εαυτό σας για κάτι που δεν αλλάζει, ούτε σας κάνει σοφότερη.
Όταν νιώθετε πιεσμένη ή αγχωμένη, καταπιαστείτε με δραστηριότητες που σας κάνουν να νιώθετε όμορφα ή κάντε μια συζήτηση με το σύντροφό σας που βλέπει τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα.
Μην εσωτερικεύετε προβλήματα για τα οποία ούτε έχετε ευθύνη ως προς τη δημιουργία τους, ούτε για άλλα που δεν είσαστε αρμόδιοι να διαχειριστείτε.
Προσπαθήστε να θέτετε ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε πολύ μεγάλες προσδοκίες από τον εαυτό σας και τη ζωή σας γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα νιώθετε συχνά απογοητευμένη.
Φροντίστε να κάνετε ισορροπημένη διατροφή. Με σωστή διατροφή και ξεκούραση, όλα φαίνονται πιο απλά και όμορφα. Δοκιμάστε το και θα μας θυμηθείτε!
ΠΗΓΗ: mother.gr


Συμβουλές για τη διάθεσή σας!!!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ζούμε σε μια εποχή που το μόνο εύκολο είναι να είσαστε μονίμως κακοδιάθετη. Επειδή όμως σίγουρα δεν το θέλετε αυτό, δείτε κάποια tips για να ανεβάζετε την ψυχολογία σας όποτε το έχετε ανάγκη!
Όσο δύσκολο και να είναι, αποδεχθείτε ότι τα προβλήματα είναι μέρος της ζωής και μέσα από την επιτυχή διαχείριση των δυσκολιών γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Μη χάνετε το μυαλό σας με τα απλά προβλήματα της καθημερινότητας. Όλα αυτά λύνονται με καθαρό μυαλό και θέληση!
Σε περιπτώσεις που κάνατε ένα λάθος και δεν μπορείτε να το διορθώσετε, κάντε τον απολογισμό σας και φροντίστε να μην το επαναλάβετε στο μέλλον. Δεν έχει καμία πρακτική αξία να κατηγορείτε τον εαυτό σας για κάτι που δεν αλλάζει, ούτε σας κάνει σοφότερη.
Όταν νιώθετε πιεσμένη ή αγχωμένη, καταπιαστείτε με δραστηριότητες που σας κάνουν να νιώθετε όμορφα ή κάντε μια συζήτηση με το σύντροφό σας που βλέπει τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα.
Μην εσωτερικεύετε προβλήματα για τα οποία ούτε έχετε ευθύνη ως προς τη δημιουργία τους, ούτε για άλλα που δεν είσαστε αρμόδιοι να διαχειριστείτε.
Προσπαθήστε να θέτετε ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε πολύ μεγάλες προσδοκίες από τον εαυτό σας και τη ζωή σας γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα νιώθετε συχνά απογοητευμένη.
Φροντίστε να κάνετε ισορροπημένη διατροφή. Με σωστή διατροφή και ξεκούραση, όλα φαίνονται πιο απλά και όμορφα. Δοκιμάστε το και θα μας θυμηθείτε!
ΠΗΓΗ: mother.gr


Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019

Το αποφάσισα! Θα φτιάξω μια σαλάτα για να εντυπωσιάσω την οικογένειά μου. Μια σαλάτα με κοτόπουλο που είναι και εύκολη. Ευτυχώς, έχουν μείνει μερικά κομματάκια κοτόπουλου στο ψυγείο. Χρειάζομαι και μερικά κομμάτια ανανά σε κονσέρβα για την σαλάτα. Για να δω…Έχω χρησιμοποιήσει τον ανανά, αλλά έχω κρατήσει τον χυμό του. Τι θα τον κάνω τον χυμό; Θα τον πιω; Όχι… Να τον πετάξω; Μα δεν πρέπει να πετάμε φαγητό.
