Ποιο κατοικίδιο θέτει σε κίνδυνο την εγκυμοσύνη

Του μαιευτήρα – γυναικολόγου Δημήτρη Κακαλέτρη.

Πολλές γυναίκες, όταν πληροφορούνται το χαρμόσυνο νέο της εγκυμοσύνης τους ανησυχούν για το κατοικίδιό τους, αναρωτιούνται αν πρέπει να το κρατήσουν στο σπίτι τους και αν εκείνο αποτελεί κίνδυνο στην έκβαση της εγκυμοσύνης τους.

Η αλήθεια είναι πως οι κίνδυνοι είναι πολύ λίγοι και μπορούν να αποφευχθούν με απλά μέτρα προφύλαξης, οπότε μην βιαστείτε να αποχωριστείτε το αγαπημένο σας ζωάκι. Είναι επίσης αλήθεια πως πολλοί μολυσματικοί παράγοντες μεταδίδονται από τα κατοικίδια στον άνθρωπο, όμως ελάχιστοι απ” αυτούς οδηγούν σε σοβαρές λοιμώξεις και ακόμη λιγότεροι μπορεί να βλάψουν το ανθρώπινο έμβρυο.

Επειδή οι περισσότερες μολύνσεις μπορούν να αποφευχθούν με απλά καθημερινά μέτρα υγιεινής, η κατανόηση του τρόπου μετάδοσης και η ενημέρωση για την πρόληψή τους είναι απαραίτητες.

Τί χρειάζεται να γνωρίζουν οι μέλλουσες μητέρες

Εκείνο που χρειάζεται να γνωρίζετε είναι ότι μερικά είδη κατοικιδίων δεν ενέχουν κανένα κίνδυνο ή ανησυχία που μπορεί να προκαλέσει οποιαδήποτε επιπλοκή κατά τη διάρκεια της κύησης. Ωστόσο, για να αποφύγετε τυχόν προβλήματα με την εγκυμοσύνη σας καλό είναι να μάθετε τί πρέπει να κάνετε και να πάρετε κάποιες απαραίτητες προφυλάξεις, οι οποίες θα σας εξασφαλίσουν μια ασφαλή για την υγεία σας και την υγεία του μωρού σας «συμβίωση».

Γάτες
Η τοξοπλάσμωση είναι η κύρια ανησυχία, όσον αφορά στις γάτες. Η λοίμωξη στις έγκυες μπορεί να οδηγήσει σε γενετικές ανωμαλίες ή ακόμα και σε αποβολές. Η μόλυνση μεταδίδεται στις γάτες από την κατανάλωση μολυσμένου ωμού κρέατος, από τα πουλιά, το έδαφος και τα ποντίκια. Στη συνέχεια μεταδίδουν τη λοίμωξη από τα περιτώματά τους.

Καλό είναι λοιπόν αν υπάρχει γάτα στο σπίτι σας, να λάβετε τις ακόλουθες προφυλάξεις:
- Οι έγκυες θα πρέπει να αποφεύγουν την αλλαγή της άμμου υγιεινής ή να έρθουν σε επαφή με τη λεκάνη της γάτας. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, θα πρέπει η έγκυος να φορέσει προστατευτική μάσκα και γάντια και να πλύνει καλά τα χέρια της όταν τελειώσει.
- Κρατήστε τη γάτα εντός σπιτιού και αποφύγετε να έρθει σε επαφή με άλλες, αδέσποτες γάτες.
- Η γάτα θα πρέπει να τρέφεται με κονσερβοποιημένες ή αποξηραμένες τροφές που διατίθενται στο εμπόριο. Αποφύγετε το ωμό ή το μισοψημένο κρέας.

- Σε καμία περίπτωση μην «υιοθετήσετε» κάποια καινούργια γάτα, η οποία ήταν αδέσποτη ή έχει τραφεί με ωμό κρέας.
Σκύλοι
Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος αν έχετε για κατοικίδιο έναν σκύλο. Στην περίπτωση όμως που είναι αρκετά μεγαλόσωμος προσέξτε, όταν είστε ξαπλωμένη ή καθιστή, να μην πηδήξει στην κοιλιά σας. Εάν ο σκύλος σας συμπεριφέρεται έτσι, θα πρέπει να ξεκινήσετε άμμεσα την εκπαίδευση του ώστε να “κοψει” αυτήν την επικίνδυνη συνήθεια.

Επιπλέον, η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι η καταλληλότερη στιγμή για να ξεκινήσετε την προετοιμασία του σκύλου σας για την άφιξη του μωρού σας. Μια καλή αρχή είναι να εντοπίσετε τυχόν θέματα συμπεριφοράς, να αναθεωρήσετε τις βασικές δεξιότητες υπακοής και να ορίσετε εκ νέου τις «ρουτίνες» του σκύλου σας.

Πουλιά
Αν το φτερωτό σας κατοικίδιο (καναρίνι, παπαγάλος κτλ) είναι υγειές, τότε δεν έχετε να ανησυχείτε για τίποτα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας. Θα πρέπει όμως να πάτε τον φτερωτό σας φίλο στον κτηνίατρο για έναν προληπτικό έλεγχο. Τα πουλιά μπορούν να μεταδώσουν το βακτήριο της σαλμονέλας, το καμπυλοβακτηρίδιο και κάποιες άλλες λοιμώξεις. Συνιστάται ο καθαρισμός του κλουβιού να μη γίνεται από την έγκυο. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, φροντίστε να πλένετε καλά τα χέρια εάν έχετε έρθει σε επαφή με το πουλί ή με το κλουβί του.

Φίδια, Σαύρες, Χελώνες
Η Αμερικάνικη Ένωση για την Εγκυμοσύνη (ΑΡΑ) προειδοποιεί ότι οι σαύρες, τα φίδια, τα ιγκουάνα, οι χελώνες και κάθε είδους ερπετό μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την εγκυμοσύνη και το παιδί σας ακόμη και μετά τον τοκετό. Αυτή η κατηγορία των κατοικίδιων ζώων μεταφέρει το βακτήριο της σαλμονέλας στα περιττώματά τους και η έκθεση σε αυτό μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στην εγκυμοσύνη σας. Επιπλέον, η έκθεση στο βακτήριο της σαλμονέλας μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας σε μικρά παιδιά, μέχρι την ηλικία των 5 ετών, γιατί το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι ακόμη σε εξέλιξη.

Αν αποφασίσετε να μην τα αποχωριστείτε, τα προληπτικά για την υγεία σας μέτρα θα πρέπει να περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Καλό πλύσιμο χεριών, εάν έχετε έρθει σε επαφή με το ερπετό ή με το κλουβί του.
- Μην τα αφήνετε να κυκλοφορούν ελεύθερα στους χώρους που κινήστε, ιδιαίτερα στην κουζίνα ή σε χώρους παρασκευής τροφίμων.
- Μην πλένετε τα ερπετά/αμφίβια κατοικίδια σας ή τα κλουβιά τους στο νεροχύτη της κουζίνας, αλλά σε εξωτερικό χώρο. Εάν η καθαριότητα γίνει στη μπανιέρα, θα πρέπει ύστερα να την απολυμάνετε με χλωρίνη.

Τρωκτικά
Το Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) έχει εκδώσει μια οδηγία στην οποία αναφέρεται ότι οι έγκυες γυναίκες δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με κανένα είδος τρωκτικού κατοικίδιου ζώου. Στα τρωκτικά κατοικίδια συμπεριλαμβάνονται τα χάμστερ, τα gerbils και τα ινδικά χοιρίδια. Αν και αυτά τα τρωκτικά δεν είναι φορείς του ιού της λεμφοκυτταρικής χοριομηνιγγίτιδας (LCMV), μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια, ειδικά αν προέρχονται από κατάστημα κατοικιδίων. Η λεμφοκυτταρική χοριομηνιγγίτιδα μπορεί να προκαλέσει αποβολή και σοβαρές γεννετικές ανωμαλίες. Το CDC προειδοποιεί ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα πρέπει να φυλάσσονται σε ξεχωριστό μέρος του σπιτιού και η έγκυος δε πρέπει να έρχεται σε επαφή με αυτά.

Όποια λοιπόν κι αν είναι η σχέση σας με τα ζώα, σίγουρα θα πρέπει να είστε προσεκτικοί και κυρίως συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχετε απέναντί τους αναφορικά με την υγεία και τη φροντίδα τους.  

Πηγή: usay.gr

Το κάπνισμα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Παναγιώτης Χριστόπουλος

Επιστημονικός Συνεργάτης στην εταιρεία Ιατρική Σχολή Αθηνών και Υπεύθυνος Παιδικής και Εφηβικής Γυναικολογίας στην εταιρεία Μαιευτήριο Μητέρα.

Όπως είναι ήδη γνωστό, το κάπνισμα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης (ενεργητικό και παθητικό), δημιουργεί προβλήματα στη μητέρα, αλλά και στο έμβρυο. Αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αποκόλλησης του πλακούντα, πρόωρης ρήξης των εμβρυϊκών μεμβρανών και πιθανόν πρόωρου τοκετού. Επίσης, επηρεάζει σημαντικά την ανάπτυξη του εμβρύου μέσα στη μήτρα, προκαλώντας χαμηλό βάρος γέννησης και μικρό μήκος σώματος. Άλλες επιπλέον ανωμαλίες αφορούν το σχηματισμό της καρδιάς, τη διάπλαση της υπερώας και των χειλέων κλπ. Άλλα προβλήματα που δημιουργούνται στο έμβρυο είναι λειτουργικά, όπως για παράδειγμα οι διαταραχές του ανοσοποιητικού τους συστήματος, που έχουν ως αποτέλεσμα λοιμώξεις, αλλά και αλλεργίες. Τέλος, αυξημένες μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται σε παιδιά που γεννήθηκαν από γυναίκες καπνίστριες.
Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και πολλούς άλλους περισσότερους, συστήνουμε την άμεση διακοπή και την ολοκληρωτική αποχή από το κάπνισμα, όλων των γυναικών που βρίσκονται σε εγκυμοσύνη.
Προστατεύστε τον εαυτό σας... προστατεύστε το μωρό σας!

13+1 ανατριχιαστικά πράγματα για το τσιγάρο

Η ουσία είναι μια: Το κάπνισμα σκοτώνει. Δολοφονεί αργά, αλλά δολοφονεί.

