Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Έρευνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Έρευνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 17 Αυγούστου 2019

Η μεγαλύτερη ζημιά στην ψυχική υγεία ενός παιδιού, γίνεται στα χρόνια που προηγούνται του χωρισμού των γονιών του λόγω διαζυγίου.
Το να παραμένουν οι γονείς μαζί μόνο χάριν των παιδιών τους, δεν είναι πάντοτε η ορθή επιλογή.
Είναι σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στο τι συμβαίνει στα παιδιά πριν από το διαζύγιο παρά μόνο να συγκεντρώνονται όλες οι προσπάθειες στο να βοηθούνται τα παιδιά μετά το χωρισμό των γονιών τους.
Δεδομένου ότι στα περισσότερα διαζύγια εμπλέκονται και παιδιά, είναι πολύ σημαντικό να εξετάζονται οι επιπτώσεις του χωρισμού των γονιών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το διαζύγιο. Η ποιότητα της οικογενειακής ζωής πριν από το χωρισμό και οι επιπτώσεις της στην ψυχική υγεία και εξέλιξη των παιδιών δεν έχουν μέχρι σήμερα μελετηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
Καναδοί ερευνητές, με βάση τη θέση ότι το διαζύγιο δεν είναι απλά ένα γεγονός αλλά μια διαδικασία που διαχρονικά επηρεάζει τον ψυχικό κόσμο των παιδιών, σύγκριναν παιδιά των οποίων οι γονείς χώρισαν μεταξύ 1994 και 1998 και παιδιά των οποίων οι γονείς δεν πήραν διαζύγιο.
Το σύνολο των παιδιών που συμπεριλήφθηκαν στη μακροχρόνια αυτή έρευνα ήταν 17.000. Κάθε 2 χρόνια γίνεται νέα αξιολόγηση των παιδιών. Οι ηλικίες των παιδιών κυμαίνονται μεταξύ 0 και 11 ετών.
Η μεθοδολογία αυτή επιτρέπει να διαχωριστούν οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών που οφείλονται στο διαζύγιο και όχι σε άλλα οικογενειακά χαρακτηριστικά.
Με βάση τα ευρήματα, έγιναν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:
Οι διαφορές στην ψυχική υγεία των παιδιών των οποίων οι γονείς χώρισαν σε σύγκριση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν χώρισαν, υπήρχαν πολύ πριν από το διαζύγιο
Πριν από το διαζύγιο τα παιδιά είχαν ψηλότερα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς σε σύγκριση με παιδιά των οποίων οι γονείς δεν πήραν διαζύγιο
Επιπρόσθετα επιβεβαιώθηκε ότι οι γονείς που χωρίζουν, είναι συνήθως νεότεροι στην ηλικία, αναφέρουν ψηλότερα επίπεδα οικογενειακής δυσλειτουργίας, κατάθλιψης και χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τον έγγαμο βίο τους.
Τα εν λόγω χαρακτηριστικά που αυξάνουν τον κίνδυνο για διαζύγιο, συσχετίζονται και με την ποιότητα της ψυχικής υγείας των παιδιών. Αυτό σημαίνει ότι όταν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις, η ψυχική υγεία των παιδιών, επηρεάζεται αρνητικά ακόμη και όταν οι γονείς δεν χωρίζουν.
Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση την αντίληψη ότι είναι το γεγονός του διαζυγίου που βλάπτει την ψυχική υγεία του παιδιού. Με λίγα λόγια σε ανάλογες περιπτώσεις, η αποφυγή του διαζυγίου με τη δικαιολογία ότι πιθανόν είναι καλύτερα για τα παιδιά, δεν είναι η ορθή προσέγγιση
Εκτός από τις διαφορές που υπάρχουν πριν από το διαζύγιο, βρέθηκε ότι υπάρχουν και αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών και μετά το διαζύγιο.
Κατά μέσο όρο, τα παιδιά των οποίων οι γονείς χώρισαν, παρουσίαζαν αύξηση των επιπέδων άγχους και κατάθλιψης που είχαν ήδη πριν από το διαζύγιο. Όμως σε ορισμένες οικογένειες με ψηλό επίπεδο δυσλειτουργίας, ο βαθμός αντικοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών μειωνόταν μετά από το διαζύγιο
Η εργασία αυτή, προσθέτει νέα στοιχεία στις γνώσεις μας σχετικά με τις επιδράσεις του γονικού διαζυγίου στον ευάλωτο και ιδιαίτερα ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των παιδιών.
Το γεγονός ότι η ψυχική υγεία των παιδιών βλάπτεται πριν από το διαζύγιο λόγω χαρακτηριστικών που καθιστούν την οικογένεια δυσλειτουργική, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης με στόχο μια καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών για προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών.

Διαζύγιο γονέων: Πως επηρεάζει την ψυχική υγεία των παιδιών;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η μεγαλύτερη ζημιά στην ψυχική υγεία ενός παιδιού, γίνεται στα χρόνια που προηγούνται του χωρισμού των γονιών του λόγω διαζυγίου.
Το να παραμένουν οι γονείς μαζί μόνο χάριν των παιδιών τους, δεν είναι πάντοτε η ορθή επιλογή.
Είναι σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στο τι συμβαίνει στα παιδιά πριν από το διαζύγιο παρά μόνο να συγκεντρώνονται όλες οι προσπάθειες στο να βοηθούνται τα παιδιά μετά το χωρισμό των γονιών τους.
Δεδομένου ότι στα περισσότερα διαζύγια εμπλέκονται και παιδιά, είναι πολύ σημαντικό να εξετάζονται οι επιπτώσεις του χωρισμού των γονιών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το διαζύγιο. Η ποιότητα της οικογενειακής ζωής πριν από το χωρισμό και οι επιπτώσεις της στην ψυχική υγεία και εξέλιξη των παιδιών δεν έχουν μέχρι σήμερα μελετηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
Καναδοί ερευνητές, με βάση τη θέση ότι το διαζύγιο δεν είναι απλά ένα γεγονός αλλά μια διαδικασία που διαχρονικά επηρεάζει τον ψυχικό κόσμο των παιδιών, σύγκριναν παιδιά των οποίων οι γονείς χώρισαν μεταξύ 1994 και 1998 και παιδιά των οποίων οι γονείς δεν πήραν διαζύγιο.
Το σύνολο των παιδιών που συμπεριλήφθηκαν στη μακροχρόνια αυτή έρευνα ήταν 17.000. Κάθε 2 χρόνια γίνεται νέα αξιολόγηση των παιδιών. Οι ηλικίες των παιδιών κυμαίνονται μεταξύ 0 και 11 ετών.
Η μεθοδολογία αυτή επιτρέπει να διαχωριστούν οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών που οφείλονται στο διαζύγιο και όχι σε άλλα οικογενειακά χαρακτηριστικά.
Με βάση τα ευρήματα, έγιναν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:
Οι διαφορές στην ψυχική υγεία των παιδιών των οποίων οι γονείς χώρισαν σε σύγκριση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν χώρισαν, υπήρχαν πολύ πριν από το διαζύγιο
Πριν από το διαζύγιο τα παιδιά είχαν ψηλότερα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς σε σύγκριση με παιδιά των οποίων οι γονείς δεν πήραν διαζύγιο
Επιπρόσθετα επιβεβαιώθηκε ότι οι γονείς που χωρίζουν, είναι συνήθως νεότεροι στην ηλικία, αναφέρουν ψηλότερα επίπεδα οικογενειακής δυσλειτουργίας, κατάθλιψης και χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τον έγγαμο βίο τους.
Τα εν λόγω χαρακτηριστικά που αυξάνουν τον κίνδυνο για διαζύγιο, συσχετίζονται και με την ποιότητα της ψυχικής υγείας των παιδιών. Αυτό σημαίνει ότι όταν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις, η ψυχική υγεία των παιδιών, επηρεάζεται αρνητικά ακόμη και όταν οι γονείς δεν χωρίζουν.
Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση την αντίληψη ότι είναι το γεγονός του διαζυγίου που βλάπτει την ψυχική υγεία του παιδιού. Με λίγα λόγια σε ανάλογες περιπτώσεις, η αποφυγή του διαζυγίου με τη δικαιολογία ότι πιθανόν είναι καλύτερα για τα παιδιά, δεν είναι η ορθή προσέγγιση
Εκτός από τις διαφορές που υπάρχουν πριν από το διαζύγιο, βρέθηκε ότι υπάρχουν και αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών και μετά το διαζύγιο.
Κατά μέσο όρο, τα παιδιά των οποίων οι γονείς χώρισαν, παρουσίαζαν αύξηση των επιπέδων άγχους και κατάθλιψης που είχαν ήδη πριν από το διαζύγιο. Όμως σε ορισμένες οικογένειες με ψηλό επίπεδο δυσλειτουργίας, ο βαθμός αντικοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών μειωνόταν μετά από το διαζύγιο
Η εργασία αυτή, προσθέτει νέα στοιχεία στις γνώσεις μας σχετικά με τις επιδράσεις του γονικού διαζυγίου στον ευάλωτο και ιδιαίτερα ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των παιδιών.
Το γεγονός ότι η ψυχική υγεία των παιδιών βλάπτεται πριν από το διαζύγιο λόγω χαρακτηριστικών που καθιστούν την οικογένεια δυσλειτουργική, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης με στόχο μια καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών για προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η παχυσαρκία μπορεί να προκαλεί διαβήτη, καρκίνο, πόνους στην πλάτη, ψηλή πίεση και καρδιοπάθειες.
Τώρα όμως τα νέα δεδομένα που δείχνουν ότι η σεξουαλική ζωή επηρεάζεται πολύ αρνητικά από το υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία, σίγουρα δεν θα περάσουν απαρατήρητα.
Η παχυσαρκία βλάπτει τη σεξουαλική ζωή τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Μειώνει τη σεξουαλική ορμή, τη διάθεση για σεξ, την απόλαυση, τη συχνότητα και δυσχεραίνει μηχανικά τη συνουσία.
Περίπου 1.200 παχύσαρκοι ασθενείς που παρακολουθούνταν στο Ιατρικό Κέντρο του πανεπιστημίου Duke, αξιολογήθηκαν για θέματα σχετικά με την ποιότητα της ζωής τους. Τα αποτελέσματα τους συγκρίθηκαν με αυτά ατόμων κανονικού βάρους.
Που οφείλεται η αρνητική επίδραση των περιττών κιλών, του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας στη σεξουαλική ζωή;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Οι ψυχολογικοί παράγοντες περιλαμβάνουν την αντίληψη της σωματικής εικόνας. Οι μηχανικοί παράγοντες σχετίζονται με τις δυσκολίες λόγω μεγέθους του σώματος.
Το λίπος παράγει ουσίες και λειτουργεί ως ενδοκρινής αδένας και υπάρχουν υποψίες ότι οι εν λόγω ουσίες πιθανόν να καταστέλλουν τη διάθεση για σεξ.
Η παχυσαρκία μπορεί να συνοδεύεται από καρδιακά προβλήματα, αγγειακά προβλήματα, μειωμένη αντοχή και είναι δυνατόν η συμβολή διαφόρων παραγόντων ταυτόχρονα να δημιουργούν αρνητικές συνθήκες για σεξουαλική δραστηριότητα.
Σίγουρα αρκετά είναι εικασίες και δεν γνωρίζουμε καλά το τι ευθύνεται για τις αρνητικές επιδράσεις της παχυσαρκίας στο σεξ. Θα χρειαστούν και άλλες μελέτες για να κατανοήσουμε τις διαφορές στο σεξ μεταξύ ανθρώπων κανονικού βάρους και παχύσαρκων ή υπέρβαρων.
Αναμένοντας όμως θα πρέπει να διαλέξουμε: Μειωμένη σεξουαλική ζωή και ικανοποίηση ή κανονικό βάρος σώματος; Η απάντηση μπορεί να είναι αυτονόητη αλλά η αποφυγή λήψης περιττών κιλών και λίπους με διατήρηση ενός κανονικού βάρους σώματος, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Βέβαια γνωρίζοντας τώρα ότι εκτός από όλα τα άλλα το υπερβολικό λίπος, μπορεί να καταστρέφει τη σεξουαλική μας ζωή, είναι ένα ισχυρό μήνυμα για να κάνουμε ότι μπορούμε για να έχουμε ένα κανονικό βάρος σώματος. 

Η παχυσαρκία βλάπτει σοβαρά τη σεξουαλική ζωή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η παχυσαρκία μπορεί να προκαλεί διαβήτη, καρκίνο, πόνους στην πλάτη, ψηλή πίεση και καρδιοπάθειες.
Τώρα όμως τα νέα δεδομένα που δείχνουν ότι η σεξουαλική ζωή επηρεάζεται πολύ αρνητικά από το υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία, σίγουρα δεν θα περάσουν απαρατήρητα.
Η παχυσαρκία βλάπτει τη σεξουαλική ζωή τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Μειώνει τη σεξουαλική ορμή, τη διάθεση για σεξ, την απόλαυση, τη συχνότητα και δυσχεραίνει μηχανικά τη συνουσία.
Περίπου 1.200 παχύσαρκοι ασθενείς που παρακολουθούνταν στο Ιατρικό Κέντρο του πανεπιστημίου Duke, αξιολογήθηκαν για θέματα σχετικά με την ποιότητα της ζωής τους. Τα αποτελέσματα τους συγκρίθηκαν με αυτά ατόμων κανονικού βάρους.
Που οφείλεται η αρνητική επίδραση των περιττών κιλών, του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας στη σεξουαλική ζωή;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Οι ψυχολογικοί παράγοντες περιλαμβάνουν την αντίληψη της σωματικής εικόνας. Οι μηχανικοί παράγοντες σχετίζονται με τις δυσκολίες λόγω μεγέθους του σώματος.
Το λίπος παράγει ουσίες και λειτουργεί ως ενδοκρινής αδένας και υπάρχουν υποψίες ότι οι εν λόγω ουσίες πιθανόν να καταστέλλουν τη διάθεση για σεξ.
Η παχυσαρκία μπορεί να συνοδεύεται από καρδιακά προβλήματα, αγγειακά προβλήματα, μειωμένη αντοχή και είναι δυνατόν η συμβολή διαφόρων παραγόντων ταυτόχρονα να δημιουργούν αρνητικές συνθήκες για σεξουαλική δραστηριότητα.
Σίγουρα αρκετά είναι εικασίες και δεν γνωρίζουμε καλά το τι ευθύνεται για τις αρνητικές επιδράσεις της παχυσαρκίας στο σεξ. Θα χρειαστούν και άλλες μελέτες για να κατανοήσουμε τις διαφορές στο σεξ μεταξύ ανθρώπων κανονικού βάρους και παχύσαρκων ή υπέρβαρων.
Αναμένοντας όμως θα πρέπει να διαλέξουμε: Μειωμένη σεξουαλική ζωή και ικανοποίηση ή κανονικό βάρος σώματος; Η απάντηση μπορεί να είναι αυτονόητη αλλά η αποφυγή λήψης περιττών κιλών και λίπους με διατήρηση ενός κανονικού βάρους σώματος, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Βέβαια γνωρίζοντας τώρα ότι εκτός από όλα τα άλλα το υπερβολικό λίπος, μπορεί να καταστρέφει τη σεξουαλική μας ζωή, είναι ένα ισχυρό μήνυμα για να κάνουμε ότι μπορούμε για να έχουμε ένα κανονικό βάρος σώματος. 
Η κλωνοποίηση του ανθρώπου εκτός από τα ηθικά προβλήματα που δημιουργεί, περιέχει και σοβαρούς κινδύνους τόσο για την υγεία του νέου κλωνοποιημένου οργανισμού όσο και τη μητέρα που θα εγκυμονήσει.
Η κλωνοποίηση των ζώων έδειξε ότι η διαδικασία που χρησιμοποιείται είναι ανεπαρκής.
Για κάθε 100 δοκιμές για παραγωγή ενός νέου κλωνοποιημένου οργανισμού, πετυχαίνουν μόνο οι 2. Από τις κυήσεις που θα προκύψουν από τις πετυχημένες προσπάθειες, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα επιβιώσει μετά την γέννηση.
Το ποσοστό των κλωνοποιημένων ζώων που επιβιώνουν μετά από τη περιγεννητική περίοδο είναι πολύ μικρό. Ακόμη και στον τομέα της κλωνοποίησης των ζώων, δεν προβλέπεται ότι θα λυθούν τα προβλήματα αυτά στο σύντομο μέλλον.
Οι κίνδυνοι για το κλωνοποιημένο ζώο δεν έχουν σχέση μόνο με τα προβλήματα κατά τον τοκετό.
Οι συχνότερες ανωμαλίες που έχουν περιγραφεί σε κλωνοποιημένα ζώα είναι οι ακόλουθες:
Τα ζώα αυτά έχουν συνήθως πολύ μεγάλο μέγεθος κατά το εμβρυϊκό στάδιο
Έχουν προβλήματα στον πλακούντα
Σοβαρά προβλήματα στους πνεύμονες και στην καρδία
Ανωμαλίες του εγκεφάλου
Ανωμαλίες των νεφρών
Ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος που αποτελεί το βασικό σύστημα άμυνας του οργανισμού
Παρά το γεγονός ότι στα ζώα είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν, εντούτοις έχουν παρατηρηθεί αλλαγές στη συμπεριφορά και στη ψυχολογία των κλωνοποιημένων ζώων
Εκτός από τους κινδύνους για το νέο οργανισμό, έχουν παρατηρηθεί και πολλοί θάνατοι στα ζώα τα οποία έχουν προσφέρει τη μήτρα τους, για την ανάπτυξη και γέννηση του κλωνοποιημένου οργανισμού.
Με βάση λοιπόν τα δεδομένα αυτά, τίθεται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχθεί τους κινδύνους αυτούς για τις γυναίκες και τα παιδιά.
Θα θέλαμε να βλέπουμε αυξημένους εμβρυϊκούς θανάτους, νεογέννητα με σοβαρά αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα, ανωμαλίες του εγκεφάλου ή των νεφρών, παιδιά να πεθαίνουν λόγω συγγενών ανωμαλιών και μητέρες να πεθαίνουν απροσδόκητα;
Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε κλωνοποίηση ανθρώπων για σκοπούς αναπαραγωγής. Για τους λόγους αυτούς σε πολλές χώρες δεν επιτρέπεται η διεξαγωγή πειραμάτων κλωνοποίησης για σκοπούς αναπαραγωγής στον άνθρωπο.
Οι λόγοι για τους οποίους παρατηρούνται όλες αυτές οι σοβαρές ανωμαλίες στον κλώνο και στη μητέρα, οφείλονται σε ανωμαλίες που δημιουργούνται στο DNA του σωματικού κυττάρου που χρησιμοποιείται για σκοπούς πυρηνικής μεταμόσχευσης.
Στην κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου από ένα οργανισμό, αφαιρείται και μεταμοσχεύεται σε ένα ωάριο από το οποίο πρωτύτερα, έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται πυρηνική μεταμόσχευση.
Στη συνέχεια το νέο τροποποιημένο ωάριο, αφού υποβληθεί σε μια τεχνική που δραστηριοποιεί το DNA (τεχνική με χρήση ηλεκτρικού ρεύματος ή χημικού διαλύματος), εμφυτεύεται στη μήτρα ενός θηλυκού ζώου. Εκεί πολλαπλασιάζεται, δημιουργεί το βλαστοκύστη, μετά το έμβρυο και μπορεί να οδηγήσει στη γέννηση ενός κλώνου.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γενεσιουργές ανωμαλίες, προκύπτουν κατά τη διαδικασία δραστηριοποίησης του DNA του δότη.
Επειδή δεν γίνεται η φυσιολογική ωρίμανση που παρατηρείται στα σπερματοζωάρια και στα ωάρια (γαμετογένεση), ορισμένες αναγκαίες επεξεργασίες που γίνονται στο DNA (genetic reprogramming, DNA methylation ) δεν λαμβάνουν χώρα όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα τις πολλαπλές ανωμαλίες που παρατηρούνται.
Κάποιοι πιθανόν να θέσουν το ερώτημα: Υπάρχει τρόπος ανίχνευσης των ανωμαλιών στο κλωνοποιημένο έμβρυο, ούτως ώστε να προλαμβάνονται τα προβλήματα της κλωνοποίησης;
Η απάντηση είναι όχι. Με τις τεχνικές που διαθέτουμε σήμερα, αυτό είναι αδύνατο.
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι κίνδυνοι της κλωνοποίησης στον άνθρωπο είναι μεγάλοι. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργήσει σωρεία αποτυχιών με θανάτους νεογνών, πολλών συγγενών ανωμαλιών σε παιδιά και ακόμη θανάτων των γυναικών που θα γεννούσαν τους κλώνους.
Οι αποτυχίες αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ αρνητικό κλίμα εναντίον της γενετικής επιστήμης. Παράλληλα θα σταματούσε και τις εξελίξεις σε ένα άλλο τομέα, στον τομέα της θεραπευτικής κλωνοποίησης.
Η θεραπευτική κλωνοποίηση, σε αντίθεση με την κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, χρησιμοποιεί τον κλώνο που δημιουργείται με τις ίδιες τεχνικές (πυρηνική μεταμόσχευση) μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη.
Όταν δημιουργηθεί το κλωνοποινημένο ωάριο, οι επιστήμονες κατά τη θεραπευτική κλωνοποίηση το αφήνουν  να εξελιχθεί μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη και δεν το εμφυτεύουν σε μήτρα.
Στο στάδιο του βλαστοκύστη, λαμβάνουν τα κύτταρα τα οποία ονομάζονται αρχέγονα πολυδύναμα εμβρυϊκά κύτταρα και τα καλλιεργούν. Με ειδικές τροποποιήσεις, τουλάχιστο θεωρητικά, τα κύτταρα αυτά μπορούν να εξελιχθούν σε κύτταρα οποιασδήποτε μορφής (καρδίας, εγκεφάλου, νεφρών, κλπ)
Τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα για θεραπείες ασθενών με σοβαρές παθήσεις διαφόρων συστημάτων του οργανισμού (νευρικό, καρδιακό, νεφρικό, ανοσοποιητικό, κλπ).
Συμπερασματικά θα τελειώσουμε τονίζοντας ότι, η κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής εμπεριέχει πολλούς βιολογικούς κινδύνους για το νέο οργανισμό και τη μητέρα του, όπως επίσης και άλυτα ηθικά προβλήματα.
Σε αντίθεση η θεραπευτική κλωνοποίηση, προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ίασης σοβαρών ασθενειών με τη χρήση κλωνοποιημένων  αρχέγονων κυττάρων.
Δεν πρέπει λοιπόν οι βεβιασμένες και ίσως επιπόλαιες προσπάθειες για αναπαραγωγική κλωνοποίηση, να δημιουργήσουν τέτοια σοβαρά προβλήματα που να αποτελέσουν κατασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Η κλωνοποίηση και οι κίνδυνοι της

