Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άρθρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άρθρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. 
Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα.
Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.
Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.
Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Αν και οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν συγκεκριμένα τα υπαρξιακά θέματα, παρ' όλ' αυτά μας βοηθούν να μετακινηθούμε από ένα επιφανειακό επίπεδο προς βαθύτερα ζητήματα.
1. Αυτό που κατέχουμε.
Τα υλικά αγαθά είνα απατηλά. Ο Σοπενάουερ υποστηρίζει πολύ κομψά ότι η συσσώρευση πλούτου και αγαθών είναι ατελείωτη και δεν προσφέρει ικανοποίηση. Όσο περισσότερα κατέχουμε, τόσο πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις μας. Ο πλούτος είναι σαν το νερό της θάλασσας: όσο περισσότερο πίνουμε, τόσο πιο πολύ διψάμε. Στο τέλος δεν κατέχουμε εμείς τα αγαθά μας – μας κατέχουν εκείνα. 
2. Αυτό που αντιπροσωπεύουμε στα μάτια των άλλων.
Η φήμη είναι το ίδιο εφήμερη όσο και τα υλικά πλούτη. Ο Σοπενάουερ γράφει: "Οι μισές μας ανησυχίες και αγωνίες έχουν προέλθει από την έγνοια μας για τις γνώμες των άλλων... πρέπει να βγάλουμε αυτό το αγκάθι απ' τη σάρκα μας".
Είναι τόσο ισχυρή η παρόρμηση να κάνουμε μια καλή εμφάνιση, ώστε για μερικούς φυλακισμένους, την ώρα που βαδίζουν προς τον τόπο της εκτέλεσής τους, αυτό που κυρίως απασχολεί τη σκέψη τους είναι το ντύσιμο και οι τελευταίες τους χειρονομίες.
Η γνώμη των άλλων είναι ένα φάντασμα που μπορεί ανά πάσα στιγμή ν' αλλάξει όψη. Οι γνώμες κρέμονται από μια κλωστή και μας υποδουλώνουν στο τι νομίζουν οι άλλοι, ή, ακόμα χειρότερα, στο τι φαίνεται να νομίζουν – γιατί ποτέ δεν μπορούμε να μάθουμε τι σκέφτονται πραγματικά.
3. Αυτό που είμαστε.
Μόνο αυτό που είμαστε έχει πραγματική αξία. Μια καλή συνείδηση, λέει ο Σοπενάουερ, αξίζει περισσότερο από μια καλή φήμη. Ο μεγαλύτερος στόχος μας θα έπρεπε να είναι η καλή υγεία κι ο πνευματικός πλούτος, ο οποίος οδηγεί σε ανεξάντλητα αποθέματα ιδεών, στην ανεξαρτησία και σε μια ηθική ζωή. Η ψυχική μας γαλήνη πηγάζει από τη γνώση ότι αυτό που μας αναστατώνει δεν είναι τα πράγματα, αλλά η ερμηνεία μας για τα πράγματα.
Αυτή η τελευταία σκέψη – ότι η ποιότητα της ζωής μας προσδιορίζεται από το πως ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας, όχι από τις ίδιες τις εμπειρίες – είναι ένα σημαντικό θεραπευτικό δόγμα που ανάγεται στην αρχαιότητα. Κεντρικό αξίωμα στη σχολή του στωικισμού, πέρασε από τον Ζήνωνα, τον Σενέκα, τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Σπινόζα, τον Σοπενάουερ και τον Νίτσε κι έφτασε να γίνει θεμελιώδης έννοια τόσο στην ψυχοδυναμική όσο και στη γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.
Από το βιβλίο του Irvin Yalom, Στον κήπο του Επίκουρου: αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου, εκδόσεις Άγρα.
O Irvin D. Yalom (1931-) είναι επίτιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειρίδιου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας ("Existential Psychotherapy").
Το πρώτο του βιβλίο, "Theory and Practice of Group Psychotherapy", έχει μεταφραστεί σε 14 γλώσσες και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας.
Ο Yalom έχει γράψει πολλά ακόμη επιστημονικά βιβλία και άρθρα. Το λογοτεχνικό του έργο αρχίζει όψιμα και περιλαμβάνει δύο συλλογές διηγημάτων ("Love's Executioner" και "Momma and the Meaning of Life") και τρία μυθιστορήματα ("When Nietzsche Wept", "Lying on the Couch" και "The Schopenhauer Cure"), που όλα έχουν γίνει μπεστ-σέλλερ σε πολλές χώρες.
Όλα του τα λογοτεχνικά βιβλία αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων.
Πηγή tvxs.gr

Αυτό που είμαστε, από τον Ίρβιν Γιάλομ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. 
Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα.
Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.
Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.
Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Αν και οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν συγκεκριμένα τα υπαρξιακά θέματα, παρ' όλ' αυτά μας βοηθούν να μετακινηθούμε από ένα επιφανειακό επίπεδο προς βαθύτερα ζητήματα.
1. Αυτό που κατέχουμε.
Τα υλικά αγαθά είνα απατηλά. Ο Σοπενάουερ υποστηρίζει πολύ κομψά ότι η συσσώρευση πλούτου και αγαθών είναι ατελείωτη και δεν προσφέρει ικανοποίηση. Όσο περισσότερα κατέχουμε, τόσο πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις μας. Ο πλούτος είναι σαν το νερό της θάλασσας: όσο περισσότερο πίνουμε, τόσο πιο πολύ διψάμε. Στο τέλος δεν κατέχουμε εμείς τα αγαθά μας – μας κατέχουν εκείνα. 
2. Αυτό που αντιπροσωπεύουμε στα μάτια των άλλων.
Η φήμη είναι το ίδιο εφήμερη όσο και τα υλικά πλούτη. Ο Σοπενάουερ γράφει: "Οι μισές μας ανησυχίες και αγωνίες έχουν προέλθει από την έγνοια μας για τις γνώμες των άλλων... πρέπει να βγάλουμε αυτό το αγκάθι απ' τη σάρκα μας".
Είναι τόσο ισχυρή η παρόρμηση να κάνουμε μια καλή εμφάνιση, ώστε για μερικούς φυλακισμένους, την ώρα που βαδίζουν προς τον τόπο της εκτέλεσής τους, αυτό που κυρίως απασχολεί τη σκέψη τους είναι το ντύσιμο και οι τελευταίες τους χειρονομίες.
Η γνώμη των άλλων είναι ένα φάντασμα που μπορεί ανά πάσα στιγμή ν' αλλάξει όψη. Οι γνώμες κρέμονται από μια κλωστή και μας υποδουλώνουν στο τι νομίζουν οι άλλοι, ή, ακόμα χειρότερα, στο τι φαίνεται να νομίζουν – γιατί ποτέ δεν μπορούμε να μάθουμε τι σκέφτονται πραγματικά.
3. Αυτό που είμαστε.
Μόνο αυτό που είμαστε έχει πραγματική αξία. Μια καλή συνείδηση, λέει ο Σοπενάουερ, αξίζει περισσότερο από μια καλή φήμη. Ο μεγαλύτερος στόχος μας θα έπρεπε να είναι η καλή υγεία κι ο πνευματικός πλούτος, ο οποίος οδηγεί σε ανεξάντλητα αποθέματα ιδεών, στην ανεξαρτησία και σε μια ηθική ζωή. Η ψυχική μας γαλήνη πηγάζει από τη γνώση ότι αυτό που μας αναστατώνει δεν είναι τα πράγματα, αλλά η ερμηνεία μας για τα πράγματα.
Αυτή η τελευταία σκέψη – ότι η ποιότητα της ζωής μας προσδιορίζεται από το πως ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας, όχι από τις ίδιες τις εμπειρίες – είναι ένα σημαντικό θεραπευτικό δόγμα που ανάγεται στην αρχαιότητα. Κεντρικό αξίωμα στη σχολή του στωικισμού, πέρασε από τον Ζήνωνα, τον Σενέκα, τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Σπινόζα, τον Σοπενάουερ και τον Νίτσε κι έφτασε να γίνει θεμελιώδης έννοια τόσο στην ψυχοδυναμική όσο και στη γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.
Από το βιβλίο του Irvin Yalom, Στον κήπο του Επίκουρου: αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου, εκδόσεις Άγρα.
O Irvin D. Yalom (1931-) είναι επίτιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειρίδιου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας ("Existential Psychotherapy").
Το πρώτο του βιβλίο, "Theory and Practice of Group Psychotherapy", έχει μεταφραστεί σε 14 γλώσσες και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας.
Ο Yalom έχει γράψει πολλά ακόμη επιστημονικά βιβλία και άρθρα. Το λογοτεχνικό του έργο αρχίζει όψιμα και περιλαμβάνει δύο συλλογές διηγημάτων ("Love's Executioner" και "Momma and the Meaning of Life") και τρία μυθιστορήματα ("When Nietzsche Wept", "Lying on the Couch" και "The Schopenhauer Cure"), που όλα έχουν γίνει μπεστ-σέλλερ σε πολλές χώρες.
Όλα του τα λογοτεχνικά βιβλία αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων.
Πηγή tvxs.gr

Από την Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγο, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία.
1. Τα χαρακτηριστικά του χειριστικού γονιού και της χειριστικής σχέσης
Χειριστικός μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει πολύ καλά να οδηγεί έτσι τις καταστάσεις, ώστε να επωφεληθεί ο ίδιος.
Όταν το χαρακτηριστικό αυτό αποδίδεται σε ένα γονέα είναι αρκετά οξύμωρο, καθώς ο γονικός ρόλος προϋποθέτει την υπέρβαση του εαυτού και της ατομικότητας. Πώς λοιπόν γίνεται ένας γονιός να είναι χειριστικός; Να χειρίζεται καταστάσεις που αφορούν το παιδί του – ανήλικο ή ενήλικο –προς δικός του όφελος;
Όλα ξεκινούν όταν στη βάση της σχέσης υπάρχει η θυσία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί ότι θυσιάζει στοιχεία του εαυτού του ή της ζωής του, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Στην περίπτωση λοιπόν ενός χειριστικού γονιού, υπάρχει η αίσθηση του «χρέους» ή της «υποχρέωσης» ή της «οφειλής» από το παιδί προς το γονιό, στο όνομα της θυσίας που ταυτίζεται με την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί οφείλει στο γονιό του να ζήσει μια ζωή όπως ο γονιός τη φαντάζεται για το ίδιο. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το σενάριο θα καταγραφεί ως αχαριστία, ως λάθος, ως αδιαφορία.
Αυτό συμβαίνει, όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμος τους. Έτσι, ασυνείδητα ζητούν από τα παιδιά τους να τους φροντίσουν συναισθηματικά και να έχουν για πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους: με το να φροντίζουν το εγγόνι όχι ως παππούδες αλλά ως γονείς, να έχουν λόγο στο γάμο τους παιδιού τους, να εμπλέκονται στη δουλειά, τις επιλογές, τις αποφάσεις του. Κι αν το παιδί δυσανασχετήσει, ο γονιός θυμώνει παιδιάστικα, δίνει διπλά μηνύματα «εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα» και φέρεται σαν να νοιώθει προδομένος και εγκαταλελειμμένος.
2. Τι κακό μπορεί να κάνει ένας χειριστικός γονιός στο παιδί του;
Για να μπορέσει να υπάρξει μια τέτοιου είδους σχέσης που ζητάει ο γονιός αυτός, σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει αυτονομηθεί. Και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει το παιδί ως ενήλικας: δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αναρωτιέται συνεχώς για τις λάθος επιλογές που κάνει.
Ένας γονιός που ζητά φροντίδα από το παιδί του και θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ενήλικη πια ζωή του, στην πραγματικότητα του ζητά να μην μπορέσει να αυτονομηθεί, να διαφοροποιηθεί, να ενηλικιωθεί, να ζήσει με ευθύνη ζωής. Κι ενώ το παιδί – ενήλικας θα καταγραφεί ως ανεπαρκής, στην πραγματικότητα η ανεπάρκεια του γονιού είναι που δεν επιτρέπει στο παιδί να ωριμάσει.
Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό ενός χειριστικό γονιού είναι η συνεχής παροχή και η φροντίδα με τη μορφή εξυπηρέτησης. Και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τύψεις στο παιδί – ενήλικα. «πώς γίνεται να δυσανασχετώ και να θυμώνω με τον άνθρωπο που μου προσφέρει τόσα;» Η παγίδα είναι πως αυτή η εξυπηρέτηση βολεύει και το παιδί – ενήλικας στερεί τον εαυτό του από το παράγει άλλες λύσεις και προτιμά την έτοιμη παροχή.
3. Πώς να διαχειριστείτε τον χειριστικό γονιό
Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο χειριστικός γονιός είναι πως η ενοχοποίηση που δημιουργεί ασυνείδητα στο παιδί του, ώστε να μείνει για πάντα κοντά του έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί – ενήλικας αν και φαινομενικά θα είναι κοντά, αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει. Και για αυτό ακριβώς μένει εκεί: οι ενοχές τελικά δεν είναι αυτές που έχει δημιουργήσει ο γονιός, αλλά αυτές που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη στιγμή που εύχεται να τον ξεφορτωθεί για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερος.
Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η κατάσταση δύο πράγματα είναι σημαντικά: το ξεβόλεμα, που αντιστοιχεί στο τέλος της εξυπηρέτησης και των έτοιμων παροχών που προσφέρονται από το γονιό και δεύτερον το από καρδιάς «ευχαριστώ», για ότι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.
4. Πώς να μην γίνετε χειριστικός γονιός
Όλη αυτή η σχέση παιδιού – γονιού ξεκινά από τη ματαίωση προσδοκιών από το σύζυγο, από την απουσία χαράς στο γάμο, από την έλλειψη καλής κοντινότητας μεταξύ των συζύγων που οδηγεί στην παραπάνω κοντινότητα παιδιού – γονιού.
Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να κάνει όρκους ζωής μεταξύ του. Να μην μείνουν στο να είναι μόνο γονείς, αλλά να χαίρεται ο ένας τον άλλον στα εύκολα και τα δύσκολα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουν να αυτό-καταργούνται ως γονείς καθώς το παιδί του θα μεγαλώνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δίνουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, που θα τα οδηγήσει στην αυτονόμηση. Όχι αυτή τη φροντίδα, που θα οδηγήσει το παιδί να τους έχουν για πάντα ανάγκη. Το κινεζικό γνωμικά: “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις ψάρια για να χορτάσει την πείνα του”, παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη διεργασία.
Πηγή:psychografimata.com


Χειριστικός γονιός: πως να τον διαχειριστείτε και πως να μην γίνετε κι εσείς

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Από την Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγο, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία.
1. Τα χαρακτηριστικά του χειριστικού γονιού και της χειριστικής σχέσης
Χειριστικός μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει πολύ καλά να οδηγεί έτσι τις καταστάσεις, ώστε να επωφεληθεί ο ίδιος.
Όταν το χαρακτηριστικό αυτό αποδίδεται σε ένα γονέα είναι αρκετά οξύμωρο, καθώς ο γονικός ρόλος προϋποθέτει την υπέρβαση του εαυτού και της ατομικότητας. Πώς λοιπόν γίνεται ένας γονιός να είναι χειριστικός; Να χειρίζεται καταστάσεις που αφορούν το παιδί του – ανήλικο ή ενήλικο –προς δικός του όφελος;
Όλα ξεκινούν όταν στη βάση της σχέσης υπάρχει η θυσία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί ότι θυσιάζει στοιχεία του εαυτού του ή της ζωής του, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Στην περίπτωση λοιπόν ενός χειριστικού γονιού, υπάρχει η αίσθηση του «χρέους» ή της «υποχρέωσης» ή της «οφειλής» από το παιδί προς το γονιό, στο όνομα της θυσίας που ταυτίζεται με την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί οφείλει στο γονιό του να ζήσει μια ζωή όπως ο γονιός τη φαντάζεται για το ίδιο. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το σενάριο θα καταγραφεί ως αχαριστία, ως λάθος, ως αδιαφορία.
Αυτό συμβαίνει, όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμος τους. Έτσι, ασυνείδητα ζητούν από τα παιδιά τους να τους φροντίσουν συναισθηματικά και να έχουν για πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους: με το να φροντίζουν το εγγόνι όχι ως παππούδες αλλά ως γονείς, να έχουν λόγο στο γάμο τους παιδιού τους, να εμπλέκονται στη δουλειά, τις επιλογές, τις αποφάσεις του. Κι αν το παιδί δυσανασχετήσει, ο γονιός θυμώνει παιδιάστικα, δίνει διπλά μηνύματα «εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα» και φέρεται σαν να νοιώθει προδομένος και εγκαταλελειμμένος.
2. Τι κακό μπορεί να κάνει ένας χειριστικός γονιός στο παιδί του;
Για να μπορέσει να υπάρξει μια τέτοιου είδους σχέσης που ζητάει ο γονιός αυτός, σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει αυτονομηθεί. Και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει το παιδί ως ενήλικας: δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αναρωτιέται συνεχώς για τις λάθος επιλογές που κάνει.
Ένας γονιός που ζητά φροντίδα από το παιδί του και θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ενήλικη πια ζωή του, στην πραγματικότητα του ζητά να μην μπορέσει να αυτονομηθεί, να διαφοροποιηθεί, να ενηλικιωθεί, να ζήσει με ευθύνη ζωής. Κι ενώ το παιδί – ενήλικας θα καταγραφεί ως ανεπαρκής, στην πραγματικότητα η ανεπάρκεια του γονιού είναι που δεν επιτρέπει στο παιδί να ωριμάσει.
Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό ενός χειριστικό γονιού είναι η συνεχής παροχή και η φροντίδα με τη μορφή εξυπηρέτησης. Και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τύψεις στο παιδί – ενήλικα. «πώς γίνεται να δυσανασχετώ και να θυμώνω με τον άνθρωπο που μου προσφέρει τόσα;» Η παγίδα είναι πως αυτή η εξυπηρέτηση βολεύει και το παιδί – ενήλικας στερεί τον εαυτό του από το παράγει άλλες λύσεις και προτιμά την έτοιμη παροχή.
3. Πώς να διαχειριστείτε τον χειριστικό γονιό
Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο χειριστικός γονιός είναι πως η ενοχοποίηση που δημιουργεί ασυνείδητα στο παιδί του, ώστε να μείνει για πάντα κοντά του έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί – ενήλικας αν και φαινομενικά θα είναι κοντά, αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει. Και για αυτό ακριβώς μένει εκεί: οι ενοχές τελικά δεν είναι αυτές που έχει δημιουργήσει ο γονιός, αλλά αυτές που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη στιγμή που εύχεται να τον ξεφορτωθεί για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερος.
Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η κατάσταση δύο πράγματα είναι σημαντικά: το ξεβόλεμα, που αντιστοιχεί στο τέλος της εξυπηρέτησης και των έτοιμων παροχών που προσφέρονται από το γονιό και δεύτερον το από καρδιάς «ευχαριστώ», για ότι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.
4. Πώς να μην γίνετε χειριστικός γονιός
Όλη αυτή η σχέση παιδιού – γονιού ξεκινά από τη ματαίωση προσδοκιών από το σύζυγο, από την απουσία χαράς στο γάμο, από την έλλειψη καλής κοντινότητας μεταξύ των συζύγων που οδηγεί στην παραπάνω κοντινότητα παιδιού – γονιού.
Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να κάνει όρκους ζωής μεταξύ του. Να μην μείνουν στο να είναι μόνο γονείς, αλλά να χαίρεται ο ένας τον άλλον στα εύκολα και τα δύσκολα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουν να αυτό-καταργούνται ως γονείς καθώς το παιδί του θα μεγαλώνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δίνουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, που θα τα οδηγήσει στην αυτονόμηση. Όχι αυτή τη φροντίδα, που θα οδηγήσει το παιδί να τους έχουν για πάντα ανάγκη. Το κινεζικό γνωμικά: “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις ψάρια για να χορτάσει την πείνα του”, παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη διεργασία.
Πηγή:psychografimata.com