Με το κάπνισμα εμφανίζεται καρκίνος, ή απλά σταματάει η καρδιά. Ακόμη όμως και ο καπνιστής που θα τη “γλυτώσει”, θα αντιμετωπίσει σίγουρα άλλου είδους προβλήματα στον οργανισμό του. Θα “φουσκώνει”, δεν θα μπορεί να ανέβει τις σκάλες, θα έχει δύσπνοιες, θα εμφανίσει σεξουαλικά προβλήματα και πολλά άλλα. Σήμερα θα διαβάσετε 13 ανατριχιαστικά πράγματα για το τσιγάρο που ίσως δεν ξέρετε:
1. Το τσιγάρο είναι γεμάτο δηλητήρια, τα οποία μπαίνουν μέσα στον οργανισμό όταν το καπνίζουμε. Τα τσιγάρα περιέχουν αρσενικό, φορμαλδεΰδη, μόλυβδο, υδροκυάνιο, οξείδιο του αζώτου, μονοξείδιο του άνθρακα, αμμωνία και 43 γνωστά καρκινογόνα στοιχεία.
2. Τα τσιγάρα περιέχουν περισσότερα από 4.000 συστατικά. Αυτά με την καύση παράγουν τουλάχιστον 200 χημικές ενώσεις, πολλές από τις οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με βλάβες στους πνεύμονες.
3. Το τσιγάρο καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και μας κάνει ευάλωτους, στις ασθένειες. Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός καπνιστή πρέπει να εργάζεται σκληρότερα από εκείνο των μη καπνιστών, σε καθημερινή βάση. Επακόλουθο είναι επίσης ότι το αίμα των καπνιστών, περιέχει λιγότερα αντιοξειδωτικά στοιχεία.

4. Το τσιγάρο κόβει χρόνια ζωής. Κάθε τσιγάρο που καπνίζουμε μας στερεί 5 λεπτά από τη ζωή μας. Οι επιστήμονες έχουν μετρήσει τον μέσο όρο τσιγάρων και διαπίστωσαν ότι συνολικά ο καπνιστής θα πεθάνει 14 χρόνια νωρίτερα.
5. Από τη στιγμή που θα ανάψουμε ένα τσιγάρο, μέσα σε 10 δευτερόλεπτα, ποσότητα νικοτίνης έχει φτάσει μέσω του αίματος, στον εγκέφαλο μας. Η νικοτίνη επίσης φθάνει και στο μητρικό γάλα, άρα και στον αγνό και καθάριο οργανισμό του βρέφους. Αυτό για όσες μανούλες καπνίζουν και θηλάζουν.
6. Και αφού μιλάμε για νικοτίνη, διαβάστε και τα εξής σοκαριστικά: Η νικοτίνη είναι μία από τις πιο εθιστικές ουσίες. Η επήρεια της περνά μετά από 20 λεπτά με την προυπόθεση ότι δεν θα ξανακαπνίσουμε. Όταν ο οργανισμός εθιστεί χρειάζεται νικοτίνη και για αυτό δεν κόβουμε εύκολα το κάπνισμα.
7. Νομίζετε ότι όταν κόψετε το κάπνισμα, τότε θα παχύνετε. Ξέρετε γιατί; Η έλλειψη νικοτίνης είναι αυτή, που προκαλεί τη λαιμαργία για λιπαρά φαγητά και γλυκά, γεγονός που αιτιολογεί, εν μέρει, την αύξηση του βάρους, όταν κάποιος σταματά το κάπνισμα.
8. Το τσιγάρο χαλαρώνει; Απατάστε. Στον κάθε οργανισμό λειτουργεί διαφορετικά. Άλλους τους χαλαρώνει, άλλους όμως τους “ενεργοποιεί”. Στην πραγματικότητα, η μόνη “χαλάρωση” που προσφέρει το κάπνισμα αφορά στον εγκέφαλο, ο οποίος ικανοποιεί την πείνα του για νικοτίνη.
9. “Ένα τσιγαράκι μετά το φαγητό, είναι η μεγαλύτερη απόλαυση” λένε πολλοί καπνιστές που σπεύδουν να ανάψουν τσιγάρο μόλις τελειώσουν το φαγητό του. Ισχύει όμως; Όχι φυσικά. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι, ότι ο οργανισμός διακόπτει τη διαδικασία της πέψης, προκειμένου να ασχοληθεί με την προστασία των κυττάρων του αίματος και την έξαψη των τοξινών στον εγκέφαλο, που προκαλεί ο καπνός.
10. Πιστεύετε ότι το τσιγάρο σας αφήνει μια ευχάριστη γεύση; Ξανασκεφτείτε το. Η ουρία, μια χημική ένωση που βρίσκεται στα ούρα, χρησιμοποιείται για να προσθέσει «γεύση» στα τσιγάρα.
11. Και ορισμένα οικονομικά στοιχεία, έτσι για να ξέρουμε τι μας γίνετε: Το τσιγάρο είναι το πιο εμπορεύσιμο προϊόν στον πλανήτη, με παγκόσμιο κέρδος που αγγίζει το χρόνο τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια.
12. Οι Αμερικανοί καπνοπαραγωγοί σήμερα βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος από τις πωλήσεις σε ξένες χώρες παρά στις ΗΠΑ.
13. Στις ΗΠΑ, οι γυναίκες καπνίζουν σχεδόν όσο οι άνδρες. Το 22% που καπνίζει είναι γυναίκες ενώ το 35%, είναι άνδρες. Στον υπόλοιπο κόσμο τα ποσοστά έχουν ως εξής: Στην Ευρώπη καπνίζει το 46% των ανδρών και το 26% των γυναικών. Στην Αφρική καπνίζει το 29% των ανδρών και μόλις το 4% των γυναικών, στην Νοτιοανατολική Ασία, το 44% των ανδρών και το 4% των γυναικών, ενώ στον Δυτικό Ειρηνικό καπνίζει το 60% των ανδρών και μόλις το 8% των γυναικών

 +1 Τι παθαίνει κανείς όταν καπνίζει πριν τον ύπνο
Μέχρι τώρα ξέραμε τις θανατηφόρες επιπτώσεις του καπνίσματος στον ανθρώπινο οργανισμό. Το τσιγάρο είναι υπεύθυνο για χίλια μύρια κακά, που ξεκινάνε από το έμφραγμα και καταλήγουν στους καρκίνους διαφόρων μορφών. Τώρα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το κάπνισμα καταστρέφει και κάτι άλλο. Τον ήρεμο ύπνο.

Οι καπνιστές κοιμούνται λιγότερες ώρες και κάνουν γενικά χειρότερο ύπνο, σε σχέση με όσους δεν καπνίζουν, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα. Μια άλλη αμερικανική μελέτη ανακάλυψε ότι οι καπνιστές που έχουν πάθει καρκίνο των πνευμόνων, έχουν κατά μέσο όρο δεκαπλάσιες γενετικές μεταλλάξεις στους όγκους τους, σε σχέση με όσους ποτέ δεν είχαν καπνίσει. 

Οι γερμανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Στέφαν Κορς της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Charite του Βερολίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα βιολογίας του εθισμού "Addiction Biology", μελέτησαν πάνω από 2.000 άτομα.
Όπως διαπιστώθηκε, το 17% των καπνιστών κοιμούνταν λιγότερο από έξι ώρες κάθε βράδυ και το 28% ανέφεραν διαταραχές κατά τον ύπνο τους. Τα αντίστοιχα σαφώς χαμηλότερα ποσοστά για τους μη καπνιστές ήσαν 7% και 19%.
«Η μελέτη αναδεικνύει για πρώτη φορά την αυξημένη πιθανότητα διαταραχών στον ύπνο των καπνιστών σε σύγκριση με τους μη καπνιστές», δήλωσε ο Στέφαν Κορς. Πάντως η έρευνα δεν αποδεικνύει ότι είναι το κάπνισμα που ευθύνεται άμεσα για τα προβλήματα του ύπνου, καθώς οι καπνιστές συνήθως έχουν κι άλλες συνήθειες που δεν τους βοηθούν να κοιμηθούν, όπως να βλέπουν έως αργά τηλεόραση ή να μην ασκούνται αρκετά σωματικά.
Όμως οι Γερμανοί ερευνητές πιστεύουν ότι η νικοτίνη έχει τη δική της ευθύνη, καθώς διεγείρει τον οργανισμό. «Αν κανείς καπνίζει και δυσκολεύεται να κοιμηθεί, έχει ένα ακόμα λόγο να το κόψει», ανέφερε ο Γερμανός επικεφαλής της έρευνας. Παλαιότερες έρευνες έχουν συσχετίσει τον ελλιπή ή κακό ύπνο με άλλα προβλήματα υγείας, όπως την παχυσαρκία, το διαβήτη και την καρδιοπάθεια.
Στη δεύτερη έρευνα, οι αμερικανοί επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Γουίλσον της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Cell" (Κύτταρο), διαπίστωσαν ότι οι καρκινοπαθείς με όγκο στους πνεύμονες και ιστορικό καπνίσματος έχουν δέκα φορές περισσότερες μεταλλάξεις στον όγκο τους σε σχέση με τους καρκινοπαθείς που ποτέ δεν υπήρξαν καπνιστές.
«Αποτέλεσε έκπληξη που είδαμε τόσες περισσότερες μεταλλάξεις. Η ανακάλυψη έρχεται να ενισχύσει το παλαιό μήνυμα: Μην καπνίζετε», τόνισε ο Ρίτσαρντ Γουίλσον.

πηγή: iatropedia.gr 

Η Εξωσωματική Γονιμοποίηση

Τα προβλήματα γονιμότητας επηρεάζουν πολλά πράγματα στην ζωή ενός ζευγαριού. Δημιουργούν ανησυχία ανυπομονησία, ενοχές και ένταση αλλά αφήνουν επίσης συναισθήματα λύπης, κατάθλιψης, απορύθμισης και οδηγούν σε απομόνωση.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση, όπως το λέει η λέξη, είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα: αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στο φυσικό περιβάλλον, που είναι η σάλπιγγα της

γυναίκας, γίνεται στο εργαστήριο. Είναι ουσιαστικά η παράκαμψη μιας συγκεκριμένης λειτουργίας του οργανισμού, όταν, για διαφόρους λόγους, δεν μπορεί να γίνει στο σώμα.

Τα ωάρια όμως είναι της γυναίκας, τα σπερματοζωάρια του άνδρα και τα έμβρυα που προκύπτουν είναι δικά τους.

Τα ωάρια λαμβάνονται από τα ωοθυλάκια, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες της γυναίκας, με τη διαδικασία της ωοληψίας. Στο εργαστήριο, έρχονται σε επαφή με τα σπερματοζωάρια, μέσα σε ειδικά δοχεία (τρυβλία) με καλλιεργητικό υλικό, προκειμένου να γίνει η γονιμοποίηση. Στη συνέχεια, τα τρυβλία με τα γονιμοποιημένα ωάρια (ζυγώτες) τοποθετούνται σε επωαστικό κλίβανο για 2-6 ημέρες, υπό ειδικές συνθήκες, ώστε τα έμβρυα να διανύσουν τα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους.

Αντί τα έμβρυα να καταλήξουν στη μήτρα με φυσικό τρόπο (δηλαδή μέσω της σάλπιγγας), μεταφέρονται σ’ αυτήν από τον εξειδικευμένο γυναικολόγο, με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα μέσα στον οποίο τα έχει τοποθετήσει ο εμβρυολόγος. Τα έμβρυα εμφυτεύονται από μόνα τους στον βλεννογόνο της μήτρας, το ενδομήτριο, όπως και στη φυσιολογική σύλληψη. Εάν υπάρξει εμφύτευση θα υπάρξει κατά κανόνα και εγκυμοσύνη.

