Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν έχουν
καθόλου αντιληφθεί τη δύναμη του έρωτα, γιατί, αν την είχαν αντιληφθεί θα
φτιάχνανε προς τιμήν του τους πιο μεγάλους ναούς και βωμούς και θα του
προσφέρνανε τις πιο μεγάλες θυσίες.
Και όχι όπως τώρα που δεν
γίνεται τίποτε απ' αυτά προς τιμήν του, ενώ κανονικά πρέπει να γίνονται.
Γιατί αγαπάει τους
ανθρώπους πιο πολύ απ' τους θεούς, αφού είναι αρωγός τους και γιατρός εκείνων
των πραγμάτων που, αν θεραπευτούν, θα έρθει, κατά τη γνώμη μου, η μεγαλύτερη
ευδαιμονία για το ανθρώπινο είδος.
Εγώ λοιπόν θα προσπαθήσω
να σας εξηγήσω τη δύναμη του κι εσείς απ' τη μεριά σας θα τα εξηγήσετε σε
άλλους.
Πρώτα πρέπει να
κατανοήσετε την ανθρώπινη φύση και τις περιπέτειες της.
Γιατί η αρχαιότερη φύση
μας δεν ήταν αυτή που είναι τώρα αλλά διαφορετική.
Καταρχήν τα φύλα των
ανθρώπων ήταν τρία, δεν ήταν δύο, όπως τώρα, το αρσενικό και το θηλυκό, αλλά
υπήρχε κι ένα τρίτο που ανήκε και στα δύο αυτά και που το όνομα του έχει
απομείνει μέχρι σήμερα αλλά το ίδιο έχει εξαφανιστεί.
Τότε δηλαδή το
αρσενικοθήλυκο ήταν ένα ξεχωριστό φύλο και όνομα που συνδύαζε μαζί και το
αρσενικό και το θηλυκό.
Τώρα όμως δεν υπάρχει
παρά μόνο το όνομα κι αυτό για κοροϊδία.
Πάμε παρακάτω.
Ως γενική εικόνα, το σώμα
κάθε ανθρώπου ήταν στρόγγυλο, έχοντας ολόγυρα πλάτη και πλευρά.
Χέρια είχε τέσσερα, πόδια
το ίδιο, πρόσωπα δύο πάνω σ' ένα λαιμό κυλινδρικό, απολύτως ίδια στη μορφή.
Και πάνω σ' αυτά τα δυο
πρόσωπα, που ήταν στραμμένα σε αντίθετες κατευθύνσεις, ήταν χωμένο ένα κεφάλι.
Και ακόμα είχε τέσσερα
αυτιά, διπλά γεννητικά όργανα και όλα τα υπόλοιπα μπορεί κανείς να τα υποθέσει
με βάση τα προηγούμενα.
Προχωρούσε και όρθιο,
όπως τώρα, είτε προς τη μια κατεύθυνση είτε προς την άλλη.
Και όποτε επιθυμούσε να
τρέξει με ταχύτητα, όπως οι ακροβάτες τεντώνουν προς τα πάνω τα πόδια και
κάνουν τούμπες εναλλάσσοντας χέρια πόδια, έτσι κι αυτό στηριζόταν σε χέρια
πόδια, που τότε ήταν σύνολο οκτώ και μετακινιόταν σαν στεφάνι με ταχύτητα.
Και ήταν τα φύλα τρία και
έτσι διαμορφωμένα, για τον εξής λόγο:
Το αρσενικό από τη γένεση
του προήλθε από τον ήλιο, το θηλυκό από τη γη και το άλλο που μετείχε και στα
δύο από τη σελήνη, δεδομένου ότι και η σελήνη μετέχει και στα δύο.
Και ήταν και τα τρία
στρόγγυλα και η κίνηση τους κυκλική, επειδή ήταν όμοια προς τους γεννήτορες
τους.
Τώρα στην αντοχή και στη
σωματική δύναμη ήταν φοβερά και είχαν μεγάλη έπαρση, μάλιστα τα' βαλαν και με
τους θεούς κι αυτό που λέει ο Όμηρος για τον Εφιάλτη και τον Ώτο, σ' εκείνα
αναφέρεται, ότι δηλαδή επιχειρούσανε να κατασκευάσουν ανάβαση προς τον ουρανό
με σκοπό να επιτεθούν στους θεούς.
(η συνέχεια στο επόμενο)
Για τους αναγνώστες
Παρθένα Τσοκτουρίδου.