Γράφει: Διάκος Θοδωρής
Συντάκτης – Δημοσιογράφος.
Οι υπέροχες αλλαγές που θα δούμε στον οργανισμό μας μόλις σταματήσουμε το τσιγάρο.
Είναι ευρέως γνωστό ότι το κάπνισμα βλάπτει και οτι η διακοπή του έχει θετική επίδραση στον οργανισμό μας. Τα παρακάτω θα παρατηρήσουμε μόλις το κόψουμε.
Καλύτερη αρτηριακή πίεση και παλμοί καρδιάς
Μέσα σε είκοσι μόλις λεπτά από το τελευταίο μας τσιγάρο, η πίεσή μας και οι παλμοί της καρδιάς επιστρέφουν στα φυσιολογικά επίπεδα. Επιπλέον, η θερμοκρασία στα χέρια και στα πόδια επιστρέφει και αυτή στα φυσιολογικά.
Η ποιότητα του αίματος βελτιώνεται
Όταν ο καπνός καίγεται και εισπνέεται, ένα από τα χιλιάδες χημικά στοιχεία που καταναλώνουμε είναι το μονοξείδιο του άνθρακα. Το μονοξείδιο του άνθρακα απορροφάται πολύ γρήγορα από το αίμα, δημιουργώντας προβλήματα. Μετά το τελευταίο μας τσιγάρο, το αίμα μας επιστρέφει στο φυσιολογικό μέσα σε 12 ώρες.
Βελτιώνεται η υγεία της καρδιάς και των πνευμόνων
Μέσα σε δύο εβδομάδες με τρεις μήνες, ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής μειώνεται σημαντικά, και η λειτουργία των πνευμόνων γίνεται καλύτερη. Όταν δεν καπνίζουμε, το αναπνευστικό μας σύστημα καθαρίζεται μόνο του—δημιουργούνται βλέννες, οι οποίες παγιδεύουν σκόνη και μικροοργανισμούς, και μετά αποβάλλονται. Όταν καπνίζουμε, αυτή η διαδικασία γίνεται αδύναμη, και το αναπνευστικό μας σύστημα παραμένει βρώμικο, προκαλώντας εκείνο τον γνωστό βήχα των καπνιστών. Μέσα στους πρώτους εννιά μήνες χωρίς τσιγάρο, αυτά τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν.
Ελαττώνεται ο κίνδυνος καρδιοπάθειας
Μετά από έναν χρόνο χωρίς τσιγάρο, ο κίνδυνος να πάσχετε από στεφανιαία νόσο πέφτει κατά 50%. Και, προφανώς, όσο εξακολουθείτε να μην καπνίζετε, αυτός ο κίνδυνος θα ελαττώνεται όλο και περισσότερο. Για την ακρίβεια, δεκαπέντε χρόνια χωρίς κάπνισμα θέτουν τον κίνδυνο της συγκεκριμένης νόσου στα ίδια επίπεδα με κάποιον που δεν έχει καπνίσει ποτέ.
Ελαττώνεται ο κίνδυνος εγκεφαλικού
Πέντε χρόνια χωρίς τσιγάρο ισοδυναμούν με ίδιο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου με κάποιον που δεν κάπνισε ποτέ. Καλύτερα να μην αναφέρουμε πόσο αυξημένος είναι ο κίνδυνος για τους καπνιστές…
Ελαττώνεται ο κίνδυνος καρκίνου
Αν κλείσετε δέκα χρόνια χωρίς να καπνίζετε, ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο των πνευμόνων έχει μειωθεί στο μισό σε σχέση με έναν καπνιστή. Επίσης, ελαττώνεται ο κίνδυνος καρκίνου του στόματος, του λαιμού, του οισοφάγου, της κύστης, των νεφρών αλλά και του παγκρέατος.
Πηγή: iatronet.gr

Τι συμβαίνει μόλις διακόψουμε το κάπνισμα;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γράφει: Διάκος Θοδωρής
Συντάκτης – Δημοσιογράφος.
Οι υπέροχες αλλαγές που θα δούμε στον οργανισμό μας μόλις σταματήσουμε το τσιγάρο.
Είναι ευρέως γνωστό ότι το κάπνισμα βλάπτει και οτι η διακοπή του έχει θετική επίδραση στον οργανισμό μας. Τα παρακάτω θα παρατηρήσουμε μόλις το κόψουμε.
Καλύτερη αρτηριακή πίεση και παλμοί καρδιάς
Μέσα σε είκοσι μόλις λεπτά από το τελευταίο μας τσιγάρο, η πίεσή μας και οι παλμοί της καρδιάς επιστρέφουν στα φυσιολογικά επίπεδα. Επιπλέον, η θερμοκρασία στα χέρια και στα πόδια επιστρέφει και αυτή στα φυσιολογικά.
Η ποιότητα του αίματος βελτιώνεται
Όταν ο καπνός καίγεται και εισπνέεται, ένα από τα χιλιάδες χημικά στοιχεία που καταναλώνουμε είναι το μονοξείδιο του άνθρακα. Το μονοξείδιο του άνθρακα απορροφάται πολύ γρήγορα από το αίμα, δημιουργώντας προβλήματα. Μετά το τελευταίο μας τσιγάρο, το αίμα μας επιστρέφει στο φυσιολογικό μέσα σε 12 ώρες.
Βελτιώνεται η υγεία της καρδιάς και των πνευμόνων
Μέσα σε δύο εβδομάδες με τρεις μήνες, ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής μειώνεται σημαντικά, και η λειτουργία των πνευμόνων γίνεται καλύτερη. Όταν δεν καπνίζουμε, το αναπνευστικό μας σύστημα καθαρίζεται μόνο του—δημιουργούνται βλέννες, οι οποίες παγιδεύουν σκόνη και μικροοργανισμούς, και μετά αποβάλλονται. Όταν καπνίζουμε, αυτή η διαδικασία γίνεται αδύναμη, και το αναπνευστικό μας σύστημα παραμένει βρώμικο, προκαλώντας εκείνο τον γνωστό βήχα των καπνιστών. Μέσα στους πρώτους εννιά μήνες χωρίς τσιγάρο, αυτά τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν.
Ελαττώνεται ο κίνδυνος καρδιοπάθειας
Μετά από έναν χρόνο χωρίς τσιγάρο, ο κίνδυνος να πάσχετε από στεφανιαία νόσο πέφτει κατά 50%. Και, προφανώς, όσο εξακολουθείτε να μην καπνίζετε, αυτός ο κίνδυνος θα ελαττώνεται όλο και περισσότερο. Για την ακρίβεια, δεκαπέντε χρόνια χωρίς κάπνισμα θέτουν τον κίνδυνο της συγκεκριμένης νόσου στα ίδια επίπεδα με κάποιον που δεν έχει καπνίσει ποτέ.
Ελαττώνεται ο κίνδυνος εγκεφαλικού
Πέντε χρόνια χωρίς τσιγάρο ισοδυναμούν με ίδιο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου με κάποιον που δεν κάπνισε ποτέ. Καλύτερα να μην αναφέρουμε πόσο αυξημένος είναι ο κίνδυνος για τους καπνιστές…
Ελαττώνεται ο κίνδυνος καρκίνου
Αν κλείσετε δέκα χρόνια χωρίς να καπνίζετε, ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο των πνευμόνων έχει μειωθεί στο μισό σε σχέση με έναν καπνιστή. Επίσης, ελαττώνεται ο κίνδυνος καρκίνου του στόματος, του λαιμού, του οισοφάγου, της κύστης, των νεφρών αλλά και του παγκρέατος.
Πηγή: iatronet.gr

Αδιαμφισβήτητα, η τηλεόραση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και κατ’ επέκταση και στη ζωή των παιδιών μας! Αν και αποτελεί ένα προσιτό μέσω διασκέδασης και χαλάρωσης των παιδιών, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό να μη βρίσκεται σε λειτουργία ανεξέλεγκτα. Ο χρόνος που το παιδί θα παρακολουθήσει τηλεόραση θα πρέπει να είναι ανάλογος της ηλικίας του.
Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά έως 5 χρονών δεν θα πρέπει να βλέπουν τηλεοπτικά προγράμματα για πάνω από 30 λεπτά την ημέρα. Στα παιδιά σχολικής ηλικίας ο χρόνος σταδιακά αυξάνει (περίπου 2 ώρες την ημέρα). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν να ορίσετε από νωρίς ξεκάθαρους και σταθερούς κανόνες σε σχέση με την τηλεόραση. Έτσι, θα σας είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσετε αργότερα παράπονα όπως « Η Ελένη βλέπει αυτή τη σειρά. Εγώ γιατί όχι;» Κάθε σπίτι έχει τους δικούς του κανόνες και όλα τα μέλη της οικογένειας θα πρέπει να λειτουργούν βάσει αυτών.
Εξίσου σημαντικό με τον έλεγχο του χρόνου που περνάει το παιδί μπροστά από την τηλεόραση είναι και η αξιολόγηση του περιεχομένου των εκπομπών που παρακολουθεί. Διαλέξτε κατάλληλα για την ηλικία του προγράμματα, ενώ καλό θα ήταν να προσπαθείτε να είστε δίπλα του προκειμένου να του εξηγήσετε γεγονότα που μπορεί να του προκαλέσουν φόβο, απορίες ή γενικότερα εντύπωση. Αυτό φαίνεται να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που συχνά συγχέουν το πραγματικό με το φανταστικό. Εάν μάλιστα δεν συμφωνείτε με κάποια από τις επιλογές του, προτού μπείτε στη διαδικασία να του την απαγορεύσετε, συζητήστε ήρεμα μαζί του για τα σημεία όπου έχετε τις αντιρρήσεις σας: «Καταλαβαίνω ότι εντυπωσιάζεσαι με τις σκηνές αυτής της σειράς, αλλά δε νομίζεις κι εσύ ότι είναι αρκετά σκληρές και βίαιες για την ηλικία σου;»
Μερικές χρήσιμες συμβουλές:
• Αποφύγετε την τοποθέτηση τηλεόρασης στο παιδικό δωμάτιο. Επιλέξτε ένα χώρο όπου θα έχετε καλύτερα τον έλεγχο (π.χ. σαλόνι, κουζίνα)
• Συζητήστε με το παιδί σας για το πώς αντιλαμβάνεται τα όσα βλέπει στα παιδικά, τις σειρές, τις ειδήσεις ακόμα και στις διαφημίσεις
• Φροντίστε να συνυπολογίζονται οι ώρες που περνά μπροστά στην τηλεόραση με αυτές που παίζει video games
• Ανακαλύψτε μαζί με το παιδί σας δραστηριότητες που θα το κρατήσουν μακριά από την τηλεόραση (βόλτα στο πάρκο, κατασκευές, ένα επιτραπέζιο μαζί σας)
• Χρησιμοποιείστε την τηλεόραση ως εργαλείο για να βελτιώσετε τη μνήμη των παιδιών (π.χ. φτιάξτε ένα παιχνίδι για το ποιος θα βρει πρώτος τι προϊόν προωθεί η εκάστοτε διαφήμιση)
Η τηλεόραση έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά σημεία. Τελικά, αυτό που φαίνεται να έχει σημασία είναι πως θα διαχειριστεί κανείς το μέσο αυτό που έχει στα χέρια του.

Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Αδιαμφισβήτητα, η τηλεόραση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και κατ’ επέκταση και στη ζωή των παιδιών μας! Αν και αποτελεί ένα προσιτό μέσω διασκέδασης και χαλάρωσης των παιδιών, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό να μη βρίσκεται σε λειτουργία ανεξέλεγκτα. Ο χρόνος που το παιδί θα παρακολουθήσει τηλεόραση θα πρέπει να είναι ανάλογος της ηλικίας του.
Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά έως 5 χρονών δεν θα πρέπει να βλέπουν τηλεοπτικά προγράμματα για πάνω από 30 λεπτά την ημέρα. Στα παιδιά σχολικής ηλικίας ο χρόνος σταδιακά αυξάνει (περίπου 2 ώρες την ημέρα). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν να ορίσετε από νωρίς ξεκάθαρους και σταθερούς κανόνες σε σχέση με την τηλεόραση. Έτσι, θα σας είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσετε αργότερα παράπονα όπως « Η Ελένη βλέπει αυτή τη σειρά. Εγώ γιατί όχι;» Κάθε σπίτι έχει τους δικούς του κανόνες και όλα τα μέλη της οικογένειας θα πρέπει να λειτουργούν βάσει αυτών.
Εξίσου σημαντικό με τον έλεγχο του χρόνου που περνάει το παιδί μπροστά από την τηλεόραση είναι και η αξιολόγηση του περιεχομένου των εκπομπών που παρακολουθεί. Διαλέξτε κατάλληλα για την ηλικία του προγράμματα, ενώ καλό θα ήταν να προσπαθείτε να είστε δίπλα του προκειμένου να του εξηγήσετε γεγονότα που μπορεί να του προκαλέσουν φόβο, απορίες ή γενικότερα εντύπωση. Αυτό φαίνεται να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που συχνά συγχέουν το πραγματικό με το φανταστικό. Εάν μάλιστα δεν συμφωνείτε με κάποια από τις επιλογές του, προτού μπείτε στη διαδικασία να του την απαγορεύσετε, συζητήστε ήρεμα μαζί του για τα σημεία όπου έχετε τις αντιρρήσεις σας: «Καταλαβαίνω ότι εντυπωσιάζεσαι με τις σκηνές αυτής της σειράς, αλλά δε νομίζεις κι εσύ ότι είναι αρκετά σκληρές και βίαιες για την ηλικία σου;»
Μερικές χρήσιμες συμβουλές:
• Αποφύγετε την τοποθέτηση τηλεόρασης στο παιδικό δωμάτιο. Επιλέξτε ένα χώρο όπου θα έχετε καλύτερα τον έλεγχο (π.χ. σαλόνι, κουζίνα)
• Συζητήστε με το παιδί σας για το πώς αντιλαμβάνεται τα όσα βλέπει στα παιδικά, τις σειρές, τις ειδήσεις ακόμα και στις διαφημίσεις
• Φροντίστε να συνυπολογίζονται οι ώρες που περνά μπροστά στην τηλεόραση με αυτές που παίζει video games
• Ανακαλύψτε μαζί με το παιδί σας δραστηριότητες που θα το κρατήσουν μακριά από την τηλεόραση (βόλτα στο πάρκο, κατασκευές, ένα επιτραπέζιο μαζί σας)
• Χρησιμοποιείστε την τηλεόραση ως εργαλείο για να βελτιώσετε τη μνήμη των παιδιών (π.χ. φτιάξτε ένα παιχνίδι για το ποιος θα βρει πρώτος τι προϊόν προωθεί η εκάστοτε διαφήμιση)
Η τηλεόραση έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά σημεία. Τελικά, αυτό που φαίνεται να έχει σημασία είναι πως θα διαχειριστεί κανείς το μέσο αυτό που έχει στα χέρια του.

Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou

Θετικές επιπτώσεις, όχι μόνο στη σωματική, αλλά και στην ψυχική υγεία, κάνει η συχνή κατανάλωση φρούτων, όπως δείχνει μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, σύμφωνα με την οποία όσα περισσότερα φρούτα τρώει κανείς μέσα στη μέρα, τόσο πιο καλά νιώθει ψυχολογικά και νοητικά.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, με επικεφαλής τον δρα Σαβέριο Στράνγκις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «BMJ Open», μελέτησαν στοιχεία για περίπου 14.000 άτομα ηλικίας άνω των 16 ετών (56% γυναίκες και 44% άνδρες), που χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ψυχικής υγείας: πολύ καλή (15%), μεσαία (70%) και άσχημη (15%).
Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην ποσότητα φρούτων που περιέχονται στην, καθημερινή διατροφή και στο επίπεδο ψυχικής διάθεσης.
Το 33,5% όσων ανήκαν στην κατηγορία της πολύ καλής ψυχικής υγείας, έτρωγαν τουλάχιστον πέντε μερίδες καθημερινά, το 31,4% τρεις έως τέσσερις, το 28,4% μία έως δύο και μόνο το 6,8% ούτε μία.
Ανάμεσα σε διάφορες καθημερινές συνήθειες και συμπεριφορές, μόνο η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών βρέθηκε να έχει τόσο στενή σχέση με την ψυχική διάθεση και στα δύο φύλα.
Οι άνθρωποι που τρώνε συχνά φρούτα, νιώθουν γενικά πιο όμορφα με τον εαυτό τους και με τη ζωή, έχοντας μεγαλύτερη αισιοδοξία, αυτοεκτίμηση, κοινωνικότητα, αντοχή στις αντιξοότητες κ.α.
Αντίθετα, η έλλειψη φρούτων στη διατροφή σχετίζεται με χειρότερη ψυχική διάθεση, κάτι που μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει σε πιο σοβαρά ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι η καλή ψυχική υγεία βοηθά στη διατήρηση και της σωματικής υγείας, ενώ αντίθετα η κακή ψυχολογία «ανοίγει την πόρτα» σε διάφορες παθήσεις, σωματικές και ψυχικές.
Η έρευνα ακόμη διαπίστωσε ότι το πολύ κάπνισμα, η συχνή κατανάλωση αλκοόλ και η παχυσαρκία σχετίζονται με κακή ψυχική διάθεση.
Πηγή: naftemporiki.gr

Τα φρούτα κάνουν καλό και στην ψυχική υγεία

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Θετικές επιπτώσεις, όχι μόνο στη σωματική, αλλά και στην ψυχική υγεία, κάνει η συχνή κατανάλωση φρούτων, όπως δείχνει μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, σύμφωνα με την οποία όσα περισσότερα φρούτα τρώει κανείς μέσα στη μέρα, τόσο πιο καλά νιώθει ψυχολογικά και νοητικά.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, με επικεφαλής τον δρα Σαβέριο Στράνγκις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «BMJ Open», μελέτησαν στοιχεία για περίπου 14.000 άτομα ηλικίας άνω των 16 ετών (56% γυναίκες και 44% άνδρες), που χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ψυχικής υγείας: πολύ καλή (15%), μεσαία (70%) και άσχημη (15%).
Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην ποσότητα φρούτων που περιέχονται στην, καθημερινή διατροφή και στο επίπεδο ψυχικής διάθεσης.
Το 33,5% όσων ανήκαν στην κατηγορία της πολύ καλής ψυχικής υγείας, έτρωγαν τουλάχιστον πέντε μερίδες καθημερινά, το 31,4% τρεις έως τέσσερις, το 28,4% μία έως δύο και μόνο το 6,8% ούτε μία.
Ανάμεσα σε διάφορες καθημερινές συνήθειες και συμπεριφορές, μόνο η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών βρέθηκε να έχει τόσο στενή σχέση με την ψυχική διάθεση και στα δύο φύλα.
Οι άνθρωποι που τρώνε συχνά φρούτα, νιώθουν γενικά πιο όμορφα με τον εαυτό τους και με τη ζωή, έχοντας μεγαλύτερη αισιοδοξία, αυτοεκτίμηση, κοινωνικότητα, αντοχή στις αντιξοότητες κ.α.
Αντίθετα, η έλλειψη φρούτων στη διατροφή σχετίζεται με χειρότερη ψυχική διάθεση, κάτι που μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει σε πιο σοβαρά ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι η καλή ψυχική υγεία βοηθά στη διατήρηση και της σωματικής υγείας, ενώ αντίθετα η κακή ψυχολογία «ανοίγει την πόρτα» σε διάφορες παθήσεις, σωματικές και ψυχικές.
Η έρευνα ακόμη διαπίστωσε ότι το πολύ κάπνισμα, η συχνή κατανάλωση αλκοόλ και η παχυσαρκία σχετίζονται με κακή ψυχική διάθεση.
Πηγή: naftemporiki.gr