Ααα μόλις θυμήθηκα. Έχω μια συνταγή για τάρτα, που έχει χυμό ανανά ως βασικό συστατικό. Ορίστε, τα έφτιαξα όλα. Μισό λεπτό για να φτιάξω την τάρτα πρέπει να χρησιμοποιήσω μόνο τους κρόκους των αυγών, χωρίς τα ασπράδια…Άρα, θα πρέπει να μαγειρέψω κατευθείαν τα ασπράδια, γιατί αν τα βάλω στο ψυγείο στο τέλος θα τα πετάξω και δεν είναι σωστό.
Έχω μια ιδέα! Μπορώ να φτιάξω μπισκότα μαρέγκας. Είναι εύκολα και τα παιδιά τα λατρεύουν. Για τις μαρέγκες χρειάζομαι μερικές φλούδες λεμονιού. Ωχχ και τι θα κάνω με το λεμόνι που θα μείνει; Αν το αφήσω έτσι, θα ξεραθεί.
Ίσως μπορώ να το χρησιμοποιήσω για το dressing της σαλάτας μου. Η συνταγή έλεγε: “Πάρτε το μισό κρεμμύδι…” Πλάκα μου κάνει; Τι θα το κάνω το άλλο μισό;
Χμμ..μισό λεπτό. Μπορώ να το χρησιμοποιήσω σε σάλτσα ντομάτας, που ταιριάζει τέλεια με τα μακαρόνια. Βρήκα μια συνταγή για σπιτικό ντοματοπολτό. Περάσαμε πολύ ωραία με την μαμά μου το καλοκαίρι, που φτιάξαμε σπιτικό ντοματοπολτό. Έχω χρησιμοποιήσει το μισό από το βάζο που φτιάξαμε. Τι θα κάνω με το υπόλοιπο; Είναι κρίμα να χαλάσει μέσα στο ψυγείο. Είναι τελείως φυσικό, χωρίς πρόσθετα και συντηρητικά.
Τελικά, θα κάνω μια εύκολη σούπα λαχανικών, που μπορώ να χρησιμοποιήσω και αυτές τις ντομάτες. Ωχχ μου έχουν τελειώσει τα λαχανικά. Δεν πειράζει θα πάω να αγοράσω. Αγόρασα όλα τα λαχανικά, τα φρούτα, οδοντόκρεμα, οδοντικό νήμα, ένα ζευγάρι κάλτσες για τον σύζυγό μου (ήταν κρίμα να μην τις πάρω, αφού είχαν έκπτωση), ένα χαριτωμένο ζευγάρι σαγιονάρες για τον εαυτό μου (ήταν και αυτές σε έκπτωση) και πολλά σαπούνια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις που θα χρειαστούν. Καθώς γύριζα σπίτι, σταμάτησα λίγο στην τράπεζα για να πληρώσω μερικούς λογαριασμούς, πετάχτηκα στο καθαριστήριο να πάρω μερικά ρούχα και πήγα στον φούρνο να πάρω φρέσκο ψωμί. Σχεδόν δεν ένιωθα τα πόδια μου, όταν γύρισα σπίτι. Με κάποιον περίεργο τρόπο έφτιαξα την σούπα λαχανικών και αγνόησα τελείως όλα αυτά που περίσσευαν. Τελικά, κάθισα εξουθενωμένη σε μια καρέκλα, αλλά ήμουν πολύ ικανοποιημένη με την μέρα μου. Ξαφνικά, μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό:
“Μα τι τρελή που είμαι! Θα μπορούσα εξαρχής να πιω τον χυμό ανανά!”
ΠΗΓΗ: tilestwra.com/

Πώς λειτουργεί η γυναικεία λογική

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Το αποφάσισα! Θα φτιάξω μια σαλάτα για να εντυπωσιάσω την οικογένειά μου. Μια σαλάτα με κοτόπουλο που είναι και εύκολη. Ευτυχώς, έχουν μείνει μερικά κομματάκια κοτόπουλου στο ψυγείο. Χρειάζομαι και μερικά κομμάτια ανανά σε κονσέρβα για την σαλάτα. Για να δω…Έχω χρησιμοποιήσει τον ανανά, αλλά έχω κρατήσει τον χυμό του. Τι θα τον κάνω τον χυμό; Θα τον πιω; Όχι… Να τον πετάξω; Μα δεν πρέπει να πετάμε φαγητό.