Διαταραχές στην περίοδο της εγκυμοσύνης

Αιμορραγία και κράμπες στην αρχή της εγκυμοσύνης.

Στις αρχές της κύησης , αν έχετε αιμορραγίες και κράμπες θα πρέπει να επισκεφτείτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το γιατρό. Παρότι , αυτά τα συμπτώματα ενδέχεται να είναι προειδοποίηση αποβολής , μερικές γυναίκες αιμορραγούν χωρίς προφανή λόγο και χωρίς καμιά δυσμενή επίπτωση στο αναπτυσσόμενο έμβρυο.

Ο υπερηχογραφικός έλεγχος είναι η εξέταση εκλογής για την εύρεση της αιτίας μιας αιμορραγίας.

Η παραμονή στο κρεβάτι, για κάποιο διάστημα, ίσως είναι επιβεβλημένη.

Σε προχωρημένη κύηση , κύρια αίτια της αιμορραγίας σχετίζονται με τον πλακούντα.

Αποκόλληση πλακούντα: όταν ένα τμήμα του πλακούντα αποχωρίζεται από το τοίχωμα της μήτρας . Πρόκειται για κάτι που είναι επώδυνο και σκληραίνει την μήτρα.  Αν το τμήμα του πλακούντα που αποκολλάται είναι μεγάλο , μπορεί να είναι μοιραίο τόσο για την μητέρα όσο και για το παιδί.

Ο πρόδρομος πλακούντας: Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία ο πλακούντας προσκολλάται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας , αντί στο ανώτερο.

Καθώς το κατώτερο τμήμα διογκώνεται υπάρχει αιμορραγία χωρίς πόνο , η οποία αν είναι μεγάλη , μπορεί να είναι επικίνδυνη και για την μητέρα και για το έμβρυο.

Όταν διαγνωστεί πρόδρομος πλακούντας , συνήθως συνιστάται αυστηρά η παραμονή στο κρεβάτι ενώ μερικές φορές η εγκυμονούσα εισάγεται σε κλινική για τους δύο τελευταίους μήνες της κύησης.

Αν ο πλακούντας καλύπτει τον αυχένα του τραχήλου ή φράζει λίγο τον τραχηλικό σωλήνα γίνεται καισαρική τομή.

Πηγή: iatropedia.gr

Kαταστρέφει τον εγκέφαλο o εθισμός στο internet

Σοβαρό εθισμό προκαλεί η πολύωρη χρήση του internet κυρίως στους νέους.Μάλιστα οι επιστήμονες δεν διστάζουν να συγκρίνουν τον εθισμό του διαδικτύου με τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ , ή με την χρήση κοκαΐνης.

Την  νέα  αυτή πάθηση οι επιστήμονες την ονομάζουν Διαταραχή Εθισμού στο Διαδίκτυο και  προσβάλλει κυρίως τους νέους αλλά και όσους ξοδεύουν πάνω από πέντε ώρες καθημερινά στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. 

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτός ο εθισμός μπορεί να αποβεί εξίσου καταστρεπτικός για τον οργανισμό, όπως ακριβώς θα ήταν εάν κάποιος έπαιρνε κοκαΐνη, αφού διαταράσσει ολόκληρη τη νευρική λειτουργία και καταστρέφει τον εγκέφαλο. Τονίζουν επίσης ότι η συμπεριφορά κάποιου τέτοιου ατόμου όταν του “κόψεις” το internet είναι ίδια με την συμπεριφορά ατόμων με σύνδρομο στέρησης.

Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας, η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει πάρα πολλούς καθημερινούς χρήστες του ίντερνετ καθώς το 53% των ελληνικών νοικοκυριών είναι στο διαδίκτυο και το 92% των εφήβων ηλικίας 12-16 ετών είναι καθημερινά στο διαδίκτυο από 2-4,5 ώρες.

Τα συμπτώματα στέρησης σε τέτοια άτομα εμφανίζονται με ρίγη, με παραμιλητά με έμμονες ιδέες και με ακούσιες κινήσεις των χεριών και των δαχτύλων τους σαν να γράφουν σε κάποιο αόρατο πληκτρολόγιο. Όπως τονίζουν Άγγλοι επιστήμονες: “μέχρι τώρα η έρευνα για την ΔΕΔ, είχε επικεντρωθεί στις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και όχι στις επιπτώσεις στο σώμα. Τώρα κοιτάμε και τι συμβαίνει και στο κορμί”

Και πράγματι, αυτή τη φορά Κινέζοι επιστήμονες μελέτησαν τις μαγνητικές τομογραφίες από τους εγκεφάλους ατόμων εθισμένων αλλά και ατόμων μη εξαρτημένων από το ...internet.Εξετάστηκαν 17 εγκέφαλοι εφήβων εθισμένων και 16 μη εθισμένων και τα αποτελέσματα τα ανακοίνωσε ο Δρ Λέι Χάο από την Κινέζικη Ακαδημία Επιστημών:

“Βρήκαμε ενδείξεις” αναφέρει ο Δρ Χάο, “ότι στους εθισμένους έφηβους έχει διαταραχθεί η φαιά ουσία αλλά και οι νευρικές ίνες που συνδέουν ζωτικά τμήματα του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα, τον αυτοέλεγχο και τη λήψη αποφάσεων. Η ίδια εικόνα που παρουσιάζουν δηλαδή, άτομα τα οποία κάνουν χρήση ναρκωτικών ή και αλκοόλ”.

Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η ζημιά προκαλείται στην μυελίνη, το μονωτικό λιπαρόι περίβλημα στον εγκέφαλο που βοηθά στη λειτουργία των νεύρων του εγκεφάλου. Η ψυχίατρος Εριέττα Τζόουνς από το imperial college του Λονδίνου χαρακτήρισε την έρευνα των Κινέζων πρωτοποριακή αλλά θα πρέπει η έρευνα να γίνει και σε μεγαλύτερο δείγμα για ασφαλέστερα συμπεράσματα. 

Πηγή: iatropedia.gr

Ψυχολογική πίεση και άγχος ευνοούν το Αλτσχάιμερ

Εάν κάποιος ηλικιωμένος ζει μια ζωή χωρίς πολλές σκοτούρες και δίχως άγχος, προστατεύεται καλύτερα από το Αλτσχάιμερ, από έναν άλλο ηλικιωμένο που ζει μέσα στην πίεση και το στρες. Βέβαια θα αναρωτηθείτε στην Ελλάδα του σήμερα ποιος ηλικιωμένος δεν έχει άγχος και πίεση, αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Και ενώ οι επιστήμονες τονίζουν, ότι το στρες από μόνο του δεν μπορεί να προκαλέσει Αλτσχάιμερ, διευκρινίζουν ότι μπορεί να επιδράσει σαν καταλύτης, για τον ταχύτερο εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.

Επιστήμονες από την Αργεντινή ανακοίνωσαν στο παγκόσμιο συνέδριο της “Ευρωπαϊκής Νευρολογικής Εταιρίας”, που έγινε στην Πράγα, ότι το στρες και ο ρόλος που διαδραματίζει στο Αλτσχάιμερ και την Άνοια, είναι αρκετός λόγος για να δοθεί περισσότερη προσοχή στην ψυχική υγεία των ηλικιωμένων.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν αφού εξέτασαν 107 ασθενείς, του ιδίου φύλλου και επιπέδου μόρφωσης, με ήπια συμπτώματα της νόσου και ηλικία, κατά μέσον όρο, τα 72 χρόνια. Υπήρχε ένα κενό 2,5 ετών κατά μέσον όρο από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων μέχρι την διάγνωση.

Τόσο οι συμμετέχοντες όσο και οι συγγενείς τους και όσοι τους φρόντιζαν κλήθηκαν να απαντήσουν στο αν συνέβη κάτι αξιομνημόνευτο κατά τα τρία χρόνια πριν από την διάγνωση.

Απ΄ότι προέκυψε το 73% των ασθενών με Αλτσχάιμερ βρίσκονταν κάτω από έντονο ψυχολογικό στρες, συχνά εξαιτίας του θανάτου ενός συντρόφου ή παιδιού ή τους είχε συμβεί ένα περιστατικό βίας όπως ένα τροχαίο ή μια επίθεση, όχι τόσο με σωματικές επιπτώσεις όσο με ψυχολογικές.

Μόνο το 24% εκείνων που εντάχθηκαν στην ομάδα ελέγχου είχαν βιώσει παρόμοια περιστατικά.

Το Αλτσχάιμερ θεωρείται ότι είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας στον κόσμο και οι παράγοντες κινδύνου είναι η ηλικία, η υπέρταση, ο διαβήτης, η σωματική και πνευματική νωθρότητα.

Σύμφωνα με την ομάδα των Αργεντίνων επιστημόνων, ο αντίκτυπος περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως το στρες, στην εμφάνιση του Αλτσχάιμερ, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.

Πηγή: iatropedia.gr

Ένα μήλο την ημέρα ...

Ασπίδα προστασίας για την καρδιά των γυναικών που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση αποτελεί η κατανάλωση μήλων με την φλούδα. 

“Μαγικό Φρούτο”  αποκαλεί το μήλο αμερικανική μελέτη καθώς, όπως αποδείχθηκε, η κατανάλωσή του μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα ωφέλιμη στις γυναίκες.  Σύμφωνα με την έρευνα του Δρ. Bahram H. Arjmandi και του καθηγητή Margaret A. Sitton του Πανεπιστημίου της Φλόριντα των ΗΠΑ η καθημερινή κατανάλωση μήλων προστατεύει την καρδιά των γυναικών μετά την εμμηνόπαυση.

Οπως φάνηκε στο πείραμα - στο οποίο συμμετείχαν 2 ομάδες γυναικών - όσες απ'αυτές κατανάλωναν μήλα, σταδιακά μείωναν την LDL χοληστερόλη ( κακή χοληστερίνη ) τους και μάλιστα σε μεγάλο ποστοστό που άγγιξε το 23%. Αντίθετα στην ομάδα των γυναικών που κατανάλωναν δαμάσκηνα δεν παρατηρήθηκε καμία μείωση της χοληστερόλης. 

Απο την άλλη πλευρά, η καθημερινή κατανάλωση του μήλου, βοήθησε τις γυναικες να μειώσουν και το βάρος τους, γεγονός που οι γιατροί απέδωσαν στην πηκτίνη, ουσία που περιέχει το μήλο και που έχει αποδεδειγμένα ευεργετικά αποτελέσματα.

" Υπάρχει αλήθεια πίσω από το ρητό “ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα”, λέει ο Δρ Arjmandi, ο οποίος υποστηρίζει ότι "απο την κατανάλωση των μήλων μπορούν να ωφεληθούν όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες και τα μικρά παιδιά "

Πηγή: iatropedia.gr

Ο ύπνος ''καθαρίζει'' τον εγκέφαλο!

Του Πέτρου Γεωργιτσογιαννάκου Ιατρού.

Ο ύπνος δεν χρειάζεται μόνο για να ξεκουράζει , αλλά και να αποβάλλει τις τοξικές ουσίες.