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

-Βγαίνουν τα «μαχαίρια» στη ΝΔ, καθώς η Ντόρα Μπακογιάννη για άλλη μία φορά προκαλεί με τις τοποθετήσεις της. Θα έλεγε κανείς ότι το τελευταίο διάστημα η πρώην Υπουργός έχει τάσεις… προοδευτισμού και διεθνισμού.
-Μιλάμε βέβαια για την γυναίκα όπου είχε χάσει τις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του κόμματος από τον Α. Σαμαρά και ακόμα όπως φαίνεται δεν μπορεί να το αντέξει.
H Nτόρα Μπακογιάννη με τις παρεμβάσεις που κάνει, θα λέγαμε ότι ξενερώνει τους ψηφοφόρους της ΝΔ και ειδικά την πτέρυγα της λαϊκής Δεξιάς.
Πρόσφατα δε, έδωσε συγχωροχάρτι στις κοπέλες που αμαύρωσαν με την παρουσία τους την παρέλαση στη Ν. Φιλαδέλφεια, ενώ μετά από μέρες έφθασε στο σημείο ναι πει ότι οι μετανάστες πρέπει να πάνε στην επαρχία και κυρίως στα χωριά, για να βοηθήσουν στα κτήματα!
Τι δήλωσε σήμερα:
-Αιχμές κατά του Αντώνη Σαμαρά αναφορικά με τα όσα είπε στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, άφησε η βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΘΕΜΑ FM».
Ειδικότερα, σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών και τη δήλωση του κ. Σαμαρά περί αποδέσμευσης από αυτή, η πρώην υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι η ίδια δεν γνωρίζει να υπάρχει τρόπος αποδέσμευσης με βάση το διεθνές δίκαιο. Στην ερώτηση γιατί ο κ. Σαμαράς υποστηρίζει αυτή την άποψη απάντησε με νόημα «ρωτήστε τον ίδιο».
-Σχετικά με τα όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός για το μεταναστευτικό, η κ. Μπακογιάννη τόνισε πως από τη στιγμή που δεν κατέθεσε συγκεκριμένη και ουσιαστική πρόταση δεν βλέπει εκείνη κάποια διαφοροποίησή του από την κυβερνητική πολιτική. «Λεξιλόγιο χρησιμοποίησε διαφορετικό ο κ.Σαμαράς, λεξιλόγιο το οποίο στην πολιτική ξέρετε είναι πάντοτε εύπλαστο» είπε η κυρία Μπακογιάννη, σημειώνοντας, σε σχετική ερώτηση ότι η ίδια χρησιμοποιεί το δικό της εδώ και δω και τριάντα χρόνια.
Τι δήλωσε χθες ο Σαμαράς:
-Μύδρους εξαπέλυσε από το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο Αντώνης Σαμαράς: για το μεταναστευτικό, τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για το ενδεχόμενο συναίνεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας στη δημοσιότητα ένα ενδεικτικό των διαφωνιών που διχάζουν τις υψηλές τάξεις του κόμματος.
Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αναγνωρίζει τα δεινά που φέρνει η Συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο επιμένει πως «πρέπει να τη σεβαστούμε», ο Αντώνης Σαμαράς ζητάει άμεση αποδέσμευση από την συνθήκη «αναγνώρισης του αλυτρωτισμού», επιβεβαιώνοντας παράλληλα πως στο εσωτερικό της ΝΔ τα πράγματα δεν είναι «ρόδινα».
Η σύγκρουση μόλις ξεκίνησε στη ΝΔ!
www.pronews.gr


«Εμφύλιος» στη ΝΔ: Επίθεση Ντόρας σε Σαμαρά λόγω «Πρεσπών»! – «Δεν κατέθεσε συγκεκριμένη & ουσιαστική πρόταση»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
-Βγαίνουν τα «μαχαίρια» στη ΝΔ, καθώς η Ντόρα Μπακογιάννη για άλλη μία φορά προκαλεί με τις τοποθετήσεις της. Θα έλεγε κανείς ότι το τελευταίο διάστημα η πρώην Υπουργός έχει τάσεις… προοδευτισμού και διεθνισμού.
-Μιλάμε βέβαια για την γυναίκα όπου είχε χάσει τις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του κόμματος από τον Α. Σαμαρά και ακόμα όπως φαίνεται δεν μπορεί να το αντέξει.
H Nτόρα Μπακογιάννη με τις παρεμβάσεις που κάνει, θα λέγαμε ότι ξενερώνει τους ψηφοφόρους της ΝΔ και ειδικά την πτέρυγα της λαϊκής Δεξιάς.
Πρόσφατα δε, έδωσε συγχωροχάρτι στις κοπέλες που αμαύρωσαν με την παρουσία τους την παρέλαση στη Ν. Φιλαδέλφεια, ενώ μετά από μέρες έφθασε στο σημείο ναι πει ότι οι μετανάστες πρέπει να πάνε στην επαρχία και κυρίως στα χωριά, για να βοηθήσουν στα κτήματα!
Τι δήλωσε σήμερα:
-Αιχμές κατά του Αντώνη Σαμαρά αναφορικά με τα όσα είπε στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, άφησε η βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΘΕΜΑ FM».
Ειδικότερα, σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών και τη δήλωση του κ. Σαμαρά περί αποδέσμευσης από αυτή, η πρώην υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι η ίδια δεν γνωρίζει να υπάρχει τρόπος αποδέσμευσης με βάση το διεθνές δίκαιο. Στην ερώτηση γιατί ο κ. Σαμαράς υποστηρίζει αυτή την άποψη απάντησε με νόημα «ρωτήστε τον ίδιο».
-Σχετικά με τα όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός για το μεταναστευτικό, η κ. Μπακογιάννη τόνισε πως από τη στιγμή που δεν κατέθεσε συγκεκριμένη και ουσιαστική πρόταση δεν βλέπει εκείνη κάποια διαφοροποίησή του από την κυβερνητική πολιτική. «Λεξιλόγιο χρησιμοποίησε διαφορετικό ο κ.Σαμαράς, λεξιλόγιο το οποίο στην πολιτική ξέρετε είναι πάντοτε εύπλαστο» είπε η κυρία Μπακογιάννη, σημειώνοντας, σε σχετική ερώτηση ότι η ίδια χρησιμοποιεί το δικό της εδώ και δω και τριάντα χρόνια.
Τι δήλωσε χθες ο Σαμαράς:
-Μύδρους εξαπέλυσε από το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο Αντώνης Σαμαράς: για το μεταναστευτικό, τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για το ενδεχόμενο συναίνεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας στη δημοσιότητα ένα ενδεικτικό των διαφωνιών που διχάζουν τις υψηλές τάξεις του κόμματος.
Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αναγνωρίζει τα δεινά που φέρνει η Συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο επιμένει πως «πρέπει να τη σεβαστούμε», ο Αντώνης Σαμαράς ζητάει άμεση αποδέσμευση από την συνθήκη «αναγνώρισης του αλυτρωτισμού», επιβεβαιώνοντας παράλληλα πως στο εσωτερικό της ΝΔ τα πράγματα δεν είναι «ρόδινα».
Η σύγκρουση μόλις ξεκίνησε στη ΝΔ!
www.pronews.gr


Η κατάσταση άγχους είναι η πιο απλή νεύρωση. Τη χαρακτηρίζει ένα διάχυτο άγχος, που μπορεί να είναι λίγο-πολύ μόνιμο ή να συμβαίνει παροδικά, κάτω από πιεστικές συνθήκες ή, ακόμα και, χωρίς συγκεκριμένη αφορμή. Γενικά χαρακτηρίζεται ως μία ψυχοσωματική κατάσταση κατά την οποία το άτομο νιώθει πίεση από το βάρος των υποχρεώσεών του, φόβο και ανησυχία, πολλές φορές αόριστη, κάτι που μπορεί να εξελιχθεί και σε μόνιμη ψυχοπαθολογική κατάσταση.
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, το άγχος θεωρείται από τον Φρόυντ ως το αποτέλεσμα μεταλλαγής της λιμπιντικής ενέργειας. Αργότερα υποστηρίχτηκε, πως η εκδήλωση του άγχους γίνεται λόγω της αποτυχημένης προσπάθειας απώθησης και δόμησης νευρωσικών συμπτωμάτων. Γενικά πάντως είναι κοινά αποδεκτό, ότι το άγχος οφείλεται σε μία εσωτερική διαμάχη, κρυφές επιθυμίες ή ανάγκες που έρχονται σε σύγκρουση με την συνείδησή του. Και επειδή ακριβώς παραμένουν κρυφές κι από αυτόν τον ίδιο, του προξενούν αμηχανία και φόβο δυσανάλογο προς εκείνον που ένιωθε αν ο κίνδυνος ήταν εξωτερικός. Το άγχος αντιπροσωπεύει φόβους της παιδικής ηλικίας, που βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια, χωρίς συνείδηση των εμπειριών που τις προκάλεσαν. Γι' αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι το άγχος έχει την προέλευσή του σε μία παιδική νεύρωση που δεν ξεπεράστηκε, αλλά απωθήθηκε στο ασυνείδητο.
Το άγχος εμφανίζεται σε δύο κλινικές εικόνες. Στην πρώτη παρουσιάζεται ως μία διαταραχή πανικού, με δύσπνοια, ταχυπαλμία, στηθάγχη, ζάλη, ίλιγγο, εφίδρωση, λιποθυμία, τρέμουλο, παραισθήσεις, εξάψεις κ.λ.π. Ενώ στην δεύτερη παρουσιάζεται ως μία γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, με σωματικούς πόνους (στο κεφάλι, στην καρδιά, στο στομάχι, στους σπονδύλους κ.α.), και μία υπερδιέγερση του νευρικού συστήματος, που προκαλεί ένα συναίσθημα περίφοβης προσδοκίας, μία κατάσταση εγρήγορσης, με αυξημένη ερεθιστικότητα, υπερκινητικότητα, κούραση ή αϋπνία.
Υπολογίζεται ότι ένα 10% περίπου του γενικού πληθυσμού εμφανίζει κάποια στιγμή ψυχικές διαταραχές, και από αυτές το 70% είναι αγχώδεις ή αγχώδεις καταθλιπτικές καταστάσεις.
Συναισθήματα, θυμού, απογοήτευσης και φόβου, όπως επίσης, οξυθυμία, κούραση και κατάθλιψη, κυριαρχούν τόσο στο ανδρικό όσο και στο γυναικείο φύλο. Επιπλέον το άγχος που επικρατεί σε αρκετούς γονείς, τους κάνει ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία. Διατρέχουν μάλιστα τον κίνδυνο να κακοποιήσουν λεκτικά ή ακόμη και σωματικά τα παιδιά τους. Λειτουργώντας κάτω από άγχος, οι σύγχρονοι γονείς, έχουν την τάση να παρεξηγούν συμπεριφορές των παιδιών τους, πιστεύοντας ότι για παράδειγμα έκαναν κάτι από πρόθεση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία απλή απροσεξία.
Ανεξάρτητα πάντως από το φύλο, το άγχος εξαρτάται ως έναν βαθμό και από τον τρόπο ζωής του κάθε ανθρώπου, καθώς και τον τρόπο αντίληψης του. Στην πραγματικότητα κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις. Αλλά αξίζει να σημειωθεί, ότι στις γυναίκες κυριαρχούν οι περιπτώσεις αυξημένου άγχους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα "προσαρμογής" γύρω από την εμμηνόρροια, την εγκυμοσύνη και την μητρότητα.
Κάποιο συνταρακτικό γεγονός, εξάλλου, μπορεί να προκαλέσει ένα τραυματικό άγχος, μία αγχώδη κατάσταση, που να έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αγχώδους νευρώσεως. Η αγχώδης νεύρωση μπορεί να εξαφανιστεί από μόνη της ύστερα από μερικές εβδομάδες ή μήνες, αλλά μπορεί και να γίνει μία χρόνια κατάσταση. Επίσης μπορεί ακόμα να εξελιχθεί σε κάποια άλλη μορφή νεύρωσης. Η πρόγνωση εξαρτάται από τις συνθήκες ζωής του ατόμου, την προσωπικότητά του προτού δημιουργηθεί η αγχώδης διαταραχή και από το πόσο ειλικρινά και επίμονα θέλει να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά αίτια της κατάστασής του.
Αν και η αγχώδης νεύρωση οφείλεται σε κάποια ανάλογη παιδική νεύρωση, δηλαδή σε κάποια απωθημένη συναισθηματική σύγκρουσή, που ανάγεται στην παιδική ηλικία, ωστόσο ο "πολιτισμός" της εποχής μας, η ισοπέδωση των κοινωνικών συνθηκών, η γρήγορη-αέναη εναλλαγή των ορίων της ηθικής και της φαντασίας, συντείνουν στην δημιουργία ενός κλίματος ανασφάλειας, αποπροσωποποίησης και αυτοματισμού, που ευνοούν την εμφάνιση άγχους.
Αρκετοί υποστηρίζουν, ότι ο πιο απλός και άμεσος τρόπος θεραπείας μιας κατάστασης άγχους είναι οι βιολογικές μέθοδοι: όπως τα αντί-αγχολυτικά φάρμακα. Βέβαια, τα περισσότερα από αυτά έχουν μακρόχρονες αρνητικές επιπτώσεις στον οργανισμό των πασχόντων, γι’ αυτό και αποφεύγεται η άσκοπη χρήση τους. Εξάλλου, είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι η αποτελεσματικότητά τους, ύστερα από μία πρώτη εντυπωσιακή φάση, μειώνεται προοδευτικά και η κατάσταση συνήθως επανέρχεται μετά την διακοπή τους. Συχνά μία μεταβολή του νοσογόνου περιβάλλοντος με την συμβουλή ή την άμεση επέμβαση ενός ειδικού, μπορεί να φέρει βελτίωση στην κατάσταση. Μία σύντομη ψυχοθεραπεία ή μία θεραπεία συμπεριφοράς μπορεί να έχουν καλά αποτελέσματα. Φυσικά, εάν η κατάσταση είναι περιστασιακή, χωρίς άμεση σύνδεση με κάποια νευρωτική διαταραχή, όπως την παραμονή κάποιας δοκιμασίας για την οποία δεν θεωρούμε τον εαυτό μας απολύτως έτοιμο, το άγχος εξαφανίζεται από μόνο του, μόλις πάψει να υπάρχει η περίσταση που το προκαλεί. Σε διαφορετική περίπτωση, και εφόσον οι συνθήκες και η ψυχολογική ικανότητα του αγχωτικού ατόμου το επιτρέπουν, ενδείκνυται η ψυχανάλυση ή η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία.

Ζωγραφιά Αντωνιάδου MSc, υπ. PhD
Ψυχαναλύτρια, Σύμβουλος ψυχικής υγείας.
ΠΗΓΗ: http://zografia-andoniadou.gr/


Τo άγχος με απλά λόγια

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η κατάσταση άγχους είναι η πιο απλή νεύρωση. Τη χαρακτηρίζει ένα διάχυτο άγχος, που μπορεί να είναι λίγο-πολύ μόνιμο ή να συμβαίνει παροδικά, κάτω από πιεστικές συνθήκες ή, ακόμα και, χωρίς συγκεκριμένη αφορμή. Γενικά χαρακτηρίζεται ως μία ψυχοσωματική κατάσταση κατά την οποία το άτομο νιώθει πίεση από το βάρος των υποχρεώσεών του, φόβο και ανησυχία, πολλές φορές αόριστη, κάτι που μπορεί να εξελιχθεί και σε μόνιμη ψυχοπαθολογική κατάσταση.
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, το άγχος θεωρείται από τον Φρόυντ ως το αποτέλεσμα μεταλλαγής της λιμπιντικής ενέργειας. Αργότερα υποστηρίχτηκε, πως η εκδήλωση του άγχους γίνεται λόγω της αποτυχημένης προσπάθειας απώθησης και δόμησης νευρωσικών συμπτωμάτων. Γενικά πάντως είναι κοινά αποδεκτό, ότι το άγχος οφείλεται σε μία εσωτερική διαμάχη, κρυφές επιθυμίες ή ανάγκες που έρχονται σε σύγκρουση με την συνείδησή του. Και επειδή ακριβώς παραμένουν κρυφές κι από αυτόν τον ίδιο, του προξενούν αμηχανία και φόβο δυσανάλογο προς εκείνον που ένιωθε αν ο κίνδυνος ήταν εξωτερικός. Το άγχος αντιπροσωπεύει φόβους της παιδικής ηλικίας, που βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια, χωρίς συνείδηση των εμπειριών που τις προκάλεσαν. Γι' αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι το άγχος έχει την προέλευσή του σε μία παιδική νεύρωση που δεν ξεπεράστηκε, αλλά απωθήθηκε στο ασυνείδητο.
Το άγχος εμφανίζεται σε δύο κλινικές εικόνες. Στην πρώτη παρουσιάζεται ως μία διαταραχή πανικού, με δύσπνοια, ταχυπαλμία, στηθάγχη, ζάλη, ίλιγγο, εφίδρωση, λιποθυμία, τρέμουλο, παραισθήσεις, εξάψεις κ.λ.π. Ενώ στην δεύτερη παρουσιάζεται ως μία γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, με σωματικούς πόνους (στο κεφάλι, στην καρδιά, στο στομάχι, στους σπονδύλους κ.α.), και μία υπερδιέγερση του νευρικού συστήματος, που προκαλεί ένα συναίσθημα περίφοβης προσδοκίας, μία κατάσταση εγρήγορσης, με αυξημένη ερεθιστικότητα, υπερκινητικότητα, κούραση ή αϋπνία.
Υπολογίζεται ότι ένα 10% περίπου του γενικού πληθυσμού εμφανίζει κάποια στιγμή ψυχικές διαταραχές, και από αυτές το 70% είναι αγχώδεις ή αγχώδεις καταθλιπτικές καταστάσεις.
Συναισθήματα, θυμού, απογοήτευσης και φόβου, όπως επίσης, οξυθυμία, κούραση και κατάθλιψη, κυριαρχούν τόσο στο ανδρικό όσο και στο γυναικείο φύλο. Επιπλέον το άγχος που επικρατεί σε αρκετούς γονείς, τους κάνει ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία. Διατρέχουν μάλιστα τον κίνδυνο να κακοποιήσουν λεκτικά ή ακόμη και σωματικά τα παιδιά τους. Λειτουργώντας κάτω από άγχος, οι σύγχρονοι γονείς, έχουν την τάση να παρεξηγούν συμπεριφορές των παιδιών τους, πιστεύοντας ότι για παράδειγμα έκαναν κάτι από πρόθεση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία απλή απροσεξία.
Ανεξάρτητα πάντως από το φύλο, το άγχος εξαρτάται ως έναν βαθμό και από τον τρόπο ζωής του κάθε ανθρώπου, καθώς και τον τρόπο αντίληψης του. Στην πραγματικότητα κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις. Αλλά αξίζει να σημειωθεί, ότι στις γυναίκες κυριαρχούν οι περιπτώσεις αυξημένου άγχους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα "προσαρμογής" γύρω από την εμμηνόρροια, την εγκυμοσύνη και την μητρότητα.
Κάποιο συνταρακτικό γεγονός, εξάλλου, μπορεί να προκαλέσει ένα τραυματικό άγχος, μία αγχώδη κατάσταση, που να έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αγχώδους νευρώσεως. Η αγχώδης νεύρωση μπορεί να εξαφανιστεί από μόνη της ύστερα από μερικές εβδομάδες ή μήνες, αλλά μπορεί και να γίνει μία χρόνια κατάσταση. Επίσης μπορεί ακόμα να εξελιχθεί σε κάποια άλλη μορφή νεύρωσης. Η πρόγνωση εξαρτάται από τις συνθήκες ζωής του ατόμου, την προσωπικότητά του προτού δημιουργηθεί η αγχώδης διαταραχή και από το πόσο ειλικρινά και επίμονα θέλει να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά αίτια της κατάστασής του.
Αν και η αγχώδης νεύρωση οφείλεται σε κάποια ανάλογη παιδική νεύρωση, δηλαδή σε κάποια απωθημένη συναισθηματική σύγκρουσή, που ανάγεται στην παιδική ηλικία, ωστόσο ο "πολιτισμός" της εποχής μας, η ισοπέδωση των κοινωνικών συνθηκών, η γρήγορη-αέναη εναλλαγή των ορίων της ηθικής και της φαντασίας, συντείνουν στην δημιουργία ενός κλίματος ανασφάλειας, αποπροσωποποίησης και αυτοματισμού, που ευνοούν την εμφάνιση άγχους.
Αρκετοί υποστηρίζουν, ότι ο πιο απλός και άμεσος τρόπος θεραπείας μιας κατάστασης άγχους είναι οι βιολογικές μέθοδοι: όπως τα αντί-αγχολυτικά φάρμακα. Βέβαια, τα περισσότερα από αυτά έχουν μακρόχρονες αρνητικές επιπτώσεις στον οργανισμό των πασχόντων, γι’ αυτό και αποφεύγεται η άσκοπη χρήση τους. Εξάλλου, είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι η αποτελεσματικότητά τους, ύστερα από μία πρώτη εντυπωσιακή φάση, μειώνεται προοδευτικά και η κατάσταση συνήθως επανέρχεται μετά την διακοπή τους. Συχνά μία μεταβολή του νοσογόνου περιβάλλοντος με την συμβουλή ή την άμεση επέμβαση ενός ειδικού, μπορεί να φέρει βελτίωση στην κατάσταση. Μία σύντομη ψυχοθεραπεία ή μία θεραπεία συμπεριφοράς μπορεί να έχουν καλά αποτελέσματα. Φυσικά, εάν η κατάσταση είναι περιστασιακή, χωρίς άμεση σύνδεση με κάποια νευρωτική διαταραχή, όπως την παραμονή κάποιας δοκιμασίας για την οποία δεν θεωρούμε τον εαυτό μας απολύτως έτοιμο, το άγχος εξαφανίζεται από μόνο του, μόλις πάψει να υπάρχει η περίσταση που το προκαλεί. Σε διαφορετική περίπτωση, και εφόσον οι συνθήκες και η ψυχολογική ικανότητα του αγχωτικού ατόμου το επιτρέπουν, ενδείκνυται η ψυχανάλυση ή η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία.