Ααα μόλις θυμήθηκα. Έχω μια συνταγή για τάρτα, που έχει χυμό ανανά ως βασικό συστατικό. Ορίστε, τα έφτιαξα όλα. Μισό λεπτό για να φτιάξω την τάρτα πρέπει να χρησιμοποιήσω μόνο τους κρόκους των αυγών, χωρίς τα ασπράδια…Άρα, θα πρέπει να μαγειρέψω κατευθείαν τα ασπράδια, γιατί αν τα βάλω στο ψυγείο στο τέλος θα τα πετάξω και δεν είναι σωστό.
Έχω μια ιδέα! Μπορώ να φτιάξω μπισκότα μαρέγκας. Είναι εύκολα και τα παιδιά τα λατρεύουν. Για τις μαρέγκες χρειάζομαι μερικές φλούδες λεμονιού. Ωχχ και τι θα κάνω με το λεμόνι που θα μείνει; Αν το αφήσω έτσι, θα ξεραθεί.
Ίσως μπορώ να το χρησιμοποιήσω για το dressing της σαλάτας μου. Η συνταγή έλεγε: “Πάρτε το μισό κρεμμύδι…” Πλάκα μου κάνει; Τι θα το κάνω το άλλο μισό;
Χμμ..μισό λεπτό. Μπορώ να το χρησιμοποιήσω σε σάλτσα ντομάτας, που ταιριάζει τέλεια με τα μακαρόνια. Βρήκα μια συνταγή για σπιτικό ντοματοπολτό. Περάσαμε πολύ ωραία με την μαμά μου το καλοκαίρι, που φτιάξαμε σπιτικό ντοματοπολτό. Έχω χρησιμοποιήσει το μισό από το βάζο που φτιάξαμε. Τι θα κάνω με το υπόλοιπο; Είναι κρίμα να χαλάσει μέσα στο ψυγείο. Είναι τελείως φυσικό, χωρίς πρόσθετα και συντηρητικά.
Τελικά, θα κάνω μια εύκολη σούπα λαχανικών, που μπορώ να χρησιμοποιήσω και αυτές τις ντομάτες. Ωχχ μου έχουν τελειώσει τα λαχανικά. Δεν πειράζει θα πάω να αγοράσω. Αγόρασα όλα τα λαχανικά, τα φρούτα, οδοντόκρεμα, οδοντικό νήμα, ένα ζευγάρι κάλτσες για τον σύζυγό μου (ήταν κρίμα να μην τις πάρω, αφού είχαν έκπτωση), ένα χαριτωμένο ζευγάρι σαγιονάρες για τον εαυτό μου (ήταν και αυτές σε έκπτωση) και πολλά σαπούνια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις που θα χρειαστούν. Καθώς γύριζα σπίτι, σταμάτησα λίγο στην τράπεζα για να πληρώσω μερικούς λογαριασμούς, πετάχτηκα στο καθαριστήριο να πάρω μερικά ρούχα και πήγα στον φούρνο να πάρω φρέσκο ψωμί. Σχεδόν δεν ένιωθα τα πόδια μου, όταν γύρισα σπίτι. Με κάποιον περίεργο τρόπο έφτιαξα την σούπα λαχανικών και αγνόησα τελείως όλα αυτά που περίσσευαν. Τελικά, κάθισα εξουθενωμένη σε μια καρέκλα, αλλά ήμουν πολύ ικανοποιημένη με την μέρα μου. Ξαφνικά, μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό:
“Μα τι τρελή που είμαι! Θα μπορούσα εξαρχής να πιω τον χυμό ανανά!”
ΠΗΓΗ: tilestwra.com/

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

H κατάθλιψη θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως μια μεταδοτική μολυσματική ασθένεια αντί ως μια συναισθηματική διαταραχή, υποστηρίζει μια νέα έρευνα ενός Αμερικανού επιστήμονα.