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Science από τον Maiken Nedergaard και τους συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο του Rochester Medical Center (New York) , ο ύπνος επιτρέπει στον εγκεφαλικό ιστό να αποτοξινωθεί από τις επιβλαβείς ουσίες ,όπως τοβήτα-αμυλοειδές που είναι συνδεδεμένο με την Νόσο του Alzheimer.

Η ανακάλυψη αυτή προέρχεται από τον κ. Nedergaard ,υποδιευθυντή του Center for translational Neuromedicine, ο οποίος αποκάλυψε ότι στον εγκέφαλο υπάρχει ένα σύστημα που λειτουργεί σαν το λεμφικό σύστημα, ελέγχοντας την ροή του Εγκεφαλονωτιαίου υγρού μέσω των νευρογλοιακών κυττάρων.(το οποίο και ονομάστηκε glymphatic.)

Στην μελέτη που έγινε οι ερευνητές χορήγησαν μια ειδική χρωστική ουσία για το Εγκεφαλονωτιαίο υγρό σε ποντίκια, αποδεικνύοντας ότι η εγκεφαλική ροή του αυξάνεται περισσότερο κατά τον ύπνο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι ο εξωκυτταρικός χώρος αυξάνεται κατά 60% όταν τα ποντίκια κοιμούνται, ενώ η χορήγηση ενός φαρμάκου που περιορίζει τις μεταβολές του όγκου των νευρογλοιακών κυττάρων που ελέγχουν την ροή του συστήματος, επιτρέπει την αύξηση της ροής του στον εγκέφαλο.

Τελικώς χορηγώντας στα ποντίκια την πρωτεΐνη βήτα-αμυλοειδές, ο Nedergaard και οι συνεργάτες του ανακοίνωσαν ότι αποβάλλεται πιο γρήγορα κατά την διάρκεια του ύπνου.

Σαν συμπέρασμα λοιπόν οι ερευνητές κατάληξαν ότι κατά την  διάρκεια του ύπνου ο εγκέφαλος αποβάλλει τοξικές ουσίες που είναι επιβλαβείς για την υγεία μας.

Ραγάδες ή ραβδώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν

Άγις Γραφάκος Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος

Αισθητική Δερματολογία-Δερματοχειρ/κή. 

Είναι ίσως από τα πιο συνηθισμένα αισθητικά προβλήματα του δέρματος και εντούτοις οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε λάθος όρο για να το περιγράψουμε: ο κοινώς χρησιμοποιούμενος όρος ραγάδες στην πραγματικότητα αντιστοιχεί στον επιστημονικό όρο ραβδώσεις του δέρματος. Αντίθετα η ραγάδα είναι μια κοινή και ιδιαίτερα επώδυνη κατάσταση που συνήθως παρουσιάζεται στον πρωκτό και δεν θα μας απασχολήσει σήμερα.

Τι είναι οι ραβδώσεις του δέρματος;

Οι ραβδώσεις ουσιαστικά είναι ένα είδος ατροφικής ουλής του δέρματος, με καταστροφή της φυσιολογικής αρχιτεκτονικής του συνδετικού ιστού στο χόριο, τη βαθύτερη στιβάδα του δέρματος, κάτω από την επιδερμίδα. Απότομες μεταβολές της τάσης που ασκείται στο δέρμα, όπως συμβαίνει κυρίως στην εγκυμοσύνη ιδιαίτερα από το 2ο τρίμηνο και μετά, στην εφηβεία με την γρήγορη ανάπτυξη και τη αύξηση του ύψους και στις μεγάλες μεταβολές του σωματικού βάρους, έχουν σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να ακολουθήσει το δέρμα τις αλλαγές των υποκείμενων ιστών και να ‘ανοίγει’. Αυτό δίνει ένα αίσθημα κενού στην ψηλάφηση κατά μήκος των ραβδώσεων και μια λεπτή, ρυτιδωμένη και διαφορετικού χρώματος επιφάνεια, ερυθρή-ροζ αρχικά από την τοπική υπεραιμία, λευκή στη συνέχεια από την ατροφία που έχει εγκατασταθεί.

Η κληρονομικότητα που εκφράζεται στην ελαστικότητα του δέρματος φαίνεται πως παίζει σημαντικό ρόλο για το αν θα εμφανιστούν ραβδώσεις, ενώ και οι γυναικείες ορμόνες (οιστρογόνα) που είναι ιδιαίτερα αυξημένα στην εγκυμοσύνη επιβαρύνουν την κατάσταση. Η περίσσεια κορτιζόνης, είτε από ενδογενή υπερπαραγωγή λόγω νόσου Cushing, είτε από εξωγενή χορήγηση συστηματικά ή τοπικά με κρέμες μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση ραβδώσεων, ακόμα και σε σπάνιες σε άλλες περιπτώσεις περιοχές του δέρματος, όπως το πρόσωπο. Ειδικά για τις κρέμες κορτιζόνης, το κοινό πρέπει να τις χρησιμοποιεί με προσοχή και να εφαρμόζει σκευάσματα της μικρότερης ισχύος και για το λιγότερο δυνατόν χρονικό διάστημα, ανάλογα βέβαια με την πάθηση, την περιοχή του δέρματος και τις οδηγίες του δερματολόγου.

Πώς μπορούμε να τις προλάβουμε; 

Καταλαβαίνουμε ότι η δυνατότητα να αλλάξουμε τη γενετικά καθορισμένη ελαστικότητα του δέρματος είναι δύσκολη. Μπορούμε όμως να προτείνουμε τρόπους που βελτιώνουν την αντοχή του δέρματος, ώστε να προσαρμοστεί καλύτερα στην αυξημένη τάση. Η καλή ενυδάτωση τόσο με την πρόσληψη αρκετού νερού καθημερινά όσο κυρίως με την εφαρμογή ειδικών σκευασμάτων που κάνουν πιο ανθεκτικό το δίκτυο ελαστίνης και κολλαγόνου του χορίου μπορεί να περιορίσει την έκταση των ραβδώσεων. Τα προϊόντα αυτά πρέπει να είναι εγκεκριμένα και ασφαλή ιδιαίτερα για την περίοδο της κύησης, ώστε να μην απορροφώνται από τον οργανισμό και να μην επηρεάσουν την ανάπτυξη του εμβρύου.

Οι ραβδώσεις δημιουργήθηκαν-τι κάνουμε τώρα;

Το θέμα που απασχολεί τον περισσότερο κόσμο είναι τι γίνεται αν παρά τα προληπτικά μέτρα οι ραβδώσεις δημιουργηθούν τελικά. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι όσο πιο νωρίς αρχίσει η αντιμετώπισή τους τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα. Επίσης πρέπει από την αρχή να ξεκαθαριστεί ότι είναι πρακτικά αδύνατο να επιστρέψει το δέρμα στην ποιότητα που είχε στο παρελθόν, μπορούμε όμως να το βελτιώσουμε σημαντικά, τόσο στην εμφάνιση όσο και στην υφή.

Όλες οι μέθοδοι αντιμετώπισης των ραβδώσεων στοχεύουν στην δημιουργία νέου συνδετικού ιστού με υγιή δομή που να μοιάζει με αυτή του φυσιολογικού δέρματος. Συνήθως διεγείρουμε κατά διαστήματα την αιμάτωση της περιοχής των ραβδώσεων και προκαλούμε ήπιο τραυματισμό του χορίου ώστε να κινητοποιηθούν οι ινοβλάστες, τα κύτταρα που παράγουν το κολλαγόνο και την ελαστίνη και να δημιουργήσουν νέο δίκτυο συνδετικού ιστού. Αυτή η διέγερση μπορεί να γίνει με συσκευές ακτινοβολίας, όπως τα IPL, οι ραδιοσυχνότητες ή ορισμένοι τύποιlasers. Ειδικά από τα τελευταία, μια νεότερη γενιά lasers, με την μέθοδο της κλασματικής φωτοθερμόλυσης επιτυγχάνουν την ομοιόμορφη κινητοποίηση των ινοβλαστών με αποτέλεσμα την μείωση του εύρους των ραβδώσεων και του ‘κενού΄ που δίνουν στην ψηλάφηση, ενώ παράλληλα μειώνουν τη χρωματική αντίθεση και τη χαλάρωση όλης της περιοχής. Κύριος εκπρόσωπος αυτής της μορφής laser είναι το fractional Er:glasslaser στα 1550nm , με αντιπροσωπευτικά μηχανήματα από διάφορες εταιρείες. Φυσικά όπως έχουμε τονίσει πρέπει πάντα να ρωτάτε το είδος του μηχανήματος που σας προτείνουν, τον αριθμό συνεδριών, τις πιθανές αντενδείξεις και τις ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να προκαλεί.

Μετά την αρχική διέγερση με κάποια πηγή φωτός, συστήνουμε την ενίσχυση της αναπλαστικής δράσης με κάποια ειδική κρέμα στην οποία προσθέτουμε την κατάλληλη ποσότητα τρετινοίνης, φαρμακευτικής ουσίας που αποδεδειγμένα διεγείρει την παραγωγή κολλαγόνου. Η χρήση των τοπικών σκευασμάτων πρέπει να είναι καθημερινή και παρατεταμένη για να έχουν ένα καλό αισθητικά αποτέλεσμα , πάντα όμως με την καθοδήγηση και την επίβλεψη από δερματολόγο που θα μπορεί να αξιολογήσει την επιθυμητή βελτίωση αλλά και να αντιμετωπίσει σωστά τις σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανδρική τριχόπτωση;

Άγις Γραφάκος, Δερματολόγος

Αισθητική Δερματολογία-δερματοχειρ/κή.

Η τριχόπτωση είναι μια κατάσταση τόσο κοινή στον ανδρικό πληθυσμό, που έχουμε την τάση να τη θεωρούμε φυσιολογική. Παρ όλα αυτά έχει έντονη επίδραση στον ψυχικό κόσμο των ανδρών, ιδίως όταν ξεκινά σε νεαρή σχετικά ηλικία ενώ σίγουρα επηρεάζει την εικόνα του εγώ και τη σχέση τους με τους γύρω τους, κοινωνική, επαγγελματική και ερωτική.

Του Άγι Γραφάκου, Δερματολόγου

Θεωρητικά οι αιτίες της αλωπεκίας τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες είναι πολλές και για να αποδοθεί η κατάσταση σε μια συγκεκριμένη πρέπει να γίνονται μια σειρά εξετάσεων. Στην πράξη, όσον αφορά τον ανδρικό πληθυσμό η λήψη ενός καλού ιστορικού και η κλινική εξέταση μας οδηγεί στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων στην ανδρογενετική αλωπεκία, την απώλεια δηλαδή των μαλλιών λόγω της επίδρασης των ανδρογόνων στο θύλακο της τρίχας, κατάσταση που καθορίζεται γενετικά και επομένως κληρονομείται.