Ζωγραφιά Αντωνιάδου MSc, υπ. PhD
Ψυχαναλύτρια, Σύμβουλος ψυχικής υγείας.
ΠΗΓΗ: http://zografia-andoniadou.gr/


Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες και σε πολλά επίπεδα οι οποίοι επηρεάζουν το κατά πόσον αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις και ευτυχείς, αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος από αυτούς είναι ο βαθμός της δικής μας συναισθηματικής ωρίμανσης.
Η συναισθηματική ωριμότητα προσφέρει σταθερότητα, ψυχική δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Τα συναισθήματά μας θεωρούνται μέρος του ψυχισμού μας, αλλά αυτό που τα ξεχωρίζει ποιοτικά είναι ότι έχουν άμεση επίδραση στη φυσική μας υπόσταση· επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματός μας και καθοδηγούν κάθε δράση μας. Χωρίς συναισθήματα δεν θα είχαμε κίνητρο για να κάνουμε το οτιδήποτε. Κατά την αναλογία που δίνει ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Φύλλα Πορείας: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης», αν ο εαυτός μας ήταν μια άμαξα, τα συναισθήματα θα ήταν τα άλογα που την κινούν και το μυαλό μας ο αμαξάς που κρατάει τα γκέμια.
Κατά την οπτική γωνία του παρόντος άρθρου, οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία, όπου ο αμαξάς και τα άλογα συνεργάζονται αρμονικά. Για κάποιους τυχερούς, η ισορροπία αυτή έρχεται με φυσικό, εξελικτικό τρόπο, καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που την υποστηρίζει.
Σε άλλους, ακόμα πιο τυχερούς, έρχεται λίγο ως πολύ έμφυτη. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι μια κατάκτηση που έρχεται μετά από συνεχή, συστηματική, επίπονη και ειλικρινή εσωτερική εργασία.
Τα γνωρίσματα της ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας είναι πολλά, όπως πολλοί είναι και τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται – ίσως υπερβολικά πολλοί για να περιγραφούν. Σε αυτό το άρθρο, αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό, δηλαδή να παραθέσουμε ένα δείγμα των «θαυμαστών» πραγμάτων που κάνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό βαθμό ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας, θα κάνουμε κάτι που ίσως είναι χρησιμότερο· κάτι που δείχνει ποια όρια μπαίνουν χάρη στην ωριμότητα και γιατί, τόσο προς τους εαυτούς μας, όσο και προς τους άλλους.
Ας δούμε λοιπόν 15 πράγματα που  δεν κάνουν οι ψυχικά και συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι:
1. Δεν αποζητούν την αποδοχή των άλλων
Η ανάγκη να αποσπάσουμε την προσοχή και να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων είναι απευθείας συνδεδεμένη με τον συναισθηματικό μας κόσμο. Κάποιοι από εκείνους που έχουν την ανάγκη να γίνονται αποδεκτοί από τους άλλους, αισθάνονται ότι έχουν αξία μόνο όταν παίρνουν την επιβεβαίωση από κάποιον τρίτο, όταν αυτός τους έχει ανάγκη, όταν του είναι χρήσιμοι.
Είναι λες και οι άνθρωποι αυτοί αμφιβάλλουν για την αξία τους ή ότι έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλει κανείς για την αξία του είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: αν ούτε καν εσύ δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, κανείς δεν θα πιστέψει ποτέ ότι αξίζεις. 
Η αναζήτηση της αποδοχής των άλλων κρύβει μεγάλες παγίδες. Η μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να χαραμίζουν τη δική τους ζωή, ζώντας τη φαντασιακή ζωή κάποιου άλλου, δηλαδή εκπληρώνοντας τις προσδοκίες κάποιου άλλου.
Πολλές φορές αυτό έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όταν οι γονείς προβάλλουν πάνω στο παιδί τις δικές τους προσδοκίες, αντί να του δίνουν αγάπη για αυτό που είναι, όπως είναι, άνευ όρων. Βλέποντας το παιδί την αναγνώριση και την αποδοχή μόνο όταν συμμορφώνεται με την εκπλήρωση των (εκφρασμένων ή υπονοούμενων) προσδοκιών των γονιών του, αναπτύσσει τη συμπεριφορά της αποζήτησης αυτής της αναγνώρισης, μπερδεύοντας την επιδοκιμασία (που εκδηλώνουν οι γονείς λόγω της ικανοποίησης των δικών τους επιθυμιών) με την αγάπη (που έχουν ανάγκη και αποζητούν τα παιδιά).
Αυτή η αποζήτηση όμως ποτέ δεν φτάνει σε ολοκλήρωση, καθώς, όση αποδοχή και να κερδίσουν στη ζωή τους (π.χ. μέσω της επαγγελματικής επιτυχίας), πάντα θα τους λείπει το αρχικό ζητούμενο: η αγάπη).
2. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να τους ρίχνουν
Ο υγιής ψυχισμός απαιτεί συναισθηματική ανθεκτικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, οι οποίοι δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μέσα σε κάθε περίσταση της ζωής σας, μπορεί να υπάρχει κάποιος που σας φθονεί. 
Η ατυχής αλήθεια είναι ότι, πολύ συχνά, οι άνθρωποι που μας κρατάνε πίσω είναι εκείνοι που βρίσκονται περισσότερο κοντά μας. Το να απαλλαγούμε από αυτούς τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές η καλύτερη λύση, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο δύσκολη. Αν μπορέσετε να απομακρύνετε διακριτικά αυτούς τους ανθρώπους από κοντά σας, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να καθαρίσετε τη ζωή σας από συναισθηματικά φορτία που σας κρατάνε καθηλωμένους.
3. Δεν κρατούν μνησικακία
Αν κρατάτε μέσα σας απωθημένο θυμό, πικρία ή κακία για κάτι που σας έχουν κάνει, τότε ήδη ασχολείστε περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται με κάποια κατάσταση. Εάν κάποιος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, συγχωρέστε τον και προχωρήστε. Εάν δεν ζητήσει συγγνώμη, τότε διακόψτε σχέσεις μαζί του, αποκόψτε τον εαυτό σας από εκείνον και προχωρήστε· μόνο μην αφήσετε τα όποια σκοτεινά συναισθήματα να παραμείνουν μέσα σας.
Η μνησικακία (ανάμνηση του κακού), το να κουβαλάτε στις συναισθηματικές αποσκευές σας θυμό ή πικρία για την κακία που αισθάνεστε ότι σας έχουν κάνει, καταναλώνει πάρα πολλή ψυχική ενέργεια, σας κάνει δυστυχείς και βλάπτει την υγεία σας (διαβάστε εδώ για παράδειγμα). Όπως είπε κάποιος κάποτε, η μνησικακία είναι σαν να παίρνω εγώ το δηλητήριο και να περιμένω ότι θα πεθάνει ο άλλος.
4. Δεν σταματούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει
Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν επειδή το αγαπούν και δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν για κανέναν τρίτο που μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις ή σκοπιμότητες. 
5. Δεν σταματούν να πιστεύουν στον εαυτό τους
Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους και κατανοούν τον εαυτό τους — εκείνοι που δεν φοβούνται να είναι υπερήφανοι για τους εαυτούς τους — δεν αμφιβάλουν ποτέ για την αξία τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο αξίζουν και φέρονται αναλόγως· ούτε υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τους εαυτούς τους. 
6. Δεν φέρονται επιθετικά προς στους άλλους
Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακοί. «Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό;» μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Η επιθετική ή καταπιεστική συμπεριφορά προς τους άλλους έχει νόημα και μπορεί να χρησιμεύει μόνο σαν τρόπος επιβολής.
Κάποιοι προσπαθούν να επιβληθούν σε άλλους ή να τους μειώσουν, για παράδειγμα στα πλαίσια των επαγγελματικών υποχρεώσεων (π.χ. σε διαπραγματεύσεις)· αν όμως είναι η γενικότερη στάση ζωής τους, τότε αυτό είναι σαφής ένδειξη προσπάθειας υπερκάλυψης της πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης που κατά βάθος τους βασανίζει.  
7. Δεν αφήνουν τον καθένα να μπαίνει μέσα στη ζωή τους
Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν συναισθηματική σταθερότητα για ένα λόγο: δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εκτεθεί στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν διαλέξει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τη ζωή τους χαοτικά, χωρίς κατεύθυνση και χωρίς προσανατολισμό (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμα με τάσεις αυτοκαταστροφής (στη χειρότερη) – και πολύ ευχαρίστως θα έπαιρναν κι εσάς μαζί, για παρέα.
8. Δεν φοβούνται να αγαπήσουν πραγματικά
Εάν φοβάσαι να αγαπήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ίσως να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους για να διατηρήσεις μακροχρόνια σχέση. Ίσως δεν μπορείς να διακρίνεις τι θα δουν οι άλλοι σ’ εσένα για να θέλουν να είναι μαζί σου. 
ίσως πιστεύεις πως ό,τι και να δοκιμάσεις θα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς να αποτύχει και δε θες να μείνεις πάλι μόνος και πληγωμένος.
Προσπάθησε να το δεις από την αντίθετη πλευρά. Κατά βάθος είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και αυτό θα το αισθανθεί οποιοσδήποτε σε γνωρίσει καλύτερα. Ακόμα και αν κάτι δεν προχωρήσει, δε σημαίνει ότι θα φταις εσύ. Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι χάρη και στους δύο. Αν όχι, η ευθύνη θα είναι και των δύο από κοινού. Εκτός βέβαια, αν είσαι ένας κακός και απαίσιος χαρακτήρας! Τότε ναι, φταις εσύ.
9. Δεν μένουν στο κρεβάτι, τρέμοντας τη μέρα μπροστά τους
Η καλύτερη στιγμή της ημέρας θα έπρεπε να είναι η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είσαι για άλλη μια μέρα ζωντανός, ότι έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να καταφέρεις πράγματα, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη! Πολύ συχνά, δυστυχώς, παίρνουμε την ύπαρξή μας σαν αιωνίως δεδομένη.
10. Δεν φοβούνται την ηρεμία
Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη για συνεχή δράση, ούτε έχουν την ανάγκη συνεχούς εύρεσης νέων ερεθισμάτων. Δεν έχουν την ανάγκη να γεμίζουν με δραστηριότητες το χρόνο τους και να είναι συνέχεια στο πόδι, προκειμένου να αποφεύγουν έτσι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους ή για να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους την αξία τους.
Εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας, καθώς τους υπενθυμίζουν το πώς είναι απλά να υπάρχεις και να αναπνέεις. Με αυτό δεν εννοούμε ότι αποφεύγουν την ένταση, αλλά ότι δεν τους "καίει" κάποια ιδιαίτερη ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης και δράσης, δεν είναι παθολογικά εξαρτημένοι από αυτήν. Αντιθέτως, πολύ ευχαρίστως και χωρίς τύψεις ή ανασφάλειες θα πήγαιναν με την πρώτη ευκαιρία για έναν ήσυχο περίπατο ή θα καθόντουσαν για λίγο σε ένα παγκάκι να παρατηρήσουν και να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους το περιβάλλον.
Το διαβάσαμε: laspas.gr