Η κατάθλιψη μπορεί να προκύψει από μια παρασιτική, βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη και μελλοντικά η διάγνωση της νόσου θα πρέπει να βασίζεται στην αναζήτηση μικροοργανισμών, αναφέρει στην μελέτη του ο Δρ Τουρχάν Κάνλι από το Πανεπιστήμιο του Stony Brook στις ΗΠΑ. Αν η θεωρία του αληθεύει, τότε γεννιούνται ελπίδες για την παρασκευή ενός εμβολίου που θα μπορούσε να προστατέψει χιλιάδες άτομα από την νόσο.
«Είναι καιρός για μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Η κατάθλιψη θα πρέπει να επανεξεταστεί ως μια αντιληπτή μεταδοτική ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα, βακτήρια ή ιούς», επεσήμανε ο Δρ. Τουρχάν Κάνλι.
Ο ίδιος είπε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη εμφανίζουν συμπτώματα παρόμοια με ανθρώπους που πάσχουν από μια μολυσματική ασθένεια, όπως έλλειψη ενέργειας, δυσκολία να σηκωθούν από το κρεβάτι και έλλειψη ενδιαφέροντος για τον κόσμο γύρω τους. Επίσης μελέτες σε ασθενείς με κατάθλιψη έχουν δείξει αυξημένους δείκτες φλεγμονής στον εγκέφαλό τους. Οι δείκτες φλεγμονής υποδεικνύουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα έχει ενεργοποιηθεί σε απάντηση σε κάποιο είδος του παθογόνου μικροοργανισμού.
Το δεύτερο επιχείρημα του είναι ότι υπάρχουν παράσιτα, βακτήρια ή ιοί που επηρεάζουν την συναισθηματική συμπεριφορά. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το γνωστό Toxomaplasma gondii (Τ gondii), ένα παράσιτο που ζει στην εντερική οδό μιας γάτας. Έχει φανεί ότι οι ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη ή με διπολική διαταραχή, ,είχαν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων που δημιουργήθηκαν για να καταπολεμήσουν τα βακτήρια T. gondii. Επίσης, μια σειρά από μελέτες σε τρωκτικά έδειξαν ότι η έκθεσή τους στα βακτήρια αυτά επηρέασε την συναισθηματική τους συμπεριφορά.
Το τελευταίο επιχείρημα του αφορά την γενετική της νόσου. Η έρευνα για συγκεκριμένα γονίδια που συνδέονται με την κατάθλιψη έχει καταλήξει στο κενό. Πιθανώς γιατί ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου γονιδιώματος επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι ιοί. Τα βακτήρια, οι ιοί και τα παράσιτα, μπορούν να μεταφέρουν γονίδια στα κύτταρα μας, με αποτέλεσμα να αλλάζουν την γενετική δομή τους.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


H κατάθλιψη θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως μια μεταδοτική μολυσματική ασθένεια

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
H κατάθλιψη θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως μια μεταδοτική μολυσματική ασθένεια αντί ως μια συναισθηματική διαταραχή, υποστηρίζει μια νέα έρευνα ενός Αμερικανού επιστήμονα.
Η κατάθλιψη μπορεί να προκύψει από μια παρασιτική, βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη και μελλοντικά η διάγνωση της νόσου θα πρέπει να βασίζεται στην αναζήτηση μικροοργανισμών, αναφέρει στην μελέτη του ο Δρ Τουρχάν Κάνλι από το Πανεπιστήμιο του Stony Brook στις ΗΠΑ. Αν η θεωρία του αληθεύει, τότε γεννιούνται ελπίδες για την παρασκευή ενός εμβολίου που θα μπορούσε να προστατέψει χιλιάδες άτομα από την νόσο.
«Είναι καιρός για μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Η κατάθλιψη θα πρέπει να επανεξεταστεί ως μια αντιληπτή μεταδοτική ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα, βακτήρια ή ιούς», επεσήμανε ο Δρ. Τουρχάν Κάνλι.