Μελέτες που έγιναν της τελευταίες δεκαετίες απέδειξαν ότι το σπουδαιότερο επιβαρυντικό στοιχείο για την ανδρογενετική αλωπεκία είναι η παρουσία του ενζύμου 5α αναγωγάση στο θύλακο της τρίχας. Αυτό το ένζυμο μετατρέπει την τεστοστερόνη που παράγεται από τους όρχεις, κυκλοφορεί στο αίμα και είναι στα ίδια, φυσιολογικά επίπεδα τόσο στους φαλακρούς όσο και στους έχοντες μαλλιά, σε διυδροτεστοστερόνη, μια πολύ ισχυρότερη ορμόνη που δρα τοπικά στο θύλακο της τρίχας και οδηγεί τελικά στην απώλεια της. Το ποσό του ενζύμου στα τριχοθυλάκια και η κατανομή του στο τριχωτό της κεφαλής ρυθμίζει σε γενικές γραμμές την ηλικία έναρξης της τριχόπτωσης, το ρυθμό απώλειας των μαλλιών και την έκταση της τελικής κατάστασης.

Η παρουσία του συγκεκριμένου ενζύμου ρυθμίζεται γονιδιακά και κληρονομείται και από τους δύο γονείς. Πολλοί πάσχοντες παραπονούνται ότι ο πατέρας τους διατηρεί τα μαλλιά του σε μεγάλη ηλικία ενώ οι ίδιοι ήδη τα χάνουν. Είναι απολύτως σωστό αλλά αν δούμε την οικογένεια της μητέρας θα ανακαλύψουμε τον πατέρα της ή τα αδέλφια της με αραιό ή λίγο μαλλί. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα και η μητέρα έχει το βλαπτικό γονίδιο και το κληρονόμησε στο γιό της, όμως η ευεργετική δράση των γυναικείων ορμονών την προστατεύει, τουλάχιστον μέχρι την εμμηνόπαυση.

Το αποτέλεσμα είναι οι τρίχες στο κεφάλι να πέφτουν πιο γρήγορα από το φυσιολογικό, οι καινούργιες να βγαίνουν κάθε φορά πιο λεπτές και τελικά να βγαίνει λίγο χνούδι ή και καθόλου μαλλί. Οι πιο συνηθισμένες εντοπίσεις είναι στα πλάγια του μετώπου προς τους κροτάφους, στην κορυφή της κεφαλής ενώ στην εξέλιξη της η αλωπεκία μπορεί να πιάσει όλο το (πρώην τριχωτό) αφήνοντας μικρή άθικτη περιοχή στην ινιακή χώρα, πάνω από τον αυχένα.

Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες δεν υπήρχε θεραπεία και ότι και αν έκαναν οι ενδιαφερόμενοι το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμένο. Σήμερα αντίθετα υπάρχουν πολύ σημαντικές θεραπευτικές επιλογές, τόσο για την πρόληψη της αλωπεκίας όσο και για την αντιμετώπιση της.

Για την πρόληψη έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη έναρξη της αγωγής. Παρά την πληθώρα σκευασμάτων που κυκλοφορούν στο εμπόριο, μόνο δύο ουσίες έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους σε κλινικές μελέτες, δηλαδή χορηγούμες έναντι εικονικού φαρμάκου (placebo) σταμάτησαν την τριχόπτωση ή/και οδήγησαν στην επανέκφυση μαλλιών που είχαν χαθεί πρόσφατα (τελευταίο 6μηνο έως έτος)

Η πρώτη είναι η φιναστερίδη, ένας εκλεκτικός αναστολέας της δράσης της 5α αναγωγάσης, που όπως είπαμε ενοχοποιείται για την απώλεια των τριχών. Γενικά είναι καλά ανεκτή και πολύ αποτελεσματική, πρέπει όμως να λαμβάνεται καθημερινά και ουσιαστικά επ αόριστον, ενώ τα αποτελέσματά της καταργούνται περίπου στο εξάμηνο από τη διακοπή της. Πολλοί ενδιαφερόμενοι διστάζουν να την αρχίσουν καθώς η λήψη της είναι σε μορφή δισκίου από το στόμα, ενώ σπανίως μπορεί να επηρεάσει παροδικά τη σεξουαλική διάθεση και τη διάρκεια της στύσης, οπότε μπορεί να βρεθούν με μαλλιά αλλά να εκτεθούν στο έτερο ήμισυ! Η παρενέργεια όμως αυτή είναι συνήθως προσωρινή και σίγουρα αναστρέψιμη με τη διακοπή του φαρμάκου.

Η δεύτερη ουσία είναι η μινοξιδίλη σε συγκέντρωση 5% για τους άνδρες. Εφαρμόζεται τοπικά καθημερινά, πρέπει να χρησιμοποιείται συνεχώς και τα λιγότερο θεαματικά συγκριτικά με τη φιναστερίδη αποτελέσματά της σταματάνε με τη διακοπή της χρήσης της. Είναι γενικώς καλά ανεκτή αλλά πολλοί χρήστες μετά από κάποιους μήνες κουράζονται και τη διακόπτουν.

Τα δύο παραπάνω φάρμακα είναι τα μόνα που έχουν έγκριση για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα από την αμερικανική υπηρεσία τροφίμων και φαρμάκων (FDA) και κυκλοφορούν πολλά χρόνια με τη συγκεκριμένη ένδειξη.

Σαν συμπληρωματική θεραπεία χρησιμοποιούνται ορισμένα σαμπουάν που εφενός αφαιρούν τη λιπαρότητα από το τριχωτό ώστε να μπορεί η μινοξιδίλη να διεισδύει καλύτερα, αφετέρου μειώνουν την τοπική φλεγμονή που προκαλεί η διυδροστεστοστερόνη μαζί με μικρόβια του σμήγματος και φαίνεται οτι συμβάλλει στη βλάβη του τριχοθυλακίου.

Αν κάποιος έχει χάσει τα μαλλιά του, δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθηθεί από τις φαρμακευτικές θεραπείες. Μπορεί όμως αν προχωρήσει σε μια μεταμόσχευση μαλλιών, με δικά του τριχοθυλάκια που αφαιρούνται από την περιοχή μόνιμης τριχοφυίας και τοποθετούνται στις περιοχές με την απώλεια. Απαραίτητη προυπόθεση για να γίνει η μεταμόσχευση είναι να υπάρχει καλή δότρια περιοχή με πυκνή τριχοφυία ώστε ανάλογα και με το έλλειμα να έχουμε ένα καλό αισθητικό αποτέλεσμα.

Νεότερες θεραπείες- μελλοντικές προοπτικές

Η ανακάλυψη στους θυλάκους των τριχών αρχέγονων βλαστικών κυττάρων (stem cells) που είναι πρακτικά ΄αθάνατα’ και μπορούν να διαφοροποιηθούν προς διάφορες κατηγορίες ιστών άνοιξε νέες προοπτικές στην προσπάθεια αντιμετώπισης της ανδρογενετικής αλωπεκίας. Σήμερα οι προσπάθειες επικεντρώνονται στο πώς θα μπορέσουμε να τα διεγείρουμε προς παραγωγή ώριμων τριχοθυλακίων και τελικών τριχών. Χρησιμοποιούνται πολλές διαφορετικές τεχνικές, μεταξύ των οποίων διέγερση με laser (πχ Er:Glass στα 1550nm) και τοπική εφαρμογή διεγερτών της τριχοφυίας, dermaroller συνδυασμένο με υλικά μεσοθεραπείας, κλασσική μεσοθεραπεία με τοπική ένεση φιναστερίδης ώστε να αποφύγουμε την από του στόματος χορήγηση, τοπική εφαρμογή αυτόλογου πλάσματος και των αυξητικών παραγόντων που περιέχει, εφαρμογή αναλόγων προσταγλανδινών όπως η bimatoprost (φάρμακo που χρησιμοποιούνται σαν κολλύριo για το γλάυκωμα), τοπική εφαρμογή μικοναζόλης (κλασσικό αντιμυκητιασικό) κ.α.

Αν ψάξετε στις ειδικές κοινότητες ανταλλαγής απόψεων στοinternet θα δείτε οτι κάθε μέθοδος έχει τους υποστηρικτές της αλλά και πολέμιους ή αδιάφορους χρήστες.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν γίνει ακόμα κλινικές μελέτες ασφάλειας και αποτελεσματικότητας όλων αυτών των μεθόδων. Αν δεν εφαρμοστούν σε μεγάλες σειρές ασθενών και δεν γίνει σύγκριση με αντίστοιχες ομάδες που παίρνουν εικονικό φάρμακο δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όντως δουλεύουν ή απλά η βελτίωση της ψυχολογίας επιβραδύνει λίγο την τριχόπτωση. Η αιτία είναι οτι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός επομένως το δέρμα και τα τριχοθυλάκια αντιδρούν διαφορετικά στη θεραπεία. Κυρίως όμως όπως είπαμε η αλωπεκία καθορίζεται γενετικά, οπότε ότι και αν χρησιμοποιούμε είναι για συντήρηση των τριχών που υπάρχουν και για επιβράδυνση του τελικού αποτελέσματος. Επομένως χρειάζεται υπομονή και επιμονή, ρεαλιστικές προσδοκίες και αισιοδοξία καθώς η οριστική λύση με την αποτελεσματική διέγερση των stem cells, τη γονιδιακή τροποποίηση των τριχοθυλακίων ή την κλωνοποίησή τους ίσως να μην είναι και τόσο μακρινή!

Τριχόπτωση και φαλάκρα: πως αντιμετωπίζεται σε άνδρες και γυναίκες;

Του Ανδρέα Κατσάμπα

Ομ. Καθηγητή Δερματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντή Δερματολογικού Τμήματος ΥΓΕΙΑ.

 Η φαλάκρα ταλαιπωρεί πολλούς άνδρες και γυναίκες έστω και σε ψυχολογικό επίπεδο μόνο. Επειδή στις μέρες μας οι διαφημίσεις για εντυπωσιακά αποτελέσματα στο πρόβλημα αυξάνονται και πληθύνονται, είναι καλό να γνωρίζουμε τις πραγματικά αξιόπιστες -από ιατρικής πλευράς- λύσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές και σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυνται;

Τα μαλλιά αποτελούν από αρχαιοτάτων χρόνων σημαντικό στοιχείο ομορφιάς για τις γυναίκες και σύμβολο ανδρείας και δύναμης για τους άνδρες, γι’ αυτό και η απώλειά τους, «η αλωπεκία», δημιουργεί έντονα ψυχολογικά προβλήματα σε κάθε ηλικίας άτομα. Η συνηθέστερη μορφή αλωπεκίας είναι η ανδρογενετική αλωπεκία (ΑΓΑ), γνωστή και ως φαλάκρα.

Λέγοντας ΑΓΑ εννοούμε την προοδευτική, ποσοτική και ποιοτική μείωση των τριχών της κεφαλής, που έχει ως αποτέλεσμα την αραίωση και τελικά την εξαφάνισή τους. Η ΑΓΑ προσβάλλει το 60% των ανδρών ηλικίας 50 ετών και άνω και το 35% των γυναικών μέχρι την ηλικία των 50 ετών. Πιστεύεται ότι η ανδρογενετική αλωπεκία είναι ένα πολυπαραγοντικό πολυγονιδιακό νόσημα, κληρονομούμενο, ιδιαίτερα στους άνδρες.