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η κλωνοποίηση του ανθρώπου εκτός από τα ηθικά προβλήματα που δημιουργεί, περιέχει και σοβαρούς κινδύνους τόσο για την υγεία του νέου κλωνοποιημένου οργανισμού όσο και τη μητέρα που θα εγκυμονήσει.
Η κλωνοποίηση των ζώων έδειξε ότι η διαδικασία που χρησιμοποιείται είναι ανεπαρκής.
Για κάθε 100 δοκιμές για παραγωγή ενός νέου κλωνοποιημένου οργανισμού, πετυχαίνουν μόνο οι 2. Από τις κυήσεις που θα προκύψουν από τις πετυχημένες προσπάθειες, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα επιβιώσει μετά την γέννηση.
Το ποσοστό των κλωνοποιημένων ζώων που επιβιώνουν μετά από τη περιγεννητική περίοδο είναι πολύ μικρό. Ακόμη και στον τομέα της κλωνοποίησης των ζώων, δεν προβλέπεται ότι θα λυθούν τα προβλήματα αυτά στο σύντομο μέλλον.
Οι κίνδυνοι για το κλωνοποιημένο ζώο δεν έχουν σχέση μόνο με τα προβλήματα κατά τον τοκετό.
Οι συχνότερες ανωμαλίες που έχουν περιγραφεί σε κλωνοποιημένα ζώα είναι οι ακόλουθες:
Τα ζώα αυτά έχουν συνήθως πολύ μεγάλο μέγεθος κατά το εμβρυϊκό στάδιο
Έχουν προβλήματα στον πλακούντα
Σοβαρά προβλήματα στους πνεύμονες και στην καρδία
Ανωμαλίες του εγκεφάλου
Ανωμαλίες των νεφρών
Ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος που αποτελεί το βασικό σύστημα άμυνας του οργανισμού
Παρά το γεγονός ότι στα ζώα είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν, εντούτοις έχουν παρατηρηθεί αλλαγές στη συμπεριφορά και στη ψυχολογία των κλωνοποιημένων ζώων
Εκτός από τους κινδύνους για το νέο οργανισμό, έχουν παρατηρηθεί και πολλοί θάνατοι στα ζώα τα οποία έχουν προσφέρει τη μήτρα τους, για την ανάπτυξη και γέννηση του κλωνοποιημένου οργανισμού.
Με βάση λοιπόν τα δεδομένα αυτά, τίθεται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχθεί τους κινδύνους αυτούς για τις γυναίκες και τα παιδιά.
Θα θέλαμε να βλέπουμε αυξημένους εμβρυϊκούς θανάτους, νεογέννητα με σοβαρά αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα, ανωμαλίες του εγκεφάλου ή των νεφρών, παιδιά να πεθαίνουν λόγω συγγενών ανωμαλιών και μητέρες να πεθαίνουν απροσδόκητα;
Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε κλωνοποίηση ανθρώπων για σκοπούς αναπαραγωγής. Για τους λόγους αυτούς σε πολλές χώρες δεν επιτρέπεται η διεξαγωγή πειραμάτων κλωνοποίησης για σκοπούς αναπαραγωγής στον άνθρωπο.
Οι λόγοι για τους οποίους παρατηρούνται όλες αυτές οι σοβαρές ανωμαλίες στον κλώνο και στη μητέρα, οφείλονται σε ανωμαλίες που δημιουργούνται στο DNA του σωματικού κυττάρου που χρησιμοποιείται για σκοπούς πυρηνικής μεταμόσχευσης.
Στην κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου από ένα οργανισμό, αφαιρείται και μεταμοσχεύεται σε ένα ωάριο από το οποίο πρωτύτερα, έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται πυρηνική μεταμόσχευση.
Στη συνέχεια το νέο τροποποιημένο ωάριο, αφού υποβληθεί σε μια τεχνική που δραστηριοποιεί το DNA (τεχνική με χρήση ηλεκτρικού ρεύματος ή χημικού διαλύματος), εμφυτεύεται στη μήτρα ενός θηλυκού ζώου. Εκεί πολλαπλασιάζεται, δημιουργεί το βλαστοκύστη, μετά το έμβρυο και μπορεί να οδηγήσει στη γέννηση ενός κλώνου.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γενεσιουργές ανωμαλίες, προκύπτουν κατά τη διαδικασία δραστηριοποίησης του DNA του δότη.
Επειδή δεν γίνεται η φυσιολογική ωρίμανση που παρατηρείται στα σπερματοζωάρια και στα ωάρια (γαμετογένεση), ορισμένες αναγκαίες επεξεργασίες που γίνονται στο DNA (genetic reprogramming, DNA methylation ) δεν λαμβάνουν χώρα όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα τις πολλαπλές ανωμαλίες που παρατηρούνται.
Κάποιοι πιθανόν να θέσουν το ερώτημα: Υπάρχει τρόπος ανίχνευσης των ανωμαλιών στο κλωνοποιημένο έμβρυο, ούτως ώστε να προλαμβάνονται τα προβλήματα της κλωνοποίησης;
Η απάντηση είναι όχι. Με τις τεχνικές που διαθέτουμε σήμερα, αυτό είναι αδύνατο.
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι κίνδυνοι της κλωνοποίησης στον άνθρωπο είναι μεγάλοι. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργήσει σωρεία αποτυχιών με θανάτους νεογνών, πολλών συγγενών ανωμαλιών σε παιδιά και ακόμη θανάτων των γυναικών που θα γεννούσαν τους κλώνους.
Οι αποτυχίες αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ αρνητικό κλίμα εναντίον της γενετικής επιστήμης. Παράλληλα θα σταματούσε και τις εξελίξεις σε ένα άλλο τομέα, στον τομέα της θεραπευτικής κλωνοποίησης.
Η θεραπευτική κλωνοποίηση, σε αντίθεση με την κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, χρησιμοποιεί τον κλώνο που δημιουργείται με τις ίδιες τεχνικές (πυρηνική μεταμόσχευση) μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη.
Όταν δημιουργηθεί το κλωνοποινημένο ωάριο, οι επιστήμονες κατά τη θεραπευτική κλωνοποίηση το αφήνουν  να εξελιχθεί μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη και δεν το εμφυτεύουν σε μήτρα.
Στο στάδιο του βλαστοκύστη, λαμβάνουν τα κύτταρα τα οποία ονομάζονται αρχέγονα πολυδύναμα εμβρυϊκά κύτταρα και τα καλλιεργούν. Με ειδικές τροποποιήσεις, τουλάχιστο θεωρητικά, τα κύτταρα αυτά μπορούν να εξελιχθούν σε κύτταρα οποιασδήποτε μορφής (καρδίας, εγκεφάλου, νεφρών, κλπ)
Τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα για θεραπείες ασθενών με σοβαρές παθήσεις διαφόρων συστημάτων του οργανισμού (νευρικό, καρδιακό, νεφρικό, ανοσοποιητικό, κλπ).
Συμπερασματικά θα τελειώσουμε τονίζοντας ότι, η κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής εμπεριέχει πολλούς βιολογικούς κινδύνους για το νέο οργανισμό και τη μητέρα του, όπως επίσης και άλυτα ηθικά προβλήματα.
Σε αντίθεση η θεραπευτική κλωνοποίηση, προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ίασης σοβαρών ασθενειών με τη χρήση κλωνοποιημένων  αρχέγονων κυττάρων.
Δεν πρέπει λοιπόν οι βεβιασμένες και ίσως επιπόλαιες προσπάθειες για αναπαραγωγική κλωνοποίηση, να δημιουργήσουν τέτοια σοβαρά προβλήματα που να αποτελέσουν κατασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της θεραπευτικής κλωνοποίησης.
Τα παιδιά που παρακολουθούν τηλεόραση το βράδυ παράγουν λιγότερη μελατονίνη, την ορμόνη που ρυθμίζει τον ύπνο και πιθανώς και το χρόνο έναρξης της εφηβείας, υποδεικνύει έρευνα στην Ιταλία.
Όπως αναφέρει το NewScientist.com, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας πιστεύουν ότι το φως που εκπέμπει η τηλεόραση είναι αρκετό για να μειώσει τα επίπεδα της μελατονίνης, επισπεύδοντας τη σεξουαλική ωρίμανση. Διαπίστωσαν ότι μια εβδομάδα αποχής από την τηλεόραση ήταν αρκετή για να αυξήσει τα επίπεδα της ορμόνης κατά 30%.
Η ομάδα του Ρομπέρτο Σάλτι, επικεφαλής των ερευνητών, παρακολούθησε 74 παιδιά έξι έως 12 ετών από την Τοσκάνη, τα οποία έβλεπαν κατά μέσο όρο τρεις ώρες τηλεόραση τις νυχτερινές ώρες. Την εβδομάδα που προηγήθηκε του πειράματος, τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερο από ό,τι συνήθως.
Την εβδομάδα που ακολούθησε, τα παιδιά έπρεπε να μην παρακολουθήσουν καθόλου τηλεόραση και οι γονείς τους έπρεπε να περιορίσουν τον τεχνητό φωτισμό το βράδυ.
Στο τέλος του επταήμερου πειράματος, τα επίπεδα της μελατονίνης είχαν αυξηθεί στα παιδιά κατά το ένα τρίτο, κατά μέσο όρο. Μάλιστα, η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρήθηκε στις μικρότερες ηλικίες.
Η μελατονίνη, ορμόνη που παράγεται από την επίφυση, ρυθμίζει τον κύκλο ύπνου/εγρήγορσης. Στη διάρκεια του 24ώρου τα επίπεδά της μεταβάλλονται περιοδικά, ανάλογα με το φως που φτάνει στους αμφιβληστροειδείς των ματιών.
Ο τεχνητός φωτισμός στη διάρκεια της νύχτας πιστεύεται ότι μπορεί να διαταράξει αυτή την περιοδική μεταβολή και να μειώσει τα μέσα επίπεδα της ορμόνης.
Πάντως, ο ακριβής μηχανισμός του φαινόμενου παραμένει ασαφής, και οι επιστήμονες δεν έχουν αποδείξει με μελέτες στον άνθρωπο ότι τα επίπεδα της μελατονίνης σχετίζονται αιτιολογικά με το χρόνο έναρξης της εφηβείας.

Η τηλεόραση προκαλεί ορμονικές αλλαγές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Τα παιδιά που παρακολουθούν τηλεόραση το βράδυ παράγουν λιγότερη μελατονίνη, την ορμόνη που ρυθμίζει τον ύπνο και πιθανώς και το χρόνο έναρξης της εφηβείας, υποδεικνύει έρευνα στην Ιταλία.
Όπως αναφέρει το NewScientist.com, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας πιστεύουν ότι το φως που εκπέμπει η τηλεόραση είναι αρκετό για να μειώσει τα επίπεδα της μελατονίνης, επισπεύδοντας τη σεξουαλική ωρίμανση. Διαπίστωσαν ότι μια εβδομάδα αποχής από την τηλεόραση ήταν αρκετή για να αυξήσει τα επίπεδα της ορμόνης κατά 30%.
Η ομάδα του Ρομπέρτο Σάλτι, επικεφαλής των ερευνητών, παρακολούθησε 74 παιδιά έξι έως 12 ετών από την Τοσκάνη, τα οποία έβλεπαν κατά μέσο όρο τρεις ώρες τηλεόραση τις νυχτερινές ώρες. Την εβδομάδα που προηγήθηκε του πειράματος, τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερο από ό,τι συνήθως.
Την εβδομάδα που ακολούθησε, τα παιδιά έπρεπε να μην παρακολουθήσουν καθόλου τηλεόραση και οι γονείς τους έπρεπε να περιορίσουν τον τεχνητό φωτισμό το βράδυ.
Στο τέλος του επταήμερου πειράματος, τα επίπεδα της μελατονίνης είχαν αυξηθεί στα παιδιά κατά το ένα τρίτο, κατά μέσο όρο. Μάλιστα, η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρήθηκε στις μικρότερες ηλικίες.
Η μελατονίνη, ορμόνη που παράγεται από την επίφυση, ρυθμίζει τον κύκλο ύπνου/εγρήγορσης. Στη διάρκεια του 24ώρου τα επίπεδά της μεταβάλλονται περιοδικά, ανάλογα με το φως που φτάνει στους αμφιβληστροειδείς των ματιών.
Ο τεχνητός φωτισμός στη διάρκεια της νύχτας πιστεύεται ότι μπορεί να διαταράξει αυτή την περιοδική μεταβολή και να μειώσει τα μέσα επίπεδα της ορμόνης.
Πάντως, ο ακριβής μηχανισμός του φαινόμενου παραμένει ασαφής, και οι επιστήμονες δεν έχουν αποδείξει με μελέτες στον άνθρωπο ότι τα επίπεδα της μελατονίνης σχετίζονται αιτιολογικά με το χρόνο έναρξης της εφηβείας.