Ο ίδιος είπε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη εμφανίζουν συμπτώματα παρόμοια με ανθρώπους που πάσχουν από μια μολυσματική ασθένεια, όπως έλλειψη ενέργειας, δυσκολία να σηκωθούν από το κρεβάτι και έλλειψη ενδιαφέροντος για τον κόσμο γύρω τους. Επίσης μελέτες σε ασθενείς με κατάθλιψη έχουν δείξει αυξημένους δείκτες φλεγμονής στον εγκέφαλό τους. Οι δείκτες φλεγμονής υποδεικνύουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα έχει ενεργοποιηθεί σε απάντηση σε κάποιο είδος του παθογόνου μικροοργανισμού.
Το δεύτερο επιχείρημα του είναι ότι υπάρχουν παράσιτα, βακτήρια ή ιοί που επηρεάζουν την συναισθηματική συμπεριφορά. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το γνωστό Toxomaplasma gondii (Τ gondii), ένα παράσιτο που ζει στην εντερική οδό μιας γάτας. Έχει φανεί ότι οι ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη ή με διπολική διαταραχή, ,είχαν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων που δημιουργήθηκαν για να καταπολεμήσουν τα βακτήρια T. gondii. Επίσης, μια σειρά από μελέτες σε τρωκτικά έδειξαν ότι η έκθεσή τους στα βακτήρια αυτά επηρέασε την συναισθηματική τους συμπεριφορά.
Το τελευταίο επιχείρημα του αφορά την γενετική της νόσου. Η έρευνα για συγκεκριμένα γονίδια που συνδέονται με την κατάθλιψη έχει καταλήξει στο κενό. Πιθανώς γιατί ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου γονιδιώματος επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι ιοί. Τα βακτήρια, οι ιοί και τα παράσιτα, μπορούν να μεταφέρουν γονίδια στα κύτταρα μας, με αποτέλεσμα να αλλάζουν την γενετική δομή τους.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr


Κατά καιρούς, έρευνες και μελέτες διεξάγονται, αναζητώντας τους λόγους και τα αίτια που μία γυναίκα μπορεί να μην αισθάνεται καλά με την εικόνα της.
Σχετικά, το τελευταίο διάστημα, φωτογραφικά πρότζεκτ και καμπάνιες συνεχώς ξεπηδούν, θέτοντας στο επίκεντρο το γυναικείο κορμί, σε μία προσπάθεια να αναδειχθεί η ποικιλία σωμάτων που υπάρχει και να σπάσει αυτό που ονομάζεται «συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς».
Γιατί μία γυναικά επιθυμεί να είναι όμορφη;
Αρχικά είναι σύμφυτο με τον κοινωνικό της ρόλο και συνεπώς προσδοκώμενο από το κοινωνικό σύνολο. Κατ' αντιστοιχία, από τον άντρα αναμένει κανείς να είναι δυναμικός. Τα κοινωνικά στερεότυπα διαμορφωμένα σε βάθος χρόνου δημιουργούν προσδοκίες στο υποκείμενο.
Από μία άλλη άποψη, ο καθρέπτης και το κατοπτριζόμενο είδωλο αντανακλούν πέρα από σκληρές ως προς την ακρίβεια εικόνες, αμείλικτες και ως προς τα μηνύματα. Το πέρασμα του χρόνου, η φθορά, η ελκυστικότητα, η σεξουαλικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα και συνδέονται στενά με την εικόνα.
Σε αυτό το σημείο βέβαια, είναι απαραίτητο να αναζητηθεί το κοινωνικό εκτόπισμα και σημαινόμενο της ομορφιάς. Η ομορφιά μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια ιστορική ματιά, ότι δεν είναι κάτι σταθερό και αυταπόδεικτο, καθώς κατά καιρούς και κατά τόπους, τα πρότυπα ομορφιάς αλλάζουν.
«Η αναγνωρισμένη κοινωνική ομορφιά στις δυτικές κοινωνίες συνδέεται στενά με την αυτοπεποίθηση, τον δυναμισμό, την εξουσία, τις ευκαιρίες. Είναι μία προστιθέμενη αξία για τη σύγχρονη γυναίκα παρά τα αρνητικά στερεότυπα και τις δυσκολίες που τη συνοδεύουν», λέει η ψυχολόγος.