Οι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση της ανδρογενετικής αλωπεκίας είναι τα ανδρογόνα και η κληρονομικότητα. Κύρια αιτία αποτελεί ο παθολογικός ενδοκυτταρικός μεταβολισμός των ανδρογόνων στους τριχικούς θυλάκους και του τριχωτού της κεφαλής σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα. Το ασθενές ανδρογόνο τεστοστερόνη με τη δράση ενός ειδικού ενζύμου της 5α-αναγωγάσης μετατρέπεται στο ισχυρό ανδρογόνο διυδροτεστοστερόνη, της οποίας η σύνδεση με τους υποδοχείς ανδρογόνων έπειτα από πολύπλοκους μηχανισμούς έχει ως αποτέλεσμα την ελάττωση παραγωγής τριχών. Τα επίπεδα των ανδρογόνων δεν είναι απαραίτητο να είναι αυξημένα. Μάλιστα, ο θύλακας της τρίχας είναι πιο ευαίσθητος όταν είναι φυσιολογικά τα ανδρογόνα.

Πώς εμφανίζεται

Η αραίωση των μαλλιών αρχίζει μετά τα 20-25 χρόνια και εξελίσσεται σταδιακά. Γίνεται, όμως, πιο έντονη κοντά στην κλιμακτήριο. Στην ηλικία αυτή οι άντρες που έχουν την προδιάθεση, μπορεί να φτάσουν σε σημείο πλήρους αλωπεκίας (φαλάκρας). Οι γυναίκες προστατεύονται από τα οιστρογόνα τους. Μπορεί όμως να έχουν μια αραίωση, που συχνά αποδεικνύεται πολύ σημαντική.

Η διάχυτη ανδρογενετική αλωπεκία στις γυναίκες έχει διαφορετικό κλινικό τύπο: παρατηρείται αραίωση στην κορυφή της κεφαλής, ενώ η περιφέρεια παραμένει άθικτη. Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη διάχυτη ανδρογενετική αλωπεκία, σε μικρό βαθμό όμως, είναι το άγχος και η λοχεία.

Υπάρχει και η αλωπεκία που εμφανίζεται μετά τον τοκετό. Επειδή ο οργανισμός της γυναίκας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης… πλημμυρίζει από οιστρογόνα, δεν έχει πρόβλημα τριχόπτωσης. Όμως, τον τέταρτο μήνα μετά τον τοκετό παρατηρείται μια μεγάλη πτώση των τριχών, που ευτυχώς διαρκεί λίγους μήνες.

Ειδικότερα όσον αφορά τις γυναίκες με ΑΓΑ, ένα μικρό ποσοστό παρουσιάζει αυξημένες τιμές ανδρογόνων ως αποτέλεσμα ενδοκρινοπάθειας, όπως πολυκυστικές ωοθήκες, συγγενής υπερπλασία επινε-φριδίων και μείωση των οιστρογόνων μετά την εμμηνόπαυση. Εργαστηριακός έλεγχος ορμονών στην ΑΓΑ γίνεται μόνο σε γυναίκες, κυρίως όταν η ΑΓΑ συνοδεύεται από διαταραχές εμμήνου ρύσης και δασυτριχισμό. Επίσης καλό είναι να ελέγχεται η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και η τυχόν ύπαρξη σιδηροπενικής αναιμίας.

Αντικειμενική εκτίμηση του βαθμού της ανδρογενετικής αλωπεκίας γίνεται με ειδικές μεθόδους όπως το τριχοριζόγραμμα, το οποίο ελέγχει την αναλογία υγιών τριχών και αδύναμων τριχών και επίσης εκτιμά την πορεία της θεραπείας, το φωτοτριχοριζόγραμμα, η ανάλυση εικόνας τριχών με ηλεκτρονικό υπολογιστή και η μέτρηση βάρους τριχών.

Η αντιμετώπιση

Οι προοπτικές για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της ΑΓΑ τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Η θεραπεία περιλαμβάνει τοπικά ή συστηματικά χορηγούμενα φάρμακα ή και τα δύο:

- Όσον αφορά στις γυναίκες, η συστηματική αγωγή στοχεύει στην καταστολή έκκρισης ανδρογόνων από τα επινεφρίδια ή τις ωοθήκες και στον ανταγωνισμό-αποκλεισμό των ανδρογόνων στο επίπεδο του τριχικού θυλάκου. Συγκεκριμένα μπορούν να χορηγηθούν αντισυλληπτικά, οξική κυπροτερόνη, κορτικοειδή, σπιρονολακτόνη, φλουταμίδη. Τοπικά εφαρμόζονται αντιανδρογόνα, διαλύματα οιστραδιόλης και κορτικοειδών, διάλυμα μινοξιδίλης 2%-5% και διάλυμα τρετινοΐνης με μινοξιδίλη. Στις γυναίκες η τοπική χρήση διαλύματος μινοξιδίλης 2%-3%, είτε μόνη είτε σε συνδυασμό με συστηματική αγωγή, έχει δώσει αξιόλογα αποτελέσματα, χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες, μειώνοντας την απώλεια τριχών, αυξάνοντας τον αριθμό τους και βελτιώνοντας την ποιότητά τους.

- Όσον αφορά στη συστηματική θεραπεία της ΑΓΑ στους άνδρες, τα τελευταία χρόνια μεγάλες ελπίδες έχουν εναποτεθεί στη χρησιμοποίηση αναστολέων της 5α-αναγωγάσης. Ένα τέτοιο φάρμακο είναι η φιναστερίδη (αναστολέας της 5α-αναγώγασης τύπου ΙΙ), η οποία χρησιμοποιείται σήμερα στη θεραπεία της υπερτροφίας του προστάτη. Η φιναστερίδη σε δόση 1 mg ημερησίως επιβραδύνει την εκφύλιση των τριχών, διεγείρει την ανάπτυξη νέων και βοηθά στη μετατροπή τους σε τελικές (ώριμες) τρίχες. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν παρατηρηθεί σε ποσοστό μόνο 0,5%-1%, είναι μείωση της libido, διαταραχές εκσπερμάτωσης και στυτική δυσλειτουργία και είναι αναστρέψιμες με τη διακοπή του φαρμάκου. Η φιναστερίδη δε χορηγείται σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η χορήγησή της σε γυναίκες μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας δεν είχε αποτελέσματα στη θεραπεία της ΑΓΑ. Η τοπική θεραπεία στους άνδρες συνίσταται στην εφαρμογή διαλύματος μινοξιδίλης 5%, η οποία βελτιώνει το πρόβλημα κατά 40%-55% έπειτα από ένα χρόνο θεραπείας. Η χορήγηση επίσης βιταμινών, ιχνοστοιχείων και βασικών αμινοξέων δρα επικουρικά σε αρκετές περιπτώσεις.

Όταν η συστηματική ή η τοπική θεραπεία αποτυγχάνουν, η μεταμόσχευση και η προσθετική τριχών μπορεί να χρησιμοποιηθούν με καλά αποτελέσματα.

Προσοχή στα… θαύματα

Όλοι οι τρόποι θεραπείας που αναφέρθηκαν έχουν υποβληθεί σε αυστηρούς ελέγχους με κλινικές μελέτες οι οποίες αποδεικνύουν τη δράση τους. Στη αγορά βέβαια κυκλοφορούν πολλά προϊόντα και μέθοδοι που υπόσχονται «θαύματα». Οι ασθενείς πρέπει να απευθύνονται στο δερματολόγο τους ώστε να ενημερώνονται και να καθοδηγούνται σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια τέτοιων τρόπων θεραπείας πριν ξοδέψουν άδικα τα χρήματά τους.

Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές εξελίξεις στη γνώση της βιολογίας του τριχικού θυλάκου και των διαταραχών του μεταβολισμού των ανδρογόνων στα κύτταρα των τριχικών θυλάκων. Αυτές οι εξελίξεις μας κάνουν αισιόδοξους να πιστεύουμε ότι θ’ αποτελέσουν τη βάση στο άμεσο μέλλον για την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φαρμάκων για τη θεραπεία της ανδρογενετικής αλωπεκίας, χαρίζοντας σε άνδρες και γυναίκες πυκνά και υγιή μαλλιά.

Η ζωή της τρίχας

Η διάρκεια ζωής της τρίχας είναι περίπου 4-5 χρόνια. Κάθε άνθρωπος χάνει καθημερινά γύρω στις 100-150 τρίχες, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό. Αυτό που πρέπει να προκαλεί ανησυχία είναι ο ρυθμός της αντικατάστασης. Μια τρίχα πέφτει στο λούσιμο και όχι από το λούσιμο. Αν μια γυναίκα χάνει 100 τρίχες τη μέρα και λούζεται καθημερινά, η απώλεια αυτή θα γίνεται κατά τη διάρκεια του λουσίματος (700 την εβδομάδα). Αν τυχόν λούζεται μια φορά την εβδομάδα, θα τις χάνει όλες τότε. 

Τοκετός στο σπίτι και προβλήματα στο νεογνό

Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.

Όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, υπάρχουν 10πλασιες πιθανότητες το εμβρύου να παρουσιάσει μηδενικό Apgar score, συγκριτικά με τα παιδιά που θα γεννηθούν στο Νοσοκομείο. Η βαθμολόγηση κατά Apgar αξιολογεί την κατάσταση του βρέφους κατά τη γέννησή του. Το μέγιστο συνολικό σκορ είναι το 10. Ερμηνεία της βαθμολόγησης: 7 έως 10, καλή μέχρι τέλεια· 4 έως 6, μέτρια· μικρότερη από 4, κακή κατάσταση.  Η μελέτη περιλαμβάνει περίπου 14.000.000 γεννήσεις από τελειόμηνες κυήσεις, που έγιναν μεταξύ 2007 και 2010. Ειδικότερα για τις πρωτοτόκες γυναίκες ο κίνδυνος αυτός είναι 14πλασιος!!!

Η μελέτη αυτή, που έγινε στο Πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων, βρήκε επίσης ότι τα βρέφη αυτά έχουν επίσης 4πλασιο κίνδυνο να εμφανίσουν σπασμούς και σοβαρού βαθμού νευρολογικές διαταραχές.

Οι ερευνητές αποδίδουν τους θανάτους και αυτά τα νευρολογικά προβλήματα στο γεγονός ότι όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, δεν υπάρχουν όλα τα κατάλληλα μέσα για να αντιμετωπιστούν επείγουσες καταστάσεις.

Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει παλαιότερες μελέτες που υποστήριζαν τον τοκετό στο σπίτι, όπως την Βρετανική και την Ολλανδική μελέτη. Υπενθυμίζουμε ότι η μελέτη αυτή δεν είναι η μόνη που υποστηρίζει ότι ο τοκετός στο σπίτι κρύβει σοβαρότατους κινδύνους, κυρίως για την υγεία του μωρού και ότι οφείλουμε να ενημερώσουμε όλες τις εγκύους που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο πριν πάρουν την απόφαση τους.

Πηγή: www.ajog.org

Ηρεμιστικά χάπια: Πότε πρέπει να τα παίρνεις, τι να προσέχεις

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι.

Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Πολλοί συγχέουν τη γαλήνη με την κατάθλιψη και όταν ηρεμούν νομίζουν πως έχουν πάθει παράλυση! Είναι άνθρωποι που ζουν συνέχεια μέσα στο άγχος και μόνο όταν πάνε διακοπές χαλαρώνουν λίγο και ρίχνουν τους ρυθμούς τους. Τότε ακριβώς αρχίζουν να σκέφτονται ότι έχουν πάθει κατάθλιψη και στην επιστροφή τους πηγαίνουν στον γιατρό για να τους γράψει κάτι να τους ανεβάσει λιγάκι γιατί αισθάνονται να μην έχουν καθόλου ενέργεια.
Στον αντίποδα βρίσκονται εκείνοι που δεν αντέχουν την διέγερση και τη συγχέουν με το άγχος. Μόλις νιώσουν στο κορμί τους αυτή την ωραία αίσθηση που δίνει η διάθεση για δράση αντί να την απολαύσουν πάνε στο φαρμακείο του σπιτιού και παίρνουν ένα ηρεμιστικό. Και λάβε υπόψη σου ότι δεν έχω τίποτε εναντίον των αγχολυτικών όταν ενδείκνυται η χρήση τους είμαι όμως εντελώς αντίθετος όταν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλο είναι να πάρω μια ασπιρίνη όταν με πονάει το κεφάλι μου και άλλο εντελώς διαφορετικό να παίρνω  τρεις ασπιρίνες την ημέρα μην τύχει και με πονέσει το κεφάλι μου.
Μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου.  Είναι δραματικό τρομερό και επιζήμιο. Γιατί αυτοί που το κάνουν εμποδίζουν την αποκατάσταση της υγείας τους. Μπορώ να καταλάβω εκείνους που δεν αντέχουν την ηρεμία ίσως γιατί ταυτίζομαι μαζί τους, θα με πονούσε όμως περισσότερο το να μην μπορώ να απολαύσω τη διέγερση. Πώς δρουν τα ηρεμιστικά σε κάποιον που λειτουργεί με αυτόν τρόπο;
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Αναφέρομαι όμως στην αγωγή που γράφει και ελέγχει ο ειδικός γιατρός. Τα ηρεμιστικά που λαμβάνονται αδιακρίτως και για πολύ καιρό μπορούν να ανακόψουν την ικανότητά μας να ενεργοποιούμε τις δυνάμεις μας αλλά μπορούν επιπλέον να αποδυναμώσουν την ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στην κατάθλιψη λόγω αδράνειας.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό". Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΟΠΕΡ για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.

ΠΗΓΗ www.boro.gr

Η μητέρα και ο πατέρας «κληρονομούν» την ομοφυλοφιλία στο παιδιά

Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.

Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).

Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα.

Το μέλλον της σχέσης το προβλέπει η μαγνητική τομογραφία

Μια μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου μπορεί να φανερώσει αν μια ερωτική σχέση θα διαρκέσει. Αυτό ανακάλυψαν ερευνητές που “διάβασαν” το μυαλό ανθρώπων την περίοδο που βρίσκονταν στην αρχή του δεσμού τους. Μελέτησαν εγκεφάλους ερωτευμένων ζευγαριών και παρατήρησαν ότι κάθε φορά που ο ένας σκεφτόταν τον άλλο,  ο εγκέφαλος παρουσίαζε έντονη ηλεκτρική δραστηριότητα. Αυτή η εγρήγορση δίνει πληροφορίες για το μέλλον της σχέσης.

Οι ειδικοί με επικεφαλής τον Ξιαομένγκ Χου, καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Brown της Νέας Υόρκης, χρησιμοποίησαν απεικονιστικές τεχνικές εγκεφάλου για να διαπιστώσουν πώς αντιδρούσαν οι νευρώνες των ανθρώπων όταν κοίταζαν φωτογραφίες των συντρόφων τους και ανακαλούσαν στη μνήμη τους στιγμές που έζησαν μαζί, το χρονικό διάστημα που διαρκεί η σχέση τους.

«Οι εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν πολύ ερωτευμένοι με τους συντρόφους τους και το γεγονός αυτό αποτυπώθηκε στις μαγνητικές τομογραφίες των εγκεφάλων», ανέφερε ο δρ Αρθουρ Αρόν, μέλος της ερευνητικής ομάδας από το Πανεπιστήμιο Stony Brook. Για την έρευνά τους οι ειδικοί στηρίχθηκαν στη συμμετοχή 12 εθελοντών, επτά εξ αυτών γυναίκες, οι οποίοι είχαν ερωτευτεί με πάθος τον σύντροφό τους και η σχέση τους συμπλήρωνε ένα χρόνο ζωής.

Κάθε φορά που εξέταζαν τον εγκέφαλο ενός εθελοντή με μαγνητικό τομογράφο, του έδειχναν φωτογραφία του συντρόφου του ζητώντας παράλληλα να ανακαλέσει μνήμες από στιγμές που έζησαν μαζί. Επιπλέον, οι ερευνητές έδειχναν στους εθελοντές φωτογραφίες από κάποιους γνωστούς τους, με τους οποίους δεν είχαν κάποια ερωτική σχέση.

Οταν πέρασαν τρία χρόνια από τότε που εξέτασαν τους εθελοντές με τον μαγνητικό τομογράφο, οι ειδικοί ζήτησαν να μάθουν την εξέλιξη που είχε ο δεσμός καθενός εξ αυτών χωριστά. Διαπίστωσαν ότι οι μισοί από τους εθελοντές εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι με το ταίρι τους. Οι υπόλοιποι είχαν διακόψει τις σχέσεις τους. Κοιτώντας οι επιστήμονες τις μαγνητικές τομογραφίες των ανθρώπων που η σχέση τους συνεχιζόταν, διαπίστωσαν ότι οι εγκέφαλοί τους παρουσίαζαν (τρία χρόνια πριν) υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας από εκείνων που οι δεσμοί τους τερματίστηκαν.

-Έρωτας ίσον λιγότερη κριτική

Η δραστηριότητα εντοπιζόταν σε μια περιοχή του εγκεφάλου που παράγει συναισθηματική αντίδραση στη θέαση ενός όμορφου αντικειμένου και η οποία λέγεται κερκοφόρος ουρά του εγκεφάλου. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι, παρουσίαζαν χαμηλότερα επίπεδα δραστηριότητας στα κέντρα των εγκεφάλων που συνδέονται με την εξάρτηση και την αναζήτηση επιβράβευσης. Μικρότερη εγκεφαλική δραστηριότητα παρατηρήθηκε και στον μετωποκογχικό φλοιό, γεγονός που σημαίνει, κατά τους ειδικούς, ότι οι άνθρωποι αυτοί ασκούσαν λιγότερη κριτική και ήταν και λιγότερο επικριτικοί απέναντι στους συντρόφους τους.

Ο δρ Αρθουρ Αρόν, που μαζί με τους συνεργάτες του δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους στο «Neuroscience Letters», λέει ότι τα ευρήματά τους μπορεί μελλοντικά να τους βοηθήσουν να καταλαβαίνουν αν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά συνδεδεμένος με κάποιον άλλο, ανεξάρτητα με το τι ο ίδιος δηλώνει.

«Μεταδοτική» είναι η κατάθλιψη

Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Psychological Science», βρήκαν ότι η μελαγχολία μιας ομάδας φοιτητών που ήταν ευάλωτη στην κατάθλιψη μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες των φίλων τους να εκδηλώσουν κατάθλιψη και οι ίδιοι έξι μήνες αργότερα.

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι αντιδρούν αρνητικά στα στρεσογόνα γεγονότα, ερμηνεύοντάς τα ως επακόλουθο παραγόντων τους οποίους δεν μπορούν να αλλάξουν αλλά και ως αντανακλάσεις των δικών τους ανεπαρκειών, είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Αυτή η συναισθηματική ευαλωτότητα, όπως αποκαλείται, αποτελεί τόσο ισχυρό παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ποιος διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη στο μέλλον.

Οι δρες Τζέραλντ Χέφελ και Τζένιφερ Χέιμς, από το Πανεπιστήμιο Notre Dame της Ιντιάνα, λένε ότι η συναισθηματική ευαλωτότητα διαμορφώνεται κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ζωής, αλλά μοιάζει σταθερή κατά την ενήλικη. Ωστόσο, οι ίδιοι πιστεύουν πως μπορεί να μεταβληθεί στη διάρκεια ριζικών αλλαγών της ζωής. Μία τέτοια ριζική αλλαγή είναι το να φεύγει ένας νέος άνθρωπος από το σπίτι για να πάει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.

-«Κολλητική» η κατάθλιψη

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 206 πρωτοετείς φοιτητές του πανεπιστημίου τους, οι οποίοι είχαν οριστεί τυχαία να συγκατοικήσουν ανά δύο όταν έγιναν δεκτοί σε αυτό.

Μέσα σε ένα μήνα από την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που στόχο είχαν να αξιολογήσουν τη νοητική ευαλωτότητα και τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα ίδια ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν εκ νέου 3 και 6 μήνες αργότερα, ενώ ανέφεραν και κάθε είδους στρεσογόνο γεγονός που είχε μεσολαβήσει.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές που συγκατοικούσαν με άτομα με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας είχαν αυξημένες πιθανότητες να «κολλήσουν» την συναισθηματική κατάστασή του και να αποκτήσουν οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουν κατάθλιψη.

Αντίστοιχα, όσοι συγκατοικούσαν με φοιτητές με μειωμένη συναισθηματική ευαλωτότητα, παρουσίαζαν μείωση και της δικής τους, οπότε ο κίνδυνος κατάθλιψης απομακρυνόταν. Αυτό ήταν εμφανές τόσο στις μετρήσεις των 3 μηνών, όσο και σε εκείνες των έξι μηνών. Επιπλέον, οι φοιτητές που παρουσίασαν αυξημένη συναισθηματική ευαλωτότητα κατά την μέτρηση του πρώτου τριμήνου, είχαν διπλάσια καταθλιπτικά συμπτώματα στη μέτρηση των 6 μηνών, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν παρουσιάσει ανάλογη αύξηση.

Τα ευρήματα αυτά παρέχουν «πειστικές ενδείξεις» για την θεωρία της «μεταδοτικότητας της κατάθλιψης», δήλωσε ο δρ Χέφελ, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Notre Dame.

Υποδηλώνουν επίσης ότι η μεταβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος των πασχόντων από κατάθλιψη, θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα της θεραπείας που κάνουν για να την καταπολεμήσουν.

Παχυσαρκία και κυτταρίτιδα

Του Παναγιώτη Δρακόπουλου.