10 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες και σε πολλά επίπεδα οι οποίοι επηρεάζουν το κατά πόσον αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις και ευτυχείς, αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος από αυτούς είναι ο βαθμός της δικής μας συναισθηματικής ωρίμανσης.
Η συναισθηματική ωριμότητα προσφέρει σταθερότητα, ψυχική δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Τα συναισθήματά μας θεωρούνται μέρος του ψυχισμού μας, αλλά αυτό που τα ξεχωρίζει ποιοτικά είναι ότι έχουν άμεση επίδραση στη φυσική μας υπόσταση· επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματός μας και καθοδηγούν κάθε δράση μας. Χωρίς συναισθήματα δεν θα είχαμε κίνητρο για να κάνουμε το οτιδήποτε. Κατά την αναλογία που δίνει ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Φύλλα Πορείας: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης», αν ο εαυτός μας ήταν μια άμαξα, τα συναισθήματα θα ήταν τα άλογα που την κινούν και το μυαλό μας ο αμαξάς που κρατάει τα γκέμια.
Κατά την οπτική γωνία του παρόντος άρθρου, οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία, όπου ο αμαξάς και τα άλογα συνεργάζονται αρμονικά. Για κάποιους τυχερούς, η ισορροπία αυτή έρχεται με φυσικό, εξελικτικό τρόπο, καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που την υποστηρίζει.
Σε άλλους, ακόμα πιο τυχερούς, έρχεται λίγο ως πολύ έμφυτη. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι μια κατάκτηση που έρχεται μετά από συνεχή, συστηματική, επίπονη και ειλικρινή εσωτερική εργασία.
Τα γνωρίσματα της ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας είναι πολλά, όπως πολλοί είναι και τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται – ίσως υπερβολικά πολλοί για να περιγραφούν. Σε αυτό το άρθρο, αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό, δηλαδή να παραθέσουμε ένα δείγμα των «θαυμαστών» πραγμάτων που κάνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό βαθμό ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας, θα κάνουμε κάτι που ίσως είναι χρησιμότερο· κάτι που δείχνει ποια όρια μπαίνουν χάρη στην ωριμότητα και γιατί, τόσο προς τους εαυτούς μας, όσο και προς τους άλλους.
Ας δούμε λοιπόν 15 πράγματα που  δεν κάνουν οι ψυχικά και συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι:
1. Δεν αποζητούν την αποδοχή των άλλων
Η ανάγκη να αποσπάσουμε την προσοχή και να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων είναι απευθείας συνδεδεμένη με τον συναισθηματικό μας κόσμο. Κάποιοι από εκείνους που έχουν την ανάγκη να γίνονται αποδεκτοί από τους άλλους, αισθάνονται ότι έχουν αξία μόνο όταν παίρνουν την επιβεβαίωση από κάποιον τρίτο, όταν αυτός τους έχει ανάγκη, όταν του είναι χρήσιμοι.
Είναι λες και οι άνθρωποι αυτοί αμφιβάλλουν για την αξία τους ή ότι έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλει κανείς για την αξία του είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: αν ούτε καν εσύ δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, κανείς δεν θα πιστέψει ποτέ ότι αξίζεις. 
Η αναζήτηση της αποδοχής των άλλων κρύβει μεγάλες παγίδες. Η μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να χαραμίζουν τη δική τους ζωή, ζώντας τη φαντασιακή ζωή κάποιου άλλου, δηλαδή εκπληρώνοντας τις προσδοκίες κάποιου άλλου.
Πολλές φορές αυτό έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όταν οι γονείς προβάλλουν πάνω στο παιδί τις δικές τους προσδοκίες, αντί να του δίνουν αγάπη για αυτό που είναι, όπως είναι, άνευ όρων. Βλέποντας το παιδί την αναγνώριση και την αποδοχή μόνο όταν συμμορφώνεται με την εκπλήρωση των (εκφρασμένων ή υπονοούμενων) προσδοκιών των γονιών του, αναπτύσσει τη συμπεριφορά της αποζήτησης αυτής της αναγνώρισης, μπερδεύοντας την επιδοκιμασία (που εκδηλώνουν οι γονείς λόγω της ικανοποίησης των δικών τους επιθυμιών) με την αγάπη (που έχουν ανάγκη και αποζητούν τα παιδιά).
Αυτή η αποζήτηση όμως ποτέ δεν φτάνει σε ολοκλήρωση, καθώς, όση αποδοχή και να κερδίσουν στη ζωή τους (π.χ. μέσω της επαγγελματικής επιτυχίας), πάντα θα τους λείπει το αρχικό ζητούμενο: η αγάπη).
2. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να τους ρίχνουν
Ο υγιής ψυχισμός απαιτεί συναισθηματική ανθεκτικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, οι οποίοι δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μέσα σε κάθε περίσταση της ζωής σας, μπορεί να υπάρχει κάποιος που σας φθονεί. 
Η ατυχής αλήθεια είναι ότι, πολύ συχνά, οι άνθρωποι που μας κρατάνε πίσω είναι εκείνοι που βρίσκονται περισσότερο κοντά μας. Το να απαλλαγούμε από αυτούς τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές η καλύτερη λύση, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο δύσκολη. Αν μπορέσετε να απομακρύνετε διακριτικά αυτούς τους ανθρώπους από κοντά σας, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να καθαρίσετε τη ζωή σας από συναισθηματικά φορτία που σας κρατάνε καθηλωμένους.
3. Δεν κρατούν μνησικακία
Αν κρατάτε μέσα σας απωθημένο θυμό, πικρία ή κακία για κάτι που σας έχουν κάνει, τότε ήδη ασχολείστε περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται με κάποια κατάσταση. Εάν κάποιος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, συγχωρέστε τον και προχωρήστε. Εάν δεν ζητήσει συγγνώμη, τότε διακόψτε σχέσεις μαζί του, αποκόψτε τον εαυτό σας από εκείνον και προχωρήστε· μόνο μην αφήσετε τα όποια σκοτεινά συναισθήματα να παραμείνουν μέσα σας.
Η μνησικακία (ανάμνηση του κακού), το να κουβαλάτε στις συναισθηματικές αποσκευές σας θυμό ή πικρία για την κακία που αισθάνεστε ότι σας έχουν κάνει, καταναλώνει πάρα πολλή ψυχική ενέργεια, σας κάνει δυστυχείς και βλάπτει την υγεία σας (διαβάστε εδώ για παράδειγμα). Όπως είπε κάποιος κάποτε, η μνησικακία είναι σαν να παίρνω εγώ το δηλητήριο και να περιμένω ότι θα πεθάνει ο άλλος.
4. Δεν σταματούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει
Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν επειδή το αγαπούν και δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν για κανέναν τρίτο που μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις ή σκοπιμότητες. 
5. Δεν σταματούν να πιστεύουν στον εαυτό τους
Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους και κατανοούν τον εαυτό τους — εκείνοι που δεν φοβούνται να είναι υπερήφανοι για τους εαυτούς τους — δεν αμφιβάλουν ποτέ για την αξία τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο αξίζουν και φέρονται αναλόγως· ούτε υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τους εαυτούς τους. 
6. Δεν φέρονται επιθετικά προς στους άλλους
Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακοί. «Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό;» μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Η επιθετική ή καταπιεστική συμπεριφορά προς τους άλλους έχει νόημα και μπορεί να χρησιμεύει μόνο σαν τρόπος επιβολής.
Κάποιοι προσπαθούν να επιβληθούν σε άλλους ή να τους μειώσουν, για παράδειγμα στα πλαίσια των επαγγελματικών υποχρεώσεων (π.χ. σε διαπραγματεύσεις)· αν όμως είναι η γενικότερη στάση ζωής τους, τότε αυτό είναι σαφής ένδειξη προσπάθειας υπερκάλυψης της πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης που κατά βάθος τους βασανίζει.  
7. Δεν αφήνουν τον καθένα να μπαίνει μέσα στη ζωή τους
Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν συναισθηματική σταθερότητα για ένα λόγο: δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εκτεθεί στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν διαλέξει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τη ζωή τους χαοτικά, χωρίς κατεύθυνση και χωρίς προσανατολισμό (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμα με τάσεις αυτοκαταστροφής (στη χειρότερη) – και πολύ ευχαρίστως θα έπαιρναν κι εσάς μαζί, για παρέα.
8. Δεν φοβούνται να αγαπήσουν πραγματικά
Εάν φοβάσαι να αγαπήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ίσως να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους για να διατηρήσεις μακροχρόνια σχέση. Ίσως δεν μπορείς να διακρίνεις τι θα δουν οι άλλοι σ’ εσένα για να θέλουν να είναι μαζί σου. 
ίσως πιστεύεις πως ό,τι και να δοκιμάσεις θα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς να αποτύχει και δε θες να μείνεις πάλι μόνος και πληγωμένος.
Προσπάθησε να το δεις από την αντίθετη πλευρά. Κατά βάθος είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και αυτό θα το αισθανθεί οποιοσδήποτε σε γνωρίσει καλύτερα. Ακόμα και αν κάτι δεν προχωρήσει, δε σημαίνει ότι θα φταις εσύ. Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι χάρη και στους δύο. Αν όχι, η ευθύνη θα είναι και των δύο από κοινού. Εκτός βέβαια, αν είσαι ένας κακός και απαίσιος χαρακτήρας! Τότε ναι, φταις εσύ.
9. Δεν μένουν στο κρεβάτι, τρέμοντας τη μέρα μπροστά τους
Η καλύτερη στιγμή της ημέρας θα έπρεπε να είναι η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είσαι για άλλη μια μέρα ζωντανός, ότι έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να καταφέρεις πράγματα, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη! Πολύ συχνά, δυστυχώς, παίρνουμε την ύπαρξή μας σαν αιωνίως δεδομένη.
10. Δεν φοβούνται την ηρεμία
Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη για συνεχή δράση, ούτε έχουν την ανάγκη συνεχούς εύρεσης νέων ερεθισμάτων. Δεν έχουν την ανάγκη να γεμίζουν με δραστηριότητες το χρόνο τους και να είναι συνέχεια στο πόδι, προκειμένου να αποφεύγουν έτσι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους ή για να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους την αξία τους.
Εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας, καθώς τους υπενθυμίζουν το πώς είναι απλά να υπάρχεις και να αναπνέεις. Με αυτό δεν εννοούμε ότι αποφεύγουν την ένταση, αλλά ότι δεν τους "καίει" κάποια ιδιαίτερη ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης και δράσης, δεν είναι παθολογικά εξαρτημένοι από αυτήν. Αντιθέτως, πολύ ευχαρίστως και χωρίς τύψεις ή ανασφάλειες θα πήγαιναν με την πρώτη ευκαιρία για έναν ήσυχο περίπατο ή θα καθόντουσαν για λίγο σε ένα παγκάκι να παρατηρήσουν και να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους το περιβάλλον.
Το διαβάσαμε: laspas.gr

Είναι ενοχλητικά, φέρονται σαν μην υπάρχει κανείς τριγύρω, σε κάνουν να νιώθεις άβολα. Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζουμε τα χειρότερα πράγματα που κάνουν τα ζευγάρια.
Πριν έρθουν τα πρωτοβρόχια στη σχέση, το κάθε ζευγάρι ζει στη δική του φούσκα. Έχουν δηλητηριαστεί από τον έρωτα και δε βλέπουν τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους· αν θέλεις μπορείς και να τους παρομοιάσεις με μεθυσμένους. Αλλάζει η φωνή τους, φέρονται σα να βρίσκονται στο δωμάτιο τους, μιλάνε –υπερβολικά- για το σεξ, με λίγα λόγια η παρέα μαζί τους δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο. Και θα το αποδείξουμε ευθύς αμέσως.
Μιλάνε σαν να τα περιτριγυρίζουν κουτάβια
Αυτό το αστείο κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Όσοι κάθονται τριγύρω νιώθουν ετεροντροπή. «Θέλεις να μοιλαστούμε το επιδόρπιο;» «Αχνε μωγιάκι μου». Θα ήταν υπέροχο -για τον υπόλοιπο κόσμο- αν τα ζευγάρια περνούσαν απευθείας στο στάδιο που ρεύεται ο ένας μπροστά στον άλλο.
Είναι αυτοί και κανένας άλλος
Υπάρχουν ζευγάρια που σέβονται την παρέα τους και υπάρχουν και ζευγάρια που δε δείχνουν έλεος. Πιάνουν πάντα τον καναπέ και μετά από δύο μπύρες αρχίζουν να χουφτώνονται. Εννοείται πως έχουν την ψευδή εντύπωση ότι δεν τους έχει πάρει μύτη κανείς.
Τα ποστ τους είναι πιο βαρετά και από το σιδέρωμα
Σέλφι στα βουνά, σέλφι στις θάλασσες, σέλφι στις προβλήτες, σέλφι στα λιμάνια. Ο μόνος λόγος που καταλαβαίνεις ότι βρίσκονται σε αυτές τις τοποθεσίες είναι κάποια υπολείμματα τοπίου γύρω από τις φάτσες τους και η λεζάντα τους. Τα μπραντς και τις ναπολιτάνες που ανεβάζουν σε στόρι, δε θα τα σχολιάσουμε.
Γκρινιάζουν με το παραμικρό
Όταν βρίσκονται μεσ’ τα μέλια και κάτι διαταράξει αυτήν την τη πανδαισία συναισθημάτων, νιώθουν ότι γκρεμίστηκε η γη κάτω από τα πόδια τους. Θα σε πάρουν τηλέφωνο για να σου πουν ότι είχανε κανονίσει να πάνε σινεμά, αλλά κανείς από τους δύο δεν έκλεισε εισιτήρια ενώ είχε πει αυτός ότι θα κλείσει, και τελικά κατέληξαν να βλέπουν ισπανικό κινηματογράφο. Εκεί χρειάζεται μία μητέρα να σου πάρει το τηλέφωνο από τα χέρια και να του/ης πει «Τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν σινεμά και εσύ παραπονιέσαι γι’ αυτό;». Πραγματικά, αυτή η θυμόσοφη ρήση της μάνας ταιριάζει παντού.
Φουσκώνουν από περηφάνεια για το σεξ που κάνουν
Κατ’ αρχάς το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, είναι δικό του θέμα. Σε δεύτερη ανάλυση, οφείλουν να δείξουν ενσυναίσθηση απέναντι στον φίλο που έχει να κάνει δύο μήνες σεξ.
Γίνονται μία οντότητα
Παίρνεις τηλέφωνο τον φίλο σου να πάτε για καφέ, σου απαντάει «αχ, θα έρθουμε, τι ώρα;». Δεν τίθεται θέμα συμπάθειας εδώ, αλλά αν θέλει ο φίλος/η να μιλήσει για το σεξ που έκανε μετά από δύο μήνες ξηρασίας, με τι άνεση να το πει;
Αδιαφορούν για τους φίλους τους
Η γνωστή ιστορία: φίλος ερωτεύεται, φίλος κάνει σχέση, φίλος εξαφανίζεται. Το κάρμα όμως εκδικείται, κι όταν χωρίσει θα μάθει ότι όλη η παρέα του έχει κάνει σχέση.
Συγκρίνουν τους εαυτούς τους με φανταστικούς χαρακτήρες
Προφανώς και όλα τα ζευγάρια είναι: ο Μάρσαλ και η Λίλι από το How I met your Mother και ο Τσάντλερ και η Μόνικα από τα Φιλαράκια· στη χειρότερη των περιπτώσεων θα σου πουν ότι είναι ο Ρος και η Ρέητσελ. Ας πρωτοτυπήσουν τουλάχιστον.
ΠΗΓΗ: www.in2life.gr/

Τα ενοχλητικά πράγματα που κάνουν τα ζευγάρια

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Είναι ενοχλητικά, φέρονται σαν μην υπάρχει κανείς τριγύρω, σε κάνουν να νιώθεις άβολα. Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζουμε τα χειρότερα πράγματα που κάνουν τα ζευγάρια.
Πριν έρθουν τα πρωτοβρόχια στη σχέση, το κάθε ζευγάρι ζει στη δική του φούσκα. Έχουν δηλητηριαστεί από τον έρωτα και δε βλέπουν τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους· αν θέλεις μπορείς και να τους παρομοιάσεις με μεθυσμένους. Αλλάζει η φωνή τους, φέρονται σα να βρίσκονται στο δωμάτιο τους, μιλάνε –υπερβολικά- για το σεξ, με λίγα λόγια η παρέα μαζί τους δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο. Και θα το αποδείξουμε ευθύς αμέσως.
Μιλάνε σαν να τα περιτριγυρίζουν κουτάβια
Αυτό το αστείο κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Όσοι κάθονται τριγύρω νιώθουν ετεροντροπή. «Θέλεις να μοιλαστούμε το επιδόρπιο;» «Αχνε μωγιάκι μου». Θα ήταν υπέροχο -για τον υπόλοιπο κόσμο- αν τα ζευγάρια περνούσαν απευθείας στο στάδιο που ρεύεται ο ένας μπροστά στον άλλο.
Είναι αυτοί και κανένας άλλος
Υπάρχουν ζευγάρια που σέβονται την παρέα τους και υπάρχουν και ζευγάρια που δε δείχνουν έλεος. Πιάνουν πάντα τον καναπέ και μετά από δύο μπύρες αρχίζουν να χουφτώνονται. Εννοείται πως έχουν την ψευδή εντύπωση ότι δεν τους έχει πάρει μύτη κανείς.
Τα ποστ τους είναι πιο βαρετά και από το σιδέρωμα
Σέλφι στα βουνά, σέλφι στις θάλασσες, σέλφι στις προβλήτες, σέλφι στα λιμάνια. Ο μόνος λόγος που καταλαβαίνεις ότι βρίσκονται σε αυτές τις τοποθεσίες είναι κάποια υπολείμματα τοπίου γύρω από τις φάτσες τους και η λεζάντα τους. Τα μπραντς και τις ναπολιτάνες που ανεβάζουν σε στόρι, δε θα τα σχολιάσουμε.
Γκρινιάζουν με το παραμικρό
Όταν βρίσκονται μεσ’ τα μέλια και κάτι διαταράξει αυτήν την τη πανδαισία συναισθημάτων, νιώθουν ότι γκρεμίστηκε η γη κάτω από τα πόδια τους. Θα σε πάρουν τηλέφωνο για να σου πουν ότι είχανε κανονίσει να πάνε σινεμά, αλλά κανείς από τους δύο δεν έκλεισε εισιτήρια ενώ είχε πει αυτός ότι θα κλείσει, και τελικά κατέληξαν να βλέπουν ισπανικό κινηματογράφο. Εκεί χρειάζεται μία μητέρα να σου πάρει το τηλέφωνο από τα χέρια και να του/ης πει «Τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν σινεμά και εσύ παραπονιέσαι γι’ αυτό;». Πραγματικά, αυτή η θυμόσοφη ρήση της μάνας ταιριάζει παντού.
Φουσκώνουν από περηφάνεια για το σεξ που κάνουν
Κατ’ αρχάς το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, είναι δικό του θέμα. Σε δεύτερη ανάλυση, οφείλουν να δείξουν ενσυναίσθηση απέναντι στον φίλο που έχει να κάνει δύο μήνες σεξ.
Γίνονται μία οντότητα
Παίρνεις τηλέφωνο τον φίλο σου να πάτε για καφέ, σου απαντάει «αχ, θα έρθουμε, τι ώρα;». Δεν τίθεται θέμα συμπάθειας εδώ, αλλά αν θέλει ο φίλος/η να μιλήσει για το σεξ που έκανε μετά από δύο μήνες ξηρασίας, με τι άνεση να το πει;
Αδιαφορούν για τους φίλους τους
Η γνωστή ιστορία: φίλος ερωτεύεται, φίλος κάνει σχέση, φίλος εξαφανίζεται. Το κάρμα όμως εκδικείται, κι όταν χωρίσει θα μάθει ότι όλη η παρέα του έχει κάνει σχέση.
Συγκρίνουν τους εαυτούς τους με φανταστικούς χαρακτήρες
Προφανώς και όλα τα ζευγάρια είναι: ο Μάρσαλ και η Λίλι από το How I met your Mother και ο Τσάντλερ και η Μόνικα από τα Φιλαράκια· στη χειρότερη των περιπτώσεων θα σου πουν ότι είναι ο Ρος και η Ρέητσελ. Ας πρωτοτυπήσουν τουλάχιστον.
ΠΗΓΗ: www.in2life.gr/

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί κάποια άτομα δεν μένουν σχεδόν ποτέ δίχως μια σχέση, έχοντας την τάση να γνωρίζουν συνεχώς και σχετικά εύκολα νέους συντρόφους, ενώ κάποια άλλα αν και επιθυμούν έντονα τον έρωτα και την συντροφικότητα δεν μπορούν να συνάψουν ή να διατηρήσουν μια ερωτική σχέση; Υπάρχει άραγε κάποια μυστική συνταγή; Κάποιο ιδιαίτερο τέχνασμα; Γιατί υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση;
«ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΜΕΝΩ ΜΟΝΗ»
Σκέψου πως κάποια άτομα δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους δίχως έναν ερωτικό σύντροφο στο πλάι τους. Η ανάγκη τους να είναι μαζί με κάποιον είναι πολύ πιο δυνατή συγκριτικά με την επιθυμία τους να συνάψουν μια ουσιαστική σχέση οικειότητας και αγάπης. Λόγω αυτού, δεν είναι λίγες οι φορές που θα τερματίσουν μια σχέση μόνο εφόσον έχουν ήδη εντοπίσει έναν εν δυνάμει νέο σύντροφο, με αποτέλεσμα να μοιάζει στους γύρω τους σαν να τους είναι ιδιαίτερα εύκολο να κατακτούν νέους συντρόφους. Ωστόσο, αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι μπροστά στο φόβο της μοναξιάς, διατηρούν με όποιο κόστος την πρότερη σχέση τους, μέχρι να βρουν κάτι καλύτερο.  
«ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ»
Μην ξεχνάς πως δεν έχουμε όλοι τις ίδιες απαιτήσεις από τον ερωτικό μας σύντροφο. Όσο λιγότερα είναι τα κριτήρια που επιθυμούμε να πληροί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βρούμε κάποιον που να μας ταιριάζει. Σίγουρα, όλοι βιώνουμε κάτι αντίστοιχο κάποια στιγμή στη ζωή μας. Θυμήσου πόσο εύκολο ήταν να ερωτευτείς όσο ήσουν έφηβη: αρκούσε ένα γοητευτικό χαμόγελο, η επιδεξιότητά του σε κάποιο άθλημα ή το αστείρευτο χιούμορ του. Ωστόσο, καθώς μεγαλώνουμε και κυρίως ωριμάζουμε, συνήθως αποζητούμε όλο και περισσότερα από τον σύντροφό μας…
«ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΜΟΥ»
Εάν νιώθεις αυτοπεποίθηση πως τελικά θα βρεις αυτό που αποζητάς και πως υπάρχουν εκεί έξω αρκετές επιλογές που σου ταιριάζουν, τότε είναι πιθανό να προσελκύσεις τον κατάλληλο για εσένα σύντροφο πιο εύκολα και γρήγορα. Θυμήσου πως οι σκέψεις μετατρέπονται σε εμπειρία και έπειτα η εμπειρία αυτή ενδυναμώνει τις νέες σκέψεις που κάνεις για τον εαυτό σου. Έτσι, εάν σκέφτεσαι διαρκώς πως «ποτέ δε θα βρω κάποιον για εμένα», θα αναπτύξεις την πεποίθηση του ότι είναι πολύ δύσκολο να ερωτευτείς και να βρεις κάποιον να σου ταιριάζει πραγματικά, ενώ οι συμπεριφορές σου ασυνείδητα θα σε οδηγήσουν στο να επιβεβαιώσεις την πεποίθησή σου αυτή.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
Σπάσε τον «φαύλο κύκλο». Προσπάθησε να αλλάξεις τις σκέψεις και κατ’ επέκτασιν το συναίσθημά σου. Το να σκέφτεσαι θετικά είναι καλό, αλλά όχι αρκετό. Μόλις πιστέψεις πραγματικά μέσα σου πως μπορείς να βρεις την αγάπη, θα σου συμβεί!
Τόλμησε να φλερτάρεις. Όσο είσαι μόνη επιδίωξε εξόδους με τις φίλες σου, γίνε μέλος σε ομάδες του ενδιαφέροντός σου και γενικότερα προσπάθησε να μη μένεις διαρκώς απομονωμένη στο σπίτι. Δείξε το ενδιαφέρον σου στον άνδρα που σου έχει τραβήξει την προσοχή, αλλά με μέτρο. Σε περίπτωση που φλερτάρεις ασύστολα και με οποιονδήποτε σε περιστοιχίζει, κινδυνεύεις να θεωρηθείς ως ελάχιστα «επιλεκτική».
Προσπάθησε να μη γίνεσαι επιθετική. Μήπως πιάνεις τον εαυτό σου να συμπεριφέρεται σαν τους άντρες φίλους σου; Προκαλείς λεκτικά, γίνεσαι αντιδραστική με το παραμικρό, θέλεις να έχεις σε όλα το πάνω χέρι; Θυμήσου πως μπορείς να είσαι δυναμική, διεκδικητική και ανεξάρτητη δίχως να χάνεις τη θηλυκότητά σου και να χρειάζεται να επιδεικνύεις διαρκώς την ισχύ σου.
Μη γίνεσαι δυσπρόσιτη. Σχεδόν σε κάθε άντρα αρέσουν οι προκλήσεις. Ωστόσο σε περίπτωση που γίνεσαι υπερβολικά επιλεκτική, παρεξηγείς την κάθε του κίνηση να σε προσεγγίσει και δε δίνεις ευκαιρίες για νέες γνωριμίες, το πιο πιθανό είναι να μείνεις για μεγάλο διάστημα δίχως σχέση.
Αποδεσμεύσου από τον φόβο της απόρριψης. Ίσως στο παρελθόν να έχουν πληγωθεί τα συναισθήματά σου και τώρα να φοβάσαι πως θα ξαναβιώσεις μια αντίστοιχη κατάσταση. Όσο, όμως, αφήνεις αυτήν τη σκέψη να κυριαρχεί, τόσο μπλοκάρεις τον δρόμο προς την ευτυχία σου.
Να σέβεσαι τον εαυτό σου. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό και την αξία σου, καθρεφτίζεται σε κάθε νέα σου γνωριμία. Αγάπησε τον εαυτό σου, για να αγαπηθείς πραγματικά!
Η δημιουργία μιας όμορφης και αληθινής σχέσης σίγουρα είναι κάτι δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Αρκεί να εντοπίσεις τι κάνεις λάθος και μπλοκάρεις την ευτυχία σου, ποιες συμπεριφορές είναι βοηθητικές για σένα και να βρεις την συναισθηματική ισορροπία μέσα σου.

Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Ιατρική Αθηνών
Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477
Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou


ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ: Εύκολο για κάποιους, αρκετά δύσκολο για άλλους…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί κάποια άτομα δεν μένουν σχεδόν ποτέ δίχως μια σχέση, έχοντας την τάση να γνωρίζουν συνεχώς και σχετικά εύκολα νέους συντρόφους, ενώ κάποια άλλα αν και επιθυμούν έντονα τον έρωτα και την συντροφικότητα δεν μπορούν να συνάψουν ή να διατηρήσουν μια ερωτική σχέση; Υπάρχει άραγε κάποια μυστική συνταγή; Κάποιο ιδιαίτερο τέχνασμα; Γιατί υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση;
«ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΜΕΝΩ ΜΟΝΗ»
Σκέψου πως κάποια άτομα δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους δίχως έναν ερωτικό σύντροφο στο πλάι τους. Η ανάγκη τους να είναι μαζί με κάποιον είναι πολύ πιο δυνατή συγκριτικά με την επιθυμία τους να συνάψουν μια ουσιαστική σχέση οικειότητας και αγάπης. Λόγω αυτού, δεν είναι λίγες οι φορές που θα τερματίσουν μια σχέση μόνο εφόσον έχουν ήδη εντοπίσει έναν εν δυνάμει νέο σύντροφο, με αποτέλεσμα να μοιάζει στους γύρω τους σαν να τους είναι ιδιαίτερα εύκολο να κατακτούν νέους συντρόφους. Ωστόσο, αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι μπροστά στο φόβο της μοναξιάς, διατηρούν με όποιο κόστος την πρότερη σχέση τους, μέχρι να βρουν κάτι καλύτερο.  
«ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ»
Μην ξεχνάς πως δεν έχουμε όλοι τις ίδιες απαιτήσεις από τον ερωτικό μας σύντροφο. Όσο λιγότερα είναι τα κριτήρια που επιθυμούμε να πληροί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βρούμε κάποιον που να μας ταιριάζει. Σίγουρα, όλοι βιώνουμε κάτι αντίστοιχο κάποια στιγμή στη ζωή μας. Θυμήσου πόσο εύκολο ήταν να ερωτευτείς όσο ήσουν έφηβη: αρκούσε ένα γοητευτικό χαμόγελο, η επιδεξιότητά του σε κάποιο άθλημα ή το αστείρευτο χιούμορ του. Ωστόσο, καθώς μεγαλώνουμε και κυρίως ωριμάζουμε, συνήθως αποζητούμε όλο και περισσότερα από τον σύντροφό μας…
«ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΜΟΥ»
Εάν νιώθεις αυτοπεποίθηση πως τελικά θα βρεις αυτό που αποζητάς και πως υπάρχουν εκεί έξω αρκετές επιλογές που σου ταιριάζουν, τότε είναι πιθανό να προσελκύσεις τον κατάλληλο για εσένα σύντροφο πιο εύκολα και γρήγορα. Θυμήσου πως οι σκέψεις μετατρέπονται σε εμπειρία και έπειτα η εμπειρία αυτή ενδυναμώνει τις νέες σκέψεις που κάνεις για τον εαυτό σου. Έτσι, εάν σκέφτεσαι διαρκώς πως «ποτέ δε θα βρω κάποιον για εμένα», θα αναπτύξεις την πεποίθηση του ότι είναι πολύ δύσκολο να ερωτευτείς και να βρεις κάποιον να σου ταιριάζει πραγματικά, ενώ οι συμπεριφορές σου ασυνείδητα θα σε οδηγήσουν στο να επιβεβαιώσεις την πεποίθησή σου αυτή.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
Σπάσε τον «φαύλο κύκλο». Προσπάθησε να αλλάξεις τις σκέψεις και κατ’ επέκτασιν το συναίσθημά σου. Το να σκέφτεσαι θετικά είναι καλό, αλλά όχι αρκετό. Μόλις πιστέψεις πραγματικά μέσα σου πως μπορείς να βρεις την αγάπη, θα σου συμβεί!
Τόλμησε να φλερτάρεις. Όσο είσαι μόνη επιδίωξε εξόδους με τις φίλες σου, γίνε μέλος σε ομάδες του ενδιαφέροντός σου και γενικότερα προσπάθησε να μη μένεις διαρκώς απομονωμένη στο σπίτι. Δείξε το ενδιαφέρον σου στον άνδρα που σου έχει τραβήξει την προσοχή, αλλά με μέτρο. Σε περίπτωση που φλερτάρεις ασύστολα και με οποιονδήποτε σε περιστοιχίζει, κινδυνεύεις να θεωρηθείς ως ελάχιστα «επιλεκτική».
Προσπάθησε να μη γίνεσαι επιθετική. Μήπως πιάνεις τον εαυτό σου να συμπεριφέρεται σαν τους άντρες φίλους σου; Προκαλείς λεκτικά, γίνεσαι αντιδραστική με το παραμικρό, θέλεις να έχεις σε όλα το πάνω χέρι; Θυμήσου πως μπορείς να είσαι δυναμική, διεκδικητική και ανεξάρτητη δίχως να χάνεις τη θηλυκότητά σου και να χρειάζεται να επιδεικνύεις διαρκώς την ισχύ σου.
Μη γίνεσαι δυσπρόσιτη. Σχεδόν σε κάθε άντρα αρέσουν οι προκλήσεις. Ωστόσο σε περίπτωση που γίνεσαι υπερβολικά επιλεκτική, παρεξηγείς την κάθε του κίνηση να σε προσεγγίσει και δε δίνεις ευκαιρίες για νέες γνωριμίες, το πιο πιθανό είναι να μείνεις για μεγάλο διάστημα δίχως σχέση.
Αποδεσμεύσου από τον φόβο της απόρριψης. Ίσως στο παρελθόν να έχουν πληγωθεί τα συναισθήματά σου και τώρα να φοβάσαι πως θα ξαναβιώσεις μια αντίστοιχη κατάσταση. Όσο, όμως, αφήνεις αυτήν τη σκέψη να κυριαρχεί, τόσο μπλοκάρεις τον δρόμο προς την ευτυχία σου.
Να σέβεσαι τον εαυτό σου. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό και την αξία σου, καθρεφτίζεται σε κάθε νέα σου γνωριμία. Αγάπησε τον εαυτό σου, για να αγαπηθείς πραγματικά!
Η δημιουργία μιας όμορφης και αληθινής σχέσης σίγουρα είναι κάτι δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Αρκεί να εντοπίσεις τι κάνεις λάθος και μπλοκάρεις την ευτυχία σου, ποιες συμπεριφορές είναι βοηθητικές για σένα και να βρεις την συναισθηματική ισορροπία μέσα σου.

Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Ιατρική Αθηνών
Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477
Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou


-Ένας σιδηρουργός κατασκεύαζε τα καλύτερα ξίφη της περιοχής, μια μέρα τον επισκέφθηκε ένας ληστής και του ζήτησε να αγοράσει ένα, ο σιδηρουργός αρνήθηκε, ο ληστής τον έβαλε στις «μυλόπετρες του συμφέροντος» διαπραγματεύτηκε την τιμή, του δώσει επτά φορές περισσότερα χρήματα από τη αξία του.
-Ο ληστής έφυγε ικανοποιημένος με το ξίφος στην μέση, την ιδία νύχτα μπήκε σε ένα σπίτι με σκοπό να το ληστέψει ο ιδιοκτήτης τον αντιλήφθηκε και προσπάθησε να τον αποτρέψει, πάνω στην μάχη τον σκότωσε με το ξίφος που αγόρασε πριν λίγες ώρες.
-Το επόμενο πρωί ο σιδηρουργός πήγε στο διπλανό χωριό να δει τον γιο του, τον «αντίκρισε» νεκρό, έσκυψε να δει το τραύμα και αναγνώρισε ότι έγινε από το ξίφος που ο ίδιος πούλησε υποκύπτοντας στις «μυλόπετρες του συμφέροντος».-

Κεντρική ιδέα: Κάποιες φορές την κακή απόφαση την πληρώνει αυτός που δεν φταίει.

Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com


Οι μυλόπετρες (του συμφέροντος)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
-Ένας σιδηρουργός κατασκεύαζε τα καλύτερα ξίφη της περιοχής, μια μέρα τον επισκέφθηκε ένας ληστής και του ζήτησε να αγοράσει ένα, ο σιδηρουργός αρνήθηκε, ο ληστής τον έβαλε στις «μυλόπετρες του συμφέροντος» διαπραγματεύτηκε την τιμή, του δώσει επτά φορές περισσότερα χρήματα από τη αξία του.
-Ο ληστής έφυγε ικανοποιημένος με το ξίφος στην μέση, την ιδία νύχτα μπήκε σε ένα σπίτι με σκοπό να το ληστέψει ο ιδιοκτήτης τον αντιλήφθηκε και προσπάθησε να τον αποτρέψει, πάνω στην μάχη τον σκότωσε με το ξίφος που αγόρασε πριν λίγες ώρες.
-Το επόμενο πρωί ο σιδηρουργός πήγε στο διπλανό χωριό να δει τον γιο του, τον «αντίκρισε» νεκρό, έσκυψε να δει το τραύμα και αναγνώρισε ότι έγινε από το ξίφος που ο ίδιος πούλησε υποκύπτοντας στις «μυλόπετρες του συμφέροντος».-

Κεντρική ιδέα: Κάποιες φορές την κακή απόφαση την πληρώνει αυτός που δεν φταίει.

Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com


Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

Της Θεοδώρας Τζανή. 
Μπορεί η νέα γενιά να έχει στραμμένα τα βλέμματα στα Social Media και σε… νόθες  μορφές αγωγής της ψυχής, στον αντίποδα βλέπουμε πως και οι μεταγενέστεροι επιλέγουν άλλους τρόπους ενημέρωσης και ψυχαγωγίας παραγκωνίζοντας τη μελέτη βιβλίων. Η εικόνα ενός μοναχικού ανθρώπου που τον συντροφεύει η ανάγνωση ενός βιβλίου γίνεται ολοένα και πιο δυσεύρετη.  Όπως αναφέρει ο Χανς-Γκέοργκ Γκαντάμερ «Η νέα τεχνολογία προδιαγράφει το μέλλον, αν όχι την έλλειψη μέλλοντος. Η λειτουργία της ανάγνωσης περνά στο περιθώριο, αφού εισδύει παντού η ηλεκτρονική. Δεν είμαστε πια αναγνώστες αυτού του κόσμου, είμαστε θεατές του’’.
Γ’ αυτό θεωρώ χρέος μου να ταράξω τα νερά στα οποία πλέουμε ελπίζοντας πως θα καταφέρω μέσα σε λίγες έστω γραμμές να δημιουργήσω τρικυμία. Μια τρικυμία που θα εξελιχθεί σε ισχυρό τσουνάμι, το οποίο θα καταπνίξει τον υλικό ευδαιμονισμό, τη μακαριότητα και την υπεραπλούστευση των αξιών που κυριαρχούν στην εποχή μας και οδηγούν στην αποστροφή μας από το βιβλίο».
Το βιβλίο υπήρξε για πολλούς αιώνες το κύριο μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας του ανθρώπου γ’ αυτό και δε θεωρείτο πρέπον να έχει τη σημερινή ανταπόκριση από το λαό. H ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα το ποσοστό εκείνων που αποφοιτούν από τις ανώτατες σχολές είναι αρκετά υψηλό, καθώς τα άτομα αυτά βλέπουν το βιβλίο ως το μέσο που χρειάζονται για την απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου κι έτσι βυθίζονται στην πλήρη αποστήθιση του περιεχομένου του από τη σχολική κιόλας περίοδο. Ο μόχθος και ο κόπος που καταβάλλουν τούς οδηγεί στην απέχθεια και στην αποστροφή τους από το βιβλίο.
Το βιβλίο αποτελεί αστείρευτη δεξαμενή γνώσεων από τα βάθη της αρχαιότητας έως σήμερα. Χάρη σ’ αυτό μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε τα γεγονότα που συνέβησαν στην Αρχαία Ελλάδα, στο Βυζάντιο, στην Τουρκοκρατία, καθώς οι εμπειρίες καταγράφονται, το παρελθόν βγαίνει από τον μύθο και αποκτά επικαιρότητα. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο γραπτός λόγος υπήρξε ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα του ανθρώπου και η τυπογραφία θεωρήθηκε επανάσταση.
Οι προγενέστεροι μάς κληροδότησαν μέσω του βιβλίου το βίο τους ως κτήμα υπερηφάνειας και ιδιαιτερότητας. Και επειδή τα λάθη επαναλαμβάνονται καθώς η μοίρα υφαίνει το μέλλον τον ανθρώπων κοιτώντας πίσω το παρελθόν τους, όταν έχουμε εις γνώση τις πράξεις οι οποίες απέφεραν πολλά δεινά στους προγόνους μας είμαστε σε θέση να τα αποφύγουμε ακόμη και να τα αποτρέψουμε.  Οδηγούμαστε λοιπόν σε πνευματική κάθαρση, ηθική πληρότητα και πολιτισμική εξέλιξη.
«Έχουμε χρέος σ’ αυτούς που ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθουν και θα περάσουν» αναφέρει ο Κωστής Παλαμάς’. Γίνεται λοιπόν το βιβλίο ο Άτλαντας που στους ώμους του κρατά την κληρονομιά του παρελθόντος και του παρόντος προς το μέλλον.
Ακόμη και οι επιστήμες οι οποίες ανακαλύφθηκαν και δοκιμάστηκαν στην εφαρμογή τους μέσα στα εργαστήρια, έγιναν γνωστές όταν τυπώθηκαν σε βιβλία. Χάρη σ’ αυτό μπορούμε σήμερα να μελετάμε τη σκέψη του Πυθαγόρα, του Δημόκριτου, του Νεύτωνα, του Γαλιλαίου και χάρη σ’ αυτή τη μελέτη η επιστημονική γνώση ολοένα και θα εξελίσσεται.
Το βιβλίο αποτελεί την καλύτερη πνευματική τροφή για τον άνθρωπο, καλλιεργεί το πνεύμα, εκλεπτύνει την φαντασία, καλλιεργεί τον ανθρώπινο λόγο, τη σκέψη, την ομιλία, οξύνει τη φαντασία, διεγείρει τη συγκίνηση ενώ μετουσιώνει την ψυχή σε ανώτερες σφαίρες.
Ακόμη και αργά το βράδυ, μετά τον καθημερινό κάματο της εργασίας και των υποχρεώσεων μπορεί ν’ αποτελέσει την ιδανική συντροφιά, έναν αχώριστο φίλο. Η ζεστασιά και η αγαλλίαση που μας προσφέρει όταν η ψυχή μας κατατρύχεται από βάσανα είναι το καλύτερο βάλσαμο.
Συμπερασματικά θα πρέπει όλοι μας να εμφυσήσουμε την αγάπη μας για το βιβλίο και να μη το θεωρούμε υποδεέστερη αξία επιλέγοντας τα ρηχά προγράμματα της τηλεόρασης και των Social Media. Θα πρέπει να εμποδίσουμε, να θέσουμε μια ισχυρό τροχοπέδη στην εισβολή όλων εκείνων των στοιχείων που διαστρεβλώνουν την ηθική μας, αλλοτριώνουν το χαρακτήρα του έθνους με απώτερο σκοπό να οδηγηθούμε στο μέλλον χωρίς πυξίδα και χωρίς προσανατολισμό.
Αν διεισδύσουμε βαθιά στα λόγια του Βολταίρου θ’ αντηχήσει ένα ηχηρό μήνυμα το οποίο θα γκρεμίσει κάθε τείχος παραγκωνισμού μεταξύ του βιβλίου και του ανθρώπου.
«Όποιος σκοτώνει έναν άνθρωπο, σκοτώνει ένα λογικό πλάσμα, μα όποιος καταστρέφει ένα βιβλίο καταστρέφει την ίδια τη λογική». 