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2019

Τα παιδιά δεν έχουν τις γνώσεις και τις δυνατότητες για να μπορούν να αντιλαμβάνονται τα διαφημιστικά μηνύματα με τον ίδιο τρόπο που μπορούν οι ενήλικες. Για το λόγο αυτό τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και επηρεάζονται από τις διαφημίσεις.
Το πρόβλημα είναι πολύ πιο έντονο σε παιδιά κάτω των οκτώ ετών τα οποία έχουν την τάση να πιστεύουν ότι οι διαφημίσεις παρουσιάζουν πάντοτε την αλήθεια με αμεροληψία. Η συμπεριφορά τους επηρεάζεται από αυτά που βλέπουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι αγοράζουν προϊόντα που τους διαφημίζονται είτε από μόνα τους είτε ζητώντας από τους γονείς τους να τους τα αγοράσουν.
Δεν είναι σπάνιες οι φορές που δημιουργούνται διαφορές μεταξύ των παιδιών και των γονιών τους διότι οι τελευταίοι δεν θέλουν να αγοράσουν προϊόντα που τα παιδιά απαιτούν διότι τα έχουν δει σε μια διαφήμιση στην τηλεόραση ή αλλού. Σε πολλές περιπτώσεις η αγοραστική συμπεριφορά όλης της οικογένειας επηρεάζεται από τις απαιτήσεις των μικρών παιδιών.
Στην εποχή μας που τα μέσα μαζικής επικοινωνίας έχουν διαδοθεί σε βαθμό που δεν υπήρξε ποτέ προηγουμένως, τα παιδιά υποβάλλονται σε μεγάλο αριθμό διαφημίσεων όπου και αν βρίσκονται. Εκτός από την τηλεόραση στο σπίτι, οι διαφημίσεις στο σχολείο τους, στην τάξη τους, αρχίζουν να παίρνουν μεγάλη διάσταση.
Έχει υπολογιστεί ότι ένα παιδί βλέπει κατά μέσο όρο 40.000 διαφημίσεις στην τηλεόραση κάθε χρόνο. Οι διαφημίσεις που στοχεύουν τα παιδιά αφορούν προϊόντα όπως παιγνίδια, σοκολάτες, ζαχαρωμένα δημητριακά, αναψυκτικά, σνακ και άλλα ζαχαρωτά.
Επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν την πρόθεση που έχει ο διαφημιστής για να τα πείσει, γίνονται εύκολοι στόχοι με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη της ομάδας αυτής του πληθυσμού να προσελκύει τους εμπορευόμενους.
Πολύ συχνά προϊόντα που διαφημίζονται, ιδιαίτερα από την τηλεόραση, δεν είναι ότι καλύτερο για την υγιεινή διατροφή των παιδιών.
Το φαινόμενο αυτό θεωρείται ότι έχει συμβάλει και συνεχίζει να επιδεινώνει τη μάστιγα της παχυσαρκίας που παρατηρείται στον παιδικό πληθυσμό.
Ακόμη ένα γεγονός που επηρεάζει τα παιδιά, είναι οι διαφημίσεις που απευθύνονται προς τους ενήλικες αλλά τις οποίες παρακολουθούν σε μεγάλο βαθμό και τα παιδιά. Όταν για παράδειγμα κατά τη διάρκεια αθλητικών γεγονότων που προβάλλονται στην τηλεόραση διαφημίζονται μπύρες και άλλα αλκοολούχα ποτά, επηρεάζονται και τα παιδιά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μεταδίδονται θετικές εικόνες σχετικά με την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Τα παιδιά εξοικειώνονται με την ιδέα του αλκοόλ και αυτό συμβάλλει μεταξύ άλλων στις αυξανόμενες τάσεις που παρατηρούνται για κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ακόμη και σε παιδιά ηλικίας 9 - 10 ετών.
Ένα ανάλογο φαινόμενο παρατηρείται και για τις διαφημίσεις που αφορούν βίαια παιγνίδια βίντεο ή κινηματογραφικές ταινίες. Οι καταστάσεις αυτές αυξάνουν την επιθετική συμπεριφορά των παιδιών και μειώνουν την ευαισθησία τους στη βία που υπάρχει στον κόσμο πραγματικά.
Οι πιο πάνω ανησυχητικές διαπιστώσεις σχετικά με την επίδραση στα παιδιά της διαφήμισης από την τηλεόραση και άλλα μέσα μαζικής επικοινωνίας, προκύπτουν από έρευνα που διεξήχθη από την Αμερικανική Εταιρεία Ψυχολογίας. 
Με βάση τα ευρήματα της έρευνας αυτής, που διεξήχθη από το 2000 έως το 2003, γίνονται οι ακόλουθες συστάσεις:
Οι κυβερνήσεις πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για να προστατεύουν τα παιδιά και ιδιαίτερα τα παιδιά κάτω των 8 ετών που είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, από την εμπορική εκμετάλλευση που προκύπτει λόγω διαφημίσεων
 
Ορισμένες παρατηρήσεις, επεξηγήσεις αποποιήσεις ευθυνών που περιέχονται σε διαφημίσεις σχετικά με προϊόντα που απευθύνονται σε μικρά παιδιά να αναγράφονται με τρόπο τέτοιο που να είναι εύκολα κατανοητά από τα παιδιά
 
Να γίνονται έρευνες σχετικά με το πως κατανοούν και επηρεάζονται τα παιδιά από διαφημίσεις σε νέα μέσα μαζικής επικοινωνίας όπως το διαδίκτυο και άλλα
 
Να εξετάζεται το πως επηρεάζονται τα παιδιά από διαφημίσεις που γίνονται στα σχολεία και στις τάξεις τους
Η Αγγλική Βουλή το 1874, ψήφισε νόμο για να προστατεύονται τα παιδιά που λόγω της απειρίας τους, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στα καλοπιάσματα και τις κολακείες των εμπόρων και των χρηματοδοτών. Ο ίδιος νόμος απάλλασσε των ευθυνών τους και τους γονείς των παιδιών από χρέη των παιδιών τους.
Η νομοθεσία αυτή ήταν μια από τις πρώτες κυβερνητικές πράξεις που στόχο είχε την προστασία των παιδιών από την εμπορική εκμετάλλευση. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο νόμος αυτός, ψηφίστηκε σε μια εποχή που δεν υπήρχε η πληθώρα των μέσων μαζική επικοινωνίας που έχουμε σήμερα. Επίσης δεν υπήρχαν τότε η μάζα των τεράστιων πολυεθνικών βιομηχανιών που έχουμε σήμερα και οι οποίες παράγουν μια αναρίθμητη σειρά από προϊόντα που στοχεύουν τα παιδιά.
Παρόλα αυτά και παρά το γεγονός ότι πέρασαν 130 χρόνια από τότε, η βασική φιλοσοφία του νόμου παραμένει η ίδια. Η πολιτεία πρέπει να παρακολουθεί συνεχώς τα ζητήματα που αφορούν την επιρροή των διαφημίσεων στα παιδιά και να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία τους από την εμπορική εκμετάλλευση.

Η επιρροή των διαφημίσεων στα παιδιά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Τα παιδιά δεν έχουν τις γνώσεις και τις δυνατότητες για να μπορούν να αντιλαμβάνονται τα διαφημιστικά μηνύματα με τον ίδιο τρόπο που μπορούν οι ενήλικες. Για το λόγο αυτό τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και επηρεάζονται από τις διαφημίσεις.
Το πρόβλημα είναι πολύ πιο έντονο σε παιδιά κάτω των οκτώ ετών τα οποία έχουν την τάση να πιστεύουν ότι οι διαφημίσεις παρουσιάζουν πάντοτε την αλήθεια με αμεροληψία. Η συμπεριφορά τους επηρεάζεται από αυτά που βλέπουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι αγοράζουν προϊόντα που τους διαφημίζονται είτε από μόνα τους είτε ζητώντας από τους γονείς τους να τους τα αγοράσουν.
Δεν είναι σπάνιες οι φορές που δημιουργούνται διαφορές μεταξύ των παιδιών και των γονιών τους διότι οι τελευταίοι δεν θέλουν να αγοράσουν προϊόντα που τα παιδιά απαιτούν διότι τα έχουν δει σε μια διαφήμιση στην τηλεόραση ή αλλού. Σε πολλές περιπτώσεις η αγοραστική συμπεριφορά όλης της οικογένειας επηρεάζεται από τις απαιτήσεις των μικρών παιδιών.
Στην εποχή μας που τα μέσα μαζικής επικοινωνίας έχουν διαδοθεί σε βαθμό που δεν υπήρξε ποτέ προηγουμένως, τα παιδιά υποβάλλονται σε μεγάλο αριθμό διαφημίσεων όπου και αν βρίσκονται. Εκτός από την τηλεόραση στο σπίτι, οι διαφημίσεις στο σχολείο τους, στην τάξη τους, αρχίζουν να παίρνουν μεγάλη διάσταση.
Έχει υπολογιστεί ότι ένα παιδί βλέπει κατά μέσο όρο 40.000 διαφημίσεις στην τηλεόραση κάθε χρόνο. Οι διαφημίσεις που στοχεύουν τα παιδιά αφορούν προϊόντα όπως παιγνίδια, σοκολάτες, ζαχαρωμένα δημητριακά, αναψυκτικά, σνακ και άλλα ζαχαρωτά.
Επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν την πρόθεση που έχει ο διαφημιστής για να τα πείσει, γίνονται εύκολοι στόχοι με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη της ομάδας αυτής του πληθυσμού να προσελκύει τους εμπορευόμενους.
Πολύ συχνά προϊόντα που διαφημίζονται, ιδιαίτερα από την τηλεόραση, δεν είναι ότι καλύτερο για την υγιεινή διατροφή των παιδιών.
Το φαινόμενο αυτό θεωρείται ότι έχει συμβάλει και συνεχίζει να επιδεινώνει τη μάστιγα της παχυσαρκίας που παρατηρείται στον παιδικό πληθυσμό.
Ακόμη ένα γεγονός που επηρεάζει τα παιδιά, είναι οι διαφημίσεις που απευθύνονται προς τους ενήλικες αλλά τις οποίες παρακολουθούν σε μεγάλο βαθμό και τα παιδιά. Όταν για παράδειγμα κατά τη διάρκεια αθλητικών γεγονότων που προβάλλονται στην τηλεόραση διαφημίζονται μπύρες και άλλα αλκοολούχα ποτά, επηρεάζονται και τα παιδιά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μεταδίδονται θετικές εικόνες σχετικά με την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Τα παιδιά εξοικειώνονται με την ιδέα του αλκοόλ και αυτό συμβάλλει μεταξύ άλλων στις αυξανόμενες τάσεις που παρατηρούνται για κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ακόμη και σε παιδιά ηλικίας 9 - 10 ετών.
Ένα ανάλογο φαινόμενο παρατηρείται και για τις διαφημίσεις που αφορούν βίαια παιγνίδια βίντεο ή κινηματογραφικές ταινίες. Οι καταστάσεις αυτές αυξάνουν την επιθετική συμπεριφορά των παιδιών και μειώνουν την ευαισθησία τους στη βία που υπάρχει στον κόσμο πραγματικά.
Οι πιο πάνω ανησυχητικές διαπιστώσεις σχετικά με την επίδραση στα παιδιά της διαφήμισης από την τηλεόραση και άλλα μέσα μαζικής επικοινωνίας, προκύπτουν από έρευνα που διεξήχθη από την Αμερικανική Εταιρεία Ψυχολογίας. 
Με βάση τα ευρήματα της έρευνας αυτής, που διεξήχθη από το 2000 έως το 2003, γίνονται οι ακόλουθες συστάσεις:
Οι κυβερνήσεις πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για να προστατεύουν τα παιδιά και ιδιαίτερα τα παιδιά κάτω των 8 ετών που είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, από την εμπορική εκμετάλλευση που προκύπτει λόγω διαφημίσεων
 
Ορισμένες παρατηρήσεις, επεξηγήσεις αποποιήσεις ευθυνών που περιέχονται σε διαφημίσεις σχετικά με προϊόντα που απευθύνονται σε μικρά παιδιά να αναγράφονται με τρόπο τέτοιο που να είναι εύκολα κατανοητά από τα παιδιά
 
Να γίνονται έρευνες σχετικά με το πως κατανοούν και επηρεάζονται τα παιδιά από διαφημίσεις σε νέα μέσα μαζικής επικοινωνίας όπως το διαδίκτυο και άλλα
 
Να εξετάζεται το πως επηρεάζονται τα παιδιά από διαφημίσεις που γίνονται στα σχολεία και στις τάξεις τους
Η Αγγλική Βουλή το 1874, ψήφισε νόμο για να προστατεύονται τα παιδιά που λόγω της απειρίας τους, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στα καλοπιάσματα και τις κολακείες των εμπόρων και των χρηματοδοτών. Ο ίδιος νόμος απάλλασσε των ευθυνών τους και τους γονείς των παιδιών από χρέη των παιδιών τους.
Η νομοθεσία αυτή ήταν μια από τις πρώτες κυβερνητικές πράξεις που στόχο είχε την προστασία των παιδιών από την εμπορική εκμετάλλευση. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο νόμος αυτός, ψηφίστηκε σε μια εποχή που δεν υπήρχε η πληθώρα των μέσων μαζική επικοινωνίας που έχουμε σήμερα. Επίσης δεν υπήρχαν τότε η μάζα των τεράστιων πολυεθνικών βιομηχανιών που έχουμε σήμερα και οι οποίες παράγουν μια αναρίθμητη σειρά από προϊόντα που στοχεύουν τα παιδιά.
Παρόλα αυτά και παρά το γεγονός ότι πέρασαν 130 χρόνια από τότε, η βασική φιλοσοφία του νόμου παραμένει η ίδια. Η πολιτεία πρέπει να παρακολουθεί συνεχώς τα ζητήματα που αφορούν την επιρροή των διαφημίσεων στα παιδιά και να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία τους από την εμπορική εκμετάλλευση.
Η νεανική και ιδιαίτερα η εφηβική παραβατικότητα και εγκληματικότητα, είναι σύνθετα προβλήματα που παρουσιάζουν αύξηση στις σύγχρονες κοινωνίες.
Στους έφηβους, συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από τη χρήση βίας, σεξουαλική απερισκεψία και χρήση ναρκωτικών, προκαλούν ανησυχίες. Οι δυσάρεστες συνέπειες με απρόβλεπτες προεκτάσεις, δυνατόν να επηρεάζουν μόνιμα τη ζωή τους.
Ο ρόλος των γονιών, της οικογένειας και του σχολείου είναι καθοριστικός στη γένεση, πρόληψη και αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων σε σχέση με την κοινωνική συμπεριφορά και εξέλιξη των εφήβων.
Το παράδειγμα που δίνουν οι γονείς σχετικά με την αντίληψη και το χειρισμό της βίας έχει θεμελιώδη ρόλο στο πως θα συμπεριφέρονται στον τομέα αυτό τα παιδιά τους στην εφηβική ηλικία και πιθανόν αργότερα στην ενήλικη ζωή τους.
Σημασία έχει όχι μόνο το τι λένε οι γονείς στους έφηβους τους αναφορικά με τη χρήση βίας στη ζωή τους αλλά πολύ περισσότερο αυτό που μεταφέρουν ως μήνυμα διαμέσου των πράξεων τους.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα που εξέτασε το ζήτημα αυτό, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα, μελέτησαν 134 έφηβους ηλικίας 10 έως 15 ετών.
Διαπίστωσαν ότι έχει μεγαλύτερη επιρροή στους έφηβους αυτά που αισθάνονται και αντιλαμβάνονται από τη συμπεριφορά των γονιών παρά αυτά που τους λένε οι γονείς τους. Με λίγα λόγια είναι οι πράξεις των γονιών που έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία για τον παραδειγματισμό των εφήβων.
Εάν οι γονείς τους, τους μεταφέρουν το μήνυμα και με τις δικές τους πράξεις ότι η βία δεν είναι ένα αποδεκτό μέσο στην κοινωνία για επίλυση διαφορών με τους συνομήλικους τους και άλλους, τότε οι πιθανότητες χρήσης βίας στη συμπεριφορά τους, μειώνονται ουσιαστικά.
Οι βίαιες σκηνές που παρακολούθησαν ένα αγόρι ή κορίτσι στην παιδική ή στην εφηβική ηλικία, επηρεάζουν και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους και τα προδιαθέτουν για βίαιη ή εγκληματική συμπεριφορά.
Η απόρριψη από τους γονείς της βίας ως μέσο αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων ή διαφορών, προστατεύει τους εφήβους και μειώνει τις πιθανότητες εμπλοκής τους σε συγκρουσιακές διαμάχες που χαρακτηρίζονται από βίαιες συμπεριφορές με άλλους νέους.
Παράλληλα βρέθηκε ότι η σωματική τιμωρία που επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά τους, αυξάνει τις πιθανότητες εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς από τον έφηβο και το ενδεχόμενο το ίδιο το παιδί να καταστεί θύμα βίας.
Οι γονείς πρέπει να θυμούνται πάντα ότι για σοβαρά θέματα που επηρεάζουν τους έφηβους όπως η χρήση βίας, η σεξουαλική συμπεριφορά και τα ναρκωτικά, είναι επιτακτικό να επικοινωνούν με τα παιδιά τους και να μεταδίδουν τα σωστά μηνύματα όχι μόνο λεκτικά αλλά και με τη δική τους συμπεριφορά διαχρονικά.
Είναι καλό επίσης να υπενθυμίσουμε ότι έρευνες έδειξαν την επιρροή που έχει η ποιότητα της σχέσης γονιών και παιδιών στην επιλογή καλών φίλων. Οι γονείς που έχουν καλές και στενές σχέσεις επικοινωνίας με τα παιδιά τους, είναι σε θέση να τα επηρεάζουν στην επιλογή των φίλων τους. Έτσι μπορούν να συμβάλλουν στο να έχουν τα παιδιά τους φίλους που δεν χαρακτηρίζονται από επιθετικό ή βίαιο χαρακτήρα.  
Οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να δείχνουν στα παιδιά τους ότι για την επίλυση των συγκρουσιακών καταστάσεων που προκύπτουν, είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούν μη βίαιους τρόπους. Η αποφυγή χρήσης βίας τα προστατεύει από του να γίνουν τα ίδια θύματα βίας.  
Είναι καλό να θυμούνται οι γονείς ότι οι πράξεις τους μιλούν δυνατότερα από τα λόγια τους.

