Σε μια πλούσια καταπράσινη κοιλάδα έξω από ένα μεγάλο χωρίο ζούσε
ένας βοσκός, κληρονόμησε ένα μεγάλο κοπάδι από τον πατέρα του, η ζωή δεν τα
έφερε βολικά κάθε χρόνο αναγκαζόταν να πουλά αρκετά ζωντανά προκειμένου να
καλύψει τα χρέη σε τράπεζες και άλλους.
Ήρθε το φθινόπωρο, το μέρος ήταν πλούσιο σε κυνήγι ένας
«μεγάλος» πολιτικός αποφάσισε να πάει στην περιοχή να κυνηγήσει, γνώριζε ότι θα
έβρισκε πολλά θηράματα λαγούς πουλιά και σπάνια ζώα.
Κάποια στιγμή κουραρισμένος κάθισε σε μια πέτρα δίπλα στο ποτάμι
να ξαποστάσει, εκεί παρατήρησε τον βοσκό για πολλές ώρες να κουβαλά με τον
κουβά νερό για να γεμίζει ένα βαρέλι προκειμένου να ξεδιψάσει το κοπάδι του.
Οι ώρες πέρναγαν και ο βοσκός συνέχιζε το ατελείωτο ταξίδι με τον
κουβά πήγαινε και ερχόταν…ο πολιτικός παραξενεύτηκε και μονολόγησε:
Μα επιτέλους αυτό τα βαρέλι δεν θα γεμίσει ποτέ.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε και πήγε να δει τι συμβαίνει, χαιρέτησε
τον βοσκό και του είπε:
Σε παρακολουθώ ώρες τώρα να προσπαθείς να γεμίσεις το βαρέλι με
νερό αλλά δεν τα καταφέρνεις, τι συμβαίνει;
Ο βοσκός του απάντησε:
Τα βαρέλι είναι τρύπιο όσο νερό και να ρίξω το περισσότερο φεύγει
έξω, είναι κάτι σαν το κράτος μας!
Ο πολιτικός απορημένος τον ρωτά:
Τι θες να πεις, δεν σε καταλαβαίνω.
«Το βαρέλι είναι το κράτος, ο κουβάς ο πολίτης και η τρύπα το
χρέος, όσο και να δώσει ο κουβάς η τρύπα το στέλνει έξω»…είπε ο βοσκός!!!
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