Η συνεισφορά του βιβλίου στην εξέλιξη του πολιτισμού

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της Θεοδώρας Τζανή. 
Μπορεί η νέα γενιά να έχει στραμμένα τα βλέμματα στα Social Media και σε… νόθες  μορφές αγωγής της ψυχής, στον αντίποδα βλέπουμε πως και οι μεταγενέστεροι επιλέγουν άλλους τρόπους ενημέρωσης και ψυχαγωγίας παραγκωνίζοντας τη μελέτη βιβλίων. Η εικόνα ενός μοναχικού ανθρώπου που τον συντροφεύει η ανάγνωση ενός βιβλίου γίνεται ολοένα και πιο δυσεύρετη.  Όπως αναφέρει ο Χανς-Γκέοργκ Γκαντάμερ «Η νέα τεχνολογία προδιαγράφει το μέλλον, αν όχι την έλλειψη μέλλοντος. Η λειτουργία της ανάγνωσης περνά στο περιθώριο, αφού εισδύει παντού η ηλεκτρονική. Δεν είμαστε πια αναγνώστες αυτού του κόσμου, είμαστε θεατές του’’.
Γ’ αυτό θεωρώ χρέος μου να ταράξω τα νερά στα οποία πλέουμε ελπίζοντας πως θα καταφέρω μέσα σε λίγες έστω γραμμές να δημιουργήσω τρικυμία. Μια τρικυμία που θα εξελιχθεί σε ισχυρό τσουνάμι, το οποίο θα καταπνίξει τον υλικό ευδαιμονισμό, τη μακαριότητα και την υπεραπλούστευση των αξιών που κυριαρχούν στην εποχή μας και οδηγούν στην αποστροφή μας από το βιβλίο».
Το βιβλίο υπήρξε για πολλούς αιώνες το κύριο μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας του ανθρώπου γ’ αυτό και δε θεωρείτο πρέπον να έχει τη σημερινή ανταπόκριση από το λαό. H ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα το ποσοστό εκείνων που αποφοιτούν από τις ανώτατες σχολές είναι αρκετά υψηλό, καθώς τα άτομα αυτά βλέπουν το βιβλίο ως το μέσο που χρειάζονται για την απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου κι έτσι βυθίζονται στην πλήρη αποστήθιση του περιεχομένου του από τη σχολική κιόλας περίοδο. Ο μόχθος και ο κόπος που καταβάλλουν τούς οδηγεί στην απέχθεια και στην αποστροφή τους από το βιβλίο.
Το βιβλίο αποτελεί αστείρευτη δεξαμενή γνώσεων από τα βάθη της αρχαιότητας έως σήμερα. Χάρη σ’ αυτό μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε τα γεγονότα που συνέβησαν στην Αρχαία Ελλάδα, στο Βυζάντιο, στην Τουρκοκρατία, καθώς οι εμπειρίες καταγράφονται, το παρελθόν βγαίνει από τον μύθο και αποκτά επικαιρότητα. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο γραπτός λόγος υπήρξε ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα του ανθρώπου και η τυπογραφία θεωρήθηκε επανάσταση.
Οι προγενέστεροι μάς κληροδότησαν μέσω του βιβλίου το βίο τους ως κτήμα υπερηφάνειας και ιδιαιτερότητας. Και επειδή τα λάθη επαναλαμβάνονται καθώς η μοίρα υφαίνει το μέλλον τον ανθρώπων κοιτώντας πίσω το παρελθόν τους, όταν έχουμε εις γνώση τις πράξεις οι οποίες απέφεραν πολλά δεινά στους προγόνους μας είμαστε σε θέση να τα αποφύγουμε ακόμη και να τα αποτρέψουμε.  Οδηγούμαστε λοιπόν σε πνευματική κάθαρση, ηθική πληρότητα και πολιτισμική εξέλιξη.
«Έχουμε χρέος σ’ αυτούς που ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθουν και θα περάσουν» αναφέρει ο Κωστής Παλαμάς’. Γίνεται λοιπόν το βιβλίο ο Άτλαντας που στους ώμους του κρατά την κληρονομιά του παρελθόντος και του παρόντος προς το μέλλον.
Ακόμη και οι επιστήμες οι οποίες ανακαλύφθηκαν και δοκιμάστηκαν στην εφαρμογή τους μέσα στα εργαστήρια, έγιναν γνωστές όταν τυπώθηκαν σε βιβλία. Χάρη σ’ αυτό μπορούμε σήμερα να μελετάμε τη σκέψη του Πυθαγόρα, του Δημόκριτου, του Νεύτωνα, του Γαλιλαίου και χάρη σ’ αυτή τη μελέτη η επιστημονική γνώση ολοένα και θα εξελίσσεται.
Το βιβλίο αποτελεί την καλύτερη πνευματική τροφή για τον άνθρωπο, καλλιεργεί το πνεύμα, εκλεπτύνει την φαντασία, καλλιεργεί τον ανθρώπινο λόγο, τη σκέψη, την ομιλία, οξύνει τη φαντασία, διεγείρει τη συγκίνηση ενώ μετουσιώνει την ψυχή σε ανώτερες σφαίρες.
Ακόμη και αργά το βράδυ, μετά τον καθημερινό κάματο της εργασίας και των υποχρεώσεων μπορεί ν’ αποτελέσει την ιδανική συντροφιά, έναν αχώριστο φίλο. Η ζεστασιά και η αγαλλίαση που μας προσφέρει όταν η ψυχή μας κατατρύχεται από βάσανα είναι το καλύτερο βάλσαμο.
Συμπερασματικά θα πρέπει όλοι μας να εμφυσήσουμε την αγάπη μας για το βιβλίο και να μη το θεωρούμε υποδεέστερη αξία επιλέγοντας τα ρηχά προγράμματα της τηλεόρασης και των Social Media. Θα πρέπει να εμποδίσουμε, να θέσουμε μια ισχυρό τροχοπέδη στην εισβολή όλων εκείνων των στοιχείων που διαστρεβλώνουν την ηθική μας, αλλοτριώνουν το χαρακτήρα του έθνους με απώτερο σκοπό να οδηγηθούμε στο μέλλον χωρίς πυξίδα και χωρίς προσανατολισμό.
Αν διεισδύσουμε βαθιά στα λόγια του Βολταίρου θ’ αντηχήσει ένα ηχηρό μήνυμα το οποίο θα γκρεμίσει κάθε τείχος παραγκωνισμού μεταξύ του βιβλίου και του ανθρώπου.
«Όποιος σκοτώνει έναν άνθρωπο, σκοτώνει ένα λογικό πλάσμα, μα όποιος καταστρέφει ένα βιβλίο καταστρέφει την ίδια τη λογική». 

Είναι οι ηδονές από τους κύριους κινητήριους μοχλούς της ζωής του καθενός;  
Η ηδονή είναι η ευχαρίστηση που αισθάνεται κάποιος όταν ικανοποιούνται οι φυσικές - βιολογικές επιθυμίες, ανάγκες ή ορμές του, ειδικότερα δε, οι σεξουαλικές.
Ο Καβάφης αφιέρωσε μεγάλο μέρος του έργου του στη φευγαλέα εμπειρία και την ερωτική στιγμή και προσπάθησε να δώσει αιώνια υπόσταση σε κάτι τόσο περαστικό.
Αναζήτησε μέσα από τις λέξεις την επαφή και τις ερωτικές αισθήσεις του παρελθόντος, ύμνησε την ηδονή και φυσικά δεν υπήρξε ο μόνος.
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης μίλησε για την ηδονή και την αξία της, η οποία, σύμφωνα με εκείνον εξαρτάται από την αξία της ενέργειας που την προκαλεί, διευκρινίζοντας πως θεωρεί σημαντικότερη την ηδονή που προκαλούν η πνευματική εργασία και η δημιουργία.
Καταδίκασε τα άκρα και τις υπερβολές των άλογων παθών και ηδονών και έβαλε την αρετή πάνω από αυτά.
Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ από την άλλη, δήλωσε πως η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στις αισθήσεις και πως η αρετή δεν ικανοποιεί καμιά από αυτές.
Βεβαίως, από την αρετή ως την πλήρη ακολασία και διαστροφή, η απόσταση είναι απείρως μεγάλη.
Ή μήπως όχι, τελικά;
Η ακολασία έχει την ικανότητα να μπερδεύει το μυαλό, να καθοδηγεί το κορμί και ταυτόχρονα να μειώνει τη σημασία του συναισθήματος, επικεντρώνοντας όλες τις αισθήσεις στα αισθήματα που προκαλεί η ηδονή.
Η ηδονή είναι λέξη δυνατή που μπορεί να σταθεί μόνη της, να πλημμυρίσει το μυαλό σκέψεις και να χαρίσει στο κορμί στιγμές απόλαυσης.
Πολλές φορές, αν όχι πάντα, έχει μια εσάνς βρώμικου, καθώς έχει επίσης συνδεθεί θρησκευτικά με την αμαρτία.
Τελικά είναι η ηδονή αμαρτία ή μήπως η αμαρτία είναι μια ακόμη ηδονή;
Οι περισσότερες απολαύσεις έχουν έστω μια μικρή δόση αμαρτίας ή ενοχής.
Αρέσκονται οι άνθρωποι να ενδίδουν σε πάθη, μεγάλα ή μικρά.
Η αίσθηση του απαγορευμένου μεγεθύνει συνήθως το αίσθημα της απόλαυσης.
Δοκιμάζουν κάτι που απαγορεύεται, κυλιούνται σε απαγορευμένα σεντόνια λαγνείας και πόθου, ζουν στιγμές απόλυτης ηδονής και αυτή η στιγμιαία αίσθηση τους ικανοποιεί.
Για την ακρίβεια, τους ικανοποιεί τόσο πολύ, που είναι έτοιμοι να ρισκάρουν, να κάνουν λάθος, να "αμαρτήσουν" για χάρη της.
Δεν ξέρω πότε και πώς ακριβώς φτάσαμε να θεωρούμε την ηδονή και την επιθυμία σύμβολα της αμαρτίας, της φθαρτότητας και νομιμοποιήσαμε συγκεκριμένες επιθυμίες και ηδονές κατά το δοκούν.
Δεν ξέρω πότε ακριβώς οι άνθρωποι έβαλαν "πρέπει" και "δεν πρέπει" στις φυσικές ορμές του καθενός.
Ακόμη και αν πολλοί κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει να πείσουν τους υπόλοιπους για το αντίθετο, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονος πως αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης είναι να ηδονιζεται.
Είναι σαφές πως δεν μπορούν να υπάρξουν όρια σε μια φυσική ορμή, καθώς ξεκινά από το μυαλό και το μυαλό –όπως είναι γνωστόν- δεν έχει όρια.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να δεχτούμε καταστάσεις παιδοφιλίας ή βιασμού, για παράδειγμα, βασιζόμενοι στο γεγονός πως για κάποιους είναι τρόποι ηδονής.
Οποιαδήποτε επιθυμία ή ορμή είναι δεκτή, μόνο εφόσον αφορά το ίδιο το άτομο και δεν επηρεάζει αρνητικά τα υπόλοιπα.
Η ηδονή, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε ή όχι, είτε θέλουμε να κλείνουμε τα μάτια στην ύπαρξη της είτε όχι, είτε ο κλήρος την αποδέχεται είτε όχι, είναι μέρος της ζωής και μάλιστα ένα μεγάλο κομμάτι της βασίζεται σε αυτή, καθώς οι απολαύσεις και η ευδαιμονία είναι στοιχεία που ο καθένας αναζητά για να νιώθει πλήρης και ευτυχισμένος.
Αντί λοιπόν να κρίνουμε και να κατακρίνουμε - το κάνουμε ανεπιτυχώς αιώνες τώρα, καθώς στα κρυφά όλοι έχουν παραδοθεί στην ηδονή κάποια στιγμή στη ζωή τους- ίσως έχει έρθει η ώρα απλώς να παραδεχτούμε κάτι που ήδη ξέρουμε: Οι ηδονές είναι ένας από τους κύριους κινητήριους μοχλούς στη ζωή του καθενός.
Οι απολαύσεις των αισθήσεων ήταν και θα είναι πάντα εδώ γύρω, έτοιμες να ρίξουν τις άμυνες, να γκρεμίζουν κάστρα ή απλώς να σε ωθήσουν να υπερβείς μικρά εμπόδια ώστε να νιώσεις την απόλαυση του να χάνεις τον έλεγχο του εαυτού σου, για εκείνα τα λίγα, σχεδόν θεϊκά, δευτερολέπτα.
Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα 
πρωτοδημοσιεύτηκε στο eyedoll.gr 

Ηδονή: άγγελος ή δαίμονας;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Είναι οι ηδονές από τους κύριους κινητήριους μοχλούς της ζωής του καθενός;  
Η ηδονή είναι η ευχαρίστηση που αισθάνεται κάποιος όταν ικανοποιούνται οι φυσικές - βιολογικές επιθυμίες, ανάγκες ή ορμές του, ειδικότερα δε, οι σεξουαλικές.
Ο Καβάφης αφιέρωσε μεγάλο μέρος του έργου του στη φευγαλέα εμπειρία και την ερωτική στιγμή και προσπάθησε να δώσει αιώνια υπόσταση σε κάτι τόσο περαστικό.
Αναζήτησε μέσα από τις λέξεις την επαφή και τις ερωτικές αισθήσεις του παρελθόντος, ύμνησε την ηδονή και φυσικά δεν υπήρξε ο μόνος.
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης μίλησε για την ηδονή και την αξία της, η οποία, σύμφωνα με εκείνον εξαρτάται από την αξία της ενέργειας που την προκαλεί, διευκρινίζοντας πως θεωρεί σημαντικότερη την ηδονή που προκαλούν η πνευματική εργασία και η δημιουργία.
Καταδίκασε τα άκρα και τις υπερβολές των άλογων παθών και ηδονών και έβαλε την αρετή πάνω από αυτά.
Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ από την άλλη, δήλωσε πως η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στις αισθήσεις και πως η αρετή δεν ικανοποιεί καμιά από αυτές.
Βεβαίως, από την αρετή ως την πλήρη ακολασία και διαστροφή, η απόσταση είναι απείρως μεγάλη.
Ή μήπως όχι, τελικά;
Η ακολασία έχει την ικανότητα να μπερδεύει το μυαλό, να καθοδηγεί το κορμί και ταυτόχρονα να μειώνει τη σημασία του συναισθήματος, επικεντρώνοντας όλες τις αισθήσεις στα αισθήματα που προκαλεί η ηδονή.
Η ηδονή είναι λέξη δυνατή που μπορεί να σταθεί μόνη της, να πλημμυρίσει το μυαλό σκέψεις και να χαρίσει στο κορμί στιγμές απόλαυσης.
Πολλές φορές, αν όχι πάντα, έχει μια εσάνς βρώμικου, καθώς έχει επίσης συνδεθεί θρησκευτικά με την αμαρτία.
Τελικά είναι η ηδονή αμαρτία ή μήπως η αμαρτία είναι μια ακόμη ηδονή;
Οι περισσότερες απολαύσεις έχουν έστω μια μικρή δόση αμαρτίας ή ενοχής.
Αρέσκονται οι άνθρωποι να ενδίδουν σε πάθη, μεγάλα ή μικρά.
Η αίσθηση του απαγορευμένου μεγεθύνει συνήθως το αίσθημα της απόλαυσης.
Δοκιμάζουν κάτι που απαγορεύεται, κυλιούνται σε απαγορευμένα σεντόνια λαγνείας και πόθου, ζουν στιγμές απόλυτης ηδονής και αυτή η στιγμιαία αίσθηση τους ικανοποιεί.
Για την ακρίβεια, τους ικανοποιεί τόσο πολύ, που είναι έτοιμοι να ρισκάρουν, να κάνουν λάθος, να "αμαρτήσουν" για χάρη της.
Δεν ξέρω πότε και πώς ακριβώς φτάσαμε να θεωρούμε την ηδονή και την επιθυμία σύμβολα της αμαρτίας, της φθαρτότητας και νομιμοποιήσαμε συγκεκριμένες επιθυμίες και ηδονές κατά το δοκούν.
Δεν ξέρω πότε ακριβώς οι άνθρωποι έβαλαν "πρέπει" και "δεν πρέπει" στις φυσικές ορμές του καθενός.
Ακόμη και αν πολλοί κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει να πείσουν τους υπόλοιπους για το αντίθετο, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονος πως αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης είναι να ηδονιζεται.
Είναι σαφές πως δεν μπορούν να υπάρξουν όρια σε μια φυσική ορμή, καθώς ξεκινά από το μυαλό και το μυαλό –όπως είναι γνωστόν- δεν έχει όρια.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να δεχτούμε καταστάσεις παιδοφιλίας ή βιασμού, για παράδειγμα, βασιζόμενοι στο γεγονός πως για κάποιους είναι τρόποι ηδονής.
Οποιαδήποτε επιθυμία ή ορμή είναι δεκτή, μόνο εφόσον αφορά το ίδιο το άτομο και δεν επηρεάζει αρνητικά τα υπόλοιπα.
Η ηδονή, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε ή όχι, είτε θέλουμε να κλείνουμε τα μάτια στην ύπαρξη της είτε όχι, είτε ο κλήρος την αποδέχεται είτε όχι, είναι μέρος της ζωής και μάλιστα ένα μεγάλο κομμάτι της βασίζεται σε αυτή, καθώς οι απολαύσεις και η ευδαιμονία είναι στοιχεία που ο καθένας αναζητά για να νιώθει πλήρης και ευτυχισμένος.
Αντί λοιπόν να κρίνουμε και να κατακρίνουμε - το κάνουμε ανεπιτυχώς αιώνες τώρα, καθώς στα κρυφά όλοι έχουν παραδοθεί στην ηδονή κάποια στιγμή στη ζωή τους- ίσως έχει έρθει η ώρα απλώς να παραδεχτούμε κάτι που ήδη ξέρουμε: Οι ηδονές είναι ένας από τους κύριους κινητήριους μοχλούς στη ζωή του καθενός.
Οι απολαύσεις των αισθήσεων ήταν και θα είναι πάντα εδώ γύρω, έτοιμες να ρίξουν τις άμυνες, να γκρεμίζουν κάστρα ή απλώς να σε ωθήσουν να υπερβείς μικρά εμπόδια ώστε να νιώσεις την απόλαυση του να χάνεις τον έλεγχο του εαυτού σου, για εκείνα τα λίγα, σχεδόν θεϊκά, δευτερολέπτα.
Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα 
πρωτοδημοσιεύτηκε στο eyedoll.gr 

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

Γράφει: Καυκιά Ιωάννα
Αισθητικός.
Οι άνδρες καλούνται πλέον λόγω οικονομικού, επαγγελματικού, κοινωνικού και πολιτισμικού επιπέδου, να περιποιούνται πολύ περισσότερο την εξωτερική τους εμφάνιση.
Στη σύγχρονη εποχή, η καθημερινή φροντίδα του σώματος, του προσώπου και της υγείας γενικότερα δεν αποτελεί αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Οι άνδρες καλούνται πλέον λόγω οικονομικού, επαγγελματικού, κοινωνικού και
πολιτισμικού επιπέδου, να περιποιούνται πολύ περισσότερο την εξωτερική τους εμφάνιση.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι, πολλοί άνδρες θα ήθελαν η εξωτερική τους εμφάνιση να ήταν διαφορετική. Άλλοι πάλι, θα επιθυμούσαν να είχαν πιο λεπτή σιλουέτα και γυμνασμένο σώμα. Για τους λόγους αυτούς καταφεύγουν σε ινστιτούτα ομορφιάς και σε άλλα πιο δραστικά μέσα, όπως η πλαστική χειρουργική και η εμφύτευση μαλλιών.
Στην ανδρική περιποίηση συμπεριλαμβάνονται επίσης το μανικιούρ-πεντικιούρ, το μασάζ, το γυμναστήριο, η ενυδάτωση του δέρματος και η αφαίρεση των περιττών τριχών.
Στην ελληνική κοινωνία οι άνδρες αρχίζουν πλέον να ξεπερνούν τα ταμπού και τους ηθικούς φραγμούς που είχαν μέχρι σήμερα και εμφανίζουν αυξημένη την ανάγκη για καλύτερη, περισσότερο προσεγμένη εξωτερική εμφάνιση.
Έτσι, καταφεύγουν στη γυμναστική, επισκέπτονται ινστιτούτα αισθητικής και προσέχουν τη διατροφή και την επιδερμίδα τους.
Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν που γεννιέται είναι, γιατί οι άνδρες αρχίζουν να προσέχουν τον εαυτό τους; Ποιος τους έδωσε το ερέθισμα; Ποια είναι η αιτία; Γιατί επισκέπτονται τα ινστιτούτα αισθητικής και άλλους εξειδικευμένους γιατρούς;
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε βέβαια, τον ρόλο που παίζουν τα Μ.Μ.Ε. είτε με τον καταιγισμό διαφημίσεων στις οποίες παρουσιάζουν καινούργια καλλυντικά και τρόπους καλύτερης εμφάνισης, είτε με την προβολή ανδρικών & γυναικείων
προτύπων που έμμεσα επηρεάζει και τα δύο φύλλα στην προσπάθειά τους να μοιάζουν με μοντέλα.
Η αντίληψη που επικρατούσε στο παρελθόν και ήθελε την περιποίηση του προσώπου και του σώματος να είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση, έχει ξεπεραστεί οριστικά. Οποιαδήποτε θεραπεία μπορεί να αφορά μια γυναίκα, αφορά
το ίδιο ακριβώς και έναν άνδρα, είτε πρόκειται για θεραπεία αδυνατίσματος, ενυδατική, αντιρυτιδική, είτε αποτρίχωση σε σημεία με υπερτριχισμό.
ΠΗΓΗ: www.iatronet.gr