Η βία, οι έφηβοι και οι γονείς

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η νεανική και ιδιαίτερα η εφηβική παραβατικότητα και εγκληματικότητα, είναι σύνθετα προβλήματα που παρουσιάζουν αύξηση στις σύγχρονες κοινωνίες.
Στους έφηβους, συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από τη χρήση βίας, σεξουαλική απερισκεψία και χρήση ναρκωτικών, προκαλούν ανησυχίες. Οι δυσάρεστες συνέπειες με απρόβλεπτες προεκτάσεις, δυνατόν να επηρεάζουν μόνιμα τη ζωή τους.
Ο ρόλος των γονιών, της οικογένειας και του σχολείου είναι καθοριστικός στη γένεση, πρόληψη και αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων σε σχέση με την κοινωνική συμπεριφορά και εξέλιξη των εφήβων.
Το παράδειγμα που δίνουν οι γονείς σχετικά με την αντίληψη και το χειρισμό της βίας έχει θεμελιώδη ρόλο στο πως θα συμπεριφέρονται στον τομέα αυτό τα παιδιά τους στην εφηβική ηλικία και πιθανόν αργότερα στην ενήλικη ζωή τους.
Σημασία έχει όχι μόνο το τι λένε οι γονείς στους έφηβους τους αναφορικά με τη χρήση βίας στη ζωή τους αλλά πολύ περισσότερο αυτό που μεταφέρουν ως μήνυμα διαμέσου των πράξεων τους.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα που εξέτασε το ζήτημα αυτό, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα, μελέτησαν 134 έφηβους ηλικίας 10 έως 15 ετών.
Διαπίστωσαν ότι έχει μεγαλύτερη επιρροή στους έφηβους αυτά που αισθάνονται και αντιλαμβάνονται από τη συμπεριφορά των γονιών παρά αυτά που τους λένε οι γονείς τους. Με λίγα λόγια είναι οι πράξεις των γονιών που έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία για τον παραδειγματισμό των εφήβων.
Εάν οι γονείς τους, τους μεταφέρουν το μήνυμα και με τις δικές τους πράξεις ότι η βία δεν είναι ένα αποδεκτό μέσο στην κοινωνία για επίλυση διαφορών με τους συνομήλικους τους και άλλους, τότε οι πιθανότητες χρήσης βίας στη συμπεριφορά τους, μειώνονται ουσιαστικά.
Οι βίαιες σκηνές που παρακολούθησαν ένα αγόρι ή κορίτσι στην παιδική ή στην εφηβική ηλικία, επηρεάζουν και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους και τα προδιαθέτουν για βίαιη ή εγκληματική συμπεριφορά.
Η απόρριψη από τους γονείς της βίας ως μέσο αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων ή διαφορών, προστατεύει τους εφήβους και μειώνει τις πιθανότητες εμπλοκής τους σε συγκρουσιακές διαμάχες που χαρακτηρίζονται από βίαιες συμπεριφορές με άλλους νέους.
Παράλληλα βρέθηκε ότι η σωματική τιμωρία που επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά τους, αυξάνει τις πιθανότητες εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς από τον έφηβο και το ενδεχόμενο το ίδιο το παιδί να καταστεί θύμα βίας.
Οι γονείς πρέπει να θυμούνται πάντα ότι για σοβαρά θέματα που επηρεάζουν τους έφηβους όπως η χρήση βίας, η σεξουαλική συμπεριφορά και τα ναρκωτικά, είναι επιτακτικό να επικοινωνούν με τα παιδιά τους και να μεταδίδουν τα σωστά μηνύματα όχι μόνο λεκτικά αλλά και με τη δική τους συμπεριφορά διαχρονικά.
Είναι καλό επίσης να υπενθυμίσουμε ότι έρευνες έδειξαν την επιρροή που έχει η ποιότητα της σχέσης γονιών και παιδιών στην επιλογή καλών φίλων. Οι γονείς που έχουν καλές και στενές σχέσεις επικοινωνίας με τα παιδιά τους, είναι σε θέση να τα επηρεάζουν στην επιλογή των φίλων τους. Έτσι μπορούν να συμβάλλουν στο να έχουν τα παιδιά τους φίλους που δεν χαρακτηρίζονται από επιθετικό ή βίαιο χαρακτήρα.  
Οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να δείχνουν στα παιδιά τους ότι για την επίλυση των συγκρουσιακών καταστάσεων που προκύπτουν, είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούν μη βίαιους τρόπους. Η αποφυγή χρήσης βίας τα προστατεύει από του να γίνουν τα ίδια θύματα βίας.  
Είναι καλό να θυμούνται οι γονείς ότι οι πράξεις τους μιλούν δυνατότερα από τα λόγια τους.
Στις περιπτώσεις διαζυγίων, η μετακόμιση ενός από τους δύο γονείς σε μακρινή απόσταση σε σχέση με το αρχικό οικογενειακό σπίτι, αποτελεί ένα πολύπλοκο πρόβλημα.
Όταν ο γονιός που έχει τη φύλαξη του παιδιού θέλει να μετακομίσει μακριά από τον άλλο, τίθενται θέματα όχι μόνο νομικά αλλά και ζητήματα που αφορούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις στο παιδί.
Φαίνεται μάλιστα ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις για το παιδί δημιουργούνται ακόμη και όταν ο γονιός που δεν έχει τη φύλαξη του παιδιού, μετακομίζει μακριά από το παιδί του.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα, ψυχολόγοι από την Αριζόνα, εξέτασαν τις επιπτώσεις που είχε η μετακόμιση των γονιών τους, σε 602 φοιτητές των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει.
Οι φοιτητές ανήκαν βασικά σε δύο ομάδες. Στη μία ομάδα, οι γονείς μετά από τον χωρισμό, δεν μετακόμισαν σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος με αυτοκίνητο σε σχέση με το αρχικό σπίτι της οικογένειας. Στην άλλη ομάδα, ο ένας από τους 2 γονείς είχε μετακομίσει σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος από το αρχικό σπίτι της οικογένειας. 
Όλοι οι φοιτητές υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ μέτρησης των ψυχολογικών και αισθηματικών τους χαρακτηριστικών.
Επίσης αξιολογήθηκε η ικανοποίηση που ανέφεραν ότι είχαν από τη ζωή, η κατάσταση της υγείας τους, η σχέση τους με τους γονείς τους, η σχέση που υπήρχε και διατηρούσαν οι δύο γονείς τους μεταξύ τους, το πόσο σκληρή θεωρούσαν ότι ήταν η δική τους ζωή και τέλος η οικονομική στήριξη που έπαιρναν από τους γονείς τους.
Τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων τους, έδειξαν ότι τα παιδιά των οποίων, ο ένας  από τους δυο γονείς μετακόμιζε σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτή της μίας ώρας οδηγήματος από άλλο γονιό, παρουσίαζαν μακροχρόνια  ένα φάσμα από σημαντικές αρνητικές συνέπειες.
Το παιδί υποβαλλόταν στο χωρισμό αυτό είτε διότι ο γονιός που είχε τη φύλαξη του παιδιού μετακόμιζε και έπαιρνε το παιδί μαζί του είτε διότι ο άλλος γονιός πήγαινε να εγκατασταθεί μακριά από το αρχικό σπίτι της οικογένειας.
Οι αρνητικές συνέπειες του χωρισμού για τα παιδιά, παρουσιάζονταν ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο γονιούς (πατέρας ή μητέρα, αυτός που είχε τη φύλαξη ή ο άλλος) έκανε τη μετακόμιση.
Σε σύγκριση με παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν μεν χωρίσει αλλά δεν είχαν μετακομίσει μακριά, τα παιδιά με γονείς που μετακόμισαν μακριά μετά από το διαζύγιο παρουσίαζαν μια πιο δυσμενή κατάσταση.
Συγκεκριμένα ετύγχαναν χαμηλότερης οικονομικής υποστήριξης από τους γονείς τους, ένιωθαν περισσότερη ανασφάλεια αναφορικά με αυτήν την οικονομική υποστήριξη, ένιωθαν περισσότερη επιθετικότητα στις δικές τους διαπροσωπικές σχέσεις, ένιωθαν περισσότερη στεναχώρια λόγω του διαζυγίου των γονέων τους, ένιωθαν λιγότερο τους γονείς τους σαν πηγή αισθηματικής υποστήριξης για αυτούς.
Επίσης οι ίδιοι φοιτητές ένιωθαν ότι η σωματική τους υγεία ήταν λιγότερο καλή, η ικανοποίησή τους για τη ζωή ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα από τους άλλους και η προσωπική τους αισθηματική προσαρμογή ήταν λιγότερο καλή από την άλλη ομάδα των φοιτητών.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η μετακόμιση σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν της μίας ώρας οδηγήματος, ενός από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Έχει αρνητικές  μακροχρόνιες συνέπειες είτε πρόκειται για τον πατέρα ή τη μητέρα, είτε για αυτόν που έχει τη φύλαξη ή όχι.
Τα συμπεράσματα αυτά πρέπει να προβληματίσουν και τους νομικούς κύκλους. Η μετακόμιση του γονιού που έχει τη φύλαξη του παιδιού σε μακρινή απόσταση, επιβάλλει στο παιδί ένα χωρισμό που μπορεί να έχει σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις στο παιδί.
Παράλληλα οι διαζευγμένοι γονείς με παιδιά που επιθυμούν να μετακομίσουν μακριά από το αρχικό οικογενειακό σπίτι, πρέπει να λαμβάνουν υπ' όψη τους και τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η κίνηση τους αυτή στο παιδί τους. 


Το διαζύγιο, τα παιδιά και η μετακόμιση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στις περιπτώσεις διαζυγίων, η μετακόμιση ενός από τους δύο γονείς σε μακρινή απόσταση σε σχέση με το αρχικό οικογενειακό σπίτι, αποτελεί ένα πολύπλοκο πρόβλημα.
Όταν ο γονιός που έχει τη φύλαξη του παιδιού θέλει να μετακομίσει μακριά από τον άλλο, τίθενται θέματα όχι μόνο νομικά αλλά και ζητήματα που αφορούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις στο παιδί.
Φαίνεται μάλιστα ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις για το παιδί δημιουργούνται ακόμη και όταν ο γονιός που δεν έχει τη φύλαξη του παιδιού, μετακομίζει μακριά από το παιδί του.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα, ψυχολόγοι από την Αριζόνα, εξέτασαν τις επιπτώσεις που είχε η μετακόμιση των γονιών τους, σε 602 φοιτητές των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει.
Οι φοιτητές ανήκαν βασικά σε δύο ομάδες. Στη μία ομάδα, οι γονείς μετά από τον χωρισμό, δεν μετακόμισαν σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος με αυτοκίνητο σε σχέση με το αρχικό σπίτι της οικογένειας. Στην άλλη ομάδα, ο ένας από τους 2 γονείς είχε μετακομίσει σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος από το αρχικό σπίτι της οικογένειας. 
Όλοι οι φοιτητές υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ μέτρησης των ψυχολογικών και αισθηματικών τους χαρακτηριστικών.
Επίσης αξιολογήθηκε η ικανοποίηση που ανέφεραν ότι είχαν από τη ζωή, η κατάσταση της υγείας τους, η σχέση τους με τους γονείς τους, η σχέση που υπήρχε και διατηρούσαν οι δύο γονείς τους μεταξύ τους, το πόσο σκληρή θεωρούσαν ότι ήταν η δική τους ζωή και τέλος η οικονομική στήριξη που έπαιρναν από τους γονείς τους.
Τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων τους, έδειξαν ότι τα παιδιά των οποίων, ο ένας  από τους δυο γονείς μετακόμιζε σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτή της μίας ώρας οδηγήματος από άλλο γονιό, παρουσίαζαν μακροχρόνια  ένα φάσμα από σημαντικές αρνητικές συνέπειες.
Το παιδί υποβαλλόταν στο χωρισμό αυτό είτε διότι ο γονιός που είχε τη φύλαξη του παιδιού μετακόμιζε και έπαιρνε το παιδί μαζί του είτε διότι ο άλλος γονιός πήγαινε να εγκατασταθεί μακριά από το αρχικό σπίτι της οικογένειας.
Οι αρνητικές συνέπειες του χωρισμού για τα παιδιά, παρουσιάζονταν ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο γονιούς (πατέρας ή μητέρα, αυτός που είχε τη φύλαξη ή ο άλλος) έκανε τη μετακόμιση.
Σε σύγκριση με παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν μεν χωρίσει αλλά δεν είχαν μετακομίσει μακριά, τα παιδιά με γονείς που μετακόμισαν μακριά μετά από το διαζύγιο παρουσίαζαν μια πιο δυσμενή κατάσταση.
Συγκεκριμένα ετύγχαναν χαμηλότερης οικονομικής υποστήριξης από τους γονείς τους, ένιωθαν περισσότερη ανασφάλεια αναφορικά με αυτήν την οικονομική υποστήριξη, ένιωθαν περισσότερη επιθετικότητα στις δικές τους διαπροσωπικές σχέσεις, ένιωθαν περισσότερη στεναχώρια λόγω του διαζυγίου των γονέων τους, ένιωθαν λιγότερο τους γονείς τους σαν πηγή αισθηματικής υποστήριξης για αυτούς.
Επίσης οι ίδιοι φοιτητές ένιωθαν ότι η σωματική τους υγεία ήταν λιγότερο καλή, η ικανοποίησή τους για τη ζωή ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα από τους άλλους και η προσωπική τους αισθηματική προσαρμογή ήταν λιγότερο καλή από την άλλη ομάδα των φοιτητών.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η μετακόμιση σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν της μίας ώρας οδηγήματος, ενός από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Έχει αρνητικές  μακροχρόνιες συνέπειες είτε πρόκειται για τον πατέρα ή τη μητέρα, είτε για αυτόν που έχει τη φύλαξη ή όχι.
Τα συμπεράσματα αυτά πρέπει να προβληματίσουν και τους νομικούς κύκλους. Η μετακόμιση του γονιού που έχει τη φύλαξη του παιδιού σε μακρινή απόσταση, επιβάλλει στο παιδί ένα χωρισμό που μπορεί να έχει σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις στο παιδί.
Παράλληλα οι διαζευγμένοι γονείς με παιδιά που επιθυμούν να μετακομίσουν μακριά από το αρχικό οικογενειακό σπίτι, πρέπει να λαμβάνουν υπ' όψη τους και τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η κίνηση τους αυτή στο παιδί τους. 



Τα παιδιά θα αποφύγουν το κάπνισμα εάν πάρουν το καλό παράδειγμα από τους γονείς τους.
Είναι πολύ σημαντικό τα λόγια σχετικά με το κάπνισμα που λένε οι γονείς, να συνάδουν με τις πράξεις τους, για να μην ερμηνεύονται σαν υποκριτές από τα παιδιά τους, με τρόπο τέτοιο που τα μηνύματα που δίνουν να έχουν αποτέλεσμα.
Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες μέχρι σήμερα, έδειξαν ότι τα παιδιά επηρεάζονται σοβαρά για το εάν τα ίδια θα καπνίσουν ή όχι, από αυτά που βλέπουν ότι κάνουν οι γονείς τους.
Το κάπνισμα από τους γονείς αποδεικνύει ότι έχει διπλό νοσηρό αποτέλεσμα  πάνω στα παιδιά. Οι άμεσες βλαβερές συνέπειες προκύπτουν από την τοξικότητα των ουσιών του καπνού που εισπνέει το παιδί. Μακροχρόνια το παιδί λόγω του ότι οι γονείς  του καπνίζουν θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αποκτήσει την ίδια παθολογική συνήθεια.
Πρόσφατα μια νέα έρευνα έδειξε σημαντικά δεδομένα για το ρόλο της μητέρας στο πρόβλημα αυτό.
Όταν η μητέρα έχει δυνατές απόψεις εναντίον του καπνίσματος και όταν και η ίδια δεν καπνίζει τότε μειώνονται ουσιαστικά , κατά 50%, οι πιθανότητες να γίνει καπνιστής το παιδί της.
Στην έρευνα που έγινε μέσα στα πλαίσια του προγράμματος πρόληψης του καρκίνου στην Ουάσινγκτον, έλαβαν μέρος 2.736 παιδιά, ηλικίας από 8 έως 17 ετών, για μια περίοδο 9 ετών, και οι μητέρες τους.
Στις οικογένειες που και οι δύο γονείς δεν κάπνιζαν και η μητέρα είχε έντονες απόψεις εναντίον του καπνίσματος, τα παιδιά είχαν στατιστικώς σημαντικά μειωμένη πιθανότητα να γίνουν καπνιστές, της τάξης του 50%.
Στις οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς κάπνιζαν, οι έντονες απόψεις της μητέρας εναντίον του καπνίσματος δεν επηρέαζαν την πιθανότητα να γίνει καπνιστής το παιδί.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι τα παιδιά επηρεάζονται από τη συμπεριφορά των γονιών τους, σε θέματα καπνίσματος και οποιεσδήποτε νουθεσίες είναι αποτελεσματικές μόνο όταν συνάδουν και με τις πράξεις.
Τα δεδομένα αυτά δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα από του γονείς που καπνίζουν.

Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς τους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with