Πότε η ανάγκη να νιώσει η γυναίκα όμορφη είναι υγιής;
Σύμφωνα με τον ορισμό που διατυπώθηκε στο καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1946), η υγεία είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας.
Συνεπώς, όταν η ενασχόληση με την ομορφιά δεν οδηγεί σε διαταραχές διατροφής ας πούμε ή ακόμη δεν διαταράσσει και την εύρυθμη καθημερινή λειτουργία και κοινωνικές σχέσεις του ατόμου, δεν υπάρχει λόγος να μιλήσει κανείς για παθολογία.
Είναι δεδομένο, ωστόσο, ότι τα πρότυπα ομορφιάς δεν είναι πάντοτε συνυφασμένα με την όψη της υγείας.
Μπορεί αυτή η ανάγκη να γίνει εμμονή;
Αν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, μπορεί να γίνει εμμονή. Κάτι τέτοιο το παρατηρούμε και κατά την περίοδο της εφηβείας. Οι έφηβοι σε μία προσπάθεια κατανόησης των ενδοψυχικών και σωματικών αλλαγών, σε μία προσπάθεια αναζήτησης του ρόλους τους, ασχολούνται με εμμονικό τρόπο, με την εμφάνισή τους. Ωστόσο, πρέπει να συντρέχουν και άλλοι λόγοι».
Τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται από περιοδικά μόδας, διαφημίσεις και από τον γενικό χώρο της ομορφιάς είναι ικανά να ασκήσουν επιρροή στη γυναίκα;
Αν έλεγε κανείς ότι δεν επηρεάζουν θα ήταν σα να αμφισβητούσε τη βιομηχανία της ομορφιάς, η οποία αν μη τι άλλο στελεχώνεται από ικανούς επαγγελματίες των οποίων στόχος είναι και η διαμόρφωση προτύπων και η άσκηση επιρροής.
Συνεπώς, σαφώς και επηρεάζουν και η επιρροή αυτή είναι αντικείμενο διάφορων μελετών. Το ενδιαφέρον «προϊόν»” αυτής της βιομηχανίας, το ωραίο, παρουσιάζεται ως πάντα ιδανικό, άπιαστο και άμεσα συνυφασμένο με δευτερογενείς στόχους.
Κάτι ακόμη που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι μέχρι πρότινος απευθύνεται σε γυναίκες συγκεκριμένου ηλικιακού φάσματος. Με την εξέλιξη ωστόσο της πλαστικής χειρουργικής το φάσμα αυτό διευρύνεται.
Γιατί μία γυναίκα μπορεί να μην νιώθει όμορφα με την εικόνα της;
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Ενδεικτικά, ο χρόνος και τα ίχνη που αφήνει. Είναι ένα ζήτημα με οντολογικές διαστάσεις το οποίο εγγράφεται στην εξωτερική μας εικόνα και εκεί είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμο.
Εκεί ξεσπούν καμιά φορά όλες οι προσωπικές ανασφάλειες και βλέπουμε γυναίκες πανικόβλητες να αρνούνται το πέρασμα του χρόνου, να προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη φθορά, να αντιμετωπίσουν το άγχος του χρόνου, απομακρύνοντας τον από το τοπίο, χρησιμοποιώντας καμιά φορά αμφίβολα μέσα.
Από την άλλη, πολλές φορές είναι και θέμα διάθεσης και άλλων ζητημάτων που επιλέγουμε να επικεντρώσουμε σε κάτι που φαίνεται. Είναι σαν τη γνωστή ιστορία που κάποιος χάνει ένα αντικείμενο στο δρόμο και αντί να το ψάξει εκεί, το ψάχνει κάτω από τη λάμπα επειδή εκεί έχει φως.
