(Ζάκυνθος, 1806 – Αθήνα,
1877) ήταν επτανήσιος ζωγράφος.
Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα έλαβε από τον συμπατριώτη του Νικόλαο Καντούνη. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ρώμη
(Ακαδημία του Αγίου Λουκά) και στην Φλωρεντία. Στην Φλωρεντία παρέμεινε επί 12 χρόνια,
αντιγράφοντας πίνακες γνωστών ζωγράφων για βιοποριστικούς λόγους.
Με την επιστροφή
του στην Ζάκυνθο ασχολήθηκε με την αγιογράφηση εκκλησιών. Το 1858
διορίστηκε δάσκαλος σχεδίου στην Ιόνιο Ακαδημία, όπου και παρέμεινε μέχρι το
1864. Το 1870 τιμήθηκε με χάλκινο βραβείο στην Έκθεση του Ζαππείου για το έργο
του Ο Εσταυρωμένος. Το 1875 τιμήθηκε με αργυρό «νομισματόσημο» β΄ τάξεως για
αντίγραφα διαφόρων ζωγράφων.
Οι προσωπογραφίες του θεωρούνται από τις πλέον χαρακτηριστικές
απεικονίσεις της αστικής κοινωνίας των Επτανήσων κατά τον 19ο αιώνα.