Τα παιδιά θα αποφύγουν το κάπνισμα εάν πάρουν το καλό παράδειγμα από τους γονείς τους.
Είναι πολύ σημαντικό τα λόγια σχετικά με το κάπνισμα που λένε οι γονείς, να συνάδουν με τις πράξεις τους, για να μην ερμηνεύονται σαν υποκριτές από τα παιδιά τους, με τρόπο τέτοιο που τα μηνύματα που δίνουν να έχουν αποτέλεσμα.
Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες μέχρι σήμερα, έδειξαν ότι τα παιδιά επηρεάζονται σοβαρά για το εάν τα ίδια θα καπνίσουν ή όχι, από αυτά που βλέπουν ότι κάνουν οι γονείς τους.
Το κάπνισμα από τους γονείς αποδεικνύει ότι έχει διπλό νοσηρό αποτέλεσμα  πάνω στα παιδιά. Οι άμεσες βλαβερές συνέπειες προκύπτουν από την τοξικότητα των ουσιών του καπνού που εισπνέει το παιδί. Μακροχρόνια το παιδί λόγω του ότι οι γονείς  του καπνίζουν θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αποκτήσει την ίδια παθολογική συνήθεια.
Πρόσφατα μια νέα έρευνα έδειξε σημαντικά δεδομένα για το ρόλο της μητέρας στο πρόβλημα αυτό.
Όταν η μητέρα έχει δυνατές απόψεις εναντίον του καπνίσματος και όταν και η ίδια δεν καπνίζει τότε μειώνονται ουσιαστικά , κατά 50%, οι πιθανότητες να γίνει καπνιστής το παιδί της.
Στην έρευνα που έγινε μέσα στα πλαίσια του προγράμματος πρόληψης του καρκίνου στην Ουάσινγκτον, έλαβαν μέρος 2.736 παιδιά, ηλικίας από 8 έως 17 ετών, για μια περίοδο 9 ετών, και οι μητέρες τους.
Στις οικογένειες που και οι δύο γονείς δεν κάπνιζαν και η μητέρα είχε έντονες απόψεις εναντίον του καπνίσματος, τα παιδιά είχαν στατιστικώς σημαντικά μειωμένη πιθανότητα να γίνουν καπνιστές, της τάξης του 50%.
Στις οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς κάπνιζαν, οι έντονες απόψεις της μητέρας εναντίον του καπνίσματος δεν επηρέαζαν την πιθανότητα να γίνει καπνιστής το παιδί.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι τα παιδιά επηρεάζονται από τη συμπεριφορά των γονιών τους, σε θέματα καπνίσματος και οποιεσδήποτε νουθεσίες είναι αποτελεσματικές μόνο όταν συνάδουν και με τις πράξεις.
Τα δεδομένα αυτά δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα από του γονείς που καπνίζουν.
Οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν ότι κατά τη σωματική άσκηση (περπάτημα, τρέξιμο, γυμναστική), οι αναπηδήσεις και ταλαντώσεις των μαστών τους, όταν δεν συγκρατούνται από κατάλληλο στηθόδεσμο, μπορεί να προκαλούν χαλάρωση και πτώση του στήθους τους.
Η προστασία του στήθους κατά τη σωματική άσκηση είναι απαραίτητη για να αποφεύγονται ανεπανόρθωτες βλάβες στους συνδετικούς ιστούς (Cooper's ligaments) που δίνουν στους μαστούς το σχήμα και τη θέση τους και τους προστατεύουν από τις επιδράσεις της βαρύτητας.
Οι προειδοποιήσεις αυτές προέρχονται από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ του Ηνωμένου Βασιλείου. Σε έρευνα τους εξέτασαν αυτά που συμβαίνουν με τους μαστούς όταν αθλούνται οι γυναίκες.
Ένας μέσος μαστός ζυγίζει περίπου 200-300 γραμμάρια. Η σωματική άσκηση προκαλεί αναπηδήσεις του μαστού.
Οι αναπηδήσεις προκαλούν πρόωρη χαλάρωση και πλαδαρότητα του στήθους λόγω υπερβολικού τεντώματος των συνδετικών ιστών των μαστών.
Οι βλάβες αυτές συμβαίνουν ανεξάρτητα από το μέγεθος των μαστών και το είδος της άσκησης.
Στην έρευνα τους οι Βρετανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν οι γυναίκες αθλούνται, οι μαστοί διαγράφουν μια κίνηση που παρομοιάζεται με τρισδιάστατο αριθμό 8. Κινούνται πάνω και κάτω, από πλευρό σε πλευρό και μέσα έξω.
Οι ανεξέλεγκτες αυτές κινήσεις εξασκούν μεγάλη ένταση στο ευαίσθητο σύστημα στήριξης του μαστού που αποτελείται βασικά από το εξωτερικό δέρμα και τους συνδετικούς ιστούς γνωστούς με την ονομασία Cooper's ligaments.
Οι κινήσεις αυτές των μαστών προκαλούν ενοχλήσεις και πόνο που είναι παροδικός. Όμως το τέντωμα των συνδετικών ιστών είναι μόνιμο και αυτό οδηγεί σε ανεπανόρθωτο χαλάρωμα των μαστών.
Όταν οι γυναίκες περνούν από το περπάτημα στο τρέξιμο, παρατηρείται μια γρήγορη αύξηση των κινήσεων των μαστών. Αυτό παρατηρείται ανεξάρτητα από την ένταση της άσκησης και το μέγεθος των μαστών.
Δηλαδή η μείωση των αναπηδήσεων των μαστών από τον ειδικό στηθόδεσμο, είναι καλό όχι μόνο για τις γυναίκες με μεγάλο στήθος αλλά και για αυτές με μικρούς μαστούς και όσο ελαφριά και εάν είναι η άσκηση.
Οι γυναίκες μπορούν να προστατεύονται από τις ανεπιθύμητες αυτές επιδράσεις της σωματικής άσκησης οποιασδήποτε μορφής, φορώντας ειδικούς στηθόδεσμους που μειώνουν σημαντικά τις αναπηδήσεις των μαστών. Υπάρχουν διάφοροι  ειδικοί στηθόδεσμοι με μπλουζάκι T-shirt που μειώνουν τις αναπηδήσεις των μαστών σε βαθμό που κυμαίνεται από 38% έως 78%.
Είναι σημαντικό οι γυναίκες να γνωρίζουν τις επιδράσεις που έχει στους μαστούς οποιαδήποτε μορφή σωματικής άσκησης.
Όπως ορθά δίνουν σημασία και χρόνο για την επιλογή των παπουτσιών και της αθλητικής τους ενδυμασίας, έτσι πρέπει να δίνουν προσοχή και στην επιλογή του καλύτερου στηθόδεσμου για την προστασία των μαστών τους από τη χαλάρωση και πτώση.

Γυναίκες: Πώς επηρεάζεται το στήθος από τη σωματική άσκηση;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν ότι κατά τη σωματική άσκηση (περπάτημα, τρέξιμο, γυμναστική), οι αναπηδήσεις και ταλαντώσεις των μαστών τους, όταν δεν συγκρατούνται από κατάλληλο στηθόδεσμο, μπορεί να προκαλούν χαλάρωση και πτώση του στήθους τους.
Η προστασία του στήθους κατά τη σωματική άσκηση είναι απαραίτητη για να αποφεύγονται ανεπανόρθωτες βλάβες στους συνδετικούς ιστούς (Cooper's ligaments) που δίνουν στους μαστούς το σχήμα και τη θέση τους και τους προστατεύουν από τις επιδράσεις της βαρύτητας.
Οι προειδοποιήσεις αυτές προέρχονται από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ του Ηνωμένου Βασιλείου. Σε έρευνα τους εξέτασαν αυτά που συμβαίνουν με τους μαστούς όταν αθλούνται οι γυναίκες.
Ένας μέσος μαστός ζυγίζει περίπου 200-300 γραμμάρια. Η σωματική άσκηση προκαλεί αναπηδήσεις του μαστού.
Οι αναπηδήσεις προκαλούν πρόωρη χαλάρωση και πλαδαρότητα του στήθους λόγω υπερβολικού τεντώματος των συνδετικών ιστών των μαστών.
Οι βλάβες αυτές συμβαίνουν ανεξάρτητα από το μέγεθος των μαστών και το είδος της άσκησης.
Στην έρευνα τους οι Βρετανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν οι γυναίκες αθλούνται, οι μαστοί διαγράφουν μια κίνηση που παρομοιάζεται με τρισδιάστατο αριθμό 8. Κινούνται πάνω και κάτω, από πλευρό σε πλευρό και μέσα έξω.
Οι ανεξέλεγκτες αυτές κινήσεις εξασκούν μεγάλη ένταση στο ευαίσθητο σύστημα στήριξης του μαστού που αποτελείται βασικά από το εξωτερικό δέρμα και τους συνδετικούς ιστούς γνωστούς με την ονομασία Cooper's ligaments.
Οι κινήσεις αυτές των μαστών προκαλούν ενοχλήσεις και πόνο που είναι παροδικός. Όμως το τέντωμα των συνδετικών ιστών είναι μόνιμο και αυτό οδηγεί σε ανεπανόρθωτο χαλάρωμα των μαστών.
Όταν οι γυναίκες περνούν από το περπάτημα στο τρέξιμο, παρατηρείται μια γρήγορη αύξηση των κινήσεων των μαστών. Αυτό παρατηρείται ανεξάρτητα από την ένταση της άσκησης και το μέγεθος των μαστών.
Δηλαδή η μείωση των αναπηδήσεων των μαστών από τον ειδικό στηθόδεσμο, είναι καλό όχι μόνο για τις γυναίκες με μεγάλο στήθος αλλά και για αυτές με μικρούς μαστούς και όσο ελαφριά και εάν είναι η άσκηση.
Οι γυναίκες μπορούν να προστατεύονται από τις ανεπιθύμητες αυτές επιδράσεις της σωματικής άσκησης οποιασδήποτε μορφής, φορώντας ειδικούς στηθόδεσμους που μειώνουν σημαντικά τις αναπηδήσεις των μαστών. Υπάρχουν διάφοροι  ειδικοί στηθόδεσμοι με μπλουζάκι T-shirt που μειώνουν τις αναπηδήσεις των μαστών σε βαθμό που κυμαίνεται από 38% έως 78%.
Είναι σημαντικό οι γυναίκες να γνωρίζουν τις επιδράσεις που έχει στους μαστούς οποιαδήποτε μορφή σωματικής άσκησης.
Όπως ορθά δίνουν σημασία και χρόνο για την επιλογή των παπουτσιών και της αθλητικής τους ενδυμασίας, έτσι πρέπει να δίνουν προσοχή και στην επιλογή του καλύτερου στηθόδεσμου για την προστασία των μαστών τους από τη χαλάρωση και πτώση.
Η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ του άντρα και της γυναίκας μέσα σε ένα ζευγάρι επηρεάζεται από την ποιότητα της σχέσης που υπάρχει μεταξύ του άνδρα και της μητέρας του.
Οι άνδρες που είναι καλοί σύζυγοι φαίνεται ότι οφείλουν το προτέρημα αυτό στη μητέρα τους.
Οι άνδρες που συναισθηματικά βρίσκονται κοντά στη μητέρα τους, δείχνουν παράλληλα περισσότερη στοργικότητα και τρυφερότητα προς τη γυναίκα τους ή προς τη σύντροφό τους.
Ο αντίκτυπος της καλής σχέσης μεταξύ του γιου και της μητέρας του, επηρεάζει θετικά όχι μόνο τις σχέσεις του γιου με το άλλο φύλο αλλά και άλλες κοινωνικές πτυχές της ζωής της ζωής του.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν ψυχολόγοι από τη Βιργινία. Οι ερευνητές έθεσαν στους άνδρες και στις γυναίκες από 33 ζευγάρια αναλυτικά ερωτηματολόγια που εξέταζαν τις διάφορες πτυχές της σχέσης τους. Οι συμμετέχοντες απάντησαν τα ερωτηματολόγια ξεχωριστά και χωρίς να ξέρει ο ένας τις απαντήσεις του άλλου.
Στις γυναίκες το ερωτηματολόγιο εξερευνούσε κυρίως την ικανοποίηση που ένιωθαν οι ίδιες για τη σχέση τους. Στους άντρες το ερωτηματολόγιο εξέταζε κυρίως τη σχέση τους με τις μητέρες τους.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:
1) Οι άνδρες που δήλωσαν  ότι είχαν μητέρες  οι οποίες έδειχναν κατανόηση προς αυτούς οι οποίες καταλάβαιναν τις ανάγκες τους, είχαν γυναίκες οι οποίες τους χαρακτήριζαν στοργικούς και τρυφερούς.
2) Οι άνδρες που είχαν πολύ δυνατή σχέση με την μητέρα τους, είχαν γυναίκες που τους χαρακτήριζαν  όχι μόνο σαν εραστές τους αλλά ταυτόχρονα ως τον καλύτερο φίλο.
3) Οι άνδρες που δήλωνα ότι ένοιωθαν έντονα την ανάγκη να κάνουν τις μητέρες τους να νοιώθουν υπερήφανες για αυτούς, είχαν γυναίκες που δήλωναν ότι ο άνδρας τους είχε ικανότητα να επικοινωνεί πολύ καλά με αυτές.
Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει αφορά τον μηχανισμό με τον οποίο μια πολύ καλή σχέση του γιου με τη μητέρα του, επηρεάζει τις μελλοντικές του σχέσεις με τις γυναίκες.
Στις παραδοσιακές οικογένειες η πρώτη επαφή των αγοριών με το γυναικείο κόσμο είναι η μητέρα τους. Την παρακολουθούν, επηρεάζονται από αυτήν και γενικά η ανατροφή που τους δίνει αποτελούν τα θεμέλια της μελλοντικής τους προσωπικότητας.
Είναι η μητέρα που θα δείξει στο παιδί της το πως θα σέβεται τους άλλους, είναι εκείνη που θα του δώσει τα πρώτα μαθήματα ευγένειας και κοινωνικής μόρφωσης είτε ενεργά είτε δίνοντας παράδειγμα με τη δική της συμπεριφορά προς το παιδί της το οποίο συνεχώς την παρακολουθεί.
Μια μητέρα που δείχνει αγάπη και στοργή προς το παιδί της, μια μητέρα που με το παράδειγμα της διδάσκει το παιδί της την κατανόηση και το σεβασμό προς τους άλλους επηρεάζει και τις μελλοντικές του σχέσεις στην κοινωνία.
Παράλληλα όμως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν κάποια όρια. Εάν οι άνδρες έχουν τόσο δυνατή σχέση που να δηλώνουν ότι ο καλύτερός τους φίλος είναι η μητέρα τους και ότι απολαμβάνουν ιδιαίτερα να ξοδεύουν χρόνο μαζί της, τότε οι γυναίκες τους δηλώνουν μειωμένη εκτίμηση για αυτούς.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πεθερά μπορεί να μην είναι όπως το σύνηθες πρότυπο τη θέλει. Η επιρροή της μπορεί να είναι σημαντική δια μέσου της ανατροφής και της αγάπης που έδωσε στο γιο της από τα πρώτα βήματα της ζωής του που θα επιδρούν ευνοϊκά στη μελλοντική συζυγική του σχέση.

Σχέσεις οικογενειακές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ του άντρα και της γυναίκας μέσα σε ένα ζευγάρι επηρεάζεται από την ποιότητα της σχέσης που υπάρχει μεταξύ του άνδρα και της μητέρας του.
Οι άνδρες που είναι καλοί σύζυγοι φαίνεται ότι οφείλουν το προτέρημα αυτό στη μητέρα τους.
Οι άνδρες που συναισθηματικά βρίσκονται κοντά στη μητέρα τους, δείχνουν παράλληλα περισσότερη στοργικότητα και τρυφερότητα προς τη γυναίκα τους ή προς τη σύντροφό τους.
Ο αντίκτυπος της καλής σχέσης μεταξύ του γιου και της μητέρας του, επηρεάζει θετικά όχι μόνο τις σχέσεις του γιου με το άλλο φύλο αλλά και άλλες κοινωνικές πτυχές της ζωής της ζωής του.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν ψυχολόγοι από τη Βιργινία. Οι ερευνητές έθεσαν στους άνδρες και στις γυναίκες από 33 ζευγάρια αναλυτικά ερωτηματολόγια που εξέταζαν τις διάφορες πτυχές της σχέσης τους. Οι συμμετέχοντες απάντησαν τα ερωτηματολόγια ξεχωριστά και χωρίς να ξέρει ο ένας τις απαντήσεις του άλλου.
Στις γυναίκες το ερωτηματολόγιο εξερευνούσε κυρίως την ικανοποίηση που ένιωθαν οι ίδιες για τη σχέση τους. Στους άντρες το ερωτηματολόγιο εξέταζε κυρίως τη σχέση τους με τις μητέρες τους.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:
1) Οι άνδρες που δήλωσαν  ότι είχαν μητέρες  οι οποίες έδειχναν κατανόηση προς αυτούς οι οποίες καταλάβαιναν τις ανάγκες τους, είχαν γυναίκες οι οποίες τους χαρακτήριζαν στοργικούς και τρυφερούς.
2) Οι άνδρες που είχαν πολύ δυνατή σχέση με την μητέρα τους, είχαν γυναίκες που τους χαρακτήριζαν  όχι μόνο σαν εραστές τους αλλά ταυτόχρονα ως τον καλύτερο φίλο.
3) Οι άνδρες που δήλωνα ότι ένοιωθαν έντονα την ανάγκη να κάνουν τις μητέρες τους να νοιώθουν υπερήφανες για αυτούς, είχαν γυναίκες που δήλωναν ότι ο άνδρας τους είχε ικανότητα να επικοινωνεί πολύ καλά με αυτές.
Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει αφορά τον μηχανισμό με τον οποίο μια πολύ καλή σχέση του γιου με τη μητέρα του, επηρεάζει τις μελλοντικές του σχέσεις με τις γυναίκες.
Στις παραδοσιακές οικογένειες η πρώτη επαφή των αγοριών με το γυναικείο κόσμο είναι η μητέρα τους. Την παρακολουθούν, επηρεάζονται από αυτήν και γενικά η ανατροφή που τους δίνει αποτελούν τα θεμέλια της μελλοντικής τους προσωπικότητας.
Είναι η μητέρα που θα δείξει στο παιδί της το πως θα σέβεται τους άλλους, είναι εκείνη που θα του δώσει τα πρώτα μαθήματα ευγένειας και κοινωνικής μόρφωσης είτε ενεργά είτε δίνοντας παράδειγμα με τη δική της συμπεριφορά προς το παιδί της το οποίο συνεχώς την παρακολουθεί.
Μια μητέρα που δείχνει αγάπη και στοργή προς το παιδί της, μια μητέρα που με το παράδειγμα της διδάσκει το παιδί της την κατανόηση και το σεβασμό προς τους άλλους επηρεάζει και τις μελλοντικές του σχέσεις στην κοινωνία.
Παράλληλα όμως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν κάποια όρια. Εάν οι άνδρες έχουν τόσο δυνατή σχέση που να δηλώνουν ότι ο καλύτερός τους φίλος είναι η μητέρα τους και ότι απολαμβάνουν ιδιαίτερα να ξοδεύουν χρόνο μαζί της, τότε οι γυναίκες τους δηλώνουν μειωμένη εκτίμηση για αυτούς.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πεθερά μπορεί να μην είναι όπως το σύνηθες πρότυπο τη θέλει. Η επιρροή της μπορεί να είναι σημαντική δια μέσου της ανατροφής και της αγάπης που έδωσε στο γιο της από τα πρώτα βήματα της ζωής του που θα επιδρούν ευνοϊκά στη μελλοντική συζυγική του σχέση.