Έτσι πολλές φορές αποδίδουμε τη δυσθυμία μας, των αποτυχιών μας, των ματαιώσεων, σε περισσότερο εμφανή και κατανοητά πλαίσια. Αν ήμουν πιο αδύνατη θα είχα περισσότερες ευκαιρίες στις συνεντεύξεις. Αν ήμουν πιο όμορφη ο σύντροφός μου δεν θα με απατούσε.
Οι διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις γίνονται αντιληπτές σαν ένα παιχνίδι ανταγωνισμού με σαφείς κανόνες. Και είναι υγιές να θέλουμε να είμαστε όμορφες, γιατί όταν νιώθουμε καλά με την εικόνα μας: We are back in the game!
Ένα μήνυμα για τη σύγχρονη γυναίκα;
Μία φράση από τον Oscar Wilde:  Δηλαδή, τίποτα δεν είναι τόσο όμορφο, ώστε, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, να μην δείξει άσχημο.»
Πηγή:pathfinders.gr


Η ανησυχία για την εικόνα μας, δεν είναι ένας παραλογισμός της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας και κουλτούρας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Κατά καιρούς, έρευνες και μελέτες διεξάγονται, αναζητώντας τους λόγους και τα αίτια που μία γυναίκα μπορεί να μην αισθάνεται καλά με την εικόνα της.
Σχετικά, το τελευταίο διάστημα, φωτογραφικά πρότζεκτ και καμπάνιες συνεχώς ξεπηδούν, θέτοντας στο επίκεντρο το γυναικείο κορμί, σε μία προσπάθεια να αναδειχθεί η ποικιλία σωμάτων που υπάρχει και να σπάσει αυτό που ονομάζεται «συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς».
Γιατί μία γυναικά επιθυμεί να είναι όμορφη;
Αρχικά είναι σύμφυτο με τον κοινωνικό της ρόλο και συνεπώς προσδοκώμενο από το κοινωνικό σύνολο. Κατ' αντιστοιχία, από τον άντρα αναμένει κανείς να είναι δυναμικός. Τα κοινωνικά στερεότυπα διαμορφωμένα σε βάθος χρόνου δημιουργούν προσδοκίες στο υποκείμενο.
Από μία άλλη άποψη, ο καθρέπτης και το κατοπτριζόμενο είδωλο αντανακλούν πέρα από σκληρές ως προς την ακρίβεια εικόνες, αμείλικτες και ως προς τα μηνύματα. Το πέρασμα του χρόνου, η φθορά, η ελκυστικότητα, η σεξουαλικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα και συνδέονται στενά με την εικόνα.
Σε αυτό το σημείο βέβαια, είναι απαραίτητο να αναζητηθεί το κοινωνικό εκτόπισμα και σημαινόμενο της ομορφιάς. Η ομορφιά μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια ιστορική ματιά, ότι δεν είναι κάτι σταθερό και αυταπόδεικτο, καθώς κατά καιρούς και κατά τόπους, τα πρότυπα ομορφιάς αλλάζουν.
«Η αναγνωρισμένη κοινωνική ομορφιά στις δυτικές κοινωνίες συνδέεται στενά με την αυτοπεποίθηση, τον δυναμισμό, την εξουσία, τις ευκαιρίες. Είναι μία προστιθέμενη αξία για τη σύγχρονη γυναίκα παρά τα αρνητικά στερεότυπα και τις δυσκολίες που τη συνοδεύουν», λέει η ψυχολόγος.
Πότε η ανάγκη να νιώσει η γυναίκα όμορφη είναι υγιής;
Σύμφωνα με τον ορισμό που διατυπώθηκε στο καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1946), η υγεία είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας.
Συνεπώς, όταν η ενασχόληση με την ομορφιά δεν οδηγεί σε διαταραχές διατροφής ας πούμε ή ακόμη δεν διαταράσσει και την εύρυθμη καθημερινή λειτουργία και κοινωνικές σχέσεις του ατόμου, δεν υπάρχει λόγος να μιλήσει κανείς για παθολογία.
Είναι δεδομένο, ωστόσο, ότι τα πρότυπα ομορφιάς δεν είναι πάντοτε συνυφασμένα με την όψη της υγείας.
