Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

Σύνεση

Της Παρθένας Τσοκτουρίδυο.
Κόρη, συ φεγγαρόλουστη,
χρυσόπλεκτη μαλλούσα
λάμπει στο γλυκοχάραγμα λόγων σου σωφροσύνη.
Καπούλια καταστόλιστα, πορφύρα κεντητή
κι εσύ λόγια μ' αξία έχεις -τι κι αν σου έταξαν χρυσά!-
ψυχή σα χρυσολούλουδο και μαλαμοκαπνισμένη.
Τη θύρα κάποιος σου χτυπά χρυσόπτερος,
χρυσολαμπής, χρυσόμαλλος κι ωραίος.
-Μην είναι αυτός ο χτενιστής, ο κόμης της καρδιάς σου;
Μην είναι ο ψυχοκτόνος σου ο ψυχοκυνηγάρης;
-Δεν είν' αυτός ο χτενιστής, ο κόμης της καρδιάς μου
ούτε ο ψυχοκτόνος μου ο ψυχοκυνηγάρης.
Φοράει αγγελοφόρεμα, μήνυμα μου' χει φέρει.
-Λέει για αιματοκύλισμα; Μήπως για τρικυμία;
Ή μήπως για αναγέννηση κι αναδιδασκαλία;
-Λέει πως ο μεσοβοριάς φυσάει μια συμφωνία
το δίκιο κι ό έρωτας να μοιραστούν στα ίσα.
Δεν έλαβε υπόψη του μάλλον το μοιροχάρτι
όπου τα σχέδια για μας Θεός τα διαφεντεύει.
-Κόρη, τα λόγια συνετά, η λογική μεγάλη
πολύφωνα πετούρισαν, σημαία στο φεγγάρι
όπου την ανυψώνουνε οι άγγελοι με χάρη
και σήμαντρο την κάνανε φώσφορο στο σκοτάδι.
Κόρη, το φως του φεγγαριού, οι γνώσεις σου,
η σοφία, η πείρα σου ειν' όραση,
του κόσμου η λυχνία.