Παχυσαρκία είναι όταν έχουμε ποσοστό σωματικού λίπους (ΠΣΛ) πάνω από 15% για τους άνδρες και 22% για τις γυναίκες και κυτταρίτιδα η περίσσια τοποθέτηση λίπους κάτω από το δέρμα που παίρνει μια όψη φλούδας πορτοκαλιού, δηλαδή, συσσώρευση επιπλέον λίπους κάτω από την επιδερμίδα. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη φλεγμονή και τι είναι αυτό που μας κάνει να παχαίνουμε;
Δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε ΠΣΛ επάνω από 15% για τους άνδρες και 22% για τις γυναίκες χωρίς κυτταρίτιδα. Άρα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μειώσουμε το ΠΣΛ και στις δύο περιπτώσεις. Το άριστο ΠΣΛ (χωρίς κυτταρίτιδα) για τους άνδρες είναι 12% και για τις γυναίκες 19%. Οι γυναίκες εκ φύσεως έχουν πάντα 7% περισσότερο λίπος από τους άνδρες. Στον κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως, το 10% των ανθρώπων οι οποίοι είναι αδύνατοι, αλλά έχουν και αυτοί κυτταρίτιδα. Πρέπει όμως να την αντιμετωπίσουν με τον ίδιο τρόπο όπως και οι παχύσαρκοι.
 -Αντιμετώπιση της κυτταρίτιδας
Στο 9ο Ετήσιο Μεταπτυχιακό Συνέδριο Διατροφής του Πανεπιστήμιου Χάρβαρντ, ο Dr. Eric Rimm είπε: «Η φλεγμονή (κυτταρίτιδα) προπορεύεται της παχυσαρκίας. Δεν έχουμε επιδημία παχυσαρκίας, έχουμε επιδημία φλεγμονής. Η φλεγμονή είναι αυτή που προξενεί χρόνια νοσήματα και όχι η παχυσαρκία». Στο περιοδικό Newsweek Cover, ειδικοί αναλύουν πως το περιττό λίπος δεν εξαλείφεται με μία απλή θερμιδοδίαιτα, πόσο μάλλον η θερμιδοδίαιτα να εξαλείψει την κυτταρίτιδά. Πώς, όμως, πρέπει να τρεφόμαστε για  να λύσουμε τα φλεγμονώδη προβλήματα; Το περιοδικό των Αμερικάνικων Κολεγίων Διατροφής (Journal of the American College of Nutrition) ανάθεσε στον ιδρυτή της Διατροφικής Ζώνης, Dr. Barry Sears, να γράψει άρθρο με τίτλο «Αντιφλεγμονώδης διατροφή για παχυσαρκία και διαβήτη». Στο άρθρο αναφέρει ότι: Η παχυσαρκία και ο διαβήτης τύπου 2 συνδέονται στενά με την αυξημένη φλεγμονή. Η αντιστροφή της μπορεί να επιτευχθεί με τη μείωση των επιπέδων της φλεγμονής μέσω της Αντι-φλεγμονώδους Διατροφικής Ζώνης. Εάν η παχυσαρκία, η οποία είναι φλεγμονή αντιμετωπίζεται με την Αντιφλεγμονώδη Διατροφική Ζώνη, σκεφτείτε πόσο εύκολα με την ίδια διατροφή αντιμετωπίζεται και η κυτταρίτιδα.
-Οι ορμόνες της… πείνας
Είναι γνωστό εδώ και 20 χρόνια ότι όταν βάζετε τα παχύσαρκα άτομα σε δίαιτα, χαμηλών θερμίδων (όπως γίνεται συνήθως) παρατηρείται ραγδαία αύξηση των επιπέδων του αραχιδονικού οξέος στο αίμα (φλεγμονή). Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, καθώς το αραχιδονικό οξύ συσσωρεύεται στον εγκέφαλο, αυξάνεται η παραγωγή των ενδοκανναβινοειδών. Αυτές είναι οι ορμόνες που προκαλούν αδυσώπητη πείνα και σας κάνουν να πεινάτε. Πρέπει να τονίσω, ότι εκτός από τη διατροφή υπάρχουν και άλλα «όπλα» για την αντιμετώπιση των φλεγμονών «παχυσαρκία» και «κυτταρίτιδα», όπως το μοριακά αποσταγμένο ωμέγα-3, η πολυφαινόλη Maqui και η άσκηση.
-Συνοψίζοντας, πρέπει:

Να ισορροπήσουμε ορμονικά το γεύμα μας με πρωτεΐνη και γλυκαιμικό φορτίο υδατανθράκων, γύρω στο 15 για τις γυναίκες και στο 20 για τους άνδρες.

Να διατρεφόμαστε σύμφωνα με τους κανόνες της Διατροφικής Ζώνης.

Να καταναλώνουμε 2.5 γραμμάρια Ωμέγα-3 σούπερ μοριακά αποσταγμένο κάθε ημέρα.

Να πίνουμε το λιγότερο 8 έως 10 ποτήρια νερό την ημέρα.

Να καταναλώνουμε καθημερινά πολυφαινόλη Maqui, η οποία μας βοηθά να αυξήσουμε το μεταβολισμό του σώματος, ενεργοποιώντας το ένζυμο της Ζωής AMP Kinase.

Να κάνουμε άσκηση (½ έως 1 ώρα την ημέρα)

Εάν εφαρμόσουμε όλους τους κανόνες, το ΠΣΛ θα φτάσει το άριστο αποτέλεσμα που είναι για τους άνδρες 12% και για τις γυναίκες 19%.

Τελειώνοντας, προτείνω να χρησιμοποιήσετε όλα τα «όπλα», όπως σας ανέφερα, για να λύσετε το πρόβλημα της «παχυσαρκίας» και της «κυτταρίτιδας».

Παναγιώτης Δρακόπουλος, Σύμβουλος Διατροφικής Ζώνης
Περιοδικό elita.com.cy,

Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται η μαστίτιδα;

Δρ. Γεράσιμος Αρσένης
Μαιευτήρας - Ενδοσκοπικός Χειρουργός - Γυναικολόγος
Συνεργάτης & Επιμελητής του Μαιευτηρίου Μητέρα.
Η μαστίτιδα είναι μια μικροβιακή λοίμωξη της μητέρας, που οφείλεται συνήθως στο χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Δε χρειάζεται...
να θηλάζετε για να την πάθετε -σπανίως την παθαίνουν ακόμη και άνδρες- αλλά ο θηλασμός αυξάνει την πιθανότητα να την εμφανίσετε.
Ποια είναι τα συμπτώματα της μαστίτιδας;
Εάν πονάτε στα κόκαλα σαν να έχετε κρυώσει, έχετε πονοκέφαλο και βάρος κατά τις κινήσεις, στη συνέχεια δείτε μια περιοχή στο στήθος που είναι κοκκινωπή και ανεβάσετε πυρετό, τότε έχετε μαστίτιδα. Μπορεί επίσης να νιώσετε πόνο στο σημείο της φλεγμονής, δηλαδή εκεί που το στήθος είναι κόκκινο. Ο πόνος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Οι περισσότερες μητέρες περιγράφουν μια αίσθηση βάρους τοπικά. Εάν πονάτε πάρα πολύ, μάλλον είχατε αρχικά φραγμένους πόρους.
Όταν έχετε μαστίτιδα, αισθάνεστε άρρωστη, σε αντίθεση με τους φραγμένους πόρους που, όταν εμφανίζονται, εσείς νιώθετε καλά. Η μαστίτιδα συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, ενώ οι φραγμένοι πόροι από πυρετό ως 38,4°C, χωρίς αίσθημα κακουχίας.
Γιατί έπαθα μαστίτιδα;
Η μαστίτιδα της γυναίκας που θηλάζει εμφανίζεται πιο συχνά τους πρώτους 4 μήνες μετά τη γέννα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα. Είναι πιο συχνή όταν το μωρό αραιώνει τους θηλασμούς, ειδικά τους νυχτερινούς, κάτι που γίνεται συνήθως αφού συμπληρώσει τις πρώτες 40 – 60 μέρες ζωής. Η μαστίτιδα αρχίζει επίσης όταν προσπαθήσετε να βάλετε πρόγραμμα στο θηλασμό, δώσετε συμπλήρωμα ή πιπίλα, έχετε πολύ γάλα ή πληγωμένες θηλές. Εμφανίζεται συνήθως μετά από κούραση, στρες και σε μητέρες που έχουν πληγωμένες θηλές ή φραγμένους πόρους.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε τη μαστίτιδα, έτσι ώστε να μη σας ξανασυμβεί.
Πώς να αντιμετωπίσω τη μαστίτιδα;
Ο καλύτερος τρόπος να επιταχύνετε την ανάρρωσή σας είναι κάνοντας τα εξής:
• Μείνετε ξαπλωμένη με το μωρό δίπλα σας
• H μαστίτιδα δεν κάνει το γάλα σας επικίνδυνο για το μωρό, παρόλο που ίσως αλλάζει λίγο τη γεύση του και γίνεται υφάλμυρο. Τα μωρά δεν έχουν πρόβλημα μ’ αυτή την αλλαγή. Συνεχίστε να θηλάζετε αποκλειστικά και συχνά. Βάζετε το μωρό να θηλάσει ειδικά από το πονεμένο στήθος και, αν είναι δυνατόν, με το πιγουνάκι του στραμμένο προς το πονεμένο σημείο. Για να γίνει αυτό, εάν η φλεγμονή είναι στην άνω πλευρά του στήθους, τοποθετήστε το μωρό ανάσκελα σε μια επιφάνεια όπως η αλλαξιέρα ή το τραπέζι της κουζίνας, με το κεφάλι του προς εσάς και σκύψτε από πάνω του για να θηλάσετε
• Τρώτε καλά και πίνετε πολλά υγρά, δηλαδή το λιγότερο τέσσερα λίτρα το εικοσιτετράωρο. Σε δύο το πολύ μέρες θα έχετε συνέλθει
• Οι υγρές ζεστές κομπρέσες, αν εφαρμοστούν τοπικά, είναι πολύ ανακουφιστικές για κάποιες μητέρες
• Εάν έχετε πυρετό πάνω από 38,5°C για περισσότερες από 24 ώρες, πράγμα σπάνιο, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας. Θα σας συστήσει αντιβίωση που πρέπει να πάρετε για 10 μέρες και όχι μόνο μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να ξαναπάθετε σύντομα μαστίτιδα ή η μαστίτιδά σας να εξελιχθεί σε απόστημα
• Αρχίστε να παίρνετε λεκιθίνη από μη μεταλλαγμένη σόγια, ένα συμπλήρωμα διατροφής ακίνδυνο για το μωρό, ένα κουταλάκι πρωί βράδυ για ένα μήνα. Έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει την υποτροπή της μαστίτιδας. Για όσες φορές πάθατε μαστίτιδα σ’ αυτό το μωρό, τόσους μήνες μετά την τελευταία μαστίτιδα να παίρνετε λεκιθίνη
• Μη φοράτε συνθετικά ρούχα και εσώρουχα
• Μην κοιμάστε μπρούμυτα
• Μην αρχίσετε δίαιτα αδυνατίσματος ή σταματήστε την, αν κάνετε αυτό το διάστημα
• Όπως προαναφέρθηκε, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε μαστίτιδα, για να μην ξανασυμβεί, αν είναι δυνατόν
• Εάν σταματήσετε το θηλασμό, μπορεί να πάθετε ξανά μαστίτιδα ή απόστημα στο στήθος.