Μπορεί αυτή η ανάγκη να γίνει εμμονή;
Αν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, μπορεί να γίνει εμμονή. Κάτι τέτοιο το παρατηρούμε και κατά την περίοδο της εφηβείας. Οι έφηβοι σε μία προσπάθεια κατανόησης των ενδοψυχικών και σωματικών αλλαγών, σε μία προσπάθεια αναζήτησης του ρόλους τους, ασχολούνται με εμμονικό τρόπο, με την εμφάνισή τους. Ωστόσο, πρέπει να συντρέχουν και άλλοι λόγοι».
Τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται από περιοδικά μόδας, διαφημίσεις και από τον γενικό χώρο της ομορφιάς είναι ικανά να ασκήσουν επιρροή στη γυναίκα;
Αν έλεγε κανείς ότι δεν επηρεάζουν θα ήταν σα να αμφισβητούσε τη βιομηχανία της ομορφιάς, η οποία αν μη τι άλλο στελεχώνεται από ικανούς επαγγελματίες των οποίων στόχος είναι και η διαμόρφωση προτύπων και η άσκηση επιρροής.
Συνεπώς, σαφώς και επηρεάζουν και η επιρροή αυτή είναι αντικείμενο διάφορων μελετών. Το ενδιαφέρον «προϊόν»” αυτής της βιομηχανίας, το ωραίο, παρουσιάζεται ως πάντα ιδανικό, άπιαστο και άμεσα συνυφασμένο με δευτερογενείς στόχους.
Κάτι ακόμη που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι μέχρι πρότινος απευθύνεται σε γυναίκες συγκεκριμένου ηλικιακού φάσματος. Με την εξέλιξη ωστόσο της πλαστικής χειρουργικής το φάσμα αυτό διευρύνεται.
Γιατί μία γυναίκα μπορεί να μην νιώθει όμορφα με την εικόνα της;
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Ενδεικτικά, ο χρόνος και τα ίχνη που αφήνει. Είναι ένα ζήτημα με οντολογικές διαστάσεις το οποίο εγγράφεται στην εξωτερική μας εικόνα και εκεί είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμο.
Εκεί ξεσπούν καμιά φορά όλες οι προσωπικές ανασφάλειες και βλέπουμε γυναίκες πανικόβλητες να αρνούνται το πέρασμα του χρόνου, να προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη φθορά, να αντιμετωπίσουν το άγχος του χρόνου, απομακρύνοντας τον από το τοπίο, χρησιμοποιώντας καμιά φορά αμφίβολα μέσα.
Από την άλλη, πολλές φορές είναι και θέμα διάθεσης και άλλων ζητημάτων που επιλέγουμε να επικεντρώσουμε σε κάτι που φαίνεται. Είναι σαν τη γνωστή ιστορία που κάποιος χάνει ένα αντικείμενο στο δρόμο και αντί να το ψάξει εκεί, το ψάχνει κάτω από τη λάμπα επειδή εκεί έχει φως.
Έτσι πολλές φορές αποδίδουμε τη δυσθυμία μας, των αποτυχιών μας, των ματαιώσεων, σε περισσότερο εμφανή και κατανοητά πλαίσια. Αν ήμουν πιο αδύνατη θα είχα περισσότερες ευκαιρίες στις συνεντεύξεις. Αν ήμουν πιο όμορφη ο σύντροφός μου δεν θα με απατούσε.
Οι διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις γίνονται αντιληπτές σαν ένα παιχνίδι ανταγωνισμού με σαφείς κανόνες. Και είναι υγιές να θέλουμε να είμαστε όμορφες, γιατί όταν νιώθουμε καλά με την εικόνα μας: We are back in the game!
Ένα μήνυμα για τη σύγχρονη γυναίκα;
Μία φράση από τον Oscar Wilde:  Δηλαδή, τίποτα δεν είναι τόσο όμορφο, ώστε, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, να μην δείξει άσχημο.»
Πηγή:pathfinders.gr


Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)