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

Στη σημερινή κοινωνία, με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με μόνο ένα μισθό.
Η κούραση, το στρες, οι επαγγελματικές ανησυχίες, οι εργασίες στο σπίτι, τα παιδιά που ασθενούν και οι αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλικότητα είναι παράγοντες που μειώνουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μητέρων. 
Παρά το γεγονός ότι οι μητέρες εργάζονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σήμερα παρά παλαιότερα, εντούτοις δεν έχει παρατηρηθεί ο ίδιος βαθμός αύξησης της συμμετοχής των ανδρών στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενες μητέρες έχουν την ευθύνη της διεκπεραίωσης των εργασιών του σπιτιού όπως επίσης και τη φροντίδα των παιδιών.
Όμως το γεγονός ότι η μητέρα εργάζεται, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας θα βελτιωθεί. Τα επιπρόσθετα έξοδα που δημιουργούνται λόγω της εργασίας της μητέρας, μπορούν στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις να υπερβαίνουν το καθαρό εισόδημα που παίρνει η εργαζόμενη μητέρα.
Ο διπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες και σαν μητέρες, είναι εξαιρετικά δύσκολος και προκαλεί καταστάσεις στρες, δυσάρεστες για όλη την οικογένεια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι 60% των εργαζομένων μητέρων νιώθουν ότι ξεσπούν λόγω στρες πάνω στην υπόλοιπη οικογένεια. Περίπου 50% των γυναικών δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μόνο το ρόλο της μητέρας ενώ 20% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μια δουλειά αλλά να εργάζονται από το σπίτι.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι 8 στις 10 εργαζόμενες μητέρες δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν τη δουλειά τους με πλήρη απασχόληση, εάν μπορούσαν να το κάνουν. Μόνο 4% των γυναικών θα διατηρούσαν εργασία πλήρους απασχόλησης εάν είχαν την επιλογή.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας οι παντρεμένες γυναίκες βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως αυτό να εξηγεί ότι σήμερα οι γυναίκες ζητούν περισσότερα διαζύγια και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Οι λόγοι που εξηγούν την άσχημη κατάσταση για τις εργαζόμενες μητέρες είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι το περισσότερο βάρος για τις εργασίες στο σπίτι πέφτει πάνω τους.
Οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονται συνολικά περισσότερες ώρες (στην εργασία τους όπου πληρώνονται και στο σπίτι όπου δεν πληρώνονται) σε σύγκριση με τους εργαζόμενους πατέρες. Οι μητέρες που εργάζονται με ωράριο μερικής απασχόλησης, έχουν τις περισσότερες ώρες εργασίες από όλες τις άλλες.
Η κατάσταση αυτή πιθανόν να συμβάλλει στο ότι τα περισσότερα διαζύγια σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες αρχίζουν με πρωτοβουλία των γυναικών.
Το θέμα των παιδιών που αρρωστούν απασχολεί έντονα τις εργαζόμενες μητέρες.
Πολλές μητέρες φοβούνται μήπως το παιδί τους αρρωστήσει και χρειαστεί φροντίδα κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Σε πολλές χώρες οι περισσότεροι εργοδότες δίνουν πληρωμένη άδεια ασθενείας μόνο όταν οι γυναίκες οι ίδιες αρρωστούν και όχι όταν ασθενούν τα παιδιά τους.
Για το λόγο αυτό οι μητέρες που εργάζονται και που έχουν ένα παιδί άρρωστο, υποχρεώνονται να παίρνουν ημέρες από την ετήσια τους άδεια ή ακόμη άδεια άνευ απολαβών για να μείνουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα άρρωστα παιδιά τους.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εργάζονται, η φροντίδα του άρρωστου παιδιού γίνεται από τη μητέρα του. Μερικοί από τους λόγους για αυτό είναι το ότι συνήθως ο πατέρας κερδίζει περισσότερα χρήματα από τη μητέρα και το ότι οι ευθύνες της δουλειάς του θεωρούνται σημαντικότερες. Επίσης πολλοί εργοδότες, δέχονται πιο εύκολα μια εργαζόμενη μητέρα να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί.
Περίπου 10% των μητέρων που εργάζονται νιώθουν ένοχες για τις διευθετήσεις που κάνουν για το άρρωστο παιδί τους, οποιεσδήποτε και εάν είναι οι διευθετήσεις αυτές.
Η σεξουαλική ζωή των εργαζομένων μητέρων αυτών, οφείλεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είναι πολύ κουρασμένες για να μπορέσουν να σκέφτονται το σεξ.
Πολλές από τις μητέρες που εργάζονται νιώθουν έντονα εναντίον των συζύγων τους διότι αυτοί δεν βοηθούν στο βαθμό που θα έπρεπε στο σπίτι με αποτέλεσμα ο θυμός αυτός να επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική τους σχέση.
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενες γυναίκες νιώθουν λύπη και θυμό για τη χαμένη τους σεξουαλική ζωή.
Χρειάζονται λύσεις για τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Οι εργοδότες και η πολιτεία μπορούν να βοηθήσουν επιτρέποντας περισσότερο ελαστικά ωράρια για τις εργαζόμενες μητέρες, δίνοντας γονική άδεια, παρέχοντας ευκολίες στο χώρο εργασίας για παιδιά που δεν είναι καλά και γενικά μια μεγαλύτερη κατανόηση προς τις μητέρες λόγω των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο διπλό ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Παράλληλα οι άνδρες θα πρέπει να βοηθούν με κάθε τρόπο τις μητέρες ιδιαίτερα για τις εργασίες στο σπίτι όπου η συμμετοχή τους  θα πρέπει να αυξηθεί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μητέρων που εργάζονται και αυτό θα έχει θετικές επιδράσεις στη δική τους ζωή και στην οικογένεια γενικότερα.


Εργαζόμενες μητέρες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στη σημερινή κοινωνία, με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με μόνο ένα μισθό.
Η κούραση, το στρες, οι επαγγελματικές ανησυχίες, οι εργασίες στο σπίτι, τα παιδιά που ασθενούν και οι αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλικότητα είναι παράγοντες που μειώνουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μητέρων. 
Παρά το γεγονός ότι οι μητέρες εργάζονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σήμερα παρά παλαιότερα, εντούτοις δεν έχει παρατηρηθεί ο ίδιος βαθμός αύξησης της συμμετοχής των ανδρών στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενες μητέρες έχουν την ευθύνη της διεκπεραίωσης των εργασιών του σπιτιού όπως επίσης και τη φροντίδα των παιδιών.
Όμως το γεγονός ότι η μητέρα εργάζεται, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας θα βελτιωθεί. Τα επιπρόσθετα έξοδα που δημιουργούνται λόγω της εργασίας της μητέρας, μπορούν στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις να υπερβαίνουν το καθαρό εισόδημα που παίρνει η εργαζόμενη μητέρα.
Ο διπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες και σαν μητέρες, είναι εξαιρετικά δύσκολος και προκαλεί καταστάσεις στρες, δυσάρεστες για όλη την οικογένεια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι 60% των εργαζομένων μητέρων νιώθουν ότι ξεσπούν λόγω στρες πάνω στην υπόλοιπη οικογένεια. Περίπου 50% των γυναικών δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μόνο το ρόλο της μητέρας ενώ 20% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μια δουλειά αλλά να εργάζονται από το σπίτι.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι 8 στις 10 εργαζόμενες μητέρες δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν τη δουλειά τους με πλήρη απασχόληση, εάν μπορούσαν να το κάνουν. Μόνο 4% των γυναικών θα διατηρούσαν εργασία πλήρους απασχόλησης εάν είχαν την επιλογή.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας οι παντρεμένες γυναίκες βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως αυτό να εξηγεί ότι σήμερα οι γυναίκες ζητούν περισσότερα διαζύγια και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Οι λόγοι που εξηγούν την άσχημη κατάσταση για τις εργαζόμενες μητέρες είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι το περισσότερο βάρος για τις εργασίες στο σπίτι πέφτει πάνω τους.
Οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονται συνολικά περισσότερες ώρες (στην εργασία τους όπου πληρώνονται και στο σπίτι όπου δεν πληρώνονται) σε σύγκριση με τους εργαζόμενους πατέρες. Οι μητέρες που εργάζονται με ωράριο μερικής απασχόλησης, έχουν τις περισσότερες ώρες εργασίες από όλες τις άλλες.
Η κατάσταση αυτή πιθανόν να συμβάλλει στο ότι τα περισσότερα διαζύγια σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες αρχίζουν με πρωτοβουλία των γυναικών.
Το θέμα των παιδιών που αρρωστούν απασχολεί έντονα τις εργαζόμενες μητέρες.
Πολλές μητέρες φοβούνται μήπως το παιδί τους αρρωστήσει και χρειαστεί φροντίδα κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Σε πολλές χώρες οι περισσότεροι εργοδότες δίνουν πληρωμένη άδεια ασθενείας μόνο όταν οι γυναίκες οι ίδιες αρρωστούν και όχι όταν ασθενούν τα παιδιά τους.
Για το λόγο αυτό οι μητέρες που εργάζονται και που έχουν ένα παιδί άρρωστο, υποχρεώνονται να παίρνουν ημέρες από την ετήσια τους άδεια ή ακόμη άδεια άνευ απολαβών για να μείνουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα άρρωστα παιδιά τους.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εργάζονται, η φροντίδα του άρρωστου παιδιού γίνεται από τη μητέρα του. Μερικοί από τους λόγους για αυτό είναι το ότι συνήθως ο πατέρας κερδίζει περισσότερα χρήματα από τη μητέρα και το ότι οι ευθύνες της δουλειάς του θεωρούνται σημαντικότερες. Επίσης πολλοί εργοδότες, δέχονται πιο εύκολα μια εργαζόμενη μητέρα να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί.
Περίπου 10% των μητέρων που εργάζονται νιώθουν ένοχες για τις διευθετήσεις που κάνουν για το άρρωστο παιδί τους, οποιεσδήποτε και εάν είναι οι διευθετήσεις αυτές.
Η σεξουαλική ζωή των εργαζομένων μητέρων αυτών, οφείλεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είναι πολύ κουρασμένες για να μπορέσουν να σκέφτονται το σεξ.
Πολλές από τις μητέρες που εργάζονται νιώθουν έντονα εναντίον των συζύγων τους διότι αυτοί δεν βοηθούν στο βαθμό που θα έπρεπε στο σπίτι με αποτέλεσμα ο θυμός αυτός να επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική τους σχέση.
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενες γυναίκες νιώθουν λύπη και θυμό για τη χαμένη τους σεξουαλική ζωή.
Χρειάζονται λύσεις για τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Οι εργοδότες και η πολιτεία μπορούν να βοηθήσουν επιτρέποντας περισσότερο ελαστικά ωράρια για τις εργαζόμενες μητέρες, δίνοντας γονική άδεια, παρέχοντας ευκολίες στο χώρο εργασίας για παιδιά που δεν είναι καλά και γενικά μια μεγαλύτερη κατανόηση προς τις μητέρες λόγω των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο διπλό ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Παράλληλα οι άνδρες θα πρέπει να βοηθούν με κάθε τρόπο τις μητέρες ιδιαίτερα για τις εργασίες στο σπίτι όπου η συμμετοχή τους  θα πρέπει να αυξηθεί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μητέρων που εργάζονται και αυτό θα έχει θετικές επιδράσεις στη δική τους ζωή και στην οικογένεια γενικότερα.


Το στρες λόγω της εργασίας μεταφέρεται στο σπίτι και μπορεί να επηρεάζει πολύ αρνητικά τις συζυγικές σχέσεις.
Τα ψηλά επίπεδα του εργασιακού στρες, οδηγούν σε ένταση και διαφωνίες στο ζευγάρι που μπορεί να είναι γενεσιουργός ενός διαζυγίου.
Η σωματική κούραση και εξουθένωση έχουν λιγότερες κακές συνέπειες στις σχέσεις των  συζύγων παρά το στρες που μεταφέρεται στο σπίτι από  την εργασία.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προκύπτουν από έρευνα που έκαναν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Berkeley, σε 19 αστυνομικούς και τις συζύγους τους.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα διατηρούσαν για περίοδο ενός μηνός, ένα λεπτομερές ημερολόγιο για τις δραστηριότητές τους, για το επίπεδο στρες και κούρασης που ένιωθαν λόγω της εργασίας τους.
Κατά τη διάρκεια του ενός μηνός που ήσαν υπό παρακολούθηση για την έρευνα, επισκέφτηκαν 4 φορές τα εργαστήρια όπου οι ερευνητές ανέλυαν τη ψυχική και σωματική τους κατάσταση.
Στα εργαστήρια οι επιστήμονες παρατηρούσαν τη συμπεριφορά τους, εξέταζαν τις διαπροσωπικές αντιδράσεις μεταξύ των συζύγων και κατέγραφαν παράλληλα τις σωματικές τους αντιδράσεις.
Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων μεταξύ των συζύγων στα εργαστήρια υπήρχε και κάμερα, με τη σύμφωνο γνώμη των συμμετεχόντων, η οποία κινηματογραφούσε τα διαδραματιζόμενα.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αστυνομικοί , μεταφέρουν το στρες που ένιωθαν στην δουλεία τους στο σπίτι τους. Το στρες αυτό είχε δυσάρεστες συνέπειες στην οικογενειακή και συζυγική ζωή. Οι επιδράσεις του στρες που μεταφερόταν στο σπίτι από την δουλεία , ήσαν μεγαλύτερες  και προκαλούσαν μεγαλύτερη φθορά στις συζυγικές σχέσεις σε σύγκριση με τις αρνητικές συνέπειες της σωματικής κούρασης και εξουθένωσης. Ακόμα κάτι πολύ σημαντικό που διαπίστωσαν οι ερευνητές, είναι το γεγονός ότι  τα αρνητικά φαινόμενα που οφείλονταν στο εργασιακό στρες, υπήρχαν ανεξάρτητα από το κατά πόσο υπήρχε ικανοποιητική σχέση μεταξύ  των συζύγων, από τα εάν εργάζονταν με το σύστημα βάρδιας, ή από το εάν είχαν ή όχι παιδιά.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι πράγματι το εργασιακό στρες που μεταφέρεται στο σπίτι, προκαλεί σημαντικά προβλήματα μεταξύ των δύο συζύγων.
Μπορεί να είναι η πηγή για μια δυστυχισμένη συζυγική ζωή και ακόμη να οδηγήσει σε διαζύγιο.
Τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ' όψη απ' όλους.
Αρχικά οι εργαζόμενοι είναι καλό να κατανοήσουν το τι συμβαίνει. Καταλαβαίνοντας τι τους προκαλεί το εργασιακό στρες, θα μπορέσουν να αντιληφθούν καλύτερα τη δική τους συμπεριφορά και τις επιπτώσεις πάνω στους άλλους.
Αφού αντιληφθούν τα βασικά αυτά σημεία, θα μπορέσουν να βρουν μηχανισμούς για να τα αντιμετωπίσουν.
Οι δύο σύζυγοι θα είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται σε ποιες μέρες βρίσκονται κάτω από το ψηλότερο βαθμό έντασης και στρες, κατανοώντας έτσι καλύτερα τον άλλο και να χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις με μεγαλύτερη ηρεμία.
Επιπρόσθετα τόσο οι εργοδότες όσο και οι εργαζόμενοι ή οι ειδικοί που καλούνται να τους βοηθήσουν, είναι καλό να φροντίζουν για την εμπέδωση και εφαρμογή μεθόδων καταπολέμησης και χειρισμού του στρες.

Στρες στην εργασία, επιπτώσεις στις συζυγικές σχέσεις και διαζύγιο

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Το στρες λόγω της εργασίας μεταφέρεται στο σπίτι και μπορεί να επηρεάζει πολύ αρνητικά τις συζυγικές σχέσεις.
Τα ψηλά επίπεδα του εργασιακού στρες, οδηγούν σε ένταση και διαφωνίες στο ζευγάρι που μπορεί να είναι γενεσιουργός ενός διαζυγίου.
Η σωματική κούραση και εξουθένωση έχουν λιγότερες κακές συνέπειες στις σχέσεις των  συζύγων παρά το στρες που μεταφέρεται στο σπίτι από  την εργασία.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προκύπτουν από έρευνα που έκαναν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Berkeley, σε 19 αστυνομικούς και τις συζύγους τους.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα διατηρούσαν για περίοδο ενός μηνός, ένα λεπτομερές ημερολόγιο για τις δραστηριότητές τους, για το επίπεδο στρες και κούρασης που ένιωθαν λόγω της εργασίας τους.
Κατά τη διάρκεια του ενός μηνός που ήσαν υπό παρακολούθηση για την έρευνα, επισκέφτηκαν 4 φορές τα εργαστήρια όπου οι ερευνητές ανέλυαν τη ψυχική και σωματική τους κατάσταση.
Στα εργαστήρια οι επιστήμονες παρατηρούσαν τη συμπεριφορά τους, εξέταζαν τις διαπροσωπικές αντιδράσεις μεταξύ των συζύγων και κατέγραφαν παράλληλα τις σωματικές τους αντιδράσεις.
Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων μεταξύ των συζύγων στα εργαστήρια υπήρχε και κάμερα, με τη σύμφωνο γνώμη των συμμετεχόντων, η οποία κινηματογραφούσε τα διαδραματιζόμενα.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αστυνομικοί , μεταφέρουν το στρες που ένιωθαν στην δουλεία τους στο σπίτι τους. Το στρες αυτό είχε δυσάρεστες συνέπειες στην οικογενειακή και συζυγική ζωή. Οι επιδράσεις του στρες που μεταφερόταν στο σπίτι από την δουλεία , ήσαν μεγαλύτερες  και προκαλούσαν μεγαλύτερη φθορά στις συζυγικές σχέσεις σε σύγκριση με τις αρνητικές συνέπειες της σωματικής κούρασης και εξουθένωσης. Ακόμα κάτι πολύ σημαντικό που διαπίστωσαν οι ερευνητές, είναι το γεγονός ότι  τα αρνητικά φαινόμενα που οφείλονταν στο εργασιακό στρες, υπήρχαν ανεξάρτητα από το κατά πόσο υπήρχε ικανοποιητική σχέση μεταξύ  των συζύγων, από τα εάν εργάζονταν με το σύστημα βάρδιας, ή από το εάν είχαν ή όχι παιδιά.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι πράγματι το εργασιακό στρες που μεταφέρεται στο σπίτι, προκαλεί σημαντικά προβλήματα μεταξύ των δύο συζύγων.
Μπορεί να είναι η πηγή για μια δυστυχισμένη συζυγική ζωή και ακόμη να οδηγήσει σε διαζύγιο.
Τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ' όψη απ' όλους.
Αρχικά οι εργαζόμενοι είναι καλό να κατανοήσουν το τι συμβαίνει. Καταλαβαίνοντας τι τους προκαλεί το εργασιακό στρες, θα μπορέσουν να αντιληφθούν καλύτερα τη δική τους συμπεριφορά και τις επιπτώσεις πάνω στους άλλους.
Αφού αντιληφθούν τα βασικά αυτά σημεία, θα μπορέσουν να βρουν μηχανισμούς για να τα αντιμετωπίσουν.
Οι δύο σύζυγοι θα είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται σε ποιες μέρες βρίσκονται κάτω από το ψηλότερο βαθμό έντασης και στρες, κατανοώντας έτσι καλύτερα τον άλλο και να χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις με μεγαλύτερη ηρεμία.
Επιπρόσθετα τόσο οι εργοδότες όσο και οι εργαζόμενοι ή οι ειδικοί που καλούνται να τους βοηθήσουν, είναι καλό να φροντίζουν για την εμπέδωση και εφαρμογή μεθόδων καταπολέμησης και χειρισμού του στρες.