Ανδρική Περιποίηση: Ταμπού ή πραγματικότητα;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γράφει: Καυκιά Ιωάννα
Αισθητικός.
Οι άνδρες καλούνται πλέον λόγω οικονομικού, επαγγελματικού, κοινωνικού και πολιτισμικού επιπέδου, να περιποιούνται πολύ περισσότερο την εξωτερική τους εμφάνιση.
Στη σύγχρονη εποχή, η καθημερινή φροντίδα του σώματος, του προσώπου και της υγείας γενικότερα δεν αποτελεί αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Οι άνδρες καλούνται πλέον λόγω οικονομικού, επαγγελματικού, κοινωνικού και
πολιτισμικού επιπέδου, να περιποιούνται πολύ περισσότερο την εξωτερική τους εμφάνιση.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι, πολλοί άνδρες θα ήθελαν η εξωτερική τους εμφάνιση να ήταν διαφορετική. Άλλοι πάλι, θα επιθυμούσαν να είχαν πιο λεπτή σιλουέτα και γυμνασμένο σώμα. Για τους λόγους αυτούς καταφεύγουν σε ινστιτούτα ομορφιάς και σε άλλα πιο δραστικά μέσα, όπως η πλαστική χειρουργική και η εμφύτευση μαλλιών.
Στην ανδρική περιποίηση συμπεριλαμβάνονται επίσης το μανικιούρ-πεντικιούρ, το μασάζ, το γυμναστήριο, η ενυδάτωση του δέρματος και η αφαίρεση των περιττών τριχών.
Στην ελληνική κοινωνία οι άνδρες αρχίζουν πλέον να ξεπερνούν τα ταμπού και τους ηθικούς φραγμούς που είχαν μέχρι σήμερα και εμφανίζουν αυξημένη την ανάγκη για καλύτερη, περισσότερο προσεγμένη εξωτερική εμφάνιση.
Έτσι, καταφεύγουν στη γυμναστική, επισκέπτονται ινστιτούτα αισθητικής και προσέχουν τη διατροφή και την επιδερμίδα τους.
Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν που γεννιέται είναι, γιατί οι άνδρες αρχίζουν να προσέχουν τον εαυτό τους; Ποιος τους έδωσε το ερέθισμα; Ποια είναι η αιτία; Γιατί επισκέπτονται τα ινστιτούτα αισθητικής και άλλους εξειδικευμένους γιατρούς;
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε βέβαια, τον ρόλο που παίζουν τα Μ.Μ.Ε. είτε με τον καταιγισμό διαφημίσεων στις οποίες παρουσιάζουν καινούργια καλλυντικά και τρόπους καλύτερης εμφάνισης, είτε με την προβολή ανδρικών & γυναικείων
προτύπων που έμμεσα επηρεάζει και τα δύο φύλλα στην προσπάθειά τους να μοιάζουν με μοντέλα.
Η αντίληψη που επικρατούσε στο παρελθόν και ήθελε την περιποίηση του προσώπου και του σώματος να είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση, έχει ξεπεραστεί οριστικά. Οποιαδήποτε θεραπεία μπορεί να αφορά μια γυναίκα, αφορά
το ίδιο ακριβώς και έναν άνδρα, είτε πρόκειται για θεραπεία αδυνατίσματος, ενυδατική, αντιρυτιδική, είτε αποτρίχωση σε σημεία με υπερτριχισμό.
ΠΗΓΗ: www.iatronet.gr

Φωτεινή Τέντη.
Σε είδα σήμερα το πρωί να με κοιτάς στον καθρέφτη. Πρωί-πρωί και είχες όρεξη για κουβέντα.
Δεν με γνωρίζεις, είπες, είμαι η καινούρια σου συντροφιά. Από εδώ κι εμπρός, θα είμαι πάντα μαζί σου.
Την ημέρα, τη νύχτα, όταν ξυπνάς, όταν κοιμάσαι, θα με κουβαλάς συνεχώς και για όσο αναπνέεις.
Θα πορευτούμε παρέα ως το τέλος. Και να θέλεις δεν θα μπορείς να με διώξεις. Καλύτερα λοιπόν, να μάθεις να ζεις μαζί μου.
Μην προσπαθήσεις να με κρύψεις, ούτε να με εξαφανίσεις, θα σε εκδικηθώ.
Εκεί που θα με έχεις κρυμμένη, θα πετάγομαι ξαφνικά και θα σου βγάζω τη γλώσσα. Κι εκεί που θα με νομίζεις εξαφανισμένη, θα το φωνάζω σε όλους ότι δεν θα με νικήσεις ποτέ και τότε οι άλλοι θα σε κοιτάνε με οίκτο.
Περίγελος θα γίνεις, γι’ αυτό καλύτερα να μου φέρεσαι με σεβασμό.
Ναι, το ξέρω, κανείς δεν καλωσορίζει μια ρυτίδα. Κανείς μα κανείς κι ας λένε το αντίθετο! Όμως, τι μπορείς να κάνεις;
Δεν μπορείς να ξεγελάσεις κανέναν. Αν προσπαθήσεις να με μασκαρέψεις, θα σου κοστίσω πολύ ακριβά. Θα πουλήσεις την αξιοπρέπειά σου, την αυτοεκτίμηση, τη ζωή που έζησες. Θα ξεπουλήσεις το χθεσινό σου ξενύχτι, τον έρωτα που έκανες, το παιχνίδι που έπαιξες. Ακόμη κι αυτά γράψαν πάνω στο δέρμα σου.
Θα προδώσεις την ανασφάλειά σου, θα μάθουν όλοι ότι με φοβάσαι, με τρέμεις.
Ότι δεν είσαι παρά ένα ανώριμο ανθρωπάκι που δεν έμαθε ποτέ ότι κάποια πράγματα τελειώνουν για πάντα, αλλά σαν μικρό παιδί αρνείται να δεχθεί ότι το παιχνίδι τελειώνει, το γατάκι του θα πεθάνει, η νεότητα εκπνέει.
Ο χρόνος είναι ο πιο στυγνός έμπορος, δεν συγχωρεί και ζητάει τόκο για τα δάνεια που δίνει.
Τοκογλύφος Σάιλοκ, που θα σου κόψει κρέας από την πλάτη για λίγη παράταση νεότητας.
Γι’ αυτό μη με κοροϊδεύεις, μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, τους άλλους. Θα με αγαπάς, για να σε αγαπώ.
Τι, αναρωτιέσαι γιατί οι άνθρωποι γερνάνε; Δεν ξέρω να σου πω, εγώ καθήκοντα εκτελώ.
Ίσως γερνάνε, για να μην ξεχνούν τη θέση τους στο χρόνο. Να θυμούνται ότι δεν θα ζήσουν αιώνια. Για να ξυπνήσουν και να αρχίσουν να τρέχουν λίγο πιο γρήγορα.
Ίσως γερνάνε, για να στενοχωριούνται λιγότερο όταν πεθαίνουν. Πρόβα για το τέλος μπας και τους λείψει λιγότερο η ζωή.
Ίσως για να κάνουν έρωτα πιο πολύ με την ψυχή και λιγότερο με το σώμα. Ίσως για να γυρίσουν πίσω στον εαυτό τους, να προετοιμαστούν για τη μοναξιά που τους περιμένει.
Ίσως, για να τους αγαπάνε γι’ αυτό που φτιάξαν μέσα τους τόσα χρόνια κι όχι μόνο για την ομορφιά που τους έδωσε η φύση.
Ίσως για να ξαναγίνουν μωρά και να τους φροντίζουν. Για να κερδίσουν πάλι την τρυφερότητα που προξενεί η ανημποριά.
Πραγματικά, δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά!
Όμως, άκουσέ με καλά. Η κουκλίτσα στο εξώφυλλο του περιοδικού είναι δεκαοχτώ. Μόνο δεκαοχτώ!
Μην προσπαθήσεις να γίνεις σαν κι εκείνη, θα εξευτελιστείς. Μην προσπαθήσεις να ζήσεις σαν κι εκείνη, θα καταστραφείς...
Αυτά μου είπες απρόσκλητη επισκέπτρια πρωί-πρωί και νόμιζες ότι θα με τρομάξεις. Ατύχησες!
Δεν σ’ αγαπώ και να το θυμάσαι. Δεν ξέρω αν θα σε αγαπήσω ποτέ. Με πιάνει μια μανία να σε σβήσω κι εσένα και τις φίλες σου που μαζευτήκατε πάνω στο πρόσωπό μου, αλλά συγκρατιέμαι. Νικάει η λογική.
Παραμορφωμένο κακέκτυπο του εαυτού μου δεν θα γίνω. Αφύσικο ανθρωποειδές δεν θα καταντήσω.
Άλλωστε, ακόμα κι αν γινόταν να σε εξαφανίσω, δεκαοχτώ χρονών δεν θα γινόμουν ποτέ.
Είναι το βλέμμα μου που μεγάλωσε πρώτο, ξέρεις.
Πλαστικές για το βλέμμα δεν έχουν βρεθεί ακόμα. Αυτές απαιτούν πολύ περισσότερα από ένα απλό χειρουργικό νυστέρι…
Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές κοιτάω στο περιοδικό το δεκαοχτάχρονο κορίτσι και εύχομαι να ήμουν πάλι δεκαοχτώ!
Μετά όμως κοιτάω τα μάτια του αγαπημένου μου και βλέπω πως με λαχταράει παρά τις ρυτίδες μου. Βλέπω την κόρη μου που με αγαπάει έτσι κι αλλιώς.
Σε λίγο θα είναι εκείνη δεκαοχτώ. Με την ψυχή των δεκαοχτώ.
Η δικιά μου ψυχή δεν χωράει σε κορμί δεκαοχτάρας. Δεν συντονίζονται αυτά τα δύο, κατάλαβες;
Βλέπω και τους παλιούς μου συμμαθητές και νομίζω ότι είμαι ακόμα έφηβη.
Τους θυμάμαι παιδιά και εκείνες οι αναμνήσεις θολώνουν όλες τις ρυτίδες στα πρόσωπά τους.
Κι έπειτα, ξέρω πολύ καλά πια, πως το φλερτ και ο έρωτας δεν σταματάνε ποτέ, ποτέ όμως! Μορφή και ένδυμα αλλάζουν.
Θέλει μόνο λίγη προσοχή, γιατί από μια ηλικία και μετά, αν διαλέξεις το λάθος ένδυμα γίνεσαι έρμαιο του γελοίου.
Και για να τα λέμε όλα και να μην κλαίγομαι διαρκώς, μερικές φορές εκεί πολύ στο βάθος, χαίρομαι που έχω απαλλαγεί από την αγωνία της τελειότητας που εμπεριέχει η νεότητα. Από την αγωνία της αψεγάδιαστης εμφάνισης.
Το «καλοδιατηρημένη» ύστερα από κάποια χρόνια είναι κομπλιμέντο και δεν φοβάται τα ψεγάδια 
Έτσι που λες, μισητή μου ρυτίδα! Φιλενάδες δεν θα γίνουμε, αλλά ούτε και εχθροί. Σιγά μη σου δώσω τη χαρά να σε πολεμήσω!
Έχω πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω. Να αγαπώ και να με αγαπούν!
Με λιγότερες ενοχές από ποτέ.
Πηγή: eyedoll.gr


Δεν χωράει για πάντα η ψυχή σε νεανικό κορμί

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Φωτεινή Τέντη.
Σε είδα σήμερα το πρωί να με κοιτάς στον καθρέφτη. Πρωί-πρωί και είχες όρεξη για κουβέντα.
Δεν με γνωρίζεις, είπες, είμαι η καινούρια σου συντροφιά. Από εδώ κι εμπρός, θα είμαι πάντα μαζί σου.
Την ημέρα, τη νύχτα, όταν ξυπνάς, όταν κοιμάσαι, θα με κουβαλάς συνεχώς και για όσο αναπνέεις.
Θα πορευτούμε παρέα ως το τέλος. Και να θέλεις δεν θα μπορείς να με διώξεις. Καλύτερα λοιπόν, να μάθεις να ζεις μαζί μου.
Μην προσπαθήσεις να με κρύψεις, ούτε να με εξαφανίσεις, θα σε εκδικηθώ.
Εκεί που θα με έχεις κρυμμένη, θα πετάγομαι ξαφνικά και θα σου βγάζω τη γλώσσα. Κι εκεί που θα με νομίζεις εξαφανισμένη, θα το φωνάζω σε όλους ότι δεν θα με νικήσεις ποτέ και τότε οι άλλοι θα σε κοιτάνε με οίκτο.
Περίγελος θα γίνεις, γι’ αυτό καλύτερα να μου φέρεσαι με σεβασμό.
Ναι, το ξέρω, κανείς δεν καλωσορίζει μια ρυτίδα. Κανείς μα κανείς κι ας λένε το αντίθετο! Όμως, τι μπορείς να κάνεις;
Δεν μπορείς να ξεγελάσεις κανέναν. Αν προσπαθήσεις να με μασκαρέψεις, θα σου κοστίσω πολύ ακριβά. Θα πουλήσεις την αξιοπρέπειά σου, την αυτοεκτίμηση, τη ζωή που έζησες. Θα ξεπουλήσεις το χθεσινό σου ξενύχτι, τον έρωτα που έκανες, το παιχνίδι που έπαιξες. Ακόμη κι αυτά γράψαν πάνω στο δέρμα σου.
Θα προδώσεις την ανασφάλειά σου, θα μάθουν όλοι ότι με φοβάσαι, με τρέμεις.
Ότι δεν είσαι παρά ένα ανώριμο ανθρωπάκι που δεν έμαθε ποτέ ότι κάποια πράγματα τελειώνουν για πάντα, αλλά σαν μικρό παιδί αρνείται να δεχθεί ότι το παιχνίδι τελειώνει, το γατάκι του θα πεθάνει, η νεότητα εκπνέει.
Ο χρόνος είναι ο πιο στυγνός έμπορος, δεν συγχωρεί και ζητάει τόκο για τα δάνεια που δίνει.
Τοκογλύφος Σάιλοκ, που θα σου κόψει κρέας από την πλάτη για λίγη παράταση νεότητας.
Γι’ αυτό μη με κοροϊδεύεις, μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, τους άλλους. Θα με αγαπάς, για να σε αγαπώ.
Τι, αναρωτιέσαι γιατί οι άνθρωποι γερνάνε; Δεν ξέρω να σου πω, εγώ καθήκοντα εκτελώ.
Ίσως γερνάνε, για να μην ξεχνούν τη θέση τους στο χρόνο. Να θυμούνται ότι δεν θα ζήσουν αιώνια. Για να ξυπνήσουν και να αρχίσουν να τρέχουν λίγο πιο γρήγορα.
Ίσως γερνάνε, για να στενοχωριούνται λιγότερο όταν πεθαίνουν. Πρόβα για το τέλος μπας και τους λείψει λιγότερο η ζωή.
Ίσως για να κάνουν έρωτα πιο πολύ με την ψυχή και λιγότερο με το σώμα. Ίσως για να γυρίσουν πίσω στον εαυτό τους, να προετοιμαστούν για τη μοναξιά που τους περιμένει.
Ίσως, για να τους αγαπάνε γι’ αυτό που φτιάξαν μέσα τους τόσα χρόνια κι όχι μόνο για την ομορφιά που τους έδωσε η φύση.
Ίσως για να ξαναγίνουν μωρά και να τους φροντίζουν. Για να κερδίσουν πάλι την τρυφερότητα που προξενεί η ανημποριά.
Πραγματικά, δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά!
Όμως, άκουσέ με καλά. Η κουκλίτσα στο εξώφυλλο του περιοδικού είναι δεκαοχτώ. Μόνο δεκαοχτώ!
Μην προσπαθήσεις να γίνεις σαν κι εκείνη, θα εξευτελιστείς. Μην προσπαθήσεις να ζήσεις σαν κι εκείνη, θα καταστραφείς...
Αυτά μου είπες απρόσκλητη επισκέπτρια πρωί-πρωί και νόμιζες ότι θα με τρομάξεις. Ατύχησες!
Δεν σ’ αγαπώ και να το θυμάσαι. Δεν ξέρω αν θα σε αγαπήσω ποτέ. Με πιάνει μια μανία να σε σβήσω κι εσένα και τις φίλες σου που μαζευτήκατε πάνω στο πρόσωπό μου, αλλά συγκρατιέμαι. Νικάει η λογική.
Παραμορφωμένο κακέκτυπο του εαυτού μου δεν θα γίνω. Αφύσικο ανθρωποειδές δεν θα καταντήσω.
Άλλωστε, ακόμα κι αν γινόταν να σε εξαφανίσω, δεκαοχτώ χρονών δεν θα γινόμουν ποτέ.
Είναι το βλέμμα μου που μεγάλωσε πρώτο, ξέρεις.
Πλαστικές για το βλέμμα δεν έχουν βρεθεί ακόμα. Αυτές απαιτούν πολύ περισσότερα από ένα απλό χειρουργικό νυστέρι…
Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές κοιτάω στο περιοδικό το δεκαοχτάχρονο κορίτσι και εύχομαι να ήμουν πάλι δεκαοχτώ!
Μετά όμως κοιτάω τα μάτια του αγαπημένου μου και βλέπω πως με λαχταράει παρά τις ρυτίδες μου. Βλέπω την κόρη μου που με αγαπάει έτσι κι αλλιώς.
Σε λίγο θα είναι εκείνη δεκαοχτώ. Με την ψυχή των δεκαοχτώ.
Η δικιά μου ψυχή δεν χωράει σε κορμί δεκαοχτάρας. Δεν συντονίζονται αυτά τα δύο, κατάλαβες;
Βλέπω και τους παλιούς μου συμμαθητές και νομίζω ότι είμαι ακόμα έφηβη.
Τους θυμάμαι παιδιά και εκείνες οι αναμνήσεις θολώνουν όλες τις ρυτίδες στα πρόσωπά τους.
Κι έπειτα, ξέρω πολύ καλά πια, πως το φλερτ και ο έρωτας δεν σταματάνε ποτέ, ποτέ όμως! Μορφή και ένδυμα αλλάζουν.
Θέλει μόνο λίγη προσοχή, γιατί από μια ηλικία και μετά, αν διαλέξεις το λάθος ένδυμα γίνεσαι έρμαιο του γελοίου.
Και για να τα λέμε όλα και να μην κλαίγομαι διαρκώς, μερικές φορές εκεί πολύ στο βάθος, χαίρομαι που έχω απαλλαγεί από την αγωνία της τελειότητας που εμπεριέχει η νεότητα. Από την αγωνία της αψεγάδιαστης εμφάνισης.
Το «καλοδιατηρημένη» ύστερα από κάποια χρόνια είναι κομπλιμέντο και δεν φοβάται τα ψεγάδια 
Έτσι που λες, μισητή μου ρυτίδα! Φιλενάδες δεν θα γίνουμε, αλλά ούτε και εχθροί. Σιγά μη σου δώσω τη χαρά να σε πολεμήσω!
Έχω πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω. Να αγαπώ και να με αγαπούν!
Με λιγότερες ενοχές από ποτέ.
Πηγή: eyedoll.gr


Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)