Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΙΚΟΠΟ
ΜΑΧΑΙΡΙ.
Και όμως μπορεί να μην το αναλύει η επιστήμη, μπορεί να μην το συλλαμβάνει
ο ανθρώπινος νους, αλλά ναι αρκετές μην σας πω τις περισσότερες φορές η αλήθεια
είναι δίκοπο μαχαίρι. Όλοι έχουμε πει προτιμώ να ξέρω την αλήθεια, δεν θέλω
ψέματα, τα βαρέθηκα, δεν με νοιάζει αν είναι αθώα ή για καλό σκοπό.
Αναλογιστείτε όμως πόσες φορές μάθατε την αλήθεια, βγήκατε από το ψέμα σας,
χάλασε το όλο σκηνικό και τελείωσε το παραμύθι; Δεν είναι θέμα φύλλου ( άντρα-
γυναίκας) πολλές φορές διαπιστώνω ότι είναι θέμα ανθρώπου, αντοχής του, άμυνας
του και χαρακτήρα. Για να μάθεις μια σκληρή αλήθεια πρέπει πρώτα να είσαι
έτοιμος, να ψάξεις τα όρια σου, διότι μία αλήθεια μπορεί να σου καταστρέψει τα
πάντα γύρω σου. Ότι είχες ζήσει, είχες κτίσει στην ζωή έως τώρα, δεν είναι
αστείο, αν και οι μεγαλύτερες αλήθειες μαθεύονται τυχαία και πάνω σε πλάκες,
μεταξύ φίλων. Αν με ρωτήσετε αν προτιμώ ένα μικρό ψέμα που να μου δίνει χαρά ή
μια σκληρή αλήθεια λυπάμαι πραγματικά για αυτό που θα απαντήσω αλλά θα ζητήσω
να ζήσω μέσα στο ψέμα. Βεβαίως μέχρι τώρα δεν το κατάφερα η δημοσιογραφία είναι
αυτή που βγάζει την αλήθεια στην επιφάνεια όχι εμένα μόνο, αλλά και των γύρω
μου. Θεωρώ πάντως ότι και οι ίδιοι αν κάνετε το ερώτημα στον εαυτό σας, αν το
θέσετε την ίδια απάντηση θα δώσετε. Το θέμα είναι ποιος μπορεί να διατηρήσει το
ψέμα, το παραμύθι στην ζωή του και όμως έχω δει άνθρωπο 32 χρονών που ακόμα ζει
σε ένα όνειρο με οφθαλμαπάτες, με χλιδή, με. δεν ξέρει και ο ίδιος και είναι
ευχαριστημένος. Ναι θα προτιμούσα το ψέμα αλλά τώρα που έχω γευτεί την αλήθεια
μακάρι να μην πέσω ποτέ θύμα του. Η αλήθεια δεν είναι ο μπαμπούλας, απλά βγάζει
συνήθως στην επιφάνεια, αρνητικά πράγματα, όπως ψέμα, κοροϊδία, τα οποία
προκαλούν πόνο και θλίψη. Τώρα με δύο λέξεις δεν περιγράφετε αυτό που ζεις
εκείνη την στιγμή, εγώ θα το έλεγα τρενάκι του τρόμου. Με το οποίο κατεβαίνεις
στην κόλαση και εν συνεχεία με τις δυνάμεις σου βρίσκεις παράδεισο. Αν το
καταφέρεις αυτό τότε πίστεψέ με δεν θα φοβηθείς ποτέ καμία αλήθεια στην ζωή
σου. Πάντα υπάρχει ο φόβος στο άγνωστο και ίσα ίσα που επειδή θα έχεις αυτό τον
φόβο θα την αποζητάς να την μάθεις, ακόμα και αν σε «σκοτώσει.» Μπορεί να έχεις
χρόνια δίπλα σου κάποιον και να νομίζεις ότι τον ξέρεις σαν τον εαυτό σου, σαν
να εσύ, σαν εσένα και όμως να κάνεις λάθος. Μπορεί για χρόνια να ζεις σε μια
κατάσταση η οποία να αποδειχτεί, φτιαχτή, πλαστή, ψεύτικη. Η αλήθεια όταν
φανερώνετε είναι σαν τις ακάλυπτες επιταγές, εκείνες που έχεις υπογράψει και
πλέον έλιξαν, το χειρότερο είναι ότι τις υπέγραψες ή όχι εσύ θα τις πληρώσεις
σίγουρα. Οπότε η αλήθεια όσο πονάει, μερικές φορές κάνει καλό. Δεν ξέρω αν
τελικά αν είναι καλύτερο να ζεις στο παραμύθι ή να ψάχνεις και να ανακαλύπτεις
την αλήθεια, ξέρω πως αν δεν έχεις την αντοχή και το κουράγιο, μην ψάχνεσαι. Αν
έχεις ανάγκη να πιαστείς από κάπου και να ζήσεις το ψέμα σου, το όνειρο ζήσε το
μερικές φορές δεν κάνει κακό. Ξέρεται κάτι αυτό που αξίζει είναι οι στιγμές
ακόμα και αν είναι ψεύτικες. Μία ψεύτικη στιγμή, μια γλυκιά ανάμνηση, μια πικρή
αλήθεια, ένα δίκοπο μαχαίρι.