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019

Στη σημερινή κοινωνία, με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με μόνο ένα μισθό.
Η κούραση, το στρες, οι επαγγελματικές ανησυχίες, οι εργασίες στο σπίτι, τα παιδιά που ασθενούν και οι αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλικότητα είναι παράγοντες που μειώνουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μητέρων. 
Παρά το γεγονός ότι οι μητέρες εργάζονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σήμερα παρά παλαιότερα, εντούτοις δεν έχει παρατηρηθεί ο ίδιος βαθμός αύξησης της συμμετοχής των ανδρών στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενες μητέρες έχουν την ευθύνη της διεκπεραίωσης των εργασιών του σπιτιού όπως επίσης και τη φροντίδα των παιδιών.
Όμως το γεγονός ότι η μητέρα εργάζεται, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας θα βελτιωθεί. Τα επιπρόσθετα έξοδα που δημιουργούνται λόγω της εργασίας της μητέρας, μπορούν στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις να υπερβαίνουν το καθαρό εισόδημα που παίρνει η εργαζόμενη μητέρα.
Ο διπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες και σαν μητέρες, είναι εξαιρετικά δύσκολος και προκαλεί καταστάσεις στρες, δυσάρεστες για όλη την οικογένεια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι 60% των εργαζομένων μητέρων νιώθουν ότι ξεσπούν λόγω στρες πάνω στην υπόλοιπη οικογένεια. Περίπου 50% των γυναικών δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μόνο το ρόλο της μητέρας ενώ 20% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μια δουλειά αλλά να εργάζονται από το σπίτι.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι 8 στις 10 εργαζόμενες μητέρες δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν τη δουλειά τους με πλήρη απασχόληση, εάν μπορούσαν να το κάνουν. Μόνο 4% των γυναικών θα διατηρούσαν εργασία πλήρους απασχόλησης εάν είχαν την επιλογή.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας οι παντρεμένες γυναίκες βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως αυτό να εξηγεί ότι σήμερα οι γυναίκες ζητούν περισσότερα διαζύγια και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Οι λόγοι που εξηγούν την άσχημη κατάσταση για τις εργαζόμενες μητέρες είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι το περισσότερο βάρος για τις εργασίες στο σπίτι πέφτει πάνω τους.
Οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονται συνολικά περισσότερες ώρες (στην εργασία τους όπου πληρώνονται και στο σπίτι όπου δεν πληρώνονται) σε σύγκριση με τους εργαζόμενους πατέρες. Οι μητέρες που εργάζονται με ωράριο μερικής απασχόλησης, έχουν τις περισσότερες ώρες εργασίες από όλες τις άλλες.
Η κατάσταση αυτή πιθανόν να συμβάλλει στο ότι τα περισσότερα διαζύγια σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες αρχίζουν με πρωτοβουλία των γυναικών.
Το θέμα των παιδιών που αρρωστούν απασχολεί έντονα τις εργαζόμενες μητέρες.
Πολλές μητέρες φοβούνται μήπως το παιδί τους αρρωστήσει και χρειαστεί φροντίδα κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Σε πολλές χώρες οι περισσότεροι εργοδότες δίνουν πληρωμένη άδεια ασθενείας μόνο όταν οι γυναίκες οι ίδιες αρρωστούν και όχι όταν ασθενούν τα παιδιά τους.
Για το λόγο αυτό οι μητέρες που εργάζονται και που έχουν ένα παιδί άρρωστο, υποχρεώνονται να παίρνουν ημέρες από την ετήσια τους άδεια ή ακόμη άδεια άνευ απολαβών για να μείνουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα άρρωστα παιδιά τους.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εργάζονται, η φροντίδα του άρρωστου παιδιού γίνεται από τη μητέρα του. Μερικοί από τους λόγους για αυτό είναι το ότι συνήθως ο πατέρας κερδίζει περισσότερα χρήματα από τη μητέρα και το ότι οι ευθύνες της δουλειάς του θεωρούνται σημαντικότερες. Επίσης πολλοί εργοδότες, δέχονται πιο εύκολα μια εργαζόμενη μητέρα να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί.
Περίπου 10% των μητέρων που εργάζονται νιώθουν ένοχες για τις διευθετήσεις που κάνουν για το άρρωστο παιδί τους, οποιεσδήποτε και εάν είναι οι διευθετήσεις αυτές.
Η σεξουαλική ζωή των εργαζομένων μητέρων αυτών, οφείλεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είναι πολύ κουρασμένες για να μπορέσουν να σκέφτονται το σεξ.
Πολλές από τις μητέρες που εργάζονται νιώθουν έντονα εναντίον των συζύγων τους διότι αυτοί δεν βοηθούν στο βαθμό που θα έπρεπε στο σπίτι με αποτέλεσμα ο θυμός αυτός να επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική τους σχέση.
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενες γυναίκες νιώθουν λύπη και θυμό για τη χαμένη τους σεξουαλική ζωή.
Χρειάζονται λύσεις για τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Οι εργοδότες και η πολιτεία μπορούν να βοηθήσουν επιτρέποντας περισσότερο ελαστικά ωράρια για τις εργαζόμενες μητέρες, δίνοντας γονική άδεια, παρέχοντας ευκολίες στο χώρο εργασίας για παιδιά που δεν είναι καλά και γενικά μια μεγαλύτερη κατανόηση προς τις μητέρες λόγω των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο διπλό ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Παράλληλα οι άνδρες θα πρέπει να βοηθούν με κάθε τρόπο τις μητέρες ιδιαίτερα για τις εργασίες στο σπίτι όπου η συμμετοχή τους  θα πρέπει να αυξηθεί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μητέρων που εργάζονται και αυτό θα έχει θετικές επιδράσεις στη δική τους ζωή και στην οικογένεια γενικότερα.


Εργαζόμενες μητέρες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στη σημερινή κοινωνία, με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με μόνο ένα μισθό.
Η κούραση, το στρες, οι επαγγελματικές ανησυχίες, οι εργασίες στο σπίτι, τα παιδιά που ασθενούν και οι αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλικότητα είναι παράγοντες που μειώνουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μητέρων. 
Παρά το γεγονός ότι οι μητέρες εργάζονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σήμερα παρά παλαιότερα, εντούτοις δεν έχει παρατηρηθεί ο ίδιος βαθμός αύξησης της συμμετοχής των ανδρών στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενες μητέρες έχουν την ευθύνη της διεκπεραίωσης των εργασιών του σπιτιού όπως επίσης και τη φροντίδα των παιδιών.
Όμως το γεγονός ότι η μητέρα εργάζεται, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας θα βελτιωθεί. Τα επιπρόσθετα έξοδα που δημιουργούνται λόγω της εργασίας της μητέρας, μπορούν στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις να υπερβαίνουν το καθαρό εισόδημα που παίρνει η εργαζόμενη μητέρα.
Ο διπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες και σαν μητέρες, είναι εξαιρετικά δύσκολος και προκαλεί καταστάσεις στρες, δυσάρεστες για όλη την οικογένεια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι 60% των εργαζομένων μητέρων νιώθουν ότι ξεσπούν λόγω στρες πάνω στην υπόλοιπη οικογένεια. Περίπου 50% των γυναικών δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μόνο το ρόλο της μητέρας ενώ 20% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μια δουλειά αλλά να εργάζονται από το σπίτι.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι 8 στις 10 εργαζόμενες μητέρες δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν τη δουλειά τους με πλήρη απασχόληση, εάν μπορούσαν να το κάνουν. Μόνο 4% των γυναικών θα διατηρούσαν εργασία πλήρους απασχόλησης εάν είχαν την επιλογή.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας οι παντρεμένες γυναίκες βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως αυτό να εξηγεί ότι σήμερα οι γυναίκες ζητούν περισσότερα διαζύγια και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Οι λόγοι που εξηγούν την άσχημη κατάσταση για τις εργαζόμενες μητέρες είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι το περισσότερο βάρος για τις εργασίες στο σπίτι πέφτει πάνω τους.
Οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονται συνολικά περισσότερες ώρες (στην εργασία τους όπου πληρώνονται και στο σπίτι όπου δεν πληρώνονται) σε σύγκριση με τους εργαζόμενους πατέρες. Οι μητέρες που εργάζονται με ωράριο μερικής απασχόλησης, έχουν τις περισσότερες ώρες εργασίες από όλες τις άλλες.
Η κατάσταση αυτή πιθανόν να συμβάλλει στο ότι τα περισσότερα διαζύγια σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες αρχίζουν με πρωτοβουλία των γυναικών.
Το θέμα των παιδιών που αρρωστούν απασχολεί έντονα τις εργαζόμενες μητέρες.
Πολλές μητέρες φοβούνται μήπως το παιδί τους αρρωστήσει και χρειαστεί φροντίδα κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Σε πολλές χώρες οι περισσότεροι εργοδότες δίνουν πληρωμένη άδεια ασθενείας μόνο όταν οι γυναίκες οι ίδιες αρρωστούν και όχι όταν ασθενούν τα παιδιά τους.
Για το λόγο αυτό οι μητέρες που εργάζονται και που έχουν ένα παιδί άρρωστο, υποχρεώνονται να παίρνουν ημέρες από την ετήσια τους άδεια ή ακόμη άδεια άνευ απολαβών για να μείνουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα άρρωστα παιδιά τους.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εργάζονται, η φροντίδα του άρρωστου παιδιού γίνεται από τη μητέρα του. Μερικοί από τους λόγους για αυτό είναι το ότι συνήθως ο πατέρας κερδίζει περισσότερα χρήματα από τη μητέρα και το ότι οι ευθύνες της δουλειάς του θεωρούνται σημαντικότερες. Επίσης πολλοί εργοδότες, δέχονται πιο εύκολα μια εργαζόμενη μητέρα να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί.
Περίπου 10% των μητέρων που εργάζονται νιώθουν ένοχες για τις διευθετήσεις που κάνουν για το άρρωστο παιδί τους, οποιεσδήποτε και εάν είναι οι διευθετήσεις αυτές.
Η σεξουαλική ζωή των εργαζομένων μητέρων αυτών, οφείλεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είναι πολύ κουρασμένες για να μπορέσουν να σκέφτονται το σεξ.
Πολλές από τις μητέρες που εργάζονται νιώθουν έντονα εναντίον των συζύγων τους διότι αυτοί δεν βοηθούν στο βαθμό που θα έπρεπε στο σπίτι με αποτέλεσμα ο θυμός αυτός να επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική τους σχέση.
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενες γυναίκες νιώθουν λύπη και θυμό για τη χαμένη τους σεξουαλική ζωή.
Χρειάζονται λύσεις για τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Οι εργοδότες και η πολιτεία μπορούν να βοηθήσουν επιτρέποντας περισσότερο ελαστικά ωράρια για τις εργαζόμενες μητέρες, δίνοντας γονική άδεια, παρέχοντας ευκολίες στο χώρο εργασίας για παιδιά που δεν είναι καλά και γενικά μια μεγαλύτερη κατανόηση προς τις μητέρες λόγω των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο διπλό ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Παράλληλα οι άνδρες θα πρέπει να βοηθούν με κάθε τρόπο τις μητέρες ιδιαίτερα για τις εργασίες στο σπίτι όπου η συμμετοχή τους  θα πρέπει να αυξηθεί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μητέρων που εργάζονται και αυτό θα έχει θετικές επιδράσεις στη δική τους ζωή και στην οικογένεια γενικότερα.


Οι πόνοι που μπορούν να έχουν τα κορίτσια εφηβικής ηλικίας κατά τη διάρκεια της περιόδου τους είναι ένα πρόβλημα αρκετά σοβαρό, το οποίο είναι όχι μόνο οδυνηρό αλλά μπορεί να επηρεάσει τις δραστηριότητες και τη σχολική απόδοση των κοριτσιών.
Περίπου το 65% των κοριτσιών παραπονιούνται για πόνους της κάτω κοιλιακής χώρας ή και για κράμπες κατά την εφηβεία. Ορισμένα κορίτσια μπορεί να έχουν τόσο σοβαρούς πόνους που μπορεί να υποχρεώνονται ν' απουσιάζουν από το σχολείο μερικές μέρες κάθε μήνα.
Είναι πολύ σημαντικό το πρόβλημα αυτό ν' αντιμετωπίζεται με τον κατάλληλο τρόπο και να χορηγούνται τα ανάλογα φάρμακα για την αντιμετώπιση της οδυνηρής αυτής κατάστασης.
Οι πόνοι αυτοί συνήθως οφείλονται σε λειτουργικές αιτίες οι οποίες συνοδεύουν μια φυσιολογική ανατομική κατάσταση.
Όμως στις περιπτώσεις εκείνες που οι πόνοι έχουν μια ασυνήθιστη ένταση ή προκαλούν ζαλάδες και εμετούς μπορεί να υπάρχει μια άλλη ανωμαλία όπως η ενδομητρίωση ή ανατομικό πρόβλημα το οποίο πλέον να χρειάζεται εξειδικευμένη αντιμετώπιση εκτός από τα συνήθη αναλγησικά φάρμακα τα οποία καταπολεμούν τον πόνο.
Οι πόνοι και οι κράμπες που αισθάνονται τα κορίτσια οφείλονται σε συσπάσεις της μήτρας οι οποίες προκαλούνται από ενδογενείς χημικές ουσίες οι οποίες ονομάζονται προσταγλανδίνες. Οι προσταγλανδίνες εκκρίνονται από την μήτρα αμέσως πριν και κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Οι μυς της μήτρας έχουν συσπάσεις και προκαλούν πόνο ο οποίος γίνεται αισθητός στην πλάτη, στη λεκάνη και στα πόδια. Τα περισσότερα κορίτσια νιώθουν τους πόνους αυτούς κατά τις πρώτες δύο μέρες της περιόδου τους.
Η έμμηνος ρήση (περίοδος) στα κορίτσια μπορεί να αρχίσει στις ηλικίες μεταξύ 9 και 16 ετών. Συνήθως αρχίζει μεταξύ 12 και 13 ετών.
Τα κορίτσια σε προχωρημένη εφηβική ηλικία έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν κράμπες σε κάθε περίοδο. Οι πόνοι και κράμπες είναι συχνότερες στα κορίτσια που έχουν ωορρηξία σε κάθε κύκλο που είναι η ωρίμανση και απελευθέρωση του ωαρίου από την ωοθήκη.
Στις περιπτώσεις εκείνες που οι πόνοι είναι πολύ έντονοι ή συνοδεύονται από ζαλάδες και εμετούς πρέπει ένας ειδικός γιατρός όπως ένας γυναικολόγος με ειδικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα της εφηβικής ηλικίας, να εξετάσει την έφηβο διότι μπορεί να υπάρχει συγκεκριμένη αιτιολογία που να κρύβεται πίσω από το πρόβλημα.
Υπάρχουν ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας και του γεννητικού συστήματος που να δημιουργήθησαν κατά την εμβρυϊκή ζωή οι οποίες να μη επιτρέπουν τη φυσιολογική διαδικασία της έμμηνου ρήσης με αποτέλεσμα να δημιουργούν δυσάρεστες και οδυνηρές επιπλοκές.
Επίσης υπάρχουν ασθένειες όπως η ενδομητρίωση η οποία αν και είναι σχετικά σπάνια στις έφηβους εντούτοις υπάρχει σε ένα μικρό ποσοστό και πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη σε ανάλογες περιπτώσεις. 
Στην ενδομητρίωση υπάρχουν αποικίες κυττάρων, όμοιων με αυτών της εσωτερικής επιφάνειας της μήτρας (ενδομήτριο), τα οποία έχουν δημιουργηθεί και τοποθετηθεί σε ανατομικές περιοχές εκτός της μήτρας που θα έπρεπε να ήταν, όπως σε όργανα της κοιλιάς.
Οι ομάδες αυτές των κυττάρων ακολουθούν τον κανονικό ορμονικό κύκλο αλλά βρίσκονται σε λάθος χώρο ή όργανο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παθολογικές καταστάσεις.
Η αντιμετώπιση των πόνων της περιόδου στις έφηβους χρειάζεται λοιπόν εκτός από τα αναλγησικά φάρμακα και μια διερεύνηση από ειδικό γιατρό στις περιπτώσεις που οι πόνοι είναι ασυνήθιστα έντονοι.
Τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται σε πρώτη γραμμή για την καταπολέμηση του πόνου είναι:
τα μη στεροειδή  αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία έχουν δράση που καταστέλλει τη δράση των προσταγλανδινών. Τέτοια φάρμακα είναι το ibuprofen (400 mg μαζί με το φαγητό κάθε 6 ώρες, εάν οι πόνοι δεν υποχωρήσουν μπορεί η δόση ν' αυξηθεί σε 600mg κάθε 6 ώρες)).
αναλγησικά φάρμακα όπως το acetaminophen μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περιπτώσεις ήπιων πόνων (από 650 έως 1000 mg κάθε 6 ώρες)
η ασπιρίνη αν και είναι πολύ αποτελεσματικό φάρμακο με πολύ ισχυρή δράση εναντίον των προσταγλανδινών έχει εγκαταλειφθεί κατά τα τελευταία 20 χρόνια διότι η χορήγηση της ασπιρίνης σε παιδιά έχει συσχετισθεί με την εκδήλωση ενός πολύ σοβαρού και δυνητικά συνδρόμου του συνδρόμου του Rey.
υπάρχουν και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία έχουν ισχυρή δράση εναντίον των προσταγλανδινών όπως το naproxen, το mefenamic acid, το flurbiprofen και άλλα
ακόμη ένα πολύ αποτελεσματικό φάρμακο για σοβαρούς πόνους της περιόδου είναι ο συνδυασμός οιστρογόνων και προγεστερόνης τα οποία χρησιμοποιούνται σαν αντισυλληπτικά φάρμακα. Τα αντισυλληπτικά αυτά φάρμακα επειδή μεταβάλλουν την κανονική ορμονική διαδικασία που οδηγεί στην ωορρηξία μειώνουν τους πόνους της έμμηνου ρήσης. Ο ειδικός γιατρός θ' αποφασίσει εάν επιβάλλεται η θεραπεία αυτή ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει ή όχι σεξουαλική δραστηριότητα.
Συνοπτικά πρέπει να τονίσουμε ότι οι πόνοι και οι έντονες κράμπες που ταλαιπωρούν τα κορίτσια κατά την εφηβική ηλικία δεν πρέπει ν' αφήνονται χωρίς αντιμετώπιση.
Πρέπει να δίνονται τα κατάλληλα για την περίπτωση φάρμακα με τρόπο τέτοιο που να μην διαταράσσονται οι κανονικές δραστηριότητες σχολικές και άλλες του παιδιού.
Επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις έντονων πόνων, μια διερεύνηση από ειδικό γιατρό είναι απαραίτητη για ν' αποκλείονται τυχόν παθολογικές οργανικές καταστάσεις.

Οι πόνοι της περιόδου σε κορίτσια εφηβικής ηλικίας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Οι πόνοι που μπορούν να έχουν τα κορίτσια εφηβικής ηλικίας κατά τη διάρκεια της περιόδου τους είναι ένα πρόβλημα αρκετά σοβαρό, το οποίο είναι όχι μόνο οδυνηρό αλλά μπορεί να επηρεάσει τις δραστηριότητες και τη σχολική απόδοση των κοριτσιών.
Περίπου το 65% των κοριτσιών παραπονιούνται για πόνους της κάτω κοιλιακής χώρας ή και για κράμπες κατά την εφηβεία. Ορισμένα κορίτσια μπορεί να έχουν τόσο σοβαρούς πόνους που μπορεί να υποχρεώνονται ν' απουσιάζουν από το σχολείο μερικές μέρες κάθε μήνα.
Είναι πολύ σημαντικό το πρόβλημα αυτό ν' αντιμετωπίζεται με τον κατάλληλο τρόπο και να χορηγούνται τα ανάλογα φάρμακα για την αντιμετώπιση της οδυνηρής αυτής κατάστασης.
Οι πόνοι αυτοί συνήθως οφείλονται σε λειτουργικές αιτίες οι οποίες συνοδεύουν μια φυσιολογική ανατομική κατάσταση.
Όμως στις περιπτώσεις εκείνες που οι πόνοι έχουν μια ασυνήθιστη ένταση ή προκαλούν ζαλάδες και εμετούς μπορεί να υπάρχει μια άλλη ανωμαλία όπως η ενδομητρίωση ή ανατομικό πρόβλημα το οποίο πλέον να χρειάζεται εξειδικευμένη αντιμετώπιση εκτός από τα συνήθη αναλγησικά φάρμακα τα οποία καταπολεμούν τον πόνο.
Οι πόνοι και οι κράμπες που αισθάνονται τα κορίτσια οφείλονται σε συσπάσεις της μήτρας οι οποίες προκαλούνται από ενδογενείς χημικές ουσίες οι οποίες ονομάζονται προσταγλανδίνες. Οι προσταγλανδίνες εκκρίνονται από την μήτρα αμέσως πριν και κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Οι μυς της μήτρας έχουν συσπάσεις και προκαλούν πόνο ο οποίος γίνεται αισθητός στην πλάτη, στη λεκάνη και στα πόδια. Τα περισσότερα κορίτσια νιώθουν τους πόνους αυτούς κατά τις πρώτες δύο μέρες της περιόδου τους.
Η έμμηνος ρήση (περίοδος) στα κορίτσια μπορεί να αρχίσει στις ηλικίες μεταξύ 9 και 16 ετών. Συνήθως αρχίζει μεταξύ 12 και 13 ετών.
Τα κορίτσια σε προχωρημένη εφηβική ηλικία έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν κράμπες σε κάθε περίοδο. Οι πόνοι και κράμπες είναι συχνότερες στα κορίτσια που έχουν ωορρηξία σε κάθε κύκλο που είναι η ωρίμανση και απελευθέρωση του ωαρίου από την ωοθήκη.
Στις περιπτώσεις εκείνες που οι πόνοι είναι πολύ έντονοι ή συνοδεύονται από ζαλάδες και εμετούς πρέπει ένας ειδικός γιατρός όπως ένας γυναικολόγος με ειδικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα της εφηβικής ηλικίας, να εξετάσει την έφηβο διότι μπορεί να υπάρχει συγκεκριμένη αιτιολογία που να κρύβεται πίσω από το πρόβλημα.
Υπάρχουν ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας και του γεννητικού συστήματος που να δημιουργήθησαν κατά την εμβρυϊκή ζωή οι οποίες να μη επιτρέπουν τη φυσιολογική διαδικασία της έμμηνου ρήσης με αποτέλεσμα να δημιουργούν δυσάρεστες και οδυνηρές επιπλοκές.
Επίσης υπάρχουν ασθένειες όπως η ενδομητρίωση η οποία αν και είναι σχετικά σπάνια στις έφηβους εντούτοις υπάρχει σε ένα μικρό ποσοστό και πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη σε ανάλογες περιπτώσεις. 
Στην ενδομητρίωση υπάρχουν αποικίες κυττάρων, όμοιων με αυτών της εσωτερικής επιφάνειας της μήτρας (ενδομήτριο), τα οποία έχουν δημιουργηθεί και τοποθετηθεί σε ανατομικές περιοχές εκτός της μήτρας που θα έπρεπε να ήταν, όπως σε όργανα της κοιλιάς.
Οι ομάδες αυτές των κυττάρων ακολουθούν τον κανονικό ορμονικό κύκλο αλλά βρίσκονται σε λάθος χώρο ή όργανο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παθολογικές καταστάσεις.
Η αντιμετώπιση των πόνων της περιόδου στις έφηβους χρειάζεται λοιπόν εκτός από τα αναλγησικά φάρμακα και μια διερεύνηση από ειδικό γιατρό στις περιπτώσεις που οι πόνοι είναι ασυνήθιστα έντονοι.
Τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται σε πρώτη γραμμή για την καταπολέμηση του πόνου είναι:
τα μη στεροειδή  αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία έχουν δράση που καταστέλλει τη δράση των προσταγλανδινών. Τέτοια φάρμακα είναι το ibuprofen (400 mg μαζί με το φαγητό κάθε 6 ώρες, εάν οι πόνοι δεν υποχωρήσουν μπορεί η δόση ν' αυξηθεί σε 600mg κάθε 6 ώρες)).
αναλγησικά φάρμακα όπως το acetaminophen μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περιπτώσεις ήπιων πόνων (από 650 έως 1000 mg κάθε 6 ώρες)
η ασπιρίνη αν και είναι πολύ αποτελεσματικό φάρμακο με πολύ ισχυρή δράση εναντίον των προσταγλανδινών έχει εγκαταλειφθεί κατά τα τελευταία 20 χρόνια διότι η χορήγηση της ασπιρίνης σε παιδιά έχει συσχετισθεί με την εκδήλωση ενός πολύ σοβαρού και δυνητικά συνδρόμου του συνδρόμου του Rey.
υπάρχουν και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία έχουν ισχυρή δράση εναντίον των προσταγλανδινών όπως το naproxen, το mefenamic acid, το flurbiprofen και άλλα
ακόμη ένα πολύ αποτελεσματικό φάρμακο για σοβαρούς πόνους της περιόδου είναι ο συνδυασμός οιστρογόνων και προγεστερόνης τα οποία χρησιμοποιούνται σαν αντισυλληπτικά φάρμακα. Τα αντισυλληπτικά αυτά φάρμακα επειδή μεταβάλλουν την κανονική ορμονική διαδικασία που οδηγεί στην ωορρηξία μειώνουν τους πόνους της έμμηνου ρήσης. Ο ειδικός γιατρός θ' αποφασίσει εάν επιβάλλεται η θεραπεία αυτή ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει ή όχι σεξουαλική δραστηριότητα.
Συνοπτικά πρέπει να τονίσουμε ότι οι πόνοι και οι έντονες κράμπες που ταλαιπωρούν τα κορίτσια κατά την εφηβική ηλικία δεν πρέπει ν' αφήνονται χωρίς αντιμετώπιση.
Πρέπει να δίνονται τα κατάλληλα για την περίπτωση φάρμακα με τρόπο τέτοιο που να μην διαταράσσονται οι κανονικές δραστηριότητες σχολικές και άλλες του παιδιού.
Επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις έντονων πόνων, μια διερεύνηση από ειδικό γιατρό είναι απαραίτητη για ν' αποκλείονται τυχόν παθολογικές οργανικές καταστάσεις.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ανακοίνωσαν τον περασμένο Ιούνιο ότι ξεκίνησαν νέο πρόγραμμα για την απομόνωση πολύτιμων βλαστικών κυττάρων από κλωνοποιημένα ανθρώπινα έμβρυα.
Το ερευνητικό πρόγραμμα, που διεξάγεται στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης, έχει ως στόχο την παραγωγή βλαστικών κυττάρων για τη θεραπεία της λευχαιμίας, της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας και άλλων ασθενειών του αίματος.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμοποιούν κύτταρα δέρματος από ασθενείς για να δημιουργήσουν έμβρυα με πανομοιότυπο γενετικό υλικό. Από αυτά τα έμβρυα θα απομονώνονται βλαστικά κύτταρα, τα οποία θα μπορούν να καλλιεργηθούν και να δώσουν οποιονδήποτε τύπο ιστού για μεταμόσχευση.
Οι ερευνητές χρειάστηκε να λάβουν άδεια από αρκετές επιτροπές δεοντολογίας και βιοηθικής, καθώς η χρήση ανθρώπινων εμβρύων αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη στις ΗΠΑ. Οι έρευνες πάντως συνεχίζονται σε ιδιωτικά ιδρύματα αλλά και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.


Υπάρχουν προγράμματα κλωνοποίησης ανθρώπου;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ανακοίνωσαν τον περασμένο Ιούνιο ότι ξεκίνησαν νέο πρόγραμμα για την απομόνωση πολύτιμων βλαστικών κυττάρων από κλωνοποιημένα ανθρώπινα έμβρυα.
Το ερευνητικό πρόγραμμα, που διεξάγεται στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης, έχει ως στόχο την παραγωγή βλαστικών κυττάρων για τη θεραπεία της λευχαιμίας, της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας και άλλων ασθενειών του αίματος.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμοποιούν κύτταρα δέρματος από ασθενείς για να δημιουργήσουν έμβρυα με πανομοιότυπο γενετικό υλικό. Από αυτά τα έμβρυα θα απομονώνονται βλαστικά κύτταρα, τα οποία θα μπορούν να καλλιεργηθούν και να δώσουν οποιονδήποτε τύπο ιστού για μεταμόσχευση.
Οι ερευνητές χρειάστηκε να λάβουν άδεια από αρκετές επιτροπές δεοντολογίας και βιοηθικής, καθώς η χρήση ανθρώπινων εμβρύων αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη στις ΗΠΑ. Οι έρευνες πάντως συνεχίζονται σε ιδιωτικά ιδρύματα αλλά και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.


Οι γυναίκες δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν με τα ιδιαίτερα ισχυρά χαρίσματα, ένστικτα και ικανότητες που χαρακτηρίζουν τη γυναικεία φύση τους.
Οι γυναίκες με τη βοήθεια του υποσυνείδητου τους, είναι ικανές να αναγνωρίζουν στο πρόσωπο των ανδρών τα διακριτικά εκείνα σημεία που μαρτυρούν το βαθμό ενδιαφέροντος τους για τα παιδιά. Με βάση αυτή την αίσθηση καθορίζεται κατά πόσο επιθυμούν να έχουν μαζί με ένα συγκεκριμένο άνδρα, μια μακροχρόνια σχέση ή όχι.
Η κρίση των γυναικών για την αρρενωπότητα των ανδρών που βασίζεται στα στοιχεία που βλέπουν στο πρόσωπο τους, συμβαδίζει με τα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα των ανδρών.
Δηλαδή αυτούς που οι γυναίκες όταν τους δουν στο πρόσωπο, κρίνουν ότι είναι περισσότερο αρρενωποί, έχουν ψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης. Η τεστοστερόνη είναι η ανδρική σεξουαλική ορμόνη που καθορίζει τα αρρενωπά χαρακτηριστικά και τη σεξουαλική ορμή και διάθεση.
Με λίγα λόγια οι γυναίκες είναι εξαιρετικά ικανές, βλέποντας ένα άνδρα στο πρόσωπο, να υπολογίζουν στο υποσυνείδητο τους, τα επίπεδα τεστοστερόνης του και το πόσο ενδιαφέρεται για τα παιδιά.
Τα ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.
Στην έρευνα συμμετείχαν 39 φοιτητές. Λήφθηκαν φωτογραφίες του προσώπου τους όταν αυτοί είχαν ουδέτερη έκφραση. Λήφθηκαν επίσης δείγματα σάλιου τους στα οποία μετρήθηκε το επίπεδο τεστοστερόνης του κάθε ανδρός.
Οι ερευνητές έδειξαν στους άνδρες φωτογραφίες ενηλίκων και παιδιών. Οι άνδρες έπρεπε να δηλώσουν τι τους άρεσε περισσότερο, από τις φωτογραφίες παιδιών και ενηλίκων.
Οι φωτογραφίες των ανδρών παρουσιάστηκαν σε 29 φοιτήτριες. Ζητήθηκε από τις γυναίκες αυτές να αξιολογήσουν τον κάθε άνδρα με βάση τη φωτογραφία του.
Οι γυναίκες έπρεπε να βαθμολογήσουν τον κάθε άνδρα ανάλογα με το τι νόμιζαν βλέποντας τη φωτογραφία του, για τα ακόλουθα:
Το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τα παιδιά
Την αρρενωπότητα του
Την ελκυστικότητα του
Επίσης ζητήθηκε από τις γυναίκες να απαντήσουν ποιους άνδρες θα προτιμούσαν για βραχυπρόθεσμους ρομαντικούς συντρόφους και ποιους για μακροχρόνιο δεσμό όπως ο γάμος.

Τα αποτελέσματα είναι πράγματι ενδιαφέροντα:
Οι άνδρες που οι γυναίκες υπολόγισαν ότι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και αγάπη για τα παιδιά, ήσαν πράγματι οι άνδρες που είχαν αρχικά δηλώσει ότι ενδιαφέρονταν περισσότερο για τα παιδιά
 
Οι άνδρες τους οποίους οι γυναίκες θεώρησαν με βάση τις φωτογραφίες προσώπου ότι ήσαν περισσότερο αρρενωποί, ήσαν πράγματι οι άνδρες που είχαν τα ψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης στον οργανισμό τους
 
Οι γυναίκες δήλωναν ότι ελκύονταν περισσότερο από τους άνδρες που είχαν ψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης.

Όμως ο βαθμός ελκυστικότητας του ανδρός για μια μακροχρόνια σχέση, εξαρτιόταν από την αντίληψη που είχαν οι γυναίκες για το πόσο αγαπούσε ένα άνδρας τα παιδιά

Φαίνεται λοιπόν ότι το πόσο ένας άνδρας αγαπά και ενδιαφέρεται για τα παιδιά, παίζει καθοριστικό ρόλο στην ελκυστικότητα που παρουσιάζει για μια γυναίκα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια μακροχρόνια σχέση όπως ο γάμος.


Πώς διαλέγουν οι γυναίκες τους άνδρες;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Οι γυναίκες δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν με τα ιδιαίτερα ισχυρά χαρίσματα, ένστικτα και ικανότητες που χαρακτηρίζουν τη γυναικεία φύση τους.
Οι γυναίκες με τη βοήθεια του υποσυνείδητου τους, είναι ικανές να αναγνωρίζουν στο πρόσωπο των ανδρών τα διακριτικά εκείνα σημεία που μαρτυρούν το βαθμό ενδιαφέροντος τους για τα παιδιά. Με βάση αυτή την αίσθηση καθορίζεται κατά πόσο επιθυμούν να έχουν μαζί με ένα συγκεκριμένο άνδρα, μια μακροχρόνια σχέση ή όχι.
Η κρίση των γυναικών για την αρρενωπότητα των ανδρών που βασίζεται στα στοιχεία που βλέπουν στο πρόσωπο τους, συμβαδίζει με τα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα των ανδρών.
Δηλαδή αυτούς που οι γυναίκες όταν τους δουν στο πρόσωπο, κρίνουν ότι είναι περισσότερο αρρενωποί, έχουν ψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης. Η τεστοστερόνη είναι η ανδρική σεξουαλική ορμόνη που καθορίζει τα αρρενωπά χαρακτηριστικά και τη σεξουαλική ορμή και διάθεση.
Με λίγα λόγια οι γυναίκες είναι εξαιρετικά ικανές, βλέποντας ένα άνδρα στο πρόσωπο, να υπολογίζουν στο υποσυνείδητο τους, τα επίπεδα τεστοστερόνης του και το πόσο ενδιαφέρεται για τα παιδιά.
Τα ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.
Στην έρευνα συμμετείχαν 39 φοιτητές. Λήφθηκαν φωτογραφίες του προσώπου τους όταν αυτοί είχαν ουδέτερη έκφραση. Λήφθηκαν επίσης δείγματα σάλιου τους στα οποία μετρήθηκε το επίπεδο τεστοστερόνης του κάθε ανδρός.
Οι ερευνητές έδειξαν στους άνδρες φωτογραφίες ενηλίκων και παιδιών. Οι άνδρες έπρεπε να δηλώσουν τι τους άρεσε περισσότερο, από τις φωτογραφίες παιδιών και ενηλίκων.
Οι φωτογραφίες των ανδρών παρουσιάστηκαν σε 29 φοιτήτριες. Ζητήθηκε από τις γυναίκες αυτές να αξιολογήσουν τον κάθε άνδρα με βάση τη φωτογραφία του.
Οι γυναίκες έπρεπε να βαθμολογήσουν τον κάθε άνδρα ανάλογα με το τι νόμιζαν βλέποντας τη φωτογραφία του, για τα ακόλουθα:
Το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τα παιδιά
Την αρρενωπότητα του
Την ελκυστικότητα του
Επίσης ζητήθηκε από τις γυναίκες να απαντήσουν ποιους άνδρες θα προτιμούσαν για βραχυπρόθεσμους ρομαντικούς συντρόφους και ποιους για μακροχρόνιο δεσμό όπως ο γάμος.

Τα αποτελέσματα είναι πράγματι ενδιαφέροντα:
Οι άνδρες που οι γυναίκες υπολόγισαν ότι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και αγάπη για τα παιδιά, ήσαν πράγματι οι άνδρες που είχαν αρχικά δηλώσει ότι ενδιαφέρονταν περισσότερο για τα παιδιά
 
Οι άνδρες τους οποίους οι γυναίκες θεώρησαν με βάση τις φωτογραφίες προσώπου ότι ήσαν περισσότερο αρρενωποί, ήσαν πράγματι οι άνδρες που είχαν τα ψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης στον οργανισμό τους
 
Οι γυναίκες δήλωναν ότι ελκύονταν περισσότερο από τους άνδρες που είχαν ψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης.

Όμως ο βαθμός ελκυστικότητας του ανδρός για μια μακροχρόνια σχέση, εξαρτιόταν από την αντίληψη που είχαν οι γυναίκες για το πόσο αγαπούσε ένα άνδρας τα παιδιά

Φαίνεται λοιπόν ότι το πόσο ένας άνδρας αγαπά και ενδιαφέρεται για τα παιδιά, παίζει καθοριστικό ρόλο στην ελκυστικότητα που παρουσιάζει για μια γυναίκα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια μακροχρόνια σχέση όπως ο γάμος.


Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)